पावसाळ्याच्या प्रवासात या 6 टिप्स फॉलो करा

* गृहशोभिका टीम

तुम्हालाही पावसाळ्यात मनमोकळेपणाने आनंद घ्यायचा आहे आणि वेगवेगळ्या ठिकाणांना भेट देण्याची एकही संधी सोडायची नाही. अशा परिस्थितीत जर तुम्ही पावसाळ्यात प्रवासाचे प्लॅन बनवत असाल तर या महत्त्वाच्या गोष्टी लक्षात ठेवा.

  1. गंतव्य स्थान काळजीपूर्वक निवडा

जर तुम्हाला समुद्रकिनाऱ्यावर फिरण्याची आवड असेल, तर तुम्ही पावसात त्याचा आनंद घेऊ शकणार नाही कारण तुम्हाला समुद्रकिनाऱ्याभोवती चिखल होईल, ज्यामुळे तुम्ही तिथे पूर्ण मजा करू शकणार नाही. पावसाळ्यात ट्रेकिंग आणि रिव्हर राफ्टिंगसारखे साहसी उपक्रम टाळावेत. अनेक ठिकाणी पावसाळ्यातही उष्णतेचा सामना करावा लागतो आणि दरड कोसळण्याच्या धोक्यामुळे हिल स्टेशनवर जाणेही धोक्याचे बनते. या सर्व गोष्टी लक्षात घेऊनच तुमचे मान्सून डेस्टिनेशन निवडा.

  1. कपडे हवामानास अनुकूल असावेत

तुम्ही पावसाळ्यात प्रवास करत असाल तर कधीतरी भिजण्याची शक्यता असते, त्यामुळे सैल फिटिंग आणि हलके कपडे सोबत घ्या. विशेषतः सिंथेटिक कपड्यांना प्राधान्य द्या जे कॉटनच्या कपड्यांपेक्षा लवकर सुकतात आणि तुम्हाला कोणतीही अडचण येणार नाही. याशिवाय पावसाळ्याच्या प्रवासात हेवी जीन्स आणि स्कर्टऐवजी टॉप आणि शॉर्ट्सला प्राधान्य द्या.

  1. छत्री आणि रेनकोट असणे आवश्यक आहे

जर तुम्ही पावसाळ्यात प्रवास करत असाल तर तुमच्याकडे सर्वात महत्वाची गोष्ट म्हणजे छत्री आणि रेनकोट म्हणजे पावसात भिजणे टाळता येईल. पावसात भिजायला प्रत्येकालाच आवडते, पण रोज पावसात भिजल्याने तुमची तब्येत बिघडू शकते आणि मग सहलीची मजाही बिघडू शकते, त्यामुळे छत्री आणि रेनकोट दोन्ही सोबत ठेवा.

  1. तुमचे शूज असे असावेत

पावसाळ्यात चिखल आणि निसरड्या जागी पडण्याची भीती असते, त्यामुळे आरामदायी सँडल किंवा शूज निवडा ज्याचा सोल चांगला असेल. याशिवाय वेलिंग्टन बूट किंवा गमबूट देखील पावसाळ्यासाठी योग्य आहेत. तसेच हलके स्नीकर सोबत ठेवा. हलक्या रंगाचे नवीन शूज वापरणे टाळा कारण ते चिखलाने घाण होतील.

  1. हवामानाच्या बातम्यांवर लक्ष ठेवा

पावसाळ्यात प्रवास करणे मजेशीर आणि रोमांचक असले तरी काहीवेळा अतिवृष्टीमुळे अनेक ठिकाणी पाणी तुंबणे आणि पूर येण्यासारखी परिस्थिती उद्भवते आणि त्या ठिकाणी प्रवास करणे धोकादायक ठरू शकते, त्यामुळे तुम्ही कुठे जात आहात याची काळजी घ्या. लक्ष ठेवा. ठिकाणाच्या हवामान अहवालावर.

  1. आवश्यक औषधे सोबत ठेवा

पावसाळ्यात पाणी आणि चिखलामुळे डास आणि किडे अधिक वाढू लागतात, त्यामुळे रोगराईचा धोका असतो. अशा परिस्थितीत, मच्छर प्रतिबंधक व्यतिरिक्त, आपण आपल्यासोबत मॉस्किटो रिपेलेंट क्रीम किंवा पॅच देखील ठेवू शकता. याशिवाय, पावसात उद्भवणारे काही सामान्य आजार टाळण्यासाठी आवश्यक औषधे सोबत ठेवण्यास विसरू नका.

स्वावलंबी होण्यासाठी 5 योग्य पावले

* सोमा घोष

नीलमने लहानपणापासून स्वतःचे काम स्वतः केले आहे, जेव्हा ती फक्त 5 वर्षांची होती तेव्हा ती तिच्या धाकट्या भावाला बाहेरून सामान आणायला घेऊन जायची, त्यामुळे भावाला देखील हळू हळू कामाबद्दल सर्वकाही समजू लागले. हेच कारण आहे की आज नीलमला नोकरी शोधण्यात, घर शोधण्यात, नवीन शहरातील परिस्थितीशी जुळवून घेण्यात कोणतीही अडचण आली नाही.

ती स्वतःचा निर्णय घेऊ शकते. यासाठी ती तिच्या पालकांचे आभार मानते, कारण त्यांच्या विश्वासामुळे आणि दृढ विचारसरणीमुळे ती इतकं काही करू शकली, ज्याचा फायदा तिला आता मिळाला आहे. बाजारात जाताना त्याने पैसे टाकले ते आठवते, पण वडिलांनी शिव्या देण्याऐवजी पैसे परत दिले आणि काळजी घेण्याचा सल्ला दिला. यानंतर नीलमने तिच्या वडिलांचे शब्द नेहमी लक्षात ठेवले आणि त्यांच्याकडून कधीही अशी चूक केली नाही.

रोमा ही एकुलती एक मुलगी आहे जिने नोकरी नीट करण्यासाठी तिच्या आई-वडिलांकडून वेगळा फ्लॅट घेण्याचा निर्णय घेतला, कारण घरातून नोकरीला जायला २ तास लागायचे. आज ती खूश आहे कारण तिचा निर्णय योग्य होता, तिच्या आई-वडिलांना नको असले तरी ती तिच्या निर्णयावर ठाम राहिली आणि त्यांना समजावून सांगितले की तिने त्यांच्यापासून दूर राहणे आवश्यक आहे, जेणेकरून तिला तिचे काम चांगले करता येईल आणि सोप्या पद्धतीने करा. ते घ्या

खरे तर स्वावलंबी होण्यासाठी बजेटपासून गुंतवणुकीपर्यंत स्वत:चे व्यवस्थापन करणे सर्वात महत्त्वाचे असते, अशा परिस्थितीत स्वत:चे आर्थिक नियोजन करावे लागते. आत्मविश्वास असणे ही स्वतंत्र होण्याच्या दिशेने पहिली पायरी आहे. या व्यतिरिक्त स्व-प्रेम म्हणजे तुम्ही जसे आहात तसे स्वतःला स्वीकारणे, जसे की तुमचे व्यक्तिमत्व, शरीर, विचार, आवडी आणि तुमची परिस्थिती समजून घेणे. तसेच, परिस्थिती अनुकूल नाही, हे शब्द स्वतःला किंवा इतरांना कधीही बोलू नका. यासोबतच दृढनिश्चय करणे, आपले कौशल्य वाढवणे, कोणाकडूनही काहीही विचारण्यास न डगमगणे आणि शोध घेण्यापासून मागे न हटणे इ.

  1. स्वत: वर प्रेम

जर आपण स्व-प्रेमाबद्दल बोललो, तर आजच्या व्यस्त जीवनशैलीत, माणूस स्वतःबद्दल विचार करू शकत नाही, ज्यामध्ये त्याची स्पर्धा नेहमी समोरच्या व्यक्तीशी असते आणि तो स्वतःला कमी दर्जाचा समजतो. वास्तविक आत्मप्रेम ही एक रोमांचक संकल्पना आहे, ज्यामध्ये स्वतःचे चांगुलपण आणि उणीवा या दोन्हींचा पूर्णपणे स्वीकार करावा लागतो. हा फील गुड फॅक्टर नाही, ज्यामध्ये शारीरिक, मानसिक इ.च्या कमतरतेचे कौतुक करणे, मिठी मारण्यासारखे आहे, ते स्वतःला अपार आनंद देते, वाढीची कमतरता नसते आणि माणूस स्वतःला निरोगी समजू लागतो.

  1. नवीन कौशल्ये शिका

बालपणात अनेक वेळा एखादी व्यक्ती अनेक गोष्टी शिकते आणि त्यातील काही गोष्टी खूप मनोरंजक असू शकतात, ज्या आता त्या व्यक्तीला पुढे जाण्यास मदत करतात. नवीन कौशल्यांचे ज्ञान एखाद्या व्यक्तीच्या जीवनातील अनेक नवीन मार्ग उघडते. कौशल्ये ही एखाद्या व्यक्तीने स्वतःसाठी केलेली गुंतवणूक आहे, कारण नवीन कौशल्यांसह ती व्यक्ती कोणावरही अवलंबून नसते आणि त्याचे कौशल्य त्याच्यामध्ये असते, ज्यामुळे त्याला नवीन माहितीसह वाढण्यास मदत होते.

  1. आपले निर्णय स्वतः घेण्यास शिका

रोज काही ना काही नवनवीन घटना घडत राहतात, अशा परिस्थितीत एखाद्याला स्वत:हून निर्णय घ्यावा लागतो, व्यक्तीचा निर्णय चुकीचा असू शकतो, पण त्यासाठीही स्वत:ला तयार करावे लागते. निर्णय चुकीचा असला तरी पुढचे काही निर्णय घेण्यापासून स्वतःला रोखू नका. उदाहरणार्थ, जर तुमची नोकरी त्याच शहरातील दूरच्या भागात असेल, तर स्वतंत्र फ्लॅट घेण्याचा निर्णय घेणे खरोखरच एक चांगले पाऊल आहे, कारण याद्वारे तुम्ही तुमच्या सामाजिक, भावनिक, आर्थिक परिस्थितीचा समतोल साधू शकता.

