कथा * पद्मा आगाशे
रात्रीचे दोन वाजून गेलेले. अजून प्रसून घरी आला नव्हता. गेले काही दिवस तो रोजच रात्रीपर्यंत घराबाहेर असायचा. उमाही त्याची वाट बघत जागी होती.
गेटच्या आवाजानं ती उठून बाहेर आली. ड्रायव्हरनं दारुच्या नशेत असलेल्या प्रसूनला आधार देत घरात आणलं.
उमा संतापून ओरडली, ‘‘अरे काय दुर्दशा करून घेतली आहेस स्वत:ची? किती अधोगती अजून करून घेशील? स्वत:ची अजिबात काळजी नाहीए तुला?’’
प्रसूनही तसाच ओरडला. शब्द जड येत होते पण आवाज मोठाच होता, ‘‘तू आधी उपदेश देणं बंद कर. काय केलं आहेस गं तू माझ्यासाठी? मला लग्न करायचंय हजारदा सांगतोए, पण तुला तुझ्या आरामातून वेळ मिळेल तेव्हा ना? स्वत:चा मुलगा असता तर दहा ठिकाणी जाऊन मुलगी शोधली असती.
‘‘तुला माझ्या पैशांवर मजा मारायला मिळतेय, साड्या, दागिने, आलिशान गाडीतून फिरायला मिळंतय, तुला काय कमी आहे? पण मला तर माझ्या शरीराची भूक भागवायला काहीतरी करायलाच हवं ना? आधीच मी त्रस्त असतो त्यात तुझ्या बडबडीने डोकं उठतं.’’ तो लटपटत्या पायांनी त्याच्या खोलीत निघून गेला. धाडकन् दार लावून घेतलं.
प्रसूनच्या बोलण्यानं उमाच्या हृदयाला भोकं पडली. ती उरलेली सगळी रात्र तिनं रडून काढली. प्रसून तिच्या बहिणीचा मुलगा. त्याच्यासाठी तिनं आपलं सगळं आयुष्य वेचलं. वडिलांच्या म्हणण्याकडे दुर्लक्ष केलं. लग्न केलं नाही. सगळं लक्ष केवळ प्रसूनवर केंद्रित केलं होतं.
मीराताईचे यजमान सुरुवातीला प्रसूनला भेटायला यायचे. पण उमाच्या लक्षात आलं त्यांचा तिच्यावरच डोळा आहे. एकदा त्यांनी अतिप्रसंग करण्याचा प्रयत्न केला, तेव्हा तिनं सरळ त्यांच्या कानाखाली वाजवली. त्यानंतर ते कधीच इकडे फिरकले नाहीत. उमानंही त्यानंतर कुठल्याही पुरुषाला आपल्या आयुष्यात जागा दिली नाही.
प्रसूनच तिचा वर्तमानकाळ आणि भविष्यकाळ होता. त्याच्या आनंदातच तिचाही आनंद होता. तिच्या अती लाडानंच खरं तर तो बिघडला होता. अभ्यासात बरा होता. पण त्याच्या डोळ्यांपुढे स्वप्नं मात्र पैसेवाला, बडा आदमी बनण्याची होती.
तो बी. कॉम झाल्यावर उमानं एमबीएला एडमिशन मिळवण्यासाठी खूप पैसे खर्च केले. एकदा त्याला नोकरी लागली की छान मुलगी बघून लग्न करून द्यायचं अन् आपण आपलं म्हातारपण आनंदात घालवायचं असा उमाचा बेत होता.
प्रसून दिसायला वडिलांसारखाच देखणा होता अन् त्यांच्यासारखाच लंपट अन् बेजबाबदारही. जेव्हा तो एमबीएच्या दुसऱ्या वर्षाला होता तेव्हाच जया नावाच्या मुलीच्या प्रेमात पडला. खरं तर त्यानं तिच्या करोडपती वडिलांचा पैसा बरोबर हेरला होता. त्याच्या देखण्या रूपावर अन् गोड गोड बोलण्यावर भाळलेल्या जयानं एक दिवस घरातून खूपसे दागिने घेऊन पळ काढला.
दुसऱ्या दिवशी सकाळी पोलिसांनी उमाच्या घराचा दरवाजा ठोठावला. तिला बिचारीला काहीच कल्पना नव्हती. ती पोलिसांना काय सांगणार? दोन दिवस पोलीस कोठडीत काढल्यावर तिची सुटका झाली.
