grihshobhika marathi lifestyle article Archives

एकटे पालक : शाप किंवा वरदान

* मदनलाल गुप्ता

एकविसाव्या शतकात, एकटे पालक या नावाने एक नवीन शब्द शब्दकोशात जोडला गेला आहे. भारतातही एकटे पालक ही प्रथा खूप वेगाने वाढत आहे. पूर्वी, आजारपण, युद्ध, मृत्यूमुळे एकटे पालक असणे ही एक सक्ती होती. नंतर विधवा किंवा विधुर मुले वाढवत असत. मुले असलेली विधवा किंवा मुले असलेली विधुर ही एकटे पालक म्हणून ओळखली जात नव्हती. पूर्वी, कुमारी आईची कल्पनाही केली जात नव्हती, सुसंस्कृत समाजात, कुमारी आई हा एक अतिशय घृणास्पद शब्द मानला जात असे, परंतु आता तो एक सामान्य शब्द आहे. आता तो आवडू लागला आहे. इतकेच नाही तर आता तो एक प्रथा आणि स्टेटस सिम्बॉल बनला आहे. जरी त्या वेळी अविवाहित माता नसल्या तरी, अशा महिलेला कोणीही घर भाड्याने देत नव्हते.

अविवाहित पुरुषांचीही परिस्थिती अशीच होती, पण आता काळ बदलला आहे. त्या काळात फक्त विवाहित जोडप्यांनाच मुले जन्माला घालण्याचा अधिकार होता. पती-पत्नी दोघेही एकत्र मुलांना वाढवत असत. पूर्वी जेव्हा दोन विवाहित महिला भेटायच्या तेव्हा एक महिला तिच्या मुलाकडे बोट दाखवून म्हणायची की, त्याचे वडील बाहेर गेले आहेत, तो ऐकत नाही आणि खूप त्रास देतो. याचा अर्थ असा की दोन्ही पालक एकत्र मुलांना वाढवण्यास सक्षम होते, एकटे नाही. आईची प्रतिष्ठा पृथ्वीपेक्षा जड असली तरी, वडिलांचा आदर आकाशापेक्षा उंच आहे. याउलट, आता एकटी आई आनंदाने पूर्णवेळ काम करते आणि मुलांचे संगोपन देखील करते.

युरोप आणि अमेरिकेत दोन प्रकारचे एकटी पालक आहेत. एक म्हणजे लग्नानंतर घटस्फोट घेतल्यानंतर एकटी पालक बनलेले, दुसरे म्हणजे अविवाहित असताना मुलाला जन्म देणारे. मुलांच्या ताब्यावरून पती-पत्नीमध्ये अनेकदा वाद होतात. दोघांनाही मुलांना स्वतःकडे ठेवायचे असते. किती विडंबन आहे, दोघांनाही फळ आवडते, परंतु मुलांचा ताबा मिळवण्यासाठी न्यायालयात गेल्यावर झाडाबद्दलचे त्यांचे वैर स्पष्टपणे दिसून येते.

एका अंदाजानुसार, २००९ मध्ये रशियामध्ये ७ लाख घटस्फोट झाले होते. अमेरिकेत १९६० मध्ये एकट्या पालकांची संख्या ९ टक्के होती जी २००० मध्ये २८ टक्के झाली. १ कोटी ५० लाख मुलांची काळजी केवळ आर्थिक दुर्बलतेमुळे घेतली जाते. विवाहित जोडप्याचे उत्पन्न सुमारे ८ लाख डॉलर्स आहे आणि एकट्या आईचे सरासरी उत्पन्न २४ हजार डॉलर्स आहे. चीनमध्ये, १९ व्या शतकात, सुमारे ३३ टक्के मुलांनी केवळ १५ वर्षांच्या वयात घटस्फोटामुळे त्यांचे वडील किंवा पालक गमावले.

