आरोग्य परामर्श

* डॉ. यतीश अग्रवाल

प्रश्न : मी ५३ वर्षांची आहे. बँकेत ऑफिसर आहे. माझ्यावर कामाचा खूप ताण असतो. कदाचित म्हणूनच माझं ब्लडप्रेशर वाढत आहे. माझ्या लक्षात येतयं की गेल्या २-३ वर्षांपासून हिवाळ्यात जास्त वाढतं. घरी मुलं व नवरा माझी थट्टा करतात की असं काही वसंत ऋतुप्रमाणे ब्लडप्रेशर कमी जास्त होत नाही. पण मला भुक लागली की खायची सवय आहे. कृपया मला सांगा की हिवाळ्याचा ब्लडप्रेशर वाढण्यासाठी काही संबंध आहे का? जर असेल तर ते सामान्य ठेवण्यासाठी काय उपाय करावे जेणेकरून माझं आरोग्य मला सुहृढ राखता येईल.

उत्तर : नक्कीच हिवाळ्यात काहीचं ब्लडप्रेशर वाढू शकतं. उन्हाळ्यापेक्षा हिवाळ्यात कित्येकाचं ब्लडप्रेशर ६-७ ते १० अंकांनी वाढत असतं असं वैद्यकीय संशोधनात (क्लिनिकल संशोधनात) आढळलं आहे. जर ब्लडप्रेशर वाढून १४० अंक सिस्टॉलिक व ९० अंक डायस्टॉविकच्यावर गेलं तर डॉक्टरांचा सल्ला घेऊन ते नियंत्रणात आणण्याच्या दृष्टीने योग्य पावलं उचलावी.

ब्लडप्रेशर वाढणं हे तब्येतीला हानिकारक आहे. शरीरातील नसांवर अतिरिक्त दबाव पडल्याने हृदय, किडणी, मेंदू व डोळ्यांचा पडदा यावर हळूहळू परीणाम होऊ शकतो.

ब्लडप्रेशर नियंत्रणात ठेवण्यासाठी काही उपयुक्त औषधांशिवाय जीवनशैलीत बदल करायची गरज आहे. समतोल आहारत मीठाचा कमी वापर, नियमित व्यायाम व वजनावर नियंत्रण असायला हवं.

जर सकाळी उठल्यावर डोक्याचा मागचा भाग जड वाटत असेल तर ब्लडप्रेशर जास्त आहे असे मानावे व लगेच ब्लडप्रेशर मोजून घ्या. वाढलं असेल तर लगेच डॉक्टरांचा सल्ला घ्या. डॉक्टरांनी जर तुम्हाला औषधाचा डोस वाढवून दिला तर त्यात चालढकल करू नका. उलट लगेच सुरू करा. कधीकधी एखादं छोटंसं जास्तीचं औषध घ्यावं लागतं.

हिवाळ्यात काही लोकांचं ब्लडप्रेशर वाढतं कारण ते जेवणात अधिक मीठ वापरतात. त्यामुळे दिवसभरात ५ ग्रॅमपेक्षा जास्त मीठ खाऊ नये.

ताजी फळं, पालेभाज्या भरपूर खा. शुद्ध दुधाऐवजी स्प्रेटा दुध प्या. जेवणात सॅचुरेटेड फॅट्स कमी करा.

काही रूग्णांमध्ये सकाळी सकाळी ब्लडप्रेशर जास्त आढळते. जर तुमचं असं असेल तर औषधांची वेळ बदलण्याची गरज आहे. काही औषधं सकाळी तर काही संध्याकाळी घेऊन ब्लडप्रेशर नियंत्रणात आणता येतं. याबाबतीत तुम्ही डॉक्टरांना विचारा.

तुमच्या कार्यशैलीतला बदल तुमचा ताण कमी करू शकेल. हसण्या खेळण्यासाठी, आनंदी राहण्यासाठी वेळ येण्याची गरज आहे. शिवाय एकत्र व्यायाम, ध्यान, वगैरे हे ताण कमी करण्याचे उत्तम उपाय आहेत.

प्रश्न : माझं वय ४४ वर्षं आहे. मला मासिक पाळीच्या काही दिवस आधी स्तनांमध्ये जडत्त्व व वेदना जाणवतात. त्यामुळे ब्रेस्ट कॅन्सर आहे की काय असं वाटतं. माझ्या मावशीला हा रोग झाला होता. त्यामुळे लहान वयातच ती वारली. आता मी काय करायला हवं?

उत्तर : तुमची मावशी ब्रेस्ट कॅन्सरने गेली. त्यामुळे तुमच्या मनात भीतीचा आजाराप्रति असणं स्वाभाविक आहे. परंतु ज्याप्रकारे मासिक पाळीबरोबर स्तनांमध्ये होणारे बदल तुम्ही सांगता आहात, ते मला फायब्रोयडिनोसिस किंवा फायब्रोसिस्टिक ब्रेस्ट डिसीज याची लक्षणं वाटतात. यात मासिकपाळीच्या ३-४ दिवस आधी वेदना सुरू होतात व स्त्राव सुरू झाल्यावर थांबतात. स्तनांच्या हालचालीबरोबर वेदना वाढतात. हे मासिकपाळीच्या चक्राबरोबर होणाऱ्या हार्मोनल बदलांमुळे प्रेरीत होतं. त्याचा ब्रेस्ट कॅन्सरशी प्रत्यक्ष किंवा अप्रत्यक्ष काहीही संबंध नाही.