तुमचे पालक तुमच्या निर्णयामुळे अस्वस्थ असतील, परंतु तुमचे खुले संभाषण त्यांना तुमचा उद्देश समजून घेणे सोपे करेल. याशिवाय व्यक्तीने स्वत:ची कामे, स्वत:ची काळजी घेणे आदी कामे आधीच सुरू करावीत. स्वावलंबी होण्यासाठी स्वत:चा तसेच इतरांचाही त्याच्या दृष्टिकोनातून विचार करा आणि त्यात खोलवर जा, तर तुम्ही एखाद्या गोष्टीचे दोन्ही पैलू वेगळ्या पद्धतीने आणि वस्तुनिष्ठपणे जाणून घेऊ शकता.

  1. विचारण्यास अजिबात संकोच करू नका

स्वावलंबी याचा अर्थ असा नाही की माणसाला सर्व काही माहित आहे, जर तुम्हाला कोणत्याही गोष्टीबद्दल माहिती नसेल, उपाय सापडला नाही, कुठेतरी हरवले, गोंधळून गेला, तर विचारण्यास कधीही संकोच करू नका. याद्वारे व्यक्तीला योग्य सूचना मिळू शकतात. उदाहरणार्थ, जर तुम्हाला स्वयंपाक कसा करायचा हे माहित नसेल, तर तुम्ही एखाद्याला विचारू शकता किंवा पुस्तके किंवा मासिके किंवा व्हिडिओंमधून पाककृतींची मदत घेऊ शकता. यामुळे स्वत:ला कमकुवत किंवा निरुपयोगी समजू नका, उलट तुम्ही इतके सक्षम आहात की तुम्ही तुमच्या समस्यांवर स्वतःहून उपाय शोधू शकता आणि ही नैतिक वाढ आहे.

  1. एक्सप्लोर करा

एखादी व्यक्ती जितकी जास्त एक्सप्लोर करते तितकी त्याला एखाद्या गोष्टीबद्दल माहिती मिळते. यासाठी नवीन ठिकाणी प्रवासासोबतच पुस्तके, मासिके इत्यादी वाचणे आवश्यक आहे. अशा अनेक नवीन माहिती त्यात आहेत. याच्या मदतीने एखादी व्यक्ती कोणतीही परिस्थिती कशी हाताळायची हे समजू शकते. तुमच्या जवळ घडणाऱ्या कार्यक्रमांना उपस्थित रहा आणि अद्ययावत रहा. याशिवाय शोधाचे अनेक प्रकार आहेत, ज्यामध्ये एकट्याने प्रवास करणे, एखाद्या प्रकल्पाचा टीम लीडर बनणे, रोजचे छोटे छोटे निर्णय घेणे इत्यादी अनेक प्रकार आहेत.

या संदर्भात मुंबईचे क्लिनिकल आणि काउंसिलिंग सायकोलॉजिस्ट कुमुद सिंग सांगतात की, प्रत्यक्षात मुले प्रत्येक गोष्ट त्यांच्या पालकांकडून शिकतात, जर पालक मोबाइलचा अधिक वापर करतात, तर त्यांनाही मोबाइलवर जास्त राहणे आवडते. पालक जे करतात ते मुलं करतात. मुलांना आई-वडिलांना हवं ते करायला आवडत नाही. त्यामुळे लहानपणापासूनच पालकांनी काळजी घेतली पाहिजे की ते आपले आदर्श बनतील आणि अशा गोष्टी करू नयेत, ज्यामुळे मुलांच्या विकासात अडथळा येतो. याशिवाय लहान मुलांवर कधीही नियंत्रण ठेवू नका, फक्त त्यांचे नियमन करा. शिस्तबद्ध असण्याचे मूल्य जाणून ते स्वत: ते लहानपणापासून अंगीकारतात.

अशा प्रकारे, स्वावलंबी व्यक्तीमध्ये आत्मविश्वास, धैर्य आणि नेतृत्व गुण वाढतात, जे यशस्वी जीवन जगण्यासाठी पुरेसे असतात.

 

सोशल मीडिया अर्धे किस्से अर्ध वास्तव

* पूनम अहमद

अंजू जेव्हा सांगते की मला घरच्या कामांमधून सोशल मीडियावर राहायला फुर्सतच मिळत नाही, मला याची अजिबात आवड नाही आहे, तेव्हा तिच्या मैत्रिणी रेणू आणि दीपा मनातल्या मनात हसत होत्या. त्यावेळी दोघी गप्प बसल्या, परंतु नंतर दोघी या गोष्टीवर अंजूची खेचत राहिल्या, अंजूने जर ऐकलं असतं तर या दोघींसमोर कधीच भोळी बनण्याचं नाटक केलं नसतं.

यावेळी हेच होतंय अंजूच्या बोलण्यावर दोघी मागून हसत आहेत. दीपा म्हणतेय, ‘‘यार ही काय आपल्याला मूर्ख समजते, प्रत्येक वेळी फेसबुकवर ऑनलाइन दिसते. ना कधी कोणाच्या पोस्टवरती लाईकचं बटन दाबते ना कमेंट करते, नोकरी तर करत नाही, मुलं मोठी झाली आहेत, वाचनाची तर काही आवड नाही, दिवसभर हिच्या नावासमोर ग्रीन लाईट सुरू असते. विचार करते की एक दिवस एक स्क्रीन शॉट घेऊन तिलाच दाखवायचं. तेव्हाच या खोटयातून आपला पिच्छा सुटेल. यार, हिला माहित नाही की आता कोणाचंही आयुष्य खाजगी राहिलं नाहीए.’’

रेणू हसली, ‘‘सोशल मीडिया कमालीची गोष्ट आहे. लोकं स्वत:ला हुशार समजतात. त्यांना हे माहीत नाही की त्यांच्यावरती कोण कोण नजर ठेवतंय. आता सपनावासूचंच बघा ना,’’ एवढं बोलून दोघी पुन्हा खो-खो हसू लागल्या.

रहस्य उघड होण्याची भीती

रेणू आणि दीपा दोघी एका शाळेत शिक्षिका आहेत. त्यांच्या शाळेमध्ये ग्रंथपाल दीपक आणि ड्रॉइंग टीचर आहे सपना. दोघांचं वय ५५ च्या आसपास आहे. दीपक जरासा दिलफेक आशिक आहे. स्त्रियांशी गप्पा मारायला त्याला खूप आवडतं, कोणत्याही वयाची स्त्री असो त्याला काहीच फरक नाही. फक्त बाई असायला हवी. सपनाची दोन्ही मुलं परदेशात आहेत. तिथे तिच्या निवृत्त पतींसोबत राहतात. वय ५५ झाले आहे परंतु अजूनही मन अजून विशी वरतीच अडकलं  आहे.

एके दिवशी सपना ग्रंथालयात एक पुस्तक घ्यायला गेली तेव्हा दीपकला पाहिलं आणि प्रेमातच पडली की, आज रेणू आणि दीपासारख्या सैतान आणि मस्तीखोर शिक्षकांनी त्यांचं नाव सपनावासू ठेवलंय. त्यांची चोरी सर्वानी फेसबुक आणि इंस्टाग्राम वरतीच पकडली. आता तर लोकं फेसबुकवरती एकमेकांचे फ्रेंड्स आहेत.

सपना असो वा दीपक जेव्हा एखादी पोस्ट टाकतात तेव्हा असं मनोरंजन होतं की दिवसभर लोकं शाळेत दोघांकडे इशारे करताना दिसतात. दोघे एकमेकांच्या पोस्टवरती एवढी स्तुती करून मोठ मोठे कमेंट करतात की काही दिवस लोकांनी तसं हलक्यात घेतलं, परंतु हे काही लपलं नाही, सर्वांना समजलं की काहीतरी आहे की जे लपवलं जातंय. आता तर अशी परिस्थिती आहे की वासू ओह सॉरी दीपकची जर एखादी पोस्ट आली तर सर्वजण वाट पाहत असतात की आता पाहूया. आज सपनाजी काय लिहिणार आहे. असं वाटतं की दीर्घ कमेंट लिहून एकमेकांच्या गळ्यातच लटकतील एके दिवशी.

आता तर वासूसपना हेच नाव झालंय. कोणी एखादा जुना फोटो टाकतं तेव्हा उफ, एक एडल्ट लव्ह स्टोरी… वासू दीपकच्या कमेंटवर दिवसभर या शैतान ज्युनिअर टीचर्स एकमेकांना फोन करून हसत राहतात. आता बिचाऱ्या या वयस्कर प्रेमिकांनी स्वप्नातदेखील आशा केली नसेल की तिथे किती बदनाम झाले आहेत.

मूर्ख बनणारी लोकं

आता सीमाबद्दल बोलूया, जी एक उभरती गायिका आहे. आतापर्यंत सोसायटी आणि महाविद्यालयाच्या कार्यक्रमात गाणी घेऊन स्वत:चा छंद पूर्ण करत होती. परंतु तिची मैत्रीण नेहा तिच्यापेक्षा थोडी जरा जास्त आहे. नेहालादेखील सिंगिंगमध्ये पुढे जायचं आहे. दोघींना एकच मुलगा आहे जे अजून लहान आहेत. दोघींचे पती त्यांना खूपच पाठिंबा देतात. अचानक नेहाने सीमाला सांगितलं की प्रसिद्ध गायक सुधीर वर्माने भेटण्यासाठी बोलावलं आहे. सीमाच डोकं चाललं की तिला कसं काय बोलावलं?

ही पण तर माझ्यासारखीच आहे. हिला संधी कशी मिळाली? तिने विचारलंच,

‘‘अरे पण हे तुला कुठे भेटले?’’

‘‘इंस्टाग्रामवर फॉलो करते.’’

‘‘मग काय झालं? ते तर मी पण करते.’’

‘‘बस आमची हळूहळू ओळख झाली.’’

सीमाला समजलं नाही की फॉलो केल्याने काय होतं. आता दोघी चांगल्या मैत्रिणी आहेत परंतु दोघींमध्ये तशी छुपी स्पर्धादेखील आहे. पुढे तर जायचं आहे. आता नेहाने सर्वांना कशाला सांगेल. सीमाने घरी जाऊन सुधीर वर्माच्या पोस्ट बघितल्या. तिच्या प्रत्येक पोस्टवरती नेहाचे कमेंट्स दिसले. तर असं आहे मॅडम प्रत्येक जागी मोठमोठया कमेंट्स लिहून स्वत:बद्दल सांगत असते. ओह, मी किती मूर्ख आहे. त्यांचा पेज फक्त लाईक करत सोडून देत राहिली. चला अजूनही काय बिघडलं आहे.