अमेरिकेत, २०१० मध्ये जन्मलेल्या एकूण मुलांपैकी ४०.७ टक्के मुले अविवाहित मातांनी जन्माला आली. एका अंदाजानुसार, जगातील सुमारे १५.९ टक्के मुले एकट्या पालकांसोबत राहतात. अमेरिकन जनगणना ब्युरोनुसार, ८४ टक्के मुले एकट्या मातांसह राहतात आणि १६ टक्के मुले एकट्या वडिलांसोबत राहतात. ४५ टक्के माता घटस्फोटित आहेत किंवा त्यांच्या पतींपासून वेगळ्या राहतात, ३४.२ टक्के माता अविवाहित आहेत, तर विधवा मातांची संख्या फक्त १.७ टक्के होती.

एकल पालक परंपरेचा सर्वाधिक फायदा व्यापारी वर्गाला होतो. एकल पालक असल्याने व्यापारी वर्ग अधिक आनंदी असतो. एकल पालक हे सुसंस्कृत समाजासाठी शाप आहेत आणि व्यापारी वर्गासाठी वरदान आहेत. जेव्हा जेव्हा कुटुंब घटस्फोट घेण्याचा निर्णय घेते तेव्हा वकील आणि न्यायालयांना काम आणि पैसा मिळतो. मित्र आणि आजी-आजोबा दुःखी असले तरी काही लोक त्यांच्यावर हसतात.

जेव्हा प्रसिद्ध लोक घटस्फोट घेतात तेव्हा छापील आणि इलेक्ट्रॉनिक माध्यमांमध्ये त्याची खूप चर्चा होते. घटस्फोटानंतर एकल पालक (पुरुष, महिला) डॉक्टर, मानसोपचारतज्ज्ञ, विवाह सल्लागारांच्या कार्यालयात जातात. अशा परिस्थितीत, निराश एकल पालक औषधांचा अवलंब करतात आणि काहीजण औषधे घेऊ लागतात, कधीकधी ते आत्महत्येसारखे घृणास्पद कृत्य करण्यासही मागेपुढे पाहत नाहीत.

महिलांचा विचार

सर्वेक्षणानुसार, २०११ मध्ये ४१ लाख महिलांनी मुलांना जन्म दिला, त्यापैकी ३६% महिला सर्वेक्षणाच्या वेळी अविवाहित होत्या, जे २००५ पेक्षा ३१% जास्त आहे.

आश्चर्यकारक म्हणजे, २०-२४ वर्षे वयोगटातील महिलांमध्ये हे प्रमाण ६२% होते. सर्वेक्षणात सहभागी झालेल्या ३०% महिलांनी असेही म्हटले की एकटी आई जोडप्यांप्रमाणेच मुलांचे संगोपन करू शकते, तर २७% महिलांनी नाही असे उत्तर दिले. ४३% महिलांनी म्हटले की हे सर्व परिस्थितीवर अवलंबून आहे. नंतर, ४२ टक्के महिला आणि २४ टक्के पुरुषांनी सांगितले की ते भविष्यात एकटे पालक होण्याचा विचार करतील आणि ३७ टक्के महिलांनी मूल दत्तक घेण्यास पाठिंबा दिला.

संशोधनात असेही आढळून आले की ३७ टक्के विवाहित महिला त्यांच्या पतींपेक्षा जास्त कमावतात. १९६० मध्ये, फक्त ११ टक्के कुटुंबे आईच्या उत्पन्नावर अवलंबून होती. २००७ मध्ये, अधिक महिलांनी पूर्णवेळ काम करण्याची इच्छा व्यक्त केली, तर काही अजिबात काम न करण्याच्या बाजूने होत्या.

कुटुंब तुटते

एकाकीपणावर मात करण्यासाठी, पुरुष आणि स्त्रिया वेळ घालवण्यासाठी सोबती शोधतात. ते बहुतेकदा नृत्य, संगीत, बार, सिनेमा किंवा नवीन महिला किंवा पुरुष मित्राला बाहेर फिरायला घेऊन जातात. मुले आठवड्याच्या शेवटी त्यांच्या वडिलांसोबत राहतात, म्हणून वडिलांना मुलांसाठी बाहेरील जेवण आणि आईस्क्रीमवर खर्च करावा लागतो. अर्थात, एकटे पालकांना जास्त खर्च करावा लागतो आणि सरकारला जास्त कर देखील भरावा लागतो. ऑफिसमध्ये, अधिकाऱ्यांना मनोरंजनासाठी एकटे पालक (आई) किंवा एकटे पालक (पती) यांचा सहवास सहज मिळतो. अशा प्रकारे एक आनंदी कुटुंब तुटते.

