गृहशोभिकेचा सल्ला

* प्रतिनिधी

मी २४ वर्षांची तरुणी आहे. ३-४ महिन्यानंतर माझं लग्न होणार आहे. मी अजूनपर्यंत कोणासोबतही सेक्स संबंध केले नाहीत. परंतु नियमित मॅस्टरबेशन करते. मला वाटतं की यामुळे प्रायव्हेट पार्टची त्वचा लूज पडली आहे. त्यामुळे मी खूप तणावात आहे. मी काय करू?

ज्या प्रकारे सेक्स केल्यामुळे नाजूक भागाची त्वचा लूज पडत नाही, त्याचप्रमाणे मॅस्टरबेशननेदेखील त्वचेवर कोणताही फरक पडत नाही आणि शिथिलतादेखील येत नाही. हा तुमचा एक भ्रम आहे.

खरं म्हणजे कोणत्याही अवयवाच्या कमी उपयोगाने शिथिलता येते. नियमित उपयोगाने नाही. तुम्ही तुमच्या लग्नाची तयारी करा आणि मनातील भीती पूर्णपणे काढून टाका. तुमच्या वैवाहिक आयुष्यावर कोणताही वाईट परिणाम होणार नाही.

मी २५ वर्षांची विवाहित स्त्री आहे. सासर आणि माहेर जवळजवळच आहे. त्यामुळे माझी आई आणि इतर नातेवाईक अनेकदा सासरी येतजात असतात. माझ्या पतींचा काहीच विरोध नाही. परंतु माझ्या सासूबाईंना हे आवडत नाही. त्या म्हणतात की तू तुझ्या  आईला सांग की सारखं भेटायला येऊ नका. खरंतर सासरी माझ्या माहेरच्या लोकांचा पूर्ण मान राखला जातो. परंतु सासूबाईंचं म्हणणं आहे की नातेवाईकांमध्ये दुरूनच संबंध ठेवल्यामुळे नवेपणा राहतो. यामुळे घरात वाददेखील होतात. परंतु मी माझ्या आईला हे कसं सांगू? एकुलती एक मुलगी असल्यामुळे तिचं मन दुखवायचं नाही आहे. कृपया योग्य सल्ला द्या?

तुमच्या सासूबाईंचं म्हणणे योग्य आहे. नातं प्रेमाने निभवावं त्यामध्ये अंतर असावं. त्यामुळे नातेसंबंध दीर्घकाळ राहतात आणि संबंधांमध्येदेखील गोडवा राहतो.

अनेकदा काही प्रकरणांमध्ये मुलीचं सासर जवळ असतं, तेव्हा तिच्या माहेरच्या नातेवाईकांचंसारखं सासरी येणं जाणं असतं आणि ते अनेकदा कौटुंबिक प्रकरणांमध्येदेखील नाक खुपसतात. यामुळे मुलीचं घर विस्कटलं जातं.

भलेही प्रत्येक सुखदु:खात एकमेकांची साथ द्या, परंतु नात्यांमध्ये थोडं अंतर ठेवा. त्यामुळे सर्वांच्या मनात प्रेम व नात्यांचा गोडवा राहील.

तुम्ही तुमच्या आईशी याबाबत मोकळेपणाने बोलून घ्या. त्या तुमच्या आई आहेत आणि यामुळे तुमच्या घरात क्लेश होईल, हे त्यांना आवडणार नाही. होय, एक मुलगी असण्याची जबाबदारी तुम्हीदेखील निभवा आणि यासाठी एक निश्ंिचत वेळ वा दिवशी तुम्ही स्वत:हून माहेरी जाऊन तिची काळजी घ्या. तुम्ही त्यांच्याशी फोनवरुनदेखील नियमित संपर्कात रहा. माहेरच्यांच्या सुखदुखात सहभागी व्हा. नक्कीच यामुळे घरातील क्लेश कमी होईल आणि नात्यांमध्येदेखील गोडवा बनून राहील.

मी ३२ वर्षीय विवाहिता आहे. सासू-सासरे नसल्यामुळे १७ वर्षांच्या दिरासोबत राहते. मी त्याला माझ्या मुलासारखं प्रेम करते. परंतु इकडे काही दिवसापासून पाहते की तो टीव्हीवर अनेकदा क्राईम शो पाहतो आणि त्यावर गप्पादेखील मारतो. काही दिवसांपूर्वी त्याचं २-४ मुलांशी भांडण झालं होतं. मी यावरून त्याला ओरडले तेव्हा उलट उत्तर दिलं नाही परंतु त्या दिवसांपासून तो माझ्याशी कमी बोलतोय. क्राईम शो बघण्याची सवय लागली आहे. अनेकदा त्याला रागावूनदेखील तो दुर्लक्ष करतो. त्याची ही सवय वाईट गोष्टींमध्ये बदलणार तर नाही ना? कृपया योग्य सल्ला द्या?

टीव्हीवर दिसणारे अनेक क्राईम शो हे काल्पनिक असतात. जे समाजात जागरुकता नाही तर लोकांना भडकविण्याचे काम नक्कीच करतात.

अनेकदा नात्यांमध्ये धोका, एका मित्राकडून दुसऱ्या मित्राचा खून, पैशासाठी खून, लग्नात फसवणूक, अनैतिक संबंध, पती-पत्नींच्या नात्यांत विश्वासाचा अभाव दाखवणं, कुठे ना कुठे लोकांच्या मनात आपल्या लोकांबद्दल अविश्वासाचे भाव निर्माण करतं. म्हणूनच टीव्हीवर दाखविल्या जाणाऱ्या अनेक क्राईम शो हे नात्यांना प्रभावित करतात. गुन्हेगारांसाठी मार्गदर्शकाची भूमिकादेखील निभावतात.

अलिकडेच एक बातमी प्रसिद्ध झाली होती ज्यामध्ये एका व्यक्तीने आपल्या पत्नीची हत्या केली होती जेव्हा तो पकडला गेला तेव्हा त्याने पोलिसांना सांगितलं की ही हत्या त्याने टीव्हीवरचा एका क्राईम शो पाहिल्यानंतर केली होती. केवळ हेच प्रकरण नाही तर सतत काही ना काही घटना घडतच असतात.

अनेक क्राईम शोमध्ये दाखवलं जातं की गुन्हेगार कशाप्रकारे गुन्हा करतेवेळी काळजी घेतो म्हणजे तो कायद्याच्या कचाटयात सापडणार नाही. यामुळे कुठे न कुठे गुन्हेगारी मानसिकतेच्या लोकांना चुकीचे मार्गदर्शन करत आहेत.

मुलांना तर या मालिकांपासून दूर ठेवण्यातच भलाई आहे आणि तसंही तुमच्या दिराचं वय खूपच कमी आहे. त्याचं मन अभ्यासात लागायला हवं. तुम्ही त्याला प्रेमाने समजावून सांगण्याचा प्रयत्न करा. त्याला चांगली मासिकं वा चांगलं साहित्य वाचण्यासाठी प्रेरित करा. हवं असल्यास तुम्ही तुमच्या पतीशीदेखील बोलून पहा म्हणजे वेळेतच तो योग्य मार्गाला लागेल.

गृहशोभिकेचा सल्ला

* प्रतिनिधी

अलीकडेच माझं लग्न झालंय. पती खूपच समजूतदार आहेत आणि माझ्यावर खूप प्रेमदेखील करतात. माझी समस्या ही आहे की माझ्या काही मैत्रिणी आहेत, ज्या अनेकदा माझ्या घरी येतात आणि मला त्यांच्या बॉयफ्रेंड्सबद्दल खूपच जवळच्या आणि अंतर्गत गोष्टी सांगत राहतात. त्या मला फोनवरदेखील फोटो व गोष्टी शेअर करत राहतात. त्या बोलता-बोलता माझ्या वैवाहिक आयुष्याबद्दलदेखील चेष्टा करत राहतात. हे सर्व ऐकूण मी स्वत:वर नाराज होते. असं वाटतं की लग्नापूर्वीचं आयुष्य किती छान होतं. मी खूप त्रासलेली आहे. कृपया सांगा काय करू?

फॅन्टसी म्हणजेच काल्पनिक जगतात हरवलेल्या अशा तरुणीं खरंतर यामध्येच आनंद मिळवतात आणि त्या याला स्टेटस सिम्बॉल समजतात. तसेच त्यांना वाटत असतं की दुसऱ्यानेदेखील त्यांच्या प्रमाणे विचार करावा आणि तेच करावं. याचा मनावर नक्कीच परिणाम होत असतो.

