रिद्धिमा अनेकदा आजारी पडू लागली आहे. मनोजशी लग्न होऊन अवघी ५ वर्षे झाली आहेत, पण पहिले एक वर्ष सासरच्या घरी नीट राहिल्यानंतर तिची कुचंबणा सुरू झाली. लग्नापूर्वी रिद्धिमा एक सुंदर, आनंदी आणि निरोगी मुलगी होती. अनेक गुण आणि कलांनी परिपूर्ण असलेली मुलगी. पण जेव्हा ती लग्न करून मनोजच्या कुटुंबात आली तेव्हा काही दिवसातच तिला तिथली गुलामगिरी वाटू लागली. खरं तर, तिची सासू खूप कमी स्वभावाची आणि रागीट आहे.
तिच्या प्रत्येक कामात तिला दोष दिसतो. संभाषणादरम्यान त्याला व्यत्यय आणतो. ती त्याला घरातील सर्व कामे करायला लावते आणि प्रत्येक कामात तो तिला टोमणे मारतो जसे तुझ्या आईने तुला हे शिकवले नाही, तुझ्या आईने तुला ते शिकवले नाही, तुझ्या घरात हे घडत असावे, असे चालणार नाही. आमची जागा जणू कठोर शब्द तिचा नाश करतील.
रिद्धिमा खूप चविष्ट जेवण बनवते पण तिच्या सासू आणि वहिनींना तिने शिजवलेला पदार्थ कधीच आवडला नाही. ती त्याच्यात काहीतरी दोष शोधत राहते. कधी जास्त मीठ तर कधी जास्त मिरची. सुरुवातीला सासरच्यांनी सुनेच्या कामाची स्तुती केली पण बायकोच्या भुवया उंचावल्या. नंतर त्यांनी रिद्धिमाच्या कृतीवर टीकाही सुरू केली.
आपल्या पत्नीवर अत्याचार होत असल्याचे रिद्धिमाचा पती मनोज पाहतो पण आई-वडील आणि बहिणीसमोर बोलत नाही. मनोजच्या घरात रिद्धिमा स्वतःला मोलकरीण आणि तेही पगाराशिवाय काहीच समजत नाही. या घरात ती स्वतःच्या इच्छेने काहीही करू शकत नाही.
असा का विचार करा
रिद्धिमाला तिची खोली तिच्या आवडीनुसार सजवायची असली तरी सासू तिच्यावर रागावते आणि म्हणते की हे घर मी माझ्या मेहनतीच्या पैशातून बांधले आहे, म्हणून ते बदलण्याचा प्रयत्न करणे विसरू नका. मी जे काही सजवले आहे ते तिथेच राहील.
रिद्धिमाच्या सासूबाईंनी आपल्या कृतीतून आणि कडवट शब्दांतून दाखवून दिले आहे की, घर तिचे आहे आणि तिच्या इच्छेनुसार चालवले जाईल. इथे रिद्धिमा किंवा मनोजची निवड महत्त्वाची नाही.
