मान्सून स्पेशल : घर सुगंधित बनवा असे

* सोमा

पावसाच्या हलक्या सरी वातावरण आनंददायी बनवतात. कडक उन्हानंतर पावसामुळे सर्वांना दिलासा मिळतो. परंतू आपण तेव्हाच या आल्हाददायी वातावरणाचा आनंद घेऊ शकतो, जेव्हा घर ताजेतवाने आणि सुगंधित असेल.

यासंदर्भात इलिसियम एबोडेसच्या संस्थापक आणि इंटिरियर डिझाइनर हेमिल पारिख सांगतात की खरंतर सततच्या पावसामुळे हवेतील आर्द्रतेचे प्रमाण वाढते. हा ओलावा घरातही शिरतो. उष्णता आणि ओलावा वाढल्यामुळे घराच्या भिंतींवर ओलसरपणा, बुरशी येणे इत्यादी होते, ज्यामुळे कुबट वास सर्वत्र पसरतो. स्वच्छ हवेची कमतरता होऊ लागते. म्हणूनच आपण आपले घर आणि आजूबाजूचा परिसर स्वच्छ ठेवणे महत्वाचे आहे, जेणेकरून आपल्याला स्वच्छ आणि चांगले वातावरण मिळेल. यासाठी येथे काही महत्त्वपूर्ण टीप्स देत आहोत :

* बहुतेक लोक एखाद्या विशिष्ट प्रसंगीच कापूर जाळतात. पावसाळयात कापूर जाळल्यामुळे बुरशीजन्य संसर्ग आणि शिळा वास टाळता येतो. ते जाळल्यानंतर खोलीचे दरवाजे आणि खिडक्या बंद करा आणि १५ मिनिटांनंतर उघडा. खोलीत फ्रेशनेस येईल.

* जर तुमच्या खोलीत फर्निचर असेल तर ते ओले होण्यापासून वाचवा. ओल्या फर्निचरमुळे कधीकधी दुर्गंधी येते.

* पायपुसणी ओली होऊ देऊ नका. दर २-३ दिवसांनी ती पंख्याखाली कोरडी करा.

* काही लोक कीटकांच्या भीतिने पावसाळयात दारे आणि खिडक्या बंद ठेवतात. यामुळे खोलीत जास्त कुजका वास येतो. खिडक्या आणि दारे थोडया वेळासाठी का होईना उघडी ठेवा, जेणेकरून बाहेरची ताजी हवा आत येईल. क्रॉस व्हेंटिलेशन होण्यासह खोलीतील दुर्गंधीदेखील जाईल.

* कुबट वास दूर करण्यासाठी व्हिनेगर खूप चांगले कार्य करते. रुंद तोंडाच्या भांडयात १ कप व्हिनेगर घाला आणि खोलीच्या कोणत्याही कोपऱ्यात ठेवा. थोडया वेळातच तुम्हाला फ्रेश वाटू लागेल.

* आजकाल बाजारामध्ये रूम फ्रेशनर सहज उपलब्ध आहेत. आपल्या आवडीनुसार खोलीत फवारणी करता येते. त्यात लव्हेंडर, चमेली, गुलाब इत्यादी ताजेपणा निर्माण करतात.

* कडुलिंबाची पाने बुरशी दूर करण्यासाठी प्रभावी आहेत. त्याची सुकलेली पाने कपडयांमध्ये आणि कपाटाच्या कोपऱ्यात ठेवता येतात.

* स्वयंपाकघरात बुरशीचा स्मेल कमी करण्यासाठी बेकिंगची कल्पना चांगली आहे. बेकिंगमुळे त्याचा सुवास संपूर्ण पसरतो.

* या हंगामात विविध प्रकारची फुले उमलतात आणि या फुलांचा सुगंध कोणीही दुर्लक्षित करू शकत नाही. ही फुले केवळ सुगंधच देत नाहीत तर ताजेपणाही कायम राखतात. गुलाब, चंपा, चमेली इत्यादी सर्व फुले घराला आपल्या सुगंधाने सुगंधित करतात, म्हणून त्यांना फुलदाणीत अवश्य सजवा.

* तेल आणि मेणबत्त्या तेवत ठेवल्यानेही घराचे वातावरण फ्रेश होईल.

मान्सून स्पेशल : रोपे ठेवतात घराला प्रदूषण मुक्त

* अमरजीत साहिवाल

बेडरूम ही अशी जागा आहे, जिथे आपण आपला दिवसभराचा क्षीण घालवितो. परंतु मऊ गादी, मखमली पडदे, मध्यम प्रकाश व आकर्षक फर्निचरबरोबरच, बेडरूमला मनपसंत पद्धतीने सजवूनही झोप येत नसेल तर समजून जा, बेडरूममधील हवा शुद्ध नाही.

नासा इंस्टिट्यूट ऑफ अमेरिकेला एका शोधात असे आढळून आले की, जे लोक दिवसभर व्यस्त राहातात, त्यांना तणावमुक्त होण्यासाठी आणि शांत झोपेसाठी इतरांपेक्षा जास्त शुद्ध आणि स्वच्छ हवेची गरज असते. म्हणूनच सल्ला दिला जातो की, काही अशी रोपे घरात ठेवली जावीत, जी बाथरूममधील निघणारा अमोनिया गॅस, कचऱ्यातून निघणारा फॉर्मेल्डहाइड गॅस, डिटर्जंटमधून बेंजॉन, फर्निचरमधून ट्राइक्लोरोइथिलिन, गॅस स्टोव्हमधून कार्बन मोनोऑक्साइड आणि लाँड्रीच्या कपडयांमधून निघणाऱ्या दुर्गंधीला निष्क्रिय करतात. काही विशेष रोपे घरात लावल्यास ती एअर प्युरिफायरचे काम करतात.

हे वाचताना तुमच्या मनात जरूर ही गोष्ट आली असेल की, रोपे रात्री कार्बन डायऑक्साइड गॅस सोडतात, आपल्याला तर ऑक्सिजन पाहिजे. हो खरे आहे, तुमच्या मनात आलेली शंका चुकीची नाही. कारण जेव्हा रोपांमध्ये फोटोसिंथेसिसची प्रक्रिया होते, तेव्हा ती कार्बन डाय ऑक्साइड गॅस शोषून घेतात आणि ऑक्सिजन सोडतात व ही प्रक्रिया प्रकाशात होते. मात्र, रात्रीच्या काळोखात ही प्रक्रिया अगदी याच्या विपरित घडते.

शास्त्रज्ञांच्या मते, काही अशी रोपे आहेत, जी रात्रीही आणि संध्याकाळी उशिरापर्यंत ऑक्सिजन सोडतात. ही रोपे आपल्याला विषारी गॅसपासून मुक्त करण्यात प्रभावी आहेत.

परंतु आपल्याला हे माहीत नसते की, कोणते सजावटीचे रोप कुठे ठेवावे.

मग चला तर आम्ही आपल्याला अशाच काही एअर प्युरिफायर रोपांची माहिती देतो, जी वायुप्रदूषणाला नियंत्रित करण्यात सहायक ठरली आहेत.

स्नेक प्लांट

रात्रंदिवस ऑक्सिजन देणाऱ्या या रोपाला वनस्पती जगात सँसेविरीया ट्रीफॅसिया नावाने ओळखले जाते. बागकामाचे शौकिन याला स्नेक प्लांट म्हणून ओळखतात. हे रोप रात्रीही ऑक्सिजन देते. म्हणूनच रात्रंदिवस ऑक्सिजनची मात्रा वाढवून प्रदूषण रोखले जाते. अर्थात, बाथरूममधील अमोनिया गॅसचा प्रभाव कमी करण्यासाठी स्नेक प्लांट लावा. खाली फरशीवर किंवा खिडकीवर ठेवलेले हे रोप कचऱ्याच्या दुर्गंधीपासून मुक्ती देते. जर फुलांचा सुगंध हवा असेल, तर बाथरूममध्ये गुलदाउदीचे रोप ठेवा.

गोल्डन पोथोस

घराच्या सावलीत कमी सूर्यप्रकाशात वाढणारे हिरवट पिवळया रुंद पानांचे हे रोप वायुप्रदूषण रोखण्यात सहायक असते. एअर प्युरिफायर रोपांच्या रांगेतील सुमार स्वरूपाचे गोल्डन पोथोस हे रोप घरात बल्ब किंवा ट्यूब लाइटच्या प्रकाशात वाढते. हे रोप कितीही आर्द्रता असली, तरी जिवंत राहाते. हे मॉस स्टिकद्वारे कमी पाण्यात चांगले परिणाम देते. कचऱ्यातून निर्माण होणाऱ्या गॅसच्या प्रभावाला अलोविराच्या रोपाप्रमाणे निष्क्रिय करण्यातही हे सहायक आहे. काळोखात ठेवल्यानंतरही हँगिंग पॉटमध्ये ठेवले जाणारे हे रोप हिरवेगार राहून एअर प्युरिफायरचे काम उत्तमप्रकारे बजावते. हे रोप सामान्य दुर्गंधीबरोबरच गॅस स्टोव्हमधून निघणाऱ्या कार्बन मोनोऑक्साइड गॅसला दूर करण्यात सक्षम असते.

वीपिंग फिग

घरातील खोल्यांमध्ये हेवी पडदे, गालिचे आणि फर्निचरमध्येही दुर्गंधी येते, जी हळूहळू वायूच्या शुद्धतेच्या लेव्हलला प्रभावित करते. अशा वेळी वीपिंग फिग नावाचे रोप सर्व प्रकारची दुर्गंधी हटविण्यात सहायक ठरते. जर फर्निचरमधून पेंट वगैरेचा गंध येत असेल, तर वार्नेक ड्रेसिनाचे रोपही हा गंध दूर करण्यात उपयुक्त ठरू शकतो. खोलीच्या खिडकीत ठेवलेले रोडडँड्रन सिमसी हे रोप प्लायवूड आणि फोमच्या गादीतून येणारी दुर्गंधीही शोषून घेते.

