नोकरदार महिलांसाठी ऑनलाईन शिक्षणाचं आव्हान

* गरिमा पंकज

अलीकडच्या काळात कोव्हिड -१९ मुळे मुलांच्या शाळा बंद आहेत आणि त्यांचे ऑनलाईन वर्ग सुरु आहेत. इकडे नोकरदार महिलांना स्वत:च्या ऑफिसची कामेदेखील घरीच करावी लागताहेत. पूर्वी महिला मुलांना शाळेत वा खेळायला पाठवून आरामात आपापली कामे करत असत, मात्र आता मुलं सतत घरीच असतात. यामुळे नोकरदार महिलांना स्वत:च्या कामाबरोबरच मुलांच्या ऑनलाईन क्लासेसवर लक्ष ठेवणं तेवढं सहजसोपं राहीलेल नाहीए. ना त्या स्वत:च काम सोडू शकत ना मुलांच्या अभ्यासाकडे दुर्लक्ष करू शकत. यामुळे त्या द्विधा मनस्थितीत अडकल्या आहेत.

चला तर जाणून घेऊया काही महत्वाच्या गोष्टी :

* सर्वात मोठं आव्हान म्हणजे आईने स्वत:च्या ऑफिसचं काम करायचं की मुलांचा ऑनलाईन अभ्यास व्यवस्थित चालला आहे की नाही याकडे लक्ष द्यायचं.

* अनेकदा मुलं अभ्यासाऐवजी दुसऱ्या साईट्स चालू करून त्याच पाहत बसतात. ती लॅपटॉप वा फोनवर चुकीच्या गोष्टी पाहू शकतात. त्यांचं मन एकाग्र होत नाही आणि अनेकदा ती ऑनलाईन क्लास बुडवून वा क्लास संपवून गेम्स खेळू लागतात.

* ऑनलाईन वर्गाच्या दरम्यान मुलांच्या डोळयांवरदेखील परिणाम होतो. प्रकाशयोजना  व्यवस्थित नसेल वा वर्ग अधिक वेळ चालत असेल तर त्यांना त्रास होऊ शकतो.

* मुलांचे क्लासेस आणि घरातील कामाबरोबरच स्वत:च्या ऑफिसची कामे करणं खूपच आव्हानात्मक काम आहे.

यासंदर्भात किंडरपासच्या फाउंडर शिरीन सुलताना यांच्याशी याबाबत विस्ताराने चर्चा झाली. त्यांनी सुचविलेले काही खास उपाय खालीलप्रमाणे :

मुलांचं मन अभ्यासात एकाग्र होण्यासाठी

मुलांनी अभ्यासाकडे दुर्लक्ष करू नये यासाठी पॅरेंटिंग कन्ट्रोल फीचर्सचा वापर करायला हवं. तुम्ही लॅपटॉप वा मोबाईलच्या  सेटिंगमध्ये काही बदल करून मुलांच्या चुकीच्या साईट्स पाहण्यावर तसंच गेम्स यावर नियंत्रण ठेवू शकता.

सर्वप्रथम तुम्हाला ज्या साईट्स वा गेम्सपासून मुलांना दूर ठेवाworking women time management for kids studiesयचंय त्या  ब्लॉक करून ठेवा. सर्चइंजिन म्हणजेच गुगल, बिंग इत्यादींचे प्रेडिक्टिव्ह टेस्ट ऑप्शन बंद करा. यामुळे यामध्ये सर्च करतेवेळी ऑटो सेशनच फिचर चालू होणार नाही आणि मुलं सर्च करतेवेळी दुसरं काही पाहू शकणार नाहीत. मुलांचं लहान वय पाहता तुम्ही गुगल ऐवजी मुलांना सर्च इंजिनचा वापर करायला शिकवा. हे पूर्णपणे सुरक्षित आहे. यामध्ये कोणतंही चुकीचं कन्टेन्ट नसतं.

अधूनमधून स्वत:च्या कामातून ब्रेक घेऊन मुलांवर लक्ष ठेवत रहा. ते काय वाचताहेत आणि त्यांना त्यातील काय समजतंय याकडे लक्ष ठेवा. लॅपटॉप, फोन इत्यादींची हिस्ट्री चेक करत रहा, यामुळे मुलांनी चुकीची साईट तर खोलली नाहीए ना हे समजेल. या वाईट गोष्टींपासून दूर राहावं, चुकीची लिंक ओपन करू नये आणि फॉरवर्डदेखील करू नये हे मुलांना समजावून सांगा. यामुळे डोक्यात आणि लॅपटॉप /फोनमध्ये वायरस घुसू शकतो. प्रायवसी कशी सांभाळायची हे त्यांना समजावून सांगा.

घरातल्या घरात कामाची वेगळी जागा बनवा

स्वत:चं काम आणि मुलांच्या अभ्यासासाठी विचारपूर्वक जागेची निवड करा. मुलांची एकाग्रता टिकून रहावी यासाठी योग्य प्रकाशयोजना करावी. घरातच त्यांना शाळेच्या वर्गासारखं वाटावं यासाठी ही जागा त्यांच्या झोपण्याच्या, खेळण्याच्या जागेपासून दूर असावी. या जागी खेळणी वगैरे नसावीत. योग्य वातावरणात मुलं रमतील आणि त्यांना शाळेच्या वर्गासारखंच वाटेल.

डिवाइस तयार करा

उत्तम ऑनलाईन शिक्षणासाठी वायरलेस कनेक्शन गरजेचं आहे. योग्य कनेक्शनची निवड करा, ज्याच बँडविड्थ तुमचं काम आणि मुलांचं शिक्षण यासाठी मदतनीस ठरेल. अक्षरं वाचतेवेळी डोळयांना त्रास होणार नाही अशा स्क्रीनची निवड करा. तुमचं काम आणि मुलांच्या ऑनलाईन वर्गाची वेळ एकच असेल तर ऑडिओ सिस्टीममध्ये कोणत्याही प्रकारचा अडथळा येऊ नये हे सुनिश्चित करा. यासाठी तुम्ही हेडफोन्सचादेखील वापर करू शकता.

दिनचर्या आणि शिस्त

लॉकडाऊनमुळे लोकांच्या खूपच बदल झालाय. सध्या सगळंच थंडावलंय. मात्र घरातदेखील शाळेसारखी दिनचर्या बनवून तुम्ही मुलांचं आयुष्य घडवू शकता. मुलांना वेळेत जागे करा. वर्गाची वेळ सुरु होण्यापूर्वीच नाश्ता द्या, दिवसाच्या टाइमटेबल नुसार त्यांची पुस्तकं काढून ठेवा. वर्ग सुरु असताना मुलाला वारंवार उठायला लागू नये याची काळजी घ्या. संघ्याकाळचा थोडा वेळ घरच्या अभ्यासासाठी राखून ठेवा. अशाप्रकारची शिस्त लावणं तसं कठीणच आहे, मात्र त्याची सवय लावली तर आयुष्य नक्कीच सहजसोपं होऊन जाईल.

ब्रेक घेण्यासाठी वेळ ठरवून ठेवा

मुलांची खासकरून लहान मुलांची एकाग्रता २५ मिनिटापेक्षा अधिक काळ टिकत नाही. यासाठी मुलांना ब्रेकच्या दरम्यान एखाद्या पाळीव प्राण्यांसोबत खेळायला सांगा, थोडावेळ चालायला वा फिरायला तसेच घरातील लोकांसोबत वेळ घालवायला सांगा. अशाप्रकारचा छोटासा ब्रेक तुम्हाला आणि तुमच्या मुलाला ताजतवानं करेल आणि सगळं काही व्यवस्थित होईल.

मुलांच्या गरजा समजून घ्या

प्रत्येक मुलाची शिकण्याची पद्धत वेगवेगळी असते. काही मुलांना ऑनलाईन क्लासेस सोपे पडतात तर काहींना यापेक्षा अधिक मार्गदर्शनाची गरज असते. प्ले स्कूल वा लहान वर्गातील मुलांना सकाळी क्लास सुरु होताच दिवसभर शिकविल्या जाणाऱ्या विषयांची माहिती दिली जाते. अशावेळी शक्य झाल्यास मुलांसोबत रहा. यामुळे तुम्ही मुलांच्या गरजेनुसार पूर्ण दिवस तयार रहाल. तुम्ही तुमच्या मुलांच्या अभ्यासाची क्षमता योग्यप्रकारे जाणता. मुलांचा अभ्यास छोटयाछोटया भागांमध्ये करून घ्या आणि मुलं कोणत्यावेळी अधिक उत्साही असतात ती वेळ साधून अभ्यास घ्या.

डोळयांना त्रास होणार नाही याची काळजी घ्या

अलीकडे अनेक पालक मुलांना अधिक काळ स्क्रीनसमोर राहावं लागतं म्हणून चिंतीत आहेत. मुलांमध्ये डोकेदुखी, डोळेदु:खीसारख्या तक्रारी वाढू लागल्या आहेत. यासाठी २०:२०:२० हा सहजसोपा उपाय आहे. दर २० मिनिटानंतर २० सेकंदासाठी २० फूट अंतरावरील एखाद्या वस्तूकडे एकटक पाहत रहा.

ऑनलाईन शिक्षणाचा परिणाम मुलांच्या डोळयावर होऊ नये यासाठी मुलांचा स्क्रीनटाइम निश्चित करा. अभ्यासानंतर त्वरित टीव्ही वा व्हिडीओमध्ये गुंतवून ठेवू नका. त्यांना अधूनमधून स्क्रीनपासून दूर ठेवा. यासाठी तुम्ही स्वत: मुलांसोबत कॅरम, चेस, बॅडमिंटनसारखे खेळ खेळू शकता वा त्यांना बाहेर दुसऱ्या मुलांसोबत खेळण्यासाठी पाठवू शकता. तुम्ही दररोज तासभर एखादं पुस्तकं वाचून दाखवू शकता वा त्याला स्वत:ला वाचायला सांगू शकता. व्हिडीओ कॉल करून नातेवाईकांशी बोलायला द्या वा शुभेच्छा कार्ड बनवायला सांगा. तुम्ही कडक शिस्तीचे पालक बनण्याऐवजी मुलाचे मित्र बनून रहा.

मुलांना डोळयांचे व्यायाम करण्यास तसंच थोडयाथोडया वेळाने बागेत फिरून येण्यासदेखील सांगा. तुम्ही अधूनमधून ऑनलाईन अभ्यासाच्या दरम्यान मुलांच्या प्रगतीकडे लक्ष ठेवत रहा. वर्ग संपल्यानंतर त्यांना सोबत बसवून आज कायकाय शिकवलं गेलय आणि काय समजलं नाहीए हे आवर्जून विचारा. दर आठवडयाने अभ्यास घेण्याऐवजी दररोज अभ्यास घ्या. मुलांना शिक्षक तसंच मित्रांसमोर अजिबात ओरडू नका, वर्ग संपल्यानंतर मात्र काय योग्य आहे काय चुकीचं आहे हे आवर्जून सांगा.

शिक्षक, पालक आणि मुलांसाठी घरून शिक्षण हे शिक्षणाचं एक नवीन पद्धत बनलीय. यासाठी सकारात्मक रहा आणि संयम ठेवा. एकत्रित मिळून परिस्थिती अनुकूल बनवू शकता.

