आकर्षण आहे की प्रेम

* पूनम अहमद

३० वर्षीय अमित एका कंपनीत प्रोडक्ट मॅनेजर आहेत. युवावस्थेतील पहिल्या आकर्षणाबाबत बोलताना त्यांनी हसत सांगितले, ‘‘मी दहावीत होतो. ती माझ्यापेक्षा एका वर्षाने लहान होती. ती शाळेतल्या मुलींमध्ये खूपच लोकप्रिय होती आणि मीसुद्धा तिचा चाहता होतो. आज मला आठवत नाही की मला तिच्याबद्दल इतके आकर्षण का होते, मी तिची एक झलक पाहण्यासाठी धावतपळत शाळेत जात असे. एका नृत्य स्पर्धेत मला तिच्यासोबत नृत्य करायचे होते. मी खूपच खूश होतो. ही माझ्या पहिल्या रोमान्सची सुरुवात होती. जसे की त्या वयातील नाते टिकत नाही, आमचेही नाते लवकरच संपले. मला असे वाटायचे की मी तिच्यावर खूप प्रेम करतो, परंतु मला आश्चर्य वाटले कारण महिन्याभरातच माझ्या मनातून तिचा विचार निघून गेला होता. मी समजून गेलो की हे इन्फॅच्युएशन म्हणजे विरुद्धलिंगी आकर्षण होते.’’

तज्ज्ञांच्या मते, इन्फॅच्युएशन हे अत्यंत तीव्र पण थोडया काळासाठीचे प्रशंसक भाव असतात. याला आकर्षण, आसक्ति किंवा क्रश असेही म्हणतात.

मानसशास्त्रज्ञ आणि समुपदेशक अंशू जैन यांनी सांगितले, ‘‘तुम्हाला त्या व्यक्तिसोबत राहण्याची तीव्र इच्छा होती. त्या व्यक्तिमुळे तुमचे विचार, झोप, दिनक्रम आणि खाण्याच्या सवयींवरही परिणाम होतो.’’

इन्फॅच्युएशन ब्रेन केमिस्ट्रीत जागा निर्माण करते. जिथे पुरुष सडपातळ, स्मार्ट महिलांकडे तर, महिला उच्चपदस्थ किंवा उच्चशिक्षित पुरुषांकडे आकर्षित होऊ शकतात. आधुनिक नात्यात बरेच बदल झाले आहेत. अंशूचे म्हणणे आहे की इन्फॅच्युएशनमध्ये अनेकदा आपल्याला वाटते की आपण प्रेमात पडलो आहोत, पण असे काहीच नसते. ते सहजपणे अगदी कधीही संपू शकते.

कसे ओळखावे

इन्फॅच्युएशन ओळखण्यासाठी आणि त्यातून बाहेर पडण्यासाठी विशेतज्ज्ञ काय टीप्स देतात, हे जाणून घेऊया :

२७ वर्षीय देविका शर्मा सांगतात की, ‘‘कॉलेजमध्ये एका अतिशय हुशार आणि सर्जनशील व्यक्तीबाबत मला खूपच आकर्षण वाटू लागले. मला त्याच्याशी संबंध ठेवण्याची इच्छा होती. मग अचानक तो माझ्यावर वर्चस्व गाजवू लागला. मला त्याच्याशी बोलण्याची जसजशी संधी मिळत गेली तसे माझ्या लक्षात आले की मला वाटत होते तसे त्यांच्यात  काहीच नव्हते. त्यानंतर त्याच्या व्यक्तिमत्त्वाबाबत मला काहीच वाटेनासे झाले. आमच्यात काहीही साम्य नव्हते. माझ्या मनात त्याच्याबद्दल ज्या भावना होत्या, त्या रातोरात नाहीशा ?ाल्या. खरंतर त्याने मला संपर्क साधण्याचे अनेक प्रयत्न केले. पण त्याच्यातील मा?ा इंटरेस्ट संपला होता.’’

सल्लागार, मानसोपचारतज्ज्ञ डॉ. रवी गुप्ता यांच्या मते, ‘‘आपल्या मेंदूत असलेल्या काही प्लेजर सेंटरमधून डोपामाइनचे जास्त प्रमाणात उत्पन्न झाल्यामुळे मनातील आकर्षणाप्रति असीम प्रेमाची भावना निर्माण होऊ लागते. त्याचवेळी सेरोटोनिनची पातळी, जी चांगल्या भावनांसाठी जबाबदार असते, ती कमी होऊ लागते. परिणामी, आपल्या भावनांमध्ये बरेच चढउतार दिसून येतात. प्रिय व्यक्ती जी काही प्रतिक्रिया देत असते, त्यानुसार मूड बदलू लागतो.’’

काय करावे

जेव्हा तुम्हाला एखाद्याबाबत आकर्षण वाटते तेव्हा तो खरोखरच कसा आहे, हे जाणून न घेताच तुम्ही त्याच्या व्यक्तिमत्त्वातील फक्त एखाद्याच भागाकडे पाहात असता. डॉक्टर रवी यांचं म्हणणं आहे, ‘‘आकर्षणाला प्रोत्साहन देऊ नका, आसक्तीमधून थोडेसे बाहेर पडा. यामुळे विरुद्ध लिंगी आकर्षणामागील योग्य तर्क तुमच्या लक्षात येईल.’’

प्रिय वाटणाऱ्या या व्यक्तींच्या नकारात्मक बाबीही तपासून पाहा. यांच्यातील उणीवांचा विचार करा. इव्हेंट मॅनेजर जयेश सांगतात, ‘‘शाळेत असताना मी माझ्या वर्गातील सर्वात सुंदर मुलीकडे आकर्षित झालो. मी तिच्या बाजूच्याच बाकावर काही दिवस बसत होतो. तिच्याशी बोलण्याची हिंमत जास्त करू    शकत नव्हतो. पण तिच्याकडे मी ओढला जात होतो.

‘‘एके दिवशी मी तिला मनातले सांगितले. तेव्हा मला समजले की तिचे दुसऱ्यावर प्रेम आहे आणि योग्य वेळ येताच ती त्याच्याशी लग्न करणार आहे. त्यावेळी मला एक धडा मिळाला की आपल्याला वाटणाऱ्या आकर्षणापासून दूर जाण्यासाठी शक्य तितका वेळ मित्र आणि कुटुंबासह घालवायला हवा. यामुळे तुम्हाला तुमच्या मनातील प्रिय व्यक्तिची ओढ सतावत नाही किंवा तिची आठवण काढायला जास्त वेळ मिळत नाही.’’

डॉक्टर अखिल श्रॉफ सांगतात, ‘‘तुमच्या मेंदूतील सेरोटोनिनची वाढलेली पातळी तुमच्या मन:स्थितीवर नियंत्रण ठेवण्यास मदत करते. त्यासाठी भरपूर व्यायाम करा.’’

जेव्हा एखाद्या प्रति इन्फॅच्युएशन, जाणवते, तेव्हा त्या व्यक्तिला कृती आणि त्याच्या शब्दांकडे खूप लक्ष देतो. वारंवार त्याच्या सोशल मिडिया प्रोफाइलकडे पाहतो. मानसोपचारतज्ज्ञ पवन गोस्वामी सांगतात, ‘‘अशा वेळी त्या व्यक्तिपासून शारीरिक आणि वर्चुअली अंतर ठेवा. स्वत:ला त्या व्यकितपासून दूर ठेवण्यासाठी हे गरजेचे आहे.’’

४० वर्षीय स्वाती भटनागर आपला अनुभव शेअर करताना सांगतात, ‘‘जेव्हा मी २८ वर्षांची होते तेव्हा माझ्या हँडसम कलीगच्या चेहऱ्यावरून माझी नजर हटत नसे. कामात लक्ष लागत नव्हते. मी लवकर ऑफिसला जायचे आणि त्याच्याशी बोलण्यासाठी निमित्त शोधायचे. मग एके दिवशी मला समजले की ज्याच्याबद्दल मला ओढ वाटतेय, तो विवाहित आहे. माझे हृदय दुखावले गेले. तेव्हा लक्षात आले की केवळ मीच त्याच्याकडे आकर्षित झाले होते.’’

तज्ज्ञ सांगतात की, भलेही तुम्हाला ज्याच्याबद्दल आकर्षण आहे तोही तुमच्याच प्रमाणे त्याच्या भावना व्यक्त करेल, पण त्याच्याशी प्रामाणिकपणा दाखवणे गरजेचे आहे. दोघांनीही या नात्यातील एकमेकांच्या उणीवा आणि चांगल्या गोष्टी समजून घेतल्या पाहिजेत.

डॉ. पवन यांच्या म्हणण्यानुसार, ‘‘स्वत:च्या आत्मसन्मानाची काळजी घ्या. स्वत:वर प्रेम करा, स्वत:बद्दल चांगले वाटण्याचा अनुभव घेण्यासाठी इतरांवर अवलंबून राहू नका.’’

मानसोपचारतज्ज्ञ डॉ. प्राजक्ता देशमुख सांगतात, ‘‘जर तुम्ही दुसऱ्याबद्दल योग्य जास्तच विचार करत असाल आणि त्यावर नियंत्रण ठेवण्यास असमर्थ असाल तर स्वत:च्या विचारांवर गांभीर्याने लक्ष द्या. नोंदवही तयार करा. आपला उद्देश स्पष्टपणे लिहा. काहीसा असा दिनक्रम तयार करा की तुम्हाला या अनैच्छिक आकर्षणाबाबत विचार करायला वेळच मिळणार नाही.’’

आयुष्यात आनंदी राहण्यासाठी आणि प्रगती साधण्यासाठी काही गोष्टी मागे सोडून जाणेच चांगले असते. प्रेमाच्या मागे धावू नका, तर स्वत:ला असे बनवा जेणेकरून लोकांनाच तुमच्याजवळ यावेसे वाटेल.

तुम्हीही जर कोणासाठी असाच अनुभव घेत असाल तर निश्चितच आकर्षणाच्या जाळयात अडकले आहात.

* तुम्ही त्याचाच विचार करता आणि स्वतऱ्च्या कामावर लक्ष देणे तुमच्यासाठी कठीण होते.

* संपर्काचे कोणतेही साधन जसे की व्हॉट्सअॅप, इमेल असो किंवा फोन, त्या व्यक्तिशी संपर्क होताच तुम्ही उत्साहित आणि उत्तेजित होता.

* तुमची एनर्जी लेव्हल अतिशय वाढते. ना तुम्हाला झोप हवी असते ना जेवण.

* तुम्हाला तो परफेक्ट वाटतो. त्याच्यात काहीच कमतरता जाणवत नाही.

* त्याच्याजवळ राहणाऱ्यांबाबत तुम्हाला असूया वाटते.

* अपेक्षित असलेला प्रतिसाद त्याच्याकडून न मिळाल्यास तुम्हाला असुरक्षित वाटते. टेंशन येते.

* तुम्ही अस्वस्थ होता आणि कोणतीही रिस्क घ्यायला तयार असता.

फळबागेचा हंगाम आला आहे

* मोनिका अग्रवाल

बागकाम करणे प्रत्येकालाच आवडते. मग हा छंद स्वत:च पूर्ण करा किंवा माळी ठेऊन. पण बागकाम करण्याचा छंद पूर्ण करण्यासाठी थोडा वेळ तर द्यावाच लागतो. रंगीबेरंगी फुलांनी संपूर्ण बाग सजवण्यासाठी आपल्याला झाडे, वनस्पती आणि कुंडया यांची काळजी तर घ्यावीच लागेल. असे नाही की फक्त ४-५ रोपे लावलेली आहेत आणि संपूर्ण बाग सजली आहे किंवा कुंडयांत फक्त पाणी भरून दिले आणि बागकाम पूर्ण झाले.