तुम्ही असं अजिबात करू नका. कारण आता तुम्ही विवाहित आहात आणि तुमचे पती तुमच्यावर खूप प्रेमदेखील करतात. यासाठी योग्य आहे की वैवाहिक आयुष्याची गाडी व्यवस्थित चालवा. लग्नानंतर आयुष्यात आनंद कमी होत नाही.

तुम्ही तुमच्या मैत्रिणींना सांगू शकता की लग्नाबाबत तुमचे विचार वेगळे आहेत, आता मी विवाहित आहे म्हणून या सर्व गोष्टींमध्ये मला अजिबात रुची नाही आहे.

मी २५ वर्षीय विवाहित स्त्री आहे. आम्ही एका शहरात भाडयाच्या घरात रहातो. काही दिवसांपूर्वी माझ्या पतींचा छोटा भाऊ म्हणजेच माझा दिर आमच्यासोबत राहायला आला आहे. दिर अजून अविवाहित आहे. पती ऑफिसच्या कामात व्यस्त असतात, यामुळे मी माझ्या दिरासोबत शॉपिंग इत्यादी करू लागली. तिकडे काही दिवसांपासून त्याच्या वागण्यात बदल झाल्यामुळे मी चिंताग्रस्त आहे. तो आता माझ्या जवळ येण्याचा प्रयत्न करतो. मला हात लावायला पाहतो. कळत नाही आहे की मी काय करू? यामुळे दोन्ही भावांमध्ये अंतर यावं असं मला नकोय. अनेकदा वाटतं की पतीना याबद्दल सांगावं. परंतु काहीतरी विचार करून मी पुन्हा थांबते. सांगा मी काय करू?

शक्य आहे की जास्त चेष्टा-मस्करी करून तुम्ही त्याला डोक्यावर बसवलं आहे. दिर आणि वहिनीच नातं खूपच पवित्र असतं आणि जर तुमचा दिर मर्यादा विसरून चुकीची इच्छा ठेवत असेल तर नक्कीच त्याच्यापासून दूर रहा. खरेदी वा बाजारसाठीदेखील दिरासोबत न जाता पतीसोबत जा. तुम्ही तुमचं लहान-मोठं सामान पतीसोबत जाऊनदेखील खरेदी करू शकता. पती ऑफिसमधून आल्यानंतर जवळच्या बाजारात जाऊन खरेदी करू शकता. यामुळे पतीलादेखील चांगलं वाटेल. आठवडयाच्या शेवटी वा ज्या दिवशी पतींना सुट्टी असतील त्यांच्यासोबत जाऊन पूर्ण आठवडयाची खरेदी करून घ्या. या दरम्यान तुम्हाला संयमाने काम करावं लागेल.

मी एकत्रित कुटुंबात रहाते. सासू-सासरे चांगल्या पदावर होते. आता ते निवृत्त आहेत. माझे पती आणि मोठे दिर चांगल्या कंपनीमध्ये काम करतात. ननंदेचं अजून लग्न झालेलं नाहीये. घरात कोणत्याही गोष्टीची कमी नाही आहे म्हणजे सगळी सुखसुविधा आहे. परंतु दररोज किटकिट आणि भांडणामुळे मी त्रासली आहे. पतींना एकत्र कुटुंबात रहायचंय. म्हणून वेगळा फ्लॅट घेऊन राहण्यासाठी सांगू शकत नाही. कृपया सांगा मी काय करू?

घरात छोटी मोठी भांडण होणं सामान्य गोष्ट आहे. असं म्हणतात की जिथे तक्रार असते तिथेच प्रेमदेखील असतं. परंतु जेव्हा मतभेद मनभेदामध्ये बदलून मोठया भांडणाचं रूप घेऊ लागतात तेव्हा ही नक्कीच चिंतेची बाब असते. सध्या तुमच्या घराची अवस्था वाईट नाही आहे की पतीसोबत तुम्ही वेगळं राहण्याचा विचार करावा. घरातील भांडण कोणा मोठया वादाचं रूप घेऊ नये यापासून वाचण्यासाठी तुम्हाला स्वत: पुढाकार घ्यावा लागणार.

एकत्रित कुटुंबात साधारणपणे कामाबाबतदेखील वाद होतात. म्हणून तुम्ही घरातील कामेदेखील व्यवस्थितरित्या मिळून-मिसळून करा. छोटया-मोठया गोष्टीकडे दुर्लक्ष करून पुढे जाण्यातच समजूतदारपणा आहे. लोक संयुक्त कुटुंबात राहून स्वत:च्या स्वप्नांना पंख देऊ शकत नाही परंतु एकत्रित कुटुंबात यासाठी खूपच चांगली संधी मिळते. एकत्रित कुटुंबात वाढलेली मुलेदेखील इतर मुलांच्या तुलनेत मानसिक व शारिरिकरित्या अधिक सुदृढ होतात.

मी ४२ वर्षीय पुरुष आहे. एक मुलगा आहे जो होस्टेलमध्ये राहून शिक्षण घेतोय. मी आणि माझी पत्नी दोघेही नोकरदार आहोत. समस्या वृद्ध वडिलांबाबत आहे. ते चालू फिरू शकत नाहीत आणि त्यांची विशेष देखभाल करावी लागते. कमी वेळ मिळत असल्यामुळे आम्ही त्यांची योग्य देखभाल करू शकत नाही आहोत. त्यांना एखाद्या वृद्धाश्रमात ठेवू शकतो का? एखाद्या वृद्धाश्रमाची माहिती मिळाली तर आमचं काम सहज सोपं होईल?

तुम्ही तुमच्या वृद्ध वडिलांची देखभाल करण्यासाठी दिवसा एखादी केअरटेकर ठेवणे योग्य राहील. या अवस्थेत वृद्धांना फक्त आर्थिकच नाही तर शारीरिक व मानसिकरित्यादेखील आपल्या लोकांसोबत राहायला आवडतं. नंतर सकाळ-संध्याकाळ आणि सुटीच्या दिवशी त्यांना तुमची सोबत मिळत राहील. यामुळे ते कंटाळणार देखील नाहीत आणि योग्य देखभालमुळे ते निरोगीदेखील रहातील.

गृहशोभिकेचा सल्ला

* प्रतिनिधी

मी २३ वर्षांची नोकरी करणारी तरुणी आहे. मी दोन महिन्यांनी लग्न करणार आहे. मला स्वयंपाक करायला येत नाही, तर मी टीव्ही मालिकांमध्ये पाहिलं आहे की जेव्हा सुनेला स्वयंपाक करायला येत नाही तेव्हा सासरचे लोक केवळ तिची चेष्टाच करत नाही तर त्रास ही देतात. मला सांगा मी काय करू?

छोटया पडद्यावर प्रसारित होणाऱ्या बहुतेक मालिकांचा रिअल लाइफशी दुरान्वयानेही काही संबंध नसतो. सासू-सुन टाईपच्या काही मालिका तर एवढया काल्पनिक असतात की त्या जनजागृती करण्याऐवजी समाजात गोंधळ आणि अंधश्रद्धा पसरवण्याचे काम करतात. क्वचितच अशी कोणती मालिका असेल ज्यामध्ये सासू-सुनेचे नाते यापेक्षा चांगल्या पद्धतीने मांडले गेले असेल.

वास्तविक जग हे मालिकांच्या जगापेक्षा पूर्णपणे वेगळे आहे. आजच्या सासू बुद्धिमान आणि आधुनिक विचारसरणीच्या आहेत. नोकरी करणाऱ्या सुनेला घरगुती जीवनात कसे साचेबद्ध करायचे हे तिला माहीत आहे.

तरीही आपल्या मंगेतराशी बोला आणि याबद्दल माहिती द्या. लग्नाला अजून २ महिने बाकीदेखील आहेत, त्यामुळे आतापासूनच स्वयंपाक करणे शिकण्यास सुरुवात करा. स्वयंपाक बनवणे हीदेखील एक कला आहे, ज्यामध्ये कुशल असलेल्या स्त्रीला इतर कोणावर अवलंबून राहावे लागत नाही, तसेच तिला पती आणि मुलांसह घरातील सर्व सदस्यांचे खूप प्रेम ही मिळते.

मी २६ वर्षांची विवाहित महिला आहे. आमचं संयुक्त कुटुंब आहे. लग्नाआधीच मला संयुक्त कुटुंबात राहायचे आहे, असे सांगितले गेले होते. इथे कशाचाही प्रॉब्लेम नसला तरी सासरची बहुतेक लोकं मोकळया मनाची नाहीत, पण मी मात्र खूप मोकळया मनाची आहे. यामुळे मला कधी कधी त्यांची नाराजीही सहन करावी लागते आणि मोकळेपणामुळे माझ्या नणंदा आणि जावादेखील माझ्याकडे विचित्र नजरेने पाहतात. पतीला इतरत्र फ्लॅट घेण्यास सांगू शकत नाही. मला सांगा मी काय करू?