अमेरिकेत घटस्फोटानंतर, जोडप्याने खरेदी केलेले घर सहसा महिलेला दिले जाते. जर एखाद्या महिलेचा दोनदा घटस्फोट झाला तर तिला निश्चितच दोन घरे मिळतात. मुलांचा ताबा देखील सहसा महिलेला दिला जातो. प्रत्येक मुलाच्या देखभालीसाठी पतीला महिलेला खर्च द्यावा लागतो. सहसा मुले आठवड्याच्या शेवटी घटस्फोटित वडिलांकडे जाऊ शकतात.

एकंदरीत, एकल पालकत्वाचा मुलांच्या भविष्यावर चांगला परिणाम होत नाही. व्यवसाय वाढत असल्याचे दिसून येते, परंतु समाजाच्या कमकुवतपणाबद्दल कोणीही काळजी करत नाही. घटस्फोट थांबवता येत नाही, परंतु शक्य तितके कमी घटस्फोट होणे समाजाच्या हिताचे आहे. आपण कौटुंबिक स्नेहाला अधिक महत्त्व दिले पाहिजे आणि व्यवसायातील नफा घटस्फोटापासून वेगळा ठेवून घटस्फोटाचा विचार केला पाहिजे.

एका सर्वेक्षणानुसार, सुमारे ४० टक्के अविवाहित महिलांनी लग्नाशिवाय मूल होण्याची इच्छा व्यक्त केली आहे. सर्वेक्षणात सहभागी होणाऱ्या एकल मातांपैकी एक तृतीयांश महिलांनी मूल दत्तक घेण्याची इच्छा व्यक्त केली आहे. वेगाने बदलणाऱ्या कुटुंब रचनेत अनेक विषयांवर सर्वेक्षण केल्यानंतर, यूएस जनगणना ब्युरोला असे आढळून आले की एकल आईची प्रथा वाढत आहे.

साहसी सुरक्षितता टिप्स : जर तुम्ही सहलीला जात असाल तर या गोष्टी लक्षात ठेवा

* सोमा घोष

साहसी सुरक्षितता टिप्स : २३ वर्षीय निशाला नेहमीच साहसी हायकिंग आवडते, ती दरवर्षी कामातून ब्रेक घेते आणि साहसासाठी जाते, यातून तिला मिळणारा आनंद तिच्यासाठी खास आहे. तिने अनेक हायकिंग कंपन्यांमध्ये स्वतःची नोंदणी केली आहे, यामुळे तिला प्रत्येक वेळी नवीन साहसी ठिकाणी जाण्याची संधी मिळते. ती याचा खूप आनंदी आहे आणि दरवर्षी तिच्या प्रवासाच्या यादीत एक नवीन साहस जोडले जाते. यासाठी, ती ऑफिससोबत नियमित कसरत आणि शारीरिक व्यायाम देखील करते, जेणेकरून ती नेहमीच उत्साही आणि तंदुरुस्त राहते, कोणत्याही परिस्थितीत स्वतःला हाताळू शकते.

खरं तर, साहसाचे नाव ऐकताच तरुणांच्या मनात उत्साहाची लाट येते. हे सामान्य टूरपेक्षा पूर्णपणे वेगळे आहे. सामान्य प्रवासाच्या सहलीमध्ये तुम्ही आरामात फिरता, खातो-पितो आणि प्रत्येक क्षणाचा पुरेपूर आनंद घेता. पण साहसी सहलीमध्ये तुम्हाला आजूबाजूच्या परिसराचे नवीन अनुभव मिळतात, जर साहसी खेळांबद्दल असेल तर तरुणाई नेहमीच पुढे असते.