रोपे लावल्यानंतर त्यांची योग्य काळजी घेणेदेखील आवश्यक आहे. आवश्यकता भासल्यास त्यात खते आणि कीटकनाशकेही वापरली जातात. कुंडयांचा वापर, कोणत्या प्रकारचे बियाणे पेरले पाहिजे, किती सूर्यप्रकाश दाखवायचा आहे, रोपासाठी कोणते तापमान आवश्यक आहे? किती पाणी, किती खत देणे आवश्यक आहे? या सर्व गोष्टींची काळजी घेतली पाहिजे, काहीशी अशी :

हवामान : पावसाळयात गुलमेहंदी, गुमफरीना, नवरंग, मुरगकेश इत्यादी वनस्पती लावता येतील. तसेच हिवाळयाच्या हंगामात वनफूल, पितुनिया, डेलिया, झेंडू, गुलदाऊदी इत्यादींची लागवड करता येईल. याखेरीज बारमाही फुलांची रोपे जसे जास्वंद, रातराणी, बोगनविलिया यांचीदेखील लागवड करता येते. आपण बरेच रोपे लावणे आवश्यक नाही. आपण तेवढेच रोपे लावावित, जेवढयांची काळजी सहज घेता येऊ शकेल.

जर आपल्याला फक्त फुलांची रोपे लावायची असतील तर आपण पितुनिया, साल्व्हिया, स्वीट विलियम, स्वीट एलिसम, चीनी मॉट, जिनिआ, रोझमेरी, गमफरीना, सूर्यफूल आणि डेलियासारखे पर्याय निवडू शकता आणि जर बाग सजलेल्या वनस्पतींनी सजवायची असेल तर कोलियस इंबेशन इत्यादी उत्तम आहेत.

मनिप्लांट, क्रोटॉन, कॅक्टस आणि ड्रायझिनसारख्या काही वनस्पती घरातील वनस्पती आहेत म्हणजेच आपण या वनस्पती सावलीत, खोलीत कोठेही लावू शकतो.

या सर्वांमध्ये, मनिप्लांट एक शोधण्यास सुलभ आणि नेहमी हिरवी असणारी वनस्पती आहे. तिच्या हिरव्या पानांवरील हलके हिरवे पांढरे डाग सुंदर दिसतात. कॅक्टस ही अशीच आणखी एक घरातील वनस्पती आहे. या काटेरी झाडांचीही काळजी घ्यावी लागते. यांची लागवड करतांना कडुलिंबाची खळी, शेणखत आणि वाळू हे समान प्रमाणात मातीमध्ये मिसळावे. पाणी फारच कमी द्यावे लागते. दर वर्षी झाड कुंडीतून काढावे आणि सडलेली मुळे तोडावीत आणि पुन्हा ते कुंडीत लावावे. जोरदार उन्हात किंवा मुसळधार पावसात झाडे सावलीतच ठेवणे चांगले असते. त्यांच्या वेळेनुसार त्यांना फुले येतात, ज्यांचे सौंदर्य पाहतच राहावेसे वाटते.

झेंडू : वर्षातून ३ वेळा झेंडूची लागवड करता येते. नोव्हेंबर, जानेवारी आणि मे-जूनमध्ये. हे कीटकांपासून संरक्षित असते. यात अनेक प्रकार आहेत. जसे हजारा, मेरी गोल्ड, बनारसी किंवा जाफराणी जे फारच लहान फुले देतात. जर आपण याची फुले सुकवून ठेवली तर आपण पुढच्या हंगामासाठी वनस्पती तयार करू शकता. सुकलेले फूल बियाण्यासाठी तयार होते.

जास्वंद : दुसरे फूल जास्वंदाचे आहे. सप्टेंबर ते ऑक्टोबरमध्ये याची लागवड केली पाहिजे. जास्वंद अनेक रंगांचे असते. जसे की लाल, गडद लाल, गुलाबी, जांभळा, निळा इ. त्यात वेळोवेळी खत घालावे. नियमित सिंचनदेखील आवश्यक आहे.

सूर्यफूल : सूर्यफूल एक सुंदर वनस्पती आहे. त्याचे अनेक आकार आहेत. मोठे सूर्यफूल कोबीच्या फुलापेक्षा मोठे असते. त्याच्या बियांपासून तेलदेखील काढले जाते. लहान सूर्यफूल भरपूर पिवळी फुले देतात. एप्रिलमध्ये याची लागवड करावी. हे बागेची शान वाढवते.

जिनिआ : आणखी एक सुंदर दिसणारी वनस्पती म्हणजे जिनिआ. ती ३ प्रकारात उपलब्ध आहे. मोठया फुलांची, लहान झाडांची आणि कम अगेन प्रकाराची. लहान प्रकाराला पर्शियन कारपेट म्हणतात. ऑगस्ट किंवा सप्टेंबरमध्ये याची लागवड करावी, जेणेकरून ते पावसाळयातील कीटकांपासून वाचू शकेल.

तुळशी : ही बहुतेक प्रत्येक घरात आढळते. तिचे रामा तुळशी, श्यामा तुळशी आणि बन तुळशी असे तीन प्रकार आहेत. वर्षाच्या कोणत्याहीवेळी हीची लागवड करता येते. रामा आणि श्यामा बहुतेक घरांच्या अंगणात आढळते. ही एक औषधी गुणधर्म असलेली वनस्पती आहे. ही वनस्पती वातावरण शुद्ध ठेवते. हीची पाने चघळल्यामुळे बरेच आजार टाळता येतात.

डेलिया : डेलिया, क्यारीत आणि कुंडीत अशा दोन्ही ठिकाणी वाढवले जाऊ शकते. यास वाढण्यास पूर्णपणे मोकळया जागेची आवश्यकता असते, जेथे कमीतकमी ४ ते ६ तास सूर्यप्रकाश येत असावा.

रोपांच्या लागवडीची पद्धत

रोपांची लागवड करण्याची उत्तम पद्धत म्हणजे रोपे कटिंगद्वारे तयार करणे. जुन्या वनस्पतींच्या फांद्याच्या वरच्या भागापासून ८ सेमी लांबीचे कटिंग कापून घ्या. यांना जाड वाळूत २ इंच अंतरावर दीड इंच खोलवर लावा. लागवड केल्यावर, ३ दिवस कटिंग लावलेल्या कुंडया सावलीच्या जागी ठेवा. १५ दिवसानंतर, त्यांच्यामधून मुळे बाहेर येतील. त्यानंतरच ते १० ते १२ इंचाच्या कुंडयात लावावेत. ही झाडे अधिक सूर्यप्रकाश किंवा पाण्याने कोमजतात, याची विशेष काळजी घ्या.

एखाद्या कुंडीत जर रोपाची लागवड करायची असेल तर तिच्यात ३ भाग माती आणि १ भाग शेणखताने भरा. वरचा भाग कमीतकमी १ ते दीड इंच रिक्त असावा जेणेकरून पाण्यासाठी जागा असेल. एका कुंडीत एकच रोप लावा. रोपे लावल्यानंतर ताबडतोब पाणी दिले पाहिजे आणि जर क्यारीत लागवड केली असेल तर ४०-५० सें.मी. अंतरावर लावा. क्यारिला १० ते १२ इंच खोल खणून घ्या. यानंतर, १०० ग्रॅम सुपर फॉस्फेट, १०० ग्रॅम सल्फेट पोटॅशियम, २५ ग्रॅम मॅग्नेशियम सल्फेट प्रति चौरस मीटर क्षेत्रानुसार द्या. तसेच, फुलांना चमक देण्यासाठी, १० लिटर पाण्यात १ चमचे मॅग्नेशियम सल्फेट मिसळून उभ्या पीकांवर फवारणी करावी.

क्यारियां दगड गोटयांविरहित असाव्यात. त्यांच्या मातीत ५ किलो प्रति चौरस मीटरनुसार शेणखत अवश्य टाकावे (३ भाग माती + १ भाग शेण खत + २५ ग्रॅम यूरिया + ५ ग्रॅम डीएपी + २५ ग्रॅम हाडांचे खत + वाळू).

जर तुम्हाला कुंडयांमध्ये डेलिया वाढवायचे असतील तर किमान १२ ते १४ इंचाच्या कुंड्या अवश्य घ्या. कुंड्यात समान प्रमाणात माती आणि शेणखत भरा. हे लक्षात ठेवा की कुंडयाचा वरचा भाग कमीतकमी दोन ते अडीच इंच रिक्त असेल जेणेकरून कुंडयांमध्ये पाण्यासाठी जागा मिळेल.

उन्हाळयात आठवडयातून २ वेळा पाणी देणे आवश्यक आहे. हिवाळयाच्या हंगामात, वनस्पतींना ८ ते १० दिवसांच्या अंतराने पाणी द्यावे.

स्पर्म डोनर्समुळे बसतोय ठकवणुकीवर आळा

* बीरेंद्र बरियार ज्योति

स्पर्म डोनरच्या वाढत्या प्रभावाने भंपक डॉक्टर्स आणि तांत्रिकांच्या ठकवणुकीच्या धंद्याला जोरदार फटका बसला आहे. मुलाला जन्म न देऊ शकणाऱ्यांबाबत पुरुषांच्या नावाला काळिमा, पुरुषी ताकदीचा अभाव आणि न जाणे नको त्या अफवा पसरवून हे अपत्यहीन लोकांना फशी पाडत असतात.

स्पर्म डोनरमुळे आई बनण्याचं सुख प्राप्त केलेली पाटणाची एक महिला सांगते की संततीप्राप्तीसाठी तिने आणि तिच्या पतीने पाटणा, दिल्ली, गाझियाबाद, मेरठ, वगैरेंच्या डझनभर भंपक सेक्स स्पेशालिस्टकडून उपचार करून घेतले परंतु अपत्य झालं नाही. चार वर्षं त्या लोकांकडून उपचार करवून जवळपास ४ लाख रुपये खर्च केल्यानंतरही संततीप्राप्तीचं स्वप्नं पूर्ण झालं नाही. जेव्हा पाटणा येथून एका नातलगाने इनफर्टीलिटी क्लीनिकविषयी सांगितलं तेव्हा तिथे उपचार घेतल्यावर त्यांना मुलगा झाला.

वाढली मागणी

स्पर्म डोनर्सचा प्रभाव वाढल्याने हळूहळू का असेना परंतु ढोंगी बाबाबुवा, मांत्रिक आणि तांत्रिकांची दुकानं बंद होऊ लागली आहेत. समाजात गेल्या काही वर्षांपासून स्पर्म डोनर्सची मागणी वाढत आहे आणि संततीच्या अपेक्षेने लोक स्पर्म डोनर्सची सेवा घेऊ लागले आहेत. डोनर्स बक्कळ कमाई करण्यासोबतच अनेक अपत्यहीन लोकांच्या घरात पाळणा हलवण्यास कारणीभूत ठरले आहेत. अनेक लोक स्पर्म डोनेशनला घाणेरडा धंदा म्हणत दूषणं देतात, तर अनेक लोक याला आजच्या काळाची मागणी सांगत यांचं कौतुक करत आहेत. पुरुषांमध्ये प्रजननक्षमतेच्या अभावाच्या वाढत्या प्रकरणांमध्ये स्पर्म डोनर अनेक घरांमध्ये पुरुषांच्या नपुंसकत्वावर पडदा टाकण्याचं काम करत आहेत आणि अनेक संसार मोडण्यापासून वाचवत आहेत. सोबतच बाळाच्या आकांक्षेपायी अनेक लोकांना भंपक डॉक्टर्स, बाबाबुवा आणि तांत्रिकांच्या सापळ्यात अडकण्यापासून वाचवत आहेत.

इनफर्टीलिटी क्लीनिक आणि डॉक्टरांच्या माध्यमातून स्पर्म डोनेशनच्या कार्यात शेकडो तरुण सहभागी आहेत, जे शिक्षण आणि कोचिंगसोबत स्पर्म डोनरचं कामही करत आहेत. दिल्ली, मुंबई, कोलकाता, बंगळुरू यांसारख्या शहरातून निघून आज अनेक डोनर छोट्या शहरात पोहोचले आहेत.