अशा प्रकारे बेडरूममध्ये अनेक वेळा पडदे किंवा ड्रायक्लीन केलेल्या कपडयांतून येणारी दुर्गंधी रोखण्यासाठी जर गरबेरा डॅजीचे रोप ठेवले, तरी चांगला परिणाम दिसून येईल. मात्र, या रोपाला देखभालीची गरज असते. अर्थात, हे अलोविरा, स्नेक या रोपांप्रमाणेच रात्री उशिरापर्यंत ऑक्सिजनचे प्रमाण वाढविण्यात सक्षम आहे.

पीस लिली

जर तुम्हाला हिरवळीबरोबरच मंद मंद सुगंध हवा असेल, तर वसंत ऋतुमध्ये बहरणाऱ्या सफेद पीस लिली रोपाला घरात ठेवू शकता. कमी प्रकाश व आठवडयातून एकदा पाणी अशा साध्या पद्धतीने वाढणाऱ्या रोपामध्ये वायुप्रदूषण रोखण्याची अद्भूत क्षमता आहे. या रोपात ब्रिथिंग स्पेससाठी आपल्या घरातील साबण, डिटर्जंटमधून निघणारी बेंजिंनची, तसेच कचऱ्याची दुर्गंधी शोषून घेण्याची क्षमता असते. हे रोप एअर प्युरिफायरचा उत्तम स्त्रोत आहे.

आता आपण फुलांच्या रोपांबद्दल माहिती घेतच आहोत, तर बेडरूमच्या खिडकीमध्ये अँथूरिअमचे महागडे रोप अशा ठिकाणी ठेवू शकता, जिथे सरळ ऊन येत नाही.

रेड एज्ड ड्रेसिना

हे रोप घरात ठेवल्यामुळे वायुप्रदूषण नियंत्रणाचे कार्य सुगमतेने होते.

ग्रेप आयव्ही : मध्यम प्रकाश, कमी पाणी, थोडयाशा देखभालीत वाढणाऱ्या या रोपाला वायुप्रदूषण रोखण्याचा उत्तम स्त्रोत मानले आहे.

जर हिरवेगार ताजेतवाने ग्रेप आयव्हीचे रोप शयनकक्षात काउचसोबत ठेवल्यास, ते हवेला शुद्ध करते. रोप वाढत असेल, तर त्याला खूप पाणी द्या. ज्या लोकांची त्वचा संवेदनशील आहे किंवा त्यांना अॅलर्जी असेल, तर त्यांनी मात्र सावध राहा. अर्थात, हे रोप अनेक प्रकारच्या गॅसला निष्क्रिय करण्यात सक्षम असते.

किचनच्या कार्बन मोनोऑक्साइड गॅस किंवा घराबाहेर आग लावल्याने निर्माण झालेल्या दुर्गंधीच्या प्रभावाला रोखण्यासाठी रबर प्लांटचे हे रोप घरात किंवा घराबाहेर दोन्ही ठिकाणी काम करेल.

बँबू पाम : कोळयाच्या जाळयांना दूर ठेवणारे हे रोप आजही मॉडर्न सोसायटयांमधील पहिली पसंती आहे. भले हे सजावटीसाठी ठेवले असेल, परंतु हे खोलीतील आर्द्रता नियंत्रित करते. म्हणूनच हे सरळ ऊन येणाऱ्या ठिकाणी ठेवू नका. मात्र, ते मोकळया जागेत ठेवण्याची काळजी घ्या, जिथे हवा खेळती असेल. हे रोप किचन, कचरा, साबण इ.चे गंध नियंत्रित करते.

घरात जर लॉबी असेल, तर मंद मंद सुगंध देणारे, जीवजंतूंना पळवून लावणारे लव्हेंडरचे रोपही ठेवू शकतात.

ऐरक पामचे रोप ड्रॉइंगरूमची शोभा वाढविण्याबरोबरच बँजिन, कार्बन मोनोऑक्साइड, फॉर्मेल्डहाइड, तसेच लादी पुसण्यासाठी वापरल्या जाणाऱ्या सामुग्रीतून निघणारा जाइलिन गंध रोखण्यासाठी ठेवले जाऊ शकते.

स्पायडर प्लांट : याला टोपलीत लटकवून ठेवा आणि घरातील व बाहेरील कचऱ्याची दुर्गंधी दूर करून, एक स्वच्छ वातावरण मिळवून घरात आरामात छान झोप घ्या. ही सर्व एअर प्युरिफायर रोपे घराची शोभा वाढविण्याबरोबरच ताजेतवाने वातावरणही देतील.

मान्सून स्पेशल : रिमझिम पावसात महाराष्ट्राची सैर

* सोमा घोष

भीषण गरमीनंतर पावसाची पहिली सर जेव्हा मुंबई आणि आजूबाजूच्या ठिकाणांवर पाण्याचा वर्षाव करते, तेव्हा झाडंझुडपं, जीवजंतूंबरोबरच मनुष्यही खू्श होऊन जातो.

पावसाळयाच्या दिवसांत मुंबई आणि त्याच्या आजूबाजूच्या क्षेत्रांमध्ये राहाणारे लोकसुद्धा वीकेंडसाठी काही ठिकाणी जाणं खूप पसंत करतात.

महाराष्ट्रात नेहमी टुरिझमला प्रोत्साहन मिळत आलं आहे. पावसाळयात लोणावळा, माथेरान, भंडारदरा, माळशेज घाट इ. पर्यटनस्थळं लोक सर्वात जास्त पसंत करतात.

पावसाळयात पर्यटकांची संख्या वाढण्याचं कारण येथील पाणी आणि हवा असून, त्यामुळे पर्यटकांना खूप आल्हाददायक वाटतं. ठोसेघर, अंबोली घाट, भांबावली वज्री इ. ठिकाणाचे धबधबे खूप प्रसिद्ध आहेत. याबरोबरच काही इतर आकर्षक स्थळं उदा. कुंडालिका वॉटर राफ्टिंग, लोहगडाचे ट्रेकिंग इ ठिकाणंसुद्धा पावसाळयात आकर्षणाची केंद्र बनतात, तसेच या दिवसांत समुद्रकिनारी फिरण्याचा अनुभवही मनमोहक असतो.

पावसाळ्यातील खास पर्यटनस्थळं

माळशेज घाट

सह्याद्री रांगांमधील हे हिल स्टेशन हिरवीगार वनराई आणि झऱ्यांमुळे पर्यटकांच्या आकर्षणाचं केंद्र बनत आहे. हा डोंगर आपल्या नैसर्गिक सौंदर्यांने सर्वांनाच भुरळ घालतो. माळशेज घाट पुण्यापासून १३० किलोमीटर अंतरावर ठाणे आणि अहमदनगर बॉर्डरवर असून, इथे अनेक रिसॉर्टही आहेत.

लोणावळा आणि खंडाळा

हे ठिकाण मुंबईपासून खूप जवळ आहे. इथे जमीन आणि पाण्याचा अद्भूत संगम पाहायला मिळतो. पावसाळयाच्या दिवसांत येथील नैसर्गिक सौंदर्य हिरवळ व धबधब्यांनी जास्त खुलून येते. इथे विमानतळ नसल्यामुळे मुंबई किंवा पुण्यावरून बस किंवा ट्रेनने जावं लागतं. मुंबईपासून ८३ किलोमीटरचं अंतर पार करण्यासाठी ट्रेन किंवा लझरी बसेसची सुविधा उपलब्ध आहे.

भुशी डॅम, राजमाची पॉइंट आणि सेलिब्रिटी वॅक्स म्युझियम इ. खंडाळयामध्ये फिरण्यासाठी उत्तम ठिकाणं आहेत. इथे राहाण्यासाठी महाराष्ट्र टुरिझमच्या हॉटेल्सबरोबरच अनेक हॉलिडे रिसॉर्ट्स आणि हॉटेल्सही आहेत.

मुळशी डॅम

मुळा नदीवर बांधलेल्या या धरणापर्यंत मुंबईवरून केवळ तीन तासांत पोहोचता येतं. हा डॅम संपूर्ण महाराष्ट्रासाठी विद्युत उत्पादनाचा प्रमुख स्रोत आहे. पावसाळयात हा डॅम पाण्याने पूर्णपणे भरतो. परिणामी, पाण्याच्या वेगामुळे इथे एवढं धुकं होतं की, पर्यटकांना ढगांवरून चालल्याचा आभास होतो. हे एक नवीन पर्यटनस्थळ आहे. याच्या आजूबाजूला राहाण्यासाठी अनेक सुविधा आहेत.

कळसूबाई शिखर

सह्याद्री डोंगररांगांतील सर्वात उंचावर (५,४०० फूट) असलेल्या या कळसूबाई शिखराला महाराष्ट्रातील एव्हरेस्ट म्हटलं जातं. इथे असलेला कळसूबाई हरिश्चंद्र गड वाइल्ड लाइफ सेंच्युरी खूप प्रसिद्ध आहे. संपूर्ण वर्षभर इथे ट्रेकर्स येतात. मात्र, पावसाळी वातावरणात येथील सुंदरता अवर्णनीय असतं. मुंबईपासून हे ठिकाण १५२.८ किलोमीटर अंतरावर आहे.

इथे वास्तव्य करण्यासाठी हॉटेल्स आणि रिसॉर्ट्स उपलब्ध आहेत. त्यामध्ये हॉटेल परिचय, हॉटेल राज पॅलेस, यश रिसॉर्ट, आदित्य लॉज अॅण्ड विस्टा रूम्स इ. आहेत.

भंडारदरा

भंडारदरा महाराष्ट्राच्या अहमदनगर जिल्ह्यात आहे. मुंबईपासून १८५ किलोमीटर अंतरावरील या ठिकाणी पोहोचल्यानंतर, नैसर्गिक धबधबे, पर्वत-शिखर, हिरवळ, शांती आणि प्राचीन वातावरण या गोष्टी पर्यटकांच्या मनाला भुरळ घालतात.