कुटुंबात कधी कधी मतभेद, वादविवाद, भांडणे होणे सामान्य गोष्ट आहे. पण फॅमिली हे फेसबुक किंवा व्हॉट्सअॅपसारखे नाही, ज्यात तुम्ही शेकडो लोक जोडले आहेत, पण जर तुम्हाला एखादा आवडत नसेल तर तुम्ही त्याला एका क्लिकवर एका झटक्यात काढून टाकू शकता.

कुटुंबातील काही सदस्य तुमच्याकडे कसे पाहतात आणि ते कसे वागतात हे महत्त्वाचे नाही, तर तुम्ही स्वत:ला अशा प्रकारे व्यवस्थित करणे चांगले होईल की तुम्ही नेहमीच एक सुंदर व्यक्ती बनून राहा. कोण कसे पाहते ते त्याच्यावर अवलंबून आहे.

आजकाल जिथे बहुतेक लोक विभक्त कुटुंबामध्ये राहून अनेक प्रकारच्या निषिद्धांमधून जात आहेत, तेथे तुम्हाला आजच्या काळात ही संयुक्त कुटुंबात राहण्याची संधी मिळाली आहे, ज्यामध्ये थोडा समजूतदारपणा दाखवला तर भविष्यात ते तुमच्यासाठी फायदेशीरच सिद्ध होईल.

छोटया-छोटया गोष्टींकडे दुर्लक्ष करून सर्वांना बरोबर घेऊन चालण्याचा प्रयत्न करणे चांगले राहील. हळुहळू का होईना पण वेळेवर घरातील लोक तुम्हाला प्रत्येक परिस्थितीत स्वीकारतील आणि तुम्ही सर्वांच्या लाडक्या व्हाल.

मी २८ वर्षांची अविवाहित मुलगी आहे आणि रिलेशनशिपमध्ये आहे. सध्या लग्न करण्याची इच्छा नाही. सेक्स करताना प्रियकर कंडोम वापरतो. मला हे जाणून घ्यायचे आहे  की गर्भधारणा रोखण्यासाठी कंडोम खरोखर प्रभावी आहे का? सेक्स पूर्णपणे सुरक्षित राहण्यासाठी २ कंडोम एकत्र वापरले जाऊ शकतात का?

कंडोम हे गर्भनिरोधकाचे सर्वात सोपे आणि चांगला पर्याय म्हणून मानले जाते. ते बाजारातही सहज उपलब्ध आहे. याचा उपयोग केवळ गर्भधारणेसारख्या समस्यांपासून सुरक्षेसाठीच होत नाही तर एसटीडीसारख्या समस्यांपासून शरीराला सुरक्षित ठेवण्यासाठी ही होतो.

सेक्स दरम्यान कंडोम वापरूनही गर्भधारणा तेव्हाच होऊ शकते जेव्हा कंडोम फुटला असेल, सामान्यत: निकृष्ट दर्जाचा कंडोम फुटण्याचीच भीती असते. म्हणून, आपण आपल्या प्रियकराशी याबद्दल खुलेपणाने बोलले पाहिजे, त्याला केवळ ब्रँडेड कंडोम वापरण्यास सांगा. ब्रँडेड कंडोम दीर्घकाळ टिकतात आणि ते लवकर फुटत नाहीत. आजकाल बाजारात अनेक फ्लेवर्समध्ये कंडोम उपलब्ध आहेत, जे सेक्सला अधिक रोमांचक बनवतात.

दोन कंडोम एकत्र वापरण्याबद्दल बोलायचे झाल्यास तर असे करणे योग्य मानले जाऊ शकत नाही, कारण सेक्स करताना ते एकमेकांवर घासल्यास फुटू शकतात. इतकंच नाही तर कंडोम फुटल्याने एकमेकांना आनंदाच्या शिखरावर पोहोचणेही वंचित करू शकते.

जरी कंडोम हे गर्भनिरोधकाचे एक चांगले साधन असले तरी आपण इच्छित असल्यास सेक्स दरम्यान महिला योनीतील गर्भनिरोधक गोळयादेखील वापरू शकता. याच्या मदतीने तुम्ही कोणत्याही भीतीशिवाय सेक्सचा पूर्ण आनंद घेऊ शकता. पण प्रियकराला नक्कीच कंडोम घालायला सांगा.

गृहशोभिकेचा सल्ला

* प्रतिनिधी

मी २६ वर्षांचा तरुण आहे. एके दिवशी माझ्या फेसबुक अकाउंटवर एका महिलेच्या मैत्रिणीची सूचना आली. मी त्याला माझी फ्रेंड रिक्वेस्ट पाठवली. काही दिवसांनी त्या बाईने माझी फ्रेंड रिक्वेस्ट स्वीकारली, मग हळू हळू आम्ही हाय हॅलो करू लागलो. ती विवाहित, 46 वर्षांची, 2 मुलांची आई आहे हे मला चांगले माहीत आहे तेव्हा मी त्या स्त्रीकडे अधिकाधिक आकर्षित होत आहे.

तिचा नवरा दुसऱ्या शहरात तैनात आहे आणि ती मुलांसोबत एकटीच राहते आणि स्वतःचे बुटीक चालवते. ती आता मला तिच्या घरी बोलावते आहे. मी तिला भेटायला वेडा होतोय पण तरीही मनात कुठेतरी नाही, सगळं काही बरं होणार नाहीअसा विचार आहे. मन बिघडतंय. एक विचित्र गोंधळ सुरू आहे. तुमचे मत मला योग्य मार्ग दाखवू शकेल.

अगं, धन्यवाद, तुम्ही अजून कोणतीही चुकीची पावले उचलली नाहीत. तुम्ही आयुष्यातील सर्वात मोठी चूक करणार आहात. सापळ्यात फेकून तुम्हाला तुमचे चांगले आयुष्य उद्ध्वस्त करायचे आहे का? स्त्री विवाहित आहे, 2 मुलांची आई आहे, तुझ्यापेक्षा 20 वर्षांनी मोठी आहे. त्यात गुंतून तुम्हाला काय मिळणार?

ना तुम्ही त्याच्याशी लग्न करून कुटुंब बनवू शकता, ना तुम्ही त्याची तुमच्या कुटुंबातील सदस्यांशी ओळख करून देऊ शकता. हे पाऊल उचलून तुम्ही दुसऱ्याच्या घराला आग लावाल. जर तिच्या नवऱ्याला तुमच्याबद्दल कळले तर नशिबात काय होईल माहीत नाही.

एकदा असे गृहीत धरूया की त्या स्त्रीला तिच्या एकाकीपणावर मात करण्यासाठी तुमच्याशी मैत्री करायची आहे. दोघांनाही शारीरिक संबंध ठेवून एकमेकांची कमतरता पूर्ण करायची आहे, पण तरीही ते योग्य होणार नाही.

तुमच्यासाठी अजिबात नाही कारण आता तुमचे वय आले आहे एक नवीन सुरुवात करण्याचे, तुमच्या समान जोडीदारासोबत घर सेटल करण्याचे. त्या बाईला काही होणार नाही. ती तुमच्याकडून तिची लैंगिक इच्छा पूर्ण करेल पण तुमचे काय. तिचे स्वतःचे कुटुंब आहे, मुले आहेत, नवऱ्याला समाजात प्रतिष्ठा आहे. पण या महिलेशी संबंध ठेवून तुम्हाला काय मिळणार, काही नाही.

तुम्ही आकर्षणाच्या जाळ्यात पडत आहात. अडकू नका काही येणार नाही. तुमचे आयुष्य चुकीच्या मार्गावर नेऊ नका.

आमच्या मताचे अनुसरण करा, त्या महिलेशी संपर्क करणे थांबवा. मीडियाच्या प्रत्येक बाजूने त्याला ब्लॉक करा. जर तुम्हाला अनोळखी नंबरवरून कॉल आला तर तो कॉल अजिबात उचलू नका. तो दुसऱ्या क्रमांकावरून तुमच्याशी संपर्क साधण्याचा प्रयत्न करू शकतो. काही दिवस तुम्ही अस्वस्थ असाल पण हळूहळू तुम्हाला समजेल की तुम्ही जे काही केले ते चांगले केले. आयुष्य अगदी सरळ चाललेलं असताना ते कशाला फसवायचं?