पाटणाच्या एका मोठ्या इनफर्टीलिटी क्लीनिकच्या डॉक्टरांनुसार पाटणासारख्या शहरात जवळपास शंभराहून जास्त स्पर्म डोनर काम करत आहेत, जे सर्व कायदेशीररित्या स्पर्म बॅँक वा इनफर्टीलिटी सेंटरद्वारे रजिस्टर्ड आहेत. या सर्व व्यवहारात अतिशय गुप्तता बाळगली जाते. स्पर्म घेणाऱ्याला आणि देणाऱ्याला एकमेकांविषयी काहीच माहीत नसतं. स्पर्म देणाऱ्याचं आणि घेणाऱ्याचं नाव पूर्णपणे गुप्त ठेवलं जातं.

अपत्यहीनांसाठी फायदेशीर

स्त्रियांमध्ये वांझपणा आणि पुरुषांमध्ये प्रजननक्षमता नसूनही अशी दाम्पत्य संततीप्राप्तीचं सुख अनुभवू शकतात. इनफर्टीलिटी स्पेशालिस्ट डॉक्टर हिमांशू राय सांगतात की ज्या पुरुषांमध्ये शुक्राणूंची संख्या नगण्य असेल वा मग ते खूप महागडे उपचार करण्यास सक्षम नसतील तर अशा स्थितीत डोनर स्पर्मद्वारे महिलांना गर्भधारणा करवून घेता येईल. यामुळेच आज डोनर स्पर्मची मागणी खूप वाढली आहे. दुसरीकडे भाड्याने गर्भ (सरोगेट मदर) घेऊन पुरुषांच्या शुक्राणूद्वारे गर्भधारणा करून संततीसुख प्राप्त करता येतं.

पुरुषांमध्ये प्रजननक्षमता कमी असण्याची अनेक सारी कारणं आहेत. डॉ. सोनिया मलिक सांगतात की आजच्या धावपळीच्या जीवनात पुरुषांमधील प्रजननक्षमता कमी होऊ लागली आहे. आजार, व्यसनाधिनता, कामाचा तणाव, अनियमित आहार, तंग कपडे आणि वाढतं प्रदूषण यांसारख्या कारणांमुळे प्रजननक्षमता कमी होऊ शकते. दुसरीकडे मोबाइल फोन आणि लॅपटॉपच्या अधिक वापरानेही पुरुषांची प्रजननक्षमता कमी होत आहे. यांच्या अति वापरामुळे ऑक्सीडेंटिव्ह स्टे्रस वाढतो आणि ऑक्सिजनची कमतरता भासते, ज्यामुळे डीएनए डॅमेज होते. यामुळे स्पर्म काउंट कमी होतो आणि शुक्राणूंमध्ये अडथळा येतो. हे सर्व टाळून वा कमीत कमी वापर करून आणि नियमित व्यायाम करून पुरुष आपली प्रजननक्षमता कायम राखू शकतात.

सुरक्षित व गोपनीय

इनफर्टीलिटी स्पेशालिस्ट २० ते २६ वर्षांच्याच तरुणांचे स्पर्म घेतात, ज्यामध्ये बहुतेक इंजिनीअरिंग आणि मेडिकलचे विद्यार्थी असतात. इनफर्टीलिटी स्पेशालिस्ट सांगतात की, प्रत्येकाचे स्पर्म घेतले जातातच असं नाही. केवळ विद्यार्थ्यांचेच स्पर्म घेतले जातात आणि त्यातही १०-१२ जणांची स्पर्म टेस्ट केल्यानंतर अवघ्या १-२ जणांचेच स्पर्म पूर्णपणे अस्सल आढळून येतात. डोनेशनसाठी आता युवकांना बोलावण्याची गरज भासत नाही. आपले स्पर्म डोनेट केलेले विद्यार्थीच इतर विद्यार्थ्यांना पाठवतात.

पाटणामध्ये जवळपास ८०० स्पर्म सॅम्पल विकले जातात. स्पर्म देणारे इंजिनीअरिंग वा मेडिकलच्या विद्यार्थ्यांना रू. ४ ते ५ हजार रुपये मिळतात, याउलट सामान्य विद्यार्थ्याला प्रति डोनेशन रु. १ ते दीड हजार दिले जातात. कोणत्याही एका डोनरकडून महिन्याला ४-५ वेळाच डोनेशन घेतलं जातं.

डॉक्टरांचं मत आहे की वयस्क आणि नोकरपेशे लोक खूप तणावात असतात वा दीर्घ काळापासून कोणत्या ना कोणत्या व्यसनाच्या अधीन असतात, ज्यामुळे त्यांचे स्पर्म उपयुक्त नसतात.

इनफर्टीलिटी क्लीनिकचे संचालक सांगतात की स्पर्म डोनेशनच्या कामात पूर्णपणे गोपनीयता बाळगली जाते. डोनरला हे सांगितलं जात नाही की त्याचा स्पर्म कुणाला दिला जाईल आणि स्पर्म घेणाऱ्यालाही हे सांगितलं जात नाही की त्याला कुणाचा स्पर्म देण्यात आला आहे. आता तर रक्तगट जुळल्यावरच स्पर्म दिला जातो जेणेकरून पुढे अडचण येऊ नये.

सोपी व्हावी संततीप्राप्ती

महिला डॉक्टर जगदीश्वरी मिश्रा सांगतात की, विवाहानंतर जेव्हा मूल होत नाही, तेव्हा बहुतेकदा दोष स्त्रियांच्या माथी मारला जातो. पुरुष स्वत:ची चाचणी करून घेत नाहीत आणि दुसरं नंतर तिसरं लग्न करत जातात. हे थांबवण्याची गरज आहे. अशिक्षित वर्ग स्त्रियांना मूल न झाल्यास बाबाबुवा, मांत्रिकतांत्रिकाकडे घेऊन जातो, परंतु  त्यानंतरही मूल होत नाही तेव्हा डॉक्टरांकडे नेतात. बहुतांशी प्रकरणांत चाचणी केल्यास दिसून येतं की स्त्रीमध्ये समस्या नसते तर तिच्या पतीमध्येच शारीरिक कमतरता आहे. तेव्हा डॉक्टरांनी पत्नीसोबत तिच्या पतीचीही चाचणी केली पाहिजे आणि कुणामध्ये कमतरता आहे ते स्पष्ट सांगितलं पाहिजे. आज वैद्यकशास्त्र आणि उपचार इतके विकसित झाले आहेत की कोणतंही दाम्पत्य संततीसुखापासून वंचित राहू शकत नाही.

डॉक्टर दिवाकर तेजस्वी सांगतात की स्पर्म डोनेशनचा वाढता प्रभाव समाजासाठी खूप फायदेशीर आहे. यामुळे अपत्यहीन पतिपत्नी मुलाच्या आकांक्षेपायी विनाकारण भटकत बसत नाहीत, शिवाय ते फसवणुकीला बळी पडण्यापासून बचावतात. जर डोनर स्पर्मविषयी उत्तम पद्धतीने जागरूकता मोहीम राबवण्यात आली, तर यामुळे संपूर्ण समाजाचं भलं होऊ शकतं.

पेमेंट एप्स गृहिणींसाठी सोपा मार्ग

– शैलेंद्र सिंह

पेमेंट अप हे तुमच्या पर्सप्रमाणे असते. ज्याप्रमाणे तुम्ही तुमच्या पर्समधील पैसे खर्च करता त्याचप्रमाणे पेमेंट

पेमेंट अप हे तुमच्या पर्सप्रमाणे असते. ज्याप्रमाणे तुम्ही तुमच्या पर्समधील पैसे खर्च करता त्याचप्रमाणे पेमेंट

पेमेंट अप हे तुमच्या पर्सप्रमाणे असते. ज्याप्रमाणे तुम्ही तुमच्या पर्समधील पैसे खर्च करता त्याचप्रमाणे पेमेंट अॅपमध्येही पैसे ठेवून तुम्ही खर्च करू शकता.

पेमेंट अॅपचे हरवणे, खिसा कापला जाणे किंवा पर्स लुटली जाणे यापैकी कोणताच धोका नसतो. पण तरीही पेमेंट अॅपचा वापर सावधानी बाळगून करणेच गरजेचे असते.

नेहाला रेल्वे तिकीट बुक करायचे होते. तिने ते पेमेंट अॅपद्वारे बुक केले. अॅपने तिला रेल्वे तिकिटाच्या बुकिंगसाठी कॅशबॅक सुविधाही देऊ केली. त्यामुळे तिला आपल्या तिकिटावर सूटही मिळाली. अशा अॅप्समुळे छोटीमोठी प्रत्येक प्रकारची खरेदी शक्य झाली आहे. ऑनलाइन शॉपिंगमध्ये मोठया रकमेने खरेदी होत होती. अॅप पेमेंट सिस्टीम खूप कमी वेळातच इतकी लोकप्रिय झाली की प्रत्येक लहानमोठया दुकानात ती उपलब्ध असते. भाजीच्या खरेदीपासून ते महागडी शॉपिंगही पेमेंट अॅपद्वारे होऊ लागली आहे.

नेहा म्हणते, ‘‘पेमेंट अॅपद्वारे खरेदी करणे सोपे झाले आहे. सगळयात महत्त्वाची गोष्ट ही आहे की आता सुट्टया पैशांची समस्या जाणवत नाही. शॉपिंग मॉल्सपासून प्रत्येक ठिकाणी याचा वापर केला जातो.’’

पेमेंट अॅपचा वापर

पेमेंट अॅपला डोकेदुखी समजणारी प्रेरणा म्हणते, ‘‘डेबिट कार्डमधून पेमेंट करताना भीती असायची की कुणी आपल्या खात्यातले पैसे काढून घेईल. आता पेमेंट अॅपमध्ये आपण तेवढेच पैसे ठेवतो, जितकी आपल्याला खरेदी करायची आहे. अशात पैशांचा ऑनलाइन फ्रॉड होण्याचा धोका नसतो. अॅपमधील पैसे कमी झाल्यास पुन्हा टाकता येतात.

‘‘आता सर्व ऑनलाइन झाल्यामुळे पैसे ट्रान्सफर करणे खूप सोपे झाले आहे. पेमेंट अॅपचा वापर ऑनलाइन शॉपिंगसाठीच होतो. त्यामुळे ते सोपे आणि सोयीचे असते. आता वेगवेगळया प्रकारची बिले भरणे जसे की लाइट, पाणी, पेट्रोल, फोन आणि रेल्वे तिकिटांचे पैसे भरणे पेमेंट अॅप्सद्वारे केले जाते.’’

विविध प्रकारचे पेमेंट अॅप

आजच्या काळात केवळ बँक आणि मोबाइल कंपन्याच नाही तर शासनदेखील आपले विविध अॅप घेऊन आले आहेत. हे लोक आपल्या अॅपला लोकप्रिय करण्यासाठी विविध प्रकारच्या योजना घेऊन येत आहेत. यासाठी मोबाइलवर पेमेंट अॅप डाउनलोड केले जाते. मोबाइलचा नंबर हाच पेमेंट अॅपचा नंबर असतो.

बँकेच्या खात्याप्रमाणे हे सुरू करण्यासाठी विशेष सोपस्कारही पार पाडावे लागत नाहीत. पेमेंट अॅप चालवणाऱ्या कंपन्या आपले मार्केट वाढवण्यासाठी वेगवेगळया प्रकारचे पॅकेज जाहीर करत असतात. यामुळे ग्राहकांना कॅशबॅकसारख्या ऑफर्सचा लाभ मिळतो.

सुविधाजनक आणि सोपे

ग्राहकांसाठीच नाही तर कंपन्यांसाठीही पेमेंट अॅपचा वापर सुलभ आणि सुविधाजनक बनला आहे. आता पेमेंट अॅपला बँकेच्या खात्याबरोबर जोडले जाते. ज्यामुळे ग्राहकांनी केलेले पेमेंट सरळ पेमेंट अॅपद्वारे कंपनीच्या खात्यात जमा होते. त्यामुळे कंपन्यांचा हा फायदा होतो की त्यांना बँकेत पैसे जमा करण्यासाठी कर्मचारी नेमण्याची आणि पैसे मोजत बसण्याची गरज भासत नाही. शासनानेही पेमेंट अॅपला सुविधाजनक आणि अधिकृत केले आहे.