आतापासूनच सुरुवात करते. मग काय जिथे सुधीर वर्मा तिथे सीमा. रियाज एका बाजूला, लाईक्स आणि कमेंट्स एका बाजूला. सुधीर वर्माच काय सीमाने अजूनदेखील इतर सिंगर्सना फॉलो करायला सुरुवात केली. सर्व ताकद त्यांच्या नजरेत येण्यासाठी लावली. गाणं काय आहे, ते तर गातेच.

नकली लोकं नकली कमेंट्स

कॉलेजच्या कॅन्टीनमध्ये सुजाता निराशपणे बसली होती. तिची मैत्रीण रीनीने विचारलं, ‘‘काय झालं, बॉयफ्रेंड पळाला का?’’

‘‘मूर्खपणा करू नकोस.’’

‘‘मग काय झालं?’’

‘‘यार, मी किती चांगली कविता फेसबुकवर पोस्ट केली तरी माझ्या पोस्टला लाईक का मिळत नाहीत? माझी कझिन रोमा किती वाईट लिहिते, तरीदेखील तिला वाहवाही मिळते.’’

‘‘तुला नाही माहित?’’

‘‘काय?’’

‘‘तिच्या कवितेसोबत ती तिचे कितीतरी फोटो टाकते तेदेखील फिल्टर वाले. शिकून घे काही. मूर्ख मुली असेच मिळत नाही सर्व काही. अदा दाखव काही जलवे दाखव. काहीही कर, पण स्वत:ला दाखव. तिला तिच्या कवितेवरती नाही तर तिच्या नकली फोटोवर लाईक्स मिळतात.’’

तर सुजाताला हे समजलं तिने रीनाच म्हणणं मानलं, आता ती आनंदी आहे.

प्रेम प्रकरण

सोशल मीडियावरती तुम्ही स्वत:ला किती बुद्धिमान समजत असाल तरी तुमच्यावर नजर ठेवणारे तुमच्यापेक्षा अधिक हुशार आहेत. तुम्हाला जर कधी कंटाळा आला असेल, तुमच्याजवळ खूप वेळ असेल तर आरामात सोशल मीडियावरती वेळ घालू शकता. पहा, लोकं काय काय करत आहेत, कुठेही जायचं नाही, ओमी क्रॉनचा वेळ आहे, सर्वात सेफ आहे सोशल मीडियावर मनोरंजन करणं. बस दुसऱ्यांना बसताना पहा, परंतु अंजूप्रमाणे हे सांगण्याची चूक कधीच करू नका की तुम्ही सोशल मीडियावर नसता. सर्वांना तुमचा प्रेझेन्स माहित असतो.

घरात बंद होऊन थोडसं मनोरंजन करणं तुमचा हक्क आहे. आरामात दुसऱ्या प्रकरणांमध्ये डोकं खुपसायचं. सोशल मीडिया खूपच कामाची गोष्ट आहे, ज्याबद्दल समजून घ्यायचं असेल तर शोधून काढा तिच्या लाईफला आणि नंतर भोळे बनून आशिकीच्या गोष्टींचा आनंद घ्या ज्यामध्ये वासू सपनासारखी लोकं एकमेकात बुडाली आहेत. मैत्रिणींसोबत हसा, मस्ती नक्की करा. फक्त तुमच्या या मनोरंजनाने कोणाचं नुकसान करू नका, ही गोष्ट नक्कीच लक्षात ठेवा.

शिक्षणासाठी भटकणारे विद्यार्थी

* प्रतिनिधी

आपल्या तरुणांना अभ्यासाची ओढ नाही, असे म्हणता येणार नाही कारण एकट्या चीनमध्ये २३,००० भारतीय तरुण वैद्यकीय शिक्षणासाठी जात नाहीत. परदेशात, प्रियजनांपासून दूर, वेगळ्या भाषेत, वेगळ्या जीवनशैलीत वैद्यकशास्त्राचा अभ्यास करण्याची जोखीम पत्करून हे विद्यार्थी एकप्रकारे आपले भविष्य घडवण्यासाठी एक रेखाटन प्राणी असल्याचे सिद्ध करतात, परंतु कोविडमुळे त्यांना आता भारतात परतले आणि ऑनलाईन अभ्यास पूर्ण करत आहेत.

हे 23000 विद्यार्थी केवळ मोठ्या शहरांतीलच नाही तर यूपी, हरियाणा, उत्तराखंड, तामिळनाडू येथील आहेत आणि आता कोविडचा कहर संपण्याची वाट पाहत आहेत. तथापि, चीनला परतणे त्यांच्यासाठी खूप महाग होईल कारण सध्या हवाई तिकीट 1 लाख रुपये आहे आणि नंतर त्यांना स्वखर्चाने 15-20 दिवस क्वारंटाईन करावे लागेल. स्वस्त फी आणि अॅडमिशनमुळे तरुण चीनलाही गेले होते आणि हळूहळू परिस्थिती सुधारेल आणि चायनीज पदवी घेऊन ते जगभरात औषधोपचार करण्याचा प्रयत्न करू शकतील अशी आशा त्यांना होती.

युक्रेनवर रशियाने हल्ला केला तेव्हाही तेथे किती भारतीय विद्यार्थी शिकत आहेत हे समोर आले, तर युक्रेनही चीनसारखा विकसित झालेला नाही. भारतीय विद्यार्थी पूर्वी अफगाणिस्तानात शिकत होते. ताजिकिस्तान, कझाकस्तान यांसारख्या माजी सोव्हिएत युनियनच्या देशांमध्येही हजारो विद्यार्थी आहेत.

 

यातून भारतीय शिक्षणाची गुपिते उलगडतात की देश आपल्याच विद्यार्थ्यांबद्दल इतका निर्दयी आहे की शिक्षण विकणाऱ्या देशी-विदेशी संस्थांसमोर त्यांना मारायला पाठवतो. आपल्या आजूबाजूला कोणतीही आशा नसताना, पराभव झाल्यानंतर भारतीय विद्यार्थी जिथे प्रवेश मिळेल तिथे वळतात. वैद्यकीय व्यतिरिक्त इतर अनेक अभ्यासक्रम आज परदेशात केले जात आहेत.

हे मान्य करावेच लागेल की भारतीय पालक इतके धाडसी आहेत की लाखोंचा खर्च करून ते आपल्या मुलांना अनोळखी पदवी मिळवण्यासाठी अज्ञात देशांत पाठवतात, ज्याचा दर्जा आणि अनुभव याची चिंता नाही. आपली शिक्षण नोकरशाही इतकी जाडजूड आहे की भारतीय विद्यार्थ्यांच्या या समस्यांकडे लक्ष देत नाही आणि देशातच परवडणारे शिक्षण देण्यासाठी काहीही करत नाही हेही मान्य केले पाहिजे. म्हणे आपण जगद्गुरू आहोत, पण आपल्या ठिकाणचा प्रत्येक चांगला विद्यार्थी गुरूच्या शोधात परदेशात जातो.

मुलांना पुढे जाण्याची संधी द्या

* गरिमा पंकज

मुलांच्या भविष्याला दिशा देण्यासाठी पालकांनी त्यांना एका गोष्टीत पारंगत करणे आवश्यक आहे आणि त्यासाठी लहानपणापासूनच प्रयत्न करणे आवश्यक आहे. मुलाला कोणतीही आवड असली तरी त्या विषयात पुढे जाण्याची संधी मिळाली तर तो यशस्वी होऊ शकतो. अॅपलचे संस्थापक स्टीव्ह जॉब्स जेव्हा 5 वर्षांचे होते तेव्हा त्यांचे कुटुंब सॅन फ्रान्सिस्कोहून कॅलिफोर्नियाला शिफ्ट झाले होते. त्याची आई क्लाराने त्याला वाचायला शिकवले, तर वडील पॉल मेकॅनिक आणि सुतार म्हणून काम करतात.

तो आपल्या मुलाला स्टीव्हला छोट्या इलेक्ट्रॉनिक्सशी संबंधित काम शिकवत असे. तिथून इलेक्ट्रॉनिक्स क्षेत्रात स्टीव्हची आवड वाढली. स्टीव्ह गॅरेजमध्ये इलेक्ट्रॉनिक्सशी छेडछाड करत राहिला आणि नेहमी काहीतरी नवीन शिकण्याचा प्रयत्न करत असे. लहानपणी वडिलांकडून इलेक्ट्रॉनिक्सचे बरेच काम शिकले होते. सुरुवातीपासूनच तंत्रज्ञानाची आवड असल्याने तो स्वत:साठी व्हिडिओ गेम्स बनवत असे. ‘अटारी’ या व्हिडिओ गेम कंपनीतही त्यांनी पहिली नोकरी केली. हळुहळू आपल्या आवडीच्या तंत्रज्ञान क्षेत्रात कठोर परिश्रम करून त्यांनी प्राविण्य मिळवले आणि आज इथपर्यंत पोहोचला आहे. त्यांनी असे उपकरण जगासमोर सादर केले ज्याचा आज सर्वात महाग स्मार्टफोनच्या यादीत समावेश आहे. स्टीव्ह जॉब्स म्हणायचे, ‘जे लोक रातोरात यशस्वी झाले आहेत त्यांच्याकडे बारकाईने पाहिल्यास यशाला बराच वेळ लागला असे लक्षात येईल.’

महान शास्त्रज्ञ अल्बर्ट आईन्स्टाईन म्हणाले, ‘प्रत्येक व्यक्ती ही प्रतिभावान आहे. माशाची झाडावर चढण्याची क्षमता दिसली तर तो आयुष्यभर स्वतःला मूर्ख समजेल. म्हणजे प्रत्येक माणसाच्या आत वेगवेगळ्या प्रकारची प्रतिभा असते. ज्या क्षेत्रात तुमची क्षमता आहे त्या क्षेत्रात तुम्ही योग्य दिशेने कठोर परिश्रम केले आणि सतत प्रयत्न करून कार्यक्षमता प्राप्त केली, तर तुम्हाला यशस्वी होण्यापासून कोणीही रोखू शकत नाही. पण इतर कोणत्याही क्षेत्रात यशस्वी होण्याचा प्रयत्न केला तरच अपयश येईल आणि तुमचा आत्मविश्वास तुटतो. रतन टाटा यांचे नाव आज जगभर प्रसिद्ध आहे. त्यांनी टाटा समूहाला खूप उंचीवर नेले. पण रतन टाटा यांना कंपनीचे थेट मालक बनवले होते असे नाही. रतन टाटा यांनी त्यांच्या कारकिर्दीची सुरुवात टाटा समूहात सुपरवायझर म्हणून केली. आज जगातील सर्वात श्रीमंत व्यक्तींच्या यादीत त्यांचा समावेश झाला आहे.