प्रवरा नदीच्या किनारी वसलेलं हे क्षेत्र आर्थर धबधबा आणि रंधा झऱ्यासाठी प्रसिद्ध आहे. हे क्षेत्र पावसाळयाच्या दिवसांत आकर्षणाचं केंद्र बनते. मुंबईहून भंडारदऱ्याला जाण्यासाठी सर्वात उत्तम म्हणजे रस्ता मार्ग आहे.

आंबोली घाट

महाराष्ट्रातील हे हिल स्टेशन ६९० मीटर उंचीवर आहे. सह्याद्री हिल्सवर असलेले हे ठिकाण जगातील एकमेव ‘इको हॉट स्पॉट’ मानलं जातं. येथील ‘फ्लोरा आणि फना’ची व्हरायटी खूप चांगली मानली जाते. पर्यटक इथे पावसाळयाच्या दिवसांतच फिरायला येतात. मुंबईपासून ४९१ किलोमीटर अंतरावर असलेल्या या पर्यटनस्थळी कार, ट्रेन किंवा बसद्वारे जाता येतं.

इथे राहाण्यासाठी चांगले रिसॉर्ट्स आणि हॉटेल्स उपलब्ध आहेत. त्यामध्ये वृंदावन रिसॉर्ट्स, हॉटेल सैली, साइलण्ट व्हॅली रिसॉर्ट, महाराष्ट्र टुरिझम इ. हॉटेल्स प्रमुख आहेत. नानगरता तलाव, केवलेश पॉइंट, आंबोली धबधबा, शिरगावकर पॉइंट, माधवगड किल्ला इ. प्रेक्षणीय स्थळं आहेत.

कर्नाळा

चारही बाजूला हिरवीगार निसर्गसंपदा आणि नैसर्गिक धबधब्यांनी सुशोभित झालेलं हे ठिकाण मुंबईपासून केवळ ८० किलोमीटर अंतरावर आहे. पावसाळयात येथील ट्रेकिंग हे खास आकर्षण असते. येथे कर्नाळा किल्ला इ. सारखी अनेक प्रेक्षणीय ठिकाणं आहेत.

कोलाड

मुंबई-गोवा हायवेजवळील कोलाड हे एक छोटंसं पर्यटनस्थळ आहे. हे ठिकाण चारही बाजूने छोटया-छोटया डोंगरांनी वेढलेलं आहे. कुंडलिका नदीजवळील हे ठिकाण मुंबईपासून ११७ किलोमीटर अंतरावर आहे.

येथे असलेल्या धरणातून पाणी सोडल्यानंतर कोलाड राफ्टर्स, मुंबई हाइकर्स, महाराष्ट्र टुरिझम डेव्हलपमेंट कार्पोरेशन इ. राफ्टिंगची सोय करतात.

ठोसेघर धबधबा

मुंबईपासून जवळच असलेलं हे ठिकाण धबधब्यांचे सौंदर्य आणि फ्लॉवर व्हॅलीसाठी प्रसिद्ध आहे. येथील धबधबे २० मीटरपासून ५०० मीटर उंचीवरून वाहातात. पावसाळयातील शांत वातावरणात हे धबधबे पर्यटकांचं आकर्षणाचं केंद्र बनतात. इथे जाण्यासाठी पब्लिक ट्रान्सपोर्टचा आधार घ्यावा लागतो. कास धबधबा, फुलांनी डवरलेलं येथील कास पठार पाहाण्यासारखी स्थळं आहेत.

लोहगड किल्ला

लोहगडचा किल्ला मुंबईच्या सर्वात जवळील पर्यटनकेंद्र आहे. याचा इतिहास जुना आहे. सातवाहन, चालुक्य, राष्ट्रकूट यादव, बहमनी, निजाम, मोघल इ.नी वेळोवेळी यावर कब्जा केला. ३,३९० फुट उंचीवर असलेला हा किल्ला पावसाळयात आपलं नैसर्गिक सौंदर्य उधळतो. इथे जाणाऱ्या सर्व मार्गांवर वेगवेगळया वनस्पती पाहायला मिळतात. हा किल्ला पुणे आणि मुंबई विमानतळापासून जवळ आहे. येथील जवळचं रेल्वेस्टेशन म्हणजे मालावली. लोणावळा आणि पुण्याला जाणाऱ्या सर्व ट्रेनमधून येथे जाता येतं. पावसाळयात ट्रेकिंगसाठी हे ठिकाण उत्तम आहे. याबरोबरच भाजे लेणी, कारला लेणी इ. ठिकाणंही पाहण्यालायक आहेत. इथे राहाण्यासाठी पुणे आणि आजूबाजूला अनेक हॉटेल्स व रिसॉर्ट्स आहेत.

स्टार्ड फूड किती सुरक्षित

* पूजा भारद्वाज

जीवाणूंपासून बचाव करण्यासाठी उरलेले अन्न फ्रिजमध्ये ठेवलेले तुम्ही बहुतेकदा घरात पाहिले असेलच. जर तुम्ही फ्रिजमध्ये ठेवलेले सकाळचे जेवण संध्याकाळपर्यंत खात असाल तर त्यात काही अडचण नाही, परंतू बरेच लोक आठवडाभर फ्रिजमध्ये ठेवलेले खाद्यदेखील हे म्हणत खातात की फ्रिजमध्ये तर ठेवले होते, खराब थोडेच झाले असेल. परूंतु आता आपण सावधगिरी बाळगणे आवश्यक आहे, कारण बऱ्याच दिवसांपासून स्टोर केलेले अन्न खाल्ल्यास आपणास जीवाणूपासून अनेक आजार उद्भवू शकतात. या, आपण यामुळे काय-काय नुकसान होऊ शकते ते समजून घेऊ या :

अन्न विषबाधा

संशोधनात असे दिसून आले आहे की शिळया अन्नात जीवाणू वाढू लागतात. दीर्घकाळ ठेवलेले खाद्यपदार्थ खाल्ल्याने त्यात निर्मित झालेल्या जीवाणूंमुळे विषबाधासुद्धा होऊ शकते.

पोटाची समस्या

दोन तासांपेक्षा जास्त वेळापूर्वी बनविलेले अन्न आपल्या आरोग्यास हानी पोहोचवते, तर शिळया अन्नात वाढणारे जीवाणू पोटात जातात आणि अन्न सडवण्यास सुरूवात करतात. ज्यामुळे पोटदुखी सुरू होते. जर हे शिळे अन्न १-२ दिवस जुने असेल तर यामुळे उलटयादेखील होऊ शकतात.

अतिसार

शिळे अन्न खाल्ल्याने अतिसारदेखील होतो, ज्यामुळे शरीरात पाण्याचा अभाव होतो. यामुळे शारीरिक अशक्तता जाणवते.

अन्नामध्ये सकसता राहत नाही

जरी आपणास फ्रीजमध्ये ठेवलेल्या शिळया अन्नाच्या चवीमध्ये काही फरक जाणवत नसला तरी, वास्तविक शिळया अन्नातील सर्व पोषक मूल्य नष्ट झालेले असतात आणि त्यामध्ये शरीराला नुकसान पोहोचवणारे जीवाणू वाढलेले असतात.

अन्न साठवण्याच्या योग्य पद्धती

* प्रकार आणि आवश्यकतेनुसार कच्चे प्रक्रिया केलेले किंवा पॅक केलेले अन्न साठवणे आवश्यक आहे.

* फ्रिजचे तापमान -५ डिग्री सेल्सिअसवर ठेवले पाहिजे.

* फ्रीजरचे तापमान -१८ डिग्री सेल्सिअसवर ठेवले पाहिजे.

* सर्व खाद्यपदार्थ व्यवस्थित थंड होतील हे सुनिश्चित करण्यासाठी फ्रिजमध्ये खाद्यपदार्थ लहान खंडात विभागले पाहिजेत.

* ताजी चिरलेली आणि रसाळ फळे त्वरित खावीत. शिवाय ती थोड्या काळासाठी फ्रिजमध्ये ठेवता येतात.

* फ्रिजमध्ये शिजविलेले अन्न वरच्या शेल्फवर आणि कच्चे अन्न खालच्या शेल्फमध्ये ठेवले पाहिजे.

* मांस, मासे यासारखे पदार्थ फ्रीजरमध्ये किंवा -१८ डिग्री सेल्सियसपेक्षा खालच्या तापमानात ठेवले पाहिजेत, परंतू ते फ्रिजरेटरमध्ये -५ डिग्री सेल्सियसवर किंवा त्यापेक्षा कमी तापमानात ठेवले जाऊ शकतात. फ्रिजमध्ये या वस्तू शिजवलेल्या खाद्यपदार्थांच्या खाली ठेवाव्यात.

* टिनच्या भांडयामध्ये साठवल्याने अन्नात मॅटेलिक टेस्ट येऊ लागते. म्हणूनच फ्रीजमध्ये वस्तू साठवण्यापूर्वी दुसऱ्या कंटेनरमध्ये वस्तू ठेवणे फार महत्वाचे आहे.

* जेव्हा अन्न चांगल्या प्रकारे साठवले जात नाही, तेव्हा त्यात हानिकारक जीवाणू वाढू लागतात, जे आजारीही पाडतात. फ्रिजमध्ये प्लास्टिक स्टोरेज पिशव्या इकडे-तिकडे केल्याने फुटू शकतात, ज्या जीवाणूंच्या वाढीसाठी आणि प्रसारास कारणीभूत ठरू शकतात.

* स्टोर केल्या जाणाऱ्या अन्नाचे पॅकेजिंग खराब न होता तापमानाचा प्रतिकार करण्यास सक्षम असावे.

मान्सून स्पेशल : तुमचे घर पावसाळ्यासाठी तयार आहे का?