नोटबंदीच्या वेळी पेमेंट अॅपमुळे ग्राहकांना खूप साहाय्य झाले. त्यांना आपल्या खर्चांसाठी कॅशच्या समस्यांना तोंड द्यावे लागले नाही. हळूहळू या चलनाचे प्रमाण वाढू लागले. आज गृहिणीदेखील मोठया संख्येने याचा वापर करू लागल्या आहेत.

 

मध्येही पैसे ठेवून तुम्ही खर्च करू शकता.

पेमेंट अॅपचे हरवणे, खिसा कापला जाणे किंवा पर्स लुटली जाणे यापैकी कोणताच धोका नसतो. पण तरीही पेमेंट अॅपचा वापर सावधानी बाळगून करणेच गरजेचे असते.

नेहाला रेल्वे तिकीट बुक करायचे होते. तिने ते पेमेंट अॅपद्वारे बुक केले. अॅपने तिला रेल्वे तिकिटाच्या बुकिंगसाठी कॅशबॅक सुविधाही देऊ केली. त्यामुळे तिला आपल्या तिकिटावर सूटही मिळाली. अशा अॅप्समुळे छोटीमोठी प्रत्येक प्रकारची खरेदी शक्य झाली आहे. ऑनलाइन शॉपिंगमध्ये मोठया रकमेने खरेदी होत होती. अॅप पेमेंट सिस्टीम खूप कमी वेळातच इतकी लोकप्रिय झाली की प्रत्येक लहानमोठया दुकानात ती उपलब्ध असते. भाजीच्या खरेदीपासून ते महागडी शॉपिंगही पेमेंट अॅपद्वारे होऊ लागली आहे.

नेहा म्हणते, ‘‘पेमेंट अॅपद्वारे खरेदी करणे सोपे झाले आहे. सगळयात महत्त्वाची गोष्ट ही आहे की आता सुट्टया पैशांची समस्या जाणवत नाही. शॉपिंग मॉल्सपासून प्रत्येक ठिकाणी याचा वापर केला जातो.’’

पेमेंट अॅपचा वापर

पेमेंट अॅपला डोकेदुखी समजणारी प्रेरणा म्हणते, ‘‘डेबिट कार्डमधून पेमेंट करताना भीती असायची की कुणी आपल्या खात्यातले पैसे काढून घेईल. आता पेमेंट अॅपमध्ये आपण तेवढेच पैसे ठेवतो, जितकी आपल्याला खरेदी करायची आहे. अशात पैशांचा ऑनलाइन फ्रॉड होण्याचा धोका नसतो. अॅपमधील पैसे कमी झाल्यास पुन्हा टाकता येतात.

‘‘आता सर्व ऑनलाइन झाल्यामुळे पैसे ट्रान्सफर करणे खूप सोपे झाले आहे. पेमेंट अॅपचा वापर ऑनलाइन शॉपिंगसाठीच होतो. त्यामुळे ते सोपे आणि सोयीचे असते. आता वेगवेगळया प्रकारची बिले भरणे जसे की लाइट, पाणी, पेट्रोल, फोन आणि रेल्वे तिकिटांचे पैसे भरणे पेमेंट अॅप्सद्वारे केले जाते.’’

विविध प्रकारचे पेमेंट अॅप

आजच्या काळात केवळ बँक आणि मोबाइल कंपन्याच नाही तर शासनदेखील आपले विविध अॅप घेऊन आले आहेत. हे लोक आपल्या अॅपला लोकप्रिय करण्यासाठी विविध प्रकारच्या योजना घेऊन येत आहेत. यासाठी मोबाइलवर पेमेंट अॅप डाउनलोड केले जाते. मोबाइलचा नंबर हाच पेमेंट अॅपचा नंबर असतो.

बँकेच्या खात्याप्रमाणे हे सुरू करण्यासाठी विशेष सोपस्कारही पार पाडावे लागत नाहीत. पेमेंट अॅप चालवणाऱ्या कंपन्या आपले मार्केट वाढवण्यासाठी वेगवेगळया प्रकारचे पॅकेज जाहीर करत असतात. यामुळे ग्राहकांना कॅशबॅकसारख्या ऑफर्सचा लाभ मिळतो.

सुविधाजनक आणि सोपे

ग्राहकांसाठीच नाही तर कंपन्यांसाठीही पेमेंट अॅपचा वापर सुलभ आणि सुविधाजनक बनला आहे. आता पेमेंट अॅपला बँकेच्या खात्याबरोबर जोडले जाते. ज्यामुळे ग्राहकांनी केलेले पेमेंट सरळ पेमेंट अॅपद्वारे कंपनीच्या खात्यात जमा होते. त्यामुळे कंपन्यांचा हा फायदा होतो की त्यांना बँकेत पैसे जमा करण्यासाठी कर्मचारी नेमण्याची आणि पैसे मोजत बसण्याची गरज भासत नाही. शासनानेही पेमेंट अॅपला सुविधाजनक आणि अधिकृत केले आहे.

नोटबंदीच्या वेळी पेमेंट अॅपमुळे ग्राहकांना खूप साहाय्य झाले. त्यांना आपल्या खर्चांसाठी कॅशच्या समस्यांना तोंड द्यावे लागले नाही. हळूहळू या चलनाचे प्रमाण वाढू लागले. आज गृहिणीदेखील मोठया संख्येने याचा वापर करू लागल्या आहेत.

 

मध्येही पैसे ठेवून तुम्ही खर्च करू शकता.

पेमेंट अॅपचे हरवणे, खिसा कापला जाणे किंवा पर्स लुटली जाणे यापैकी कोणताच धोका नसतो. पण तरीही पेमेंट अॅपचा वापर सावधानी बाळगून करणेच गरजेचे असते.

नेहाला रेल्वे तिकीट बुक करायचे होते. तिने ते पेमेंट अॅपद्वारे बुक केले. अॅपने तिला रेल्वे तिकिटाच्या बुकिंगसाठी कॅशबॅक सुविधाही देऊ केली. त्यामुळे तिला आपल्या तिकिटावर सूटही मिळाली. अशा अॅप्समुळे छोटीमोठी प्रत्येक प्रकारची खरेदी शक्य झाली आहे. ऑनलाइन शॉपिंगमध्ये मोठया रकमेने खरेदी होत होती. अॅप पेमेंट सिस्टीम खूप कमी वेळातच इतकी लोकप्रिय झाली की प्रत्येक लहानमोठया दुकानात ती उपलब्ध असते. भाजीच्या खरेदीपासून ते महागडी शॉपिंगही पेमेंट अॅपद्वारे होऊ लागली आहे.

नेहा म्हणते, ‘‘पेमेंट अॅपद्वारे खरेदी करणे सोपे झाले आहे. सगळयात महत्त्वाची गोष्ट ही आहे की आता सुट्टया पैशांची समस्या जाणवत नाही. शॉपिंग मॉल्सपासून प्रत्येक ठिकाणी याचा वापर केला जातो.’’

पेमेंट अॅपचा वापर

पेमेंट अॅपला डोकेदुखी समजणारी प्रेरणा म्हणते, ‘‘डेबिट कार्डमधून पेमेंट करताना भीती असायची की कुणी आपल्या खात्यातले पैसे काढून घेईल. आता पेमेंट अॅपमध्ये आपण तेवढेच पैसे ठेवतो, जितकी आपल्याला खरेदी करायची आहे. अशात पैशांचा ऑनलाइन फ्रॉड होण्याचा धोका नसतो. अॅपमधील पैसे कमी झाल्यास पुन्हा टाकता येतात.

‘‘आता सर्व ऑनलाइन झाल्यामुळे पैसे ट्रान्सफर करणे खूप सोपे झाले आहे. पेमेंट अॅपचा वापर ऑनलाइन शॉपिंगसाठीच होतो. त्यामुळे ते सोपे आणि सोयीचे असते. आता वेगवेगळया प्रकारची बिले भरणे जसे की लाइट, पाणी, पेट्रोल, फोन आणि रेल्वे तिकिटांचे पैसे भरणे पेमेंट अॅप्सद्वारे केले जाते.’’

विविध प्रकारचे पेमेंट अॅप

आजच्या काळात केवळ बँक आणि मोबाइल कंपन्याच नाही तर शासनदेखील आपले विविध अॅप घेऊन आले आहेत. हे लोक आपल्या अॅपला लोकप्रिय करण्यासाठी विविध प्रकारच्या योजना घेऊन येत आहेत. यासाठी मोबाइलवर पेमेंट अॅप डाउनलोड केले जाते. मोबाइलचा नंबर हाच पेमेंट अॅपचा नंबर असतो.

बँकेच्या खात्याप्रमाणे हे सुरू करण्यासाठी विशेष सोपस्कारही पार पाडावे लागत नाहीत. पेमेंट अॅप चालवणाऱ्या कंपन्या आपले मार्केट वाढवण्यासाठी वेगवेगळया प्रकारचे पॅकेज जाहीर करत असतात. यामुळे ग्राहकांना कॅशबॅकसारख्या ऑफर्सचा लाभ मिळतो.

सुविधाजनक आणि सोपे

ग्राहकांसाठीच नाही तर कंपन्यांसाठीही पेमेंट अॅपचा वापर सुलभ आणि सुविधाजनक बनला आहे. आता पेमेंट अॅपला बँकेच्या खात्याबरोबर जोडले जाते. ज्यामुळे ग्राहकांनी केलेले पेमेंट सरळ पेमेंट अॅपद्वारे कंपनीच्या खात्यात जमा होते. त्यामुळे कंपन्यांचा हा फायदा होतो की त्यांना बँकेत पैसे जमा करण्यासाठी कर्मचारी नेमण्याची आणि पैसे मोजत बसण्याची गरज भासत नाही. शासनानेही पेमेंट अॅपला सुविधाजनक आणि अधिकृत केले आहे.

नोटबंदीच्या वेळी पेमेंट अॅपमुळे ग्राहकांना खूप साहाय्य झाले. त्यांना आपल्या खर्चांसाठी कॅशच्या समस्यांना तोंड द्यावे लागले नाही. हळूहळू या चलनाचे प्रमाण वाढू लागले. आज गृहिणीदेखील मोठया संख्येने याचा वापर करू लागल्या आहेत.

 

विचारपूर्वक वापरा क्रेडिट कार्ड

* प्रतिनिधी 

पाचशे आणि हजाराच्या नोटांवर बंदी आणल्यानंतर तर क्रेडिट कार्ड अधिकच महत्त्वाचं झालंय.

खरंतर याचं एक वास्तव म्हणजे क्रेडिट कार्डने खरेदी करतेवेळी थोडीशी लालूच वाढते आणि तेव्हा स्वत:वर नियंत्रण ठेवणं कठीण होऊन बसतं. अशावेळी थोडासा समजूतदारपणा दाखवणं गरजेचं आहे. अन्यथा तुम्ही एकाचवेळी क्रेडिट कार्डचं सर्व लिमिट संपवाल आणि हप्ते भरताना तुम्ही अडचणीत याल वा गरजेला खर्च न करण्याची पाळी येईल.