वेदना कमी करण्यासाठी तुम्ही काही छोटेछोटे उपाय करू शकता. आधी तर दिवसभर २४ तास ब्रेसिअर घालून राहा. ज्यामुळे स्तनांना आधार मिळतो. तरीही    वेदना जाणवल्या तर एखादं सौम्य वेदनाशमक औषध उदा. पॅरासिटामोल, इबुप्रोफेन घ्या. तरीही फायदा झाला नाही तर एखाद्या सर्जनला भेटा. गरज असेल तर व्हिटॅमिन ई व हारर्मोनल औषधांनी बरं वाटेल.

तुमच्या मावशीला ब्रेस्ट कॅन्सर झाला होता. तुमचं याबाबतीत जागृत असणं चांगलं आहे. त्यामुळे दर महिन्याला तुम्ही तुमच्या ब्रेस्टची स्वयंतपासणी नियमितपणे करणं फारच उत्तम ठरेल. बेडवर झोपून किंवा आरशासमोर उभं राहून दोन्ही स्तनांमध्ये गाठ, त्वचेतील बदल व स्तनाग्रातील बदल यांचं निरिक्षण करा. थोडा जरी संशय आला तर ताबडतोब तपासणी करा. चालढकळ करू नका. वेळेत उपचार घेतल्याने कितीतरी केसेसमध्ये ब्रेस्ट कॅन्सरचं मुळासकट निर्मुलन झालं आहे.

आपण वजन, आहार यांचा नेहमी समतोल ठेवा. लठ्ठपणा, जंकफूड, तळलेले पदार्थ, मांसाहार वगैरे ब्रेस्ट कॅन्सरला आमंत्रण देऊ शकतात. तुमच्याकडे असा इतिहास आहे (मावशीचा) तुमच्या कुटुंबात आधीच हा रोग आहे त्यामुळे या रिस्कला अधिक वाढू न देणंच योग्य आहे.

आरोग्य परामर्श

– डॉ. राजू वैश्य

 प्रश्न : माझ्या ३३ वर्षांच्या पुतणीला अलीकडेच ऑस्टियोपोरोसिस झाल्याचं निदान झालं आहे. मला वाटायचं की हा वृद्धांचा आजार आहे, पण हा काय तरुणांनाही होतो का?

उत्तर : लोकांचा हा चुकीचा समज आहे की ऑस्टियोपोरोसिस हा केवळ वृद्धांनाच होतो, पण सत्य हे आहे की माणसांना ९८ टक्के बोन मास वयाच्या ३०व्या वर्षांपर्यंत राहातो, दरवर्षी हाडांचं घनत्त्व कमी कमी होत जातं. रजोनिवृत्तीनंतर एस्ट्रोजनच्या अभावामुळे स्त्रियांची हाडं वेगाने कमकुवत होत जातात. पण कमी वयाच्या लोकांनाही ऑस्टियोपोरोसिसची समस्या होऊ शकते. विशेष करून तेव्हा जेव्हा हार्मोन्सची समस्या असेल. व्हिटामिन डीचा अभाव असेल किंवा एखादं औषध घेत असाल जसं की थायरॉइड किंवा स्टेराइडचं. या समस्येपासून वाचण्यासाठी स्वस्थ आहार घ्या, ज्यामध्ये भरपूर प्रमाणात कॅल्शियम आणि व्हिटामिन डी असेल. त्याचबरोबर किशोर आणि तरुणांनी कार्बोनेटेड पेय, अल्कोहोल आणि धूम्रपान करणं टाळलं पाहिजे.

प्रश्न : मी २७ वर्षांची तरुणी आहे. माझ्या बोन डेंसिटी टेस्ट (अस्थी घनत्त्व)मध्ये माझ्या हाडाचं घनत्त्व कमी आढळलं आहे. हे नीट करण्यासाठी मला काय करावं लागेल?

उत्तर : धूम्रपान करणं, अधिक मद्यपान करणं, सोडा पॉपचं सेवन, अधिक गोड आणि प्रोसेस्ड आहार घेतल्याने बोन डेंसिटीवर विपरीत परिणाम होतो. याऐवजी हलकं मांस, हलकी डेरीची उत्पादनं, भरपूर भाज्या आणि फळाचं सेवन करा. आर्थ्रायटिसग्रस्त लोकांनी वॉटर ऐरोबिक्स तर वाढवायलाच हवं, पण त्याचबरोबर वजन उचलणं आणि पायी चालणं या गोष्टी आपल्या दिनचर्येत सामील करा. याने तुमची हाडं मजबूत होतील.

प्रश्न : माझी मुलगी दूध पीत नाही. मला वाटतं यामुळे तिची हाडं कमजोर होतील. मी तिला कसा आहार देऊ ज्यामुळे तिला पुरेपूर कॅल्शियम मिळू शकेल?

उत्तर : तुमची मुलगी जर दूध पीत नसेल तर तिला दुधापासून निर्मित पदार्थ जसं की दही, चीज, पनीर इत्यादी खायला द्या. व्हिटामिन डीयुक्त इतर खाद्यपदार्थ खायला द्या. अंडी, पालक, कडधान्य हे कॅल्शियमचे चांगले स्त्रोत असतात.

प्रश्न : माझ्या ४७ वर्षांच्या सासूबाई ऑस्टियोपोरोसिसच्या रुग्ण आहेत. त्यांच्यासाठी किती प्रमाणात कॅल्शियमचं सेवन करणं योग्य आहे? जास्त प्रमाणात कॅल्शियमचं सेवन केल्याने काही साइड इफेक्ट होतो का?

उत्तर : ऑस्टियोपोरोसिस असल्यास दररोज ५०० एमजी एलिमेंटल कॅल्शियमचे ३ डोस घ्या. ३ डोस देण्यामागचं कारण म्हणजे आपलं शरीर एका वेळी इतकंच कॅल्शियम पचवू शकतं. म्हणूनच मजबूत हाडांसाठी कॅल्शियमचा त्यांचा कोटा दिवसभरातील आहाराद्वारे देत राहा. गरज पडल्यास याची कमतरता दूर करण्यासाठी कॅल्शियम सप्लिमेंट द्या.

