कार्यालयातील तणाव घराच्या स्वयंपाकघरात

* गरिमा पंकज

आज रंजनाला कार्यालयात बॉसचा ओरडा मिळाला होता. गेल्या काही दिवसापासून तिची मुलगी आजारी होती त्यामुळे ऑफिसमध्ये कामावर पूर्ण लक्ष देऊ शकत नव्हती. तर दुसरीकडे तिचं तिच्या सर्वात खास मैत्रीणीशीदेखील एका गोष्टीवरून भांडण झालं होतं. त्यामुळे घरी परततेवेळीदेखील तिचं मन खूपच अस्वस्थ होतं. तिच्या मनात येत होतं की घरी पोहोचताच कोणीतरी गरमागरम चहा द्यायला हवा म्हणजे डोकेदुखी थोडी कमी होईल. परंतु तिला माहीत होतं की असं कधीच होऊ शकत नाही. मुलीची तब्येत खराब आहे आणि मुलगासुद्धा अजून खूपच लहान आहे. पती तर रात्री ९ वाजण्यापूर्वी घरी येतच नाहीत.

थोडी वैतागतच ती घरात घुसली तेव्हा मुलाने तिच्याकडे चॉकलेटची मागणी करत मिठी मारली. रंजना त्याच्याकडे दुर्लक्ष करून खाली बसली, तेव्हा तो रडू लागला. यावर रंजनाला खूपच राग आला. तिने मुलाला एक लगावून दिली. मुलगा जोरजोरात रडू लागला. आता तर रंजनाचं डोकं अजूनच दुखायला लागलं. कसबसं मुलाला गप्प बसून ती स्वयंपाकघरात आली आणि स्वत:साठी चहा केला. नंतर जेवणाची तयारी करू लागली. जेवण बनविण्यात तिचं अजिबात मन लागत नव्हतं, तेव्हा तिने सकाळचीच भाजी आणि पराठे बनवून मुलांना जेवायला वाढलं. जेव्हा पती घरी परतले तेव्हा सकाळचंच जेवण पाहून तेदेखील वैतागले. रात्री एका छोटया गोष्टीवरून दोघांचे भांडण झालं आणि रंजना रडत रडत झोपी गेली.

तणावात राहू नकाखरंतर रंजना आपल्या ऑफिसचा तणाव घरी घेऊन आली होती, ज्यामुळे तिला घरातदेखील आनंद मिळू शकला नाही. एवढेच नाही तर घरातील दुसऱ्या सदस्यांनादेखील तिच्या तणावाचा त्रास भोगावा लागला. कार्यालयातील तणाव घरी आणल्यामुळे घराची शांती भंग होते. ज्या अन्नासाठी आपण पैसा कमवतो जर तोच तणाव त्या अन्नाला वाया घालवत असेल तर कमविण्याचा काय फायदा? तुम्ही जे अन्न खाता तसाच तुमचा स्वभाव बनतो. खाण्यामुळेच तुम्ही कोणाच्या हृदयापर्यंत पोहोचू शकता आणि अन्नच तुम्हाला निरोगी आणि मजबूत बनवतं. मग या खाण्याबाबत एवढे बेपर्वा होऊन कसे चालेल?

शेवटी योग्य आहे की कामावरून परतून स्वयंपाक करतेवेळी सर्व तणाव स्वयंपाक घराच्या बाहेर ठेवा तेव्हा तुमचं कुटुंब सुखी राहू शकते. जर तुम्ही नोकरदार महिला आहात आणि तुमचा संपूर्ण दिवस नोकरी व घराच्या देखभालीमध्ये जात असतो. आणि त्यात तुम्ही कार्यालयातील तणावदेखील घरी आणत असाल तर नक्कीच सावध व्हा. असं करून तुम्ही कधीच आनंदी होऊ शकणार नाही.

यासाठी गरजेचं आहे की कार्यालयातील तणाव कार्यालयातच सोडून मोकळया आणि प्रसन्न मनाने घरी या. यासंदर्भात रिलेशनशिप एक्सपर्ट डॉक्टर आरती दहिया उपाय सांगत आहेत ज्याकडे तुम्ही लक्ष दिल्यास तुमचं  वैयक्तिक आयुष्य व काम दोन्हीमध्ये सुधारणा होऊ शकते.

* तुम्ही जेव्हा कार्यालयातून घरी येता तेव्हा घरांमध्ये प्रवेश करताच स्वयंपाकघरात अजिबात जाऊ नका. थोडा वेळ आरामात बसून दिवसभराचा शारीरिक व मानसिक थकवा उतरवा. चहा प्या आणि नंतर जेवण बनविण्यासाठी स्वयंपाकघरात जा.

* घरी येतेवेळी मुलांसाठी त्यांच्या आवडीची वस्तू जसं की खाण्याची एखादी वस्तू व एखादं खेळणं घेऊन या. घरात येताच जेव्हा ती वस्तू तुम्ही मुलांच्या हातात ठेवाल तेव्हा त्यांच्या चेहऱ्यावरचा आनंद पाहून नक्कीच तुमचं मनदेखील आनंदी होईल.

* घरी आल्यानंतर कोणतंही काम सुरू करण्यापूर्वी मुलं आणि घरातील मोठयांसोबत वेळ नक्की व्यतीत करा. जर पतीदेखील त्याच वेळी कार्यालयातून घरी येत असतील तर कार्यालयातील तणाव विसरून थोडा वेळ त्यांच्यासोबत बसा आणि चहा सोबत स्नॅक्सचा आनंद घ्या. घरी येऊन एकमेकांशी गप्पा मारत आणि एकमेकांना त्या दिवसाबद्दल माहिती द्या. नंतर रात्री जेव्हा वेळ मिळेल तेव्हा आरामात तुमच्या समस्या वा ऑफिसमधील त्रास तुमच्या जीवनसाथीसोबत शेअर करा तुम्हाला नक्कीच समजून घेतील आणि तुमची समस्यादेखील सोडविण्याचा प्रयत्न करतील.

* कामावरुन  घरी परतल्यानंतर घरात सुवासिक कॅन्डल्स लावा आणि स्लो म्युझिक चालू करा. यामुळे घरातील वातावरण प्रसन्न होईल आणि तुमचं मनदेखील शांत होईल. वाटेतदेखील संगीत ऐकत व पुस्तक वाचत या. यामुळे मनात तणावाच्या गोष्टी येणार नाहीत आणि तुम्हाला ताजतवानं वाटेल.

* जर तुमच्या घराच्या आजूबाजूला एखादी बाग असेल तर कार्यालयातून येतेवेळी थोडावेळ तिथे बसून, निसर्गासोबत वेळ घालवा, म्हणजे तुमच्या मनातून तणाव निघून जाईल.

* तुम्ही वाटेत मोबाईलवर विनोद वा व्हिडीओ पाहू शकता. यामुळे तुमचं लक्ष इतर नकारात्मक गोष्टींपासून दूर जाईल.

* जर तुमच्याकडे एखादा पाळीव प्राणी असेल तर प्रयत्न करा की कामावरून परतून वा सुट्टीच्या दिवशी त्याच्यासोबत थोडा वेळ घालवा. यामुळे तुमच्या मनाला शांती मिळेल आणि त्यालादेखील छान वाटेल.

* कार्यालयातून घरी येऊन अगोदर आपल्या शरीराला डिटॉक्स करा. थंड पाण्याने आंघोळ करा मन ताजंतवानं होईल.

सुपर किड बनविण्याच्या शर्यतीत बालपण चिरडले जाते

* दीप्ती अंगरीश
प्रत्येक पालकांची अशी इच्छा असते की त्यांच्या मुलाने तो स्तर गाठला पाहिजे,
जो त्यांनी साध्य केला नाही. कधीकधी यासाठी मुलांवर अतिरिक्त दबावदेखील
निर्माण केला जातो. आजकाल टीव्हीवरील सर्व प्रकारचे रिअॅलिटी शो मुलांशी
संबंधित देखील आहेत. या बद्दलही पालक आपल्या मुलांबद्दल अधिक जागरूक
होत आहेत. प्रत्येकजण आपल्या मुलास एक सुपर किड बनवू इच्छित आहे. मूलं
जसजसे मोठे होत जाते तसतसे ते आपल्या सभोवतालच्या वातावरणावरून
शिकत जाते. प्रथम कुटुंबातून, नंतर मित्रांकडून किंवा मग टीव्ही कार्यक्रमांमधून.
सृष्टीचे वय अंदाजे ८ वर्षे आहे. ती शाळेत जाते. शाळेतून परत येईपर्यंत तिचे
संगीत शिक्षक घरी येतात. त्यानंतर तिला शिकवणी वर्गात जावे लागते, तेथून
परत येईपर्यंत पोहण्याच्या वर्गात जाण्याची वेळ होते. संध्याकाळी नृत्य वर्ग
असतात. तेथून परत आल्यावर गृहपाठ पूर्ण करायचा असतो. तोपर्यंत तिला
जांभई येऊ लागते. जेव्हा ती डुलक्या देऊ लागते तेव्हा तिला आईची ओरड
ऐकावी लागते.
आता आपणच विचार करा की एक लहानसा जीव आणि इतके अधिक ओझे. या
धावपळीच्या दरम्यान ना तर निरागस बालपणाला आपल्या स्वत:च्या इच्छेने
पंख पसरायला वेळ आहे आणि ना थकल्यावर आराम करण्याची वेळ आहे.अशी
दिनचर्या आजकाल प्रत्येक त्या मुलाची आहे, ज्याचे पालक त्याला सर्वकाही
बनवू इच्छित आहेत. आजकाल पालकांनी कळत-नकळत आपली अपूर्ण स्वप्ने

आणि इच्छा, निरागस मुलांच्या क्षमतेचे आणि आवडी-निवडींचे आकलन न
करता त्यांच्यावर लादल्या आहेत. प्रत्येक पालकांची केवळ एकच इच्छा असते
की प्रत्येक ठिकाणी प्रत्येक परिस्थितीत त्यांचे मूल अव्वल यावे. त्याचे मूल
अष्टपैलू असावे. इतर मुलांपेक्षा अधिक हुशार असावे. सुपर हिरोंप्रमाणेच त्यांचे
मूलही एक सुपर किड असावे.
दिल्लीचे ज्येष्ठ अधिवक्ता सरफराज ए सिद्दीकी यांचे म्हणणे आहे की
पालकांच्या या महत्त्वाकांक्षेचा बोजा निष्पापांना नैराश्याकडे नेत आहे. गुणांच्या
खेळामध्ये अव्वल असणे ही त्यांची विवशता बनली आहे. हेच कारण आहे की
दरवर्षी परीक्षेचा निकाल येतो तेव्हा आपल्याला मुलांच्या आत्महत्येच्या दु:खद
बातम्या वाचायला मिळतात. असे करू नये. प्रत्येक पालकांनी असा विचार केला
पाहिजे की प्रत्येक मुल प्रत्येक क्षेत्रात अव्वल असू शकत नाही.
पालक मुलांची खूप काळजी घेतात. पण परिणाम काहीही नाही. तर मग
कमतरता कुठे आहे? सत्य तर हे देखील आहे की टीव्हीवरील मुलांच्या रियलिटी
शोने निष्पाप मुलांच्या जीवनात क्रांती घडविली आहे.
त्यांची प्रतिभा सिद्ध करण्याच्या या धडपडीच्या नावाखाली पालकांनी आपले
नाव जगभरात प्रसिद्ध करण्याचे एक साधन म्हणून त्यांना समजले आहे.
त्यांना अष्टपैलू बनवण्याच्या खेळामध्ये बालपणातील निर्मळता आणि उत्स्फूर्तता
हरवली आहे. मुले नैसर्गिकरित्या खूप काल्पनिक असतात हे सांगण्याची गरज
नाही.
समाजशास्त्रज्ञ डॉ. राकेश कुमार म्हणतात की मुलांना ज्या क्षेत्रात रस आहे
त्यात त्यांना पुढे जाण्यासाठी प्रोत्साहित करणे आवश्यक आहे. मुलांना
कौशल्यानुसार आणि क्षमतेनुसार स्वत:ला सुधारण्यासाठी, त्यासाठी सर्वतोपरी
प्रयत्न करण्यासाठी कुटुंबातील सदस्यांद्वारेच त्यांना मार्गदर्शन केले जाऊ शकते,
मुलांचे मन समजून घेतले पाहिजे, अशा प्रकारे त्यांना सहकार्य आणि पाठींबा