त्याची एकूण संपत्ती एक अब्ज अमेरिकन डॉलर्सपेक्षा जास्त आहे. आपल्या क्षेत्राचा तो मातब्बर होता, नवनवीन विचारसरणी ठेवत होता आणि व्यावसायिक क्षेत्रात स्वत:ला पारंगत केल्यामुळे तो इथपर्यंत पोहोचला. त्याच्या संपूर्ण आयुष्यात व्हिन्सेंटला त्याने बनवलेले एकच पेंटिंग विकता आले. तेही त्याच्या मित्राने फार कमी पैशात विकत घेतले होते. पण त्यांनी कलेकडे लागलेले ध्यान थांबवले नाही. आज व्हिन्सेंटची गणना कलेतील सर्वात मोठ्या दिग्गजांमध्ये केली जाते आणि त्यांची चित्रे करोडोंमध्ये विकली जातात. खरे तर कला, विज्ञान किंवा व्यवसाय या कोणत्याही क्षेत्रात सर्जनशील दृष्टीकोन आणि कार्यक्षमतेला अत्यंत महत्त्व असते. योग्य वेळी मार्गदर्शन केल्याने पालक त्यांच्या क्षमतांच्या क्षेत्रात हळूहळू त्यांच्या मुलांमध्ये क्षमता विकसित करू शकतात. मुलांना त्यांच्या आवडीच्या क्षेत्रात कुशल कसे बनवायचे: कला, संगीत, विज्ञान आणि अगदी खेळ यासारख्या क्षेत्रांमध्ये, लहान मुलाने सुरुवात केली, भविष्यात अधिक मुलांना फायदा होईल.

मुलांच्या आवडीचे आकलन करून त्यांना त्याच दिशेने वाटचाल करण्यास प्रवृत्त करा. उदाहरणार्थ, जर तुमचे मूल व्यंगचित्रे पाहून खूप आनंदी असेल, तर त्याला स्केचिंग करण्यास प्रोत्साहित करा. जर तुम्हाला दिसले की तो त्याचा आनंद घेत आहे तर एक पाऊल पुढे जा आणि त्याला कॉमिक्स काढण्याची कला शिकण्यास मदत करा. अशा प्रकारे तुम्ही त्याला मीडिया आणि अॅनिमेशनसारख्या विविध क्रिएटिव्ह फील्ड एक्सप्लोर करण्यात मदत करू शकता. जेव्हा एखादा कलाकार मूर्ती बनवायला सुरुवात करतो तेव्हा मूर्तीचे अंतिम स्वरूप मूर्तीकाराने घडवण्यापूर्वी जसा विचार केला होता तसाच असण्याची शक्यता फारच कमी असते. असे असूनही शिल्पकार शिल्पे बनवत राहतो आणि कालांतराने त्याचे कौशल्य सुधारतो. प्रत्येक शिकण्याच्या प्रक्रियेत जवळपास असेच घडते.

जेंव्हा एखादे मूल स्वतःहून एखादी गोष्ट बनवायला लागते तेंव्हा त्या बनवण्याच्या प्रक्रियेतून मुलाला त्याच्या क्षमतेबद्दल आत्मविश्वास वाटतो. अशा कृतींमुळे, मुलांना हे समजते की कोणतीही गोष्ट साध्य करण्यासाठी वेळ आणि कठोर परिश्रम दोन्ही समान योगदान देतात. अशा प्रकारे ते अंतिम परिणामाबद्दल जास्त काळजी न करता कठोर परिश्रम करण्यास शिकतील. जसजसे ते मोठे होतात, तसतसे ही विचारसरणी त्यांना महाविद्यालयीन प्रवेश परीक्षेची तयारी करणे किंवा नोकरीसाठी अर्ज करणे यासारख्या स्पर्धात्मक आणि तणावपूर्ण परिस्थितींना सामोरे जाण्यास मदत करते. तुमच्या मुलाला शाळेच्या सुट्ट्यांमध्ये कंटाळा येत असेल तर त्याला टीव्हीसमोर बसवण्याऐवजी तुम्ही त्याला त्याच्या आवडीच्या क्रिएटिव्ह अ‍ॅक्टिव्हिटीमध्ये सहभागी करून घेऊ शकता.

त्याचप्रमाणे, जर तिला बॉलीवूड चित्रपट पाहणे आवडत असेल तर तुम्ही तिला बॉलिवूड नृत्य शैली शिकण्यासाठी प्रोत्साहित करू शकता. तुम्हाला तिला वेगळ्या डान्स स्कूलमध्ये पाठवण्याची गरज नाही. आज YouTube वर बरेच विनामूल्य व्हिडिओ उपलब्ध आहेत जे तुमच्या मुलाला काही सोप्या नृत्याच्या पायऱ्या शिकण्यास मदत करू शकतात. तुम्ही तुमच्या मुलाचा आत्मविश्वास वाढवण्यासाठी त्याच्या कामगिरीची नोंद करून त्याला मदत करू शकता. ते दिवस गेले जेव्हा लोक सुरक्षित नोकरी शोधत असत.

आज अधिकाधिक तरुण करिअर करत आहेत ज्यामुळे त्यांना नोकरीत समाधान मिळते. त्यामुळे त्यांना पर्यायी करिअर पर्यायांचा मार्ग दाखवा. तुमच्या मुलाच्या सर्जनशीलतेला दिशा देऊन तुम्ही त्याला त्याच्या आयुष्यात विविध पर्यायी करिअर निवडण्यास अधिक सक्षम बनवू शकता. बहुतेक मुलांना ललित कला, संगीत, नृत्य, चित्रकला आणि इतर सर्जनशील विषयांचे फार कमी शिक्षण मिळते. तुमच्या मुलाला सर्वोत्तम देण्याच्या तुमच्या प्रयत्नात, त्याचे/तिचे शिक्षण तुम्हाला मार्गदर्शन करू देऊ नका. त्याला त्याच्या आवडीच्या क्षेत्रात प्राविण्य मिळवू द्या. त्याला त्याच्या सर्व कौशल्यांचा शोध घेण्याची संधी द्या. ही त्याच्यासाठी अमूल्य भेट ठरू शकते.

संशोधनाने हे सिद्ध केले आहे की प्रत्येक मुलाची शिकण्याची आणि बोलण्याची क्षमता वेगळी असते. प्रत्येक मुलाला त्याच्या गरजेनुसार शिकवले पाहिजे. मुलाला त्याची सर्जनशील बुद्धिमत्ता विकसित करण्याची आणि वापरण्याची संधी मिळाली पाहिजे. प्रत्येक मुलाला त्याच्या विशेष गरजांनुसार मार्गदर्शन केले पाहिजे, जेणेकरून तो अशी कौशल्ये विकसित करू शकेल ज्यामुळे त्याला त्याची शक्ती आणि त्याच्या आवडी शिकता येतील. यामुळे तो भविष्यातील करिअरबाबत योग्य निर्णय घेऊ शकेल. पालकांनी मुलाशी बोलले पाहिजे जेणेकरून मुल आपले मन मोकळेपणाने सांगू शकेल. तो त्याच्या आवडी-निवडी, इच्छांबद्दलही बोलू शकत होता. 7 वर्षांच्या अंकितला नृत्याची आवड होती. गाणे ऐकताच तो नाचायला लागतो. तो अगदी लहान वयातच उत्तम नृत्य करू लागला. तो नृत्यातून व्यक्त होऊ शकतो असे त्याला वाटले.

नाचण्याचा आनंद त्याला कधीच सोडायचा नव्हता. पण त्याच्या आई-वडिलांना त्याचा हा छंद नकोसा वाटतो. ते त्याला तसे करण्यापासून रोखायचे. जसजसा तो मोठा झाला तसतसा अभ्यासाला प्राधान्य येऊ लागले. तिला तिचे डान्सिंग शूज एका कोपऱ्यात फेकून द्यावे लागले. शाळेत खेळ, चित्रकला, गटचर्चा असे उपक्रम झाले पण नृत्य झाले नाही. हळुहळू त्याचाही नृत्याचा मोह कमी झाला आणि नोकरी मिळवण्यासाठी त्याची धडपड सुरू झाली. येथे पालकांसाठी समजून घेण्यासारखी बाब आहे की जर मुलाला नृत्य, गाणे किंवा चित्रकला यासारख्या विशिष्ट क्रियाकलापांमध्ये रस असेल तर त्याला त्यात पुढे जाण्याची संधी दिली पाहिजे कारण तो या क्षेत्रात कठोर परिश्रम करेल. त्याच्या आवडीचा. उंचीला स्पर्श करू शकतो. पण अभ्यासात किंवा इतर कोणत्याही कामात पुढे जाण्यासाठी आणि टॉपर होण्यासाठी त्याच्या आवडीच्या विरोधात त्याच्यावर दबाव आणला गेला तर तो आयुष्यात सरासरी राहील. मुलांच्या स्वारस्याच्या समस्या? मुलासोबत बसा आणि त्याला ज्या गोष्टींमध्ये रस आहे त्याची यादी बनवा.

लक्षात ठेवा, कला आपल्यामध्ये समाधान आणि आश्चर्याची भावना आणि कल्पनाशक्ती आणि सर्जनशीलतेचे जग निर्माण करते. त्यामुळे आत्मविश्वास वाढण्याची संधी मिळते. हे आपल्याला मानसिकदृष्ट्या अधिक मजबूत बनवते. म्हणूनच पालकांनी मुलांचे करिअर म्हणून कला क्षेत्राकडे उदासीनता दाखवू नये. कलेमुळे मुलांचा मानसिक विकास होतो. मुले कला आणि चित्रकलेतून त्यांच्या आंतरिक भावना व्यक्त करतात. यावरून मुलांच्या भावना कळू शकतात, ते कोणत्या दिशेने जात आहेत किंवा कोणत्या दिशेने आहेत. प्रत्येक मुलामध्ये उपजत प्रतिभा असते. सर्वजण आपापल्या परीने खास आहेत, स्वतःचे विजेते आहेत. त्यांच्यात अफाट क्षमता आहे ज्याला तीक्ष्ण करणे आवश्यक आहे जेणेकरून मुलांची प्रगती होईल. मूल नृत्य किंवा इतर कोणत्याही कलेमध्ये रस दाखवत असेल तर पालकांनी त्याला प्रोत्साहन द्यावे. मुलाच्या उत्कटतेला पाठिंबा देणे देखील खूप महत्वाचे आहे.