प्रश्न : मी ४२ वर्षांचा असून काही महिन्यांपासून सांधेदुखीने त्रस्त आहे. मी शारीरिकरीत्या सक्रिय असून सैरही करतो. पण तरीदेखील वेदना कमी होत नाहीए. कृपया सांधेदुखीची वेदना कमी करण्याचा एखादा उपाय सांगा?

उत्तर : सांधेदुखी वेगवेगळ्या कारणांमुळे होऊ शकते. यासाठी दुखापत, एखाद्या गोष्टीचा मनाला धक्का बसणं, आजार, ताणतणाव, बर्साइटिस, टेंडोनायटिस आणि ऑस्टियोपोरोसिसही कारण ठरू शकतं. आर्थ्रायटिसमुळेदेखील सांध्यांमध्ये वेदना होऊ शकते. पण एक गोष्ट लक्षात ठेवणं गरजेचं आहे की सांधेदुखीची वेदनादेखील प्रत्येक व्यक्तिमध्ये वेगवेगळी असते. ही वेदना कमी करण्याचे अनेक उपाय आहेत.

आइस थेरेपी : तापमान कमी झाल्याने रक्तप्रवाह कमी होतो ज्यामुळे पेशींची सूज कमी होते. पहिल्यांदा जेव्हा तुम्हाला वेदना जाणवत असेल तेव्हा दुखत असलेल्या भागावर तुम्ही आइसपॅक लावा. हे एका तासाच्या अंतराने दिवसातून अनेक वेळा १५ मिनिटं तरी लावा. दुसऱ्या दिवशी फक्त ४-५वेळा बर्फ लावा, पण तेही १५ मिनिटांसाठी. हा उपाय सांधेदुखीपासून आराम मिळवून देतो. पण आइसबर्नपासून काळजी घ्या. बर्फ थेट त्वचेवर ठेवू नका, टॉवेल किंवा कपड्यात गुंडाळून मगच ठेवा.

हायड्रो थेरेपी : कोमट पाण्यानेसुद्धा सांधे आणि स्नायूंवरील ताण कमी होतो म्हणूनच कोमट पाण्याने चांगल्या प्रकारे अंघोळ करावी, यामुळे नितंब आणि गुडघ्यांची वेदना कमी होते. दुखणारा भाग पाण्यात बुडवा आणि मालीश करा, यामुळे रक्तप्रवाह वाढेल.

मालीश : गुडघ्यांच्या सांधेदुखीपासून आराम मिळवण्यासाठी मालीश सर्वात चांगला पर्याय आहे. मालीश कोणा तज्ज्ञ व्यक्तिकडून करून घ्या किंवा मग स्वत:च घरात करा. तुम्ही जर स्वत:च मालीश करत असाल तर वेदना कमी करण्यासाठी दुखणाऱ्या भागावर टोपिकल मेंथोल चोळा. तसंत मालीश करताना तुम्ही आपल्या हृदयाच्या दिशेने हात चालवा.

व्यायाम : अशा व्यायामाची निवड करा ज्यामुळे तुम्ही तुमच्या दुखण्याच्या शेवटच्या टप्प्यापर्यंत पोहोचण्याआधीच चालूफिरू शकाल आणि सांध्यांची वेदनाही वाढणार नाही. सामान्य व्यायामानेदेखील सांधेदुखीपासून आराम मिळतो. व्यायामामुळे गुडघ्यांची ताकद आणि लवचिकपणा वाढतो, तसंच वेदनाही दूर होते.

आरोग्य परामर्श

* डॉ. पूजा राणी, आयव्हीएफ एक्सपर्ट, इंदिरा आयव्हीएफ हॉस्पिटल, रांची

प्रश्न :  माझ्या सुनेचे वय ३१ वर्षे आहे. लग्नाला ६ वर्षे झाली आहेत. मात्र, अजून ती आई बनू शकली नाही. मुलगा आणि सुनेच्या अनेक तपासण्या आणि उपचार केले, परंतु समस्या दूर झाली नाही. सून खूप उदास राहू लागली आहे. कधी-कधी कारणाशिवाय रडू लागते. कृपया सांगा काय करू?

उत्तर : कुठल्याही महिलेसाठी आई बनणे हा तिच्या जीवनातील सर्वात सुखद अनुभव असतो. अशा वेळी तुम्हाला तुमच्या सुनेची मनस्थिती समजू शकते. तुमच्या सांगण्यावरून वाटते की आई न बनल्यामुळे तुमच्या सुनेला नैराश्य आले आहे. तुम्हाला तिला या स्थितीतून बाहेर काढावे लागेल. कारण तणाव वांझपणाची समस्या आणखी वाढवतो. तणावामुळे प्रजनन तंत्रासंबंधी अनेक समस्या निर्माण होतात. जगभरात वांझपणाची ५० टक्के प्रकरणे तणाव व इतर मानसिक समस्यांमुळे होतात. तुम्ही त्यांना एखाद्या चांगल्या मानसशास्त्र तज्ज्ञाला दाखवा. तिला खूश ठेवण्याचा हर प्रकारे प्रयत्न करा. कदाचित त्यांचे आई न बनण्याचे कारण मानसिकही असू शकते.

प्रश्न : मी लठ्ठपणामुळे आधी गर्भधारणा करू शकले नव्हते. परंतु आता मी माझे वजन कमी केले आहे, तरीही गर्भधारणा करण्यात मला समस्या येत आहे. गर्भधारणा करण्यासाठी आता आयव्हीएफ हाच एकमेव उपाय राहिला आहे का?