दिला पाहिजे की जेणेकरुन मोठयांच्या आशा-अपेक्षा त्यांच्यासाठी ओझे नाही तर
उत्प्रेरक बनतील. पालकांनी हे समजून घेणे महत्वाचे आहे की मुले केवळ
पालकांची कौशल्य प्रदर्शित करण्याचे साधन नाहीत.
मुलामधील बलस्थाने ओळखा
यासंदर्भात झालेल्या मुलाखतीत अभिनेता आमिर खान म्हणाला, ‘‘मला असे
म्हणायचे आहे की प्रत्येक मुल विशेष आहे. मला हे माझ्या संशोधनातून कळले
आहे. प्रत्येक मुलात काही न काही गुण असतो. पालक म्हणून ही आपली
जबाबदारी आहे की आपण मुलाची ती गुणवत्ता ओळखावी आणि ती सुधारण्यात
मुलास मदत करावी. प्रत्येकामध्ये काही ना काही वेगळी क्षमता व दुर्बलता
असते. माझ्यातही काही क्षमता आहे तर काही कमतरतादेखील आहे. मुलाला
काय चांगले वाटते हे आपल्याला पाहावे लागेल. त्याच्या हृदयाला काय हवे
आहे? आपण त्याची इच्छा समजून घेतली पाहिजे, मुलामध्ये काही कमतरता
असू शकते. आपण त्याला मदत केली पाहिजे जेणेकरून तो त्या कमतरतेवर
विजय मिळवू शकेल. आपली शिक्षणपद्धती अशी आहे की लहानपणापासूनच
आपण मुलावर प्रथम येण्यासाठी दबाव टाकू लागतो.
‘‘बरं, प्रत्येक मूल प्रथम कसे येऊ शकते? मुलांवर आपण ही कसली शर्यत
लादत आहोत? अशा प्रकारचा दबाव मुलांना कुठे नेईल याचा विचार करा. प्रथम
येण्याची ही स्पर्धा त्याच्या मनावर आणि मेंदुवर काय परिणाम करेल? आम्हाला
या प्रश्नांवर विचार करावा लागेल. मला वाटते की शिक्षण क्षेत्राशी संबंधित
लोकांनी याबद्दल अवश्य विचार करावा.’’
आपण सुपर किड बनवण्याच्या प्रयत्नात मुलाला स्वार्थी बनवू नये. जेव्हा आपण
मुलावर सर्वांपेक्षा पुढे राहण्याचा दबाव आणतो, तेव्हा ही गोष्ट त्याच्या मनात
घर करून जाते की काहीही झाले तरी त्याने सर्वांना हरवले पाहिजे, त्याला असे
वाटते की प्रथमस्थानी येणे हेच त्याच्या जीवनाचे उद्दीष्ट आहे.

कधी-कधी सर्वांच्या पुढे राहण्याचा हव्यास त्याला स्वार्थी बनवतो. तो फक्त
स्वत:चाच विचार करू लागतो. मूल शाळेतून घरी आल्यावर विचारा की मुला,
आज तू कोणाला मदत केलीस? आज तुझ्यामुळे कोणाच्या चेहऱ्यावर हास्य
आले? आपण इतरांना मदत करण्याची इच्छा त्याच्यात निर्माण केली पाहिजे,
जर आपण मुलाला अशी प्रेरणा दिली तर जीवनाकडे पाहण्याचा त्याचा
दृष्टीकोनच बदलेल आणि जेव्हा अशी मुले तरुण होतील तेव्हा आपला समाजही
बदलू शकेल.
मुलाला तणाव देऊ नका
मुलांमध्येदेखील प्रौढांसारखा तणाव असतो, परंतु त्यांची तणावाची कारणे वेगळी
असू शकतात. मुलांच्या आसपास वेग-वेगळया प्रकारचे वातावरण असते, ज्याचा
त्यांच्यावर चांगला-वाईट प्रभाव पडतो. त्यांना घर, शाळा, ट्युशन, खेळाच्या
मैदानावर कोठेही तणावाशी सामना करावा लागू शकतो. त्यांच्या जीवनात
बदलदेखील या वेळी खूप वेगवान येत असतात. अशा परिस्थितीत कधी, कोणती
गोष्ट तणावाचे कारण बनेल हे सांगणे कठीण आहे.
आता मुलांच्या पिशव्या पूर्वीपेक्षा बऱ्याच जड झाल्या आहेत. त्यांचे विषयही
वाढले आहेत आणि दरमहा वर्ग चाचणी, युनिट टेस्ट, ट्यूशन टेस्ट इत्यादीचा
दबाव वेगळाच असतो. कुठल्या एखाद्या विषयात चांगली पकड न बसल्यामुळे
तो त्यामध्ये सतत कमकुवत होत जातो. परीक्षेच्या वेळीही ते टेन्शनमध्येच
असतात. सर्व पालकांना त्यांच्या मुलांना प्रथम स्थानावर पहायचे असते. यामुळे
परीक्षेच्यावेळी जास्त अभ्यासामुळे आणि पुरेशी झोप न मिळाल्यामुळे तणाव
त्यांना व्यापून घेतो.

महिलांसाठी वाहन चालविणे सोपे झाले

* ज्योती गुप्ता

बऱ्याच लोकांचा असा विश्वास आहे की महिलांना वाहनांमध्ये विशेष रस नसतो. त्या वाहन चालविण्यास किंवा खरेदी करण्यात उत्साह दाखवत नाहीत.

जर एखादी महिला वाहन चालवत असेल तर लोक तिच्यावर भाष्य करण्यास चुकत नाहीत. वास्तविक, लोकांच्या मनात ही गोष्ट घर करून आहे की स्त्रिया चांगल्या चालक होऊ शकत नाहीत. त्यांना वाहनांची समज नसते. पण दुसरीकडे, ऑटोएक्सपोच्या मंडपात उसळलेली महिलांची गर्दी या गोष्टीस नाकारत होती. कदाचित लोक हे विसरतात की महिला केवळ गाडयाच नव्हे तर विमानही चालवू शकतात. महिला कॅब ड्रायव्हर्स या गोष्टीचे सर्वात मोठे उदाहरण आहे.

कार केवळ श्रमिक महिलांच्याच नव्हेत तर गृहिणींच्या जीवनाचाही एक भाग आहेत. ऑफिसला जायचे असो की मुलांना शाळेत सोडणे, स्त्रिया कोणावर अवलंबून न राहता आपली कामे स्वत:च करणे जाणतात.

अलीकडे काही वर्षांपासून महिला चालकांची संख्याही वाढली आहे आणि ही गोष्ट कार उत्पादक कंपन्यांनाही जाणतात. म्हणूनच कंपन्यांनी महिलांना लक्षात घेऊन महिला अनुकूल वाहने तयार केली आहेत.

चला, महिलांसाठी तयार करण्यात आलेल्या कारविषयी आणि ऑटो एक्सपोमध्येही ज्यांच्याबद्दल खूप चर्चा करण्यात आली त्यांबद्दल जाणून घेऊया :

स्वयंचलित गिअर बॉक्सवर लक्ष

मारुती सेलेरिओ, ह्युंदाईची क्रेटा, व्हर्ना आणि टोयोटाची इनोव्हामध्ये स्वयंचलित गिअर बॉक्स सिस्टम दिलेले आहेत, ज्यामुळे वाहन चालविणे अधिक सुलभ होते. ही गिअर बॉक्स सिस्टम महिलांमध्ये खूप लोकप्रिय होत आहे. विशेषत: नोकरदार महिलांसाठी दैनंदिन ऑफिसची राईड आता या यंत्रणेने बरीच सोपी केली आहे. त्याच वेळी, मेट्रो शहरांमध्ये कार उत्साही लोक आता स्वयंचलित गिअर बॉक्सची कार विशेष पसंत करत आहेत.

ब्ल्युटूथ स्टिरिओ सिस्टम

आपल्याला राईडसह संगीताचा आनंद मिळत नसेल, हे कसे शक्य आहे. ब्ल्युटूथ स्टिरिओ सिस्टम स्त्रियांना खूप आवडते. प्रारंभिक श्रेणीच्या मारुती अल्टो आणि इग्निसमध्ये तुम्हाला ब्ल्युटूथसह स्टिरिओ सिस्टमची सुविधा मिळेल.

मागील पार्किंग कॅमेरा आणि स्वयंचलित वाइपर

जेव्हा पाऊस पडतो आणि पावसाच्या सरी विंड स्क्रीनवर पडतात तेव्हा वाइपर स्वत:हून मागे-पुढे होऊ लागतात. तसेच मागील पार्किंग कॅमेऱ्याची आज जवळजवळ प्रत्येक महिला ड्रायव्हरला आवश्यकता आहे. ड्राईव्हिंग जितकी सोपी असेल तितकाच ड्राईव्हचा आनंद येतो. पावसाळयात विंड स्क्रीन साफ करण्यासाठी स्वत: वाइपरला वारंवार चालू आणि बंद करणे हे कुठल्या झंझटपेक्षा कमी नाही.

क्रू नियंत्रण तंत्रज्ञान

आजकाल कारमध्ये क्रूझ कंट्रोल टेक्नॉलॉजी वापरली जात आहे. या तंत्रज्ञानामुळे इंजिन स्वत: वेग नियंत्रित करते. यामुळे प्रवेगक आणि क्लचमधील कनेक्शन कायम राहते. आता सी सागमंट गाडयांमध्येही क्रूझ नियंत्रण आले आहे. टाटाच्या अल्ट्रोस, नॅक्सन, एचबीएक्स, किआची सॅल्टोस, ह्युंदाईच्या ओरा, क्रेटा आणि मारुती इग्निसमध्येही ही सुविधा उपलब्ध आहे.

या गाडयांमुळे महिलांचे वाहन चालविणे खूप सोपे झाले आहे. महिला आता कार खरेदी करण्यात व चालविण्यात रस दाखवित आहेत. ‘ऑटो एक्सपो -२०२०’ च्या मंडपात महिला आणि त्यांच्यासाठी डिझाइन केलेल्या गाडया स्वतःच या गोष्टीची साक्ष देत होत्या.