स्टार्ड फूड किती सुरक्षित

* पूजा भारद्वाज

जीवाणूंपासून बचाव करण्यासाठी उरलेले अन्न फ्रिजमध्ये ठेवलेले तुम्ही बहुतेकदा घरात पाहिले असेलच. जर तुम्ही फ्रिजमध्ये ठेवलेले सकाळचे जेवण संध्याकाळपर्यंत खात असाल तर त्यात काही अडचण नाही, परंतू बरेच लोक आठवडाभर फ्रिजमध्ये ठेवलेले खाद्यदेखील हे म्हणत खातात की फ्रिजमध्ये तर ठेवले होते, खराब थोडेच झाले असेल. परूंतु आता आपण सावधगिरी बाळगणे आवश्यक आहे, कारण बऱ्याच दिवसांपासून स्टोर केलेले अन्न खाल्ल्यास आपणास जीवाणूपासून अनेक आजार उद्भवू शकतात. या, आपण यामुळे काय-काय नुकसान होऊ शकते ते समजून घेऊ या :

अन्न विषबाधा

संशोधनात असे दिसून आले आहे की शिळया अन्नात जीवाणू वाढू लागतात. दीर्घकाळ ठेवलेले खाद्यपदार्थ खाल्ल्याने त्यात निर्मित झालेल्या जीवाणूंमुळे विषबाधासुद्धा होऊ शकते.

पोटाची समस्या

दोन तासांपेक्षा जास्त वेळापूर्वी बनविलेले अन्न आपल्या आरोग्यास हानी पोहोचवते, तर शिळया अन्नात वाढणारे जीवाणू पोटात जातात आणि अन्न सडवण्यास सुरूवात करतात. ज्यामुळे पोटदुखी सुरू होते. जर हे शिळे अन्न १-२ दिवस जुने असेल तर यामुळे उलटयादेखील होऊ शकतात.

अतिसार

शिळे अन्न खाल्ल्याने अतिसारदेखील होतो, ज्यामुळे शरीरात पाण्याचा अभाव होतो. यामुळे शारीरिक अशक्तता जाणवते.

अन्नामध्ये सकसता राहत नाही

जरी आपणास फ्रीजमध्ये ठेवलेल्या शिळया अन्नाच्या चवीमध्ये काही फरक जाणवत नसला तरी, वास्तविक शिळया अन्नातील सर्व पोषक मूल्य नष्ट झालेले असतात आणि त्यामध्ये शरीराला नुकसान पोहोचवणारे जीवाणू वाढलेले असतात.

अन्न साठवण्याच्या योग्य पद्धती

* प्रकार आणि आवश्यकतेनुसार कच्चे प्रक्रिया केलेले किंवा पॅक केलेले अन्न साठवणे आवश्यक आहे.

* फ्रिजचे तापमान -५ डिग्री सेल्सिअसवर ठेवले पाहिजे.

* फ्रीजरचे तापमान -१८ डिग्री सेल्सिअसवर ठेवले पाहिजे.

* सर्व खाद्यपदार्थ व्यवस्थित थंड होतील हे सुनिश्चित करण्यासाठी फ्रिजमध्ये खाद्यपदार्थ लहान खंडात विभागले पाहिजेत.

* ताजी चिरलेली आणि रसाळ फळे त्वरित खावीत. शिवाय ती थोड्या काळासाठी फ्रिजमध्ये ठेवता येतात.

* फ्रिजमध्ये शिजविलेले अन्न वरच्या शेल्फवर आणि कच्चे अन्न खालच्या शेल्फमध्ये ठेवले पाहिजे.

* मांस, मासे यासारखे पदार्थ फ्रीजरमध्ये किंवा -१८ डिग्री सेल्सियसपेक्षा खालच्या तापमानात ठेवले पाहिजेत, परंतू ते फ्रिजरेटरमध्ये -५ डिग्री सेल्सियसवर किंवा त्यापेक्षा कमी तापमानात ठेवले जाऊ शकतात. फ्रिजमध्ये या वस्तू शिजवलेल्या खाद्यपदार्थांच्या खाली ठेवाव्यात.

* टिनच्या भांडयामध्ये साठवल्याने अन्नात मॅटेलिक टेस्ट येऊ लागते. म्हणूनच फ्रीजमध्ये वस्तू साठवण्यापूर्वी दुसऱ्या कंटेनरमध्ये वस्तू ठेवणे फार महत्वाचे आहे.

* जेव्हा अन्न चांगल्या प्रकारे साठवले जात नाही, तेव्हा त्यात हानिकारक जीवाणू वाढू लागतात, जे आजारीही पाडतात. फ्रिजमध्ये प्लास्टिक स्टोरेज पिशव्या इकडे-तिकडे केल्याने फुटू शकतात, ज्या जीवाणूंच्या वाढीसाठी आणि प्रसारास कारणीभूत ठरू शकतात.

* स्टोर केल्या जाणाऱ्या अन्नाचे पॅकेजिंग खराब न होता तापमानाचा प्रतिकार करण्यास सक्षम असावे.

युरोपचे अनोखे शहर – वियना

*प्रतिनिधी

युरोपचे अभिनव शहर वियनाने तसे फारसे बदल, परिवर्तन पाहिलेले नाही. तरीही सध्या ते युरोपमधील सर्वात आकर्षक व राहण्यायोग्य शहर आहे. शांत वातावरण, वाहतूककोंडीपासून मुक्त, ट्राम, रेल्वे आणि बसेसची वर्दळ असणारे हे शहर केव्हा, कुठे आणि कसे काम करते, हे कळतच नाही. ते मुंबई, दिल्लीसारखे सधन नाही, पण तरीही ४१५ चौरस किलोमीटरचा विस्तार असलेल्या या शहरात १७ लाख लोक राहतात. ही लोकसंख्या युरोपच्या मापदंडानुसार तशी जास्तच आहे. तरीही हे शहर सुनियोजित आणि आनंदी आहे.

उन्हाळयाच्या दिवसात या शहरात सुती कपडे घालून सहज फिरता येते आणि जुन्या तसेच नवीन ठिकाणांवर फेरफटका मारण्याची भरपूर मजा लुटता येऊ शकते.

डेन्यूब नदी किनारी वसलेले हे शहर आल्पस पर्वताच्या पायथ्याशी आहे आणि नेहमीच युरोपचे सर्वात लाडके शहर राहिले आहे. अनेक दशके तर हे शहर रोमन कॅथलिक पोपचे मुख्य शहर म्हणून ओळखले जात होते. १९१८ नंतर मात्र येथे समाजवादी विचारांचे वारे वाहू लागले आणि यात या शहराचा चेहरामोहराच बदलला.

एका सर्वसामान्य पर्यटकाला वियनाच्या सोशल हाऊसिंगची कल्पना करता येणार नाही. पण भांडवलशाही आणि धर्मनिरपेक्षतेचे हे अनोखे मिश्रण आहे. जिथे शहरातील खूप मोठी लोकसंख्या केवळ १० टक्क्यांत सुविधांनीयक्त घर बनवू शकते.

१९१८ च्या आसपास जेव्हा वियनाची सर्व सूत्रे सामजिक प्रजासत्ताकच्या हाती आली तेव्हा त्यांनी येथील रस्त्यांवर चांगली घरे बनवण्यास सुरुवात केली आणि आज ६२ टक्के लोक याच घरात राहतात. कुठल्याच रुपात ही घरे दिल्लीतील डीडीएचे फ्लॅट वाटत नाहीत, मुंबईतील चाळी वाटत नाहीत किंवा अहमदाबादमधील त्या वस्त्यांसारखीही दिसत नाहीत, ज्यांना डोनाल्ड ट्रम्प यांच्यापासून लपवण्यासाठी नरेंद्र मोदींनी तिथे भिंती बांधल्या होत्या.

आधुनिक शहर

अमेरिकेत देशभरातील फार तर एक टक्केच लोक राहण्यासाठी सोशल हाऊसिंगचा वापर करतात. भारतात तर ही परंपरा कधीही उदयास आलेली नाही. युरोपातील काही शहरांत ती आहे, पण वियनाइतकी स्वस्त आणि चांगली घरे कुठेच नाही. कदाचित ती पर्यटकांना आवडणार नाहीत, पण सोशल हाऊसिंग हेच वियनातील शांतता आणि सौंदर्यामागील खरे रहस्य आहे.

सोशल हाऊसिंग युरोपिय स्टँडर्ड असलेल्या गरीब आणि मध्यमवर्गीय दोघांसाठीही आहे. याचा बराचसा खर्च हा मिळणाऱ्या भाडयातूनच भागवला जातो. पण बराचसा पैसा इनकम टॅक्स, कार्पोरेट टॅक्स यातूनही मिळतो. याचा लाभ टॅक्स भरणाऱ्यांना लगेचच मिळतो कारण कमी भाडे असल्यामुळे वियना जगभरातील सर्वांनाच आकर्षित करते. आजही शहरातील लोकसंख्या वाढणे बंद झाल्यासारखी स्थिती असली तरी दरवर्षी १३ हजार घरे बांधण्यात येत आहेत आणि जुन्या घरांची सातत्याने डागडुजी करण्यात येत आहे.

वियनची सोशल हाऊसिंग इतर शहरांप्रमाणे एखाद्या खराब कोपऱ्यात नाही तर शहरात सर्वत्र आहे. प्रत्येक बिल्डिंग कॉम्पलेक्सवर एक नाव आहे जे सांगते की, ही घरे सोशल हाऊसिंगची आहेत. पण यांचा रंग उडालेला नाही किंवा खराब कपडे खिडकीतून डोकावताना दिसत नाहीत. याउलट स्वच्छ, मजबूत रस्ते, हिरव्यागार बागा, वृक्ष यामुळे हे कॉम्प्लेक्स खुलून दिसते. आतातर आर्किटेक्चरचे नवनवे प्रयोग होत आहेत आणि रंगीबेरंगी घरे मॉडर्न आर्टची झलक दाखवत आहेत.

सोशल हाऊसिंग बोर्डाचे अध्यक्ष कर्ट पुचींगर हे वय झाले असूनही बरेच तंदुरुस्त आहेत आणि त्यांना आपल्या शहरातील या कामगिरीवर गर्व असल्याचे दिसते. कारण तेच तर युरोपातील सर्वात मोठी गृहनिर्माण कंपनी वियना हाऊसिंग बोर्डचे कर्ताधर्ता आहेत. आजही ते पुढील अनेक वर्षांसाठीच्या योजना आखत आहेत आणि शहरात रिकाम्या होणाऱ्या जागा सोशल हाऊसिंगसाठी घेत आहेत.

