* ललिता गोयल
मुलांना या जगात आणण्यापासून ते त्यांचे संगोपन, करिअर आणि जीवनात स्थिरावण्याच्या प्रवासात पालक २४ तास एका पायावर उभे राहून मुलांसाठी सर्व काही करतात आणि या काळात पालकांना अनेक प्रकारच्या समस्यांना सामोरे जावे लागते असे केल्याने आपल्या अनेक इच्छांचा त्यागही करावा लागतो. अनेक वेळा या जबाबदारीच्या प्रवासात ते आयुष्य जगणे विसरतात.
मूल जन्मल्यापासून ते शाळेत पहिले पाऊल टाकेपर्यंत आणि आयुष्याचा गाडा स्वतः चालवण्यापर्यंतच्या प्रक्रियेत पालक मुलाचा हात धरतात. पण आयुष्यात एक वेळ अशी येते जेव्हा ते त्यांच्या आयुष्याचा, त्यांच्या भविष्याचा विचार करतात, जे अगदी बरोबर असते.
मुलांनी स्वतःच्या जबाबदाऱ्या घ्यायला शिकले पाहिजे
आई-वडिलांचेही स्वतःचे एक जीवन असते, हे मुलांनी त्यांच्या हृदयात आणि मनात चांगले समजून घेतले पाहिजे. पालक बनण्याचा अर्थ असा नाही की त्यांनी आपले संपूर्ण आयुष्य आपल्यासाठी बलिदान द्यावे. मुलांना मोठं करणं, त्यांना शिक्षण देणं आणि त्यांना स्वत:च्या पायावर उभं करणं हे आपलं कर्तव्य आहे हे मान्य आहे, पण मुलांनीही प्रत्येक गोष्टीसाठी आई-वडिलांवर अवलंबून न राहता जीवनाचा मार्ग स्वत:च बनवायला हवा.
ज्यांचे आई-वडील दुधाच्या बाटल्या घेऊन हिंडत असत ती आता ती दुध पिणारी मुले नाहीत हे मुलांना समजून घ्यावे लागेल. त्यांना स्वतःच्या जबाबदाऱ्या उचलायला शिकावे लागेल. मुलगा असो की मुलगी, दोघांनाही काही काळानंतर घरातील कामे शिकून आई-वडिलांना मदत करावी लागेल. यासाठी तुमचा टिफिन बनवणे, तुमची खोली साफ करणे, किराणा सामान खरेदी करणे, कपडे धुणे यापासून सुरुवात करावी लागेल. असे केल्याने ते जबाबदार होतील ज्यामुळे त्यांच्या भविष्यात मदत होईल आणि ते स्वावलंबी देखील होतील.
आर्थिक स्वावलंबन आवश्यक आहे
एका विशिष्ट वयानंतर, मुलांनी प्रत्येक लहान गरजांसाठी त्यांच्या पालकांपर्यंत पोहोचू नये. जर तुमच्या स्वतःच्या गरजा मोठ्या असतील तर त्यांच्यासाठी तुमच्या पालकांवर अवलंबून राहू नका आणि स्वतःचे उत्पन्नाचे साधन तयार करा. अर्धवेळ काम करा, शिकवणी घ्या.