असहाय्य स्त्रीच्या वेदना

* प्रतिनिधी

आपल्या जोडीदाराच्या अचानक जाण्याचं दु:ख प्रत्येकालाच वाटतं आणि  कोविड-19 मुळे लाखो मृत्यू यामुळे अनेकांना जोडीदाराशिवाय तडजोड करायला भाग पाडलं, पण ज्या महिलेचा नवरा गेला, त्याच्या शोकांतिकेचा अंत नाही. मृत्यूच्या कुशीत मग केव्हा आणि कुठे. दिल्लीतील एक महिला महिला आयोगाचे दरवाजे ठोठावत आहे आणि दिल्ली पोलीस आणि हॉस्पिटलला तिचा नवरा कुठे मेला किंवा तो जिवंत आहे हे सांगा.

एप्रिलमध्ये पोलिसांनी दिलेल्या माहितीनुसार, तिचा पती रस्त्याच्या कडेला बेशुद्धावस्थेत पडलेला आढळला आणि त्याला रुग्णालयात दाखल करण्यात आले. तिथून त्याला दुसऱ्या हॉस्पिटलमध्ये पाठवण्यात आले, तिथे कोणतीही नोंद नाही आणि आता त्यांचे काय झाले हे पत्नीला माहीत नाही. कर्करुग्ण स्वतः पतीचे मृत्यू प्रमाणपत्र मिळवण्यासाठी भटकंती करत आहे.

जोडीदाराच्या मृत्यूनंतरही त्याचा हिशेब काढण्यासाठी अनेक पुरावे लागतात. या देशात मृत्यू प्रमाणपत्र अनिवार्य आहे. त्याशिवाय वारसाहक्काचा कायदा चालू शकत नाही. सर्व दांभिक कर्मकांड केले नाही तर मेलेल्याला स्वर्ग मिळणार नाही आणि आत्मा भटकत राहील, असे धर्म मानणाऱ्यांना वाटते. अनेक घटनांमध्ये मृतदेह पाहिल्याशिवाय मृत्यू झाल्याचे कुटुंबीय मान्य करायला तयार नाहीत.

जसे उत्तर प्रदेश, बिहारमध्ये अनेक लोकांचे मृत्यूचे दाखले ते जिवंत असतानाच काढले जातात आणि ते जिवंत असल्याचा दाखला शोधत कार्यालयाच्या चकरा मारत राहतात, त्याचप्रमाणे जो मेला त्याला काहीतरी अपूर्ण समजले जाते. अतिशय दुःखद परिस्थिती आहे.

कोविड-19 च्या भीषण हल्ल्याच्या दिवसात लोकांना आपल्या प्रिय व्यक्तीचा मृतदेह पाहण्याची संधीही मिळाली नाही, परंतु प्रमाणपत्र मिळाले, त्यामुळे ते समाधानी आहेत. या प्रकरणात जोडीदार पैशांअभावी एका असहाय महिलेला सरकार तिहेरी दु:ख देत आहे, तिचे आजारपण आणि सरकारी दुर्लक्षामुळे कागदोपत्री काम पूर्ण होत नाही.

शरीरावर टॅटू

* किरणबाला

टॅटू हा प्राचीन भारतीय परंपरेचा एक भाग आहे, परंतु आज तो जगभरात एक मोठा व्यवसाय म्हणून उदयास आला आहे. एका अंदाजानुसार, देशात 25 हजारांहून अधिक टॅटू स्टुडिओ आहेत आणि टॅटू उद्योगाची किंमत 1,300 कोटींहून अधिक आहे.

एकेकाळी आदिवासी संस्कृतीचे प्रतीक असलेले टॅटू आज जगभरात लोकप्रिय असून त्याची क्रेझ दिवसेंदिवस वाढत आहे. सेलिब्रिटींपासून सर्वसामान्यांपर्यंत टॅटूची क्रेझ पाहायला मिळते. काही लोक इतके वेडे असतात की त्यांनी आपले संपूर्ण शरीर टॅटूसाठी समर्पित केले आहे. चला तुम्हाला अशाच काही लोकांबद्दल सांगतो, ज्यांचे शरीर टॅटू प्रदर्शनाचे केंद्र बनले आहे.

“माझा चेहरा वाचू नकोस. माझ्या शरीरावरील 51 टॅटू माझ्या आयुष्याची कहाणी सांगतात,” माजी ब्रिटिश फुटबॉलपटू डेव्हिड बेकहॅम म्हणतो. टॅटूची त्यांची आवड इतकी आहे की हाताच्या बोटांपासून पायापर्यंत अनेक टॅटू बनवले आहेत. त्याने आपल्या आयुष्यातील प्रत्येक महत्त्वाच्या गोष्टी आपल्या शरीरावर टॅटू करून घेतल्या आहेत. बायकोशी झालेली पहिली भेट असो किंवा मुलांशी संबंधित काहीही असो. त्याने अलीकडेच त्याच्या काही खास आणि प्रेरणादायी टॅटूशी संबंधित कथा शेअर केली.

मँचेस्टर युनायटेड संघाचा माजी मिडफिल्डर बेकहॅमच्या मते, “मी प्रथम माझ्या मोठ्या मुलाच्या ब्रुकलिनचे नाव गोंदवले. ते कमरेच्या मागच्या बाजूला होते. त्यानंतर मी माझ्या दोन मुलांची रोमिओ आणि क्रुझ यांची नावेही पाठीवर लावली. माझे टॅटू काढण्याची ही प्रक्रिया तेव्हापासून सुरू झाली. मी प्रेमाने ब्रुकलिन ब्रस्टर देखील म्हणतो. मला हे नाव गळ्यावर कोरले आहे.” बेकहॅमचा आवडता पक्षी गरुड आहे. त्‍याच्‍या मानेवर गरुडाचा टॅटूही गोंदवला आहे. त्याचे वडील टेड यांनाही टॅटूची खूप आवड होती. त्याच्या हातावर जहाजाचा टॅटू होता.

बेकहॅमलाही त्याच्या हाताखाली नेमका तोच टॅटू कोरला होता. तो हा टॅटू आपल्या वडिलांबद्दल प्रेम आणि आदराचे प्रतीक मानतो. बेकहॅम त्यांच्या चार मुलांपैकी त्यांची 5 वर्षांची मुलगी हार्परवर सर्वात जास्त प्रेम करतात. म्हणून त्याने त्याचे एक रेखाचित्र आपल्या तळहातावर कोरले. तो म्हणतो, “एक दिवस मी हार्परला चित्र काढताना पाहिले. हे त्याचे पहिले रेखाचित्र होते. मी त्याच वेळी ठरवलं की आठवणींमध्ये कायम जपायचं असेल तर ते गोंदवायला हवं.

41 वर्षीय बेकहॅमसाठी 1999 हे वर्ष खूप खास होते. त्याच वर्षी त्याच्या संघ मँचेस्टर युनायटेडने चॅम्पियन्स लीग जिंकली आणि त्याने गर्लफ्रेंड व्हिक्टोरियाशी लग्न केले. त्यामुळेच त्याने बोटावर ९९ नंबरचा टॅटू काढला.

तो म्हणाला, माझे टॅटू खूप खास आहेत. प्रत्येक टॅटू काहीतरी किंवा इतर सांगतो, परंतु हे काही आहेत, जे सर्वांचे आवडते आहेत. म्हणूनच मी त्यांच्याशी संबंधित आठवणी शेअर केल्या आहेत. भविष्यातही मला अशाच मनमोहक आणि भावनिक आठवणी माझ्या शरीरावर कोरायला आवडेल.

चर्चेत फुटबॉलपटू

फुटबॉलपटू त्यांच्या टॅटूमुळे नेहमीच चर्चेत असतात. माजी इंग्लिश फुटबॉलपटू डेव्हिड बेकहॅम ज्याने ४० टॅटू काढले आहेत किंवा लिओनेल मेस्सी ज्याने डाव्या पायावर टॅटू काढले आहेत. इंग्लंडचा 26 वर्षीय फुटबॉलपटू आंद्रे ग्रे पाठीवर कोरलेल्या टॅटूमुळे चर्चेत आहे. यामध्ये खास बाब म्हणजे त्यांनी एका मानवाधिकार कार्यकर्त्याचा फोटो बनवला आहे. त्याने मार्टिन ल्यूथर किंगपासून मोहम्मद अली आणि नेल्सन मंडेलापर्यंत टॅटू बनवले आहेत. याशिवाय त्याने आपल्या शरीरावर इतिहासाचे अनेक क्षण गोंदवले आहेत. त्यांनी 10 महान व्यक्तींचे टॅटू आणि 72 तासांत घडवलेले कार्यक्रम.

हे 8-8 तासांच्या 9 सत्रात केले. यात टॉमी स्मिथ आणि जॉन कार्लोस या खेळाडूंच्या टॅटूचाही समावेश आहे. हा आफ्रिकन अमेरिकन अॅथलीट 1968 च्या मेक्सिको ऑलिम्पिकमध्ये पदक समारंभात ब्लॅक पॉवर सॅल्यूटसाठी प्रसिद्ध झाला.

मँचेस्टर युनायटेडचा फुटबॉलपटू स्लाडन याने भुकेसारख्या गंभीर समस्येकडे जगभरातील लोकांचे लक्ष वेधण्यासाठी 2015 साली आपल्या शरीरावर उपासमारीने त्रस्त असलेल्या 15 लोकांची नावे गोंदवून घेतली होती. यामुळे त्याचे खूप कौतुक झाले. इटलीच्या लायकांडो फेडरेशननेही त्यांना ब्लॅकबेल्ट या मानद पदवीने सन्मानित केले आहे.

मुंबईचा जेसन जॉर्ज ह्युमन अॅडव्हर्टायझिंग बोर्ड या नावाने प्रसिद्ध आहे. त्‍याच्‍या अंगावर 380 ब्रँडच्‍या लोगोचे टॅटू आहेत. यामध्ये गुगल, आरबीआयपासून अनेक आंतरराष्ट्रीय ब्रँडचा समावेश आहे. या विक्रमासाठी त्यांनी गिनीज बुक ऑफ वर्ल्ड रेकॉर्डसाठी अर्जही केला आहे. याआधी त्याने 2015 मध्ये एकाच महिन्यात शरीरावर 177 टॅटू काढण्याचा विक्रम केला आहे.

भारतातही अनेक प्रसिद्ध अभिनेते, अभिनेत्री, खेळाडू, मॉडेल्स, राजकारणी इत्यादींनी आपल्या शरीरावर टॅटू बनवले आहेत. त्यांना पाहून सर्वसामान्य लोकही हा ट्रेंड फॉलो करतात.

शिकागोच्या 80 वर्षीय हेलन लॅम्बिन जेव्हा मॉर्निंग वॉकला जाते तेव्हा लोक तिचे कौतुक करतात. गेल्या 5 वर्षात त्यांनी 50 हून अधिक टॅटू बनवले आहेत. त्यांनी पहिल्यांदा गुलाबाच्या फुलाचा छोटा टॅटू बनवला. काही दिवसांनंतर, बेकी डॉल्फिनचे. मग वाटलं त्याची आई पण असावी. त्यानंतर तिसरा टॅटू बनवला गेला. त्यानंतर, तिच्या पतीच्या स्मरणार्थ गुलाबी सशाचा टॅटू बनविला गेला.