मोठे आकर्षण

१८४० आणि १९१८ च्या दरम्यान वियनाची लोकसंख्या वाढून पाचपट जास्त झाली होती आणि गरिबांची अवस्था फारच वाईट होती. वाकडयातिकडया कशातरी बनवलेल्या डब्यासारख्या घरात राहण्यावाचून त्यांच्यासमोर पर्याय नव्हता. त्यांची अवस्था आपल्या मुंबईतील धारावीत राहणारऱ्या आणि दिल्लीतील गाझिपूरमध्ये राहणाऱ्यांपेक्षा खूपच बरी होती. तिथे समाजवादाचे वारे वाहू लागले होते. ह्युगो ब्रेटनर यांनी शहरातील वित्त विभागाचे प्रमुख या नात्याने सोशल हाऊसिंग टॅक्स लावला जो गरीब आणि श्रीमंत दोघांसाठी होता. १९३४ पर्यंत ३४८ ठिकाणी ६५ हजार फ्लॅट्स बनवण्यात आले त्यापैकी काहीमध्ये लोक आजही आरामात राहत आहेत.

आता सोशल हाऊसिंगमध्ये नवीन डिझाईन, छोटे कुटुंब आणि मुलांकडे जास्त लक्ष केंद्रित करणे गरजेचे आहे. हे घर भाडयानेच मिळते, पण आपल्या विकास प्राधिकरणांच्या घरांप्रमाणे ते कमजोर आणि निकृष्ट दर्जाचे नाही. भाडे कमी आहे. जिथे पॅरिस एका सर्वसामान्य माणसाच्या उत्पन्नापैकी ४६ टक्के भाडयावर खर्च करते, म्यूनिख, जर्मनी ३६ टक्के, तिथे आस्ट्रीयाचे हे शहर वियनात २१ टक्केच खर्च करते.

या सोशल हाऊसिंगसाठी आजकाल फक्त १ टक्काच कर घेतला जातो. आता इथे याच फॉर्म्युल्यावर प्रायव्हेट कंपन्यांनाही घरे बनवण्याची परवानगी आहे.

सोशल हाऊसिंगद्वारे वियना म्यिझियममध्ये एका प्रदर्शनाचेही आयोजन करण्यात आले आहे. १९१८ मध्ये जशा प्रकारे वियनामध्ये घरे बनवली जात ते तंत्रज्ञान अजूनही भारतात कमी वापरले जाते. लहान घरांसाठी तर ते वापरलेच जात नाही.

वियना प्रत्येक प्रकारच्या पर्यटकासाठी एक मोठे आकर्षण आहे. येथील एअरपोर्ट छोटेसे वाटत असले तरी दरवर्षी लोक येथून प्रवास करतात. एअरपोर्टपासून शहरातील रस्ते केवळ ३० मिनिटांच्या अंतरावर आहेत. जिथे असून नसल्यासारखेच स्टॉप आहेत.

हॉफबर्ग पॅलेस

५९ एकरात वसलेला १८ इमारतींचा हा महाल १२७५ पासून वियनाच्या प्रशासकांची बैठकीची व्यवस्था आहे. येथील इंपिरिअर अपार्टमेंट आणि सीसी म्युझियम पाहण्यासारखे आहेत.

बेल्वेडीमर पॅले

हे प्रत्येक पर्यटकासाठी आकर्षणाचा केंद्रबिंदू आहे. येथील कलाकृती, मूर्ती, हिरवेगार लॉन, झरे लक्ष वेधून घेतात. आता ही जागा पार्टीसाठीही दिली जाते. काही वर्षांपूर्वी एक भारतीय व्यावसायिक पार्थ जिंदाल आणि अनुश्रीचे लग्न मे २०१६ मध्ये इथेच झाले होते.

जायंट व्हील

वियनाचे जायंट फेरीज व्हील १८९६ पासून शहराची शान म्हणून ओळखले जाते.

ऑपेरा हाऊस

तसे तर युरोपच्या प्रत्येक शहरात एक ऑपेरा हाऊस आहे. पण वियनाच्या स्टेट ऑपेरा हाऊसचे वेगळेच वैशिष्टय आहे. यात २,२१० लोकांच्या बसण्याची व्यवस्था आहे आणि स्टेजवर १०० हून अधिक कलाकार उभे राहू शकतात.

वियना सिटी हॉल

१८८३ मध्ये बनवण्यात आलेल्या या हॉलमध्ये आजही कार्यालयांचे जाळे आहे. पण तिथे आपल्या महानगरपालिकेच्या कार्यलयासारखी वर्दळ नाही किंवा सिगारेट ओढणारे लोकही पहायला मिळत नाहीत. आता स्वच्छ कॉरिडॉरमधून नवीन मॉडर्न ऑफिसमध्ये जाता येते. आश्चर्य म्हणजे एक जुनी लिफ्ट आहे जी सतत सुरू असते. तिला दरवाजे नाहीत. ती एका बाजूने वर जाते आणि दुसऱ्या बाजूने खाली येते.

वियनात फिरणे खूपच सोपे आहे. बस आरामदायी आहेत आणि मेट्रो तसेच बसमध्ये एकदाच सिटी कार्ड, टुरिस्ट तिकीट घेऊन तुम्ही चेकिंगविनाच तिकिटाच्या वेळेत फिरू शकता. सतत तिकीट दाखवावे लागत नाही किंवा स्लॉट मशीनमध्ये टाकावे लागत नाही.

भारतीय पर्यटकांना जर भारतीय जेवण जेवण्याची इच्छा असेल तर कॉम्बे, करी इन सैल, डेमी टास, गोवा, गोविंदा, इंडिया गेट, इंडिया व्हिलेज, इंडस, जैयपूर पॅलेस, कोहिनूर, महल इंडिश, चमचमसारख्या ठिकाणी ते जाऊ शकतात.

वियनाच्या प्रसिद्ध हॉटेलमध्ये पंचतारांकित हॉटेल इंपिरिअल आहे. अमेरिकेच्या मॅरियेट चेनचा हिस्सा बनलेला इंपिरिअल हॉटेलचा इतिहास खूप जुना आहे. १८६३ मध्ये शाही खानदानासाठी बनवण्यात आलेल्या या घराला १८७३ मध्ये वियनात झालेल्या जागतिक प्रदर्शनासाठी हॉटेलमध्ये रुपांतरित करण्यात आले होते. आतून पाहिल्यास भारतीय राजवाडयासारखा भास होतो. काही खोल्या वाकडयातिकडया असल्या तरी सुविधांनीयुक्त आणि सुंदर आहेत. पण हो, त्यांच्या ब्रेकफास्टचा मेन्यू खूपच छोटा आहे. भारतीय हॉटेल जे याच श्रेणीतील आहेत ते खूप छान ब्रेकफास्ट देतात.

४ स्टार नोकोटल, २ स्टार वियना एडलहौफ अपार्टमेंट्स, ४ स्टार हॉलिडे इन, ४ स्टार बेस्ट वेस्टर्न प्लस अमोडिया, ५ स्टार रैडीसन ब्लू इंडियन रेस्टॉरंटच्या जवळ आहे. स्वस्त हॉटेल दिवसाला ३,००० रुपयांपासून सुरू होतात. तर महागडे हॉटेल दिवसाला १० ते १५ हजारांपासून आहेत.

वियनापासून सैल्जबर्ग, डॅन्यू, बुडापिस्ट, प्राग इत्यादी ठिकाणीही जात येते. ही युरोपची खूपच मैत्रीपूर्ण, आकर्षक शहरे आहेत.

वियना सध्या भारतीय पर्यटकांना आकर्षित करण्याचा पूर्ण प्रयत्न करत आहे. कोरोना विषाणूच्या प्रादुर्भावानंतर जेव्हा परदेशात जाण्याची संधी मिळेल तेव्हा तुमच्या यादीत वियनाचे नाव अवश्य असू द्या. वियना टुरिस्ट बोर्डचे प्रमुख इजबेला राइटेर यांनी सांगितले की, ६८ हजार ते ७० हजार भारतीय येथे दरवर्षी येतात आणि यात हनीमूनसाठी आलेल्यांपासून ते आजीआजोबांपर्यंत संपूर्ण कुटुंबही असते

जेव्हा तुम्ही करता घरातून काम

* एनी अंकिता

वर्क फ्रॉम होम म्हणजे घरून काम करणे. हल्ली वर्क फ्रॉम होमची संकल्पना फार वेगाने विस्तारत आहे. कंपन्या फ्लेक्सिबल ऑप्शन्स देत आहेत, ज्यामुळे तुम्ही तुमच्या सोयीनुसार काम करू शकता. पण जेव्हा घरून काम करायचे असते, तेव्हा सर्वप्रथम एकच विचार आपल्या डोक्यात येतो की, मनात येईल तेव्हा, मनाप्रमाणे करायचे. मान्य की इथे तुम्हाला कोणाचीही रोकटोक नसते. पण इथेही काम करण्याचे काही शिष्टाचार असतात. जर तुम्ही ते पाळले नाहीत तर तुम्ही ताणमुक्त होऊन योग्य पद्धतीने कामच करू शकणार नाही.

जेव्हाही तुम्ही घरून काम कराल, तेव्हा कामाच्या बाबतीत हे शिष्टाचार जरूर पाळा :

वर्क शेड्युल जरुरी आहे : घरातून काम करताना आपण कोणतीही गोष्ट कुठेही लिहून ठेवतो आणि नंतर ती शोधण्यात नाहक आपला वेळ वाया घालवतो. यासाठी वर्क शेड्युल तयार करा, ज्यामुळे तुम्हाला कल्पना असेल की कोणते काम कधी संपवायचे आहे, कोणते काम तुम्ही पूर्ण केले आहे आणि कोणते काम आता पूर्ण करायचे आहे. असे केल्यामुळे तुम्ही कमी वेळेत अधिक काम करू शकता.

नियमित कामाचे तास : कधीही उठून कामाला सुरुवात केली असे करू नका, यामुळे तुमची तब्येत बिघडेल आणि कामावरही त्याचा परिणाम होईल. यामुळे कामासोबतच तंदुरुस्त आणि निरोगी राहण्यासाठी कामाची वेळ निश्चित करा आणि त्यानुसार काम करा. असे केल्यामुळे तुम्ही योग्य रीतीने काम करून कुटुंबासोबत मौजही करू शकता.

शिस्तीचे पालन करा : काम करताना चॅटिंग किंवा फोनवर गप्पा मारणे हे टाळा. शिस्तीचे पालन करा, कारण जोपर्यंत तुम्ही शिस्त अंगी बाणवत नाही तुम्ही तुमची सर्वोत्तम कामगिरी करू शकणार नाही तोवर ही गोष्ट तुमच्या मित्रपरिवार आणि नातलगांनाही सांगून ठेवा जेणेकरून ते तुम्ही फ्री असल्याचे समजून कामाच्या वेळेस येऊन डिस्टर्ब करणार नाहीत.

काम वेळेवर पूर्ण करा : काहीतरी बहाणे करून काम टाळू नका. असे केल्यामुळे तुमची प्रतिमा खराब होईल. खरतर वेळेत काम पूर्ण करण्याचा प्रयत्न करा.

आपल्या क्षेत्रातल्या लोकांच्या संपर्कात राहा : तुम्ही घरून काम करता, तुम्हाला ऑफिसला जाण्याची गरज नाही, तर याचा अर्थ असा नाही की तुम्ही लोकांना भेटणे सोडून दिले पाहिजे, उलट तुमच्या क्षेत्रातील लोकांच्या संपर्कात राहा जेणेकरून तुम्हाला त्यांच्याकडून नवनवीन गोष्टी शिकण्याची संधी मिळत राहील.