पॅराग्लायडिंग, कायाकिंग, रिव्हर राफ्टिंग, बंजी जंपिंग किंवा माउंटन क्लाइंबिंग इत्यादी कोणत्याही रोमांचक क्रियाकलापांमध्ये तरुणांचा सहभाग खूप वाढला आहे. साहस आणि नवीन अनुभवांच्या शोधात तरुणाई साहसी पर्यटनाकडे आकर्षित होत आहे, ज्यामुळे हे क्षेत्र अधिकाधिक लोकप्रिय होत आहे. साहसी पर्यटन तरुणांना दैनंदिन जीवनातील ताणतणावांपासून दूर नेते आणि त्यांना स्वतःला ताजेतवाने करण्याची संधी देते.

साहसात धोका

जिथे साहस असते तिथे धोका देखील असतो, अशा परिस्थितीत ते या गोष्टींमध्ये इतके गुंतून जातात की ते कधीकधी गंभीर जखमी होतात किंवा त्यांचा जीव धोक्यात घालतात. एक छोटीशी निष्काळजीपणा त्यांच्यासाठी एक मोठी जोखीम बनते, ज्याचा फटका त्यांना नंतर सहन करावा लागतो.

आकडेवारी काय म्हणते

दरवर्षी जगभरात साहस करताना होणाऱ्या अपघातांची संख्या वाढली आहे. याचे मुख्य कारण म्हणजे सुरक्षा नियमांचे अज्ञान आणि तयारीचा अभाव. विविध अहवालांनुसार, गेल्या काही महिन्यांत हिमाचल प्रदेशातील कुल्लू आणि कांगडा जिल्ह्यात दोन दिवसांत वेगवेगळ्या पॅराग्लायडिंग अपघातात दोन पर्यटकांचा मृत्यू झाला, उत्तर गोव्यातील केरी येथे पॅराग्लायडिंग करताना आणखी एका पर्यटक आणि पॅराग्लायडिंग ऑपरेटरचा अपघातात मृत्यू झाला, नंतर असेही उघड झाले की गोव्यातील ऑपरेटरकडे अशा क्रियाकलाप करण्यासाठी वैध परवाना किंवा परवानाही नव्हता.

याशिवाय, माउंट एव्हरेस्ट चढताना प्रत्येक वेळी अनेक लोक मरतात किंवा त्यांचे काही अवयव गमावतात. २०१९ मध्येच, माउंट एव्हरेस्ट चढताना ११ लोकांचा मृत्यू झाला, या मृत्यूंचे मुख्य कारण हिमस्खलन, पडणे, थंडी, उंचीवरील आजार आणि इतर चढाईशी संबंधित घटना आहेत. सुमारे २०० मृतदेह अजूनही डोंगरावर आहेत, जे काढता आले नाहीत.

आजच्या सहजगत्या पिढीसाठी साहस करणे खूप महत्वाचे आहे, परंतु ते काळजीपूर्वक करा, जेणेकरून त्यांना कोणत्याही प्रकारच्या अपघाताला सामोरे जावे लागू नये आणि साहस त्यांच्यासाठी दुःस्वप्न बनू नये. साहसाचा पुरेपूर आनंद घेण्यासाठी काही टिप्स खालीलप्रमाणे आहेत,

व्यावसायिक मार्गदर्शकाच्या संरक्षणाखाली साहस करा

कोणताही साहसी खेळ करण्यापूर्वी, मार्गदर्शकाची मदत घ्या, जेणेकरून कोणताही धोका उद्भवणार नाही, विनापरवाना ऑपरेटरपासून दूर राहणे नेहमीच आवश्यक आहे. आंतरराष्ट्रीय मानकांनुसार, भारतातील फक्त ५% प्रशिक्षक प्रशिक्षित आहेत. जेव्हा अनुभवहीन लोक पीक सीझनमध्ये फ्रीलांसर म्हणून साहसी खेळ खेळू लागतात तेव्हा ही परिस्थिती आणखी बिकट होते.