* पूजा

पावसाची रिमझिम, ओल्या मातीचा मृदगंध आणि हिरवेगार गवत डोळयांचे पारणे फेडते आणि मनाला मोहून घेते. पण यासोबतच रस्त्यांवर खड्डयांमध्ये साचलेले पाणी चिखल आणि घाण आजारांनासुद्धा आमंत्रण देत असते. अशावेळी घर स्वच्छ ठेवणे अतिशय आवश्यक असते, कारण घर एक अशी जागा आहे, जिथे आपण सर्वात जास्त वेळ घालवतो आणि सहज बॅक्टेरियांच्या संपर्कात येऊन आजारी पडू शकतो, जर तुम्ही या ऋतूत आपल्या कुटुंबाला सुरक्षित ठेवून पावसाचा पुरेपूर आनंद उपभोगू पाहात असाल तर या स्वच्छतेच्या टिप्सवर अवश्य लक्ष ठेवा :

अँटीबॅक्टेरिअल टाईल्स

घराला बॅक्टेरियापासून दूर ठेवायचे असेल तर अँटीबॅक्टेरियल टाईल्स लावून घ्या. या टाईल्स अँटीबॅक्टेरिअल टक्नोलॉजी वापरून बनवलेल्या असतात. या टाईल्स किटाणू नष्ट करतात व तुम्हाला किटाणूमुक्त वातावरण देतात.

जोडे बाहेर काढा

रस्त्यांवर असलेले चिखल शूज आणि चपलांवर लागून घरात येतात म्हणजे नकळत तुम्ही घाण आणि बॅक्टेरियासुद्धा आपल्यासोबत घेऊन येता. म्हणून हेच बरे की आपला शू रॅक घराच्या बाहेर ठेवा आणि तिथेच जोडे काढा आणि घाला. असे केल्याने घर अगदी साफ आणि किटाणूमुक्त राहील.

व्हेंटिलेशन अत्यंत आवश्यक

घरात असलेल्या आर्द्रतेचे प्रमाण कमी करण्यात व्हेंटीलेशन खूप महत्वाची भूमिका बजावते. घरात असलेल्या आर्द्रतेपासून दूर राहण्यासाठी योग्य व्हेंटीलेटर वा ह्युमिडीफायरमध्ये इन्व्हेस्ट करा. जेव्हा वातावरण निरभ्र असेल तेव्हा घराच्या खिडक्या उघडया ठेवा. स्वच्छ हवा आणि सूर्यप्रकाश आत येऊ द्या. असे केल्याने घरात किटाणूंची वाढ होणार नाही.

योग्य पडद्यांची निवड करा

वर्षा ऋतूत वजनदार आणि जाड पडद्यांची निवड चुकूनही करू नका, कारण या ऋतूत पडदे धुणे आणि नंतर सुकवणे अतिश वैतागवाणे असते. याशिवाय जाड पडदे लावल्याने खोलीत दमटपणाचा स्तर वाढतो, त्यामुळे पावसाळयात हलके आणि पारदर्शक पडदे वापरा, कारण हे लावल्याने जसा खोलीत आपला खाजगीपणा कायम राहतो तसाच सूर्यप्रकाशही सहज येतो. या पडद्यांमुळे खोलीत अतिशय हलकेपणा जाणवतो.

फर्निचर भिंतींपासून दूर ठेवा

वर्षा ऋतूमध्ये फर्निचर भिंतींपासून, खिडक्यांपासून आणि दारापासून दूर ठेवलेले बरे, कारण भिंतींना ओलं लागल्यास फर्निचर खराब होऊ शकते. म्हणून फर्निचर भिंतीलगत ठेवू नका, उलट २-३ इंच दूरच ठेवा. याशिवाय फर्निचर वेळोवेळी कोरडया कपडयाने पुसत राहा, वाटल्यास फर्निचर हलवून पहा. असे केल्याने फर्निचरसुद्धा सुरक्षित राहील आणि पावसाळयातील बॅक्टेरियासुद्धा घरात उत्पन्न होणार नाही.

लाकडाचे फर्निचर तेल लावून ठेवा वा वॅक्स करा

तुम्ही साधारणत: पाहिले असेल की पावसाळयात अनेकदा लाकडाच्या सामानावर ओलावा येतो, ज्यामुळे लाकडाच्या फटी आणि दरवाजे उघडत नाहीत, म्हणून यांना तेल किंवा वॅक्स लावा, जेणेकरून तुम्हाला काही त्रास होणार नाही.

दुरुस्ती करणे टाळा

या ऋतूत घराची कोणतीही दुरुस्ती अथवा पेंट करणे टाळा. कारण हवामानामुळे वातावरणात असलेला जास्त दमटपणा तुमचे काम बिघडवू शकते. या ऋतूत पेंट करवून घेतल्यास, तो लगेच सुकणार नाही आणि त्रास होईल तो वेगळाच.

मेणबत्ती पेटवा

पावसाळयात घरात एक विचित्र वास पसरलेला असतो. जो सहन करणे कठीण असते. म्हणून हा वास येऊ नये म्हणून घरात सुंगधित मेणबत्ती लावा, जेणेकरून घरातील वातावरण आनंदी राहील. मेणबत्ती कॉफीटेबल वा साईड टेबलवर ठेवा. संध्याकाळ होताच लावा आणि छान सुगंधाचा आनंद घ्या.

कलर थेरपी करते कमाल

पाऊस पडून गेल्यावर तापमानात घट येते. थोडा गारवा येतो. अशावेळी नक्कीच तुम्हाला आपल्या घरात थोडा उष्मांक हवा असे वाटू लागेल. यासाठी तुम्ही घरात उजळ रंगांचे कुशन्स आणि पांघरूण वापरा आणि या मोसमाचा आनंद घ्या.

मूल रडतंय का…

* डॉ. परिणीता तिवारी

लहान मूल अनेक कारणांमुळे रडत असतं. त्याच्यामध्ये इतकी क्षमता नसते की ते आपल्याला काय त्रास होतोय हे मोठ्यांना सांगू शकेल. म्हणूनच ‘रडणं’ हाच एकमेव उपाय दुसऱ्यांना आकर्षित करण्यासाठी त्याच्याकडे असतो. सर्व आईवडिलांनी हे समजून घेण्याचा प्रयत्न करायला हवा की त्यांचं बाळ का रडत आहे? त्याच्या रडण्याचं कारण काय आहे? त्याला काय सांगायचं आहे, कधीकधी हे समजून घेणं खूपच कठीण होतं. खासकरून जेव्हा प्रथमच कुणी जोडपं आईवडील झालेले असतात.

खरंतर ‘रडणं’ हा मुलाच्या जीवनाचा एक भागच असतो. लहान बाळ तर दिवसाला किमान दोन तास रडतं आणि हे प्रमाण दिवसागणिक वाढत जातं किंवा कमी कमी होत जातं. मूल जन्माला आल्यापासून ते पुढील सहा महिन्यांपर्यंत दिवसाला २-३ तास तरी हमखास ते रडत राहातं, मग तुम्ही त्याची कितीही काळजी घ्या. ६ महिन्यांनंतर मुलाचं रडणं कमी होऊन ते दिवसात फार तर एखादं तासच रडतं. हळूहळू आईला आपल्या बाळाच्या गरजा समजू लागतात तेव्हा ती बाळाच्या गरजा वेळीच पूर्ण करू लागते तेव्हा बाळाचं रडणं आणखीनच कमी होतं.

अनेक कारणं आहेत रडण्याची

भूक लागणे : जेव्हा बाळ रडू लागतं तेव्हा त्याला भूक लागली असावी ही गोष्ट सर्वप्रथम लक्षात येते, परंतु हळूहळू आई आपल्या बाळाची लक्षणं ओळखू लागते तेव्हा ती बाळाला रडण्याआधीच खायला देऊ लागते. जेव्हा बाळ भुकेलं असतं तेव्हा ते रडू लागतं, कुणाकडे जायलाही तयार नसतं, सतत तोंडामध्ये हात घालत राहातं.

डायपर खराब होणे : अनेक मुलं रडून हे सांगत असतात की त्यांचं डायपर बदलण्याची गरज आहे, तर काही मुलं अशीही असतात जी अस्वच्छ डायपरमध्येही राहातात. म्हणूनच वेळोवेळी डायपर तपासत राहा.

झोप येणं : नेहमी आपल्याला असं वाटतं की मुलं किती नशीबवान आहेत जी थकल्यावर किंवा झोप आल्यावर जेव्हा हवं तिथे झोपू शकतात. पण तसं नाहीए. मुलालादेखील झोपण्यासाठी आरामदायी आणि शांत जागेची गरज असते. जर असं झालं नाही तर मुलं रडू लागतात, त्रस्त होतात, चिडचिडी होतात आणि खासकरून जेव्हा ते फार थकलेले असतात.

कडेवर उचलून घेणं : लहान मुलाला आईवडिलांनी उचलून घेतलेलं खूप आवडतं. त्याला आई जेव्हा उचलून घेते तेव्हा ते खूपच आनंदित होते. मुलाला उचलून घेतलं की त्यांचं हसणं-खिदळणं ऐकू येतं, त्याच्या हृदयाची धडधड जवळून जाणवते. इतकंच काय, मूल आपल्या आईचा गंधदेखील ओळखू लागतो. लहान बाळांसाठी रडणं हे केवळ उचलून घेण्यासाठीचं कारण असतं.

पोटाचा त्रास : मूल रडण्याचं आणखी एक कारण पोटदुखीही होऊ शकतं. सर्वसाधारणपणे पोटाच्या त्रासामुळे मूल दिवसातून कमीत कमी ३ तास तरी रडतं आणि जर वेळेवर उपचार झाले नाहीत तर त्याचं रडणं अधिकच वाढतं. जर मुलाने खाल्ल्यानंतर त्वरित उलटी केली किंवा अधिकच ते रडू लागलं तर याचा अर्थ असा आहे की मुलाच्या पोटात दुखत आहे. अशावेळी मुलाला त्वरित डॉक्टरांकडे घेऊन जावं.

दुधाचं पचन होण्यासाठी : जर मुलाने दूध प्यायल्यानंतर लगेचच रडायला सुरुवात केली तर याचा अर्थ त्याला व्यवस्थितपणे दुधाचं पचन झालेलं नाही आणि त्याला ढेकर येण्याची गरज आहे. म्हणून मूल दूध प्यायलाबरोबर लगेचच त्याला झोपवू नका; कारण काही मुलं दुधासोबत हवाही पोटात घेतात. यामुळे पोटात दुखू लागतं आणि ती रडू लागतात.

