* गरिमा पंकज
मेट्रो स्टेशनवर असो वा गजबजलेल्या रस्त्यावर असो, बसमध्ये असो वा बाईकवर किंवा रिक्षावर असो तुम्ही अनेकदा पाहिले असेल की मुली नेहमी दुपट्टा किंवा स्टोलने आपला संपूर्ण चेहरा आणि केस झाकून ठेवतात. त्यांचे फक्त डोळे दिसतात. कधीकधी तर त्यावरही गॉगल असतो. या मुलींचे वय १५ ते ३५ असते. आता तुमच्या मनात हा प्रश्न उभा राहत असेल की शेवटी या मुली डाकूप्रमाणे आपला चेहरा का लपवत असतात? अखेरीस प्रदूषण, धूळमातीचा पुरुषांना आणि जास्त वयाच्या महिलांनाही त्रास होतो, मग या मुली कोणापासून बचावाचा प्रयत्न करत असतात?
तशा तर, या मुली वाईट नजरांपासून बचाव करू पाहतात. पुरुष जात तशी तर महिलांना अतिशय सहयोग देत असते पण अनेकदा गर्दीत मुलींचा सामना अशा नजरांशीसुद्धा होतो, ज्या कपडयांसोबत शरीराचाही पूर्ण एक्सरे घेत असतात. अशा नजरांमध्ये वासनेच्या ज्वाला स्पष्ट दिसून येतात. संधी मिळताच अशा नजरेची माणसं या मुलींना पकडून त्यांच्या इच्छा आकांक्षा आणि स्वप्नांचे पंख उध्वस्त करून फेकून देतात.
नॅशनल क्राईम रेकॉर्ड्स ब्युरोच्या २०१४च्या अहवालानुसार आपल्या देशात दर तासाला ४ बलात्कार म्हणजे दर १४ मिनिटात एक बलात्कार होतो. अशा परिस्थितीत मुलींनी स्वत:च आपले रक्षण करण्याचा प्रयत्न केला पाहिजे. त्या नजरांपासून स्वत:ला सोडवणे ज्या त्यांचे स्वतंत्र अस्तित्व नाकारतात. त्यांच्या धैर्याला मुळापासून नाहीसे करतात. हेच कारण आहे की आता मुली जुडोकराटे शिकत आहेत. लाजाळू बनण्यापेक्षा कुस्तीत मुलांना पराभूत करणे त्यांना आवडू लागले आहे. पायलट बनून आपल्या स्वप्नांना पंख देणे शिकू लागल्या आहेत, नेता बनून संपूर्ण समाजासमोर आदर्श निर्माण करत आहेत.
पण सत्य हे आहे की उदाहरण बनणाऱ्या अशा महिला आता जास्त नाहीत. आजही अशा महिलांची संख्या अधिक आहे, ज्यांच्यासोबत भेदभाव आणि क्रुरतेचा भयानक खेळ खेळला जात आहे. त्यांचे मानसिक खच्चीकरण केले जाते आणि हे काम केवळ पुरुषच करत नाही, अनेकदा महिलासुद्धा महिलांशी असे वर्तन करतात. सुरक्षेच्या नावावर त्यांच्या आयुष्याशी खेळत राहतात.
