मिश्किली * अजय चौधरी
‘पत्नी’ हा शब्द ऐकताच एकदम हुडहुडी भरते. हातपाय गार पडतात. डोळ्यांपुढे अंधारी येते अन् वाचाही बंद पडते. जणू तिला कुणी कुलुप घातलंय.
लोक म्हणतात की पुरुषप्रधान समाजात स्त्री-स्वातंत्र्याबद्दल कितीही ढोल वाजवले तरीही पुरुषाला जेवढं स्वातंत्र्य आहे तेवढं स्त्रीला नाहीच. पुरुष कोणतीही गोष्ट जेवढ्या सहजपणे अन् मुक्तपणे करतो तसं करणं स्त्रीला शक्यच नाही. पुरुषांना जणू मुक्त जगण्याचा अधिकारच मिळालेला आहे.
म्हणणारे असंही म्हणतात की पुरुषांनी स्त्रीसोबत नेहमीच भेदभाव केला आहे. तो तिला नेहमीच अबला आणि शक्तीहीन समजून कायम तिच्यावर अन्याय व अत्याचार करत आलाय.
तुम्ही जरी हे सगळं खरंय असं म्हटलं तरी माझं मत मात्र अगदी वेगळं आहे. अहो, आपल्या बायकोवर अन्याय किंवा अत्याचार करण्याची हिंमत कुठल्या नवऱ्यात आहे? उलट नवऱ्यावर अत्याचार करण्याचा अधिकार तर कर्मपत्नीकडेच सुरक्षित आहे. उगीचच बिचाऱ्या नवऱ्यांना बदनाम करण्यात काय अर्थ आहे?
खरं सांगायचं तर आजा जगातले ९० टक्के किंवा त्यातूनही अधिक नवरे आपल्या बायकोच्या जाचापायी त्रस्त आहेत. दिल्लीत तर म्हणे पत्नींपीडित पतींची संघटनाच आहे. त्यांनी सरकारकडे मागणी केलीय की पतींना पत्नीच्या अत्याचारांपासून वाचवण्यासाठी घटनेत एक नवं कलम ४९८ बी चा समावेश करावा. भारतीय कायद्यात पती व सासूच्या अत्याचारांविरोधात स्त्रियांसाठी कलम ४९८ ए ची सोय आहे.
आमचे एक मित्र आहेत. मिस्टर निकम. अक्षरश: ‘बिच्चारा’ या सदरात ते मोडतात. मुळातच माणूस अत्यंत साधा, सज्जन अन् नम्र अन् त्यांची बायको? देवा देवा! अक्षरश: ज्वालामुखी. बाई महाआक्रस्तानी अन् संतापी. सतत नवऱ्याला धारेवर धरते. बिचाऱ्याचं नाव एव्हाना गिनीज बुकमध्ये यायला हरकत नव्हती. त्यांची करून कथा त्यांच्याच शब्दात ऐका :
‘‘काय सांगू हो तुम्हाला, लग्नाआधी केवळ नेत्रपल्लवी करणारी माझी बायको आता सतत बडबड करत असते. तिच्या जिभेला लगाम घालता येत नाही. कात्रीसारखी तिची जीभ तो लगामही कापून टाकते. दर महिन्याच्या पहिल्या तारखेला एखाद्या सावकारासारखी ती माझ्या मानगुटीवर बसते. माझा पूर्ण पगार तिच्या हातात पडल्यावरच तिचा आत्मा शांत होतो.’’