खूप थंडी अथवा गरमी : काही वेळा मूल अधिक थंडी किंवा गरमीच्या त्रासानेही रडू लागतं. जेव्हा आई आपल्या मुलाचं डायपर बदलत असते किंवा स्वच्छ करत असते तेव्हा मुलाच्या रडण्याचं हेच कारण असतं.

एखादी लहानशी गोष्ट : मुलाला एखाद्या लहानशा गोष्टीचाही त्रास होऊ शकतो आणि आपल्याला ते सहजपणे लक्षातही येत नाही. उदा. केस, चकचकीत कपडे, आईने घातलेले दागिने, कपड्यांवर लावलेला स्टीकर किंवा टॅग इत्यादी. काही मुलं अधिक संवेदनशील असतात, त्यांच्या शरीरावर या गोष्टींचा वाईट प्रभाव पडतो.

दात येणं : जेव्हा मुलाला दात यायला सुरुवात होते तेव्हा ते खूप रडू लागतं; कारण त्यावेळेस मुलाला खूप वेदना होत असतात. तेव्हा मूल खूपच चिडचिडंदेखील होतं. जर तुमच्या मुलाला खूपच त्रास होत असेल आणि त्याला नेमकं काय होतंय हे कळत नसेल तर त्याच्या तोंडात हात घालून पाहा, कदाचित त्याचे दात येत असतील. सर्वसाधारणपणे ४ ते ७ महिन्यांच्या दरम्यान बाळाला पहिला दात यायला सुरुवात होते.

एक लहान मूल बऱ्याच गोष्टींनी घेरलेले असतं, जसं की लाइट, आवाज, बरीचशी लोक इत्यादी. लहान मुलाला सर्व काही एकसाथ हे कळत नसतं, म्हणूनही ते रडायला लागतं. त्याला आपल्या रडण्याद्वारे हे सांगायचं असतं की मला हे सर्व त्रासदायक होतंय. काही मुलं रडून इतरांचं लक्ष आपल्याकडे केंद्रित करू पाहातात. अशा मुलांना गप्प करण्याचा एकच उपाय असतो आणि तो म्हणजे त्यांच्यासोबत जास्तीत जास्त वेळ हसण्याखेळण्यात घालवावा, त्यांच्यासोबत खेळावं. याव्यतिरिक्त मुलाच्या रडण्यामागचं आणखी एक कारण म्हणजे त्याची तब्येत बिघडणं, हेदेखील असू शकतं. मुलाला कोणताही शारीरिक त्रास असेल तर तो स्वत:हून सांगू शकत नाही. उदाहरणच द्यायचं झाल्यास ताप, सर्दी, पोटदुखी याविषयी मुलाला स्वत:हून सांगता येत नाही. तापामुळे जेव्हा मूल रडू लागतं, तेव्हा त्याचं रडणं इतर सर्व कारणांमुळे रडण्यापेक्षा वेगळं असतं.

खरंतर मुलाला रडताना पाहून आईवडिलांनी आपला संयम सोडू नये. मूल का रडतंय, या गोष्टीची चिंता करत बसण्याऐवजी मुलाच्या रडण्याचं, त्याच्या त्रस्त होण्याचं कारण शोधावं. म्हणूनच अशावेळी मुलाला शांत करण्याचा प्रयत्न करायला हवा. अनेकदा मुलाच्या रडण्याचं कारण त्यांच्या मनात बसलेली भीतीही असते. आईवडिलांनी या सर्व गोष्टीही विशेष करून लक्षात घ्यायला हव्यात. त्यांनी मुलांच्या मनातील भीती दूर करण्याचा प्रयत्न करावा.

युरोपचे अनोखे शहर – वियना

*प्रतिनिधी

युरोपचे अभिनव शहर वियनाने तसे फारसे बदल, परिवर्तन पाहिलेले नाही. तरीही सध्या ते युरोपमधील सर्वात आकर्षक व राहण्यायोग्य शहर आहे. शांत वातावरण, वाहतूककोंडीपासून मुक्त, ट्राम, रेल्वे आणि बसेसची वर्दळ असणारे हे शहर केव्हा, कुठे आणि कसे काम करते, हे कळतच नाही. ते मुंबई, दिल्लीसारखे सधन नाही, पण तरीही ४१५ चौरस किलोमीटरचा विस्तार असलेल्या या शहरात १७ लाख लोक राहतात. ही लोकसंख्या युरोपच्या मापदंडानुसार तशी जास्तच आहे. तरीही हे शहर सुनियोजित आणि आनंदी आहे.

उन्हाळयाच्या दिवसात या शहरात सुती कपडे घालून सहज फिरता येते आणि जुन्या तसेच नवीन ठिकाणांवर फेरफटका मारण्याची भरपूर मजा लुटता येऊ शकते.

डेन्यूब नदी किनारी वसलेले हे शहर आल्पस पर्वताच्या पायथ्याशी आहे आणि नेहमीच युरोपचे सर्वात लाडके शहर राहिले आहे. अनेक दशके तर हे शहर रोमन कॅथलिक पोपचे मुख्य शहर म्हणून ओळखले जात होते. १९१८ नंतर मात्र येथे समाजवादी विचारांचे वारे वाहू लागले आणि यात या शहराचा चेहरामोहराच बदलला.

एका सर्वसामान्य पर्यटकाला वियनाच्या सोशल हाऊसिंगची कल्पना करता येणार नाही. पण भांडवलशाही आणि धर्मनिरपेक्षतेचे हे अनोखे मिश्रण आहे. जिथे शहरातील खूप मोठी लोकसंख्या केवळ १० टक्क्यांत सुविधांनीयक्त घर बनवू शकते.

१९१८ च्या आसपास जेव्हा वियनाची सर्व सूत्रे सामजिक प्रजासत्ताकच्या हाती आली तेव्हा त्यांनी येथील रस्त्यांवर चांगली घरे बनवण्यास सुरुवात केली आणि आज ६२ टक्के लोक याच घरात राहतात. कुठल्याच रुपात ही घरे दिल्लीतील डीडीएचे फ्लॅट वाटत नाहीत, मुंबईतील चाळी वाटत नाहीत किंवा अहमदाबादमधील त्या वस्त्यांसारखीही दिसत नाहीत, ज्यांना डोनाल्ड ट्रम्प यांच्यापासून लपवण्यासाठी नरेंद्र मोदींनी तिथे भिंती बांधल्या होत्या.

आधुनिक शहर

अमेरिकेत देशभरातील फार तर एक टक्केच लोक राहण्यासाठी सोशल हाऊसिंगचा वापर करतात. भारतात तर ही परंपरा कधीही उदयास आलेली नाही. युरोपातील काही शहरांत ती आहे, पण वियनाइतकी स्वस्त आणि चांगली घरे कुठेच नाही. कदाचित ती पर्यटकांना आवडणार नाहीत, पण सोशल हाऊसिंग हेच वियनातील शांतता आणि सौंदर्यामागील खरे रहस्य आहे.

सोशल हाऊसिंग युरोपिय स्टँडर्ड असलेल्या गरीब आणि मध्यमवर्गीय दोघांसाठीही आहे. याचा बराचसा खर्च हा मिळणाऱ्या भाडयातूनच भागवला जातो. पण बराचसा पैसा इनकम टॅक्स, कार्पोरेट टॅक्स यातूनही मिळतो. याचा लाभ टॅक्स भरणाऱ्यांना लगेचच मिळतो कारण कमी भाडे असल्यामुळे वियना जगभरातील सर्वांनाच आकर्षित करते. आजही शहरातील लोकसंख्या वाढणे बंद झाल्यासारखी स्थिती असली तरी दरवर्षी १३ हजार घरे बांधण्यात येत आहेत आणि जुन्या घरांची सातत्याने डागडुजी करण्यात येत आहे.

वियनची सोशल हाऊसिंग इतर शहरांप्रमाणे एखाद्या खराब कोपऱ्यात नाही तर शहरात सर्वत्र आहे. प्रत्येक बिल्डिंग कॉम्पलेक्सवर एक नाव आहे जे सांगते की, ही घरे सोशल हाऊसिंगची आहेत. पण यांचा रंग उडालेला नाही किंवा खराब कपडे खिडकीतून डोकावताना दिसत नाहीत. याउलट स्वच्छ, मजबूत रस्ते, हिरव्यागार बागा, वृक्ष यामुळे हे कॉम्प्लेक्स खुलून दिसते. आतातर आर्किटेक्चरचे नवनवे प्रयोग होत आहेत आणि रंगीबेरंगी घरे मॉडर्न आर्टची झलक दाखवत आहेत.

सोशल हाऊसिंग बोर्डाचे अध्यक्ष कर्ट पुचींगर हे वय झाले असूनही बरेच तंदुरुस्त आहेत आणि त्यांना आपल्या शहरातील या कामगिरीवर गर्व असल्याचे दिसते. कारण तेच तर युरोपातील सर्वात मोठी गृहनिर्माण कंपनी वियना हाऊसिंग बोर्डचे कर्ताधर्ता आहेत. आजही ते पुढील अनेक वर्षांसाठीच्या योजना आखत आहेत आणि शहरात रिकाम्या होणाऱ्या जागा सोशल हाऊसिंगसाठी घेत आहेत.

मोठे आकर्षण

१८४० आणि १९१८ च्या दरम्यान वियनाची लोकसंख्या वाढून पाचपट जास्त झाली होती आणि गरिबांची अवस्था फारच वाईट होती. वाकडयातिकडया कशातरी बनवलेल्या डब्यासारख्या घरात राहण्यावाचून त्यांच्यासमोर पर्याय नव्हता. त्यांची अवस्था आपल्या मुंबईतील धारावीत राहणारऱ्या आणि दिल्लीतील गाझिपूरमध्ये राहणाऱ्यांपेक्षा खूपच बरी होती. तिथे समाजवादाचे वारे वाहू लागले होते. ह्युगो ब्रेटनर यांनी शहरातील वित्त विभागाचे प्रमुख या नात्याने सोशल हाऊसिंग टॅक्स लावला जो गरीब आणि श्रीमंत दोघांसाठी होता. १९३४ पर्यंत ३४८ ठिकाणी ६५ हजार फ्लॅट्स बनवण्यात आले त्यापैकी काहीमध्ये लोक आजही आरामात राहत आहेत.

