* सोमा घोष
सर्जनशील कुटुंबात जन्मलेली मराठी अभिनेत्री तेजस्विनी लोणारीला लहानपणापासूनच अभिनयाची आवड होती, ज्यात तिची आई नीलिमा लोणारीने तिला पाठिंबा दर्शविला. तेजस्विनीने केवळ मराठीच नव्हे तर हिंदी मालिकांमध्येही काम केले आहे. तेजस्विनीला नेहमीच एका नवीन कथेवर काम करायला आवडते, कारण त्यात आव्हाने असतात, ज्यामुळे अभिनयात पुढे प्रगती करण्याची संधी मिळते. तिला प्रत्येक मोठे निर्माते आणि दिग्दर्शकाचे चित्रपट करायचे आहेत, मग भले मराठी असो किंवा हिंदी तिला काही फरक पडत नाही. तिने भरतनाट्यम आणि कथक नृत्यही शिकले आहे. हसतमुख आणि नम्र स्वभावाच्या तेजस्विनीशी तिच्या यशस्वी प्रवासाबद्दल चर्चा झाली. चला जाणून घेऊया, तिची कथा तिच्या शब्दांत :
तुला अभिनयाची प्रेरणा कोठून मिळाली?
जेव्हा मी तिसऱ्या वर्गात होते, तेव्हा एका शिक्षिकेने मला माझ्या छंदाबद्दल विचारले, तेव्हा मी अभिनेत्री होण्याची इच्छा व्यक्त केली होती. खरं तर लहानपणापासूनच मी अभिनयाशिवाय दुसरा काही विचारच केला नव्हता. मला शिकायचं होतं पण त्यात मला करियर करायचं नव्हतं. कारण माझे मामा जुन्या मराठी चित्रपटांसाठी वित्तपुरवठा करायचे आणि आईनेही दिग्दर्शक म्हणून काम केले होते. परंतु घरातील लोकांना मुलींना अभिनय करु द्यायला आवडत नसे. म्हणून मी आधीच विचार केला होता की मला अभिनय करायचा आहे.
तुला कुटुंबात कोणाचा सर्वात जास्त आधार होता?
आईचा आधार सर्वात जास्त होता, कारण आईच्या कुटुंबात सर्जनशील गोष्टी जास्त होत, तर वडिलांचे कुटुंबीय चांगल्या शैक्षणिक गोष्टींवर जोर देत. मी डॉक्टर व्हावे अशी माझ्या वडिलांची इच्छा होती. जेव्हा मी १० वी नंतर अभिनयाबद्दल बोलले तेव्हा त्यांना खूप राग आला कारण ते लष्कराच्या पार्श्वभूमीचे आहेत. पण माझ्या आईचे कुटुंबीय मला अभिनयासाठी विचारायचे. जेव्हा मी अभिनय करण्यास सुरूवात केली तेव्हा माझे वडील माझ्याशी वर्षभर बोलले नाहीत, परंतु बऱ्याच चित्रपटांचे काम पाहून त्यांना आनंद झाला कारण मी अभिनयाबरोबरच माझा अभ्यासदेखील सुरू ठेवला होता.
तुला पहिला ब्रेक कधी आणि कसा मिळाला?
मी पुण्यात पहिले काम वयाच्या ११ व्या वर्षी एका जाहिरातीने सुरू केले. मुव्ही ब्रेक १० वी पास झाल्यानंतर सुट्टीमध्ये ‘नो प्रॉब्लेम’ हा मराठी चित्रपट मिळाला. यासाठी मी मुंबईत आले आणि अभिनयाचे प्रशिक्षण घेतले आणि चित्रपट मिळाला.
तुला येथे पोहोचण्यासाठी किती संघर्ष करावा लागला?
प्रथम मी आणि माझी आई एकत्र मुंबईला आलो. त्या काळात मला कामासाठी खूप संघर्ष करावा लागला. अभिनयाचे प्रशिक्षण घेत असताना पहिला चित्रपट मिळाला होता. यानंतर मी काही दक्षिणात्य चित्रपट केले आणि परत मुंबईला आले.
मी अँकरिंग केले, नृत्य कार्यक्रम, फोटो शूट इ. सर्व केले. ‘बॉम्बे टू गोवा’ या हिंदी चित्रपटाच्या रिमेकमध्ये मी लावणी गर्लची छोटीशी भूमिका साकारली होती, परंतु यामुळे माझी ओळख निर्माण झाली होती.
तू साउथ फिल्म इंडस्ट्री, मराठी इंडस्ट्री आणि हिंदी फिल्म इंडस्ट्रीमध्ये काम केले आहे, त्या सर्वांमध्ये तुम्हाला किती फरक जाणवतो?
प्रादेशिक चित्रपट ज्यात कन्नड असो किंवा तेलगू चित्रपट, दोघांमध्ये बराच फरक आहे, कन्नड नेहमीच सामग्रीभिमुख असतो. वातावरण दोघांसाठी बरेच शिस्तबद्ध असते. मराठीतदेखील कंटेंट आणि कथेकडे अधिक लक्ष दिले जाते, तर लुकवर जास्त नसते, पण प्रेक्षकांना तेच जास्त आवडते. याशिवाय मराठी चित्रपटांमध्ये काम करताना कौटुंबिक वातावरण तयार होते. हिंदीचे वातावरणही चांगले असते, परंतु त्याचे व्यावसायिक मूल्य जास्त असते, कारण पैसे देखील जास्त खर्च केले जातात.