योग्य सुरक्षा उपकरणे घाला

कोणत्याही साहसी ठिकाणी जाताना, तेथे सुरक्षा उपकरणे, जसे की हेल्मेट, लाईफ जॅकेट, हार्नेस इत्यादी घालण्याची खात्री करा. साहसाच्या मागे लागताना, लोक अनेकदा ते घालायला विसरतात. त्यांना वाटते की त्यांना पोहणे कसे येते, तर पाण्याशी संबंधित कोणतेही साहस करण्यासाठी सुरक्षा उपकरणे घालणे खूप महत्वाचे आहे. अचानक अपघातात एखादी व्यक्ती आपली वेग गमावू शकते.

शारीरिक आणि मानसिक तंदुरुस्ती महत्वाची आहे

कोणतेही साहस करताना, शरीर आणि मनाचे योग्य संतुलन राखणे महत्वाचे आहे. जर तुम्ही कोणत्याही आजाराने ग्रस्त असाल आणि तुमची मानसिक स्थिती चांगली नसेल, तर अशा क्रियाकलापांपासून स्वतःला दूर ठेवा. योग्य झोप, हायड्रेशन आणि तंदुरुस्तीसाठी आधीच तयारी करा.

हवामानाबद्दल माहिती मिळवा

कोणत्याही बाह्य साहसापूर्वी हवामानाबद्दल अचूक माहिती मिळवा. मुसळधार पाऊस, वादळ, भूस्खलन, अति थंडी अशा खराब हवामानात कोणताही साहसी खेळ किंवा गिर्यारोहण धोकादायक ठरू शकते. हवामान खात्याच्या आगाऊ सूचना आणि स्थानिक प्रशासनाच्या मार्गदर्शक तत्त्वांकडे दुर्लक्ष करू नका.

आपत्कालीन योजना आणि संपर्क ठेवा

कोणत्याही अनपेक्षित परिस्थितीसाठी आगाऊ तयार रहा. नेहमीच आपत्कालीन किट, पूर्ण बॅटरी असलेला मोबाईल फोन, महत्त्वाचे संपर्क क्रमांक सोबत ठेवा. तसेच तुमच्या कुटुंबाला आणि मित्रांना तुमच्या स्थानाबद्दल आणि क्रियाकलापांबद्दल माहिती देत रहा.

अशा प्रकारे, साहसी सहलीचा आनंद तेव्हाच घेता येतो जेव्हा तुम्ही तुमच्या सुरक्षिततेला प्राधान्य देता, आवश्यकतेपेक्षा जास्त साहसासाठी जाऊ नका. साहसाच्या शोधात निष्काळजीपणा कधीकधी धोकादायक ठरू शकतो. म्हणून नेहमी सावधगिरी बाळगा. प्रश्न विचारा आणि समाधानी झाल्यानंतरच कोणत्याही साहसी उपक्रमात सहभागी व्हा. लक्षात ठेवा, तुमची सुरक्षितता ही तुमची स्वतःची जबाबदारी आहे, कधीही दुर्लक्ष करू नका.

जीवनशैली : तुमच्या घराला केमिस्टची दुकान बनवू नका

* नसीम अन्सारी कोचर

जीवनशैली : ‘बेटा, मला डॉक्टरकडे घेऊन जा, माझा रक्तदाब खूप वाढला आहे.’ मुलगा ऑफिसमधून परत येताच सुदर्शन लालने ऑर्डर दिली.

‘तुमचा रक्तदाब किती आहे?’ अमितने त्याच्या वडिलांना विचारले.

‘१६०/१००’ सुदर्शन लालने उत्तर दिले.

‘तुम्ही ते कधी तपासले?’

‘दुपारी.’

‘मला ते पुन्हा एकदा तपासू द्या.’ अमितने त्याच्या वडिलांच्या कपाटातून रक्तदाब मोजण्याचे यंत्र काढताना म्हटले.

सुदर्शन लालचा रक्तदाब १२०/८० झाला. अमित म्हणाला, “बाबा, तुमचा रक्तदाब पूर्णपणे ठीक आहे.”

“पण दुपारी १६०/१०० होता. याचा अर्थ रक्तदाब चढ-उतार होत आहे. बेटा, डॉक्टरांकडून तपासणी करून घेऊया.”