सेक्शुअली आयसोलेट राहण्याची वेळ

* विजय कुमार पांडे

सेक्समध्ये मोकळेपणा आवश्यक आहे. या भावना जितक्या तुम्ही मनात दाबून ठेवाल तितक्या त्या वर उसळून येतील. पण आता सेक्सही जपूनच करावे लागेल. सेक्ससाठी आधी स्वत:ला तयार करावे लागेल. सेक्सनंतरही तुम्हाला काही गोष्टी लक्षात ठेवायच्या आहेत. त्यात सर्वात महत्वाचे म्हणजे सेक्स आयसोलेशन. अनेकदा आपल्या देशात खाजगी अवयवांचा लोक विचारच करत नाहीत. आयसोलेशनचे महत्व ते समजून घेत नाहीत. त्यांचे याकडे लक्ष जात नाही, कारण लहानपणापासून हे शिकवलेलेच नसते पण आता काळ बदलतो आहे. अशावेळी तुम्ही सेक्शुअली आयसोलेट होणे फार गरजेचे आहे. संपूर्ण जग सध्या कोरोना महामारीच्या विळख्यात सापडले आहे. सोशल डिस्टंसिंगवर भर दिला जात आहे. अशावेळी सेक्स करताना सुरक्षित कसे राहावे याकडे लक्ष द्यायची गरज आहे. जर मी सेक्स केले तर मला कोरोना होईल की काय? अशी शंका तुमच्या मनात कितीतरी वेळा आली असेल. पण लाजेमुळे वा भीतिमुळे तुम्ही हे विचारू शकला नसाल.

तर मग या, आम्ही तुम्हाला सांगतो की सेक्स करताना कसे सुरक्षित राहाल कोरोनापासून :

संबंधांवर परिणाम

जर तुम्ही रिलेशनशिपमध्ये असाल आणि एखाद्या व्यक्तीसोबत राहात असाल, तर थोडे अंतर ठेवून रहा. जर तुम्हा दोघांपैकी एकाला जरी कोरोनाची लक्षणं दिसत असतील तर स्वत:ला आयसोलेट करून घ्या. अशावेळी जोडीदाराने वाईट वाटून घेऊ नये. यामुळे दोघेही सुरक्षित राहतील. लक्षात ठेवा सेक्सचा आनंद तुम्ही तेव्हाच घेऊ शकाल जेव्हा तुम्ही सुरक्षित राहाल.

अंकुश ठेवणे गरजेचे

आता किस करताना तुम्ही विचार करायला हवा. आधी किस करणे प्रेमाची खूण मानली जात असे. पण आता हे एका भयानक आजाराचा मार्ग बनू शकतं. याचा अर्थ हा नाही की तुम्ही किस करूच नका. किस करा पण तो सांकेतिक असायला हवा. हो, जर तुमच्यात सर्दी खोकल्याची लक्षणं दिसत असतील आणि तुम्हाला माहीत असेल की नुकतेच तुम्ही कुणाला किस केले आहे, तर तुम्ही हे आपल्या जोडीदाराला सांगाया हवे. जर तुम्ही अशा कुणाला किस केले असेल ज्यात आता अशी लक्षणं दिसू लागली आहेत, तर तुम्ही स्वत:ला आयसोलेशनमध्ये ठेवायला हवे. जर तुम्ही कुणाच्या खाजगी अवयवांना स्पर्श केला असेल तर शक्यता आहे तुम्ही त्याला किससुद्धा केले असेल. तुम्हाला माहीत आहे की हा व्हायरस लाळेद्वारे पसरतो. त्यामुळे किस करणे जोखमीचे आहे. अशात ज्या जोडीदारासोबत तुम्ही राहात नसाल त्याच्याशी कोणतेही संबंध ठेवू नका.

चांगले सेक्स लाईफ जगा

या महामारीने लोकांना चांगले सेक्स लाईफ म्हणजे काय यावर विचार करायला भाग पाडले आहे. या आजारामुळेच लोक आज आयसोलेशनमध्ये आहेत आणि ते या संधी आणि दुराव्याचा फायदा उचलत आहेत. ते क्रिएटिव्ह झाले आहेत. जर तुम्ही आणि तुमच्या जोडीदाराला एकाच घरात आयसोलेशनमध्ये राहावे लागत असेल तर तुम्ही तुमच्या जोडीदाराबद्दल बरेच काही जाणून घेऊ शकता. एकमेकांच्या आवडीनिवडी जाणून घेऊ शकता. दूर रहा पण मनं जुळू द्या.

इंटरकोर्समध्ये दक्षता बाळगा

कोरोना कोणालाच ओळखत नाही. तो तर केवळ रस्ता शोधत असतो. इंटरकोर्समुळे कोणत्याही प्रकारचे इन्फेक्शन संभवू नये यासाठी तुम्हालाच सतर्क राहावे लागणार आहे. स्वच्छतेच्या काही गोष्टींना आपल्या सवयींमध्ये सामील करून घ्या. सेक्सजीवनात सेक्शुअल हायजिन तेवढेच अवश्य आहे जेवढे आपल्या दैनंदिन जीवनात. एका आरोग्य संपन्न सहजीवनाकरिता लैंगिक संबंधांपूर्वी व नंतर स्वच्छता राखणे महत्वाचे आहे. अनेकदा लोक सेक्शुअल हायजिनकडे कमीच लक्ष देतात, ज्यामुळे युटीआय म्हणजे युरिनरी ट्रॅक इन्फेक्शनचा धोका दोघांनाही संभवतो. म्हणून  स्वच्छतेकडे विशेष लक्ष द्यायला हवे. सेक्सनंतर दोघांनाही कितीही झोप येत असली तरी तुम्ही जर हायजिनकडे दुर्लक्ष करत असाल तर इन्फेक्शन व्हायचा धोका आणखीनच वाढू शकतो. इथे तुम्हाला याकडेही लक्ष द्यावे लागेल की तुम्हाला अथवा तुमच्या जोडीदाराला सर्दी खोकला तर झाला नाही ना. अशा वेळी तुम्हाला स्वत:ला आयसोलेट करावे लागेल, कारण थोडया मजेसाठी सगळे आयुष्य तर धोक्यात टाकू शकत नाही ना.

सेक्शुअल वॉशिंग

सेक्सच्या आधी आणि नंतर चांगले हात धुणे अत्यंत आवश्यक आहे, कारण बॅक्टेरिया आणि किटाणू साधारणत: आपल्या हाताद्वारेच पसरतात. सेक्स करताना अनेकदा आपण आपला वा आपल्या जोडीदाराचा जेनेटल पार्ट पेनिट्रेट करण्याकरिता हाताचा वापर करतो. अशावेळी जर आपले हात अस्वच्छ असतील तर बॅक्टेरिया संक्रमित व्हायची भीती असते. म्हणून इंटरकोर्सआधी व नंतर हात चांगले २० सेकंद चोळून धुवायला हवे. लैंगिक संबंधानंतर आपले गुप्तांगसुद्धा स्वच्छ करणे आवश्यक आहे.

संक्रमित गुप्तांग

सेक्सनंतर गुप्तांगांची स्वच्छता आवश्यक आहे. कोणत्याही प्रकारचा बॅक्टेरिया संक्रमित होण्यापासून रोखण्यासाठी इंटरकोर्सनंतर पाण्याने गुप्तांग साफ करणे अत्यावश्यक आहे. पाण्यासोबत माईल्ड साबणही वापरू शकता. पण जर तुमची त्वचा सेन्सिटिव्ह असेल तर तुम्हाला जळजळ होऊ शकते. गुप्तांगाच्या स्वच्छतेसाठी फॅन्सी लोशन वा परफ्युम वापरण्याऐवजी कोमट पाण्याने धुवा. जोडीदारासोबत इंटरकोर्सनंतर जेव्हा तुम्ही बाथरूममध्ये खजगी अवयवांची स्वच्छता करायला जाल तेव्हा टॉयलेटला जायला विसरू नका. याचा उद्देश हा आहे की तुमचे ब्लॅडर रिकामे राहावे, कारण सेक्सदरम्यान एखादा बॅक्टेरिया तुमच्या युरेथापर्यंत पोहोचला असेल तर टॉयलेटद्वारे तो शरीराच्या बाहेर निघून जाईल. सेक्सनंतर एक ग्लास पाणी पिऊन मन शांत करा.

कंडोम एक बचाव आहे

कोरोना व्हायरसमुळे जगातील अनेक देश लॉकडाऊनमध्ये आहेत. कंडोम बनवणाऱ्या अनेक कंपन्या यातुन सुटल्या नाही आहेत. त्यामुळे कंडोमचा पुरवठा कमी झाला आहे. जगात याचा तुटवडा भासू लागला आहे म्हणून हे बाजारात उपलब्ध नाहीए. जर तुम्हीसुद्धा या परिस्थितीतून जात असाल तर कामवासनेवर नियंत्रण ठेवा आपल्या जोडीदाराशी यावर मोकळेपणाने बोला. जर तुम्ही तुमच्या कामेच्छेवर नियंत्रण ठेऊ शकत नसाल तर अनेक मार्ग आहेत, जे तुम्हाला यावर नियंत्रण ठेवायला मदत करतील. एकदा का तुम्ही असे विचार करू लागलात तर कामेच्छा सातत्याने नियंत्रणात आणणे अशक्य होते. त्यामुळे असे विचार मनात येताच आपले मन दुसरीकडे वळवणे चांगले आहे. सेक्शुअल उर्जेला इतर कोणत्या क्रिएटिव्ह कामात लावा.

लठ्ठ पुरुष व महिलांनी दूरच राहावे

काही दिवसांपूर्वी झालेल्या एका संशोधनात असे आढळून आले की ज्या पुरुषाचे वजन जास्त असते , ते जास्त सेक्स करतात. एंगलिया रस्किन युनिव्हर्सिटीच्या वैज्ञानिकांनी आणि संशोधकांनी ब्रिटनमधील ५,००० सेक्शुअली कार्यरत असलेल्या पुरुषांचे विश्लेषण केले आणि ते या निष्कर्षापर्यंत पोहोचले की लठ्ठ पुरुष बारीक पुरुषांपेक्षा जास्त सेक्स करतात. केवळ पुरुषच नाहीत तर महिलांमध्येसुद्धा असे आढळून आले. संशोधकांना असे आढळले की कमी वजन असलेल्या महिलांच्या तुलनेत जाड महिलांनी १६ पट जास्त सेक्स केले. कोरोनाच्या प्रकोपापासून सुरक्षित राहायचे असेल तर लठ्ठ लोकांनी सध्या सेक्सचा विचारा टाळावा.