उत्तर : लठ्ठपणामुळे गर्भधारणा करण्यात समस्या येऊ शकते. परंतु लठ्ठ महिला कधीही आई बनू शकत नाहीत, असे नाही. आता तर तुम्ही तुमचे वजनही कमी केले आहे. सर्वप्रथम एखाद्या स्त्रीरोग तज्ज्ञाला भेटून आपल्या वांझपणाचे कारण जाणून घ्या.

आयव्हीएफ वांझपणावर उपचार करण्यासाठी एकमेव उपाय नाहीए. या समस्येची अनेक कारणे असू शकतात. जेव्हा यावर योग्य प्रकारे डायग्नोसिस आणि उपचार केले जातील, तेव्हा सहजपणे गर्भधारणा करता येऊ शकते. फर्टिलिटी ट्रीटमेंटमध्ये औषधे, हार्मोन थेरपी, आययूआय सर्वात प्रभावी उपचारपद्धती आहे.

काही वेळा जीवनशैलीत बदल करूनही वांझपणाची समस्या दूर होऊ शकते. जर या सर्व प्रयत्नांनंतरही संतानसुखाची प्राप्ती झाली नाही, तर मात्र आयव्हीएफ तंत्राची मदत घेता येईल.

प्रश्न :  माझे वय ३८ वर्षे हे आणि आता माझा मेनोपॉज सुरू झाला आहे. माझ्यासाठी आयव्हीएफद्वारे गर्भधारणा होण्याची काही शक्यता आहे का?

उत्तर : मेनोपॉजसाठी ३८ वर्षे ही खूप लहान वय आहे. अशा प्रकारच्या प्रकरणात आम्ही हे जाणून घ्यायचा प्रयत्न करतो की हा खरोखरच मेनोपॉज आहे की दुसऱ्या कुठल्या कारणामुळे मासिक पाळी बंद झाली आहे. अल्ट्रासाउंडने मेनोपॉजची पुष्टी होते. मेनोपॉजमध्ये अंडेनिर्मितीची प्रक्रिया बंद होते. त्यामुळे सहजरीत्या गर्भधारणा करणे अशक्य आहे. अशा वेळी आयव्हीएफ तंत्र गर्भधारणा करण्यात मदत करते. डोनर प्रोग्रामद्वारे दुसऱ्या एखाद्या महिलेचे अंडे घेतले जाते आणि त्यांना जोडीदाराच्या स्पर्मने फलित केले जाते. या भ्रूणाला महिलेच्या गर्भाशयात इम्प्लान्ट केले जाते.

जर दुसऱ्या एखाद्या कारणामुळे मासिक पाळी बंद झाली असेल, तर त्या कारणाचा शोध घेऊन उपचार घेऊ शकतो.

प्रश्न : मी ३३ वर्षीय गृहिणी आहे. लग्नाला १२ वर्षे झाली आहेत, पण आम्हाला अजून मूलबाळ नाही. आम्हाला आयव्हीएफद्वारे मूल हवे आहे, पण मी असे ऐकलेय की अशा प्रकारे जन्मलेल्या मुलामध्ये जन्मत:च दोष निर्माण होण्याची जास्त शक्यता असते?

उत्तर : आयव्हीएफ तंत्राद्वारे जन्म घेणाऱ्या मुलांमध्ये जन्मत:च विकृती असण्याची शक्यताही, सामान्य गर्भधारणेद्वारे जन्म घेणाऱ्या मुलांच्या तुलनेत केवळ १-२ टक्के वाढलेली असते. सामान्यत: गर्भधारणेमध्ये ही शक्यता १५ मुलांमध्ये १ अशी असते आणि आयव्हीएफमध्ये ती प्रत्येक १२ मुलांमध्ये १ अशी असते.

असिस्टिड रीप्रॉडक्टिव्ह टेक्निक्समध्ये रोज नवीन तंत्र विकसित होत आहेत. हे केवळ त्याच लोकांचीच मदत करत नाहीत, जे काही कारणामुळे संतानहिन आहेत, शिवाय आनुवंशिकरीत्या निरोगी बाळाला जन्म देण्यासही मदत करत आहे.

अशी अनेक दाम्पत्य आहेत, जी सामान्य आहेत व वांझ नाहीत. परंतु ती अशा जीन्सची संवाहक आहेत, जे एखाद्या आनुवंशिक रोगाचे कारण आहे. उदा. थॅलेसीमिया, हनटिंग्टन डिसीज, डाऊन सिंड्रोम, टर्नर सिंड्रोम इ. या प्रक्रियेमुळे अशा लोकांनाही निरोगी मूल मिळविण्यास मदत होत आहे. भ्रूण विकसित केल्यानंतर त्याची प्रयोगशाळेत तपासणी होते. केवळ तेच भ्रूण महिलेच्या गर्भामध्ये इम्प्लान्ट केले जाते, ज्यामध्ये जेनेटिकल काहीही समस्या नसते.

पूर्वी आयव्हीएफचे यश २०-४० टक्केच असे. परंतु संशोधनातून ही गोष्ट समोर आली आहे की सर्वश्रेष्ठ भ्रूणांना निवडण्याचे जे आधुनिक तंत्र आहे, ते याच्या यशाचा दर ७८ टक्के वाढवते.

प्रश्न : मी निम्न मध्यमवर्गीय कुटुंबातील आहे. माझ्या लग्नाला १० वर्षे झाली आहेत. संतानप्राप्तीसाठी सर्व प्रयत्न केले. आता आम्हाला आयव्हीएफची मदत घ्यायची इच्छा आहे. पण असे ऐकलेय की हा एक धोकादायक आणि खूप खर्चिक उपचार प्रकार आहे?

