मी २० वर्षीय तरूण आहे. मी सुरुवातीपासूनच खूप अंतर्मुख स्वभावाचा आहे. खूप कमी लोकांशी माझी मैत्री आहे. अर्थात, कुटुंबातही आईवडिलांशिवाय दुसरं कोणीही नाहीए आणि ते दोघंही नोकरदार आहेत. त्यामुळे घरीही मी जास्त वेळ एकटाच असतो. साहजिकच याच कारणामुळे मी लोकांत पटकन मिसळत नाही. माझी छबी शाळा आणि कॉलेजमध्ये एक अभ्यासू किंवा असं म्हणा की पुस्तकातील किडा अशीच राहिली आहे. माझ्यासोबतची मुले कॉलेजमध्ये मौजमस्ती करत असत. नवनवीन गर्लफ्रेंड्स ठेवत असत. उलट माझे या गोष्टीकडे कधी कलच नव्हता. घरातल्यांचीही इच्छा होती की मी चांगले ग्रेड्स मिळवावे. मी त्यांची इच्छा पूर्ण करण्यात गुंतलो आहे.
गेल्या महिन्यात कुणास ठाऊक कसे, एका मुलीचे फ्रेंडशिप प्रपोजल मी कसं स्वीकार केलं, तेही फेसबुकवर. काही दिवसांच्या मैत्रीतच आम्ही एकमेकांच्या खूप जवळ आलो. आम्ही रोज भेटू लागलो होतो.
एके दिवशी तिने डिनरची फर्माइश केली आणि त्या दिवशी आम्ही हॉटेलमध्ये संबंधही ठेवले. माझ्यासाठी हा पहिला अनुभव होता. त्यामुळे मी एवढा कामोत्तेजित झालो होतो की सुरक्षेसाठी कंडोमचाही वापर केला नाही.
आठवड्याभरापूर्वी एका मित्राद्वारे कळलं की माझ्या या मैत्रिणीने अनेक लोकांशी संबंध ठेवले आहेत. हे सत्य कळल्यानंतर मी तिला भेटणं बंद केलं. सर्व संबंध संपवून टाकले. अगदी चॅटिंग, फोन वगैरेही. परंतु या गोष्टीबाबत खूप काळजीत आहे की त्या मुलीशी संबंध ठेवल्यामुळे मला एड्स तर होणार नाही ना?
त्या मुलीशी संबंध तोडून आपण समजदारपणाचे काम केले आहे. अशा प्रकारच्या मुली सरळसाध्या तरुणांना फसवून ऐश करतात आणि अनेकदा त्याबदल्यात लैंगिक रोगांची भेटही देतात.
मी ४२ वर्षीय विवाहित आहे. विवाहाला १६ वर्षे झाली आहेत. २ मुलं आहेत. सुखी आणि संपन्न दाम्पत्य जीवन आहे. ३ महिने आधीपर्यंत मी स्वत:ला एक यशस्वी गृहिणी आणि पतिची प्रेयसी समजत होते, पण एके दिवशी कळलं की पती जेव्हा अनेक दिवसांसाठी टूरवर जातात, तेव्हा तिथे (मुंबईत) कुठल्यातरी कॉलगर्लबरोबर मजा करतात.
आता हे सत्य कळल्यावर माझी झोपच उडाली आहे. मला स्वत:चाच राग येऊ लागला आहे. मी ज्या पतिवर डोळे झाकून विश्वास ठेवत राहिले, त्यांनी माझा विश्वासघात केला. मी त्यांच्याशी याबाबत काही बोलले नाहीए, पण मनातल्या मनात कुढत आहे. मला कळत नाहीए की या स्थितीत स्वत:ला कशी सावरू? माझ्या पतिने चिडलेला मूड आणि काळजीत असलेला चेहरा पाहून अनेकदा विचारलं, पण तब्येत बरी नसल्याचे सांगत टाळलं. कृपया मला सांगा, मी काय करू?
तुमचं काळजीत पडणं स्वाभाविक आहे. पण तुम्ही काळजीत किंवा तणावग्रस्त होऊन समस्या संपणार नाही. त्यासाठी आपल्याला स्वत:ला प्रयत्न करावे लागतील. पतिला समोर बसवून त्यांच्याशी बोला. त्यांना समजवा की अशा प्रकारचे वागणे अनुचित तर आहेच, पण त्यांच्या स्वत:च्या हिताचेही नाही. कॉलगर्ल्सचे अनेक पुरुषांशी संबंध असतात आणि त्यांच्याशी संबंध बनवल्याने एड्ससारखा आजार होण्याचीही शक्यता असते. त्यामुळे त्यांनी या व्यभिचारापासून दूर राहिले पाहिजे. त्यांना प्रेमाने, रागाने कसेही समजावा आणि हेही सांगा की जर त्यांनी ही गोष्ट संपवली नाही, तर तुम्ही त्यांच्याशी शारीरिक संबंध ठेवणार नाहीत.
मी बीए प्रथम वर्षाचा विद्यार्थी आहे आणि अॅक्टर बनायची इच्छा आहे. मी नाटकात काम करतो. मोठमोठ्या ऑडिटोरियम्समध्ये शो केले आहेत. अॅक्टर बनण्यासाठी मी नॅशनल स्कूल ऑफ ड्रामामध्ये प्रवेश घ्यायला हवा का? जर तसे असेल, तर त्यासाठी मला काय करायला हवं आणि त्या प्रशिक्षणानंतर मी अॅक्टर बनू शकेन का?
आपली ही चांगली हॉबी आहे. जर भविष्यात तुम्हाला यातच करियर करायचं असेल, तर बीएचं शिक्षण पूर्ण केल्यानंतर आपण आपल्या या मनपसंत कोर्ससाठी अॅडमिशन घेऊ शकता. याच्या माहितीबद्दलचा प्रश्न आहे, तर ती तुम्हाला इंटरनेटवर मिळू शकेल. आपल्याला सावध करतोय की अन्य क्षेत्रांच्या तुलनेत या क्षेत्रात प्रतिस्पर्धी खूप आहेत. त्यामुळे विचारपूर्वक निर्णय घ्या.
मी २४ वर्षीय तरुणी आहे. पतिचे वय २६ वर्षे आहे. आम्ही दोघांना सेक्सबाबत मुळीच ज्ञान नाही. विवाहाला ६ महिने झाले आहेत. तरीही आम्ही अजून नीटपणे सहवासाचे सुख घेतलेले नाहीए. पती जेव्हाही सहवासासाठी प्रवृत्त होतात, मला भीतिमुळे सामान्य वाटत नाही. पती सहवास तर करतात, पण त्यांना वाटतं की ते बलात्कार करत आहेत. काय करू, जेणेकरून आम्हीही इतर दाम्पत्यांप्रमाणे सेक्सचा आनंद घेऊ शकू?
आपण विवाहितांसाठीचे सेक्स या विषयावर चांगले पुस्तक वाचले पाहिजे. त्यानंतर आपल्याला माहिती मिळेल की कसे संबंध बनवावेत. त्याबरोबरच सहवासासाठी प्रवृत्त होण्यापूर्वी आपण दोघांनी प्रणय, आलिंगन, चुंबन इ. रतिक्रीडा केल्या पाहिजेत. त्यामुळे कामोत्तेजना वाढते. त्यानंतर तुम्ही सहवास केल्यास आपल्याला जरूर सुख मिळेल. अर्थात, आपण आपल्या मनात काही पूर्वग्रह ठेवू नये.