वेस्ट मटेरियलपासून बनवा गार्डन

* सर्वेश चड्ढा, आर्किटेक्चर आणि इंटीरिअर डिझायनर

महानगरातली गर्दी आणि काँक्रिटच्या जंगलात बदलणाऱ्या शहरांमुळे घरात रंगबेरंगी फुले आणि हिरवाईने नटलेली सुंदर बाग असणे हे जणू एक स्वप्नच उरले आहे. पण जर तुमच्या घराला गच्ची आहे तर तुम्ही सहजपणे तुमचे स्वप्न साकार करू शकता. आणि तुमच्या गार्डनमध्ये बसून ताज्या हवेचा आनंद घेऊ शकता. वास्तविक टेरेस गार्डन म्हटले की लोक थोडे घाबरतात, कारण साधारणपणे त्यांना एक तर असे वाटत असते की टेरेस गार्डन खूप खर्चिक असते आणि दुसरे म्हणजे या गार्डनमुळे घरात ओलावा येण्याची शक्यता असते. परंतु आता असे नाही, असे अनेक पर्याय आहेत, ज्यामुळे घरात ओलावा येणे रोखता येते आणि अतिशय कमी खर्चात टेरेस गार्डन बनवता येते. जाणूया   कसे :

टाकाऊपासून सुरुवात

गच्चीचा योग्य उपयोग न करता आल्याने टेरेस गार्डन ही संकल्पना अस्तित्वात आली. घरातले निरुपयोगी सामान ठेवण्यासाठी सहसा गच्चीचा वापर केला जात असे. गच्चीचा योग्य वापर करण्याव्यतिरिक्त घरात ज्या टाकाऊ वस्तू आहेत, त्यांचाही वापर केला जाऊन एवढया मोठया जागेची स्पेस व्हॅल्यू आणि वापर दोन्ही शक्य होते.

आपल्या घरात प्लास्टिक, स्टील असे अनेक रिकामे कंटेनर असतात. त्यांचा उपयोग प्लांटर म्हणून करता येतो. किंवा जसे आम्ही बीयरच्या रिकाम्या बाटल्यांपासून फिचर वॉल बनवली आहे. यात लाइटही सोडता येते. घरात कधी सुतारकाम होते, तेव्हा लाकूड उरते. तेव्हा पाइन वुड जे वाळवीरोधक आणि जलरोधक आहे, त्याचाही वापर करता येतो. आर्टिफिशल प्लांट्सचाही वापर करता येतो. टेरेसवर टाकी, पाइप आदि गोष्टीही असतात. त्यांना कसे लपवता येईल, टेबल कसे सेट करता येईल यावर लक्ष दिले जाते. आम्ही टेरेस गार्डन अशा प्रकारे बनवतो की कमीत कमी खर्च येईल आणि जास्तीत जास्त लोक आपल्या छतावर हे बनवून घेऊ शकतील.

रोपे कशी असावीत आणि त्यांची देखभाल

टेरेस गार्डनमध्ये अशी रोपे लावली जातात, ज्यांना कमी पाणी लागते. अनेकदा लोक देखभाल खर्चाला घाबरून टेरेस गार्डन बनवत नाहीत. यासाठी आम्ही हे पाहिले की कोणती रोपे लावल्यास देखभाल खर्च कमी होईल. सुरुवातीस तुम्ही टेरेस गार्डनमध्ये बोगनविला लावू शकता. बोगनविला हे असे रोप आहे जे सर्व ऋतूत चालते. त्याला फुलेही येतात आणि त्याची देखभालही कमी करावी लागते. याव्यतिरिक्त बटन प्लांट्सचेही असेच आहे, पावसाच्या हंगामात ती आपोआप वाढतात. याला आठवडयातून २-३ दिवस पाणी घातले तरी पुरते. आजकाल लोक आपल्या गच्चीत भाज्याही लावू लागले आहेत. स्वत:ला व्यस्त ठेवण्यासाठी, आपला छंद जोपासण्यासाठी आपण ऑर्गेनिक (सेंद्रिय) शेती करू शकतो. कारण हल्ली सर्व प्रकारचे बी-बियाणे सहजपणे मिळतात. याची ऑनलाइन खरेदीही करता येते. तुम्ही तुमच्या छताच्या गच्चीवर मिरची, टोमॅटो, कोथिंबीर, पुदिना इ. सहज लावू शकता.

प्रत्येक मोसमात ठेवा सुरक्षित

पावसाच्या प्रभावाला तुम्ही थांबवू शकत नाही. कारण पावसापासून रोपे झाकून ठेवून काहीच उपयोग नसतो. सर्वात महत्त्वाचे म्हणजे टेरेस गार्डनसाठी असे मटेरियल वापरले पाहिजे, जे मोसमाच्या हिशोबाने टिकाऊ असेल. रोपांवर सर्वात जास्त उष्णतेचा परिणाम होतो. म्हणून उन्हाळयात रोपांना सुरक्षित ठेवण्यासाठी बास्केट बॉल आणि क्रिकेट खेळण्यासाठी वापरले जाणारे नेट, ज्याला गार्डन नेट असे म्हटले जाते, जे बाजारात सहज उपलब्ध असते आणि स्वस्तही असते, ते ४ दांडयांच्या साहाय्याने टाकून रोपांना झाकता येते. यामुळे रोपांवर थेट ऊन पडत नाही. बांबूला बेस्ट मटेरियल मानले जाते. त्यामुळे गार्डनला नॅचरल लुक मिळतो. त्यावर ऊन आणि पावसाचा काही परिणामही होत नाही.

कमी खर्चात सुंदर गार्डन

अनेकदा असे होते की घराच्या छतावर खूप कमी जागा असते आणि त्या जागेस त्यांना गार्डनचे स्वरूप द्यायचे असते, पण त्यावरील संभावित खर्चामुळे लोक पाय मागे घेतात. परंतु आम्ही अशा प्रकारचे मटेरियल वापरतो जेणेकरून कमी खर्च येईल. आम्ही छतावरच्या लँडस्केपिंगमध्ये अशा गोष्टी वापरतो, ज्यामुळे खर्च तर कमी होईलच पण पुढे देखभाल खर्चही कमी होईल आणि लोक आपल्या टेरेस गार्डनचा शौक पूर्ण करू शकतील.

टेरेस गार्डन करताना जागा किती लहान किंवा मोठी आहे हे पाहिले जात नाही. जागेनुसार काम केले जाते. यात खूप जास्त खर्च किंवा देखभालीची गरज नसते. तसेच याची देखभाल करायला कोणाला ठेवायचीही गरज नसते. सकाळी आणि संध्याकाळी थोडासा वेळ जरी काढला तरी आपला गार्डनिंगचा छंद जोपासता येतो.

टेरेस गार्डन बनवताना या गोष्टींकडे लक्ष द्या

ओलाव्याकडे सर्वाधिक लक्ष ठेवावे लागते. गार्डन बनवताना लक्षात असू द्या की लीकेजची समस्या नसावी. कुंडयांमध्ये किंवा कंटेनर्समध्येही पाण्याची गळती कमीतकमी असावी, जेणेकरून ते पाणी छतावरून घरापर्यंत येऊ नये. तसेच छतावर जड सामान न ठेवण्याची दक्षताही घेतली पाहिजे, ज्यामुळे त्यावर ताण येईल. जे काही मटेरियल लावले आहे ते चांगले टिकेल असे असावे. जसे आम्ही बांबूचा वापर करतो. जी गोष्ट एकदम निरुपयोगी झाली आहे. आम्ही तिचा वापर करण्याचा प्रयत्न करत असतो. आम्ही क्लायंटच्या गरजेनुसार सर्व रचना करून देतो.

गार्डनची सजावट

जर छतावर एखादी भिंत असेल, तर तिला कोणता रंग द्यायचा, कोणता स्टोन लावायचा, फ्लोरिंग कसे ठेवायचे, प्लांट्स कसे असतील, प्लांटर कसे असतील आणि त्याचबरोबर लाइट्स कसे असतील आणि ते खराब न होणारे असतील या सर्व गोष्टींकडे लक्ष पुरवल्यास एक आकर्षक गार्डन बनवता येते.

ट्रान्स मेननादेखील येतात पीरियड्स

* मिनी सिंह

मासिक धर्माविषयी पुष्कळ काही लिहिले गेले आहे आणि हे देखील, की कसे पाच सहा दिवस स्त्रियांसाठी किती कष्टदायी असतात. परंतु जर आम्ही सांगितले की फक्त महिलाच नाही तर पुरुषांनादेखील पीरियड्स येतात, त्यांच्यासाठीदेखील हे पाच सहा दिवस खूप कष्टदायक असतात, तर तुम्हाला आश्चर्य वाटेल, हो ना? पण हे सत्य आहे.

अठरा वर्षाच्या एका मुलाची छाती एकदम सपाट. पुष्कळ खेळणारा, पळणारा, परंतु एक दिवस अचानक त्याला पिरियड सुरू झाले आणि त्याची ओळख बदलली. तो समजून गेला की आता तो एक मुलगा नाही, तर मुलगी बनला आहे. वास्तविक तो एक ट्रान्सजेंडर झाला होता. त्याला वाटत होते की जणू काही त्याचे जग उजाड झाले आहे. जेंडर आयडेंटिटी झगडणाऱ्या वॉशिंग्टनच्या केसने आत्महत्येचादेखील प्रयत्न केला. आता तो पिरियड एक्टिविस्ट आहे. केस लोकांना सांगतो की महिलांशिवाय ट्रांसजेंडर लोकांनादेखील पीरियड्स येतात आणि हे एखाद्या भयानक स्वप्नपेक्षा कमी नाही.

पीरियड्स फक्त मुली किंवा महिलांनाच येत नाहीत तर कित्येक ट्रान्सजेंडरदेखील ब्लीड करतात. हे अत्यंत वेदनादायक आहे, परंतु जर ही मुलगी नाही तर आणखीनच मोठी समस्या उभी राहते. सगळयात मोठी समस्या तर ही आहे की आपले दु:ख हे कुणासोबत वाटू शकत नाहीत आणि दुसरी ही कि सुरक्षित पद्धतीने पॅड किंवा टेम्पोन बदलणे आहे. जर तुम्ही घराबाहेर आहात, तर फीमेल वॉशरूम वापरण्याची परवानगी नाही. तुम्ही महिलांना समजावू शकत नाही की तुम्हीदेखील या बाबतीत त्यांच्यासारखेच आहात.

हे पहिल्यांदा झाले जेव्हा एखाद्या मुलाला पीरियड्सची समस्या आली. केसने आपली समस्या मीडियावरदेखील शेअर केली. त्याने म्हटले, की सर्वांना ठाऊक आहे की मी एक ट्रान्सजेंडर आणि समलैंगिक आहे. साध्या सोप्या भाषेत सांगायचे, तर मी मध्येच कुठेतरी अडकलेलो आहे, ना इकडचा ना तिकडचा. कोणत्याही महिलेसारखे पिरियड येणे एखाद्या भीतीदायक स्वप्नापेक्षा कमी नाही. माझ्या शरीराने मला धोका दिला. पाच-सहा दिवसांपर्यंत राहणाऱ्या रक्ताच्या डागांनी मला एक अशी ओळख दिली, जी खरी नाहीए. दर महिन्याला जेव्हा पीरियड्स येतात मी त्याच दिवशी पुन्हा जगू लागतो. तेवढयाच दिवसांसाठी माझे जेंडर बदलले जाते. मी श्वास घेण्यासाठीदेखील संघर्ष करतो.