५९ वर्षीय बिल पासमन यांना जग फिरण्याची आवड आहे. आतापर्यंत त्याने अर्धे जग पाहिले आहे. त्याच्या पाठीवर जगाचा नकाशा बनवला आहे. ते ज्या देशात जातात, त्या टॅटू आर्टिस्टकडे जातात आणि त्या टॅटूवर त्या देशाचा रंग काढतात. आतापर्यंत त्याच्या टॅटूमध्ये 60 देशांचे रंग भरले आहेत. लुईझियाना येथील या वकिलाने वयाच्या ५१ व्या वर्षी प्रवासाला सुरुवात केली. टांझानियाला जाऊन त्यांनी कधीही न संपणारा प्रवास सुरू केला. प्रवासाला वेळ देण्यासाठी त्याने नोकरीही सोडली. 7 खंडांचा प्रवास केलेल्या बिलचे आवडते ठिकाण म्हणजे ग्वाटेमाला. एका तरुणीचा असा टॅटू पाहून त्याला ही प्रेरणा मिळाली.

ब्रिटनच्या जेक रेनॉल्ड्सने वयाच्या 104 व्या वर्षी 6 एप्रिल 2016 रोजी पहिला टॅटू काढला. यासाठी त्यांचे नाव सर्वात वयस्कर टॅटू म्हणून गिनीज बुकमध्ये नोंदवण्यात आले आहे. तो चेस्टरफील्ड, डर्बीशायर, इंग्लंड येथे राहतो.

टॅटू रेकॉर्ड

फ्लोरिडा येथील चार्ल्स हेल्मके यांना नुकतेच गिनीज बुक ऑफ वर्ल्ड रेकॉर्डने सर्वाधिक गोंदवलेले ज्येष्ठ नागरिक (पुरुष) म्हणून ओळखले गेले. यानंतर आता त्यांची जीवनसाथी शार्लोट गुटेनबर्ग हिनेही सर्वाधिक टॅटू ज्येष्ठ नागरिक (महिला) होण्याचा विश्वविक्रम केला आहे. व्यवसायाने लेखिका आणि ट्रेनर असलेल्या शार्लोटच्या शरीराच्या ९१५ टक्के भागावर रंगीबेरंगी टॅटू आहेत. टॅटूचा विक्रम करण्याचा त्याचा प्रवास दशकभरापूर्वी सुरू झाला. 2006 मध्ये त्यांनी पहिला टॅटू बनवला. यानंतर त्यांची टॅटू काढण्याची आवड वाढली, तर त्यांच्या 75 वर्षीय जोडीदाराने शरीराच्या 93.75 टक्के भागावर टॅटू काढले आहेत. 1959 मध्ये तो यूएस आर्मीमध्ये असताना त्याने पहिला टॅटू बनवला होता.

याआधी, उराग्वेचे टॅटू कलाकार व्हिक्टर हुगा आणि त्यांची पत्नी गोब्रिएला यांची नावे सर्वाधिक टॅटू असलेले जोडपे म्हणून गिनीज बुकमध्ये नोंदवली गेली होती.

इसोबेल वारले या लंडनच्या महिलेचे नाव गिनीज बुकमध्ये समाविष्ट करण्यात आले होते. माहित आहे का? कारण त्याला टॅटू काढण्याची इतकी आवड होती की त्याने आपल्या शरीरावर 93 टक्के गोंदवून घेतले होते. असे करून तिला जगातील प्रत्येकापेक्षा वेगळे दिसायचे होते.

नवी दिल्लीचे हरप्रसाद ऋषी यांचे टॅटू ही त्यांची ओळख बनली आहे. 185 देशांचा नकाशा आणि 366 राष्ट्रध्वज अंगावर गोंदवून त्यांनी विश्वविक्रम केला आहे. त्यांनी कपाळावर तिरंगा गोंदवला.

याशिवाय हरिप्रसाद यांनी बराक ओबामा आणि गिनीज बुकचे अध्यक्ष जिम पॅटिसन यांची छायाचित्रेही टॅटूच्या स्वरूपात टाकली आहेत. त्याच्या शरीरावर इंग्रजी, हिंदी, जर्मन, रशियन, ग्रीक, हिब्रू आणि इटालियन भाषांमध्ये 3,985 अक्षरे कोरलेली आहेत. तो म्हणतो, “मला असे काहीतरी करायचे आहे जेणेकरून मी मृत्यूनंतरही जगू शकेन. म्हणूनच मला माझ्या शरीरावर एका बाजूने संपूर्ण संग्रहालय बनवायचे आहे.” लोक त्यांना टॅटू दादा म्हणून ओळखतात.

इंग्लंडच्या विल्फ्रेड हार्डीलाही टॅटू काढण्याची खूप आवड होती. त्याने आपल्या शरीराचा 4 टक्के भाग सोडून उर्वरित शरीरावर टॅटू काढले होते. गाल, जीभ, हिरड्या, भुवया यांच्या आतील भागांनाही त्यांनी सोडले नाही.

अमेरिकेच्या वॉल्टर स्टिग्लिट्झची ओळखही टॅटूमुळेच आहे. त्याच्या शरीरावर 5,457 टॅटू काढले आहेत. यासाठी त्यांनी 6 कलाकारांची मदत घेतली.

शरीरावर कॉर्पोरेट ब्रँड

मुंबईच्या जेसन जॉर्जला कमी लेखू नका. जगातील प्रसिद्ध कंपन्यांच्या ब्रँड्सचे टॅटू बनवण्यासाठी त्याने आपले शरीर सादर केले. मे 2015 मध्ये 25 वर्षीय जॉर्जच्या शरीरावर 189 कंपन्यांनी टॅटू काढले होते. गिनीज रेकॉर्ड बनवण्यासाठी तो एकूण 321 टॅटू बनवण्याचा प्रयत्न करत आहे. जॉर्जचे टॅटू विचित्र वाटू शकतात परंतु या टॅटूंनी त्याच्या जीवनावर खोल छाप सोडली आहे. तो स्वत: टॅटू आर्टिस्ट असला तरी त्याच्या शरीरावर इतरांचे टॅटू गोंदवून घेतो. हा छंद पूर्ण करण्यासाठी त्यांनी 3 लाख रुपये खर्च केले आहेत. सध्या त्यांचे नाव लिम्का बुकमध्ये नोंदले गेले आहे.

1981 मध्ये ब्रिटनची सुसान जेम्स टॅटू सौंदर्याच्या जागतिक स्पर्धेत प्रथम आली. टॅटू केलेल्या सौंदर्यांमध्ये तिला सर्वात सुंदर घोषित करण्यात आले.

अमेरिकेच्या बर्नार्ड मोलरने 4 डिसेंबर 1989 रोजी आपल्या शरीरावर 8,960 ठिकाणी टॅटू काढले.

एका वेड्या प्रियकराने हातावर प्रेयसीचे नाव गोंदवले होते. त्याची एक्स गर्लफ्रेंड लिसाच्या नावासोबतच त्याने गर्लफ्रेंडच्या जन्मतारखेचा टॅटूही बनवला होता. वेडेपणाची परिसीमा तेव्हा आली जेव्हा डोमिनिक रॅडलीने लिसाची निर्घृण हत्या केल्यानंतर तिच्या हातावर तिच्या मृत्यूची तारीख गोंदवून घेतली. जेव्हा स्पॅनिश पोलिसांनी २० वर्षीय लिसा एचची हत्या करणाऱ्या फरार प्रियकराचा माग काढला तेव्हा त्यांनी हाताच्या टॅटूने हत्येची पुष्टी केली.

शहरातील मुलींमध्ये टॅटूची क्रेझ अधिक दिसून येत आहे. एका अंदाजानुसार, प्रत्येक 10 पैकी 9 मुलींना टॅटू काढणे आवडते.

जेव्हा क्रेझ चार्पवर असते

नवरात्रीच्या निमित्ताने तरुणांमध्ये टॅटूची क्रेझ शिगेला पोहोचते. गरबासोबतच मुलींमध्ये टॅटूची क्रेझही वाढत आहे. शायनिंग टॅटूची क्रेझ जास्त आहे. लोक यांत्रिक, फॉन्ट टॅटूसारखे आहेत. मोराची पिसे, बगल, गरबा करणाऱ्या मुली आदी टॅटूची मागणीही वाढत आहे.

जगभरातील लोकांमध्ये टॅटूची क्रेझ आहे. लोक याला फॅशनचे प्रतीक मानत आहेत. पण असे काही देश आहेत जिथे टॅटू ही लोकांची विशिष्ट पार्श्वभूमीची ओळख आहे आणि त्यामुळे ते कुठेही काम करू शकत नाहीत. दक्षिण अमेरिकेतील एल साल्वाडोरमध्ये सरकारला तेथे टॅटू काढण्याचा प्रकल्प राबवावा लागतो. अनेक मोठ्या गुन्हेगारी टोळ्यांची खास ओळख म्हणजे त्यांचे टॅटू.

जगभरातील लोकांमध्ये टॅटूची क्रेझ आहे. लोक याला फॅशनचे प्रतीक मानत आहेत. पण असे काही देश आहेत जिथे टॅटू ही लोकांची विशिष्ट पार्श्वभूमीची ओळख आहे आणि त्यामुळे ते कुठेही काम करू शकत नाहीत. दक्षिण अमेरिकेतील एल साल्वाडोरमध्ये सरकारला तेथे टॅटू काढण्याचा प्रकल्प राबवावा लागतो. अनेक मोठ्या गुन्हेगारी टोळ्यांचे टॅटू असून हे टॅटू प्रत्येकाने काढणे गरजेचे आहे. कधीकधी हे टॅटू इतके मोठे असतात की ते या लोकांना डोक्यापासून पायापर्यंत शाईने रंगवतात, परंतु ही ओळख या लोकांची समस्या बनते. या लोकांना गुन्हेगारीचे जग सोडायचे असले तरी ही ओळख त्यांना सर्वसामान्य जगात स्वीकारू देत नाही. टोळ्या मानवी तस्करीला बळी पडलेल्या व्यक्तींवर टॅटू बनवतात जेणेकरून त्यांची ओळख अबाधित राहील. जपानमध्ये टॅटूची प्रतिमा चांगली राहिलेली नाही. तेथे त्याचा गुन्हेगारी गटांशी संबंध असल्याचे समजते. बर्‍याच ठिकाणी, टॅटू असलेल्या लोकांना स्विमिंग पूल, हॉट स्प्रिंग्स इत्यादींमध्ये परवानगी नाही.

पोलीस आणि लष्कराच्या भरतीच्या अटींमुळे लोक टॅटू काढण्यासाठी जाऊ लागले आहेत.

मोठ्या हॉस्पिटलमध्ये टॅटू काढण्याचे काम त्वरीत स्विच लेझर मशीनने केले जाते. असे असूनही ते केवळ 80 टक्केच मिळते. उर्वरित त्वचेत राहते.

कायमस्वरूपी टॅटू शाईमध्ये असलेले रसायन त्वचेच्या थराच्या नॅनो कणांमध्ये संसर्ग पसरवते. यामुळे सामान्य संक्रमणांव्यतिरिक्त ऍलर्जी, क्षयरोग आणि कुष्ठरोग यांसारख्या आजारांचा धोका वाढतो. संसर्गामुळे शरीराची इतर रोगांशी लढण्याची क्षमताही कमी होते.

कायमचे बनते

जपानमध्ये झालेल्या एका संशोधनानुसार, त्वचेच्या दुसऱ्या थरावर टॅटू कायमस्वरूपी बनतात, ज्याला डर्मिक लेयर म्हणतात. टॅटू शाईमध्ये निकेल, क्रोमियम, मॅंगनीज कोबाल्ट, बल्क कार्बन, टायटॅनियम डायऑक्साइड सारखी रसायने असतात. शाईतील रसायने नॅनो कणांच्या रूपात शरीरात पसरू लागतात. यामुळे रोगप्रतिकारशक्तीमध्ये महत्त्वाची भूमिका बजावणाऱ्या लिम्फ नोड्सवर परिणाम होतो.