उत्तर : नाही, हा धोकादायक नाहीए, तर हा एक सुरक्षित उपचार आहे. केवळ १-२ टक्के महिलाच गंभीर ओव्हेरियन हायपर स्टीम्युलेशन सिंड्रोमच्या कारणामुळे आजारी पडतात. आयव्हीएफ तंत्राची सफलता जवळपास ४० टक्के असते. हे यश केवळ उपचार तंत्रावर नव्हे, तर महिलांचे वय, वांझपणाची कारणे, बायोलॉजिकल आणि हार्मोनल कारणांवरही अवलंबून असते.

हा महागडा उपचार आहे. परंतु गेल्या वर्षांमध्ये यावर होणाऱ्या एकूण खर्चात जास्त वाढ झालेली नाही.

आरोग्य परामर्श

 डॉ. संदीप मेहता, बीएलके सुपरस्पेशालि हॉस्पिटल,नवीदिल्ली

प्रश्न : मी ४७ वर्षांची नोकरदार स्त्री आहे. मी वयाच्या ४२व्या वर्षीच रजोनिवृत्त झाले आहे. पण तेव्हापासून कूस बदलल्यावर मला स्तनांमध्ये वेदना जाणवते. मला कोणत्या प्रकारची तपासणी करायला हवीय?

उत्तर : याला मस्टाल्जिया म्हटलं जातं. स्तनांमध्ये वेदना स्तनरोगाचं कोणतंही लक्षण असू शकतं. तुम्ही एखाद्या तज्ज्ञ कॅन्सर सर्जनकडून तुमच्या स्तनांची तपासणी करून घ्यायला हवीय. जर तुमचे स्तन कडक झाले असून तुमच्या डॉक्टरांना तपासणीदरम्यान एखादी गाठ वगैरे दिसत असेल तर तुम्ही तुमच्या ब्रेस्टचा एमआरआय करणं जास्त योग्य ठरेल.

प्रश्न : मी ३७ वर्षांची गृहिणी आहे. गेल्या सहा वर्षांपासून मी गर्भनिरोधक गोळ्या खात आहे. पण मी असं ऐकलं आहे की अशा गोळ्यांचं सेवन केल्याने कॅन्सर होण्याची शक्यता बळावते. हे सत्य आहे का?

उत्तर : पाच वर्षांपेक्षा जास्त काळापासून गर्भनिरोधक गोळ्या खाणाऱ्या स्त्रियांमध्ये ब्रेस्ट कॅन्सरचा धोका जास्त असतो. खरंतर अलीकडे गर्भनिरोधक गोळ्यांमध्ये हार्मोन्सचं प्रमाण कमी ठेवलं जातं. त्यामुळे याचा धोका बऱ्यापैकी कमी झाला आहे. पण ज्या स्त्रियांच्या कुटुंबात ब्रेस्ट कॅन्सरचा इतिहास राहिला आहे तिने अशा गोळ्यांचं सेवन करणं टाळलं पाहिजे.

प्रश्न : दोन वर्षांपूर्वी माझ्या बहिणीचं ओव्हरियन कॅन्सरमुळे निधन झालं होतं. तिला २ मुली. एक १६ वर्षांची आणि एक १० वर्षांची आहे. डॉक्टर सांगतात की जर आईला कॅन्सर झाला आहे तर मुलांनाही कॅन्सर होण्याची शक्यता असते. म्हणूनच जर भविष्यात अशा कुठच्या धोक्यापासून बचावयाचं असेल तर आम्ही काय करायला हवं?

उत्तर : मुलींना ओव्हरियन कॅन्सरची भीती (सामान्य लोकसंख्येच्या तुलनेत ३ ते ६ पट) जास्त असते. दोन्ही मुलींसाठी सद्या एकच सल्ला आहे की त्यांनी दरवर्षी सीए १२५ची तपासणी करत राहावं आणि ओव्हरियन कॅन्सरची तपासणी करण्यासाठी ट्रांसवेजिनल अल्ट्रासाउंड करून घ्यावा. त्यांनी बीआरसीए १ आणि बीआरसीए २ सारखी अेनेटिक म्यूटेशन तपासणीही करून घ्यायला हवी. जर याचा रिपोर्ट पॉझिटिव्ह आला, तर अपत्य जन्माला न घालण्याचा निर्णय घेऊन त्यांना याचा धोका कमी करणाऱ्या साल्पिंगो उफोरेक्टोमिया (या सर्जिकल प्रक्रियेत स्त्रीची ओव्हरी आणि फॅलोपियन ट्यूब्स काढून टाकल्या जातात) वरही विचार करायला हवाय. अशाप्रकारच्या तपासणीचा सल्ला सामान्यपणे ३०-३५ वर्षांच्या स्त्रीला दिला जातो. पण तुम्ही तुमच्या बहिणीच्या मुलींचा हा सर्जिकल उपचार त्यांची आई ओव्हरियन कॅन्सरने ग्रस्त झाल्याच्या वयापेक्षा १० वर्षं कमी वयातही करून घेऊ शकता. त्या कमी वयात हा धोका कमी करण्यासाठी आपली ओव्हरी काढू शकतात.

प्रश्न : लहानपणी भाजल्यानंतर कोणाला नंतर कॅन्सर होऊ शकतो का? जर होय, तर यापासून बचावण्याचं पहिलं पाऊल काय असायला हवंय?

उत्तर : भाजल्यामुळे अस्थायी डाग पडतात, ज्यामुळे अशी त्वचा आकसली किंवा ताणली जाते आणि त्याची हालचाल सीमित होऊन जाते. जसं की, टाचा किंवा गुडघ्यांच्या सांध्यामध्ये अनेक वर्षांनी कॅन्सरची जखम बनण्याची शक्यता निर्माण होते. भाजल्यामुळे त्वचेला झालेल्या अपायांवर उपचार करण्यासाठी बचावण्याचा सर्वात उत्तम मार्ग म्हणजे शक्य तितक्या लवकर स्किन ग्राफ्टिंग किंवा फ्लॅप करणं आहे.