हे सांगते वेळी केसचे डोळे पाणावले. अशा प्रकारची कहाणी ऐकायला तर ठीक आहे, परंतु हे ज्यांना फेस करावे लागते त्यांच्यासाठी खूप कठीण आहे.

१९५९ मध्ये जेव्हा अलेक बटलर जन्मले, तेव्हा त्यांना मुलगी मानले गेले. पुरस्कार विजेता, फिल्म निर्माता आणि लेखक अलेकला एका मुलीच्या रूपात सांभाळले गेले होते.

बाराव्या वर्षी बटलरला लक्षात आले की की तो इंटर सेक्स आहे. म्हणजे अशी व्यक्ती जिचे शरीर हार्मोनल किंवा जेनेटिक सेक्सना पूर्ण पद्धतीने पुरुषाचे आहे आणि ना महिलेचे. याविषयी अलेक बटलर सांगतात, की जेव्हा त्यांना लक्षात आले, की त्यांना दाढी येणे आणि मासिक धर्म सर्व एकत्र सुरू झाले, तेव्हा त्यांच्यासाठी अत्यंत गोंधळलेली स्थिती होती. त्यांचे आई-वडीलदेखील हे पाहून गोंधळले. ते आलेकला डॉक्टरांकडे घेऊन गेले. वास्तविक कॅनडाच्या ज्या छोटया गावात ते वाढलेले होते. तिथे कोणाला ठाऊक नव्हते की इंटरसेक्सचा अर्थ काय आहे. एका डॉक्टरने तर इथपर्यंत म्हटले, की त्यांनी तोपर्यंत आलेकला मानसिक रुग्णांच्या संस्थेत ठेवावे, जोपर्यंत ते मुलींसारखे कपडे घालणे आणि मेकअप करणे शिकत नाहीत. परंतु त्यांच्या आई वडिलांनी ही गोष्ट ऐकली नाही आणि अलेकला साथ देत म्हटले की ते तेच करतील जे अलेकला हवे आहे.

अलेकचे म्हणणे होते की ते मर्दानी दिसू इच्छित होते, पण त्यांच्यावर मुलगी बनण्याचा आणि मुलींसारखे दिसण्याचा दबाव टाकला जायचा. त्यांच्या शाळेतदेखील या गोष्टीसाठी त्यांना त्रास दिला जायचा, परंतु त्यांचा प्रयत्न हाच असायचा कि ते इतर मुलांसारखे दिसावेत. वास्तविक ते एका मुलीवर प्रेम करायचे आणि ही गोष्ट पसरावी असे त्यांना वाटत नव्हते. परंतु हे प्रकरण वाईट पद्धतीने पसरले आणि लोक त्यांना लेस्बिअन, लेजी, डाईक म्हणू लागले. वर्गात त्यांना अशा चिठ्ठया पाठवल्या जायच्या, ज्यात लिहिलेले असायचे, की तू आत्महत्या का करत नाहीस.

समजण्याच्या पलीकडे आहे या ट्रान्सजेंडरची कहाणी

अमेरिकेत राहणाऱ्या वायली पिंसनने आपले मूल सहा महिन्यांचे झाल्यानंतर आपला अनुभव व्यक्त केला. २८ वर्षीय वायली पिंसन अमेरिकेतील टेक्सास प्रांतात आपला पार्टनर स्टीफन ग्रेटसोबत राहतात. २१ वर्षांच्या वयात त्यांनी मुलीपासून मुलगा बनण्याच्या प्रक्रियेची सुरुवात केली होती. या दरम्यान त्यांचे पिरियड येणे बंद झाले होते.

डॉक्टरांनी त्यांना सावध केले की ते कधी आई बनू शकणार नाहीत. परंतु फेब्रुवारी २०१८ मध्ये त्यांना लक्षात आले की टेस्टोस्टेरोन थेरपीनंतरदेखील ते प्रेग्नेंट आहेत तेव्हा ते चकित झाले. सप्टेंबर २०१८ मध्ये वायलीने सिझेरियनद्वारे एका मुलाला जन्म दिला. जेव्हा मुलगा सहा महिन्यांचा झाला तेव्हा त्यांनी आपले अनुभव समाजासमोर ठेवले. वायलीचे म्हणणे होते, की क्वचितच कुणी गर्भवती पुरुष पाहिला असेल. जेव्हा ते रस्त्यांवरून जायचे तेव्हा लोक म्हणायचे, की ते कधी पुरुष होऊ शकणार नाहीत, कारण पुरुष कधी मुलांना जन्म देत नाहीत. आजूबाजूला राहणारे लोकदेखील त्यांच्यासोबत वाईट वर्तणूक करायचे, परंतु वायलीला या गोष्टीने काही फरक पडत नव्हता. ते म्हणतात, की मुलाच्या आनंदापुढे सगळे त्रास आणि वाईट वर्तणूक काहीच महत्वाचे नाही.

कित्येक ट्रान्सजेंडर स्वत:ला पुरुष मानतात. त्यांनादेखील पीरियड्स येतात. मागच्याच वर्षी ऐकण्यात आले की एक ट्रान्सजेंडर आई बनला. त्याची एक गर्लफ्रेंडदेखील आहे, परंतु त्याने मुल जन्माला घालणं हे निवडले.

पुरुषांची पीरियड्सवाली गोष्ट काही नवीन नाही, तर खूप जुनी आहे. असे कित्येक ट्रान्स पुरुष आहेत ज्यांना पीरियड्स येतात, पण ते स्वत:ला पुरुष मानतात. परंतु त्यांचे काही बायोलॉजिकल फीचर्स स्त्रियांचे असतात. एकूणच तुम्ही स्त्री आहात की पुरुष ही तुमची चॉईस आहे. पर्सनल आयडेंटिटीची गोष्ट आहे.

काय असतो ट्रान्सजेंडर पुरुष किंवा ट्रान्समॅन

ट्रान्सजेंडर पुरुष आणि नॉन बायनरी लोकांनादेखील मासिकधर्म येतो. ट्रान्स मेन ते लोक असतात जे जन्म तर घेतात पुरुष म्हणून, परंतु त्यांची शारीरिक बनावट (गुप्तांग) पाहता जन्मानंतर डॉक्टर त्यांना महिला म्हणून घोषित करतात. सर्वसाधारणपणे ट्रान्स मेन आपले जेंडर त्या हिशोबाने ऑपरेशन करून बदलून घेतात, जसे त्यांना दाखवायचे आहे.

नॉन बारीयन लोक कोण असतात : काही लोक पूर्ण पद्धतीने ना तर महिला असतात ना तर पुरुष. असे लोक नॉन बायनरी श्रेणीमध्ये येतात. शारीरिक जडणघडणीचीची गोष्ट करू तर कित्येक वेळा अशा लोकांचे गुप्तांग स्त्री आणि पुरुष दोघांची मिळतेजुळते असतात.

कोणाला होतो मासिक धर्म : ट्रान्स मेन आणि नॉन बायनरी लोकांनादेखील पीरियड्स त्याच प्रकारे येतात, जसे महिलांना. काही बाबतीत ते महिलांसारखे ब्लीड करत नाहीत, पण जाणीव तशाच प्रकारची होते. पीरियड्सदरम्यान जसे महिलांचा मूड बदलतो, तसेच यांचादेखील बदलतो. सूज येणे, पीरियड्सदरम्यान कंबर आणि ओटीपोटात वेदना इत्यादी तक्रारी त्यांनादेखील होतात.

पीरियड्सबाबत आजदेखील महिला खुलेपणाने बोलण्यास कचरतात. आजदेखील त्यांना वाटते की या गोष्टीमुळे लोक त्यांना घृणास्पद नजरेने पाहतील.

विचार करा, जर समाज महिलांना होणाऱ्या मासिक धर्माला सहजतेने घेऊ शकलेला नाही, तर ट्रान्स लोकांसाठी या मुद्दयावर उघडपणे बोलणे सोपे असेल का?

मासिक धर्म आजदेखील भारतात एक सोशल टॅबू मानला जातो. आजदेखील या विषयावर चर्चा करण्यात मुली लाजतात. मासिक धर्माशी जोडलेल्या गोष्टींसाठी आजदेखील मुली घरातील वेगळा कोपरा शोधण्याचा प्रयत्न करतात. समाजाच्या नजरेत महिलांच्या शरीरातून होणाऱ्या स्त्रावांला अशुद्ध मानले जाते.

तर दुसऱ्या बाजूला मासिक धर्म समय निघणाऱ्या रक्तवाल्या देवीला लोक पूजण्यासाठी तिच्या दरबारात रांगा लावून उभे राहतात. पीरियड्स ना इथपर्यंत कलंकित केलेले आहे आहे की कित्येक महिला मासिक धर्मामुळे आपल्या अधिकारांपासून वंचित राहतात.

सगळयात मोठी गोष्ट तर ही आहे की लोकांच्या नजरेत मासिक धर्माला फक्त स्त्रीयांशी जोडले गेलेले आहे आणि ते या शब्दाला कुणासोबत जोडणे ऐकू शकत नाहीत, परंतु ट्रान्स लोकांनी घेऊन कसे समोर यावे?

भारतात सुरुवातीला लोक मानतच नव्हते की ट्रान्सजेंडर मनुष्य असतात. ते तर या गोष्टीला अफवा म्हणायचे. ट्रान्स पुरुषांसाठी हे एक सामाजिक लाजेच्या गोष्टीसारखे झाले आहे, जे ते समाजापासून लपवून इच्छितात, कारण त्यांना ठाऊक आहे की समाज त्यांना आपले म्हणणार नाही, तर चेष्टा करेल, त्यांना घृणास्पद नजरेने पाहिल.

एका ट्रान्स फॅट संस्थेच्या म्हणण्यानुसार ३६ टक्के नॉन बायनरी लोक आरोग्य केंद्रात जायला घाबरतात, कारण त्यांना भीती असते की त्यांच्यासोबत भेदभाव होईल आणि लोकांना जर त्यांची पीरियड्सवाली गोष्ट कळली तर त्यांच्यासोबत आणखी भेदभाव होईल. कित्येक ट्रान्स पुरुषांना डिस्फोरियासारख्या आजारातून बरे केले गेले आहे. या आजारात त्यांना असे वाटते की ते पुरुष आहेत पण महिलांच्या रूपात कैद आहेत. त्यांचे हावभाव पुरुषांसारखे असतात पण आतून त्यांना वाटत राहते की ते स्त्री आहेत.

लोकांचे म्हणणे आहे : मासिक धर्म त्यांना पुष्कळ थकतो, मनदेखील विचलित होऊ लागते. हे अशामुळे होते, कारण त्यांची बॉडी त्यांच्या जेंडरशी मॅच करत नाही. काही ट्रान्स पुरुष तर ठीक तरी आहेत पण काही तर आपल्या गर्भाशयामुळे हैराण असतात. त्यांना अडचण होते असे गायनॅकॉलॉजिस्ट शोधण्यात, जे त्यांना युटेरस आणि ब्लीडिंगपासून सुटका मिळवून देतील.