 

गृहशोभिकेचा सल्ला

* प्रतिनिधी

मी २६ वर्षांची विवाहित महिला आहे. लग्नाला ३ वर्षे झाली आहेत पण अजूनही मला गर्भधारणा होऊ शकलेली नाही. यासाठी आता मी सेक्स करताना खाली उशीदेखील ठेवते आणि वीर्यपतनानंतर बराच वेळ पतीला त्याच स्थितीत राहण्यास सांगते. तरीही गर्भधारणा होऊ शकलेली नाही तथापि माझी मासिक पाळी नियमित येत आहे आणि आम्ही नियमितपणे सेक्सदेखील करतो. मला सांगा मी काय करू?

संभोगादरम्यान वीर्यपतनाच्या वेळी पुरुषाच्या लिंगातून शुक्राणू अतिशय वेगाने बाहेर पडतात आणि खोलवर पोहोचतात. जे शुक्राणू मजबूत नसतात ते योनीतून बाहेरदेखील पडतात, परंतु यामुळे गर्भधारणेच्या प्रक्रियेत काही फरक पडत नाही. ही एक सामान्य प्रक्रिया आहे आणि यामुळे घाबरण्याची गरजही नाही.

जर तुमच्या पतीच्या शुक्राणूंची संख्या बरोबर असेल, तुमची मासिक पाळी नियमित असेल, तर तुम्हाला गर्भधारणा न होण्यामागे दुसरे काही वैद्यकीय कारण असण्याची शक्यता आहे. हे कारण तुमच्यात किंवा तुमच्या पतीमध्ये दोघांपैकी कोणामध्ये ही असू शकते.

उत्तम हेच होईल की तुम्ही कोणा स्त्रीरोगतज्ज्ञाचा सल्ला घ्यावा आणि प्रजनन क्षमतेबद्दल बोलावे तरच तुम्ही लवकर गर्भधारणा करू शकता.

मी २४ वर्षांचा आहे आणि माझी मैत्रीण २५ वर्षांची आहे. मागील काही दिवसांत मी कंडोम न लावता मैत्रिणीसोबत २-३ वेळा सेक्स केला होता. तथापि मैत्रिणीने ७२ तासांच्या वैद्यकीय मर्यादेतच इमर्जन्सी गर्भनिरोधक गोळी घेतली पण आता आम्हा दोघांचे टेन्शन वाढले आहे. मैत्रिणीला २० ते २७ दिवसांच्या दरम्यान मासिक पाळी येते, जी यावेळी आली नाही. ती गर्भवती आहे का?

इमर्जन्सी गोळया या कंडोमप्रमाणेच गर्भधारणा रोखण्याचे एक साधन आहे, परंतु त्या सहसा तेव्हा घेतल्या जातात जेव्हा लैंगिक संबंध उत्स्फूर्तपणे झाला असेल आणि त्या दरम्यान कुठल्याही गर्भनिरोधक पद्धतीचा अवलंब केला गेला नसेल.

आपत्कालीन गर्भनिरोधक गोळी समागमानंतर ७२ तासांच्या आत घ्यायची असते. ७२ तासांपूर्वी घेतल्यास गर्भधारणेची शक्यता बऱ्याच प्रमाणात टाळता येते,

तुमच्या मैत्रिणीने इमर्जन्सी गोळी घेतल्याने तिच्या रक्तातील हार्मोन्सचे संतुलन बिघडले असण्याची शक्यता आहे. तिची मासिक पाळी उशिरा येण्याचीही शक्यता आहे.

तुम्ही तुमच्या मैत्रिणीला युरिन प्रेग्नेंसी टेस्ट करायला सांगितल्यास बरे होईल. ती घरीही सहज करता येते.

सेक्समध्ये उतावळेपणा करणे किंवा घाई करणे योग्य नसते आणि कंडोमशिवाय सेक्स केल्यास नवीन समस्या उद्भवते. त्यामुळे भविष्यात जेव्हाही तुम्ही लैंगिक संबंध ठेवाल तेव्हा कंडोम अवश्य वापरा जेणेकरून तुम्हा दोघांनाही न घाबरता सेक्सचा आनंद घेता येईल आणि नंतरही कसले टेन्शन येणार नाही.

मी ३१ वर्षांची विवाहित महिला आहे. आम्हाला २ मुलं आहेत आणि आम्ही सासू-सासरे, दीर-जाऊ आणि त्यांच्या मुलासोबत एकाच छताखाली राहतो. माझ्या जाऊ छोटया-छोटया गोष्टींवरून माझ्याशी भांडतात आणि सासूचे कान भरत राहतात. मी एक खुल्या विचाराची स्त्री आहे तर जाऊ परंपरावादी आणि कमी शिकलेली आहे. त्या रोज माझ्याशी भांडत असतात. घरी जाऊशी वारंवार भांडण होत असल्याने आम्हांला वेगळया घरात राहायला हवे का? यासाठी सासू मला मनाई करते, पण जाऊचे बोलणे सहन करायलाही सांगते. मला माझ्या पतीशी याबद्दल बोलायचे आहे पण कधी बोलू शकले नाही कारण, त्यांना आई-वडिलांना सोडून वेगळे राहायचे नाही. मला सांगा मी  काय करू?

जर सलोख्याचे सर्व मार्ग बंद असतील आणि घरगुती क्लेश वारंवार होत असतील तर वेगळं राहण्यात काहीच नुकसान नाही, पण त्याआधी तुम्ही सार्थक पुढाकार घेतल्यास घरात समाधान आणि शांतीचं वातावरण निर्माण होऊ शकतं.

सर्वप्रथम तुम्हाला हे जाणून घेणे आवश्यक आहे की परस्पर भांडणाचे खरे कारण काय आहे? सामान्यत:, घरगुती भांडण, बजेटमधील भागीदारी, स्वयंपाकघरात कोण किती काम करेल, घरातील कामांचे वितरण इत्यादीशी संबंधित असते. कधी-कधी एकमेकांचा मत्सर केल्यानेही परस्परांमध्ये वितुष्टाचे वातावरण निर्माण होते.

भांडणाचे खरे कारण जाणून घेतल्यानंतर समेट करण्याचा प्रयत्न केला जाणे चांगले असेल, सासू आणि पतीकडून जाऊंच्या भांडणखोर स्वभावाचे कारण जाणून घेण्याचा प्रयत्न केल्यास परस्पर संबंध सुधारू शकतात. जाऊ कमी शिकलेली आहे, त्यामुळे हे देखील एक कारण असण्याची शक्यता आहे. त्यांच्यात तुमच्याबद्दल न्यूनगंड असू शकतो. योग्य वेळ साधून जाऊंशी बोलणेसुद्धा चांगले असेल.

जर सासू तुम्हाला वेगळया घरात जाण्यास नकार देत असतील तर साहजिकच त्या तुम्हाला आणि जाऊंना अधिक चांगल्या प्रकारे ओळखत असतील, त्यामुळे फक्त तुमच्या सासूच योग्य निर्णय घेऊ शकतील.

१-२ गोष्टींकडे दुर्लक्ष केले तर संयुक्त कुटुंब ही आजच्या काळाची गरज आहे, ज्यात राहून प्रत्येकजण आपल्या स्वप्नांना पंख लावून उडू शकेल.

गृहशोभिकेचा सल्ला

* प्रतिनिधी

मी ३० वर्षीय विवाहिता आहे. लग्नाला ६ वर्षे झाली आहेत. माझं माहेर आणि सासर कानपूरला जवळ-जवळच आहे. मी पती आणि एक वर्षाच्या मुलासोबत दिल्लीत राहते. जेव्हा मी १०-१५ दिवसांसाठी जाते, तेव्हा सासूची अशी इच्छा असते की मी माझा संपूर्ण वेळ त्यांच्यासोबतच घालवावा. माहेरी २-३ दिवस राहण्यावरही त्यांचा आक्षेप असतो. त्यांचं म्हणणं असतं की माहेर जवळच आहे ना मग तिथे राहायला जाण्यात काय अर्थ आहे. फक्त भेटून ये. पण इच्छा असूनही मला असं करता येत नाही. आई आणि भावंडांसोबत २-४ दिवस राहिल्याशिवाय समाधान होत नाही. माझे पती स्वत:च्या आईला काही बोलत नाहीत आणि मलाही.

पुढच्या महिन्यात माझ्या पुतणीचं लग्न आहे. लग्नाचं निमंत्रण आल्यापासून मी उत्साहात आहे की त्यानिमित्ताने नातेवाईकांची भेट होईल. पण मी तिथे जाऊन राहिल्याने परत सासू आकांडतांडव करेल याची भीती वाटते. सगळी मजाच निघून जाईल.

