कथा * इंजी. आशा शर्मा
सुमनला ट्यूशनक्लासला जायला उशीर होत होता अन् तिची मैत्रीण नेहा अजून आलेली नव्हती. वैतागलेल्या सुमननं नेहाला फोन लावला तर फोन लागेना. तिनं रागानं स्वत:चा फोन बेडवर आपटला आणि आईचा फोन उचलून त्यावरून फोन करूया असा विचार केला. आईच्या फोनवर एक अनरीड मेसेज दिसला. सहजच पण उत्सुकतेनं तिनं तो मेसेज बघितला. नंबर अननोन होता पण एक शायरी पाठवलेली होती. शायरी म्हटली की ती रोमँटिक असणारच! चुकून काही तरी आलं असेल कुणाकडून असा विचार करून तिनं नेहाला फोन लावला, तेव्हा कळलं की नेहाला आज बरं नाहीए. ती क्लासला येणार नाहीय एवढं सगळं होई तो ट्यूशक्लासची वेळ टळून गेली होती. शेवटी धुसफुसत सुमननं घरीच अभ्यास करण्याचा निर्णय घेतला. तिनं वह्या, पुस्तकं घेऊन स्टडी टेबल गाठलं खरं पण तिचं मन पुन:पुन्हा त्या अनोळखी नंबरवरून आलेल्या रोमँटिक शायरीकडेच वळत होतं.
अभ्यासात मन रमेना. खरोखरंच कुणी पुरूष आईला असे मेसेज पाठवंत असले का? या विचारासरशी तिनं उठून पुन्हा आईचा फोन हातात घेतला. मेसेजेस चेक करताना तिच्या लक्षात आलं की या नंबरवरून आईला एकच नाही तर अनेक मेसेजेस आलेले आहेत.
तेवढ्यात बाथरूमचा दरवाजा उघडल्याचा आवाज ऐकू आला. घाबरून सुमननं आईचा मोबाइल जागच्याजागी ठेवला अन् ती पुस्तक उघडून अभ्यासाचं नाटक करू लागली.
आई जशी स्वयंपाकघरात गेली तशी सुमननं पटकन् तो नंबर आपल्या वहीत लिहून घेतला. दुसऱ्या दिवशी तिनं नेहाच्या मोबाइलवर तो नंबर टाकून बघितला. तर तो कुणा डॉक्टर राकेशचा नंबर होता. कोण आहे हा डॉक्टर राकेश? आईशी याचा काय संबंध? तिनं बराच विचार केला पण हाती काहीच लागलं नाही.
१५ वर्षांची सुमन आईबरोबर राहते. तिचे वडील अत्यंत तडफदार पोलीस ऑफिसर होते. अत्यंत प्रामाणिक आणि कडक. त्यामुळेच त्यांना अपराधी जगतातले शत्रूही भरपूर होते. एकदा एका कारवाई दरम्यान ड्रग माफियांनी त्यांच्या जीपवर ट्रक घातला. त्यात ते मरण पावले. बायको सुशिक्षित असल्यामुळे सरकारी नियमानुसार तिला पोलीस?खात्यात क्लर्क म्हणून नोकरी मिळाली. मायलेकींची आर्थिक अडचण दूर झाली. पण सुधा ऑफिसला गेल्यावर सुमन फारच एकटी पडू लागली. सुधाला तिची काळजी वाटायची. काही वर्षं सुमनची आजी येऊन तिच्या जवळ राहिली पण वयपरत्वे ती मृत्यू पावल्यावर पुन्हा तीच अडचण निर्माण झाली.