तुमच्या मुलामधील आकांक्षा वाढवणे आणि त्याला येणाऱ्या संधींचा वापर करणे खूप महत्त्वाचे आहे. मुलांना स्वतःच करिअर शोधण्याची परवानगी दिली पाहिजे आणि कोणते करिअर त्यांच्या हिताचे आहे ते ठरवावे. जर तुमचे मूल कोणत्याही करिअरमध्ये उत्कृष्ट कामगिरी करू शकत असेल, तर तुम्ही त्याला तसे करण्यास प्रोत्साहित केले पाहिजे. छंदांसह मुलांमध्ये सर्जनशीलता वाढवा एक काळ असा होता जेव्हा मुले विविध शारीरिक क्रियाकलापांसह बाहेरच्या वातावरणात वाढली, त्यामुळे ते निसर्गाच्या जवळही होते. तर आजची मुलं गॅजेट्सने मोठी होत आहेत. या कृतीमुळे मुलांची सर्जनशीलता कमी होत आहे. मुलांची खेळ, कला, कामगिरी, विज्ञान इत्यादी विषयांमध्ये रस कमी होत आहे, तर या गोष्टींमध्ये रस घेतल्याने मुलांच्या व्यक्तिमत्त्वाचा विकास अधिक चांगला होऊन त्यांच्या भविष्यात सकारात्मक बदल घडू शकतात. अशा स्थितीत छंदाच्या रूपाने मुलांना कोणत्याही क्षेत्रात रस घ्यायला शिकवा. छंदांमुळे मुलांचा कंटाळा दूर होण्यास मदत होईल, ज्यामुळे मुलांचा मूड सुधारेल आणि त्यांचा ताण कमी होईल. तसेच, त्यांना इतर मुलांशी आणि नवीन लोकांशी संवाद साधण्याची संधी मिळेल. नवीन काही शिकण्याची इच्छाही त्यांच्यात जागृत होईल. यामुळे मुले आत्मविश्‍वास, स्वावलंबी आणि समंजस बनतील.

पालकांनी मुलांसमोर सर्जनशील उपक्रम करावेत. मुलंही याच्याशी जोडण्याचा प्रयत्न करतील. हे मजेदार आणि हलके क्रियाकलापांसह प्रारंभ करा. मुलांना म्युझियम, आर्ट गॅलरी आणि कॉन्सर्टसारख्या काही मनोरंजक ठिकाणी घेऊन जा. यामुळे मूल केवळ नवीन गोष्टी शिकेल असे नाही तर तो स्वतःच्या आवडीनुसार एखाद्या गोष्टीत विशेष रस घेण्यास सुरुवात करेल. काही पालकांना वाटेल की त्यांच्या मुलांनीही त्यांची निवड त्यांची निवड करावी, पण तसे करणे चुकीचे असू शकते. पालकांनी हे लक्षात ठेवावे की त्यांनी मुलाला त्यांच्या कोणत्याही इच्छा, इच्छा किंवा छंद पटवून देण्याचा प्रयत्न करू नये. मुलाला त्याच्या इच्छेनुसार छंद निवडण्यास प्रोत्साहित करा. त्यांना छंद आणि करिअर निवडण्याचे स्वातंत्र्य द्या. काही मुले करिअर म्हणून छंद निवडण्यास प्राधान्य देतात. वेगवेगळ्या मुलांना वेगवेगळ्या गोष्टींमध्ये रस असतो

काही मुलांना निसर्गाशी जोडणे आवडते. त्याला बागकाम, वाळलेल्या फुले आणि पानांपासून कला बनवणे, सेंद्रिय शेती करणे, फुटबॉल आणि क्रिकेट खेळणे, मार्शल आर्ट्स इत्यादींमध्ये रस असू शकतो. काही मुलांना स्केटबोर्डिंग, पोहणे, सायकलिंग, फोटोग्राफी, धनुर्विद्या, गायन, नृत्य, अभिनय किंवा थिएटर यासारखे मनोरंजक मैदानी छंद आवडतात. काहींना एखादे वाद्य वाजवणे, स्वयंपाक करणे, हस्तकला, ​​लाकूडकाम, पेंटिंग, पेन्सिल स्केचिंग, कॉमिक बुक आर्ट, स्क्रॅप बुक यात रस असू शकतो. मुलांना शैक्षणिक भिंतींच्या बाहेर विचार करायला शिकवा. आपण मुलांना परदेशी भाषा शिकण्यासाठी देखील प्रेरित करू शकता.

कोणत्याही देशाची भाषा ही तेथील समाजाचे प्रतिबिंब असते. आपण कोणत्याही देशाची भाषा शिकलो तरी तिची संस्कृती आपल्याला अधिक चांगली समजते. उदाहरणार्थ, बहुतेक लोकांना पूर्व आशियाई देशांबद्दल फारच कमी माहिती असते आणि ते या देशांबद्दल रूढिवादी विचारसरणीला बळी पडतात. बर्‍याच प्रमाणात, आपली इतिहासाची पाठ्यपुस्तके यासाठी जबाबदार आहेत, ज्यात आपल्याला फक्त या देशांच्या युद्धांच्या तारखा आठवतात. या देशांची भाषा शिकून मुलांना त्यांच्या संस्कृतीचे अनेक पैलू समजतील. ते मोठे होऊन त्या देशात भाषांतरकार किंवा इतर अनेक प्रकारच्या नोकऱ्या मिळवू शकतील.

पावसाळ्यात या ठिकाणी रोमँटिक सुट्टी साजरी करा

* श्वेता भारती

पाऊस, हिरवाई, झुले, मातीचा सुगंध, मेंदी, बागांमध्ये बहरलेली फुले, पक्ष्यांचा किलबिलाट. ही श्रावणाची ओळख आहे. पावसाळा येताच निसर्गाची अनोखी छाया पसरते. निसर्गाने जणू हिरवी चादर पांघरली आहे. बागांमध्ये झुले लावले जातात, लोक गाणी गुणगुणू लागतात, झाडांवर आंबे लटकतात आणि रिमझिम पावसाने वातावरण प्रसन्न होते. हा एक असा हंगाम आहे ज्यामध्ये रोमान्स आणि साहस दोन्ही आहे. निसर्गाचे खरे रूप आणि सौंदर्य पाहताना श्रावण असा ऋतू आहे असे म्हटल्यास वावगे ठरणार नाही.

पावसाचे थेंब जेव्हा जाणवतात तेव्हाच मन मस्तीत भिजून जाते. जर तुम्हालाही अशा ठिकाणी जायचे असेल जिथे तुम्ही या अप्रतिम ऋतूचा आनंद घेऊ शकता, तर आज आम्ही तुम्हाला भारतातील असे ठिकाण सांगणार आहोत जिथे जाऊन तुम्ही पावसाळ्याचा आनंद घेऊ शकता.

  1. मेघालय

जर तुम्हाला पावसाच्या सरी आवडत असतील तर तुमच्यासाठी मेघालयपेक्षा चांगली जागा असू शकत नाही. वर्षभर पडणाऱ्या पावसामुळे याला ‘ढगांचे निवासस्थान’ असेही म्हणतात. मेघालयातील चेरापुंजी हे पृथ्वीवरील सर्वात आर्द्र ठिकाण आहे. इथली हिरवळ आणि झाडं आणि वनस्पतींमधून पडणारे पावसाचे थेंब तुम्हाला भुरळ घालतील.

  1. गोवा

गोवा समुद्रकिनाऱ्यांसाठी ओळखला जात असला तरी या मोसमात तुम्हाला गोव्याचे खरे नैसर्गिक सौंदर्य पाहायला मिळते. जर तुम्ही पावसाळ्यात गोव्याला जात असाल तर मौलेम नॅशनल पार्क आणि कोटिगो अभयारण्याला नक्की भेट द्या. पावसाळ्यात गोव्याला गेलो आणि दूधसागर पडला नाही पाहिला मग काय पाहिलं. ऑफ सीझन असल्याने तुमच्या खिशावर फारसा परिणाम होणार नाही.

  1. केरळ

नद्या आणि पर्वतांनी वेढलेले केरळ हे अनोखे पर्यटन स्थळ पर्यटकांना नेहमीच आकर्षित करत आले आहे. पावसाळ्यात या ठिकाणाचे महत्त्व अधिकच वाढते. केरळमध्ये पावसाळा हा स्वप्नांचा ऋतू म्हणूनही ओळखला जातो.

  1. लडाख

सिंधू नदीच्या काठावर वसलेले लडाखचे मैदान, सुंदर तलाव, आकाशाला भिडणाऱ्या टेकड्या सर्वांनाच भुरळ घालतात. पावसाळ्यात या ठिकाणांचे सौंदर्य आणि आकर्षण आणखी वाढते. जर तुम्हाला भारतात स्वर्गात जायचे असेल तर लडाखला नक्की जा.

  1. व्हॅली ऑफ फ्लॉवर्स नॅशनल पार्क

पावसाळ्यात व्हॅली ऑफ फ्लॉवर्स नॅशनल पार्क (उत्तराखंड)च्या लँडस्केपने तुम्ही मंत्रमुग्ध व्हाल. पावसाळ्यात येथे 300 विविध प्रकारची फुले पाहणे ही एखाद्या कामगिरीपेक्षा कमी नाही. हे दृश्य बघून तुम्हाला असे वाटेल की उद्यानात एक मोठा चमकदार गालिचा पसरला आहे.

  1. कुन्नूर

कुन्नूर हे तामिळनाडू राज्यातील नीलगिरी जिल्ह्यात स्थित एक प्रसिद्ध आणि सुंदर हिल स्टेशन आहे. येथील हिरवळ आणि सुंदर दृश्ये पर्यटकांना आकर्षित करतात. हे ठिकाण हिरवाई, जंगली फुले आणि पक्ष्यांच्या विविधतेसाठी ओळखले जाते. इथे ट्रेकिंग आणि फिरण्यात एक वेगळाच आनंद आहे.

या शहरांची दृश्ये पावसाळ्यात पाहण्यासारखी आहेत, त्यामुळे या मोसमात या ठिकाणाला भेट देणे फायदेशीर ठरू शकते. वेळ वाया न घालवता, या ऋतूत प्रवास करण्याचा प्लॅन करा आणि हा श्रावण संस्मरणीय बनवा.