टॅटूऐवजी त्वचेवर लालसरपणा येणे, सूज येणे, पू होणे अशा तक्रारी अनेकांना होतात. याशिवाय बॅक्टेरियाच्या संसर्गाची प्रकरणेही समोर येत आहेत.

टॅटूसाठी वापरल्या जाणार्‍या लाल शाईमध्ये असलेले टायटॅनियम डायऑक्साइड हे सर्वात घातक रसायन आहे.

युरोपियन केमिकल्स एजन्सीच्या अहवालानुसार, टॅटू बनवण्यासाठी वापरण्यात येणाऱ्या शाईमुळे कर्करोग होऊ शकतो. यामध्येही लाल शाई सर्वात धोकादायक असल्याचे आढळून आले आहे. निळी, हिरवी आणि काळी शाईही आरोग्यासाठी घातक आहे. शाईच्या विषारी प्रभावामुळे वर्षानुवर्षे त्वचेची समस्या उद्भवू शकते.

अनेक वेळा टॅटू बनवणारे एकच सुई रंग वापरतात. एड्सबाधित व्यक्तीमध्ये ही निडील्डी वापरली तर ती निरोगी व्यक्तीमध्येही एड्स पसरवू शकते.

टॅटूच्या अनेक डिझाईन्स आहेत ज्यात सुया शरीरात खोलवर टोचल्या जातात. यामध्ये स्नायूंना खूप नुकसान होते.

नुकसान पोहोचवते

टॅटूपेक्षा जास्त प्रेमामुळे तुमची रोगप्रतिकारक शक्ती खराब होऊ शकते. असेच एक संशोधन समोर आले आहे. सायंटिफिक जर्नलमध्ये प्रकाशित झालेल्या अभ्यासानुसार, टॅटू बनवण्यासाठी वापरल्या जाणाऱ्या शाईमध्ये काही घटक असतात, जसे की कार्बन, टायटॅनियम डायऑक्साइड, शरीरात रक्ताद्वारे पसरतात आणि रोगांशी लढणाऱ्या रोगप्रतिकारक शक्तीला हानी पोहोचवतात. त्यामुळे इतर आजारही होतात.

आपल्या शरीरावर टॅटू बनवण्याची फॅशन जगभर सुरू आहे. बहुतेक लोक टॅटूला कला मानतात, परंतु जपानची न्यायालये यावर विश्वास ठेवत नाहीत. तेथे डॉक्टरांप्रमाणेच यासाठी वैद्यकीय व्यावसायिकाचा परवाना आवश्यक आहे. ओसाकाच्या कोर्टात हा निर्णय सुनावण्यात आला. येथे टॅटू स्टुडिओ चालवणाऱ्या ओसाका येथील ताकी मसुदाला पोलिसांनी अटक केली आहे. पण दंड भरण्याऐवजी 29 वर्षीय मसादाने त्याला आव्हान देण्याचा निर्णय घेतला. मात्र, 2 वर्षे लढूनही त्यांचा पराभव झाला. 2015 मध्ये पोलिसांनी स्टुडिओवर छापा टाकून मसुदाला अटक केली होती. कोणतेही वैद्यकीय शिक्षण न घेता मसुदा टॅटू स्टुडिओ चालवत असल्याचा युक्तिवाद पोलिसांनी केला होता. नंतर कोर्टाने त्याला 3 लाख येन (सुमारे दीड लाख रुपये) दंडही ठोठावला, पण मसुदाने टॅटू वाचवण्यासाठी मोहीम सुरू केली आणि दंडाला ओसाका कोर्टात आव्हान दिले. टॅटू ही एक कला आहे आणि ज्या कलाकाराने ती तयार केली आहे, असे मत त्यांनी मांडले. याचा वैद्यकीय शास्त्राशी काहीही संबंध नाही. जगभरातील टॅटूची उदाहरणेही त्यांनी दिली. परंतु न्यायालयाने कोणताही युक्तिवाद न मानता टॅटूला वैद्यकीय प्रॅक्टिस म्हणून घोषित करून परवाना आवश्यक केला. यासोबतच मसुदाला ३ लाख येन, सुमारे दीड लाख रुपयांचा दंडही ठोठावण्यात आला आहे.

 

न्यायाधीश ताकाकी नागसे यांच्या म्हणण्यानुसार, “टॅटू बनवणाऱ्याकडे वैद्यकीय परवाना असणे आवश्यक आहे, कारण टॅटू काढताना जीवाणू आणि विषाणू शरीरात प्रवेश करू शकतात. त्यामुळे त्वचेचे आजार होण्याचाही धोका आहे.

हॅशटॅग विवाहांचे वय

* शाहिद ए चौधरी

फॅशन ट्रेंडप्रमाणेच लग्नाचा ट्रेंडही सीझननुसार बदलत असतो. भारतात पूर्वी नववधूच्या कपड्यांचा रंग लाल असायचा, पण आज शाही निळा आणि गुलाबी रंगाला प्राधान्य दिले जात आहे. लग्नाला आलेल्या पाहुण्यांसाठी गुलाबजामून, जिलेबी, रबडी, व्हॅनिला आईस्क्रीम पुरेसं नसून तिरामिशू, बकलावाही गरजेचा झाला आहे. लग्नाचे फोटो देखील नैसर्गिक आणि नैसर्गिक पार्श्वभूमी बनले आहेत, कारण आता कोणीही कॅमेरासाठी फ्रीज करत नाही.

नवीनतम ट्रेंड सामाजिक विवाह आहे, ज्यामध्ये हॅशटॅग तयार केले जातात आणि पाहुण्यांमध्ये वितरित केले जातात जेणेकरून ते लग्नाचे थेट ट्विट करू शकतील आणि फेसबुक आणि इंस्टाग्रामवर चित्रे आणि अद्यतने पोस्ट करू शकतील. लग्नमंडपात प्रवेश करताच हॅशटॅग खाली ‘संजीव वाड्स शालिनी’ लिहिला जाईल. आजकाल लग्नसोहळ्यांमध्ये हे एक सामान्य दृश्य बनले आहे.

काही लोक अजूनही हा ट्रेंड टाळण्याचा प्रयत्न करत असले, तरी सोशल मीडिया आणि स्मार्टफोन कॅमेऱ्यांचे महत्त्व ओळखून बहुतांश जोडप्यांनी हा ट्रेंड स्वीकारला आहे. 2014 मध्ये, अमेरिकन वेबसाइट्स Mashable आणि The Not.com द्वारे केलेल्या सर्वेक्षणात असे आढळून आले की मुलाखत घेतलेल्या जोडप्यांपैकी 55% जोडप्यांनी लग्नाचे हॅशटॅग वापरले आणि 20% ने सांगितले की त्यांनी त्यांच्या पाहुण्यांना त्यांचे हॅशटॅग वापरण्यास आणि इव्हेंट प्रोग्रामसह सामायिक करण्यास प्रोत्साहित केले.

हा ट्रेंड भारतात प्रसिद्ध झाला जेव्हा लोकांनी हॅशटॅग वापरला आणि चित्रपट अभिनेता सलमान खानची बहीण अर्पिताच्या लग्नात फेसबुक आणि इंस्टाग्रामवर फोटो आणि अपडेट्स पोस्ट केले. पण आता परिस्थिती अशी झाली आहे की, लहान शहरे आणि शहरांमध्येही त्याकडे कल वाढत आहे.

नम्रता चौहानचे नुकतेच मेरठमधील मवाना शहरात लग्न झाले. नम्रता म्हणते, “लोक तुमच्या लग्नाचे भरपूर फोटो काढतात आणि घाऊक दरात ऑनलाइन पोस्ट करतात. त्यांचा मागोवा घेणे अशक्य होते. हॅशटॅगद्वारे, आपण कोणत्याही अडचणीशिवाय सर्व चित्रे पाहू शकता. मग तुम्हाला आश्चर्य वाटेल की ते अद्भुत क्षणही या छायाचित्रांमध्ये कैद झाले आहेत जे अनेकदा लग्न कव्हर करणारे छायाचित्रकार कॅमेऱ्यात टिपण्यास चुकतात.

वापरले जाणारे हॅशटॅग मजेदार आणि आकर्षक आणि फक्त जोडप्यांना नाव देण्याइतके सोपे असू शकतात. पण कधी कधी पर्याय नसल्यामुळे फक्त साधे हॅशटॅग वापरावे लागतात. एका लग्नात हे हॅशटॅग केवळ प्रवेशद्वारावरच छापलेले नसून सर्व ठिकाणी छापण्यात आल्याचेही दिसून आले.

सोशल मीडियाचा आणखी एक फायदा म्हणजे छायाचित्रकार 1-2 आठवड्यांनंतरच सर्व छायाचित्रे आणतो, परंतु ती सोशल मीडियावर लगेच पाहता येतात. चित्रांमध्ये उत्कृष्ट क्षण पाहण्यासाठी प्रतीक्षा करण्याची गरज नाही. दोन्ही घरात होणारे अनेक कार्यक्रम नवरा-बायकोला एकत्र पाहता येत नसल्याने एकमेकांच्या घरी कसली तयारी सुरू आहे, हे सोशल मीडियाच्या माध्यमातून सहज कळते. हॅशटॅगसह पोस्ट आणि चित्रे कुटुंब आणि मित्रांच्या पलीकडे इतरांपर्यंत पोहोचतात, परंतु बदलत्या काळात त्याची कोणाला पर्वा आहे?

त्याच संध्याकाळी 3 आमंत्रणे

लग्नाबाबत अनेक ट्रेंड बदलत आहेत, परंतु एक गोष्ट जी बदलणे सर्वात कठीण होत आहे ती म्हणजे शुभ काळ. हे सर्वांना माहित आहे की शुभ मुहूर्तावर केलेला विवाहदेखील कठीण असू शकतो आणि त्याचे परिणाम घटस्फोटाच्या रूपात देखील येऊ शकतात. असे म्हटले जाते की बहुतेक गुण राम आणि सीतेमध्ये आढळून आले होते, परंतु रामायणावरून हे ज्ञात आहे की सीतेने 14 वर्षे वनवास भोगला, ज्यामध्ये तिचे अपहरण देखील झाले आणि नंतर अयोध्येला परत येताना तिला मोठा खर्च करावा लागला. तिच्या आयुष्याचा काही भाग रामापासून वेगळा आश्रमात.. पण असे असूनही, लग्नासाठी शुभ मुहूर्त असणे आवश्यक आहे, अशी प्रत्येकाची इच्छा असते. शुभ सावली दुर्मिळ असल्याने, 2014 मध्ये फक्त 2-3 होते, एकाच दिवशी हजारो विवाह शहरात आयोजित केले जातात. 14 फेब्रुवारी 2015 रोजी एकट्या मेरठमध्ये 5,000 विवाह झाले.

