* भैल चंदू
नेहाच्या लग्नाच्या ४ वर्षानंतरच तिच्या पतीचे निधन झाले. आपल्या मुलाच्या संगोपनात तिने काही वर्षे घालवली. त्यानंतर मुलगा वसतिगृहात शिकण्यासाठी गेला. नेहा नोकरीसोबतच घर सांभाळायची. तिला जीवनात खूप एकाकीपणा जाणवत होता. तिला जवळची वाटणारी फक्त तिची वृद्ध आई होती. तीही तिच्या मुलांसोबत राहात होती. नेहा आईकडे जायची, पण भाऊ, वहिनी यांना तिच्याबद्दल आपुलकी नव्हती. त्यांच्या वागण्यावरून असे वाटायचे की, नेहा त्यांना फारशी आवडत नव्हती.
नेहा दिसायला सुंदर आणि सुस्वभावी होती. तिच्या एकटेपणाचा फायदा घेत तिच्या जवळ जाऊ पाहणाऱ्यांची संख्या कमी नव्हती. यातील अनेक जण तिच्या मैत्रिणींचे पतीही होते. अशा लोकांच्या वागण्यातून नेहाला कळायचे की, कोणाला काय हवे आहे?
नेहा जितकी सुंदर होती तितकीच ती फॅशनेबल होती. तिची स्टाईल पाहून लोकांना वाटत असे की, नेहाला आपलेसे करणे खूप सोपे आहे. अनेकदा लोक तिला चंचल समजण्याची चूक करत असत.
जोडीदाराची गरज
नेहा या गोष्टींपासून अनभिज्ञ नव्हती, पण तिने अशा लोकांकडे आणि त्यांच्या वागण्याकडे लक्ष दिले नाही. नेहालाही एका सोबतीची गरज भासत होती, ज्याच्यासोबत ती बसून बोलू शकेल, ज्याला ती सर्वसामान्य मित्रापेक्षा वेगळी समजू शकेल.
अशा वेळी शारीरिक संबंधांचीही गरज भासते हेही खरे. कधी कधी सेक्स आवश्यकही असतो. एकाकीपणा तुम्हाला नैराश्यात टाकू नये यासाठी जोडीदाराची गरज असते.
नेहाने तिच्या मैत्रिणींच्या पतींच्या वासनांध नजरांपासून स्वत:ला दूर ठेवत डॉ. दिनेशसोबत घट्ट मैत्रीची सुरुवात केली. डॉ. दिनेशचे स्वत:चे कुटुंब असले तरी तो क्वचितच कुटुंबासोबत राहात असे. कुटुंबाची काळजी घेत असतानाच नेहाशी नाते निर्माण करण्यातही तो यशस्वी झाला. तो नेहाची सर्वतोपरी काळजी घेत असे.
शारीरिक संबंधातूनही नेहा आणि डॉक्टर दिनेश एकमेकांची पूर्ण काळजी घेत असत, पण दोघेही आपापली जबाबदारी स्वतंत्रपणे पार पाडत होते. दोघेही एकमेकांवर खुश होते. बाकीच्या लोकांनाही काही त्रास नव्हता.
मैत्रिणीचा नवरा झाला डोईजड