प्रश्न : प्रत्येकाला एचपीव्ही लस टोचून घ्यायला हवीय का? ही लस टोचून घेतल्याचा काही धोकाही आहे का?

उत्तर : एचपीव्ही पुरुष आणि स्त्रियांमध्ये आनुवंशिक गाठीचं मुख्य कारण असतं. हे स्त्रियांच्या गर्भाशय, गुप्तांग आणि योनिमार्गाच्या कॅन्सरचंही कारण ठरतं. पुरुषांना लिंग कॅन्सर आणि स्त्री व पुरुष दोघांना यामुळे गुदद्वार आणि गळ्याचाही कॅन्सर होऊ शकतो. यापैकी अनेक रोगांपासून एचपीव्ही लस घेऊन बचावलं जाऊ शकतं.

एचपीव्ही लस ११-१२ वर्षांच्या मुलामुलींना घेण्याचा सल्ला दिला जातो. किशोरावस्थेच्या आधीचं वय लस घेण्यासाठी सर्वात योग्य असतं. कारण पहिल्यांदा यौन संपर्कात येणं आणि वायरसच्या पहिल्या संपर्कात येण्याच्या खूप आधी ही लस फारच प्रभावीपणे काम करते. किशोरावस्था ओलांडणारे आणि   तारुण्यावस्थेत पोहोचणाऱ्यांनाही एचपीव्ही लसीचा फायदा होऊ शकतो. मग ते सेक्सुअलरीत्या सक्रिय असले तरी ही लस त्यांना एचपीव्हीच्या सर्वात सामान्य टाइपपासूनही वाचवेल.

एचपीव्हीचे जवळजवळ ४० वेगवेगळे प्रकार आहेत. मुली वयाच्या सव्वीसाव्या वर्षांपर्यंत ही लस घेऊ शकतात तर मुलं वयाच्या एकविसाव्या वर्षांपर्यंत ही लस घेऊ शकतात.

आरोग्य परामर्श

* डॉक्टर श्वेता गोस्वामी

प्रश्न : माझं वय ३४ वर्षं आहे. मला एक ५ वर्षांचा मुलगादेखील आहे. मला पीरिएड्सनंतर हलकासा घट्ट असा पांढरा पाण्यासारखा डिस्चार्ज व्हायचा. वारंवार लघवीला जावं लागायचं. डॉक्टरांना दाखविल्यानंतर समजलं की तांदळाच्या दाण्यासारख्या मूतखड्याची तक्रार आहे, ज्याच्यावर उपचार सुरू आहेत. हे बरं झाल्यानंतर मला पुन्हा आई व्हायचंय. परंतु माझा मुलगा जेव्हा दीड वर्षांचा होता तेव्हा मी गर्भपात केला होता. तेव्हापासून मी गर्भवती झालेली नाही. मला लवकरच दुसरं मूल हवंय. पुन्हा आई होण्यासाठी मी कोणते उपचार करून घ्यायला हवेत? माझं पहिलं मूल सिझेरियनने झालं होतं?

उत्तर : तुम्ही आता गर्भवती होऊ शकता परंतु सुरक्षित गर्भधारणेसाठी मूतखडा काढायला हवा. कदाचित तुमची फॅलोपियन टयूब बंद झाली असावी ज्यामुळे तुम्ही गर्भपातानंतर गर्भवती होऊ शकला नाहीत. यासाठी तुम्हाला एक्स रे, ज्याला एलएसजी म्हणतात, ते करायला हवं. यामुळे तुम्हाला लॅप्रोस्कोपीची गरज आहे का आयवीएफची ते समजेल.

तुमच्या पतींच्या सेमेनचीदेखील तपासणी करून घ्या. तुमचे रिपोर्ट नॉर्मल असतील तसंच तुमची फॅलोपियन ट्यूब उघडी असेल तर इंट्रायूट्रीन इंसेमिनेशन करू शकता. हे सर्व करायला अधिक खर्च येत नाही. ३ ते ६ सायकलमध्ये हे पूर्ण होऊ शकतं. जर आययूआय टेस्ट फेल झाली तर तुम्ही आयवीएफ पद्धतीचा अवलंब करू शकता आणि सर्वात महत्त्वाची गोष्ट म्हणजे तुम्ही तुमचे उपचार एखाद्या खास फर्टिलिटी सेंटरमधूच करुन घ्या.

प्रश्न : मी एका मल्टीनॅशनल कंपनीत काम करते. आता मी आणि माझे पती परिवार नियोजनासाठी तयार नाही आहोत. मला हे जाणून घ्यायचंय की जर मी गर्भनिरोधक गोळ्यांचं सेवन सुरू केले तर माझ्या पतींनादेखील कंडोमचा वापर करावा लागेल का?

उत्तर : जन्म नियंत्रक क्रिया म्हणजेच गर्भनियंत्रक गोळी आययूएस वा गर्भनिरोधक इंजेक्शन इत्यादी नको असलेला गर्भ रोखण्यात प्रभावी आहे. परंतु हे सर्व यौनरोग वा यौनसंक्रमणपासून कोणत्याही प्रकारचं संरक्षण देत नाहीत तर कंडोमपासून यौनरोगांपासून संरक्षण होतं आणि नको असलेल्या गर्भ समस्येचंदेखील निराकरण होतं. म्हणून सुरक्षित यौनसंबंधांसाठी कंडोमचा वापर करणं योग्य ठरेल.

प्रश्न : माझं वय २४ वर्षं आहे. मी एका कन्सल्ट्न्सीमध्ये काम करते. माझ्या प्रियकरासोबत माझे शारीरिकसंबंध होते. यासाठी आम्ही सुरक्षेचीदेखील खास काळजी घ्यायचो. परंतु मला अजूनही भीती वाटते. कृपया मदत करा.