आता सोशल हाऊसिंगमध्ये नवीन डिझाईन, छोटे कुटुंब आणि मुलांकडे जास्त लक्ष केंद्रित करणे गरजेचे आहे. हे घर भाडयानेच मिळते, पण आपल्या विकास प्राधिकरणांच्या घरांप्रमाणे ते कमजोर आणि निकृष्ट दर्जाचे नाही. भाडे कमी आहे. जिथे पॅरिस एका सर्वसामान्य माणसाच्या उत्पन्नापैकी ४६ टक्के भाडयावर खर्च करते, म्यूनिख, जर्मनी ३६ टक्के, तिथे आस्ट्रीयाचे हे शहर वियनात २१ टक्केच खर्च करते.

या सोशल हाऊसिंगसाठी आजकाल फक्त १ टक्काच कर घेतला जातो. आता इथे याच फॉर्म्युल्यावर प्रायव्हेट कंपन्यांनाही घरे बनवण्याची परवानगी आहे.

सोशल हाऊसिंगद्वारे वियना म्यिझियममध्ये एका प्रदर्शनाचेही आयोजन करण्यात आले आहे. १९१८ मध्ये जशा प्रकारे वियनामध्ये घरे बनवली जात ते तंत्रज्ञान अजूनही भारतात कमी वापरले जाते. लहान घरांसाठी तर ते वापरलेच जात नाही.

वियना प्रत्येक प्रकारच्या पर्यटकासाठी एक मोठे आकर्षण आहे. येथील एअरपोर्ट छोटेसे वाटत असले तरी दरवर्षी लोक येथून प्रवास करतात. एअरपोर्टपासून शहरातील रस्ते केवळ ३० मिनिटांच्या अंतरावर आहेत. जिथे असून नसल्यासारखेच स्टॉप आहेत.

हॉफबर्ग पॅलेस

५९ एकरात वसलेला १८ इमारतींचा हा महाल १२७५ पासून वियनाच्या प्रशासकांची बैठकीची व्यवस्था आहे. येथील इंपिरिअर अपार्टमेंट आणि सीसी म्युझियम पाहण्यासारखे आहेत.

बेल्वेडीमर पॅले

हे प्रत्येक पर्यटकासाठी आकर्षणाचा केंद्रबिंदू आहे. येथील कलाकृती, मूर्ती, हिरवेगार लॉन, झरे लक्ष वेधून घेतात. आता ही जागा पार्टीसाठीही दिली जाते. काही वर्षांपूर्वी एक भारतीय व्यावसायिक पार्थ जिंदाल आणि अनुश्रीचे लग्न मे २०१६ मध्ये इथेच झाले होते.

जायंट व्हील

वियनाचे जायंट फेरीज व्हील १८९६ पासून शहराची शान म्हणून ओळखले जाते.

ऑपेरा हाऊस

तसे तर युरोपच्या प्रत्येक शहरात एक ऑपेरा हाऊस आहे. पण वियनाच्या स्टेट ऑपेरा हाऊसचे वेगळेच वैशिष्टय आहे. यात २,२१० लोकांच्या बसण्याची व्यवस्था आहे आणि स्टेजवर १०० हून अधिक कलाकार उभे राहू शकतात.

वियना सिटी हॉल

१८८३ मध्ये बनवण्यात आलेल्या या हॉलमध्ये आजही कार्यालयांचे जाळे आहे. पण तिथे आपल्या महानगरपालिकेच्या कार्यलयासारखी वर्दळ नाही किंवा सिगारेट ओढणारे लोकही पहायला मिळत नाहीत. आता स्वच्छ कॉरिडॉरमधून नवीन मॉडर्न ऑफिसमध्ये जाता येते. आश्चर्य म्हणजे एक जुनी लिफ्ट आहे जी सतत सुरू असते. तिला दरवाजे नाहीत. ती एका बाजूने वर जाते आणि दुसऱ्या बाजूने खाली येते.

वियनात फिरणे खूपच सोपे आहे. बस आरामदायी आहेत आणि मेट्रो तसेच बसमध्ये एकदाच सिटी कार्ड, टुरिस्ट तिकीट घेऊन तुम्ही चेकिंगविनाच तिकिटाच्या वेळेत फिरू शकता. सतत तिकीट दाखवावे लागत नाही किंवा स्लॉट मशीनमध्ये टाकावे लागत नाही.

भारतीय पर्यटकांना जर भारतीय जेवण जेवण्याची इच्छा असेल तर कॉम्बे, करी इन सैल, डेमी टास, गोवा, गोविंदा, इंडिया गेट, इंडिया व्हिलेज, इंडस, जैयपूर पॅलेस, कोहिनूर, महल इंडिश, चमचमसारख्या ठिकाणी ते जाऊ शकतात.

वियनाच्या प्रसिद्ध हॉटेलमध्ये पंचतारांकित हॉटेल इंपिरिअल आहे. अमेरिकेच्या मॅरियेट चेनचा हिस्सा बनलेला इंपिरिअल हॉटेलचा इतिहास खूप जुना आहे. १८६३ मध्ये शाही खानदानासाठी बनवण्यात आलेल्या या घराला १८७३ मध्ये वियनात झालेल्या जागतिक प्रदर्शनासाठी हॉटेलमध्ये रुपांतरित करण्यात आले होते. आतून पाहिल्यास भारतीय राजवाडयासारखा भास होतो. काही खोल्या वाकडयातिकडया असल्या तरी सुविधांनीयुक्त आणि सुंदर आहेत. पण हो, त्यांच्या ब्रेकफास्टचा मेन्यू खूपच छोटा आहे. भारतीय हॉटेल जे याच श्रेणीतील आहेत ते खूप छान ब्रेकफास्ट देतात.

४ स्टार नोकोटल, २ स्टार वियना एडलहौफ अपार्टमेंट्स, ४ स्टार हॉलिडे इन, ४ स्टार बेस्ट वेस्टर्न प्लस अमोडिया, ५ स्टार रैडीसन ब्लू इंडियन रेस्टॉरंटच्या जवळ आहे. स्वस्त हॉटेल दिवसाला ३,००० रुपयांपासून सुरू होतात. तर महागडे हॉटेल दिवसाला १० ते १५ हजारांपासून आहेत.

वियनापासून सैल्जबर्ग, डॅन्यू, बुडापिस्ट, प्राग इत्यादी ठिकाणीही जात येते. ही युरोपची खूपच मैत्रीपूर्ण, आकर्षक शहरे आहेत.

वियना सध्या भारतीय पर्यटकांना आकर्षित करण्याचा पूर्ण प्रयत्न करत आहे. कोरोना विषाणूच्या प्रादुर्भावानंतर जेव्हा परदेशात जाण्याची संधी मिळेल तेव्हा तुमच्या यादीत वियनाचे नाव अवश्य असू द्या. वियना टुरिस्ट बोर्डचे प्रमुख इजबेला राइटेर यांनी सांगितले की, ६८ हजार ते ७० हजार भारतीय येथे दरवर्षी येतात आणि यात हनीमूनसाठी आलेल्यांपासून ते आजीआजोबांपर्यंत संपूर्ण कुटुंबही असते

फादर्स डे स्पेशल : पालकांचा पाल्यांच्या वैवाहिक जीवनावर प्रभाव

* राजलक्ष्मी त्रिपाठी

तुम्ही जेव्हा विवाह बंधनात बांधले जाता, तेव्हा जीवनात अनेक बदल होतात. आयुष्यात प्रेमासोबत जबाबदाऱ्यांचाही समावेश होतो. जेव्हा तुम्ही आपल्या जीवनसाथीसह त्याच्या कुटुंबालाही मनापासून स्वीकारता, तेव्हा तुमच्या जीवनात कधीही न संपणाऱ्या आनंदाचा प्रवेश होतो.

पती-पत्नीचे संबंध अधिक संवेदनशील असतात. ज्यात प्रेम-माया आणि एकमेकांच्या चांगल्या-वाईट गुणांना स्वीकारण्याची भावना असते. तुम्ही मान्य करा किंवा करू नका, पण तुमच्या संबंधांवर तुमच्या आई-वडिलांचा परस्पर संबंध कसा होता याचा कळत-नकळत परिणाम पडतो. सत्य तर हे आहे की तुमच्या व्यक्तित्वावर कुठे ना कुठे तुमच्या पालकांची छाप पडलेली असते. तसेच तुमच्या जीवनातील दृष्टीकोनांवर पालकांचा प्रभाव दिसून येतो.

अनेकदा नकळतपणे इच्छा नसतानाही तुम्ही तुमच्या पालकांकडून चूकीच्या सवयी शिकता, ज्यामुळे कळत-नकळतपणे तुमचे संबंध प्रभावित होतात.

जर तुमच्यामध्ये तुमच्या पालकांची अशी कोणती सवय असेल, ज्यामुळे जोडीदारासोबतच्या संबंधांमध्ये कटूता येत असेल तर ती सवय सोडण्याचा प्रयत्न केला पाहिजे.

कधी प्रेम तर कधी तक्रार

रिलेशनशीप काउन्सिलर डॉ. निशा खन्ना यांच्या मते, पती-पत्नीचे नाते संवेदनशील असते. ज्यात प्रेमासह तक्रारीदेखील असतात. पण ही तक्रार जेव्हा गरजेपेक्षा जास्त वाढते, तेव्हा दोघांच्या नातेसंबंधांमधील दरी वाढू लागते. खरं तर पती-पत्नी आपले संबंध अगदी तसेच बनवू पाहतात, जसे त्यांच्या आई-वडिलांचे होते. यामुळे दोघांच्यात संबंध दूरावू लागतात. जेव्हा पती-पत्नी एकमेकांवर आपली मते थोपू लागतात, त्यावेळी त्यांच्यातील प्रेम हळूहळू संपू लागते. मग ते शुल्लक गोष्टींवरून वाद घालू लागतात. सामान्यत: पत्नीची तक्रार असते की पती वेळ देऊ शकत नाही आणि पतीची तक्रार असते की ऑफिसमधून थकून घरी परतल्यावर पत्नी किटकिट करते.