आपल्या कौशल्याने एकाकीपणावर मात करा

* अलका सोनी

आयुष्याची ५५ वर्षे पाहणाऱ्या नीता आंटी आजकाल तिच्या एकाकीपणाने त्रस्त आहेत. त्याचं कारण म्हणजे मुलं त्यांच्यापासून दूर नोकरीच्या निमित्ताने दुसऱ्या शहरात जातात. नोकरीच्या जबाबदाऱ्यांमुळे पती तिला योग्य वेळ देऊ शकत नाही. बिचारी नीता आंटी केली तर काय करणार.

आता या वयात नीता आंटी कोणतेही नवीन काम करू शकत नाही. मोकळ्या वेळेत तो एकटेपणा दूर करायला धावायचा. आजच्या व्यस्त जीवनशैलीत अनेक गृहिणींची ही परिस्थिती झाली आहे. सुरुवातीला घर आणि मुलांच्या जबाबदाऱ्यांमुळे ती नोकरी करू शकत नाही. पुढे जबाबदाऱ्या संपल्यानंतर तिला आयुष्यात रिकामे वाटू लागते.

आता या एकटेपणावर मात करताना तिला अस्वस्थ वाटते. शेवटी काय करावं तेच समजत नाही. फार कमी स्त्रिया त्यांच्या आयुष्यातील या टप्प्यावर नवीन सुरुवात करण्याचा विचार करतात. आता आयुष्याची संध्याकाळ झाली आहे, आता काय करता येईल, असे त्यांना वाटते. आता नवीन काही करून काय करायचं.

निसर्ग प्रत्येक माणसाला या जगात पाठवत असतो. फक्त गरज आहे ती तुमच्यातील कौशल्य ओळखण्याची. अशी अनेक उदाहरणे आपल्या आजूबाजूला सापडतील. आपण फक्त त्यांच्याकडून प्रेरणा घ्यायला हवी. कुमारी दीपशिखाने ही गोष्ट अनेकवेळा खरी असल्याचे सिद्ध केले. गृहिणी असण्यासोबतच ती गेली 10 वर्षे स्वतःची टेलरिंग इन्स्टिट्यूट देखील चालवत आहे. ती तिच्या घरातील एका खोलीत मुली आणि महिलांना शिवणकाम शिकवते. यामुळे त्यांना खूप आनंद होतो. त्यांचे म्हणणे आहे की, आम्ही स्त्रिया आपले संपूर्ण आयुष्य घर स्वच्छ करण्यात घालवतो. तुमचे लक्ष अजिबात राहात नाही. आपण आपले छंद आणि कौशल्ये समोर आणली पाहिजेत. असो, आजचे युग हे स्वावलंबनाचे आहे.

तुमची प्रतिभा ओळखा

महिला ही कौशल्याची शान आहे. काहींना गायन आहे, कुणाला वाद्य वाजवण्याची कला आहे, तर काही स्वयंपाकात निपुण आहेत. काही पेंटिंगमध्ये परिपूर्ण आहेत, काही उत्कृष्ट लेखन आहेत आणि काही मेहंदी डिझाइनिंगमध्ये तज्ञ आहेत. म्हणून, आपल्या एकाकीपणाला बाय-बाय म्हणा आणि ते ओळखून आपली कौशल्ये वाढवा.

संकोच दूर करा

तुमच्या कौशल्याच्या सुरुवातीबद्दल तुमच्या मनात येणारा प्रत्येक संकोच दूर करा. तुम्हाला पहिल्याच प्रयत्नात यश मिळणार नाही किंवा लोक तुमची चेष्टा करू शकतात. पण या सर्वांकडे दुर्लक्ष करायला शिका, जे काम करायचे ठरवले आहे ते मनापासून करा. असे होईल की जे आज तुमची चेष्टा करत आहेत, उद्या तुम्हाला यश मिळाल्यावर ते तुमची स्तुतीही करतील.

निशू श्रीवास्तव यांना शिवणकामाची खूप आवड होती. पण तिला तिच्या छंदासाठी वेळ देता येत नव्हता. मग मुलं आली की त्यांचे कपडे शिवून घ्यायचे असा विचार मनात आला. जेव्हा मुलांना त्यांच्या आईने बनवलेले कपडे सुंदर दिसले तेव्हा त्यांची विचारसरणी बदलली. आज ती तिच्या फावल्या वेळात तिचे कौशल्य आजमावते.

कौशल्ये अपडेट करत रहा

तुम्ही तुमच्या आवडीनुसार आणि कौशल्याने कोणतेही काम सुरू केले असेल, ते आजच्या काळानुसार अपडेट करत राहा कारण हे सर्व तुम्ही वर्षापूर्वी शिकलात. आज तुम्ही त्यात काही बदल करू शकता.

या तंत्रज्ञानाच्या युगात तुमच्या कलेला थोडा तांत्रिक स्पर्श द्या. यूट्यूब आणि गुगलवर प्रत्येक कलेशी संबंधित अनेक व्हिडिओ आणि माहिती आहेत. त्याच्या मदतीने आपली कला सुधारा.

लक्ष ठेवा

आज चित्रकला, स्वयंपाक, गृहसजावट अर्थात प्रत्येक कलेला बाजारात मागणी आहे. आपल्याला फक्त उघड्या डोळ्याची आवश्यकता आहे. त्या कलेशी संबंधित अनेक तज्ञ आपल्या आजूबाजूला आहेत. त्यांच्याकडून समुपदेशन घ्या. असे अनेक लोक आहेत ज्यांनी कोणत्याही विद्यापीठाच्या पदवीशिवाय ते मोठे केले आहे. त्यामुळे पूर्ण आत्मविश्वासाने पाऊल टाका. आज तुम्ही स्वतःबद्दलही विचार करणे महत्त्वाचे आहे. तुमच्या आवडीचे काम निवडा. कुणास ठाऊक, तुमचे कौशल्य कदाचित तुम्हाला नवी ओळख देईल. त्यामुळे तुमचे कौशल्य आजमावून पहा. यामुळे तुमचा एकटेपणा तर दूर होईलच पण तुमचा आत्मविश्वासही अनेक पटींनी वाढेल. उत्पन्न वेगळे असेल.

प्री वेडिंग शूट : अशी तयारी करा

* शैलेंद्र सिंग

आपल्या समाजातील अनेक प्रकारच्या प्रथा हळूहळू बाजूला पडत आहेत. यापैकी एक म्हणजे लग्नापूर्वी मुलगा आणि मुलगी यांची भेट होऊ नये. प्री-वेडिंगच्या ट्रेंडमुळे आता या विचारसरणीला ब्रेक लागला आहे. तरीही समाजातील एक मोठा वर्ग आहे जो आपल्या मुलांना यापासून दूर ठेवतो. यानंतरही मुलांना त्यांच्या आयुष्यातील प्रत्येक क्षण संस्मरणीय बनवायचा असतो. आपला आनंद टिकवण्यासाठी ते प्री-वेडिंग शूट करतात.

यासह, तुम्हाला लग्नापूर्वीचे क्षण आयुष्यभर जपायचे आहेत. यासाठी स्टायलिश, आरामदायी ड्रेस आणि वेगवेगळी लोकेशन्स निवडा. हे विशेष असण्याचं कारण म्हणजे जोडीदार होण्याआधी जोडीदार असणं. एकमेकांना जाणून घेण्याचीही संधी आहे. लग्नाआधी जोडीदाराला चांगल्या प्रकारे समजून घ्या.

प्रसिद्ध छायाचित्रकार आणि क्लिकर स्टुडिओचे मालक, सूर्या गुप्ता म्हणतात, “विवाहापूर्वीचे शूट तुमच्या इच्छेनुसार व्हावे, यासाठी पहिली गरज आहे एक समंजस आणि जाणकार फोटोग्राफर, जो योजना करतो. त्याचाही पर्याय घेऊ. काहीवेळा लोकेशनमध्ये अडचण येते. तुम्हाला फोटोग्राफरकडून काय हवे आहे ते सांगा. याद्वारे तो तुमच्या इच्छेनुसार निकाल देऊ शकेल.

कमी बजेटमध्ये शूटचे नियोजन कसे करावे

मोठ्या संख्येने कुटुंबे अजूनही विवाहपूर्व विवाह हा विवाहाचा मुख्य भाग मानत नाहीत. अशा परिस्थितीत प्री-वेडिंग शूट कमी बजेटमध्ये करता येईल अशा पद्धतीने नियोजन करणे आवश्यक आहे. फोटोग्राफी व्यतिरिक्त, खर्च ड्रेस, मेकअप आणि लोकेशनशी संबंधित आहे. यामध्ये खर्च वाढतो. प्रत्येक शहरात काही खास ठिकाणे असतात. तुम्ही तिथे लोकेशन घेऊ शकता. त्याची किंमत इतर कोणत्याही शहराच्या तुलनेत कमी असेल. त्याचप्रमाणे ड्रेस आणि मेकअपचा खर्चही कमी होऊ शकतो.

आधी फोटोग्राफरसोबत बसून तुमचे बजेट आणि तुम्हाला काय हवे आहे याचे नियोजन करा. कोणाचा फोटो बघून तुमचा विचार करू नका. काही नवीन कल्पना तयार करा जेणेकरून फोटो पाहणाऱ्याला तुमच्या बुद्धिमत्तेची प्रशंसा होईल. असो, लग्नावर होणारा खर्च जास्त असतो. अशा परिस्थितीत फोटोशूटवर किती खर्च करता येईल याचा आधी विचार करा. कमी बजेटसाठी, डिझायनर किंवा विशेष कपडे खरेदी करण्यापेक्षा ते भाड्याने घेणे चांगले.

जवळचे स्थान निवडा

लग्नाआधीच्या शूटसाठी जवळचे ठिकाण निवडा. लोकेशन आणि ड्रेस व्यतिरिक्त, थीम लक्षात घेऊन प्रॉप्स निवडा. पोझ कसे करावे याचा विचार करा जेणेकरून शेवटच्या क्षणी कोणतीही अडचण येणार नाही. छायाचित्रकारांसोबत बैठक असल्यास या सर्वांवर चर्चा करा. डायरीत लिहा. हे छायाचित्रकाराशी चांगले संबंध निर्माण करेल, जे लग्नाच्या फोटोशूटसाठी देखील उपयुक्त ठरेल. कपडे, दागिने, मेक-अप किट, नॉर्मल आणि वेट टिश्यू, प्री-वेडिंग शूटसाठी घ्यायची शीट, ज्यावर तुम्ही फोटोशूट दरम्यान मोकळ्या वेळेत बसून आराम करू शकता. शूट करण्यापूर्वी लोकेशन तपासा.