दोन महिने लपतछपत काढल्यावर शेवटी पोलिसांनी जया व प्रसूनला शोधून काढलंच. जयाच्या वडिलांनी आपला पैसा व प्रतिष्ठेच्या जोरावर लेकीला तर सोडवली पण प्रसून मात्र दोन वर्षं तुरुंगात होता.
उमासाठी हा फार मोठा धक्का होता. पैसा गेला, समाजात नाचक्की झाली. पण प्रसूनचं प्रेम ती विसरू शकली नाही. तो तुरूंगातून सुटून आला तेव्हा ती त्याच्यासाठी तुरुंगाबाहेर उभी होती. तिच्या खांद्यावर डोकं टेकवून प्रसून लहान मुलासारखा रडला. मग त्यांनी ते शहर सोडण्याचा निर्णय घेतला.
थोडंफार सामान घेऊन दोघंही पुण्याला आली. बऱ्याशा वस्तीत छोटं घर घेतलं. प्रसून नोकरी शोधू लागला. उमानं काही ट्यूशनस मिळवल्या. प्रसूनला एका प्लेसमेंट एजन्सीत नोकरी मिळाली. अंगभूत हुशारी व तीक्ष्ण नजर या जोरावर प्रसूननं तिथली कामाची पद्धत पटकन शिकून घेतली. त्या धंद्यातले बारकावे जाणून घेतले. वर्षभरातच त्यानं स्वत:ची कंपनी सुरू केली.
पाच-सहा वर्षं चांगली गेली. आता पॉश कॉलनीत बंगला, आलिशान गाडी, शोफर, पैसा अडका सगळं होतं, पण प्रसूनचं लग्न होत नव्हतं. एक जण लिव्ह इन रिलेशनशिपमध्ये सहा महिने राहिली पण मग तीही सोडून गेली.
प्रसून अत्यंत तापट अन् अहंकारी होता. पत्नीला गुलाम म्हणून वागवण्याच्या त्याच्या वृत्तीमुळेच मुली लग्नाला नकार द्यायच्या.
प्लेसमेण्टसाठी येणारी मुलं कमिशन देऊन निघून जायची. पण श्रेयाला त्यानं चांगल्या नोकरीचं आमिष दाखवून तिच्याशी लैंगिक संबंधही ठेवले. वर त्याची फोटोग्राफी करून तिला ब्लॅकमेल करू लागला. ती घाबरून त्याला भरपूर पैसे देऊ लागली. मग तर त्यानं अनेक मुलींना या पद्धतीनं फसवलं. श्रेयानं व इतर दोघींनी पोलिसात तक्रार केल्यावर ऑफिसवर पोलिसांनी धाड घातली. कसाबसा तो त्या प्रकरणातून सुटला. या सर्व गोष्टींचा उमाला अजिबात पत्ता नव्हता.
दुसऱ्यादिवशी सकाळी चहाचा ट्रे घेऊन उमा जेव्हा प्रसूनच्या खोलीत गेली, तेव्हा तो चांगल्या मूडमध्ये होता. रात्रीच्या रागाचा कुठे मागमूसही नव्हता.
‘‘प्रसून तू इंटरनेटवर तुझा प्रोफाइल रजिस्टर करून घे. एखादी चांगली मुलगी भेटेलही.’’ तिनं प्रेमानं म्हटलं.
‘‘होय, मावशी, मी केलंय.’’ तो ही उत्तरला.
‘‘मी ही प्रयत्न करतेय.’’ मावशी म्हणाली.
‘‘मावशी, कुणी घटस्फोटितही चालेल. मीही आता चाळीशीला आलोच की!’’ प्रसून म्हणाला.
मावशीनं मॅरेज ब्यूरोमध्ये नांव नोंदवलं. प्रोफाइल बनवून नेटवर टाकलं. चांगले फोटो त्यावर टाकले.
इकडे प्रसूनला ऑनलाइन चॅटिंग करताना मान्यताची फ्रेण्डरिक्वेस्ट दिसली. त्यानं होकार दिला. दोघांचं चॅटिंग सुरू झालं. मान्यता स्वच्छ मनाची मुलगी होती. तिनं स्वत:विषयी सगळं खरं खरं प्रसूनला सांगितलं. प्रसूननंही तिला खूप गोड गोड बोलून भुलवलं. त्यानं अधिक खोलात जाऊन माहिती मिळवली की मान्यताच्या वडिलांचा व्यवसाय आहे. कनॉट प्लेसमध्ये तीन मजली घर आहे. खाली दुकानं आहेत. त्यांचं भाडंच लाखात येतं अन् मान्यताच त्या सगळ्याची एकमेव वारस आहे.