“बाबा, तुमचा रक्तदाब पूर्णपणे ठीक आहे. डॉक्टरकडे अनावश्यकपणे जाण्याची गरज नाही. तो ८०० रुपये शुल्क घेईल आणि ८०० रुपयांची औषधे लिहून देईल, तर तुम्ही पूर्णपणे ठीक आहात.”

पण सुदर्शन लाल यांना वाटले की त्यांचा मुलगा पैसे वाचवण्यासाठी हे बोलत आहे. दुसऱ्या दिवशी त्यांनी स्वतः डॉक्टरकडे जाऊन औषधे लिहून दिली.

असे अनेक वृद्ध लोक आणि अगदी तरुण लोक आहेत ज्यांना भीती वाटते की त्यांच्या शरीरात काहीतरी गडबड आहे. कोरोना साथीनंतर ही भीती खूप वाढली आहे. जर लोकांना थोडासा खोकला आला तर त्यांना वाटू लागते की रक्तसंचय आहे आणि फुफ्फुसांना संसर्ग झाला आहे. मग ते स्वतःच नेब्युलायझरमध्ये औषधे टाकतात आणि श्वास घेण्यास सुरुवात करतात.

पूर्वी, जेव्हा मला खोकला आणि सर्दी व्हायची, तेव्हा माझी आई मला स्वयंपाकघरात ठेवलेले गरम मसाल्यांचे मिश्रण प्यायला द्यायची. सर्व सर्दी निघून जायची. किंवा ती मोहरीच्या तेलात सेलेरी जाळून छाती आणि पाठीला मालिश करायची आणि खोकला निघून जायचा. माझ्यासोबत खेळणाऱ्या आणि अभ्यास करणाऱ्या काही मुलांना वर्षभर नाकातून पाणी येत असे, पण काळजी नव्हती. तेव्हा नेब्युलायझर कुठे होते? फुफ्फुसे ब्लॉक होतील अशी भीतीही नव्हती. ही भीती कोरोनामुळे निर्माण झाली होती आणि लोकांनी नेब्युलायझर आणि स्टीमर विकत घेतले आणि त्यांचे घर त्यांनी भरले. वडीलधारी लोक म्हणायचे की हवामान बदलले की सर्दी आणि खोकला अपरिहार्य आहे. ते चार ते पाच दिवसांत आपोआप बरे होते. पण आपण शिंकताच घाबरतो.

ज्यांना मधुमेह आहे, किंवा ज्यांना नाही, ते देखील दररोज त्यांची साखर तपासताना दिसतात. बाजारात साखर तपासण्यासाठी अनेक कंपन्यांच्या मशीन वेगाने विकल्या जात आहेत. एखाद्याची साखर पातळी थोडी जास्त होताच, ते फक्त केमिस्टच्या दुकानातून साखर तपासणी मशीन आणि स्ट्रिप्स खरेदी करतात आणि त्यावर रक्ताचे थेंब टाकू लागतात.

अमितचे वडील महिन्यातून एकदा त्यांच्या फॅमिली डॉक्टरकडे जायचे आणि ते त्यांचा रक्तदाब आणि साखर तपासायचे. यासाठी त्यांना कधीही औषध घेण्याची गरज पडली नाही. डॉक्टर म्हणाले की या दोन्ही गोष्टी कमी-अधिक प्रमाणात होतात. तुम्ही खाण्यापिण्याने ते नियंत्रित करू शकता. जर तुम्ही काळजीत असाल, तुम्ही कुठूनतरी लांब चालत असाल किंवा हवामान गरम असेल तर रक्तदाब थोडा वाढतो. जेव्हा ताण कमी होतो आणि मन शांत असते तेव्हा ते आपोआप सामान्य होते. हे असे आहे जसे धावल्यानंतर हृदयाचे ठोके वाढतात आणि विश्रांती घेतल्यानंतर सामान्य होतात. त्याचप्रमाणे, अन्न खाल्ल्यानंतर किंवा जास्त गोड खाल्ल्यानंतर रक्तातील साखर थोडी वाढते. पण याचा अर्थ असा नाही की तुम्ही डॉक्टरकडे धावत जावे किंवा दररोज सकाळी आणि संध्याकाळी तुमचा रक्तदाब आणि साखर तपासत राहावे.