पती-पत्नीमधील ही सवय सामान्यपणे त्यांच्या पालकांकडून आलेली असते. जर तुमच्या पालकांना आपल्या चुकांचे खापर दुसऱ्यांवर फोडण्याची सवय असेल तर तुमच्या नकळत ही सवय तुमच्यात येते. सुखी दांपत्य जीवनासाठी हे खूप गरजेचे आहे की तुम्ही तुमच्या साथीदाराला त्यांच्या चांगल्या-वाईट गुणांसह स्वीकारलं पाहिजे. प्रयत्न करा की तुमच्या जीवनात अशा नकारात्मक गोष्टी येऊ नयेत, ज्या तुमच्या पालकांच्या जीवनात होत्या.

ज्या दांपत्यांच्या पालकांची सवय साथीदाराला गृहीत धरण्याची असेल तर त्यांची मुलेदेखील त्यांच्या साथीदारासोबत तशाच प्रकारचा व्यवहार करतात आणि तसेच संबंध प्रस्थापित करतात. अशाप्रकारचा विचार परस्पर संबंध कधीच फुलू देत नाहीत.

खरं तर पती-पत्नी एकमेकांचे पूरक असतात. जेव्हा दोघे एकत्र येऊन चालतात, तेव्हा जीवनाची गाडी सहजपणे पुढे जाते. पण जेव्हा दोघांमध्ये तणाव वाढतो, तेव्हा संबंधांची गाठ सुटण्यास वेळ लागत नाही. आपले नाते सहजपणे पुढे नेण्यासाठी हे गरजेचे आहे की तुम्ही तुमच्या साथीदाराला गृहीत धरण्याची चूक करू नका. त्याला आपला मित्र, जोडीदार समजून आपले सुख-दु:ख वाटून घ्या.

आपलंच म्हणणं खरं ठरवू नका

जर तुमच्या पालकांना आपले म्हणणे बरोबर म्हणण्याची सवय असेल तर नक्कीच तुमच्यातही हा गुण आला असेल. आपण आपला हा विचार बदलण्याची गरज आहे. आजकाल पती-पत्नी एकमेकांसह मिळून काम करत आहेत. घर-कुटुंबाची जबाबदारी एकत्रितपणे पार पाडत आहेत. अशावेळी दोघांची मते महत्त्वाची असतात. यात जर तुम्हाला तुमचेच म्हणणे खरं ठरवण्याची सवय असेल तर ही सवय सोडून आपल्या साथीदाराचे म्हणणे ऐका. प्रत्येकवेळी तुम्हीच बरोबर असलं पाहिजे असं नाही. तुमचा साथीदार जो विचार करतो, जे सांगतो तेही बरोबर असू शकतं.

सामायिक जबाबदारी

सामान्यपणे बऱ्याच जणांचे पालन पोषण अशा वातावरणात होते, जिथे पती पैसे कमावून आणतो आणि पत्नी घरातील जबाबदाऱ्या सांभाळते. म्हणजेच वडील आईकडे पैसे सोपवून जबाबदाऱ्यांतून मुक्त होतात. मात्र गरज पडल्यास आई ने साठवलेले पैसे कोणताही विचार न करता लगेच वडिलांना देते.

जर तुमचा असाच विचार असेल तर, यात बदल केला पाहिजे. जर, बदलत्या जगात पती-पत्नी दोघेही काम करतात, अशावेळी गरजेचे आहे की दोघांनीही आपले संबंध मजबूत बनवण्यासाठी एकमेकांच्या जबाबदाऱ्यांमध्ये सहयोग दिला पाहिजे. यावेळी पतीने हा विचार करता कामा नये की हे घरचे काम फक्त पत्नीचे आहे. तर पत्नीने हा विचार करता कामा नये की घरखर्च चालवणे फक्त पतीचे काम आहे.

बदलते जग

जीवनसाथीच्या संबंधांमधील दृढतेसाठी पारंपरिक जुन्या गोष्टींतून बाहेर पडणं गरजेचे आहे. ज्याप्रकारे तुमची आई साडी नेसत होती, डोक्यावर पदर घेत होती तसंच तुमच्या पत्नीने करावं हे जरूरी नाही. तुमची आई मंदिरात जात असे, पूजा करत असे याचा अर्थ हा नाही की तुमची पत्नी असंच करेल. तिला तिच्या पद्धतीने जगण्याचं स्वातंत्र्य द्या. पत्नीलादेखील हे समजणं गरजेचं आहे की घरासंबंधित बाहेरच्या कामांची जबाबदारी फक्त पतीची नाही. हे गरजेचे नाही की तुमचे वडील बाहेरची सर्व कामे घरी बसून करतात तर तसंच तुमच्या पतीनेही करावं. बदलत्या जगानुसार आपली मानसिकता बदलली पाहिजे. मग तुम्ही तुमच्या संबंधांमध्ये प्रेमाचा ओलावा निर्माण होईल.

नको भांडण-तंटा

तुमचे पालक छोटया-छोटया गोष्टींवरून एकमेकांशी वाद घालायचे म्हणजे तुम्हीदेखील तुमच्या साथीदाराशी प्रत्येक गोष्टीवरून वाद घालत राहावं असं नाही.

खरं तर, तुम्ही एकमेकांच्या भावनांचा आदर राखला पाहिजे आणि एकमेकांचा सन्मान केला पाहिजे, जेणेकरून संबंध सुधारतील.

क्लालिटी लव्ह

जर तुमच्या मनात तुमच्या पालकांना पाहून काही विचारांनी घर केलं असेल की पालकत्व आल्यानंतर एकमेकांसोबत जवळीक साधणं चुकीचं आहे. तर तुम्ही हे विचार तुमच्या डोक्यातून बाहेर काढा.

सामान्यपणे आई बनल्यानंतर पत्नीचे पूर्ण लक्ष आपल्या बाळावर असते. ज्यामुळे बऱ्याचदा पती त्रासून जातो. पालक बनल्यानंतरही एकमेकांसोबत वेळ घालवा, फिरायला जा आणि छोटया गोष्टींमधून आपले प्रेम व्यक्त करा. यामुळे नक्कीच तुमचे संबंध मजबूत राहतील. मुलांची जबाबदारी एकत्रितपणे घ्या. हा विचार नका करू की बाळाची जबाबदारी फक्त आईची आहे.

या गोष्टींकडे लक्ष द्या

* जर तुमचे वडील तुमच्या आजोळच्या लोकांचा आदर करत नाहीत तर याचा अर्थ असा अजिबात नाही की तुम्ही तुमच्या पत्नीच्या कुटुंबाशी असा व्यवहार करावा. जर तुम्ही तुमच्या सासरच्यांना पूर्ण मान-सन्मान दिला तर पत्नीचं तुमच्याप्रति असलेलं प्रेम अधिक वाढेल आणि तीदेखील मनापासून तुमच्या कुटुंबाचा स्वीकार करेल आणि मान-सन्मान देईल.

* जर तुम्हाला प्रत्येक गोष्टीत मोठ-मोठयाने ओरडण्याची सवय असेल तर ती सोडून द्या. घरात प्रेमपूर्ण वातावरणाची निर्मिती करा.

* कुटुंबाची जबाबदारी एकत्रितपणे निभावली पाहिजे.

* आपल्या साथीदाराला संपूर्ण स्पेस द्या.

* जर कोणत्या गोष्टीवरून तुमचे मन दुखावले असेल तर मोठ-मोठयाने एकमेकांशी भांडून वाद वाढवण्यापेक्षा गप्प बसा.

* सुखी दांपत्य जीवनासाठी एकमेकांवर चुका थोपवण्यापेक्षा एकमेकांच्या चुकांचा स्वीकार करण्याची वृत्ती ठेवा.

फादर्स डे स्पेशल : घर सांभाळणारा प्रेमळ पती

* गरिमा पंकज

सकाळचे आठ वाजले आहेत. घड्याळाचे काटे वेगाने पुढे सरकत आहेत. शाळेची बस कधीही येऊ शकते. घरातील वातावरण तणावपूर्ण आहे. तितक्यात मोठा मुलगा आतून बाबांना आवाज देतो कि त्याला शाळेचे मोजे सापडत नाहीत. इकडे बाबा ना-ना-चा पाढा वाचणाऱ्या चिमूरडीला नाश्ता भरवण्यात मग्न आहेत. त्यानंतर त्यांना मुलाचा लंचबॉक्स भरायचा आहे. मुलाला शाळेत पाठवून मुलीला अंघोळ घालायची आहे आणि घराची स्वच्छताही करायची आहे.

हे दृश्य आहे एका अशा घरातील, जिथे पत्नी नोकरी करते आणि पती घर सांभाळतो. अर्थात तो हाउस हसबंड आहे. ऐकायला थोडं विचित्र वाटतं हे, पण हे वास्तव आहे.

पुराणमतवादी आणि मागास मानसिकतेच्या भारतीय समाजामध्येही  पतींची अशी नवी जमात उदयास येत आहे. ते जेवण बनवू शकतात. मुलांना सांभाळू शकतात आणि घराची स्वच्छता, भांडीधुणी अशी घरगुती कामेही व्यवस्थित पार पाडू शकतात.

हे सामान्य भारतीय पुरूषांप्रमाणे विचार करत नाहीत. कुठल्याही कटकटीशिवाय बिछाना घालतात आणि मुलांचे नॅपीसुद्धा बदलतात. समाजातील हा पुरूष वर्ग पत्नीला समान दर्जा देतो आणि गरज भासल्यास घर आणि मुलांची जबाबदारी घेण्यासही तत्पर असतात.

तसे तर जुनाट मनुवादी भारतीय अजूनही अशा हाउस हसबंडना नालायक आणि पराभूत पुरूष समजतात. त्यांच्यामते घरकुटुंब, मुलांची काळजी घेणे ही नेहमीच स्त्रीची जबाबदारी असते आणि पुरूषांचे काम आहे बाहेरील जबाबदाऱ्या स्विकारणे आणि कमावून आणणे.