त्यानं उमाला म्हटलं, ‘‘मावशी माझ्यासाठी हे स्थळ खूपच योग्य आहे. मान्यताचा घटस्फोट झालाय. तिला एक लहान मुलगा आहे. आईवडिलांची एकुलती एक मुलगी आहे. पुन्हा लग्न करणार नाही म्हणतेय. पण तिला लग्नासाठी राजी करावं लागेल. त्यानं प्रोफाइल उघडून मान्यताचे फोटो मावशीला दाखवले.’’
अशाबाबतीत हुशार प्रसूननं एजंटच्या मध्यस्तीने मान्यताच्या घराच्या जवळच एक फ्लॅट भाड्यानं मिळवला. उमा तिथं शिफ्ट झाली. तिनं सोसायटीत सगळ्यांच्या ओळखी करून घेतल्या. तिथल्या किटी पार्टीची ती सभासद झाली.
एक दोनदा प्रसून येऊन गेला. ‘माझा मुलगा’ अशी तिनं ओळख करून दिली. सोसायटीत तर बस्तान चांगलं बसवलं.
मग एका किटी पार्टीत मान्यताच्या आईशीही ओळख झाली. ती ओळख उमानं जाणीवपूर्वक वाढवली. मुद्दाम त्यांच्याकडे येणंजाणं वाढवलं.
‘‘माझा मुलगा आहे. शिक्षण, रूप, पैसा, व्यवसाय सगळं आहे पण लग्न करायचं नाही म्हणतो. तरूण वयात कुणा मुलीच्या प्रेमात होता. तिनं विश्वासघात केला. प्रेमभंगांचं दु:ख अजून पचवता आलेलं नाहीए. मध्यंतरी यावरूनच आमचा वाद झाला. त्याच्या रागावर मी इथं येऊन राहिलेए.’’ असं उमानं त्यांना सांगितलं.
उमानं एकदा मुद्दामच विचारलं, ‘‘माफ करा, पण तुम्ही अन् मान्यता, तिचे बाबा असे उदास अन् दु:खी का दिसता?’’
मान्यताच्या आईला, निशाला एकदम रडू फुटलं, ‘‘काय सांगू ताई तुम्हाला? अहो, इतक्या थाटामाटात आम्ही मान्यताचं लग्न करून दिलं होतं. श्रीमंत कुटुंबातला एकुलता एक मुलगा. पण वर्षभरही आमची पोरगी राहू शकली नाही. त्या मुलाचे दुसऱ्या एका स्त्रीशी संबंध होते. हे असं कोणती पत्नी सहन करेल?’’
मान्यतानं नवऱ्याला प्रेमानं खूप समजावलं, पण तो ऐकत नव्हता. आम्ही दोघांनीही जावयाची समजूत घातली. मुलीचा संसार उधळू नये असंच आम्हालाही वाटत होतं. पण त्यानं जणू न सुधारण्याची शपथच घेतली होती.
त्यात एक दिवस त्यानं मान्यताला मारहाण केली. त्यानंतर ती जी इथं आली ती परत गेलीच नाही. त्यावेळी ती पाच महिन्यांची गरोदर होती. तिच्या सासूसाऱ्यांना मुलाचं प्रकरण माहित होतं पण चांगली सून घरात आली की तो बदलेल या आशेवर त्यांनी लेकाचं लग्न केलं होतं.
त्यांनी हात जोडून क्षमा मागितली. आम्ही दिलेलं सर्व सामान, दागिने, कपडे सगळं परत केलं. एक कोटी रुपयांची एफडी मान्याताच्या नावे केली, पण त्या पैशानं सुखसमाधान कसं मिळणार?
आमचं तर आयुष्यच अंधकारमय झालंय. तिच्या लहानग्या आयुष्यामुळेच आमच्या आयुष्यात थोडा फार आनंद आहे. मान्यता तर अजूनही त्या धक्क्यातून सावरली नाहीए. लग्न करायला नाहीच म्हणते. तिच्या बाबांनी तिला विरंगुळा म्हणून शाळेत नोकरी लावून दिली आहे.