उत्तर : तुम्ही एका चांगल्या स्त्री-रोगतज्ज्ञांकडे जा आणि तुमची तपासणी करून घ्या. तुमच्या गर्भावस्थेची चाचणीदेखील केली जाऊ शकते.

प्रश्न : मी ३३ वर्षांची असून मी आणि माझे पती बाळासाठी प्रयत्न करत आहोत. माझ्या मासिकपाळीची तारीख उलटून पाच दिवस झाले आहेत. मी प्रेगनन्सी टेस्ट करू शकते का?

उत्तर : नॉर्मल यूरिन प्रेगनन्सी टेस्ट पीरिएड मिस झाल्याच्या १५ दिवसांनंतरच करायला हवी तेव्हाच पिझटिव रिझल्ट येतो. परंतु तुमच्याजवळ दुसरा ऑप्शनदेखील आहे की तुम्ही ब्लड बीएचसीजीची टेस्ट करू शकता. त्यामुळे तुम्ही प्रेग्नण्ट आहात की नाही ते समजेल.

प्रश्न : मी ३९ वर्षांची आहे. गेल्या ३ महिन्यांपासून मी नोवेलॉन औषध घेतेय; कारण माझ्या उजव्या ओवरीमध्ये सिस्ट आहे. या औषधांनी सिस्ट जाईल का? कृपया मला गर्भधारणा होण्यासाठी कोणती ट्रीटमेण्ट घ्यायला हवी तेदेखील सांगा?

उत्तर : तुम्हाला सोनोग्राफी करून घ्यायला हवी. यामुळे तुमच्या सिस्टच्या आकाराची माहिती मिळेल आणि एकदा फर्टिलिटी स्पेशालिस्टलादेखील दाखवायला हवं. त्यामुळे ते तुम्हाला सायकल प्लॅन करण्यात तुम्हाला मदत करू शकतील आणि लॅप्रोस्कोपीच्या मदतीने तुम्हाला तुमच्या रिप्रोडक्टिव ऑर्गनच्या कंडीशनची माहिती मिळेल.

प्रश्न : माझे वय ३० वर्षं आहे. मी शारीरिकरित्या निरोगी आहे आणि माझ्या वैद्यकीय तपासण्यादेखील करून घेतल्या आहेत. तरीदेखील नैसर्गिक पद्धतीने गर्भधारणा करू शकत नाहीए. बीजाणूंशिवायदेखील पीरिएड्स येऊ शकतात?

उत्तर : होय, असं होऊ शकतं की बीजांडाशिवायदेखील पीरिएड येऊ शकतो. तुम्हाला जर नैसर्गिकपणे गर्भधारणा होत नसेल तर तुम्ही एखाद्या चांगल्या फर्टिलिटी सेंटरमध्ये जाऊन फॉलिकल्सची वाढ आणि बीजांडासंबंधित तपासणी करून घ्यायला हवी.

प्रश्न : माझं वय ३० वर्षं असून पतींचं वय ३३ वर्षं आहे. आम्ही दोघेही निरोगी आहोत. आम्ही गेल्या दीड वर्षांपासून दुसऱ्या बाळासाठी प्रयत्न करत आहोत, परंतु गर्भधारणा होत नाहीए. माझं मॅसुरेशन सायकलदेखील सामान्य आहे. कृपया योग्य सल्ला द्या.

उत्तर : कधीकधी बाळाच्या जन्मापासून त्रास उद्भवू शकतो. तरीदेखील तुम्ही दोघांनी एकदा स्त्री-रोगतज्ज्ञांना दाखवायला हवं आणि तुमच्या बीजांडाच्या दिवसांबद्दल माहिती घ्यायला हवी. एकदा तुमच्या पतींची टेस्टदेखील करून घ्या.

गृहशोभिकेचा सल्ला

 

मी २० वर्षीय तरूण आहे. मी सुरुवातीपासूनच खूप अंतर्मुख स्वभावाचा आहे. खूप कमी लोकांशी माझी मैत्री आहे. अर्थात, कुटुंबातही आईवडिलांशिवाय दुसरं कोणीही नाहीए आणि ते दोघंही नोकरदार आहेत. त्यामुळे घरीही मी जास्त वेळ एकटाच असतो. साहजिकच याच कारणामुळे मी लोकांत पटकन मिसळत नाही. माझी छबी शाळा आणि कॉलेजमध्ये एक अभ्यासू किंवा असं म्हणा की पुस्तकातील किडा अशीच राहिली आहे. माझ्यासोबतची मुले कॉलेजमध्ये मौजमस्ती करत असत. नवनवीन गर्लफ्रेंड्स ठेवत असत. उलट माझे या गोष्टीकडे कधी कलच नव्हता. घरातल्यांचीही इच्छा होती की मी चांगले ग्रेड्स मिळवावे. मी त्यांची इच्छा पूर्ण करण्यात गुंतलो आहे.

गेल्या महिन्यात कुणास ठाऊक कसे, एका मुलीचे फ्रेंडशिप प्रपोजल मी कसं स्वीकार केलं, तेही फेसबुकवर. काही दिवसांच्या मैत्रीतच आम्ही एकमेकांच्या खूप जवळ आलो. आम्ही रोज भेटू लागलो होतो.

एके दिवशी तिने डिनरची फर्माइश केली आणि त्या दिवशी आम्ही हॉटेलमध्ये संबंधही ठेवले. माझ्यासाठी हा पहिला अनुभव होता. त्यामुळे मी एवढा कामोत्तेजित झालो होतो की सुरक्षेसाठी कंडोमचाही वापर केला नाही.