अशाच यांच्या अडचणी कमी नाहीत रोजच्या जीवनात आणखी एक अडचण एका अडचणीचा यांना सामना करावा लागतो आणि ती आहे मेल वॉशरूममध्ये आपले पॅड चेंज करणे. असे पूर्वी होत असेल, परंतु त्याकाळीदेखील ट्रान्स पुरुष आणि मासिक धर्मासंबंधी कोणती चर्चा केली गेली नसेल, परंतु अजूनदेखील लोकांनी ह्या गोष्टींकडे दुर्लक्ष केलेले आहे.

तज्ञांच्या मते ट्रान्सजेंडर एका साधारण माणसासारखेच असतात. एका सामान्य माणसाची जितकी अंगे असतात अगदी  तेवढीच अंगे ट्रान्सजेंडरची असतात. फरक फक्त इतकाच असतो की त्यांच्यात विरुद्ध  लिंग म्हणजेच महिलांसारखे विचार आणि स्वभाव असतो. म्हणजेच बाहेरून ते पूर्णपणे पुरुष असतील परंतु आतून त्यांच्या भावना महिलांसारख्या असतील. जर त्यांची इच्छा असेल तर ते आपले सेक्स चेंज करु शकतात.

आधुनिकता आणि लिंगभेद

लिंग भेद फक्त भारतातच नाही तर जगभरातला मोठा मुद्दा आहे, परंतु लिंग निश्चिती आणि आणि लैंगिक कल यांच्यातील फरक समजणे गरजेचे आहे. कित्येक वेळा तर आई-वडीलदेखील स्वत: जाणत नाहीत की त्यांच्या मुलाचे लिंग काय आहे. काही लोक ट्रान्सजेंडर असतात, परंतु ते त्या रुपाने ओळखले जात नाहीत, ज्या लिंगासोबत त्यांचा जन्म झालेला असतो.

ट्रांसजेंडर एक जटील शब्द आहे, ज्याचा अर्थ बराच काही होऊ शकतो. एक ट्रान्स महिला ती असते जी पुरुषाच्या रूपात जन्म घेते, परंतु महिलेच्या रूपात तिला ओळखले जाते, महिला ट्रान्सजेंडर म्हटले जाते. एक ट्रान्स पुरुष तो असतो जो महिलेचा रूपात जन्म घेतो, परंतु पुरुषाच्या रूपात ओळखला जातो, त्यालादेखील ट्रान्सजेंडर म्हणतात. त्यामुळे कोणीही अशी व्यक्ती जी पूर्ण तऱ्हेने ना पुरुष आहे आणि ना ही महिला, तिला तिसऱ्या लिंगाच्या रूपात मान्यता दिली गेली आहे. दोघांकडे आकर्षित होऊ शकतात.

ट्रान्सजेंडरच्या अडचणी

* शाळेत कोणतीही वेगळी व्यवस्था नाही. या कारणामुळे लहानपणापासूनच शाळा सोडावी लागते.

* कित्येकवेळा तर शहरदेखील सोडावे लागते.

* घरून बाहेर पडतेवेळी अश्लील कॉमेंट्स आणि छेडछाडीचा बळी व्हावे लागते.

* राहण्यासाठी भाडयाने घर कोणी देत नाही.

* सरकारी आणि प्रायव्हेट नोकरीमध्ये काही प्राधान्य नाही.

समाजात ट्रान्सजेंडर यांविषयी जागरूकता नसणे एप्रिल २०१४ मध्ये सुप्रीम कोर्टाने ट्रान्सजेंडरना तिसऱ्या लिंगाची मान्यता तर दिली परंतु या व्यतिरिक्त त्यांच्या सामाजिक स्थितीमध्ये जास्त बदल झालेला नाही अजून आणखी सुधारणेची गरज आहे.

फोनवरील फसवणूक टाळण्यासाठी काय कराव

* नीरज कुमार मिश्रा

‘‘हॅलो…नमस्कार. मी स्टेट बँक ऑफ इंडियातून बँक मॅनेजर प्रभाकर बोलत आहे. आपण आपले एटीएम कार्ड सत्यापित करा, अन्यथा ते अवरोधित केले जाईल.’’

निशा शिकलेली होती, पण अचानक हा फोन आला आणि जेव्हा कॉलरने स्वत:ला स्टेट बँकेचा मॅनेजर म्हणून सांगितले जाते तेव्हा तिने असा विचार केला की हा फोन वास्तविक मॅनेजरचा आहे आणि मग निशाने फोन करणाऱ्याला आपला १६ अंकी एटीएम कार्ड नंबर तसेच कार्डच्या मागील बाजूस लिहिलेला सीव्हीव्ही नंबरही सांगितला.

तो बनावट कॉलर इतक्या चतुराईने बोलत होता की निशाला काय भानगड आहे हे समजू शकले नाही आणि जेव्हा कॉलर मधेच इंग्रजीत बोलला तेव्हा तर तिला खात्रीच पटली की हा प्रभाकर बँकेचा मॅनेजरच आहे.

बोलण्याच्या जाळयात अडकवून त्याने निशाच्या मोबाइलवर आलेला ओटीपी (वन टाइम पासवर्ड)सुद्धा विचारला.

संध्याकाळी निशाने जेव्हा तिच्या बँकेचा ताळेबंद तपासला तेव्हा त्यातून ८० हजार रुपयांची खरेदी झालेली होती.

शाखेत जाऊन मॅनेजरकडे तक्रार केली, पोलिसांतही तक्रार केली, पण प्रत्येकाकडून हेच उत्तर आले की खरेदी तुमच्या कार्डवरूनच केली गेली आहे, त्यामुळे आम्ही काहीही करू शकत नाही.

शिक्षित ठग

यास बँकिंग फसवणूक म्हणा की ओटीपी फसवणूक म्हणा, परंतु यात ग्राहकच फसवणुकीचा बळी ठरत आहेत. हे ठग काही मिनिटातच आमची कष्टाने मिळवलेली संपत्ती लुबाडत आहेत.

हे ऑनलाइन ठग सुशिक्षित आहेत, इंग्रजी बोलणारे आहेत आणि तंत्रज्ञानाविषयीदेखील माहितगार आहेत. ते इंटरनेटच्या बऱ्याच स्रोतांकडून आमचे नाव आणि नंबर जाणून घेतात आणि नंतर कॉल करून आमच्याकडून आवश्यक माहिती गोळा करतात व आमचे पैसे लुबाडतात.

आज इंटरनेट बँकिंग, मोबाइल बँकिंगमुळे फसवणूक करणे सोपे झाले आहे. असे फोन मुख्यत: लँडलाईन नंबरवरुन येतात जेणेकरून कोणालाही संशयास्पद वाटू नये, आज प्रत्येक व्यक्ती कॅशलेस होऊ इच्छित आहे, म्हणून तो आपल्या मोबाइलमध्येच आपल्या खात्याशी संबंधित सर्व तपशील ठेवतो आणि स्मार्टफोनमधून त्याचे सर्व कार्य करू इच्छितो. त्याला बँकेत जाऊन लाईनमध्ये उभे राहण्याची गरज वाटत नाही.

अशा परिस्थितीत, जेव्हा आपल्याला असा कॉल येतो की आपली लॉटरी निघाली आहे किंवा खाते बंद केले जाऊ शकते तेव्हा आपण सहजपणे कॉलरला सर्व माहिती देता.

करोडपती बनवण्याचा दगा

अशीच एक नवीन फसवणूकही समोर आली आहे. हे ठग तुम्हाला कॉल करतात आणि म्हणतात की ‘कौन बनेगा करोडपती’च्या वतीने तुम्हाला एक कार देण्यात येत आहे. फक्त या कारचे पेपर बनविण्याकरिता तुम्हाला पैसे द्यावे लागतील. जर आपण खूष होऊन होय म्हटलत तर मग हे ठग आपल्याला कार्डाचा तपशील विचारतील आणि पैसे उडवून नेतील.

त्याचप्रमाणे नीरजजी आणि त्यांचा मुलगा यांना एका जुन्या जीप कार विक्रीसाठी असलेल्या साइटवर कारची जाहिरात दिसली आणि त्या मालकाच्या फोन नंबरवर संपर्क साधला तर तथाकथित कार मालकाने त्यांना गाडी बघणे व तपासणीसाठी त्याच शहरातील एका ठिकाणी बोलावले.

जेव्हा नीरजजी आपल्या मुलासमवेत कार बघायला गेले, तेव्हा त्यांना गाडी आवडली आणि मग दोन्ही पक्षांनी निश्चित तारखेला करार करण्याचा निर्णय घेतला.

जेव्हा ते कारचा सौदा झालेल्या ठिकाणी पोहोचले तेव्हा गाडी किंवा कार मालक तेथे नव्हते आणि कार विक्रेत्याचा फोन नंबरही बंद येत होता.

या संपूर्ण प्रकरणात पोलिसांनीही सहकार्य केले नाही, उलट नीरजजी शिक्षित असूनही अशी चूक केल्याचा चुकीचा आरोप त्यांच्यावर करण्यात आला.

आपल्याला या सर्व घटनांमधून हेच शिकायला मिळते की आपण कुठल्याही परिस्थितीत कोणासही एटीएम कार्ड किंवा क्रेडिट कार्ड नंबर, पासवर्ड किंवा ओटीपी सांगू नये. जर आपल्या फोनवर असे कॉल वारंवार येत असतील तर आपण पोलिसांकडे जावे आणि लेखी तक्रार करावी. तंत्रज्ञान आपला मार्ग सुलभ करते परंतु जागरूक न राहिल्यामुळे आपल्याला तोटाही सहन करावा लागू शकतो.

रोमांचक आणि धोकादायक स्काय डायव्हिंग

* प्रतिनिधि

जर तुम्हालाही खास बनवायचे असेल, तर तुम्ही काही अॅडव्हेंचर स्पोर्ट्सची मजा घेऊ शकता. आज आम्ही तुम्हाला अशा काही ठिकाणांबाबत सांगणार आहेत जिथे तुम्ही स्काय डायव्हिंग करू शकता.

बंगळुरूपासून काही अंतरावर चामुंडी हिल्सच्या खाली मैसूर येथे आधीपासून अनेक स्काय डायव्हिंग शिबिराचे आयोजन करण्यात येत आहे. दिल्लीची कंपनी ड्रॉप जोन, काकिनी एंटरप्राइजेसद्वारे आयोजित या शिबिरांमध्ये पर्यटकांना जमिनीवरील अद्भूत दृष्य पाहत स्टॅटिक जंप, टॅण्डम जंप आणि त्वरित फ्री फॉलची मजा येऊ शकते.

मैसूरमध्ये चामुंडी हिल्स स्काय डायव्हिंगसाठी प्रसिद्ध आहे. सर्वात आधी तुम्हाला येथे स्काय डायव्हिंगसाठी ट्रेनिंग दिली जाते. त्यानंतर तुम्हाला सर्व सुरक्षेसहीत डायव्हिंगवर पाठवले जाईल. इथे तुम्ही सकाळी ७ ते ९ या वेळात डायव्हिंग करू शकता.

