दिर्घ कथा * राकेश भ्रमर
आत्तापर्यंत आपण वाचलंत :
व्यवसायानं आशीष डॉक्टर होता. नंदिता नावाच्या एका सुंदर, मोठ्या कंपनीत सीनिअर मॅनेजर असलेल्या मुलीशी त्याचं लग्नं झालं. पण लग्नानंतर नंदिता खुश नव्हती. पत्नी म्हणून तिनं आशीषला कधी समर्पण केलंच नाही. शरीरानं अन् मनानंही त्यांच्यात दुरावा होता. एक दिवस आशीषनं तिला खूप प्रयत्नांती बोलती केली. नंदितानं सांगितले की तिचं एका व्यक्तीवर प्रेम आहे. त्याच्यासाठी ती वेडी झाली आहे. आश्चर्य म्हणजे तो माणूस विवाहित आहे हे ही तिला माहित आहे. हे ऐकून आशीषला जबर धक्का बसला.
शेवटी नंदिताला त्यानं घटस्फोट दिला. नंतर त्यानं पुन्हा लग्न केलं ते दिव्याशी. प्रेमळ, सालस, समजूतदार दिव्याच्या सहवासात आठ वर्षं आशीष अत्यंत सुखात होता. त्यांचा मुलगा पाच वर्षांचा झाला होता. शाळेत जाऊ लागला होता.
दहा वर्षांनंतर अचानक एक दिवस नंदिता त्यांच्या क्लिनिकमध्ये भेटायला आली. तिने आपली कर्म कहाणी ऐकवली. स्वत:ची हीन, दीन, दयनीय परिस्थिती ऐकवली, स्वत:च्या वागणुकीबद्दल पुन:पुन्हा क्षमा मागितली अन् मदतीची याचनाही केली. कोमल हृदयाच्या आशीषनं माणुसकीच्या नात्यानं तिला मदत करण्याचा निर्णय घेतला.
तिला राहण्यासाठी फ्लॅट मिळवून दिला. नोकरीही मिळवून दिली. भरपूर पैसे त्यात खर्च झाले. खर्चाची आशीषला काळजी नव्हती. पण पत्नीपासून चोरून हे सर्व करण्याचा सल मनांत होता.
नोकरी मिळाल्याबद्दल तोंड गोड करायला घरी या असा नंदितानं वारंवार आग्रह केल्यामुळे आशीष तिच्या फ्लॅटवर गेला. नंदिता नटूनथटून त्याचीच वाट बघत होती...
पुढे वाचा...
नदिताचं सौंदर्य बघून आशीषला वाटलं, हे सौंदर्य खरं तर त्याच्या हक्काचं होतं. नंदितानं थोडं संयमानं, समजुतीनं घेतलं असतं तर तीही आज त्याचीच असती. पण आज ती त्याची नाही ही वस्तुस्थिती आहे, या क्षणी ती कुणाचीही नाही हे ही खरं आहे. ती स्वतंत्र आहे. कुणावरही ती प्रेम करू शकते, कुणाचीही ती प्रेमपात्र म्हणून निवड करू शकते.