आठवड्याभरापूर्वी एका मित्राद्वारे कळलं की माझ्या या मैत्रिणीने अनेक लोकांशी संबंध ठेवले आहेत. हे सत्य कळल्यानंतर मी तिला भेटणं बंद केलं. सर्व संबंध संपवून टाकले. अगदी चॅटिंग, फोन वगैरेही. परंतु या गोष्टीबाबत खूप काळजीत आहे की त्या मुलीशी संबंध ठेवल्यामुळे मला एड्स तर होणार नाही ना?

त्या मुलीशी संबंध तोडून आपण समजदारपणाचे काम केले आहे. अशा प्रकारच्या मुली सरळसाध्या तरुणांना फसवून ऐश करतात आणि अनेकदा त्याबदल्यात लैंगिक रोगांची भेटही देतात.

मी ४२ वर्षीय विवाहित आहे. विवाहाला १६ वर्षे झाली आहेत. २ मुलं आहेत. सुखी आणि संपन्न दाम्पत्य जीवन आहे. ३ महिने आधीपर्यंत मी स्वत:ला एक यशस्वी गृहिणी आणि पतिची प्रेयसी समजत होते,   पण एके दिवशी कळलं की पती जेव्हा अनेक दिवसांसाठी टूरवर जातात, तेव्हा तिथे (मुंबईत) कुठल्यातरी कॉलगर्लबरोबर मजा करतात.

आता हे सत्य कळल्यावर माझी झोपच उडाली आहे. मला स्वत:चाच राग येऊ लागला आहे. मी ज्या पतिवर डोळे झाकून विश्वास ठेवत राहिले, त्यांनी माझा विश्वासघात केला. मी त्यांच्याशी याबाबत काही बोलले नाहीए, पण मनातल्या मनात कुढत आहे. मला कळत नाहीए की या स्थितीत स्वत:ला कशी सावरू? माझ्या पतिने चिडलेला मूड आणि काळजीत असलेला चेहरा पाहून अनेकदा विचारलं, पण तब्येत बरी नसल्याचे सांगत टाळलं. कृपया मला सांगा, मी काय करू?

तुमचं काळजीत पडणं स्वाभाविक आहे. पण तुम्ही काळजीत किंवा तणावग्रस्त होऊन समस्या संपणार नाही. त्यासाठी आपल्याला स्वत:ला प्रयत्न करावे लागतील. पतिला समोर बसवून त्यांच्याशी बोला. त्यांना समजवा की अशा प्रकारचे वागणे अनुचित तर आहेच, पण त्यांच्या स्वत:च्या हिताचेही नाही. कॉलगर्ल्सचे अनेक पुरुषांशी संबंध असतात आणि त्यांच्याशी संबंध बनवल्याने एड्ससारखा आजार होण्याचीही शक्यता असते. त्यामुळे त्यांनी या व्यभिचारापासून दूर राहिले पाहिजे. त्यांना प्रेमाने, रागाने कसेही समजावा आणि हेही सांगा की जर त्यांनी ही गोष्ट संपवली नाही, तर तुम्ही त्यांच्याशी शारीरिक संबंध ठेवणार नाहीत.

मी बीए प्रथम वर्षाचा विद्यार्थी आहे आणि अॅक्टर बनायची इच्छा आहे. मी नाटकात काम करतो. मोठमोठ्या ऑडिटोरियम्समध्ये शो केले आहेत. अॅक्टर बनण्यासाठी मी नॅशनल स्कूल ऑफ ड्रामामध्ये प्रवेश घ्यायला हवा का? जर तसे असेल, तर त्यासाठी मला काय करायला हवं आणि त्या प्रशिक्षणानंतर मी अॅक्टर बनू शकेन का?

आपली ही चांगली हॉबी आहे. जर भविष्यात तुम्हाला यातच करियर करायचं असेल, तर बीएचं शिक्षण पूर्ण केल्यानंतर आपण आपल्या या मनपसंत कोर्ससाठी अॅडमिशन घेऊ शकता. याच्या माहितीबद्दलचा प्रश्न आहे, तर ती तुम्हाला इंटरनेटवर मिळू शकेल. आपल्याला सावध करतोय की अन्य क्षेत्रांच्या तुलनेत या क्षेत्रात प्रतिस्पर्धी खूप आहेत. त्यामुळे विचारपूर्वक निर्णय घ्या.

मी २४ वर्षीय तरुणी आहे. पतिचे वय २६ वर्षे आहे. आम्ही दोघांना सेक्सबाबत मुळीच ज्ञान नाही. विवाहाला ६ महिने झाले आहेत. तरीही आम्ही अजून नीटपणे सहवासाचे सुख घेतलेले नाहीए. पती जेव्हाही सहवासासाठी प्रवृत्त होतात,  मला भीतिमुळे सामान्य वाटत नाही. पती सहवास तर करतात, पण त्यांना वाटतं की ते बलात्कार करत आहेत. काय करू, जेणेकरून आम्हीही इतर दाम्पत्यांप्रमाणे सेक्सचा आनंद घेऊ शकू?

आपण विवाहितांसाठीचे सेक्स या विषयावर चांगले पुस्तक वाचले पाहिजे. त्यानंतर आपल्याला माहिती मिळेल की कसे संबंध बनवावेत. त्याबरोबरच सहवासासाठी प्रवृत्त होण्यापूर्वी आपण दोघांनी प्रणय, आलिंगन, चुंबन इ. रतिक्रीडा केल्या पाहिजेत. त्यामुळे कामोत्तेजना वाढते. त्यानंतर तुम्ही सहवास केल्यास आपल्याला जरूर सुख मिळेल. अर्थात, आपण आपल्या मनात काही पूर्वग्रह ठेवू नये.

अनलिमिटेड कहानियां-आर्टिकल पढ़ने के लिएसब्सक्राइब करें