क्रेडिट कार्ड फायद्याची वस्तू आहे. तर जाणून घेऊया, अशा ६ टिप्स, ज्या उत्तम खरेदीसोबतच क्रेडिट कार्ड हुशारीने वापरण्याची योग्य पद्धतही माहीत करून देतील :

  • क्रेडिट कार्डने खरेदी करतेवेळी प्रत्येक वेळी तुम्ही रिवॉर्ड पॉईंटस कमावता. अनेकदा १००-२५०च्या खरेदीवर तुम्हाला १ पॉईंट मिळतो. मात्र हे वेगवेगळे कार्ड आणि बँकेवर अवलंबून असतं. यासाठी चांगली गोष्ट म्हणजे तुम्ही जमविलेल्या पॉइंट्सबाबत अपडेट राहा आणि शॉपिंगचं पेमेंट करताना हेदेखील वापरा. अशाप्रकारे तुमची खास बचत होऊ शकते.
  • क्रेडिट कार्डने खरेदी केल्यानंतर तुमच्या मोबादल्यामध्ये सर्व पेमेंट डिटेल्स आणि इन्स्टॉलमेण्टचे रिमाइंडर लावा, यामुळे ड्यू डेटपूर्वीच तुम्हाला हे क्लीअर करायचंय याची आठवण राहील. तसंच नंतर तुमच्यावर व्याजाचं ओझं राहाणार नाही. लक्षात असू द्या की, जोपर्यंत तुम्ही पहिलं पेमेंट चुकतं करत नाही तोपर्यंत अधिक खरेदी करू नका.
  • विनाकारण खर्च करू नका. कधीही बंपर ऑफर्स वा सेल पाहून याचा सर्व फायदा आताच घ्यावा असं अजिबात करू नका. लक्षात ठेवा की, कंपन्या आणि ब्राण्ड्स अनेकदा कोणती ना कोणती ऑफर घेऊन येतच असतात. अशावेळी घाई करू नका. अन्यथा व्याजासोबत याचं अधिक ओझं तुमच्या पाकिटावर पडू शकतं.
  • बजेटपेक्षा थोडा कमी खर्च करण्याचं टार्गेट बनवा. जर तुमच्या क्रेडिट कार्डची लिमिट १ लाख असेल तर ८० हजारात तुमचं शॉपिंग आटपा. असं केल्याने गरजेच्यावेळी तुम्ही या वाचविलेल्या क्रेडिटचा वापर करू शकता.
  • दर महिन्याला तुमच्या क्रेडिट कार्डची स्टेटमेण्ट बारकाईने चेक करण्याची सवय लावा. अजून एक उत्तम पद्धत म्हणजे क्रेडिट कार्डच्या माध्यमातून खरेदी करण्यात आलेल्या सामानाचं बिल नेहमी पेमेंट क्लिअर होईपर्यंत सांभाळून ठेवा. यामुळे तुम्ही सहजपणे स्टेटमेंटसोबत बिल व्हेरीफाय करू शकाल की कुठे एखादा अधिक चार्ज तर नाही लावलाय ना आणि कुठे गडबड तर नाही ना.
  • याव्यतिरिक्त सायबर सिक्योरिटीदेखील एक मोठा मुद्दा आहे. कधीही तुमच्या क्रेडिट कार्डचा पिन क्रमांक आणि सिक्योरिटी कोड कोणालाही देऊ नका. यामध्ये तुमच्याच पैशाची सुरक्षा आहे.

ऑफिसमध्ये बोल्डनेस योग्य की अयोग्य

– पूनम पांडे

‘‘बघ बघ सरांनी बेल वाजवली. आता डीप नेकचा टॉप आणि मिनी स्कर्ट घातलेली टीना केबिनमध्ये जाईल आणि डोळे गरागरा फिरवत सरांशी अशाप्रकारे बोलेल की ते एकटक तिच्याकडे पाहत राहतील. अहो, सर कधी आम्हालाही बोलवत जा. आम्हाला काय काटे लागले आहेत? तुम्ही म्हणत असाल तर आम्हीही उद्यापासून शॉर्टस् घालून येतो.’’

‘‘गप्प बस, वेडी कुठली. आपण एवढे आखूड कपडे कधी घालू शकत नाही, मग भले आपल्याला नोकरी का सोडावी लागू नये.’’

‘‘मग आपण असच चरफडत बसायचं का, स्वत:च्या नखरेलपणावर बॉसला नाचवणाऱ्या टीनाला पाहून?’’

ऑफिसमध्ये सोनम आणि सुमनचे बोलणे ऐकून स्टाफमधील सर्व लोक मंदमंद हसत होते. पण टीना बाहेर येताच सर्व शांत झाले आणि टीना सर्वांकडे अशी पाहत होती जसे मनातल्या मनात गात असावी. ‘ये दुनिया… ये दुनिया… पितल दी, बेबी डॉल सोने दी….बेबी डॉल में सोने दी..’ आणि यावर स्टाफ जणू म्हणतोय उपहासाने ‘चार दिन कि चांदनी फिर अंधेरी रात…’

अनेक ऑफिसमध्ये हीच स्थिती

ही अवस्था फक्त सोनम आणि सुमन यांच्याच ऑफिसची नाही उलट अशा अनेक ऑफिसची आहे जिथे सेक्शुअली अट्रॅक्टीव्ह असणाऱ्या मुलींचेच चालते. ज्या त्यांच्या बोल्डनेसने बॉसला स्वत:च्या मुठीत ठेवतात. याचे परिणाम मात्र दुसऱ्या मुलींना भोगावे लागतात. अशा बोल्ड मुलींमुळे स्टाफमधील इतर मुलींना कशाप्रकारे मानसिक व आर्थिक त्रासाला तोंड द्यावे लागते जाणून घेऊ.

फक्त आम्हालाच ओरडा पडतो

अशाप्रकारच्या मुलींनी कुठलीही चूक करू दे, बॉस त्यांना लगेच ओरडत नाही. उलट ज्याची चूक नाही त्यांना ओरडून आपला राग शांत करतात. अॅड एजन्सीमध्ये काम करणारी शशिकला यादव सांगते, ‘‘माझ्याबरोबर असे अनेकदा घडले आहे कि माझ्या हॉट कलिगच्या चुकीवरून बॉस तिला ओरडायचे सोडून मलाच केबिनमध्ये बोलावून ओरडत असत. सुरुवातीला तर मी काही बोलले नाही, पण नंतर वाटले तिच्या चुकीची शिक्षा मला का म्हणून? नंतर मी पुराव्यानिशी जाऊ लागले. यामुळे मग बॉस ना नाइलाजाने तिला बोलावून ओरडावे लागे. अभिनय जरी असला तरी ते पाहून मला आनंद होत असे.’’

हॉट असतात, पण टॅलेंडेड नाही

इम्पोर्ट एक्सपोर्ट कंपनीत कार्यरत असणारी प्रिती सांगते, ‘‘मला त्यावेळी खूप वाईट वाटते, जेव्हा सिनियॉरीटी आणि टॅलेंट पाहता बॉसबरोबर मिटींगला जाण्याचा हक्क माझा असतो. पण बॉस नवीन क्लाएंटला भेटायला जाताना नेहमी माझ्या हॉट कलिगला घेऊन जातात. राग तर तेव्हा अनावर होतो जेव्हा मिटींगवरून आल्यानंतर जे काम करायचे असते ते मात्र माझ्या माथी मारले जाते. हे सागून की तुम्ही तिच्यापेक्षा खूप सिनिअर आहात म्हणून हे काम तुम्ही करा तेव्हा असे मनापासून वाटते असे म्हणावे की हे तर तुम्हालाही माहिती आहे की हिला काहीच येत नाही, हिच्यापेक्षा तर टॅलेंटेड तर मी आहे म्हणून तुम्ही हे काम मला सोपवत आहात.’’

वेगाने होणारी पगारवाढ

अशा मुली जेव्हा ऑफिसमध्ये काम सुरु करतात, तेव्हा आधीच आपला हॉटलुक दाखवून घसघसशीत पॅकेज पदरात पाडून घेतात आणि जसेजसे त्या कंपनीत जुन्या होत जातात, त्यांचा सॅलरी ग्राफसुद्धा बराच वाढलेला असतो. हल्लीच पीआर एजन्सी जॉईन करणार असेलेली निशा सिंह सांगते ‘‘मी माझी जुनी कंपनी सोडली, कारण तिथे ४ वर्षे काम केल्यानंतर माझा पगार ६ हजाराने वाढला तर माझ्या कलीगचा पगार २ वर्षांतच ६ हजाराने वाढला, जेव्हा की मी तिच्यापेक्षा जास्त काम करत होते आणि टॅलेंटसुद्धा होते.’’ एखाद्या कंपनीकडून असे वागले जाणे हे सामान्य मुलींचे आर्थिक शोषण नाही तर अजून काय आहे?

बॉसची असते मेहेरनजर

बोलणे सुटीचे असो किंवा प्रमोशनचे ऐकल्यानंतर बॉसच्या भुवया उंचावल्या जातात पण बोल्ड असणाऱ्या मुलींकडून जेव्हा सुट्टयांची मागणी होते, तेव्हा त्यांची सुट्टी मात्र बॉस किंवा एचआरकडून ताबडतोब मंजूर केली जाते. हे कारणच आहे कि बॉसची यांच्यावर जास्तच मेहेरनजर असते. अशा मुलींना प्रमोशनसाठी स्वत:ला सिद्ध करावे लागत नाही. याउलट इतर मुलींना मेहनत केल्यावरही त्यांना त्यांच्या हक्काचे पद मिळत नाही. प्रमोशन तर दूरच.

इतरजण ही करतात लांगूनचालन

बॉस जर म्हणत असेल की सूर्य पश्चिमेला उगवतो तर कर्मचारीसुद्धा हेच खरे मानतात. अशात बॉसशी जवळीक असल्याने अशा मुलींचे पाय कधीच जमिनीवर नसतात. अशावेळी शिपाई पासून ते इतर कुठल्याही स्टाफमधील लोकांना गरज भासली की ते बोलायला लागतात. सामान्य स्टाफ व खास मुलीने काही काम सांगितले तर शिपाईसुद्धा आधी त्या खास मुलीचे कामच ऐकतात. कारण तिच्याशी वाकडे घेवून त्याला बॉसच्या नजरेत वाईट ठरायचे नसते.

बोल्ड मुलींनी काळजी घ्यावी

ऑफिसमधील बोल्ड मुलींच्या बाबतीत असे म्हटले तर वावगे ठरणार नाही की त्या जे काही करतात आणि वागतात ते फक्त काही दिवसांचे असते. चार दिवसांचा झगमगाट असतो. पण हा झगमगाट त्यांच्यासाठी कायमचा अंधार ही ठरू शकतो. कुठल्या-कुठल्या समस्यांना त्यांना सामोरे जायला लागू शकते हे जाणून घेऊ.

काही काळचा गमागाट

आज तुमच्यामागे वेडयासारखा फिरणारा बॉस नेहमीच तसा राहील असे नाही. तुमचे तारुण्य ओसरू लागले की तुम्ही बॉसच्या नजरेपासूनही दूर जाऊ लागाल. तो तुमच्या आयुष्याचा जोडीदार नाही, जो तुम्हाला आयुष्यभर साथ देईल. असेही होऊ शकते की ऑफिसमध्ये जर तुमच्यापेक्षाही सुंदर मुलगी आली तर तुम्हाला सोडून तिच्या मागे जाईल.

बदनामी सहन करावी लागेल

बॉसच्या वरदहस्तामुळे आर्थिक प्रगतीसोबत प्रमोशनही मिळू शकेल. पण बॉसच्या या मेहरबानीमुळे तुमच्या चारित्र्यावर प्रश्न निर्माण होऊ शकतात. हल्लीच्या महागाईच्या काळात तुमच्या बॉसचं तुमच्यावर हजारो रुपये का उडवणं हा ऑफिसमध्ये गॉसिपचा विषय बनू शकतो.

सेक्स सिम्बॉल बनून राहाल

तुमच्या अशा वागणुकीमुळे तुम्ही बनता बॉस आणि ऑफिस स्टाफच्या नजरेतही निवळ सेक्स सिम्बॉल बनून राहाल. शक्यता आहे की ऑफिस स्टाफ तुमच्याकडे बॉसची रखेल म्हणून पाहील.

कामासोबत कामलीलासुद्धा

सर्वात मोठे आणि कटू सत्य म्हणजे जर बॉस तुमच्या अदांवर भाळला असेल तर त्याला तुमच्याकडून काम करून तर हवे असेलच शिवाय कामक्रिडा करण्याचाही त्याचा मानस असेल. मग तुम्ही हा विचार कराल की फक्त कामक्रिडा करून तुमची सुटका होईल व तुम्हाला ऑफिसचे काम करावे लागणार नाही तर ते चुकीचे आहे. कारण तुम्हाला तिथे काम करायलाच ठेवले आहे.

