- रितु वर्मा
दीपांशुचे लहानपणापासूनच एक स्वप्न होते की त्याची पत्नी खूपच सुंदर असावी. त्याच्यासाठी इतर सर्व गुण सौंदर्यापुढे गौण होते. ठरलेल्या वेळी दिपांशुने उदयोन्मुख मॉडेल रुचिकाशी लग्न केले. वर्षभर तो सर्वत्र आपल्या स्मार्ट पत्नीचे प्रदर्शन करत राहिला. परंतु गृहस्थीची गाडी केवळ सौंदर्यानेच चालत नाही. रुचिकाच्या सौंदर्यामुळे आणि स्मार्टनेसमुळे दीपांशु आता चिडचिडत आहे. त्याच्या पगाराचा ४० टक्के हिस्सा रुचिकाच्या सजावटीवरच खर्च होत असे. रुचिका घराच्या कोणत्याही कामाला हात लावत नसे त्यामुळे ३० टक्के हिस्सा नोकरांवर खर्च केला जायचा. दिपांशु मोठया कठिणाईने गृहस्थीचा रथ खेचत होता. अधून-मधून रुचिकाला जे मॉडेलिंग असाईनमेंट मिळायचे त्यांचे पैसे ती पार्टीवर खर्च करायची. दीपांशुला स्वप्नातही कल्पना नव्हती की स्मार्ट पत्नी त्याला इतकी महाग पडेल.
दुसरीकडे, जेव्हा साधारण रुपरंगाच्या सिद्धार्थला खूप स्मार्ट आणि सुंदर पत्नी पूजा मिळाली, तेव्हा जणू त्याला खजिनाच गवसल्यासारखे वाटले. सुरुवातीला जेव्हा नातेवाईक त्याचे अभिनंदन करत असत किंवा माकडाबरोबर अप्सरा म्हणून विनोद करत तेव्हा तो हसून हे टाळायचा.पण हळू हळू याच गोष्टींमुळे त्याच्या मनात निकृष्ट भावनेने घर बनवले आणि एक चांगले नाते भरभराटीस येण्यापूर्वीच कोमजले गेले.
कमतरता कुठे आहे
जर आपण दोन्ही उदाहरणे पाहिली तर दोन्ही प्रकरणांमध्ये परस्पर समजुतीचा अभाव ठळकपणे दिसून येईल. काळ बदलला, युग बदलले. लोकांची विचारसरणीही काही प्रमाणात बदलली आहे, परंतु कदाचितच असा विवाहयोग्य मुलगा असेल, जो गुणांच्या सौंदर्याला प्राधान्य देईल. आता जर आपण वर्तमानपत्रांवर आणि वैवाहिक साईट्सवर पोस्ट केलेल्या वैवाहिक जाहिराती पाहिल्या तर आपल्याला कळेल की आता एक विवाहयोग्य कन्या शोधणे अधिक कठीण झाले आहे. पूर्वी जिथे गोरा रंग, उंच शरीरयष्टी, आकर्षक चेहरा-मोहरा आणि घरगुती मुलीची मागणी असायची तेथे आता या गुणांसह स्मार्ट आणि सर्व प्रकारे स्वतंत्र मुलीची मागणी असते.
ही स्मार्टनेस पहिल्यांदा नवरा आणि त्याच्या कुटुंबीयांना खूपच आवडते, परंतु जेव्हा ती स्मार्ट बायको घराच्या प्रत्येक छोटया-मोठया निर्णयामध्ये आपले मत देऊ पाहते किंवा देते तेव्हा तिला फटकळ म्हटले जाते.