दादा-वहिनी आतापासूनच आग्रह करत आहेत की मी सर्वात पहिलं पोहोचलं पाहिजे. लग्नाची खरेदी माझ्यासोबतच करणार. इतक्या आग्रहाने बोलवत असल्यामुळे त्यांना नाही म्हणता येत नाही आहे आणि जास्त दिवसांसाठी गेले तर सासू वाद घालेल. काय करू कळत नाहीये. कृपया मार्गदर्शन करा.   

तुमचं माहेर आणि सासर जरी एका शहरात असलं तरी तुम्ही स्वत: दिल्लीला  राहता. त्यामुळे माहेरच्यांशीही कधीतरीच भेटणं होत असेल. अशावेळी तुम्ही २-४ दिवस माहेरी जाऊन राहात असाल तर तुमच्या सासूला हरकत असण्याचं कारण नाही. तुम्ही पूर्णवेळ सासरी घालवल्यानंतर माहेरून मात्र एका दिवसात परत ये हे सासूने सांगणं चुकीचं आहे.

तुमच्या सासूचा हा हट्ट तालिबानी आहे. तुमचे पती तुम्हा दोघींच्या वादात पडत नाहीत, तटस्थ राहतात. हे काही प्रमाणात योग्यही आहे. तुम्ही तुमच्या सासूला प्रेमाने समजावू शकता की तुमचं माहेर जवळच असलं तरीही तुम्ही दिल्लीला राहात असल्याने तिथे कधीतरीच जाणं होतं. त्यामुळे तुम्हाला तुमच्या कुटुंबियांसोबत वेळ घालवावासा वाटतो.

तुमच्या दादा-वहिनीची त्यांच्या मुलीच्या लग्नाबाबत जी अपेक्षा आहे, त्यात तुम्ही त्यांना निराश करणं योग्य नाही. पती तुमच्यासोबत जास्त वेळ राहू शकत नसले तरीही तुम्ही तिथे जाऊन सहकार्य केलं पाहिजे.

माहेरासाठी इतकं करणं हे तुमच्या सासूला खटकू शकतं, त्या रागावू शकतात, आकांडतांडव करतील, पण तुम्ही त्यांच्याकडे लक्ष देऊ नका. एकदा लग्न पार पडलं की तुम्ही त्यांना समजवू शकता. सासू-सुनांमध्ये अशाप्रकारचे वाद होतच असतात. शेवटी घरोघरी मातीच्या चुली.

मी २८ वर्षीय विवाहिता आहे. लग्नाला ९ वर्षे झाली आहेत. माझं वैवाहिक जीवन सुखी आहे. फक्त एकच त्रास आहे तो म्हणजे माझे पती खूप उधळपट्टी करतात. जराही पैसे वाचवत नाहीत. मी कित्तीतरी वेळा समजावण्याचा प्रयत्न केला आहे की आपण आपल्या मुलांसाठी पैसे वाचवले पाहिजेत. पण त्यांच्या कानात हवा जात नाही.

आज आमचा पगार चांगला आहे. पण उद्या मुलं मोठी झाल्यावर त्यांच्या गरजा वाढतील. त्या आम्ही कशा पूर्ण करणार आहोत. याचाच विचार करून मी माहेरी गुपचूप एक खातं उघडलं आहे. त्यात थोडे-थोडे पैसे जमा करत असते.

अशाप्रकारे मी आतापर्यंत ९ लाख जमा केले आहेत. मुलांसाठी पैसे जमवण्याचं समाधान आहे. पण दुसऱ्या बाजूला ही भीतिही आहे की पतीपासून लपवून पैसे साठवण्यात मी काही चूक तर  करत नाहीये ना. त्यांना कळलं तर किती वाईट वाटेल.

माझे पती खूपच साधे आणि चांगले आहेत. त्यांचा माझ्यावर पूर्ण विश्वास आहे. ते माझ्यापासून काहीही लपवत नाहीत. मग मी त्यांच्यापासून ही गोष्ट लपवून त्यांचा विश्वासघात तर करत नाहीये ना. कृपया मला या अपराधीपणाच्या भावनेतून सोडवा.

तुमचा विचार अगदी योग्य आहे की उत्पन्न कितीही असलं तरीही भविष्यासाठी थोडीफार तरतूद केली पाहिजे. मुलांसाठी किंवा स्वत:साठीही काहीवेळा असा खर्च करावा लागतो ज्याचा विचार आपण आधी केलेला नसतो. अशा गरजा पूर्ण करण्यासाठी वेळोवेळी केलेली बचत कामी येते. कदाचित तुमचे पती हे आज समजू शकत नाहीयेत. म्हणून तुमचं सांगणं मनावर घेत नाही आहेत. पण वेळेनुसार अनुभवाने त्यांना समज येत जाईल.

तुम्ही त्यांना न सांगता उघडलेल्या खात्याचाच प्रश्न असेल तर त्यात काहीही चुकीचं नाही. कारण तुम्ही चांगल्या उद्देशानेच हे पाऊल उचलत आहात. त्यामुळे तुम्ही अपराधीपणाची भावना बाळगू नका. पण तरीही त्यांचा मूड बघून तुम्ही त्यांना ही गोष्ट सांगू शकता. हे ऐकून त्यांना आनंदच होईल आणि तुम्ही त्यांना विश्वासात घेतलं नाही याचं दडपण तुमच्यावर राहणार नाही.

गृहशोभिकेचा सल्ला

* प्रतिनिधी

मी १८ वर्षीय मुलगी आहे. मी गेल्या ३ वर्षांपासून एका मुलावर प्रेम करते. मी आतापर्यंत त्याला कधी भेटले नाही, पण व्हॉट्सअॅपवर त्याचा चेहरा पाहिला आहे. आम्हा दोघांमध्ये तासन्तास गप्पागोष्टी होतात. अलीकडे काही दिवसांपासून तो मला टाळण्याचा प्रयत्न करतोय. फोन केला, तर कट करतो आणि कधी बिझि असल्याचा बहाणा करून बोलत नाही. त्याने मला खूप वचने दिली होती. मला जाणून घ्यायचं आहे की तो असं का करतोय? मी खूप त्रस्त आहे. कृपया उचित सल्ला द्या? मला तुम्हाला सांगायचं आहे की त्या मुलाशी माझं बोलणं फोनवर एकदा राँग नंबर लागून सुरू झालं होतं.

तुम्ही ३ वर्षांपासून एका अनोळखी माणसाशी बोलत होता, ज्याला आपण कधी भेटलाही नाहीत, ही आश्चर्याची गोष्ट आहे. बोलता बोलता दरम्यान आपलं त्याच्यावर प्रेमही बसलं, तेही व्हॉट्सअॅपवर डीपीला लावलेला फोटो पाहून.

तुम्ही सांगितलं की आता तुमचं वय १८ वर्षे आहे. म्हणजे जेव्हा त्या अनोळखी माणसाशी बोलणं सुरू झालं, तेव्हा आपलं वय १६ वर्षांचं असेल.

खरं तर नैसर्गिकरीत्या आपले अपरिपक्व वय होते आणि या वयातील भोळेपणामुळेच आपण फोनवरच मन देऊन बसलात.

आपल्या प्रश्नात आपण हे सांगितलं नाही की त्या मुलाने किंवा आपण कधी भेटण्याबाबत बोलला होतात की नाही? जर मुलाने आपल्याला भेटायचा हट्ट केला असेल आणि काही कारणामुळे आपण त्याला भेटू शकला नसाल, तर शक्यता आहे की त्याने दुसऱ्या कोणाला तरी निवडलं असेल.

तसेही, सोशल मिडिया, उदा. फेसबुक, इंस्टाग्राम, व्हॉट्सअॅपवर चुकीचा नंबर आणि आयडी बनवूनही लोक गैर फायदा घेण्याचा प्रयत्न करतात.

अशी अनेक प्रकरणे उजेडात आली आहेत. जेव्हा या माध्यमांचा चुकीचा वापर करून मुलींना फसवण्यात आलं आणि मग मैत्रीच्या बहाण्याने चुकीची कृत्ये केली गेली.

नुकतेच दिल्लीला लागून असलेल्या गुरुग्राममध्येही एक असेच प्रकरण समोर आले होते, जेव्हा फेक आयडी बनवून कुणी व्यक्तिने अनेकांना मूर्ख बनवलं होतं.

त्यामुळे शक्य आहे की आपला हा मित्र फेक आयडी अथवा नंबरने आपल्याशी बोलत असेल आणि आपला फायदा उठवण्याचा प्रयत्न करत असेल. कदाचित, तो लग्न झालेलाही असेल, जो आपल्याकडून त्याच्या अयोग्य इच्छा पूर्ण न झाल्याने अन्य शिकारीच्या शोधात असेल.