वैयक्तिक आयुषात वाढतील अडचणी

जर तुम्ही ऑफिसात तुमच्या तारुण्याचा गैरवापर करत असाल तर होऊ शकते की तुम्ही इतके बदनाम व्हाल जाता की तुमच्या वैयक्तिक आयुष्यावरसुद्धा त्याचा परिणाम होऊ शकतो. हे विसरू नका कि जग खूप छोटे आहे. तुमचे हे वागणे तुमच्या जोडीदाराला कळले तर तुमचे लग्न होणे धोक्यात येईल.

ऑफिसमध्ये प्रेझेंनटेबल दिसणे काही वाईट नाही उलट ही चांगली सवय आहे. पण बोल्ड किंवा हॉट बनण्याचा प्रयत्न चुकूनही करू नका अन्यथा, बदनामी व खोटया प्रगतीशिवाय तुमच्या हाती काही येणार नाही. कष्टाने केलेली प्रगती आणि सन्मान तुम्हाला समाधान मिळवून देईल आणि आयुष्यातील प्रत्येक क्षण सुखाचा जगता येईल.

कोरोना लॉकडाऊन वेडिंग (ना वऱ्हाडी, ना वाजंत्री असे आहे नवे लग्न)

* मिनी सिंह

देशात कोरोना विषाणूमुळे लॉकडाऊन करण्यात आले. ते अशावेळी जाहीर झाले जेव्हा देशात लग्नाचा हंगाम असतो. लॉकडाऊनमुळे अनेक जोडप्यांनी लग्नाची तारीख पुढे ढकलली. परंतु काही जोडपी अशीही आहेत ज्यांना लग्नाच्या बंधनात अडकायचे आहे. त्यामुळेच लॉकडाऊनमध्येही यावर पर्याय शोधून त्यांनी लग्नगाठ बांधली. ऑनलाइन लग्न केले. यात मेहंदी, संगीत आणि इतर सर्व विधीही ऑनलाइनच झाल्या. लोकांनाही ऑनलाइन आमंत्रण दिले. लॉकडाऊनच्या नियमांचे उल्लंघन होऊ नये म्हणून लग्न ऑनलाइन करण्यात आले.

नवरा एकीकडे आणि नवरी दुसरीकडे

उत्तर प्रदेशातील शहर बरेलीमध्ये असाच एक अनोखा, ऑनलाइन लग्न सोहळा पहायला मिळाला. नवरा सुषेनचे असे म्हणणे आहे की, भलेही येत्या काही दिवसांत लॉकडाऊन संपेल, पण आम्हाला तोपर्यंत लग्नासाठी वाट पाहत रहायचे नव्हते. म्हणूनच, एक जबाबदार नागरिक या नात्याने आम्हाला असे वाटले की सामाजिक अंतर राखण्यासाठी हा एक चांगला मार्ग आहे.

हे लग्न शादी डॉट कॉमद्वारे करण्यात आले. शादी डॉट कॉमने ‘वेडिंग फ्रॉम होम सर्व्हिस’ सुरू केली आहे. या सेवेअंतर्गत सर्व पाहुणे लग्नात ऑनलाइन सहभागी झाले आणि फेरेही ऑनलाइनच घेण्यात आले. इतकेच नाही तर या लग्नात सनई-चौघडयांचीही ऑनलाइन व्यवस्था करण्यात आली होती. हे लग्न इतर लग्नांप्रमाणेच सामाजिक अंतर राखून आयोजित करण्यात आले होते.

भारतात जिथे लग्नाची तयारी अनेक महिन्यांपूर्वीपासून सुरू होते, तिथे केवळ दोन तासांत लग्न होणे आश्चर्याची गोष्ट आहे.

परंतु कोरोनाच्या महामारीने आयुष्यच बदलून टाकले. याच बदलामुळे भारतीय लग्नाचे रुपही बदलले. तेच लग्न जिथे नवरा- नवरीसोबत वऱ्हाडी, वाजंत्री आणि न जाणो किती मित्रमैत्रीणी सहभागी होत असत. कितीतरी महिने आधीपासूनच तयारी सुरू केली जायची आणि नंतर हळद, मेहंदीसारख्या बऱ्याच विधी झाल्यावर तो खास दिवस उजाडायचा ज्या दिवशी नवरा-नवरी कायमचे एकमेकांचे होऊन जायचे. परंतु आता कोरोना युगाने लग्नाचा हॉल, मंडप, केटरिंगची संकल्पना अशी काही बदलली आहे की, लग्नात सामाजिक अंतर आणि ऑनलाइन वेडिंगसारख्या अनेक संकल्पना नव्याने जोडल्या गेल्या आहेत.

आज अनेक जोडपी व्हिडीओ कॉलिंग अॅप्सद्वारे लग्न करीत आहेत. गेल्या काही महिन्यांमध्ये दिल्ली, महाराष्ट्र, मध्य प्रदेश इत्यादी ठिकाणांहून अशी काही जोडपी चर्चेत आली ज्यांनी व्हर्च्युझअल वेडिंगचा मार्ग स्वीकारला. अशा प्रकारे लग्न करणाऱ्या काही जणांनी सांगितले की, वाजंत्री, वरातीसह लग्न करायची इच्छा होती, पण आता ते नाही तर निदान ऑनलाइन सनई-चौघडेही चांगले आहेत.

स्वत:हूनच नटत आहे नवरी

लग्नाच्या दोन-तीन महिने आधीपासूनच नवरा आपल्या चेहऱ्यावर खास लक्ष देत असे, नवरी महागातले महाग प्री ब्रायडल पॅकेज घेत असे. आता मात्र कोरोनाच्या या काळात वर आणि वधूचा तोच चेहरा मास्कखाली झाकलेला पहायला मिळत आहे. इतकेच नाही तर लग्नात सहभागी होणारे मोजके नातेवाईकही मास्क लावलेलेच पहायला मिळतात. आता लग्नासाठी नवरी एखाद्या पार्लरमध्ये नाही तर स्वत:कडे असलेल्या ब्युटी प्रोडक्ट्सचा वापर करुन स्वत:च किंवा आपल्या नातेवाईकांच्या मदतीने तयार होत आहे.

कुटुंबातील माणसे बनली फोटोग्राफर

आतापर्यंत लग्नसोहळयाव्यतिरिक्त प्री-वेडिंग, मेहंदी आणि हळदीसाठीची फोटोग्राफी तसेच व्हिडीओग्राफी केली जात होती, पण आता जी लग्नं होत आहेत, तिथे फक्त नवरा-नवरीचे बहीण-भाऊ किंवा मग जवळचे नातेवाईकच फोटो काढताना किंवा व्हिडीओ शूटिंग करताना दिसत आहेत. या कोरोना काळाने दोन्ही बाजूंकडचा मोठा खर्च कमी केला आहे आणि फोटो काढल्यानंतर फोटोग्राफरसोबत बसून त्यातील खास फोटो निवडण्यासाठीचा वेळही वाचवला आहे.

घरच झाले लग्नाचा हॉल

लग्नाच्या दिवशी वरात हॉलमध्ये येताच सर्वत्र आनंदाच्या वातावरणाची निर्मिती होते. इकडे सनई-चौघडे वाजतात आणि तिकडे नवरीच्या हृदयाची धडधड वाढते. पण आता लग्नसोहळे अतिशय शांततापूर्ण वातावरणात होत आहेत. वाजंत्री नाही, वरात नाही. नवरा काही मोजक्याच जवळच्या नातेवाईकांना घेऊन नवरी मुलीच्या घरी येऊन तिच्याशी लग्न करतो आणि तिला घेऊन जातो. आता कुटुंबीयांना लग्नपत्रिका छापायाची किंवा पाहुण्यांचे आदरातिथ्य करायची गरज नाही. लग्नात दोन्ही बाजूंकडील लाखो रुपयांची बचत होत आहे. यामुळे हुंडयाची परंपराही मोडीत निघत असल्याचे पहायला मिळत आहे. मास्क लावलेले नवरा-नवरी पवित्र बंधनात बांधले जात आहेत.

तसे तर ऑनलाइनने आपल्या जीवनात खूप आधीपासूनच प्रभाव पाडायला सुरुवात केली आहे. इंटरनेटच्या या युगात खूप काही बदलले, पण आयुष्य जगण्याची पद्धत आहे तशीच आहे. सध्या ज्या प्रकारे ऑनलाइन होणाऱ्या लग्नाला विरोध होत आहे, तसाच तो फारपूर्वी गॅस आणि कुकरलाही झाला होता. जेव्हा गावात एखाद्याच्या घरी टीव्ही आला तेव्हाही विरोध करण्यात आला होता. मुले संस्कार विसरतील म्हणून पालक त्यांना बाहेरगावी अभ्यासासाठी पाठवायला तयार नव्हते. अशा कितीतरी गोष्टी आहेत ज्यांना कालपर्यंत विरोध केला जात होता त्याच आज सामान्य होऊन गेल्या आहेत. अशाच प्रकारे, ऑनलाइन लग्नही सामान्य गोष्ट आहे.

घातक आहे धार्मिक उन्माद

* दीपान्विता रायबनर्जी

धार्मिक ढोंगीपणा माणसांची विचारसरणी संकुचित बनवितो यामुळे माणसं अतिक्रूर बनून आपलं तनमनधन सर्वकाही हरवून बसतात.

२ जून, २०१६ साली झालेला मथुरा कांड याचं ताजं उदाहरण आहे. रामवृक्ष यादवने आपल्या संकुचित विचारसरणीमुळे २४ निरपराध्यांचे जीव घेण्याबरोबरच      स्वत:देखील आपल्या अंधश्रद्धांसोबत स्फोटात जीव गमावून बसला.

वेडेपणाच्या नादात हा इसम देशाची घटना, कायदा आणि सरकार तिन्ही गोष्टींशी विद्रोह करून स्वत:ला देव समजू लागला होता. आपल्या उन्मादी भाषणांद्वारे अंधश्रद्धाळू भक्तांची फौज एकत्रित करत होता. मथुराच्या जवाहर बागेत स्फोटक सामुग्री जमा करत होता. दुर्घटनेच्या दिवशी उन्मादी भक्तांनी या व्यक्तिसोबत मिळून भयानक स्फोट घडविला. अंधश्रद्धा जर रोखली गेली नाही तर हे किती विध्वंसक होऊ शकतं हे कोणापासूनही लपलेलं नाहीए.

कोणीही यापासून बचावलं नाहीए

देश असो वा परदेश, अंधश्रद्धेच्या विषवृक्षाने नेहमीच अतिवादी विचार पसरवले आहेत.

आंतरराष्ट्रीय पटलावर कुकलक्स कलान यांचं भयानक नाव बनून समोर आलं. जेव्हा दक्षिण युरोपात गणराज्याची स्थापना झाली तेव्हा काळ्या लोकांची गुलामगिरीतून सुटका झाली. तेव्हा एलीट लोकांच्या समूहातून कूकलक्स कलान नावाची भयानक जातीयवादी संघटना प्रस्थापित झाली जी काळ्या लोकांच्या गुलाम प्रथेची समर्थक होती आणि गोऱ्या लोकांची सुपरमॅसी म्हणजेच बाजूची होती. या संघटनेच्या लोकांनी शाळा, चर्चेसवर हल्ले करायला सुरूवात केली. रात्रीच्या अंधारात हे भीतिदायक कपडे घालून काळ्या लोकांवर हल्ले करत असत. त्यांनी काळ्या लोकांना धमकावण्यापासून ते त्यांचा खून करण्यापर्यंत मजल मारली होती. त्यानंतर सरकारी दबावामुळे यांचा प्रभाव कमी झाला, परंतु आता यांनी पुन्हा डोकं वर काढलंय. हे आफ्रिकन अमेरिकन हेट ग्रपुच्या सिद्धांतावर चालतात.

या सर्व घटना चरमपंथाशी संबधित आहेत, जिथे मानव उलटसुलट तर्क, सहनशीलता, उदारता यांची कट्टर विरोधक बनते. त्यांच्यासाठी स्वत:चा स्वार्थ सर्वोपरी होतो.