एका छोट्या गावात एका दिवसात एवढी लग्नं होत असतील, तर साहजिकच, तुम्ही जर थोडे सोशल अॅक्टिव्ह असाल, तर तुमच्याकडे एका दिवसासाठी किमान ३-४ आमंत्रणे असलीच पाहिजेत. अशा परिस्थितीत विशेषत: शहराच्या वेगवेगळ्या कानाकोपऱ्यात तिन्ही विवाहसोहळ्यांचे आयोजन करण्यात आले असताना काय करावे. म्हणजे एकाच वेळी अनेक महत्त्वाच्या घटना, स्थळांचे एकमेकांपासून अंतर, ट्रॅफिक जाम आणि सर्व कार्ये एकाच वेळी – मग अशी शुभ सावली तुम्हाला त्रास देईल, आनंद नाही. गृहिणी निशा चौधरी म्हणतात, “मला एकाच दिवशी तीन लग्नांना हजेरी लावायची आहे. एक माझ्या मित्राचा आहे, एक माझ्या चुलत भावाचा आहे आणि एक माझ्या नवऱ्याच्या चुलत भावाचा आहे. मी माझ्या मैत्रिणी आणि चुलत भावाच्या खूप जवळ असलो तरी, दोघांना पूर्ण वेळ देऊ शकत नाही, कारण तिसरे लग्न सासरच्या घरी आहे, ते चुकवू शकत नाही. मी खूप विचार करतोय की तिघांची नाराजी कशी टाळता येईल? मी दिवसभरात माझ्या मित्राला भेटण्यासाठी, चुलत भावाच्या लग्नात थोडा वेळ सगळ्यांना तोंड दाखवण्यासाठी आणि नंतर जयमालाच्या सासरच्या लग्नाला पोहोचण्याचा प्रयत्न करेन, ट्रॅफिक परमिट उपलब्ध करून देईन. ट्रॅफिकमध्ये अडकलो तर लग्नाला न पोहोचण्याबाबत कोणत्याही 2 तक्रारी ऐकून घेईन.

वास्तविक, अशा परिस्थितीत सारा खेळ वेळेच्या व्यवस्थापनाचा असतो. सावलीच्या वेळी निर्माण झालेल्या रहदारीच्या परिस्थितीत एकाच संध्याकाळी 2 स्थळे पूर्ण करणे सोपे काम नाही ही वेगळी बाब आहे. या संदर्भात रुपेश त्यागी म्हणतात, “मी हे अनेकदा केले आहे. एकाच दिवसात अनेक विवाहसोहळ्यांना हजेरी लावली आहे. समजून घ्यायची गोष्ट म्हणजे आधी लग्नाला जा, यजमानांना भेटा आणि अर्धा तास तुमच्या ओळखीच्या लोकांना शुभेच्छा देत राहा. मग भेटवस्तू द्या आणि पुढच्या ठिकाणाकडे जा. सर्वात महत्वाची गोष्ट म्हणजे आपल्या शेवटच्या ठिकाणी रात्रीचे जेवण घेणे. पण यजमानांना कुठेही भेटायला विसरू नका नाहीतर तुमचे सर्व प्रयत्न व्यर्थ जातील.

धर्म जीवनाला गुलाम बनवतो

* प्रतिनिधी

प्रत्येक प्रौढ व्यक्तीला प्रेम आणि विवाह करण्याचा मूलभूत अधिकार आहे आणि कोणत्याही बजरंगी, खाप, कोणत्याही सामाजिक किंवा धार्मिक गुंडाला हा अधिकार काढून घेण्याचा अधिकार नाही, असे सर्वोच्च न्यायालय जरी म्हणत असले, तरी प्रत्यक्षात धार्मिक संस्थांना हा अधिकार आहे. लग्नांमधील मध्यस्थ. सोडणार नाही विवाह हा धर्माच्या लुटीचा नटबोल्ट आहे ज्यावर धर्माचा प्रचार आणि ढोंगीपणा टिकून आहे आणि सर्वोच्च न्यायालय काहीही म्हणो, कोणत्याही धर्माकडून कोणतीही तडजोड खपवून घेतली जाणार नाही.

जो कोणी धर्माच्या आदेशाविरुद्ध लग्न करेल, त्याला शिक्षा केवळ त्यालाच नाही तर संपूर्ण कुटुंब आणि नातेवाईकांनाही दिली जाईल. या कुटुंबाशी कोणताही संबंध ठेवू नका, असे सर्वांना सांगितले जाईल. कोणताही पंडित, मुल्ला, पाद्री लग्न लावणार नाही. स्मशानभूमीत जागा मिळणार नाही, लोक भाड्याने घरे देणार नाहीत, नोकऱ्या मिळणार नाहीत.

धर्माचा सार्वत्रिक प्रभाव असतो. सातासमुद्रापार राहूनही जेव्हा लोक कुंडली जुळवून लग्न करतात, तेव्हा गोर्‍या-काळ्यांचीही कुंडली काढतात, म्हणजे धर्म, रंग आणि नागरिकत्व वेगळे असूनही कायद्यानुसार लग्न झाले होते, हे सिद्ध होईल. काय करावे? हिंदुत्वाच्या ढोल-ताशांमध्ये सर्वोच्च न्यायालयाची कुजबुज हरवली जाईल.

पारंपारिक विवाह चालतात, त्यामुळे पती-पत्नीने लग्न चालवणे आवश्यक असल्याने त्यांना कुंडली, जात, गोत्र, सपिंडा, धर्म या गोष्टींचा काही अर्थ नसतो. विवाह ही हृदयाची व्यावहारिक तडजोड आहे. एकमेकांवर अवलंबून राहणे ही केवळ नैसर्गिक गरज नाही, तर ती सामाजिक सुरक्षिततेसाठीही आवश्यक आहे आणि त्यासाठी कोणत्याही धर्मगुरूच्या आदेशाची गरज नाही. प्रेम असेल, प्रेम असेल, सहमती असेल, आदर असेल तर कोणताही विवाह यशस्वी होतो. आई-वडिलांवर अवलंबित्व व्यक्त करून मुलं कुठलंही बंधन, लग्न अशा गोंदाने जोडतात की, सर्वोच्च न्यायालय, कायद्याची, कुंडलीची गरजच उरत नाही.

कुंडली, जात, गोत्र, सपिंडच्या प्रपंच पंडितांनी जोडले आहे, ते धर्माचे उत्पादन आहे, नैसर्गिक किंवा वैज्ञानिक नाही. विवाह ही अशी वैयक्तिक कृती आहे जी एखाद्या व्यक्तीचे जीवन बदलते आणि धर्म पती-पत्नीला या प्रसंगी समारंभांचे स्वामी न होता मास्टर परमिट देणारे बनून आजीवन गुलाम बनवतो.

लग्नात धर्माचा सहभाग असेल तर त्याला मुलं झाल्यावर बोलावलं जाईल आणि मगच त्याला धर्मात जोडलं जाईल जेणेकरून तो मरेपर्यंत धर्माच्या दुकानदारांसमोर परवानगीसाठी उभा राहील.

पाखंडी माणसाशी लग्न केल्याचा धर्माचा राग असा आहे की एक ग्राहक कमी झाला आहे. अन्य धर्माचे ग्राहकही कमी असल्याने दोन्ही धर्माचे लोक एकत्र येऊन या प्रकाराला विरोध करतात. सामान्यतः, शांतता आणि सुरक्षितता तेव्हाच मिळते जेव्हा जोडीदारांपैकी एकाने धर्मांतर करण्यास तयार होतो.

गोत्र किंवा सपिंड हा भेद विसरून एकाच धर्मात लग्न होत असेल, तर त्या धर्माच्या दुकानदारांना दोघांनाही मारण्याशिवाय पर्याय नाही. शहरांत ते शक्य नाही पण खेड्यापाड्यांत चालणे सोपे आहे, ते शक्य आहे आणि अमलातही येऊ शकते.

सर्वोच्च न्यायालय काहीही म्हणो, जोपर्यंत देशात धर्माच्या दुकानदारांची राजवट आहे आणि आज तेच राज्य करत आहेत, तोपर्यंत सर्वोच्च न्यायालयाच्या आदेशानेच नरेंद्र मोदींचे अच्छे दिन आले आहेत, असे आहे.

जोपर्यंत तुम्ही नाही म्हणत नाही तोपर्यंत तुम्हाला कोणीही गंभीरपणे घेणार नाही – गुनीत विर्डी

* गरिमा पंकज

सामान्यतः असे मानले जाते की वयानुसार महिलांचे सौंदर्य कमी होऊ लागते. 30 नंतर ना चेहऱ्यावरची चमक राहते ना शब्दात उत्साह आणि अंत:करणात जल्लोष. कुटुंब, मुलं आणि काम यात अडकलेल्या भारतीय स्त्रिया तिशीनंतरचं आयुष्य जगणं विसरतात. पण दिल्लीच्या गुनीत विर्डीच्या बाबतीत असे नाही. त्याच्या चेहऱ्यावरची चमक आणि डोळ्यात आयुष्यासाठी निघून गेलेली चमक पूर्णपणे जिवंत आहे.

गुनीत विर्डी हे एक पुरस्कार विजेते सेलिब्रिटी मेकअप आर्टिस्ट आहेत ज्यांचे सोशल मीडियावर 2 लाखांहून अधिक फॉलोअर्स आहेत. लोक त्यांच्या उपलब्धतेनुसार त्यांच्या लग्नाच्या तारखा ठरवतात. ती सुंदर आहे आणि सौंदर्याचा प्रभावही. कोणाबरोबर बाहेर जायचे याबद्दल ती खूप निवडक आहे. पेज 3 च्या दुनियेत नेहमी चमकणाऱ्या गुनीतचं जग खूप वेगळं आहे. डिझायनर स्टायलिश कपडे, नीटनेटके सजवलेले वाळलेले केस, सुंदर मॅनिक्युअर केलेले नखे, उच्च दर्जाचे दागिने, शहरातील आकर्षक पार्ट्यांमध्ये गुनीत तिच्या आकर्षक व्यक्तिमत्त्वासह 9 वर्षांच्या मुलीसारखी दिसते, हे कोणीही म्हणू शकत नाही.

ती लवकरच झी टीव्हीच्या पहिल्या पेज 3 रिअॅलिटी शो दिल्ली डार्लिंग्समध्ये अशाच एका महिलेच्या रूपात दिसणार आहे जी तिचे खरे आयुष्य आहे. शोमध्ये अशा 10 दिल्ली डार्लिंग्स पाहायला मिळतील जे अत्यंत श्रीमंत असतानाही उत्कट, आरामदायक आणि स्टायलिश आहेत. हे आहेत गुनीत विर्डी यांच्या संभाषणातील खास उतारे;

तुमचा फिटनेस फंड काय आहे?

आजच्या काळात, विशेषत: दिल्लीसारख्या मेट्रो शहरात तुम्ही सुंदर, तंदुरुस्त आणि ग्लॅमरस नसाल तर तुम्हाला कोणी विचारत नाही, स्वत:ला कसे प्रेझेंट करायचे हे कळले पाहिजे. सुंदर दिसण्यासाठी आपल्यावर किती दडपण असते, हेही या शोमध्ये दाखवण्यात आले आहे. थोडासा लठ्ठपणाही आला तर विनोद केला जातो.

एका सर्वेक्षणानुसार आजच्या काळातही ५९% महिला गप्प बसतात. एखादा महत्त्वाचा निर्णय असताना ते त्यांचा दृष्टिकोन ठेवत नाहीत का?

जो मागे राहिला किंवा त्याने दिलेला शब्द मनात ठेवला तो मागे राहतो. जोपर्यंत तुम्ही बोलत नाही, आवाज उठवणार नाही, तुमची आवड दाखवणार नाही, तुमची इच्छा किंवा तुमची बाजू मांडणार नाही, तोपर्यंत तुम्हाला कोणी गांभीर्याने घेणार नाही. त्यामुळे तुमच्या मनात जे असेल ते सांगा, आग्रह करा. जिथे जिद्द असते तिथे जोश असतो, भल्याभल्यांनीही हार मानली.