दीसा, गुजरात

गुजरात खेळ प्राधिकरण ही पहिली अशी खेळासंबंधीची संस्था होती, जिने स्काय डायव्हिंगला अॅडव्हेंचर स्पोर्ट या दृष्टीने पाहिले. या संस्थेच्या मदतीने गुजरात हे भारतातील पहिलं असं राज्य बनलं आणि दिसामध्ये प्रमाणित ड्रॉप झोन बनवले गेले. या सरोवराकिनारी वसलेल्या शहराने अनेक स्काय डायव्हिंग टूर आणि शिबिरांचे आयोजन केले आहे. जे भारतीय पॅराशूटिंगच्या संघाने २०१२ मध्ये सुरू केले होते. यावर्षी अजूनही शिबिरांच्या आयोजनांची योजना आहे. दीसा टाऊन आणि तेथील आजूबाजूचे लोक येथे मिळून पॅराशूट स्काय डायव्हर्सना आकाशात जाऊन झेपावताना पाहतात. नवीन वर्षांत तुम्हीसुद्धा इथे जाऊन आकाशात झेपावू शकता आणि स्काय डायव्हिंगची मजा घेऊ शकता.

पाँडेचेरी, तामिळनाडू

पाँडेचेरी सर्वात सुंदर ठिकाणांपैकी एक आहे. इथे जाऊन फक्त स्काय डाव्हिंगचाच आनंद घेता येईल असे नाही तर येथील सौंदर्य तुमचे मन मोहवून घेईल. स्काय डायव्हिंगसाठी तुम्हाला सकाळी ७ ते ९ च्या दरम्यान इथे यावे लागेल.

अॅम्बी व्हॅली, महाराष्ट्र

महाराष्ट्रातील अॅम्बी व्हॅली पुण्यापासून खूपच जवळ आहे व हा भारतातील स्काय डायव्हिंगसाठी सर्वात चांगला स्पॉट समजला जातो. जर तुम्ही अॅम्बी व्हॅलीवरून उडी घेत असाल तर तुमच्या आयुष्यातील ही सर्वात संस्मरणीय उडी ठरेल. सध्या अॅम्बी व्हॅलीमध्ये फक्त १०,००० फूटांपर्यंतच टॅडम जंप घेतली जाऊ शकते. स्काय डायव्हिंगच्या दरम्यान इंस्ट्रक्टरला एक हार्नेस बांधलेला असतो. त्याला टँडम जंप असे म्हणतात. जे पर्यटक अॅम्बी व्हॅलीमध्ये स्काय डायव्हिंग करू इच्छितात, त्यांच्यासाठी हा एक चांगला पर्याय आहे.

धाना, मध्यप्रदेश

भारताच्या केंद्रस्थानी वसलेले आणि भोपाळपासून १८६ किमी दूर आहे मध्यप्रदेशातील धाना. अॅडव्हेंचर आवडणाऱ्या लोकांसाठी इथे अनेक स्काय डायव्हिंग शिबिरे आहेत. ४००० फूटांच्या उडीमध्ये तुम्हाला जास्त फ्री फॉल टाईम मिळत नाही, पण तरीही त्या उंचावरून उडीचा घेतलेला तो अनुभव कुठल्या सहायतेशिवाय घेतलेल्या उडीपेक्षा कमी नाही.

इथे सहभाग घेणारे दोन प्रकारच्या जंपची निवड करू शकतात. स्टॅटिक लाइन जंप आणि टँडम जंप. पहिल्या जंपमधील सहभागी ४००० फूटांवरून एकटा उडी मारतो आणि विमानाशी जोडलेल्या स्टॅटिक लाइनच्या मदतीने पॅराशूट आपोआप उघडते. ज्या पर्यटकांना जोखमीची कामे आवडतात. त्यांच्यासाठी स्काय डायव्हिंग हा उत्तम पर्याय आहे.

काय असावं पत्नीचं आडनाव

* नाज खान

आशियातील महाद्वीप असलेल्या जपानमध्ये स्त्री अधिकारांचा पराभव झाला. तांत्रिकदृष्ट्या संपन्न देश असलेल्या जपानमध्ये ५ स्त्रियांनी न्यायालयात याचिका दाखल करून आपल्या नावासोबत पतीचं आडनाव न लावण्याबाबत अर्ज दाखल केला होता. परंतु याबाबत न्यायालयाने स्त्रियांच्या विरोधात निर्णय सुनावला. यामुळे आता स्त्रियांना आपल्या नावासोबत पतीचं आडनाव लावणं गरजेचं आहे. हा त्या देशाच्या घटनेचा निर्णय आहे, ज्या देशात शिक्षासंपन्न लोक आहेत, जी तंत्रज्ञानात खूप पुढे आहेत आणि जिथे वृद्धांची संख्या तरुणाईपेक्षा अधिक वेगाने वाढतेय. खरं तर त्या देशात तर स्त्रियांबाबत अधिक उदारतेच्या गोष्टी समोर यायला हव्या होत्या, परंतु त्याच देशात या निर्णयानंतर स्त्रियांसाठी संघर्ष अधिकच वाढलाय.

जपानी न्यायालयाच्या मते हा कायदा संविधानाच्या विरोधात जाऊ शकत नाही. याव्यतिरिक्त अजून एक कायदादेखील आहे जो स्त्रियांना घटस्फोटानंतर ६ महिन्यांच्या आत लग्न करायला सहमती देत नाही. हे दोन्ही कायदे १९व्या शतकातील आहेत जे अजूनही बदलले गेले नाहीएत. त्या देशात स्त्रियांना आजदेखील पतीच्या नावापेक्षा स्वत:चं अस्तिव निर्माण करण्याचा अधिकार नाहीए.

पतीचं आडनावच का?

अशावेळी स्त्रियांच्या मनात प्रश्नांचं काहूर माजणं स्वाभाविक आहे की यासाठी पतीचं आडनाव आपल्या नावापुढे लावणं किती योग्य आहे.

आजच्या नव्या युगात काही नामवंत स्त्रिया आडनावाच्या सोबत पतीचं आडनावदेखील लावतात परंतु तरीदेखील प्रश्न मनात येतोच की आधुनिक समाजातदेखील पत्नीनेच पतीचं आडनाव का लावावं?

जी मुलगी लग्नापूर्वी वडिलांच्या आडनावासोबत आपलं शिक्षण पूर्ण करते आणि स्वत:ची ओळख निर्माण करते, लग्न होताच अचानक तिची ओळख बदलते. तिच्या नावासोबत पतीचं आडनाव जोडलं जातं. आपल्या नावासोबत पतीचं आडनाव लावायचं आहे की नाही हे तिला विचारलंच जात नाही. मात्र हे आडनाव जेव्हा तिच्यावर थोपवलं जातं तेव्हा तिथे स्त्रीच्या होकाराचा प्रश्नच कुठे निर्माण होतो? अर्धांगिनी म्हणत घरी आणल्या जाणाऱ्या स्त्रीला अर्धा अधिकार तरी कुठे दिला गेलाय? माहेराहून सासरी येताच तिचं नाव कधी बदललं जातं, याची तिला जाणीव कुठे होते आणि तिला एका नव्या नावाने हाक मारली जाते, जणू एका रात्रीत एका नात्याने तिची अनेक वर्षांची ओळख हिरावून घेतली.

सर्व देशांची वागणूक एकसारखी

जेव्हा पतीशी पत्नीचं नातं तुटतं तेव्हा यापेक्षादेखील अधिक दु:ख होतं. पती मुलंबाळं, घरदार प्रत्येक गोष्टींबरोबरच पत्नीकडून आपलं नावदेखील हिरावून घेतो आणि पत्नी वर्षानुवर्षं एकाच घरात राहूनदेखील अचानक आपली ओळख शोधू लागते की शेवटी तिचं अस्तित्त्व नेमकं काय आहे? लग्नापूर्वी वडिलांचं नाव तिची ओळख होती, जी रक्ताचं नातं असल्यामुळे आयुष्यभर तुटायला नको होती. जसं तिच्या भावाचं नाव तिच्या वडिलांच्या नावासोबत अतूट आहे, तसंच तिच्यासोबतदेखील व्हायला हवं होतं. परंतु ती मुलगी आहे, म्हणून तिची ओळख तिच्या पतीशी आहे आणि पती जेव्हा तिच्याशी नातं तोडतो तेव्हा तिने आपली ओळख कुठे शोधायची? मग पुन्हा वडिलांचं नाव आपल्या नावाशी जोडायचं वा पतीच्या आडनावालाच नावासोबत राहू द्यायचं का?

जगात प्रत्येक देशात स्त्रियांसाठी एकसारखा कायदा आहे. मग तो जपान असो वा चीन, इस्लामिक देश असो वा ख्रिश्चन देश वा मग सनातन समाज.

धर्ममजहबच्या साच्यात भलेही हे देश एक नसतील, परंतु महिलांवर लादल्या जाणाऱ्या अधिकारांच्या बाबतीत सर्व देशांची वागणूक एकसारखीच राहिलीय. मग ती स्त्री शिक्षित असो वा अशिक्षित, गरीब असो वा श्रीमंत सर्वांवर पुरुष अधिकार लागू होतात.

प्रश्न फक्त अस्तित्वाचा नाही

खरंतर प्रश्न फक्त अस्तित्वाचा नाहीए. जी व्यवस्था लग्नापूर्वी कायम होती, त्यामध्ये अचानक बदल होण्याने अडचणी निर्माण होतात. जसं लग्नापूर्वी सर्व शैक्षणिक कागदपत्रं, ओळखपत्रं, पासपोर्ट, रेशनकार्ड इत्यादींवर वडिलांचं आडनाव असतं, परंतु लग्नानंतर एक तर यामध्ये बदल केला जातो जे खूपच कटकटीचं काम आहे वा मग पत्नीचं व्यावहारिक नाव आणि कागदपत्रांमध्ये नाव दोन्ही वेगवेगळी ओळख असतात.

खरंतर आपण समाधान मानून होतो की स्त्रिया आपल्या या अधिकाराबाबत जागरूक झाल्या आहेत आणि भलंही जपानची घटना त्यांच्या पतीच्या नावापेक्षा वेगळी ओळख देत नसली, तरी तिथे स्त्रियांचा संघर्ष अजूनही सुरूच आहे.

२००७ सालचं कॅलिफोर्नियाचं एक विधेयकदेखील उदाहरण म्हणून देऊ शकतो. या विधेयकामध्ये कोणताही पुरुष आपल्या पत्नीचं आडनाव आपल्या नावासोबत जोडण्यास स्वतंत्र आहे. या विधेयकाचा निर्णय एका जोडप्याने दाखल केलेल्या याचिकेनंतर देण्यात आला होता. या याचिकेत पतीने पत्नीचं आडनाव आपल्या नावासोबत लावण्याची इच्छा प्रकट केली होती.

इतिहासात महिलांना अधिकार मिळाले आहेत, परंतु यासाठी त्यांना बराच त्रास सहन करावा लागला होता. कदाचित याच सामाजिक व्यवस्थेला पाहून ‘द सेकंड सेक्स’ची फ्रेंच लेखिका सीमोन द बसने म्हटलं होतं की स्त्री असत नाही तर ती बनविली जाते.

अनलिमिटेड कहानियां-आर्टिकल पढ़ने के लिएसब्सक्राइब करें