आज आयएसआयएस कट्टरवादी आतंकवादाचा क्रूरतम चेहरा आहे, ज्याची प्रत्येकाला दहशत आहे. स्वत:ला वा विशेष धर्माला अथवा जातीला मोठं करून अंधश्रद्धेखाली लोकांना आणलं जाण्यासाठी दहशत पसरवली जाते.

अमेरिकन राष्ट्रपतींनी आयएसआयएसवरच्या कारवाईच्यावेळी सांगितलं होतं की यांचा सिद्धांत नॉनइस्लामिक आहे.

एक गोष्ट मात्र खरी आहे की धर्माच्या आड केलं जाणारं क्रूरतम काम कधीही वास्तविक धर्माचं उद्देश्य पूर्ण करू शकत नाही.

ढोंगी बाबाबुवांचं जाळं

आपल्या देशात आसाराम बापू प्रकरण तसं फारसं जुनं नाहीए. कथित परमपूज्य आसाराम बापूला १६ वर्षांच्या मुलीवर बलात्कार करण्याच्या आरोपाखाली गजाआड करण्यात आलं. या मुलीचे आईवडील आसारामच्या आश्रमात अनेक वर्षापासून सेवा करत होते.

आसारामवर खून, बलात्कार, तांत्रिक मंत्रसिद्धीद्वारे वशीकरण, कामोत्तेजना वाढविणाऱ्या औषधांचं सेवन करवून स्त्रिया आणि मुलींचं शारीरिक शोषण, जमीन हडपणं इत्यादी अनेक आरोप लागले आहेत.

आसाराम हरपलानी, जन्म १९४१, पूर्वी टांगेवाला, नंतर रस्त्यालगत चहा विकणारा आणि त्यानंतर जमिनी बळकावत स्वयंभू भगवान बनतो. त्याने जवळजवळ ३० लाख अंधश्रद्धाळू भक्तांची फौज तयार केली, त्यांच्यासाठी हा पूज्य संत श्री आसाराम बापू बनला.

आसारामचे अंधभक्त अतिरेकी संघटनेतील जिहादीसारखे आहेत, जे याच्या एका इशाऱ्यावर मरण्यास आणि मारण्यासदेखील तयार होतात. यांच्यासाठी गुरूच्या अंधशक्तीपेक्षा अधिक असं काहीही नाहीए. आता जरा विचार करा की देशातील एवढी मोठी लोकसंख्या जर अंधश्रद्धेच्या वेडेपणाच्या मानसिकतेत असेल, बुद्धी आणि तर्कवार त्याच्यापुढे गौण ठरत असेल तर देशाचा विकास कसा होईल?

स्त्रियादेखील सावज ठरतात

धर्माच्या नावाखाली लोकांना विश्वासात घेऊन एकामागोमाग एक अतिरेक्यांच्या क्रूरकर्मा संघटना मजबूत होत चालल्या आहेत. जातिधर्माच्या ढोंगाचं जाळं पसरवून अशा संघटनांचे कर्ताधर्ता आपल्या मानसिक संकीर्णतेला संतुष्ट करतात.

अगदी गृहिणीदेखील धर्म आणि ढोंगीपणाचं खातं उघडून बाबाबुवा, मौलवी, भटब्राह्मण, तांत्रिकांच्या मागे लागलेल्या दिसतात. मग मूल आजारी असो, पदोन्नती, शत्रूंचा बीमोड असो वा मनासारखी वास्तू मिळवण्याची गोष्ट असो, लोक आश्रम, देऊळ, मस्जिदची गुलामी करू लागतात. धर्माच्या आड लोकांना घाबरवून स्वत: विलासी जीवन जगणं ही तर भटब्राह्मण, मौलवी, पाद्री यांचा व्यवसाय आहे.

धर्माच्या ठेकेदारीने हे ढोंगी कुशल तंत्राने लोकांना वश करणं खूपच चांगलं जाणून आहेत. भीतीला हत्यार बनवून हे लोकांची मानसिकताच बोथट करून टाकतात.

आपल्या इच्छेनुसार सर्व काही मिळविण्याच्या लालसेपायी मनुष्य           भ्रष्ट होत जातो. लोकांच्या या लालसेला ढाल बनवून हे पंडित, मुल्ला आपलं काम साधून घेतात.

माणसाने जर आपल्या डोक्याचा योग्य वापर केला तर त्याला कोणाताही धर्म वा अंधश्रद्धेची गरज पडणार नाही. बाबाबुवांच्या फेऱ्यात सापडून लोकांची विचारसरणी बोथट होते, तेव्हा हे बाबाबुवा साधना, तंत्रमंत्र, दान, भक्तीच्या गोष्टी सांगून पैसा उकळत राहातात. नंतर वेगवेगळ्या व्यवसायात पैसा लावतात. आपल्यामागे स्वत:च्या साम्राज्याच्या रक्षणासाठी सेना उभी करतात, बलात्कारापासून ते अगदी खुनापर्यंतच्या प्रत्येक गोष्टीत यांचे हात माखलेले असतात.

सुशिक्षित अंधश्रद्धाळू

आश्चर्याची बाब म्हणजे आजच्या या युगातदेखील लोक अंधश्रद्धेच्या माध्यमातून आपलं आयुष्य समृद्ध करण्याचा प्रयत्न करतात.

मनुष्य होण्याची सार्थकताही आपण अंधश्रद्धेच्या अधीन जाऊ नये यातच आहे. आस्थेचं एक महत्त्व आहे, परंतु ही आस्था सत्याच्या आधारावर असावी, लबाडी, थोतांडावर नसावी.

आयुष्यात जादूने काहीही होत नाही, सर्वकाही मेहनत आणि वैज्ञानिक सत्यावर आधारित असतं. जर अंधश्रद्धा आणि नक्कल करणाऱ्यांच्या भरवशावर अवलंबून      राहिलात तर आयुष्यात अशी ठोकर बसेल की सांभाळण्याची संधीदेखील मिळणार नाही. म्हणून न्याय आणि सत्याच्या मार्गाने अंधश्रद्धेला न जुमानता चला, मार्गातील अडथळे आपोआप दूर होतील.

स्मार्ट वाइफ यशस्वी करेल लाइफ

– शैलेंद्र सिंह

पती-पत्नीचे नाते खूपच संवेदनशील आणि भावनिक असते. पूर्वी एकत्र कुटुंबपद्धत होती, त्यामुळे त्या काळात या नात्यात थोडे चढउतार चालून जायचे. परंतु आता एकत्र कुटुंबपद्धत संपुष्टात आल्याने संपूर्ण कुटुंबाचा भार फक्त पती-पत्नीवरच आला आहे. अशा परिस्थितीत पत्नीने लेचेपेचे राहाणे कुटुंबासाठी योग्य नाही. आजच्या काळात पत्नीची जबाबदारी पतिपेक्षा कितीतरी पटीने वाढली आहे.

खरेतर पैसे कमावून आणण्याचे काम पतिचे असते. पैशांचा योग्यप्रकारे वापर करून घर, मुले, नातेवाईक आणि शेजाऱ्यांशी चांगले संबंध ठेवणे पत्नीचे काम असते. या महागाईच्या काळात स्मार्ट पत्नी ही पतिने कमावलेले पैसे साठवून ठेवण्याचे आणि पतिला बचतीच्या वेगवेगळया योजनांची माहिती देण्याचेही काम करते. आजची स्मार्ट वाइफ केवळ हाऊसवाइफ म्हणवून घेण्यातच समाधान मानत नाही तर ती चांगली हाऊस मॅनेजरही बनली आहे.

भावना आणि भूपेश लग्नानंतर त्यांचे छोटे शहर गाझापूरहून राहण्यासाठी लखनौला आले. येथे भूपेशला एका खासगी कंपनीत नोकरी मिळाली होती. भूपेशला दरमहा १५ हजार रुपये पगार होता. त्याने दरमहा २ हजार भाडयाने फ्लॅट घेतला होता. १-२ महिन्यांनंतर भावनाला वाटू लागले की भाडयाच्या घरात राहणे योग्य नाही, पण भूपेशशी याबाबत बोलण्यास तिला संकोच वाटत होता. ती सुशिक्षित होती. त्यामुळे सरकारी योजनांतून मिळणाऱ्या घरांवर लक्ष ठेवण्यास तिने सुरुवात केली.

एका महिन्यातच भावनाला समजले की सरकारच्या गृहनिर्माण योजनेत बरीच घरे अशी आहेत, जी काही लोकांनी बुक केली होती, पण त्यांना ती खरेदी करणं शक्य झालं नाही. अशी घरे पुन्हा विकण्याची तयारी सरकार करीत होते. त्यासाठी घराच्या एकूण किंमतीच्या २५ टक्के रक्कम आधी द्यायची होती. उर्वरित रक्कम हप्त्यांमध्ये भरता येणार होती.

भावनाने याबाबत भूपेशला सांगितले, तेव्हा तो म्हणाला, ‘‘सर्वात लहान घराची किंमत ३ लाखांहून अधिक आहे. त्यानुसार आपल्याला सुरुवातीला लगेचच ७५ हजार द्यावे लागतील. त्यानंतर, दरमहा हप्ता स्वतंत्रपणे द्यावा लागेल. एवढे पैसे कुठून आणायचे?’’

यावर भावना म्हणाली, ‘‘अडचण फक्त सुरुवातीच्या ७५ हजारांची आहे. त्यानंतर मासिक हफ्ता केवळ २ हजार रुपयांच्या आसपास असेल. एवढे भाडे तर आपण आताही देतो. ७५ हजारांपैकी ५० हजारांची सोय मी करू शकते. २५ हजारांची सोय तुम्ही केली तर आपलेही या शहरात स्वत:चे घर असेल.’’

भूपेशने भावनाने सांगितलेले मान्य केले. काही दिवसांतच त्यांचे स्वत:चे घर झाले. घर थोडे व्यवस्थित केल्यानंतर ते तेथे राहू लागले.

एके दिवशी भूपेश आणि भावना एका लग्नाच्या पार्टीला गेले होते. भावनाला  दागिन्यांशिवाय तयार होताना पाहून भूपेशने विचारले की तुझे दागिने कुठे आहेत? तेव्हा भावनाने सांगितले की दागिने विकून तिने ५० हजारांची सोय केली होती. हे ऐकताच भूपेशने भावनाला जवळ घेतले. त्याला वाटले की खऱ्या अर्थाने भावनाच स्मार्ट वाइफ आहे.

बचतीमुळे सुधारते जीवन

महागाईच्या या युगात संसाराची गाडी चालवण्याची गुरुकिल्ली बचत हीच आहे. ज्या कुटुंबांमध्ये कुठून आणि कसाही पैसा येतो, त्यांनीही बचतीकडे पूर्ण लक्ष द्यायलाच हवे. एका स्मार्ट वाइफने अर्थमंत्र्यांप्रमाणे आपल्या घराचे बजेट तयार केले पाहिजे. संपूर्ण महिन्याचा खर्च एका ठिकाणी लिहिला पाहिजे, जेणेकरून महिन्याच्या शेवटी हे समजेल की महिन्यात किती खर्च झाला. यातून हेदेखील समजते की खर्च कमी करून पैसे कुठे वाचवता येतील. आपत्कालीन परिस्थितीत होणाऱ्या खर्चासाठी दरमहा काही ठराविक रक्कम वाचवणे आवश्यक आहे जेणेकरून आपत्कालीन परिस्थितीत होणाऱ्या खर्चावेळी पैशांची अडचण भासणार नाही.

दरमहा ठराविक रक्कम बँक किंवा पोस्ट ऑफिसमध्ये जमा करणे आवश्यक आहे. एका वर्षानंतर ते पैसे बँकेत फिक्स डिपॉझिट म्हणून जमा करता येतील. आजकाल म्युच्युअल फंडात पैसे जमा केल्यासही चांगला परतावा मिळवता येतो. स्मार्ट वाइफ दर महिन्याच्या खर्चातून थोडे तरी पैसे वाचवून ठेवतेच.