तुम्ही ग्लॅमरची व्याख्या कशी कराल?

ग्लॅमर अजिबात सोपे नाही. यामागे मेहनत, पैसा, कुटुंब, भावना सर्व काही सामील आहे. अनेकवेळा तुम्ही घरातून भांडण करून किंवा एखाद्या गोष्टीवर नाराज होऊन बाहेर पडतात. अशा स्थितीत तुमचा मूड ऑफ राहतो, तरीही तुम्हाला हसावे लागते, ग्लॅमर दाखवावे लागते. मनात तणाव असला तरी प्रेझेंटेबल आणि स्मार्ट दिसणे ही या व्यवसायाची मागणी आहे.

कामासोबत कुटुंब आणि मुले कशी सांभाळता?

आयुष्यात पुढे जाण्यासाठी कौटुंबिक आधार खूप महत्त्वाचा असतो. माझे पती व्यापारी आहेत आणि त्यांना 9 वर्षांची मुलगीदेखील आहे. साहजिकच घरातील सदस्यांच्या पाठिंब्यामुळे मी मुल आणि काम एकत्र सांभाळू शकते.

तुमच्या मते किटी पार्ट्यांचा सकारात्मक दृष्टिकोन काय आहे?

किटी पार्ट्यांमध्ये आपण सर्वजण आपल्या कुटुंबातून वेळ काढून भेटू शकतो. एकमेकांशी विनोद. चला आनंद घेऊया. सकारात्मक वातावरण पाहायला मिळते. आपण एकमेकांना चावतो पण यातही आनंद मिळतो. हे सगळं काळाबरोबर जाणवणाऱ्या कंटाळवाण्या आयुष्यातील मसाल्यासारखं आहे.

एक्स्ट्रा मॅरिटल अफेअर्सबद्दल तुम्हाला काय म्हणायचे आहे? दिल्ली डार्लिंग्स हे बरोबर आहे का?

दिल्लीची संस्कृती अशी आहे की जसे तुमचे वय वाढते तसे तुम्हाला तुमच्या नवऱ्याचा कंटाळा येऊ लागतो किंवा ते तुम्हाला जास्त वेळ देऊ शकत नाहीत. अशा परिस्थितीत प्रत्येक स्त्रीला अशी एक मैत्रीण असू शकते जी तिला समजून घेईल, जिच्यासोबत ती आपल्या मनातील सर्व काही सांगू शकेल, आयुष्यातील काही सुंदर क्षण चोरू शकेल. ते कोणीही असू शकते. तो एखाद्या ओळखीचा नवरा, ऑफिसचा कुली किंवा बेस्ट फ्रेंडही असू शकतो. मला समजले आहे की आजही लहान शहरांमध्ये विवाहित स्त्रीने पुरुष नसलेल्या व्यक्तीशी खुलेपणाने बोलणे किंवा मैत्री राखणे ही मोठी गोष्ट आहे. लोकही विचित्र कमेंट करू लागतात.

पण यात काही गैर आहे असे मला वाटत नाही. जर तुमची दृष्टी चांगली असेल, तुमचे नाते खूप चांगले असेल, तुम्ही निरोगी असाल तर यात काही अडचण नाही. तुम्ही काय घेत आहात हे तुमच्यावर अवलंबून आहे.

तुमचे फॅशन स्टेटमेंट काय आहे?

मला साधे, दर्जेदार, सोबर, सभ्य आणि आरामदायक कपडे घालायला आवडतात. मला स्वत:ला जसा दिसायचा आहे तसा मी कपडे घालतो.

लोकशाही आणि धर्म

* प्रतिनिधी

धर्म आणि संस्कृतीच्या नावाखाली होणारे स्त्रियांचे शोषण लोकशाही किंवा लोकशाहीच्या आगमनानंतरच थांबले होते, परंतु आता पुन्हा षडयंत्रवादी धर्माचे दुकानदार आपल्या आगळ्या वेगळ्या प्राचीन संस्कृतीच्या नावाखाली पुन्हा आपली जुनी विचारसरणी दाखवत आहेत, ज्यामध्ये महिला पहिले होते. शिकार होते. तालिबानच्या राजवटीत अफगाणिस्तानात हे स्पष्ट होते. पण भारतातही अथक यात्रा, हवन, प्रवचन, तीर्थयात्रा, पूजा, श्री, आरत्या, धार्मिक उत्सव यातून लोकशाहीने दिलेले स्वातंत्र्य हिरावून घेतले जात आहे. आज अमेरिकेलाही सोडले जात नाही, जिथे गर्भधारणेच्या नियंत्रणाची जोरदार चर्चा केली जाते, जी खरं तर स्त्रीच्या लैंगिक सुखावर नियंत्रण असते आणि जी स्त्री केवळ एक मूल जन्माला घालणारी यंत्र बनवते, मेहनती नागरिक नाही.

सांस्कृतिक पुनरुज्जीवनाच्या नावाखाली स्वदेशी पोशाख, देशी सण, जातीतील विवाह, कुंडली, मंगळदेव, वास्तू, आरक्षणाविरोधात आवाज उठवला जात असून, धर्माच्या तावडीतून बाहेर काढल्या जाणाऱ्या लोकशाहीला कमकुवत करणारी, मंदिर मशीद. गुरुद्वारा धर्म जबरदस्ती करत आहे. या सर्व धर्मांच्या दुकानात महिलांना आपली कमाई अर्पण करावी लागते, प्रत्येक वेळी त्यांना त्यांच्या लोकशाही संपत्तीतील काही भाग धर्माच्या दुकानदाराला द्यावा लागतो. हा शो असू शकत नाही, कारण ही सर्व धार्मिक दुकाने पुरुष त्यांच्या स्वत: च्या नियमानुसार आणि पद्धतीनुसार चालवतात आणि यामध्ये मुख्य व्यक्तीची पूजा केली जाते. तो एकतर पुरुष आहे किंवा पुरुषाचे मूल किंवा पत्नी असल्यामुळे हिंदू धर्मात त्याची पूजा केली जाते. वहिनी स्त्री अस्तित्वात नाही आणि ती मतपेट्यांपर्यंत पोहोचते.

लोकशाही म्हणजे केवळ मतदानाचा अधिकार नाही. लोकशाही म्हणजे सरकार आणि समाज चालवण्याचा पुरुषांना समान अधिकार. या देशात इंदिरा गांधी, जयललिता, ममता बॅनर्जी यांसारख्या नेत्या असूनही देशातील लोकशाही ही पुरुषांची गुलाम बनून पुन्हा धर्माच्या आडून रोज त्याच मार्गावर चालली आहे.

नरेंद्र मोदी यांच्या सरकारमध्ये महिलांची उपस्थिती नगण्य आहे. 2014 मध्ये सुषमा स्वराज यांनी पंतप्रधानपदावर ही इच्छा व्यक्त केली होती, त्यानंतर त्या निवडून न आल्याने त्यांना परराष्ट्र मंत्री करण्याऐवजी व्हिसा मंत्री बनवून महिलांना स्थान नसल्याचे दाखवण्यात आले. अर्थमंत्री निर्मला सीतारामन प्रत्येक वाक्यात जय श्री राम नव्हे तर जय नरेंद्र मोदी बोलतात जेणेकरून त्यांचे सिंहासन टिकून रहावे. ती एक सुशिक्षित, हुशार, सुंदर, हुशार आणि कदाचित कमावती बायको आहे जी तिला विचारून प्रत्येक गोष्टीचे उत्तर देते. लोकशाहीचा अंतिम अर्थ असा आहे की, प्रत्येक स्त्री मग ती कार्यालयात असो, राजकारणात असो, शाळेत असो किंवा घरात असो, ती स्वतःचे निर्णय घेऊ शकते.

18व्या आणि 19व्या शतकात स्त्रिया आणि पुरुष लोकशाहीच्या फायद्यासाठी लढले, परंतु 20व्या शतकाच्या उत्तरार्धात आणि 21व्या शतकाच्या सुरुवातीला हा लढा कमकुवत झाला आहे. आज अमेरिकेतील महिला गर्भपात केंद्रांवर धरणे देत आहेत आणि भारतातील कष्टकरी स्वतंत्र गुजराती महिला गर्भपात करू शकतात. पुरुष हे गुरूंचे नवे आहेत.

लोकशाहीचा अर्थ आर्थिक स्वातंत्र्य असाही आहे जो शून्य होत आहे. प्रत्येक स्त्रीचा गौरव केला जातो ज्याने उच्च स्थान प्राप्त केले आहे, परंतु हे देखील सांगितले जाते की तिला तिच्या वडिलांमुळे किंवा पत्नीमुळे मिळाले आहे. ज्या महिला अधिकार्‍यांवर आजकाल काही आर्थिक गुन्ह्यांचे खटले सुरू आहेत, त्यांचे पदर उघडल्यावर खरी लगाम पतींच्याच हातात असल्याचे स्पष्टपणे दिसून येते.

लोकशाहीचा आत्मा चिरडण्यात धर्माला मोठे स्थान आहे कारण भांडवलशाही महिलांना मोठी ग्राहक मानते. आदर देते आणि म्हणून लोकशाहीचे रक्षण करते. धर्माला चालविता येणार्‍या स्त्रियांची गरज आहे आणि ते त्यांचे एजंट धराधरकडे पाठवतात. लोकशाहीला एजंट नसतो, लोकशाहीला खिंडार पाडण्यासाठी सैनिकांची अख्खी फौज असते. लोकशाही किती काळ टिकेल आणि महिला किती काळ मुक्त होतील, हे पाहणे बाकी आहे. आता क्षितिजावर काळे ढग दिसू लागले आहेत.

पॉर्न साइट्स कॉन्ट्रॅक्टिंग कल्चरमध्ये गुंतल्या आहेत

* बिरेंद्र बरियार ज्योती

पाटणा रेल्वे जंक्शनवर एकूण 10 प्लॅटफॉर्म आहेत. जंक्शन असल्याने याठिकाणी प्रवाशांची धावपळ होते. गेल्या काही महिन्यांपासून प्रत्येक प्लॅटफॉर्म अशा तरुण-तरुणींनी फुलून गेला आहे, ज्यांना रेल्वेने कुठेही जावे लागत नाही. प्लॅटफॉर्मवर बसून तासन् तास स्मार्टफोनकडे टक लावून ते एकत्र घालवतात.

10 रुपयांचे प्लॅटफॉर्म तिकीट घेऊन ते तरुण पाठीवर लॅपटॉपच्या बॅगा लटकवून अस्वस्थपणे वेळ घालवतात. हे तरुण तिथे पॉर्न साइट्स शोधत राहतात आणि पॉर्न फिल्म पाहतात.

तुम्ही विचार करत असाल, यासाठी रेल्वे प्लॅटफॉर्मवर जाण्याची काय गरज आहे? त्याची गरज आहे, कारण पाटणा जंक्शनवर रेल्वेने मोफत वायफाय सेवा सुरू केली आहे. याद्वारे तरुणांना तेथे पॉर्न साइट्सचा मोफत आनंद घेण्याची संधी मिळते.

