दीर्घ कथा * सीमा खापर
गुळगुळीत डांबरी रस्त्याच्या दुतर्फा गुलमोहर अन् पीतमोहराच्या झाडांची लांबलचक रांग होती. रस्त्याच्या दोन्ही बाजूला रुंद फुटपाथ होते. अन् दिवे लागले की तो रस्ता अधिकच सुंदर भासायचा. गेली कित्येक वर्षं याच वाटेवरून तिची येजा असते.
गेल्या आठ वर्षांत अनेक नोकऱ्या केल्या पण हीच नोकरी बरी दोन वर्षं टिकून आहे. त्या आधीच्या नोकऱ्या ८-१० महिने, फार तर वर्षंभर केल्या. कधी तिने राजीनामा दिला, कधी नोकरीने ‘बाय बाय’ केलं.
या गुलमोहराच्या झाडाखालून जाताना तिला हमखास वसंत आठवतो. वसंत तिच्या आयुष्यात आला आणि जणू वसंतोत्सव सुरू झाला. दिवस सुगंधी अन् रात्री रेशमाच्या झाल्या.
‘‘तुला माहीत आहे, मला वसंत फार आवडतो.’’ ती स्वप्नाळूपणे म्हणाली.
‘‘खरंच?’’ खट्याळपणे तिच्याकडे बघत त्याने म्हटलं अन् ती लाजून लाल झाली.
‘‘मी वसंत ऋतूबद्दल बोलतेय...’’
‘‘मी पण तेच म्हणतोय,’’ पुन्हा तेच खट्याळ हसणं अन् त्याच्या गालाला पडणाऱ्या खळ्यांमध्ये ती हरवून जाते.
कंपनी पार्कच्या मधोमध असलेल्या घड्याळ्याच्या टॉवरमधून सहाचे टोल पडले अन् ती भानावर येऊन भराभर चालू लागली.
ती घरी पोहोचली तेव्हा शुभी शाळेचा होमवर्क करत बसली होती.
‘‘माझी गुणाची पोर गं ती, छान अभ्यास कर हं!’’ तिने शुभीच्या पाठीवर प्रेमाने थोपटत म्हटलं. हातातली पर्स कपाटात ठेवून हातपाय धुऊन ती स्वयंपाकघरात गेली. चहा पिण्याची प्रबळ इच्छा होती. पण ज्याच्यामुळे चहाची सवय लागली होती तो आता कुठे होता, कुणास ठाऊक.
‘‘अरेच्चा? थर्मासमध्ये चहा अन् हॉटपॉटमध्ये खाण्यासाठी काहीतरी तयार दिसतंय?’’ तिने हसून कौतुकाने म्हटलं.
तेवढ्यात शुभी उठून आली अन् तिच्या गळ्यात पडली. हा लाड कशासाठी आहे हे सुमा जाणून होती. काही न बोलता तिने शुभीचा मुका घेतला.
चहाचा ट्रे घेऊन ती ड्रॉईंगरूममध्ये आली. चहा घेता घेता ती लक्षपूर्वक शुभीकडे बघत होती. शुभी काय, काय, किती, किती बोलत होती. पण चहा संपता संपता ती मुद्दयावर येईल याची सुमाला खात्री होती.