जर पती, कुटुंब आणि मुलांचे आरोग्य चांगले असेल तर औषधांवरील खर्चही कमी होतो. हीदेखील एक प्रकारची बचत आहे. घरातील स्वच्छतेतूनही बऱ्याच रोगांना दूर ठेवले जाऊ शकते. घरासाठीची खरेदी सुज्ञपणे केली तरी बचत करता येते. एकाच वेळी सर्व खरेदी करा. सामान अशा ठिकाणाहून खरेदी करा, जिथे ते कमी किंमतीत चांगले मिळेल. आजकाल मॉल संस्कृती आल्याने बऱ्याच प्रकारचे सामान स्वस्तात मिळते.

स्मार्ट वाइफ समाजात निर्माण करते स्वत:ची ओळख

सध्या बरेच लोक शहरांमध्ये आपल्या नातेवाईकांपासून वेगळे राहतात. अशावेळी मित्रांना भेटायला त्यांच्याकडे जास्त वेळ असतो. याच लोकांमध्ये आनंद-दु:ख शेअर केले जाते. एकमेकांना भेटण्यासाठी लोक काही ना काही निमित्त करून पार्टीचे आयोजन करू लागले आहेत. येथे पत्नींमध्ये एकप्रकारची अघोषित स्पर्धा सुरू झाली आहे, ज्यामुळे एकमेकांबद्दल अनेक प्रकारचे प्रश्न उपस्थित होऊ लागले आहेत. कोणाची पत्नी कशी दिसते? तिने कशाप्रकारचे कपडे परिधान केले आहेत? तिची मुले किती शिस्तबद्ध आहेत? स्मार्ट पत्नी तीच ठरते जी या सर्व प्रश्नांवर खरी उतरते.

पार्टीत कसे वागायचे हे शिकून त्याप्रमाणेच तेथे वावरावे लागते. अशा प्रकारच्या पार्टींमध्ये अनेकदा चांगले नातेसंबंध तयार होतात, जे पुढे जाण्यासाठीही मदत करतात. स्मार्ट पत्नीने खूपच सोशल राहायला हवे. बऱ्याचदा पती मनात असूनही सामाजिक नातेसंबंध चांगल्याप्रकारे निभावू शकत नाही.

स्मार्ट पत्नी ही उणीव दूर करून पतिला प्रगतीच्या मार्गावर वाटचाल करण्यास मदत करते. स्मार्ट पत्नीने पतिचे मित्र आणि कार्यालयातील सहकाऱ्यांच्या घरगुती पाटर्यांमध्ये जाणे गरजेचे आहे. यामुळे आपापसांत चांगले संबंध निर्माण होतात. आजकाल मोबाइल, इंटरनेट व फोनद्वारे एकमेकांशी बोलणे अधिक सोपे झाले आहे. याचा फायदा करून घेतला पाहिजे. प्रत्येक वेळेस नातेसंबंधातील मर्यादेचेही भान ठेवले पाहिजे. कधीकधी नाती जुळताना कमी आणि बिघडताना अधिक दिसतात.

महिलांनी कसं घ्यावं पर्सनल लोन

* आदित्य कुमार, संस्थापक व सीईओ, क्यूबेरा
पर्सनल लोन हे कर्ज असते, ज्याच्यासाठी काहीही गहाण ठेवावे लागत नाही.
यामुळेच सुरक्षित कर्जाच्या तुलनेत याचे व्याज दर थोडे जास्त असतात. कर्ज
घेणाऱ्या व्यक्तिचा क्रेडिट स्कोअर, कर्ज फेडण्याचा इतिहास, उत्पन्न आणि त्याची
नोकरी या मापदंडांच्या आधारे निश्चित केले जाते की त्याला कर्ज द्यायचे की
नाही. पर्सनल लोनच्या पात्रतेशी निगडीत काही महत्वपूर्ण गोष्टी नेहमी लक्षात ठेवा.

चांगला क्रेडिट स्कोअर
पर्सनल लोनसाठी चांगला क्रेडिट स्कोअर असणे ही पायाभूत गरज आहे. स्त्री
असो की पुरुष, कर्ज देण्याआधी कर्जदाता क्रेडिट स्कोअर पाहतो. दुसरीकडे
फायनान्शियल टेक्नोलॉजी (फिनटेक) युक्त स्टार्टअप कर्जदाता कंपन्या या
अटीवर थोडी सूट देत कमी क्रेडिट स्कोअर असलेल्यांनासुद्धा कर्ज देतात.
फिनटेक कर्जदाता केवळ क्रेडिट स्कोअर पाहत नाही, तर इतर मापदंडसुद्धा
वापरतात आणि अशाप्रकारे अर्जदारांना सबप्राईम क्रेडिट स्कोअरसोबत पर्सनल
लोन मिळण्यासाठी अर्ज करण्याची सुविधा देतात.

कर्ज फेडण्याचा इतिहास

दुसरी महत्वाची लक्षात ठेवायची गोष्ट ही आहे की जेव्हा तुम्ही पर्सनल लोन
घेण्यासाठी जाल तेव्हा जुने कर्ज फेडल्याचा चांगला इतिहास असावा. एखाद्या
व्यक्तिचा रिपेमेंट इतिहास हा अतिशय महत्वाचा मापदंड आहे आणि

अर्जदाराच्या क्रेडिट स्कोअरमध्ये याचे सर्वात जास्त महत्व असते. अर्जदाराच्या
रिपेमेंट इतिहासामुळे कर्जदाराला त्याचे क्रेडिट बिहेवियर समजून घेण्यास मदत
होते, शिवाय त्याच्या कर्ज परताव्याची क्षमता लक्षात येते. ज्या महिला पर्सनल
लोनसाठी अर्ज करतात, त्यांच्या जुन्या कर्ज परताव्याच्या इतिहासाला सर्वात
जास्त महत्व मिळते.

कंपनीचे स्टेटस
कर्जाचा अर्ज मान्य वा अमान्य करणे खूप महत्त्वाचे असते. खाजगी बँक केवळ
त्याच व्यक्तींना पर्सनल लोन देतात, ज्या ‘ए’ अथवा ‘बी’ श्रेणीच्या कंपनीत
नोकरी करतात. ‘सी’ आणि ‘डी’ श्रेणी असलेल्या कंपनीत नोकरी करणाऱ्यांना
स्वीकारले जात नाही. असे यासाठी की खाजगी बँका क्रेडिट हेल्थची चौकशी व
कंपनीचे रिस्क प्रोफाईलिंग करतात आणि त्यांना त्यानुसार श्रेण्या ठरवतात.
खाजगी बँका या माहितीचा वापर हे जाणून घ्यायला करतात की अर्जदाराची
कर्ज परत करण्याची क्षमता कशी आहे. ‘सी’ आणि ‘डी’ श्रेणीतील कंपन्या नव्या
स्टार्टअप कंपन्या असतात, वा अशा असतात ज्यांच्याकडे पुरेसे नकदी खेळते
भांडवल नसते, म्हणून अशा कंपन्यांमध्ये काम करणाऱ्या लोकांची कर्ज परत
करण्याची शक्यता कमी असते.
फिनटेक कर्जदाता आणि पी २ पी लँडिंग प्लॅटफॉर्मच्या बाबतीत कंपनीच्या
स्टेटसची फार पर्वा केली जात नाही आणि त्यानंतरच कर्ज देण्यात येते. म्हणून
जर तुम्ही महिला असाल आणि तुम्ही एखाद्या प्रतिष्ठित कंपनीत काम करत
नाही या कारणास्तव तुम्हाला कर्ज मिळत नसेल तर तुम्हाला फिनटेक कर्जदाता
अथवा पी २ पी लँडिंग प्लॅटफॉर्मकडे जायला हवे.

नोकरीचे स्थैर्य
वर्तमान संघटनेत तुम्ही किती वर्षांपासून नोकरी करत आहात, हा मुद्दासुद्धा
मापदंडामध्ये समाविष्ट आहे आणि कर्जाच्या स्वीकृतीला प्रभावित करतो.

कर्जदाता हे बघतात की एखाद्या अर्जदाराचा नोकरी करण्याचा रेकॉर्ड किती
स्थिर आहे आणि त्यानुसार मूल्यमापन केले जाते. म्हणून अनेक वर्षांच्या
नोकरीचा अनुभव हे स्पष्ट करतो की अर्जदार कमी जोखीम असणारा आहे
आणि म्हणून कर्ज स्वीकृत होण्याची शक्यता आपोआप वाढते.
कर्जाच्या रकमेचा वापर पर्सनल लोनमध्ये अनेक अॅप्लिकेशन्स समाविष्ट
असतात. एक महिला असल्याकारणाने तुम्ही कर्जाच्या रकमेचा वापर
कुटुंबासोबत आपल्या सुट्ट्या साजऱ्या करायला, मोठे लग्न, घराला नवे रूप
देण्याकरिता अथवा करियरमध्ये प्रगतीच्या हेतूने पुढील शिक्षण घेण्याकरिता करू
शकता.

एकसाथ अनेक कर्जदात्यांकडे जाऊ नका
लोकांना ही गोष्ट माहीत नसते, पण हा पैलू तुमच्या क्रेडिट स्कोअरवर वाईट
प्रभाव टाकू शकतो, कारण या कर्जादात्यांच्या मनात अशी प्रतिमा बनेल की
अर्जदार कर्जाचा लोभी आहे, ज्याचा परिणाम अर्ज नाकारण्यात होऊ शकतो. कर्ज
नाकारल्याचाही क्रेडिट स्कोअरवर वाईट परिणाम होतो आणि एकापेक्षा अधिक
नकार आल्यावर कर्ज मिळणे कठीण होते.

सहअर्जदाराचा पर्याय : हा खूपच चांगला निर्णय आहे. विशेषत: महिलांसाठी.
पर्सनल लोन घेताना सहअर्जदाराचा पर्याय निवडणे काही नवी गोष्ट नाही आणि
सगळया प्रकारचे कर्जदार मग खाजगी बँक असो वा फिनटेक, लॅण्डर असो, सगळे
या पर्यायाला अनुमती देत आहेत. सहअर्जदार असल्याने कर्ज फेडण्याचा भार
खूप कमी होतो. शिवाय पारदर्शकतेलाही उत्तेजन मिळते. सह अर्जदाराला गॅरंटर
निवडण्याबाबत आणखी एक चांगली गोष्ट ही आहे की प्रभावी क्रेडिट
स्कोअरशिवाय कर्ज मिळते. मात्र सहअर्जदाराचा क्रेडिट स्कोअर स्वीकारण्यायोग्य
असावा. विशेषत: नोकरदार, विवाहित महिलेसाठी सहअर्जदाराचा पर्याय निवडणे

खूपच फायदेशीर असू शकते. तरीही अर्जदार कर्ज फेडण्यात अयशस्वी झाला तर
सहअर्जदार कर्ज फेडण्याकरिता जबाबदार असेल.

जितके हवे त्यापेक्षा जास्त घेऊ नका
साधारणत: पर्सनल लोन घेणारे या चक्रात अडकतात. क्रेडिट स्कोअर, उत्पन्न
आणि कंपनीचे स्टेटस यांसारख्या मापदंडांच्या आधारावर कर्जदाता अर्जात
लिहिलेल्या रकमेपेक्षा खूप जास्त कर्ज देतात. महत्वाची गोष्ट ही आहे की
जितके तुम्हाला हवे तेवढेच कर्ज घ्या .

पगारदार असल्यामुळे
आजकाल कर्जदाता पगारदार आणि स्वयंरोजगारी दोन्ही प्रकारच्या लोकांना
पर्सनल लोन देण्याची ऑफर देत आहेत. पण फिनटेक कंपन्या आणि पी २ पी
लँडिंग प्लॅटफॉर्म अधिकांश पगारदार लोकांनाच कर्ज देण्याची ऑफर देतात.
म्हणून जर तुम्ही पगारदार महिला असाल आणि कमीतकमी कागदी व्यवहार
करत असाल आणि तुम्हाला लगेच आपल्या बँक खात्यात कर्जाची रक्कम
मिळवायची असेल तर हे तुमच्यासाठी जास्त सोपे आणि सुविधाजनक आहे.

अनलिमिटेड कहानियां-आर्टिकल पढ़ने के लिएसब्सक्राइब करें