आता उमानं लहानग्या आयुषवर लक्ष केंद्रित केलं. ती त्याला कधी बागेत न्यायची, कधी होमवर्क करवून घ्यायची, कधी गाणी गोष्टी सांगायची. प्रसून दिल्लीला आलेला असताना मुद्दाम उमानं निशा अन् मदनला, मान्यताच्या बाबांना घरी चहाला बोलावलं. त्याचं देखणं रूप, त्याची मर्यादेशील वागणूक व हसरा, आनंदी स्वभाव बघून दोघांनाही तो खूप आवडला. पण आपली मुलगी घटस्फोटित आहे, या प्रथमवराला कसं विचारावं या विचारानं ते गप्प बसले.
प्रसून अन् उमानं ठरवलेल्या योजनेप्रमाणेच सगळं चाललेलं होतं. आता त्यांनी मान्यतावर लक्ष केंद्रित केलं. आता प्रसून पुन्हा पुन्हा दिल्लीला येत होता. उमानं निशा व मदनला सांगितलं की प्रसूनला मान्यता आवडली आहे. तो तिच्याशी लग्न करायला तयार आहे. आयुषलाही तो आपला मुलगा मानायला तयार आहे.
निशा व मदनला तर फारच आनंद झला. प्रसूनही बराच वेळ आयुषबरोबर घालवायचा. येताना त्याच्यासाठी खाऊ व खेळणी आणायचा. त्याच्याबरोबर व्हिडिओ गेम्स खेळायचा.
एक दिवस आयुषनं मान्यताला म्हटलं, ‘‘मम्मा, प्रसून काका किती छान आहेत. मला आवडतात ते.’’
मान्यतालाही प्रसूनविषयी आर्कषण वाटत होतं. त्याचं देखणं रूप अन् मोठमोठ्या गोष्टी यामुळे तीही त्याच्यात गुंतत चालली होती. हळूहळू तो आयुष व मान्यताला आइसक्रीम खायला नेऊ लागला. कधी तरी उमा, मान्यता अन् प्रसून सिनेमालाही गेले. आता तर उमानं उघडच बोलून दाखवलं की मान्यता व प्रसूनचं लग्न झालं तर किती छान होईल म्हणून निशा व मदननं विचार केला की एकदा प्रसूनच्या एजन्सीविषयी माहिती काढावी. मदनलाही मुलगा आवडला होता. त्यांनी पुण्याला जाऊन यायचं ठरवलं. पण ही गोष्ट उमा अन् प्रसूनला कशी समजली कोण जाणे. प्रसून तर सरळ त्यांना एअरपोर्टला रिसीव्ह करायला पोहोचला. त्यांना आपलं ऑफिस दाखवलं. मोठा बंगला दाखवला. गाडीतून सगळीकडे फिरवलं. पंचतारांकित हॉटेलात त्यांना लंचला नेलं.
इतर कुणाला त्यांच्याजवळ येऊ दिलं नाही. कुणाला त्यांना भेटू दिलं नाही. साध्या सरळ मदनला प्रसूनचं वैभवी आयुष्य खरंच वाटलं. आता त्यांना मान्यता व प्रसूनचं एकत्र असणं यात गैर वाटेना. दोघांच्या लग्नाचा बेत त्यांच्या मनात पक्का होता.
लबाड प्रसूननं मान्यताच्या वाढदिवसाला एका पार्टीचा कार्यक्रम ठरवला. मान्यतासाठी हे सरप्राइजच होतं. त्या दिवशी उमानं तिला एक डिझायनर साडी भेट म्हणून दिली. मान्यताही मनापासून नटली. त्या साडीत ती खूपच छान दिसत होती. आई, वडिल, आयुष यांच्याबरोबर जेव्हा ती हॉटेलात पोहोचली तेव्हा तिथं खूपच मोठी पार्टी बघून ती चकित झाली. प्रसूननं केवढा मोठा केक ऑर्डर केला होता. मान्यताला प्रसूनबद्दल आदर वाटला. त्यातच भर म्हणून तिच्या आईवडिलांनी या वेळीच मान्यता व प्रसूनच्या साखरपुड्याची अनाउंसमेट केली. मदननं दोन हिऱ्यांच्या आंगठ्या प्रसून व मान्यताच्या हातात देऊन त्या एकमेकांना घालायला लावल्या. सगळ्या हॉलमध्ये टाळ्यांचा गजर झाला. मान्यताही खूप आनंदात होती. तिनं प्रसूनसोबत डान्सही केला.
