* शिखरचंद जैन
अन्विता चिडलेली होती. एक तर बाहेर मुसळधार पाऊस, वरून ३ तासांपासून लाइट गायब. आजूबाजूच्या सर्व घरांमध्ये लाइट होती, फक्त तिच्याच घरात नव्हती. एवढया पावसात कोणी इलेक्स्ट्रिशियन यायला तयार नव्हता. वरून ओले कपडे सुकवायची समस्या होती. ८ वर्षाच्या मुलाने घरात दोरी बांधून कपडे सुकविण्याचा सल्ला दिला. परंतु भिंतीमध्ये खिळा ठोकणे अन्विताच्या शक्तिबाहेरचे होते.
या दरम्यान चौथ्या मजल्यावर राहणारी तिची शेजारीण मनीषा तिच्या घरी आली. तिने अन्विताच्या घरी काळोख पाहिला, तेव्हा तिला संशय आला म्हणून फ्युज चेक केला. तिचा संशय खरा ठरला. फ्युज उडाला होता. मनीषाने लगेच तार लावून फ्यूज दुरूस्त केला. नंतर तिने फोन करून आपल्या मुलाकडून घरी ठेवलेला टूल बॉक्स मागवला आणि ड्रिल मशिनने होल करून पटकन दोन खिळे त्यात गाडून दोरी बांधून दिली, जेणेकरून अन्विता कपडे सुकवू शकेल. अशाप्रकारे तिने काही मिनिटांतच अन्विताची सारी समस्या दूर केली.
अन्विता मनीषाचे कौशल्य पाहून दंग होती. मनीषाने अन्विताला समजावले, ‘‘तुम्ही वर्किंग असा किंवा गृहिणी अशाप्रकारची कामं अवश्य शिकून घेतली पाहिजे. जीवनाला सोपे आणि उपयोगी बनवण्यात यांची मोठी भूमिका असते. यातील काही कौशल्य भलेही आपल्या रोजच्या जीवनात उपयोगी ना पडोत, परंतु जेव्हा यांची आवश्यकता भासते आणि ते तुम्ही शिकून घेतलेली नसतात, तेव्हा आपल्याला मोठया मुश्किलीचा सामना करावा लागतो.’’
अन्विताने मनीषाने सांगितलेल्या गोष्टींनी प्रभावित होऊन ठरवले की आता तीही छोटी-मोठी कामे अवश्य शिकेल.
प्रत्येक महिलेने ही कामे अवश्य शिकली पाहिजेत
छोटी-मोठी रिपेअरिंग
जर आपण असा विचार करत असाल की याचा संबंध अर्थशास्त्राशी आहे तर आपण चुकीचा विचार करत आहात. विदेशात एका स्वतंत्र विषयाप्रमाणे याला कॉलेजांत शिकवले जाते. याअंतर्गत, घरगुती गरजांशी संबंधित अनेक कौशल्यांचे व्यवहारिक प्रशिक्षण दिले जाते. परंतु आपल्या देशात आपण हे इतरांना करतांना किंवा वेगवेगळया क्षेत्रातील लोकांकडून शिकू शकता.