रेल्वेने देशातील अनेक स्थानके वायफाय सेवेने सुसज्ज केली आहेत, परंतु रेल्वेच्या मोफत वायफाय सेवेचा जास्तीत जास्त वापर पाटणा जंक्शनवर केला जात आहे. स्थानकावरील प्रवाशांची वाढती संख्या आणि वायफायचा वापर पाहता त्याची क्षमता 10 पटीने वाढवण्याची तयारी सुरू आहे. वायफाय वापरण्याच्या बाबतीत जयपूर दुसऱ्या क्रमांकावर, बेंगळुरू तिसऱ्या क्रमांकावर आणि दिल्ली रेल्वे स्थानक चौथ्या क्रमांकावर आहे. हे लक्षात घेण्यासारखे आहे की पाटणा जंक्शनसह 23 रेल्वे स्थानके RailTel आणि Yugal कडून मोफत वायफाय सेवेसह सुसज्ज आहेत.

सर्व २३ रेल्वे स्थानकांपैकी पाटणा रेल्वे स्थानकावर सर्वाधिक प्रवासी WiFi वापरतात. सध्या पाटणा जंक्शनवर एक गिगाबाईट क्षमतेचे वायफाय मशीन बसवण्यात आले आहे. प्रवाशांकडून इंटरनेटचा अधिक वापर केल्यामुळे त्याचा वेग खूपच कमी झाला आहे. यामध्ये सुधारणा करण्यासाठी रेल्वेने वायफायची क्षमता 10 गिगाबाईटपर्यंत वाढवण्याचा प्रस्ताव रेल्वे मंत्रालयाला पाठवला आहे.

रेल्वेच्या सूत्रांनी दिलेल्या माहितीनुसार, पाटणा जंक्शनवर जास्तीत जास्त रेल्वे प्रवासी यूट्यूब आणि पॉर्न साइट सर्च करत आहेत. या साइट्स पाहून सर्वाधिक डेटा खर्च केला जात आहे. त्यानंतर विकिपीडियाचा शोध घेतला जात आहे.

बहुतेक प्रवासी या साइट्सचा मोठ्या प्रमाणावर वापर करत आहेत. याशिवाय रेल्वे प्रवासी मोफत वायफायसह त्यांचे मोबाईल अॅपही अपडेट करतात. प्रवासी चित्रपट डाउनलोड करण्यासाठी मोठ्या प्रमाणावर वायफाय वापरतात. पाटण्यानंतर बिहारच्या गया आणि हाजीपूर जंक्शनवरही रेल्वेने मोफत वायफाय सुविधा उपलब्ध करून दिली आहे.

रेल्वेची मोफत वायफाय सेवा बहुतांशी पॉर्न साइट्स पाहण्यासाठी वापरली जात असताना, नरेंद्र मोदी सरकारने गेल्या वर्षी बीएसएनएल, एमटीएनएल आणि इतर इंटरनेट सेवा प्रदात्यांना १३ पॉर्न साइट्सवर बंदी घालण्याचे आदेश दिले होते. पोर्न साईट पाहिल्याने मुले आणि तरुणांचे हाल होतात, असे भजभज मंडळी सरकारचे मत आहे. मुलांच्या आणि देशाच्या भविष्यासाठी हे चांगले नाही.

समाजसेवक किरण राय म्हणतात की, पॉर्न साइट्स पाहून सभ्यता आणि संस्कृतीचा ऱ्हास होत असल्याचा युक्तिवाद करणे ही परंपरावादी मानसिकता दर्शवते. आज इंटरनेटच्या युगात सर्व काही खुले आहे आणि प्रत्येकजण आपल्या इच्छेनुसार आणि गरजेनुसार त्याचा वापर करत आहे. त्यामुळे पोर्न साईट्सच्या नावाने संस्कृतीचा जयजयकार करणे किंवा राडा करणे योग्य नाही.

विश्व चालवण्यासाठी सेक्स ही आवश्यक गोष्ट आहे, असे तज्ज्ञांचे मत आहे, मग ते घाणेरडे आणि समाजाला अस्वस्थ करणारे कसे? होय, सतत सेक्सचा विचार करणे आणि त्यात गुंतणे हे नक्कीच योग्य नाही. बरं, हे तर्क प्रत्येक गोष्टीला लागू होते. पाटणा उच्च न्यायालयाचे वकील अनिल कुमार सिंह म्हणतात की, प्रत्येक गोष्टीचा अतिरेक वाईट आहे. ज्याप्रमाणे एखाद्या आजाराच्या उपचारासाठी औषधाचे प्रमाण निश्चित केले जाते, त्याचप्रमाणे त्याचा अतिसेवन प्राणघातक ठरू शकतो. त्याचप्रमाणे अतिसंभोग देखील चांगले नाही.

पोंगापंथी समाज आणि सरकारने हे समजून घेतले पाहिजे की पॉर्न साइट तरुणांची दिशाभूल करण्याचे काम करत नाहीत. ते समाजाचा एक महत्त्वाचा घटक आहेत. तसे नसते तर सर्वोच्च न्यायालयाने पॉर्न साइट्सवर बंदी घालण्याची याचिका फेटाळून लावली नसती.

सर्वोच्च न्यायालयाने स्पष्टपणे म्हटले आहे की, एखाद्याला त्याच्या खोलीत पॉर्न पाहण्यापासून कसे रोखता येईल? हे घटनेच्या कलम 21 नुसार वैयक्तिक स्वातंत्र्याच्या अधिकाराचे स्पष्ट उल्लंघन आहे. ज्या देशाने कामसूत्र रचले त्या देशात व्यक्तिस्वातंत्र्य सर्वांच्या वर ठेवले पाहिजे. लैंगिकता ही वैयक्तिक इच्छा असल्याचे सर्वोच्च न्यायालयाने स्पष्टपणे म्हटले आहे. जबरदस्तीने किंवा कायदेशीर बंदी घालणे समर्थनीय नाही.

हे लक्षात घेण्यासारखे आहे की इंदूरचे रहिवासी वकील कमलेश वासवानी यांनी सर्वोच्च न्यायालयात पॉर्न वेबसाइट्सवर बंदी घालण्याची मागणी करणारी जनहित याचिका दाखल केली होती. महिला आणि मुलांविरुद्धचे बहुतांश गुन्हे हे पॉर्न साइट्समुळे होतात, असा युक्तिवाद याचिकाकर्त्याने केला. हे लैंगिक गुन्ह्यांना प्रोत्साहन देतात. हा युक्तिवाद मान्य करण्यास न्यायालयाने नकार दिला आहे.

गुगलच्या सर्वेक्षणानुसार, भारतातील 5 पैकी 3 मोबाइल फोन वापरकर्ते पॉर्न साइट्सला भेट देतात. देशातील ५०% स्मार्टफोन्सवर पॉर्न साइट्स पाहिल्या जातात. देशात ४.३१ मिनिटांनी, उत्तर प्रदेशात ७.११ मिनिटांनी आणि दिल्लीत ८.०२ मिनिटांनी पॉर्न साइट्स पाहिल्या जातात. इतकंच नाही तर पॉर्न साइट्स पाहण्यात महिलाही मागे नाहीत. 25% महिलांना पॉर्न साइट्स बघायला आवडतात. जगभरातील 23% पेक्षा हे प्रमाण 2 टक्क्यांनी जास्त आहे.

डॉ. दिवाकर तेजस्वी सांगतात की जे सेक्स करतात किंवा सेक्सचे पुस्तक वाचतात त्यांना त्यातून मानसिक शांती आणि आनंद मिळतो. सेक्स करण्यापासून कोणालाही रोखले जाऊ शकत नाही किंवा सरकार कोणत्याही प्रकारचे सेक्सी चित्रपट पाहण्यास बंदी घालू शकत नाही. जर पॉर्न साइट्स पाहण्याने तरुण आणि समाजात भरकटली असती तर आज अमेरिका सर्वात वाईट देश असेल. अमेरिकेत, दररोज 14.2 अब्ज लोक पॉर्न पृष्ठांना भेट देतात, ही संख्या जगाच्या 40% आहे.

भारतात सुमारे 8.22 मिनिटे पॉर्न सामग्री पाहिली जाते, तर जगभरात हा आकडा 8.56 मिनिटांचा आहे. सर्वाधिक पॉर्न साइट्स उत्तर भारतात भेट दिल्या जातात. पॉर्न साइट्स पाहण्याच्या बाबतीत मिझोराम सर्वांच्या पुढे आहे.

सनी लिओनीचे पॉर्न चित्रपट भारतात सर्वाधिक पाहिले जातात. त्यानंतर लिसा एन, इंडियन सेक्स, इंडियन वाइफ आणि भारतीय भाभी यांना सर्वाधिक सर्च केले जाते.

भारतीय समाज आणि संस्कृतीत पॉर्न आणि सेक्सवर बोलणे सक्त मनाई आहे. या विषयावर बोलणारी व्यक्ती समाजापासून विचलित मानली जाते. चुकूनही एखाद्या घरातील मुलाने त्याबद्दल काही विचारले तर त्याला शिवीगाळ करून गप्प केले जाते किंवा त्याला इतर गोष्टींनी फूस लावली जाते.

जुन्या काळात व्यभिचाराचे वर्चस्व समाजात आणि कुटुंबावर जास्त होते. तज्ज्ञांचे असे मत आहे की, जुन्या काळी कुटुंबातील अनेक स्त्री-पुरुषांमध्ये अवैध संबंध प्रस्थापित होत असत. काहींनी भावजयांशी, काहींचे वहिनीशी, सासऱ्याचे सून, जावयाचे सासूशी शारीरिक संबंध होते. हे सर्व अत्यंत गुप्तपणे, पडद्याआड आणि अंधारात घडत असे, त्यामुळे समाज सुसंस्कृत समजला जातो. आज हळूहळू सेक्समध्ये मोकळेपणा आलेला आहे, त्यामुळे जुन्या काळातील तथाकथित सुसंस्कृत लोकांचा रडगाडा सुरूच आहे.

हायस्कूलचे मास्तर सुकांत सिंग म्हणतात की भारतीय समाज लैंगिकतेचा वापर गुप्तपणे करतो. त्याबद्दल दबलेल्या भाषेत बोलले जाते. जुन्या काळात सॅक्स कथांची पुस्तके मोठ्या प्रमाणात विकली जात होती. त्या काळातही लहान मुले आणि प्रौढ दोघेही ती पुस्तके गुपचूप वाचत असत. वडिलांच्या कपाटातून आणि पेट्यांमधून लैंगिक कथांची पुस्तके चोरून त्यांची मुलेही ती वाचायची.

यामुळे समाज आणि देश बिघडला आहे का? मोठमोठे अधिकारी, शास्त्रज्ञ, डॉक्टर, इंजिनीअर, लेखक, कवी, साहित्यिक यांनी कधी साचांची पुस्तके वाचली नाहीत का? कधीही अश्लील साइट्सना भेट दिली नाही? अशा स्थितीत पॉर्न साइट्स पाहणाऱ्या आजच्या तरुणाईला भटकण्याचा किंवा उद्ध्वस्त करण्याचा विचारच व्यर्थ आहे.

आज सेक्स बुक्सची जागा पॉर्न साइट्सनी घेतली असून तरुणांबरोबरच वृद्ध देखील त्याचा मनमुराद आनंद लुटत आहेत. ही फक्त मनोरंजनाची साधने आहेत.

अनलिमिटेड कहानियां-आर्टिकल पढ़ने के लिएसब्सक्राइब करें