लग्नाआधीच्या शूटसाठी जागा हुशारीने निवडा. स्थानानंतर थीम निवडणे सोपे आहे. प्रत्येक थीम प्रत्येक स्थानासाठी कार्य करत नाही. काय आहे तुमच्या दोघांच्या भेटीची कहाणी? लव्ह मॅरेज की अरेंज मॅरेज? तुम्ही कसे भेटलात नाते कधी सुरू झाले? याच्या मदतीने थीम आणि लोकेशन तयार करणे सोपे होणार आहे. तुमच्या दोघांनाही सोयीस्कर जागा ठेवा. थीम स्थानाशी जुळणारी असावी. ठिकाण आणि थीम निवडताना हवामान लक्षात ठेवा. यानुसार फोटोग्राफर लेन्स आणि इतर गोष्टी निवडतो.

किमान एक छायाचित्रकार असावा

बजेट कमी करण्यासाठी कमी फोटोग्राफर्सची नियुक्ती करा. याचा दुसरा फायदा म्हणजे तुम्ही आरामात फोटोशूट करू शकता. कधी-कधी फोटोग्राफर्स जास्त असतात, त्यामुळे एकमेकांच्या विचारसरणीनुसार समन्वय नसतो. तसेच वेळ जास्त लागतो. कधी कधी संकोचही करावा लागतो. अशा परिस्थितीत कमी छायाचित्रकार बरे. योग्य काळजी घेऊन छायाचित्रकार निवडा. हुशार आणि कुशल छायाचित्रकार चांगला आहे.

व्हिडिओ बनवणे अनावश्यक आणि महाग आहे

प्री वेडिंग शूटसाठी व्हिडीओ बनवणे फार आवश्यक नाही. त्याचाही उपयोग होत नाही. या प्रकरणात ते सोडले जाऊ शकते. असो, लग्नात व्हिडिओ बनवला जातो. अशा परिस्थितीत व्हिडीओ बनवणे खर्चिक तर होतेच, शिवाय त्रासही होतो.

6 टिप्स : उन्हाळ्यात एसी चालवताना या 6 गोष्टी लक्षात ठेवा

* प्रतिभा अग्निहोत्री

अलीकडेच, भोपाळमधील एका सोसायटीच्या फ्लॅटमध्ये एसी पेटल्याने संपूर्ण फ्लॅट जळून खाक झाला होता. सुदैवाने दिवसा आग लागल्याने फ्लॅट मालकाचे प्राण वाचले. आग इतकी भीषण होती की अग्निशमन दलालाही २ तासांच्या प्रयत्नानंतर आगीवर नियंत्रण मिळवता आले.

गेल्या वर्षी 31 जुलै रोजी रात्री चेन्नईच्या फ्लॅटमध्ये एसी स्फोट होऊन एका तरुणाला जीव गमवावा लागला होता, नोएडातील फ्लॅटमध्येही एसी स्फोटामुळे संपूर्ण फ्लॅट उद्ध्वस्त झाला होता. उन्हाळा सुरू झाला असून उष्णतेच्या लाटेपासून वाचण्यासाठी प्रत्येकजण आपापल्या घरात. चला फक्त चालवूया. आजकाल शहरांमध्ये बहुमजली सोसायट्यांच्या फ्लॅटमध्ये असंख्य एसी बसवले जात आहेत. एका सपाट आगीमुळे संपूर्ण समाजाचा नाश होऊ शकतो. जर तुम्ही तुमच्या घरांचा एसी चालवत असाल तर खालील गोष्टी लक्षात ठेवणे अत्यंत आवश्यक आहे –

  1. नियमित साफसफाई आणि सर्व्हिसिंग

सीझन सुरू होण्यापूर्वी, एसीच्या इनडोअर आणि आऊटडोअर युनिट्सची सर्व्हिसिंग करून घ्या आणि व्यावसायिकांकडून डीप क्लीनिंग करा जेणेकरून एसीच्या उणिवा दूर करता येतील. यंत्रणा योग्य असावी.

  1. वायरिंगची नियमित तपासणी

तुमच्या घरातील वायरिंगची नियमित तपासणी करा कारण A.C. आग फक्त 2 कारणांमुळे लागते, लाईनमध्ये शॉर्ट सर्किट आणि AC च्या स्वच्छतेच्या अभावामुळे, AC मधून हवेची सुरळीत हालचाल होत नसल्यामुळे.

  1. MCB बॉक्स व्यवस्थित ठेवा

घराच्या कोणत्याही कोपऱ्यात ओव्हरलोड असल्यास किंवा विजेची कोणतीही समस्या असल्यास, संबंधित एमसीबी डाऊन असणे अत्यंत आवश्यक आहे, असे होत नसल्यास एमसीबी बॉक्स तपासणे अत्यंत आवश्यक आहे. एमसीबी ट्रिप झाल्यानंतर, घरातील विजेचा प्रवाह थांबतो, ज्यामुळे आगीवर नियंत्रण मिळवणे खूप सोपे होते.

  1. लोड तपासा

आजकाल एका घरात 3 ते 4 अ. असे काही वेळा आहेत जेव्हा घरात वायरिंगचा एकच चेहरा असतो, जे इतके आहे. सी भार सहन करण्यास सक्षम नाही, त्यामुळे ओव्हरलोडिंगमुळे कधीही अपघात होण्याची शक्यता आहे. तुम्ही ताब्यासाठी तयार घर किंवा फ्लॅट घेतला असला तरीही, मीटरची लोड क्षमता इलेक्ट्रिशियनकडून तपासा.

  1. एसी थंड

एसीला 5-6 तासांच्या अंतराने ब्रेक देणे आवश्यक आहे जेणेकरून ए. C चे कंडेन्सर आणि मोटर जास्त गरम होऊ नये.

  1. एखाद्या व्यावसायिकाकडून इंस्टॉलेशन पूर्ण करा

सहसा, खरेदीच्या वेळी, कंपनी आपले व्यावसायिक ए.ए. C ची स्थापना पूर्ण होते परंतु हस्तांतरण किंवा A नंतर अनेक वेळा. सी शिफ्टिंग करताना इन्स्टॉलेशन करावे लागते, अशा परिस्थितीत क्षुल्लक मेकॅनिकऐवजी कंपनीच्या व्यावसायिकाची मदत घ्या, कारण अनेकदा चुकीची स्थापना किंवा अयोग्य गॅस भरणेदेखील अपघाताचे कारण बनते.

पैशाने नाते बिघडणार नाही

* प्रियांका यादव

नातेसंबंध म्हणजे 2 लोकांमधील नाते. हे नाते अधिक खास बनते जेव्हा ते जोडप्यांमध्ये असते. जेव्हा एखादे जोडपे ठरवते की ते नातेसंबंधात असतील, तेव्हा अशा अनेक समस्या आहेत ज्याबद्दल दोघांनी बोलणे आवश्यक आहे. असाच एक मुद्दा आहे की आपण रिलेशनशिपमध्ये आहोत तर पैसे कोणी खर्च करायचे?

भारतासारख्या देशात पुरुषांचे पालनपोषण अशा पद्धतीने केले जाते की त्यांना आर्थिक कमान त्यांच्या हातात ठेवावी लागते. अशाप्रकारे पुरुषांना विश्वास ठेवणे कठीण होते की कोणीतरी त्यांच्याकडून ही आज्ञा हिसकावून घ्यावी. त्यांना हा अधिकार स्वतःपुरता मर्यादित ठेवायचा आहे.

खोल युक्ती

पुरुषांचा एक मोठा वर्ग मानतो की जर मुली किंवा महिलांनी स्वतःचे बिल स्वतः भरले तर ते त्यांचा अहंकार दुखावतील कारण या समाजात मुलींना त्यांच्यावर अवलंबून राहण्यास शिकवले गेले आहे. अशा परिस्थितीत जर मुली किंवा महिलांनी स्वतः बिल भरायला सुरुवात केली तर या समाजातून पुरुषांची भीती संपेल. दुसरीकडे, धर्माने आपला अधिकार अशा प्रकारे प्रस्थापित केला आहे की मुलींना आर्थिकदृष्ट्या स्वतंत्र व्हायचे नाही.

मुलींना पुरुषांच्या अधीन राहायचे नाही. आपला खर्च आपण स्वतः उचलू शकतो आणि नाते हे दोन व्यक्तींमध्ये असल्याचे ती सांगते. अशा परिस्थितीत, खर्च देखील 2 लोकांच्या हिश्श्यात विभागला गेला पाहिजे. याचा भार कोणावरही टाकणे योग्य नाही. जर एक जोडीदार खर्च करत असेल आणि दुसरा जोडीदार काही खर्च करत नसेल तर यामुळे नात्यात दुरावा निर्माण होऊ शकतो आणि नाते तुटण्याच्या मार्गावर येऊ शकते.

लिव्ह इन रिलेशनशिपची सर्वाधिक प्रकरणे मेट्रो शहरांमध्ये पाहायला मिळाली आहेत. बंगळुरूमध्ये राहणारे बहुतांश तरुण लिव्ह इन रिलेशनशिपमध्ये राहतात.

कोणी खर्च करावे

लिव्ह इन रिलेशनशिपमुळे मुलगा आणि मुलगी कोणत्याही बंधनाशिवाय जोडपे म्हणून जगू शकतात. जे लोक लिव्ह इन रिलेशनशिप दत्तक घेतात तेच नोकरी करतात, एका रिसर्चमध्ये असे समोर आले आहे की, आयटी सेक्टर आणि बीपीओशी संबंधित लोक लिव्ह इन रिलेशनशिपमध्ये सर्वाधिक दिसतात. दिल्ली एनसीआरमध्येही अनेक जोडपी लिव्ह इन रिलेशनशिपमध्ये राहतात. यामध्ये जोडपे आपापसात खर्च वाटून घेतात.

गुगलमध्ये काम करणारी वाणी सांगते की, गर्लफ्रेंड आणि बॉयफ्रेंडमधील नाते जसजसे वाढत जाते, तसतसे पार्टनरही त्यांच्या जबाबदाऱ्या गांभीर्याने घेऊ लागतात. मग ती पैशाशी संबंधित जबाबदारी असली तरीही. कोणत्याही नात्यात फक्त एकच जोडीदार पैसे कमवत असेल किंवा गरजा पूर्ण करत असेल तर कधी कधी हा विचार त्याच्या मनात येतो की फक्त मीच का खर्च करू. त्यामुळे पैशांवरून भागीदारांमध्ये भांडणे होतात.