अलीकडेच हाउस हसबंड या संकल्पनेवर आधारित एक चित्रपट आला होता, ‘का एंड की’ करीना कपूर आणि अर्जुन कपूर अभिनीत या चित्रपटाचा मूळ विषय होता लिंग आधारित कार्यविभाजनाच्या विचारसरणावर टीका करत पतिपत्नींच्या कामाची अदलाबदली करणे.

लिंग समानतेचा काळ

हल्ली स्त्रीपुरूषांच्या समानतेच्या गप्पा रंगतात. मुलांबरोबरीनेच मुलीसुद्धा शिकून उच्चपदावर पोहोचत आहेत. त्यांची स्वत:ची स्वप्नं आहेत, स्वत:ची योग्यता आहे. या योग्यतेच्या बळावर ते उत्तम असा पगार मिळवत आहेत आणि अशात लग्नानंतर वर्किंग जोडप्यांना मूल होतं, तेव्हा अनेक जोडपी भावी समस्या आणि शक्यतांचा विचार करून कुणासाठी दोघांपैकी कुणासाठी नोकरी महत्त्वाची आहे हे समजून घेतात. अशाप्रकारे परस्पर संमतीने ते आर्थिक आणि घरगुती जबाबदाऱ्या विभाजित करून घेतात.

हा व्यवहार्य विचार गरजेचा आहे. जर पतिपत्नीची कमाई अधिक आहे. करिअरसाठी तिची स्वप्नं आकांक्षा जर जास्त प्रबळ असतील तर अशावेळी कमावते असण्याची भूमिका पत्नीने स्विकारली पाहिजे. पती पार्टटाइम किंवा घरातून काम करत कुटुंब व मुलांना सांभाळण्याचे काम करू शकतो. यामुळे मुलांना पाळणाघरात ठेवावं लागत नाही तसेच त्या पैशांचीही बचत होते, जे पाळणा घरात किंवा मोलकरणीला द्यावे लागतात.

हाउस हसबंडची भूमिका

हाउस हसबंड म्हणजे असे नाही की पती पूर्णपणे पत्निच्या कामावरच अवलंबून राहिल किंवा पूर्णपणे गुलाम बनून जाईल. तर घरातील काम व मुलांना सांभाळण्यासोबतच तो कमावूसुद्धा शकतो. हल्ली घरातून काम करण्याच्याही बऱ्याच संधी उपलब्ध असतात. आर्टिस्ट, रायटर हे त्यांचे काम घरीच व्यवस्थितरित्या करू शकतात. पार्टटाइम काम करणेही शक्य आहे.

सकारात्मक बदल

बराच काळ महिलांना गृहिणी बनवून सतावले गेले आहे. त्यांच्या स्वप्नांची अवहेलना करण्यात आली आहे. आता काळ बदलत आहे. एका पुरूषाने स्वत:च्या करिअरचा त्याग करून पत्नीला स्वत:ची स्वप्नं पूर्ण करू देण्याची संधी देणे समाजात वाढती समानता आणि सकारात्मक बदलाचा संदेश आहे.

एकमेकांप्रति आदर

जेव्हा पतिपत्नी कर्ते असण्याची पारंपरिक भूमिका आपसात बदलतात, तेव्हा ते एकमेकांचा अधिक सन्मान करतात. ते जोडिदाराच्या त्या जबाबदाऱ्या आणि कामाचा दबाव अनभवू शकतात, जो त्या भूमिकांसोबत येतो.

पुरूष एकदा का घरगुती काम आणि मुलांचे संगोपन करू लागतो तेव्हा आपोआपच त्याच्या मनात महिलांसाठी आदर वाढतो. महिलासुद्धा अशा पुरूषांना अधिक मान देतात, जे पत्नीच्या स्वप्नांना पूर्ण करण्यासाठी आपलं योगदान देतात आणि कुठलाही भेदभाव करत नाहीत.

जोखीमही कमी नाही

समाजाचे टोमणे : मागास आणि बुरसटलेल्या विचारसरणीचे लोक आजही हे स्विकारू शकत नाहीत की पुरूषाने घरात काम करावे व मुलांना सांभाळावे. अशा पुरूषांना बायकोचा गुलाम म्हटल्याशिवाय त्यांना राहवत नाही. स्वत: चेतन भगतनेही मान्य केले होते की त्यांनाही अशा प्रश्नांना तोंड द्यावे लागले, जे सामान्यत: अशा पुरूषांना ऐकावे लागतात. उदा ‘अच्छा तर तुमची पत्नी कमावते?’ ‘घरातील कामे करताना कसे वाटते तुम्हाला? इ.’

पुरूषाचा अहंकार दुखावणे : अनेकदा परिस्थितीमुळे किंवा वैयक्तिक असफलतेमुळे पुरूष जर हाउस हसबंड झालाच तर तो स्वत:ला कमकुवत आणि हीन समजू लागतो. त्याला असे वाटू लागते की त्याच्या कर्तव्यात (कमाई किंवा घर चालवणे) तो अयशस्वी होत आहे आणि पुरूषाने जे केले पाहिजे ते कार्य तो करत नाहीए.

मतभेद : स्त्री बाहेर जाऊन जेव्हा पैसे कमावते आणि पुरूष जेव्हा घरी राहतो, तेव्हा इतरही अनेक बाबी बदलतात. साधारणत: कमावणाऱ्यांच्या विचारांना प्राधान्य दिले जाते. त्याचाच आदेश घरात चालतो आणि अशावेळी स्त्रिया अशा बाबींवरही कंट्रोल करू लागतात, ज्यावर पुरूषांना अॅडजस्ट करणे कठिण असते.

सशक्त आणि पुरूषार्थावर विश्वास ठेवणारा पुरूष या बाबीकडे दुर्लक्ष करू शकतो की लोक त्याच्याबद्दल काय म्हणत आहेत. असे पुरूष आपल्या मनाचे ऐकतात, समाजाचे नाही.

स्त्रीपुरूष संसाराच्या गाडीची दोन चाके आहेत. आर्थिक आणि घरातील जबाबदाऱ्या त्या दोहोंमधील कुणी कुठली जबाबदारी घ्यायची आहे हे उभयतांनी आपसात ठरवायला हवे. समाजाने त्यात नाक खुपसणे चुकीचे आहे.

जेव्हा तुम्ही करता घरातून काम

* एनी अंकिता

वर्क फ्रॉम होम म्हणजे घरून काम करणे. हल्ली वर्क फ्रॉम होमची संकल्पना फार वेगाने विस्तारत आहे. कंपन्या फ्लेक्सिबल ऑप्शन्स देत आहेत, ज्यामुळे तुम्ही तुमच्या सोयीनुसार काम करू शकता. पण जेव्हा घरून काम करायचे असते, तेव्हा सर्वप्रथम एकच विचार आपल्या डोक्यात येतो की, मनात येईल तेव्हा, मनाप्रमाणे करायचे. मान्य की इथे तुम्हाला कोणाचीही रोकटोक नसते. पण इथेही काम करण्याचे काही शिष्टाचार असतात. जर तुम्ही ते पाळले नाहीत तर तुम्ही ताणमुक्त होऊन योग्य पद्धतीने कामच करू शकणार नाही.

जेव्हाही तुम्ही घरून काम कराल, तेव्हा कामाच्या बाबतीत हे शिष्टाचार जरूर पाळा :

वर्क शेड्युल जरुरी आहे : घरातून काम करताना आपण कोणतीही गोष्ट कुठेही लिहून ठेवतो आणि नंतर ती शोधण्यात नाहक आपला वेळ वाया घालवतो. यासाठी वर्क शेड्युल तयार करा, ज्यामुळे तुम्हाला कल्पना असेल की कोणते काम कधी संपवायचे आहे, कोणते काम तुम्ही पूर्ण केले आहे आणि कोणते काम आता पूर्ण करायचे आहे. असे केल्यामुळे तुम्ही कमी वेळेत अधिक काम करू शकता.

नियमित कामाचे तास : कधीही उठून कामाला सुरुवात केली असे करू नका, यामुळे तुमची तब्येत बिघडेल आणि कामावरही त्याचा परिणाम होईल. यामुळे कामासोबतच तंदुरुस्त आणि निरोगी राहण्यासाठी कामाची वेळ निश्चित करा आणि त्यानुसार काम करा. असे केल्यामुळे तुम्ही योग्य रीतीने काम करून कुटुंबासोबत मौजही करू शकता.

शिस्तीचे पालन करा : काम करताना चॅटिंग किंवा फोनवर गप्पा मारणे हे टाळा. शिस्तीचे पालन करा, कारण जोपर्यंत तुम्ही शिस्त अंगी बाणवत नाही तुम्ही तुमची सर्वोत्तम कामगिरी करू शकणार नाही तोवर ही गोष्ट तुमच्या मित्रपरिवार आणि नातलगांनाही सांगून ठेवा जेणेकरून ते तुम्ही फ्री असल्याचे समजून कामाच्या वेळेस येऊन डिस्टर्ब करणार नाहीत.

काम वेळेवर पूर्ण करा : काहीतरी बहाणे करून काम टाळू नका. असे केल्यामुळे तुमची प्रतिमा खराब होईल. खरतर वेळेत काम पूर्ण करण्याचा प्रयत्न करा.

आपल्या क्षेत्रातल्या लोकांच्या संपर्कात राहा : तुम्ही घरून काम करता, तुम्हाला ऑफिसला जाण्याची गरज नाही, तर याचा अर्थ असा नाही की तुम्ही लोकांना भेटणे सोडून दिले पाहिजे, उलट तुमच्या क्षेत्रातील लोकांच्या संपर्कात राहा जेणेकरून तुम्हाला त्यांच्याकडून नवनवीन गोष्टी शिकण्याची संधी मिळत राहील.

अनलिमिटेड कहानियां-आर्टिकल पढ़ने के लिएसब्सक्राइब करें