त्यामुळे हे प्रेम या वयातील चूक समजून विसरून जाणे उत्तम ठरेल आणि सध्यातरी आपल्या करियरकडे लक्ष द्या. योग्य आणि उचित वेळी आपल्याला योग्य जोडीदार जरूर मिळेल.

मी २५ वर्षीय विवाहिता आहे आणि ३ वर्षीय मुलाची आईही आहे. माझे पती माझ्यावर खूप प्रेम करतात. परंतु लग्नाला ४ वर्षे होऊनही त्यांची रोज सहवास करण्याची इच्छा असते. पतिची इच्छा असते की सहवासापूर्वी मी मुखमैथुनात सहकार्य करावे, पण भीती वाटते की त्यामुळे मला कुठला लैंगिक रोग तर  होणार नाही ना. मी नकार दिल्यास ते माझ्यावर नाराज होतात. मला जाणून     घ्यायचं आहे की मुखमैथुन किती सुरक्षित आहे? ही एक असामान्य प्रक्रिया आहे का?

जसं की आपण सांगितलं आहे की पतिचं तुमच्यावर खूप प्रेम आहे, ही चांगली गोष्ट आहे आणि सुखी दाम्पत्य जीवनाची निशाणीही आहे.

सेक्स संबंधाच्या वेळी मुखमैथुन म्हणजेच ओरल सेक्स एक सामन्य प्रक्रिया आहे, जी समागमापूर्वी फोरप्लेमध्ये रोमांच आणण्यासाठी, त्याला आनंददायक बनवण्यासाठी केली जाते. अर्थात, हायजिन म्हणजेच स्वच्छतेची पूर्णपणे काळजी घेतली पाहिजे.

‘कामसूत्र’मध्येही या मजेदार क्रीडेचं वर्णन केले जाते आणि अजिंठा-वेरूळ गुंफेतील मूर्तींमध्येही या क्रीडेचे मोकळेपणाने चित्रण केले गेले आहे. म्हणजेच मुखमैथुनाचे वेड प्राचीन काळापासूनच राहिले आहे.

जर तुम्ही आणि तुमचे पती शारीरिक स्वच्छतेची पूर्णपणे काळजी घेत असाल, तर मुखमैथुनापासून कोणतेही नुकसान नाही. पतीसोबत सेक्ससंबंधांचा मनमुराद आनंद घ्या जेणेकरून परस्पर प्रेम कायम राहिल.

मी १९ वर्षीय तरुणी आहे आणि पीजीमध्ये राहते. मला रात्री पॉर्न म्हणजेच ब्लू फिल्म पाहण्याचे व्यसन लागले आहे. रोज रात्री मोबाइलवर पॉर्न व्हिडिओ किंवा फिल्म पाहिली नाही, तर मला बेचैनी होऊ लागते. मला या सवयीपासून सुटका करून घ्यायची आहे. कृपया उचित सल्ला द्या?

आपण मॅच्युअर आहात. आतापासून असं व्यसन लागलं तर आपण आपल्या करियरपासून दूर होऊ शकता. आपण आपलं लक्ष चांगलं साहित्य, मासिके वाचण्यावर केंद्रित करा. काही दिवसांतच आपल्याला जाणवेल की चांगले साहित्य व मासिके वाचल्यामुळे केवळ आपलं ज्ञानच वाढणार नाही, तर आपल्याला आनंदही मिळेल.

रात्री झोपण्यापूर्वी मासिके किंवा जेही चांगले वाटेल, ते वाचण्याची सवय लावून घ्या.

गृहशोभिकेचा सल्ला

* प्रतिनिधी

  • मी २५ वर्षीय विवाहित स्त्री आहे. विवाहाला ३ वर्षं झाली आहेत. आम्ही अजूनही शरीरसंबंध साधले नाहीत. विवाहाच्या पहिल्या रात्री शरीरसंबंध साधण्याचा प्रयत्न केला होता, परंतु वेदना झाल्यामुळे मी पतीला अडवलं. त्याच भीतीने पुन्हा प्रयत्नच केला नाही. पतीनेही कधी बळजबरी केली नाही, परंतु आता घरची मंडळी मुल हवं म्हणून मागे लागली आहेत. त्यांना अधिक काळ टाळता येणार नाही. तसं बघता अपत्य आम्हालाही हवं आहे. शरीरसंबंधाशिवाय हे शक्य नाही, परंतु यादरम्यान होणाऱ्या वेदना मी सहन करू शकले नाही कर काय होणार?

पहिल्यांदा शरीरसंबंध साधताना स्त्रीला थोडीशी वेदना आणि रक्तस्त्राव होतो, परंतु ही वेदना असहनीय नसते. संभोगादरम्यान मिळणाऱ्या लैंगिक सुखासमोर ही वेदना काहीच नसते. विवाहाला इतका कालावधी लोटला असूनही तुम्ही अजून सेक्सचा आनंद उपभोगू शकला नाहीत. तुमच्या मनातील सेक्सप्रतिची भीती दूर करून शरीरसंबंध साधा आणि आपलं गृहस्थ जीवन आनंदी बनवा.

  • मी एका मुलावर प्रेम करत होते. प्रेमात आम्ही मर्यादा ओलांडून परस्परांशी अनैतिक संबंध ठेवले होते. काही वर्षांपूर्वी आमचा ब्रेकअप झाला. आता घरात माझ्या लग्नाचा विषय सुरू आहे. मी मात्र अजिबात उत्साहित नाही. कारण मला भीती आहे की लग्नाच्या पहिल्या रात्री संबंध साधल्यावर मला रक्तस्त्राव झाला नाही, तर पतीला पहिल्या रात्रीच समजेल की माझे विवाहपूर्व शारीरिक संबंध होते. पती मला अपमानित करून घराबाहेर काढेल. यापेक्षा मी लग्न न करणंच योग्य ठरेल. तुमचं काय मत आहे?

तुम्ही भूतकाळात जी चूक केली, त्यासाठी आता पश्चाताप वा लग्न न करण्याचा तुमचा निर्णय योग्य नाही. तुम्ही जोपर्यंत आपल्या मुखाने स्विकारणार नाही की तुम्ही कधी कुणाशी संबंध साधले आहेत तोवर पतीला समजणार नाही. तेव्हा या गोष्टी विसरून लग्नाची तयारी करा.

  • मी २२ वर्षीय तरुण आहे. एका मुलीवर ३-४ वर्षांपासून प्रेम करत होतो. मुलगी १८ वर्षांची झाल्यावर मागच्या वर्षी प्रथम मंदिरात आणि त्यानंतर कोर्ट मॅरेज केलं. आम्हा दोघांचे कुंटुंबीय विवाहासाठी तयार नव्हते, त्यामुळे पैशांची व्यवस्था करून मी स्वतंत्र खोली घेतली आणि मग तिला सोबत राहायला बोलावलं. महिनाभर आम्ही अतिशय आनंदात राहिलो, परंतु त्यानंतर ती आपल्या घरच्यांना भेटू लागली. कुणास ठाऊक तिच्या घरच्यांनी तिला काय समजावलं? ती आपल्या घरी निघून गेली आणि पुन्हा परतलीच नाही. फोनसुद्धा बंद केला.

एके दिवशी तिचे भाऊ येऊन मला घरातून उचलून घेऊन गेले आणि चौकीत तक्रार नोंदवली. परंतु माझी काहीच चूक नसल्याने त्यांना मला सोडावं लागलं. आता मुलीकडील लोक दबाव आणत आहेत की मी घटस्फोट द्यावा. मला समजत नाहीए की परस्परसंमतीने विवाह केल्यानंतरही तिने माझी अशी फसवणूक का केली?

तुमच्या पत्नीचं वय खूप कमी आहे. त्यामुळे प्रेम आणि विवाहाप्रति त्या फारशा गंभीर दिसत नाहीत. शिवाय किशोरावस्थेत विरूद्धलिंगी व्यक्तिप्रति निर्माण झालेले आकर्षण प्रेम नसतं. हे लैंगिक आकर्षण जितक्या वेगाने निर्माण होतं, तितक्याच वेगाने लोप पावतं. हेच कारण आहे की भावनेच्या भरात तुम्ही दोघांनी (विशेषत: तुमच्या पत्नीने) विवाह केला, परंतु लवकरच एकमेकांकडून अपेक्षाभंग झाला. जर मुलगी कुटुंबियांच्या दबावाखाली येऊन तुमच्याकडे घटस्फोटाची मागणी करत असेल तर तो तुम्ही दिली पाहिजे.