सुमित हा 27 वर्षांचा हुशार मुलगा आहे. तो गुरुग्राम येथील एका आयआयटी कंपनीत काम करतो. आणि त्याची 25 वर्षांची जोडीदार प्रियांका ही मेकअप आर्टिस्ट आहे. दोघेही ३ महिन्यांपूर्वी एका क्लबमध्ये भेटले होते. यानंतर ते अनेकदा भेटीगाठी आणि पार्टी करू लागले. हळूहळू दोघांमध्ये जवळीक वाढू लागली. दोघांनी संमतीने नात्यात प्रवेश केला कारण प्रियांकाही नोकरी करायची त्यामुळे तिने तिचा खर्च सुमितवर केला नाही.

प्रियांका जेव्हा कधी शॉपिंग करायची तेव्हा ती स्वतःच बिल भरायची. जेव्हा ते बाहेर जायचे तेव्हा अर्धा खर्च वाटून घेत. आम्ही कधी लंच आणि डिनरला जातो, कधी सुमित बिल देतो तर कधी प्रियंका. यामुळे कोणावरही खर्चाचा बोजा पडत नाही.

स्वत:च्या पायावर उभ्या राहणाऱ्या मुली तरुण मुलांना आवडतात, असं सुमित सांगतो. या महागाईच्या युगात दोन्ही भागीदारांसाठी कमाई करणे अत्यंत गरजेचे आहे. दोन्ही भागीदारांनी खर्च वाटून घेतल्यास नात्यात प्रणय आणि आदर टिकून राहतो.

राहुल एका खाजगी बँकेत कॅशियर म्हणून काम करतो, तर दिव्या वेबसाइटसाठी मजकूर लिहिते. दिव्या आणि राहुलच्या नात्याला एक वर्ष झाले आहे. 1 वर्षाच्या या नात्यात फक्त राहुलनेच खर्च केला आहे. खर्चावरून त्यांच्यात अनेकदा भांडण झाले आहे. राहुल सांगतात की, जेव्हा नाते दोन व्यक्तींमध्ये असते, तर खर्च एकाने का करायचा, कारण राहुल त्याच्या कुटुंबाचाही खर्च उचलतो आणि नातेसंबंधातही खर्चाचा संपूर्ण भार तो उचलतो, त्यामुळे तो चिडचिड करू लागला. त्यामुळे त्यांच्या नात्यातही कटुता आली आणि लवकरच त्यांचे नाते तुटले.

संबंध तुटणे

भावनिकदृष्ट्या असे म्हणता येईल की नातेसंबंधांमध्ये पैसे काय आणायचे. पण प्रत्यक्षात, आर्थिक वाद हे नात्यात दुरावा येण्याचे सर्वात मोठे कारण बनतात. कोण, कोणावर, किती, कसे, कशासाठी खर्च केले हे खूप महत्त्वाचे आहे.

1 हजाराहून अधिक लोकांवर केलेल्या सर्वेक्षणानुसार, नात्यातील लोक दरमहा 11 हजार रुपयांपेक्षा कमी खर्च करतात, तर विवाहित जोडपे सुमारे 10 हजार रुपये खर्च करतात. एका रेस्टॉरंटच्या मॅनेजरने सांगितले की, तिथे येणार्‍या जोडप्यांपैकी 70% मुले ही बिले भरतात. बिले भरणाऱ्या याच 30% मुली आहेत.

लॅक्मे स्टोअरमध्ये काम करणारी 23 वर्षीय रुची सांगते की, जेव्हा ती तिच्या पार्टनरसोबत डिनरसाठी बाहेर जाते, तेव्हा कधी ती बिल देते तर कधी तिच्या पार्टनरला. अशा प्रकारे खर्चाची समान विभागणी केली जाते. ती सांगते की जेव्हा त्यांना सहलीला जायचे असते तेव्हा ते आधीच चांगले नियोजन करतात. अशा परिस्थितीत ते बजेट बनवतात आणि मग त्या बजेटनुसार खर्च करतात.

यात जो काही खर्च होतो तो निम्म्याने वाटून घेतो. याशिवाय ज्याला स्वतःसाठी खरेदी करायची आहे तो स्वतः बिल भरतो. ते एकमेकांना वेळोवेळी भेटवस्तूही देत ​​असतात.

अंजली, 18, मध्यमवर्गीय, तर सचिन हा 19 वर्षांचा उच्च मध्यमवर्गीय मुलगा आहे. एकाच कॉलेजमध्ये असल्याने दोघांची ओळख झाली आणि मग ते एकमेकांना डेट करू लागले. सचिन आर्थिकदृष्ट्या अंजलीच्या तुलनेत थोडा मजबूत होता. पण अंजली एक स्वतंत्र मुलगी होती. अशा परिस्थितीत तिने खर्चातही आपला हिस्सा द्यावा, अशी तिची इच्छा होती. त्यामुळेच त्यांनी ही बाब राहुलसोबत शेअर केली. राहुललाही ही गोष्ट समजली.

आता ते कधी बाहेर जातात कधी राहुल बिल भरतो तर कधी अंजली. यामुळे कोणाचाही अहंकार दुखावला जात नाही आणि नातेही सुरळीत चालते.

इन्फिरिऑरिटी कॉम्प्लेक्स का?

रिलेशनशिप एक्सपर्ट नवीन मेहता सांगतात की, कधीकधी असे होते की दोन्ही पार्टनर्सचे बजेट कमी असते, अशा परिस्थितीत ते महागड्या रेस्टॉरंटमध्ये न जाता स्ट्रीट फूडचा आस्वाद घेऊ शकतात आणि अशा प्रकारे दोघांपैकी एकावर खर्चाचा बोजा जास्त असतो. घडणे असे दिसून आले आहे की जेव्हा जेव्हा फक्त एक जोडीदार खर्च करतो तेव्हा तो नात्याला ओझे समजू लागतो आणि लवकरात लवकर त्यातून मुक्त होऊ इच्छितो. दुसरीकडे, असे अनेक भागीदार आहेत जे खर्च करू शकत नाहीत, यामुळे त्यांच्यामध्ये न्यूनगंडाची शक्यता वाढते.

एका रेस्टॉरंटच्या मॅनेजरने सांगितले की, तिथे येणार्‍या जोडप्यांपैकी 70% मुले ही बिले भरतात. बिल भरणाऱ्या अशा 30% मुली आहेत. अनेक वेळा मुलींना बिल भरायचे असते, पण मी असताना तुम्ही बिल का भरणार असे म्हणत त्यांचे पार्टनर नकार देत असल्याचे त्यांनी सांगितले.

रिलेशनशिपमध्ये एकतर्फी खर्च करण्याचे उदाहरण चीनच्या शांघाय शहरात पाहिले गेले जेथे एक जोडपे दीर्घकाळ डेटिंग केल्यानंतर वेगळे झाले. नाते संपुष्टात आल्यानंतर प्रियकराने प्रेयसीला 7 लाखांचे मोठे बिल सुपूर्द केले. यामध्ये चिप्सपासून ते पाण्याच्या बिलापर्यंत सर्व काही होते. अशी परिस्थिती टाळण्यासाठी, खर्च आपापसांत विभागणे योग्य आहे.

गैरसमज

सुनिधी सांगते की, अनेकवेळा रिलेशनशिप तुटल्यानंतर मुलं आपल्या जुन्या पार्टनरला गोल्ड डिगर म्हणतात, ते असं करतात कारण त्यांनी त्यांच्या पार्टनरला अनेक गिफ्ट्स दिल्या आहेत आणि त्या बदल्यात त्यांचा पार्टनर त्यांना गिफ्ट देत नाही. म्हणूनच त्यांना सोन्याचे खोदणारे म्हणत त्यांचा अपमान करतात.

फ्लिपकार्ट कंपनीत काम करणारी सुष्मिता म्हणते की, अनेक मुली नातेसंबंधात पैसे वाचवून जोडीदाराचे पैसे खर्च करतात कारण त्यांना वाटते की पैसे खर्च करणे ही फक्त मुलांची जबाबदारी आहे. आपले मत मांडताना ती म्हणते की जिथे मुली मुलांच्या खांद्याला खांदा लावून चालण्याबद्दल बोलतात, तिथे पैसे खर्च करायला का मागेपुढे पाहतात? असा विचार करणाऱ्या मुली गैरसमजाने त्रस्त असतात. त्यांनी हे समजून घेतले पाहिजे की जर संबंध दोन लोकांमध्ये असेल तर खर्च देखील दोन लोकांमध्ये विभागला गेला पाहिजे.

प्रेम ठेवा

रिलेशनशिपमध्ये राहणारी जोडपी आपला खर्च वाचवण्यासाठी दुपारचे किंवा रात्रीच्या जेवणाचा कार्यक्रम घरीच करतात. यामुळे तुमचा पार्टनरही प्रभावित होईल आणि तुमचा खर्चही कमी होईल. विशेष म्हणजे जो वेळ तुम्हाला रेस्टॉरंटमध्ये एकत्र घालवायला मिळत नाही तोही सहज उपलब्ध होईल, तो म्हणजे दर्जेदार वेळ, ज्यामध्ये तुम्ही तुमचे विचार एकमेकांशी शेअर करू शकाल, एकमेकांवरील विश्वास दृढ करू शकाल.

याशिवाय लिव्ह-इन रिलेशनशिपमध्ये राहणाऱ्या जोडप्याने घराचे भाडे आणि खर्च आपापसात शेअर करावा. उदाहरणार्थ, तुम्‍हाला दरमहा रू. 8 हजार खर्चाचे अपार्टमेंट मिळाल्यास, प्रत्येक भागीदार रू. 4 हजार योगदान देईल.

कोणत्याही नात्यात प्रेम आणि आदर या दोन्हींची गरज असते आणि हे प्रेम आणि आदर जेव्हा जबाबदारीने हाताळला जातो तेव्हा आणखी वाढतो. त्यासाठी खर्चाची अर्धी विभागणी करणे आवश्यक आहे. याचा फायदा असा होईल की त्याची किंमत कोणालाच लागणार नाही आणि नात्यात प्रेम टिकून राहील.

अनलिमिटेड कहानियां-आर्टिकल पढ़ने के लिएसब्सक्राइब करें