आता तर तिला सतत प्रसूनजवळ असावं असं वाटायचं. त्यांचं गोड गोड बोलणं, तिचं कौतुक करणं तिला फार आवडायचं. आयुषनं तर एक दिवस तिला म्हटलं, ‘‘आता प्रसून काकांना बाबा म्हणणार आहे. शाळेत सगळ्या मुलांचे बाबा येतात. माझेच बाबा येत नाहीत. आता मी माझ्या मित्रांना दाखवेन की हे बघा माझे बाबा.’’
लग्नाची खरेदी जोरात सुरू होती. आमंत्रण पत्रिकाही छापून झाल्या. अजून मान्यतानं तिच्या?शाळेत तिच्या लग्नाबद्दल काहीच सांगितलं नव्हतं. तिच्या बोटातली हिऱ्याची अंगठी बघून तिच्या सहकारी टीचर्सनं तिला छेडलं तरी तिनं त्यांना दाद दिली नव्हती.
पण प्रिन्सिपल मॅडमनं एकदा तिला ऑफिसात बोलावून विचारलंच, ‘‘मान्यता, लग्न ठरलंय म्हणे तुझं? मनापासून अभिनंदन. नवं आयुष्य सुरू करते आहेस…सुखात राहा. कुठं जाणार आहेस आता?’’
‘‘पुणे,’’ मान्यातानं सांगितलं.
‘‘मला खरंच खूप आनंद झाला ऐकून. अगं तरुण वयात मी ही फसवुकीला सामोरी गेले आहे. विश्वासघाताचं दु:ख मी ही पचवलं आहे. पण अक्षयसारखा नवरा भेटला अन् त्याच्या प्रेमामुळे जीवनातील कटू विषारी अनुभव पचवून आता सुखाचा संसार करते आहे.’’
‘‘होय मॅडम, प्रसूनही फार चांगले आहेत. आयुषवरही ते फार प्रेम करतात. त्यामुळेच मी लग्नाला तयार झालेय.’’
‘‘नाव काय सांगितलंस तू? पुन्हा सांग बरं.’’
‘‘प्रसून! प्रसून नाव आहे त्यांचं. पुण्यात प्लेसमेंट एजेंसी चालवतात. खूप छान व्यवसाय आहे.’’
मॅडम जरा विचारात पडल्या. मग म्हणाल्या, ‘‘साखरपुड्याचे फोटो असतील ना? मला बघायचाय तुझा नवरा.’’
‘‘आता माझ्याकडे नाहीएत फोटो, पण मी तुमच्या ईमेलवर पाठवते. खूपच देखणे आहेत ते.’’
मॅडम जया त्या स्कूलच्या ओनर होत्या. साखरपुड्याचे फोटो बघताच त्या दचकल्या. हो तोच प्रसून ज्याच्या म्हणण्यावरून तरुण अल्लड जया घरातले दागिने घेऊन पळाली होती. मान्यताला सांगावं का? पण नको, कदाचित इतक्या वर्षांत प्रसून बदलला असेल, सुधारला असेल. तरीही शोध घ्यायला हवा. शहानिशा करावीच लागेल. त्यांनी आपल्या एका वकील मित्राला फोन करून प्रसून व त्याची एजन्सी याची चौकशी करायला सांगितली. तो पुण्यातच राहात होता.
दुसऱ्याच दिवशी त्या मित्रानं बातमी दिली. प्लेसमेट एजन्सीच्या आड सेक्स रॅकेट चालवलं जातं. एजन्सीवर पोलिसांनी बरेचदा धाड घातली आहे. प्रसून अत्यंत नीच व बदनाम माणूस आहे. पोलिसही त्याला पकडण्यासाठी प्रयत्न करताहेत.
आता जयाचा संशय खात्रीत बदलला. हा तोच नराधम आहे. तिनं मान्यताला फोन करून ताबडतोब घरी बोलावून घेतलं. ‘‘मान्यता, आय अॅम सॉरी, बातमी वाईट आहे पण तुझ्या भल्यासाठीच सांगते. हा तोच प्रसून आहे ज्यानं मला दगा दिला होता. माझे दागिने लांबवून त्यानं मला भिकेला लावलं होतं. सध्या तो प्लेसमेंट एजेन्सीच्या नावाखाली सेक्स रॅकेट चालवतो. अनेक मुलींना त्यानं असंच फसवलं आहे. माझ्या मते तुझ्याशी लग्नही केवळ तुझ्या प्रॉपर्टीसाठी करतोय तो. भयंकर लोभी माणूस आहे.’’