  • मी २७ वर्षीय तरुणी आहे. माझ्या विवाहाला ४ वर्षं झाली आहेत. माझे पती माझ्यावर खूप प्रेम करतात. मीसुद्धा त्यांच्यावर प्रेम करते. परंतु सद्यस्थितित मी थोडी द्विधा मन:स्थितीत आहे. माझ्या ऑफिसमध्ये माझा एक सहकारी मला पसंत करतो. प्रत्येक लहानसहान समस्येमध्ये नेहमी मला सहकार्य करतो. तो माझ्याशी मैत्री करू इच्छितो, परंतु मल भीती वाटते की माझ्या पतींनी ही मैत्री गैरअर्थाने घेऊ नये आणि यामुळे माझं वैवाहिक जीवन प्रभावित होऊ नये. मला माहीत आहे की माझे पती तितके उदारमतवादी नाहीत. आमच्या गप्पांमध्येही नकळत त्याचा विषय निघाला तरी त्यांच्या चेहऱ्यावरील भाव बदलतात. मी काय केलं पाहिजे, ते सांगा?

तुम्ही समजदार तरुणी आहात. तुम्हाला चांगलंच ठाऊक आहे की जर आपल्या तथाकथित सहकाऱ्याशी तुम्ही मैत्री केली, तर ही गोष्ट तुमच्या पतीला आवडणार नाही. केवळ तुमचे पतीच नव्हे सामान्यत: प्रत्येक पतीला हेच वाटतं की त्याच्या पत्नीने केवळ त्याचंच असावं. अन्य पुरुषासोबत पत्नीची जवळीक कोणत्याही पतीच्या गळी उतरत नाही. तेव्हा आपल्या सहकाऱ्याला सहकारीच राहू द्या. आवश्यकता भासल्यासच त्याची आपल्या ऑफिसच्या कामात मदत घ्या. शक्यता आहे की तुम्हाला आकर्षित करण्यासाठी वा तुमच्याशी जवळीक वाढवण्यासाठीच तो तुम्हाला तत्परतेने मदत करत असेल. ऑफिसमध्ये पुरुष सहकाऱ्यांशी थोडं अंतर राखून वागणंच योग्य असतं. तुम्हीही थोड्याशा सावध राहिलात तर तुमचं वैवाहिक जीवन प्रभावित होणार नाही.

गृहशोभिकेचा सल्ला

* प्रतिनिधी

  • मी २१ वर्षांचा तरूण आहे. माझं एका मुलीवर खूप प्रेम आहे. तिचंसुद्धा माझ्यावर निरतिशय प्रेम आहे. आम्हाला लग्न करायचं आहे. पण जेव्हा मुलीने तिच्या घरी याविषयी सांगितलं तेव्हा तिच्या घरात हल्लकल्लोळ माजला. तिच्या घरच्यांनी मुलीला मारहाण केली व तिचा मोबाइल ताब्यात घेतला. एवढंच नाही तर तिचं घराबाहेर येणंजाणं बंद केलं. तिने माझ्याशी संबंध तोडले नाहीत तर ते मला खोट्या केसमध्ये अडकवून तुरूंगात पाठवतील वा मला जीवे मारतील अशी तिला धमकी दिली. मुलगी यामुळे खूप घाबरली. तिने खाणंपिणं सोडून दिलं, प्रत्येक वेळी रडत राहते. तिच्यामुळे माझ्या जिवाला धोका पोहोचू नये असं तिला वाटतं.

आम्ही दोघं एकमेकांशिवाय राहू शकत नाही. आम्ही मुलीच्या घरच्यांना लग्नासाठी मनवण्याचा खूप प्रयत्न केला, पण ते काही ऐकत नाही. लग्नाला नकार देण्यामागचं कारण हे आहे की मुलीच्या आजीची जात (गोत्र) आणि आमची जात एक आहे. त्यामुळे नात्याने आम्ही दोघे भाऊबहिण आहोत.

माझ्या घरच्यांचा यावर अजिबात विश्वास नाही. त्यांच्याकडून लग्नासाठी पूर्ण होकार आहे. परंतु मुलीकडच्यांची सहमती नाही. दुसरीकडे कुठे तरी लग्नासाठी ते मुलीवर दबाव आणत आहेत. पण मुलगी मात्र अडून बसली आहे की लग्न करणार तर माझ्याशीच. नाहीतर मरून जाईन असं तिचं म्हणणं आहे. मला काही समजत नाही की काय करू?

मी मुलीच्या आई व मोठ्या बहिणीला भेटलो. आम्ही दोघं एकमेकांबाबत खूप गंभीर आहोत, आम्ही एकमेकांबरोबर खूप सुखी राहू तेव्हा आमच्या लग्नाला परवानगी द्या, असं समजवायचा प्रयत्न केला. परंतु त्या काहीच करू शकत नाहीत असं त्यांचं म्हणणं आहे. समाज आमचं लग्न कधीच स्वीकारणार नाही. शेवटी याच समाजात त्यांना राहायचं आहे. समाजाच्या विरोधात त्या जाऊ शकत नाहीत. त्यामुळे त्यांच्या मुलीचा मी पिच्छा सोडणं योग्य अन्यथा अघटित घडू शकतं. घरच्यांच्या विरोधात जाऊन आम्ही लग्न करू शकत नाही. सांगा, आम्ही काय करावं?

एकतर आपण २१व्या शतकात जगतो आहे. आपण सुशिक्षित आहोत व स्वत:ला सुधारक मानतो. असं असूनही जात, गोत्र, जन्मकुंडली याच चक्रात अडकून आहोत. जेव्हा आंतरजातीय विवाहाचा मुद्दा समोर येतो, तेव्हा काही ना काही वाद जरूर होतो.

जन्मपत्रिकेत जर वधूवराचे गुण मिळाले तर विवाह यशस्वी होतात असं मानलं जातं. परंतु प्रत्यक्षात मात्र विवाह यशस्वी होण्यात या गोष्टींचं काहीही योगदान नाही. या अशा जुन्या गोष्टींच्या मोहात अडकवून ज्योतिष-पूजारी आपलं दुकान चालवत असतात. खरंतर लोक हे वास्तव जाणून असतात. पण समाजातील तथाकथिक ठेकेदारांच्या दादागिरीमुळे विरोध करायला घाबरतात.

आता तर तुम्ही फक्त २१ वर्षांचे आहात. तुम्ही लग्नासाठी वाट पाहू शकता. शक्यता आहे की तुमच्या दबावात येऊन उशीरा का होईना मुलीकडचे होकार देतील. जर कोणत्याही परिस्थितीत मुलीकडचे मानायला तयार नसतील तर तुम्ही कोर्ट मॅरेज करू शकता. एकदा लग्न झालं की थोड्या नाराजीनंतर ते तुम्हाला स्वीकारतील.

  • मी एक विवाहित स्त्री आहे. माझ्या लग्नाला २ वर्षं झालीत. हे माझं दुसरं लग्नं आहे. पहिल्या पतीशी घटस्फोट झाल्यानंतर मी खूप दु:खी असायचे. कारण माहेरून मला कुणाचाच आधार नव्हता. अशात माझ्या नवऱ्याने मला मित्राप्रमाणे सांभाळून घेतलं आणि आमच्या मैत्रीचं रूपांतर केव्हा प्रेमात झालं कळलंच नाही. त्यांनी मग घरच्यांशी बोलून माझ्याशी विवाह केला. माझे पती मुसलमान व मी हिंदू आहे. लग्नानंतरचे ३-४ महिने चांगले गेले. त्यानंतर सासूच्या वागण्यात बदल दिसू लागला. ती माझ्याशी नेहमी भांडते. नवऱ्याला मी याबाबत सांगते, पण तो आईला काहीही बोलत नाही. मी खूप चिंतेत असते.

पहिल्या विवाहातून मला दोन मुलं आहेत. ज्यांना पतिने घटस्फोटानंतर स्वत:जवळ ठेवून घेतलं आहे. मला त्यांची खूप आठवण येते. पण माझ्या नवऱ्याशी मी याबाबत काही बोलू शकत नाही. सतत बेचैन असते. वाटतं की दुसरं लग्न करून मी चूक केली. मी काय करू?

तुम्ही सांगितलं नाही की पहिल्या पतीशी तुमचा घटस्फोट का झाला, जेव्हा की तुम्ही दोन मुलांची आई आहात. शिवाय आयुष्यातला एवढा मोठा निर्णय घेण्याआधी तुम्ही मुलांचा विचार करायला हवा होता. पण तुम्ही आपल्या स्वार्थापायी त्यांचा तसूभरही विचार केला नाही. घटस्फोटाचे परीणाम सर्वात जास्त मुलांना भोगावे लागतात हे तुम्हाला समजायला हवं होतं.