कोणता असा कार्यक्रम, ज्याने तुझे आयुष्य बदलले?
‘चित्तोड की राणी पद्मिनी का जौहर’ या मालिकेत पद्मिनीची भूमिका साकारल्यानंतर, मला घरोघरी ओळखले जात होते, यामुळे मला तशीच शाही भूमिका मिळत राहिली, पण मला एक वेगळी भूमिका करायची आहे, अद्याप यातून बाहेर यायला वेळ लागत आहे.
तुला वेब सिरीजमध्ये काम करण्याची इच्छा आहे का?
मला वेब सिरीजमध्ये काम करायचे आहे, परंतु वेबवर सेन्सर नसल्यामुळे बऱ्याच गोष्टी अशा आहेत, ज्या मी करू इच्छित नाही. सुरुवातीला वेब सीरिजसाठी माझ्याकडे आलेले सर्व फोन कॉल, भूमिका सांगितल्यानंतर, ते अर्ध-नग्नता किंवा सेक्स संबंधित गोष्टी सांगत राहिले. एक कलाकार म्हणून मला अशी भूमिका करण्याची हिम्मत नाही. मी वेबमधील प्रमाणपत्राची प्रतीक्षा करीत आहे.
तुझ्याकडे वेळ असतो तेव्हा काय करायला आवडते?
माझ्याकडे प्राण्यांसाठी ‘चतुर्थी फाऊंडेशन’ ही स्वयंसेवी संस्था आहे, जिच्यात विशेषत: स्ट्रीट डॉग्स आणि मांजरी ठेवल्या आहेत. जेव्हा मला वेळ मिळेल तेव्हा मी त्यांच्यासाठी काहीतरी चांगले करण्याचा विचार करते. माझ्याकडे १२ सुटका केलेली कुत्री आहेत. याद्वारे मी लोकांना रस्त्यावरच्या प्राण्यांविषयी जागरूक करते. याशिवाय नृत्य करणे आणि पुस्तके वाचणेदेखील आवडते.
आजकाल प्रेमाची आणि रोमांसची व्याख्या बदलली आहे, त्याबद्दल तुझे काय मत आहे?
आजकाल प्रेमात वचनबद्धता नसते म्हणून ते पटकन ब्रेक होते. प्रेमदेखील सशर्त बनले आहे, परंतु आजची जोडपी संवेदनशील झाली आहेत आणि संबंध टिकवण्याचा प्रयत्न करीत आहेत, परंतु वचनबद्धता खाली आली आहे.
तुझ्या स्वप्नांचा राजपुत्र कसा आहे?
मला कामाचे स्वातंत्र्य देणारा, मी जे काही करू इच्छेनं त्यामध्ये मदत करणारा. आनंदी व्यक्तिमत्त्वाचा असावा, माझ्या पालकांना समजून घेणारा असावा.
तूम्ही किती फॅशनेबल आणि फूडी आहात?
आर्मी पार्श्वभूमी असल्याने माझी ड्रेसिंग सेन्स खूप चांगली आहे आणि इतरांपेक्षा थोडी वेगळी व क्लासीदेखील आहे. मी घरात जास्त कपडे ठेवत नाही. यावर्षी माझा ठराव प्रत्येकास फॅशन प्रदूषण कमी करण्यास मदत करणारा आहे. यासाठी मी दरवर्षी माझ्या कपडयांचे प्रदर्शन आयोजित करते आणि त्यातून मिळालेले पैसे मी प्राण्यांची काळजी घेण्यासाठी स्वयंसेवी संस्थेला देते. मी खूप फूडी आहे आणि सर्व प्रकारचे खाद्यपदार्थ मला आवडतात.
तुझ्या पुढील योजना काय आहेत?
मला चित्रपटांची निर्माता आणि दिग्दर्शक म्हणून काम करायचं आहे, त्यासाठी मी चित्रपट निर्मितीचे कोर्सही केले आहेत.
तुझ्या स्वप्नातील प्रकल्प कोणता आहे?
मला सावित्रीबाई फुले आणि इंदिरा गांधी यांच्या बायोपिकमध्ये काम करायचे आहे.
तूम्ही कुठला संदेश देऊ इच्छिता का?
महिलांनी त्यांच्या आरोग्याकडे लक्ष दिले पाहिजे आणि तणाव निर्माण होऊ नये म्हणून प्रयत्न केले पाहिजेत, कारण कोरोना संसर्गाने हे शिकवले आहे की जे काही चांगले वाटेल ते केले पाहिजे. वेळ वाया घालवू नका आणि नेहमी आनंदी रहा.
आवडता रंग – पेस्टल.
आवडता ड्रेस – वेस्टर्न.
आवडते पुस्तक – द अल्केमिस्ट.
नकारात्मकता आल्यावर – ध्यान आणि योगा.
पर्यटन स्थळे – देशात आसाम आणि दार्जिलिंग, परदेशात मालदीव आणि युरोप.
जीवनाचे आदर्श – साधे जीवन जगणे.
आवडता परफ्यूम – शनेल चांस.