ऐकताच मान्यता रडायला लागली. ‘‘मॅडम, माझ्या आयुष्यात सुखाचे दिवस येणारच नाहीत का? असं काय घडतंय माझ्या आयुष्यात…’’
‘‘मान्यता, धीर धर, आधी या नीच माणसाला पोलिसात देऊयात. त्याला कळणार नाही इतक्या पद्धतशीरपणे आपण प्लॅन करूया.’’
मान्यतानं डोळे पुसले. ‘‘होय मॅडम, याला अद्दल घडवलीच पाहिजे. उद्याच याला पोलिसांच्या हवाली करते. तुम्ही उद्या सायंकाळी माझ्या घरी याल का? पाच वाजता?’’
‘‘नक्की येते. पाच वाजता.’’
घरी येऊन मान्यतानं प्रसूनला फोन केला. ‘‘प्रसून जरा येऊन जा. आईबाबा त्यांचं विल करताहेत. तुझी गरज लागेल.’’
‘‘विल करताहेत हे फारच छान आहे. मी उद्या येतो.’’ प्रसून म्हणाला.
प्रसून घरी आला. निशा व मदन त्याचं अतिथ्य करू लागले. त्यांना आदल्या दिवशी घडलेलं काहीच ठाऊक नव्हतं. प्रसूननं मान्यताला म्हटलं, ‘‘आईबाबा तुला जे काही दागिने व कॅश लग्नात देताहेत ते सगळं तू घे. ‘नको नको’ म्हणू नकोस. अन् त्यांनी विल केलं म्हणालीस, ते कुठंय? त्यांच्यानंतर तर सगळं आपल्यालाच मिळणार आहे ना?’’
‘विल’, ‘दागिने’, ‘कॅश’, ‘त्याच्यानंतर सगळं आपलं’ ही भाषा निशा व मदन दोघांनाही खटकली. त्यांनी एकमेकांकडे बघितलं. प्रसून खिडकीपाशी उभं राहून मोबाइलवर बोलत होता. त्यावेळी निशानं म्हटलं, ‘‘मला तर हा लोभी वाटतोय. कॅश अन् विलच्या गोष्टी आत्ता का बोलतोए? आधीच आपल्याकडून धंदा वाढवायचा म्हणून वीस लाखांचा चेक घेतलाए. मान्यतालाही हे कळलं तर ती लग्नाला नकार देईल.’’
‘‘मलाही आज त्यांचं वागणं संशयास्पद वाटतंय. पैशासाठी आमचा खूनही करेल हा.’’ मदन म्हणाले.
तेवढ्यात जया आल्याचा निरोप वॉचमननं दिला. तो जयाला मान्यताच्या दाराशी सोडून गेला. प्रसूननं जयाला प्रथम ओळखलं नाही. मान्यतानं मुद्दाम ओळख करून दिली. ‘‘मॅडम जया, हे माझे होणारे पती प्रसून.’’
जयानं दरडावून म्हटलं, ‘‘अजून किती जणींना फसवून पैसा गोळा करणार आहेस प्रसून? तुझ्या पापाचा घडा भरलाय. पुण्याहून तुझ्याबद्दलची सगळी माहिती मला मिळाली आहे. ती मी दिल्ली पोलिसांना दिली आहे.’’
हे ऐकून बाबांना तर घेरीच आली. आईही धाय मोकलून रडू लागली. ‘‘मावशी रडू नका. तुमची मुलगी एका नरपिशाच्चाच्या तावडीतून सुटली म्हणून आनंद माना,’’ जयानं त्यांना समजावलं.
प्रसून पळून जायला बघत होता. तेवढ्यात सिक्युरिटीवाल्यांनी त्याला घेरलं. उमा पण तिथं आलेली होती. ती म्हणाली, ‘‘याला क्षमा करा. आम्ही इथून निघून जातो. मी हात जोडते…’’
प्रसून तिच्यावर ओरडला, ‘‘गप्प बैस, तू माझ्यासाठी काय केलं आहे. फक्त सतत म्हणायची लग्न कर, लग्न कर…झालं माझं लग्न…’’
आता उमाचाही संयम संपला, ‘‘माझं सगळं आयुष्य मी याच्यासाठी झिजवलं. तरी याचं म्हणणं मी याच्यासाठी काहीच केलं नाही…आता तर मीच पोलिसांना सांगेन याचे सगळे प्रताप. कोर्टात याच्याविरूद्ध मी साक्ष देईन.’’ ती म्हणाली.
पोलीस प्रसूनला घेऊन गेले.