शिवाय नवरा म्हणजे काही वस्तू नाही मनात आलं की बदलून टाका. विवाह म्हणजे तडजोड असते. ज्यात पतीपत्नींना स्वत:चे अहं बाजूला ठेवून ताळमेळ बसवावा लागतो. विशेषत: जेव्हा तुमच्यावर मुलांची जबाबदारी असते. तुमच्या बाबतीत असं वाटतं की तुम्ही आवेशात येऊन घाईघाईने निर्णय घेतला. एवढं करूनही दुसऱ्या लग्नातही तुम्ही सुखी नाही. म्हणजे की तुमच्या स्वभावातच काहीतरी खोट आहे. नातेसंबंध निभावून न्यायला शिका. हेच तुमच्यासाठी योग्य होईल. मुलांसाठी तुमचा जीव तगमगतो ते व्यर्थ आहे. याचा तुम्ही आधीच विचार करायला हवा होता. आता तर तुमच्या मुलांनाही तुम्हाला भेटायची इच्छा नसेल. शिवाय तुमचे पती व परिवार यांनासुद्धा तुमचा मूर्खपणा असह्य होईल.

गृहशोभिकेचा सल्ला

* प्रतिनिधी

  • मी २६ वर्षांची विवाहित महिला आहे. गेल्या वर्षीच लग्न झाले होते. लग्नानंतर लवकरच मी गरोदर राहिले. पण मला लवकर आई व्हायचं नव्हतं, म्हणून मी गर्भपात करून घेतला. आता मला भीती वाटते की मी भविष्यात गर्भधारणा करू शकेन की नाही. कृपया मला काय करावे ते सांगा?

डॉक्टरांच्या देखरेखीखाली केला गेलेला गर्भपात सामान्यत: सुरक्षित असतो आणि भविष्यात कोणतीही समस्या उद्भवत नाही. होय, काही प्रकरणांमध्ये, काही कारणास्तव गर्भपात चुकीच्या पद्धतीने केला गेला असेल आणि जर त्यास संसर्ग झाला असेल तर ही अडचणीची बाब असू शकते.

जर आपल्याला या नंतर कोणताही संसर्ग झाला नसेल किंवा कोणतीही समस्या येत नसेल तर आपण निश्चितपणे पुन्हा गर्भधारणा करू शकता. आपण मात्र महिला डॉक्टरांकडून आपले चेकअप केले तर बरे. मग गर्भधारणेचा विचार करा. कधीकधी गर्भपात करणेदेखील चुकीचे नसते परंतु जर आपण ते रुग्णालयातच केले असेल तर.

  • मी २३ वर्षांचा अविवाहित तरुण आहे. कंडोम न घालता मी २-३ महिलांशी शारीरिक संबंध बनवले आहेत. मला आता काही दिवसांपासून एक समस्या येत आहे. लैंगिक संबंधानंतर माझा खाजगी भाग जळ-जळ होण्यास सुरुवात होते. आतील त्वचा लाल होते आणि कधीकधी खाजही येते. मला सांगा मी काय करू?

आजच्या जीवनशैलीत सुरक्षित लैंगिक संबंध ठेवणे फार महत्वाचे आहे आणि कंडोम हा एक सोपा आणि स्वस्त पर्याय आहे. कंडोमसह सेक्स केल्याने संसर्ग होण्याची शक्यता कमी होते. जसे आपण नमूद केले आहे की आपले २-३ स्त्रियांशी संबंध झाले होते, तर हे स्पष्ट आहे की यामुळे आपल्याला प्रोस्टेटिक संक्रमण किंवा एखाद्या प्रकारचे बुरशीजन्य संसर्ग झाला असेल.

आपल्याला लवकरच यूरोलॉजिस्टचा सल्ला घ्यायला हवा आणि नक्कीच, भविष्यात सेक्स करताना कंडोम वापरण्यास विसरू नका. कंडोम हा केवळ संक्रमणापासून संरक्षण करण्यासाठीच नव्हे तर गर्भनिरोधकासाठीदेखील चांगला पर्याय आहे.

  • मी २६ वर्षांची अविवाहित मुलगी आहे. मी एका बहुराष्ट्रीय कंपनीत काम करते. कार्यालयाचे वातावरण ठीक आहे परंतु मी माझ्या एका सहकर्मीमुळे चिंतीत आहे. खरंतर तो मला व्हाट्सएपवर रात्रंदिवस संदेश पाठवत राहतो. तो रिप्लाय देत जा असे म्हणतो पण मला ह्याचा वैताग येतो. एकतर वेळेचा अभाव आणि दुसरे म्हणजे कामाचा ताण. त्याचे संदेश मर्यादेबाहेर नसले तरी वारंवार संदेशांमुळे मी अस्वस्थ होते. माझे लक्षदेखील कामात लागत नाही. त्या सहकाऱ्याशी माझ्या अधिकृत वर्तनावर ग्रहण लागावे अशी माझी इच्छा नाही, परंतु त्याने मला या प्रकारे त्रास द्यावा अशीसुद्धा माझी इच्छा नाही. मला सांगा मी काय करू?

आपल्याला जर त्या सहकाऱ्याने केलेले व्हाट्सएप संदेश आवडत नसतील तर आपण त्याला स्पष्टपणे नकार द्या. आपण असे म्हणू शकता की जर संदेश कामाशी संबंधित असेल तर ते ठीक आहे अन्यथा फालतू व्हाट्सएप करू नका. ऑफिसच्या वेळी व्हॉट्सअॅपवर वेळ घालवून त्याची प्रतिमा चुकीची होऊ शकते असेही आपण त्याला सांगू शकता आणि ही गोष्ट साहेबांपर्यंत पोहोचल्यानंतर त्याच्या प्रगतीवर ग्रहण लागेल असेही आपण त्याला सांगू शकता.

तसे, त्याने पाठविलेल्या व्हॉट्सअॅप संदेशाकडे जर तुम्ही सतत दुर्लक्ष कराल आणि उत्तर देण्याचे टाळाल तर काही दिवसांनी तो स्वत: व्हाट्सएप करणे थांबवेल. यामुळे सापही मरेल व काठीही तुटणार नाही.

  • मी २१ वर्षांची अविवाहित तरुणी आहे. आम्ही घरात २ भावंडे आहोत. भावाच्या लग्नाला ३ वर्ष झाली आहेत. मला अजून पुढे शिकायचं आहे आणि माझ्या पालकांना याबद्दल काहीच हरकत नाही. समस्या भावजयीविषयी आहे, जी नेहमी सर्वांसमोर माझा अपमान करण्याचा प्रयत्न करीत असते. कधी-कधी तर मला खूप रडायला येतं. मला सांगा मी काय करू?

घरातल्या प्रत्येक सदस्याचे समान विचार किंवा कल्पना असणे शक्य नाही. जर आपल्या वहिनीचा स्वभावच असा असेल, तर मग तिच्याबद्दल काळजी करण्याची काय गरज आहे? आपल्याला अजून पुढचं शिक्षण घ्यायचे आहे, जर आपणास आपले भविष्य चांगले बनवायचे असेल तर उगीच दुसऱ्याच्या गोष्टींकडे लक्ष देण्यात काय उपयोग?

येथून पुढे जेव्हा-जेव्हा ती तुम्हाला अपमानित करण्याचा प्रयत्न करेल किंवा प्रत्येक गोष्टीत टोकेल तेव्हा तुम्ही तिला म्हणू शकता की वहिनी, मी तुमचा खूप आदर करते, माझ्या मनात तुमच्याबद्दल खूप सन्मान आहे. मला तुमच्याकडूनही आदर मिळेल अशी आशा आहे.

अभ्यासामधून थोडा वेळ काढून घरगुती कामात तिला मदत करण्याचा प्रयत्न करा. वहिनीबरोबर खरेदी करायला जा, तिच्यासाठी भेट म्हणून कधीतरी काही आणा. लवकरच आपण दोघीही चांगल्या मैत्रिणी व्हाल. वहिनीसोबत जुळवून ठेवणे म्हणजे आयुष्यभराची एक फिक्स्ड डिपॉजिट आहे. छोटया कुटुंबात आईनंतर वहिनीच एकटी अशी असते, जिच्याशी आपण लग्नानंतरही सर्व काही सामायिक करू शकतो. कोणत्याही परिस्थितीत वहिनीशी भांडण करू नका.

अनलिमिटेड कहानियां-आर्टिकल पढ़ने के लिएसब्सक्राइब करें