पूर्वी, घरात एकच थर्मामीटर असायचा. जर एखाद्याला ताप आला असेल तर आम्ही ते मोजायचो जेणेकरून आम्ही डॉक्टरांना सांगू शकू. पण आज आम्ही आमच्या घरातील कपाटांमध्ये बीपी मशीन, साखर मशीन, नेब्युलायझर, ऑक्सिजन मोजण्याचे यंत्र, वजन यंत्र, स्टीमर, इलेक्ट्रिक गरम पाण्याच्या पिशव्या, मसाज उपकरणे, डिजिटल थर्मामीटर, ग्लुकोमीटर आणि इतर अनेक वैद्यकीय उपकरणांनी भरले आहे. जणू काही ते घर नसून केमिस्टचे दुकान आहे. आता आम्ही ते विकत घेतले आहे, आम्ही ते वापरतो आणि ताणतणावामुळे खूप आजारी पडतो.

अभिषेकचे वडील केमिस्ट आहेत. अभिषेक कधीकधी त्याच्यासोबत दुकानात बसायचा. त्याच्याकडे फार्माची कोणतीही पदवी नाही, तरीही त्याने त्याच्या वडिलांसाठी चांगले उत्पन्न मिळवले. प्रत्यक्षात अभिषेकचे वडील फक्त औषधे विकायचे, परंतु अभिषेकने कोरोनाच्या काळात अनेक प्रकारच्या वैद्यकीय उपकरणांनी त्याचे केमिस्ट दुकान भरले आणि ती दुप्पट किमतीत विकून खूप कमाई केली. कोरोनाच्या काळात लोकांना डॉक्टर आणि पॅथॉलॉजी लॅबमध्ये जाणे कठीण झाले होते, म्हणून अभिषेकने आपत्तीत त्याच्या ग्राहकांमध्ये नवीन वैद्यकीय उपकरणांबद्दल बढाई मारून संधी शोधली. सोशल मीडियावर खूप सक्रिय असलेल्या अभिषेकने ऑनलाइन ग्राहकांची संख्याही वाढवली आहे. त्याच्याकडे प्रत्येक आजार तपासण्यासाठी काही ना काही साधन होते. त्याचे वडील त्याचे व्यावसायिक कौशल्य पाहून थक्क झाले. कोरोना काळानंतर अभिषेकने वैद्यकीय उपकरणांचा घाऊक व्यवसाय सुरू केला आहे.

अमितच्या वडिलांसारखे लोक अभिषेकसारख्या लोकांच्या कामात अडकतात आणि त्यांचे पैसे आणि मनःशांती दोन्ही गमावतात. अमितचे वडील शारीरिकदृष्ट्या खूप तंदुरुस्त आहेत. परंतु दिवसभर YouTube वर विविध प्रभावकांकडून आरोग्याशी संबंधित गोष्टींचा प्रचार पाहून आणि ऐकून तो स्वतःला आजारी समजू लागला आहे. त्याने जगभरातून वैद्यकीय उपकरणे खरेदी करून त्याचे बेडरूमचे कपाट भरले आहे आणि दररोज त्याचे साखर, रक्तदाब, ऑक्सिजन, वजन इत्यादी मोजत राहतो. तो फिरायला परत येईल आणि त्याचे रक्तदाब तपासण्यासाठी बसेल. अशा परिस्थितीत, रक्तदाब वाढलेला दिसणे साहजिक आहे. यामुळे ते तणावग्रस्त होतात आणि स्वतःला आजारी समजू लागतात.

घरगुती वैद्यकीय उपकरणांची बाजारपेठ सतत वाढत आहे. याचे एक कारण म्हणजे लोकांचे सरासरी वय वाढले आहे. पूर्वी जिथे लोक ६०-६५ वर्षे जगत होते, तिथे आता आयुर्मान ८०-८५ वर्षे झाले आहे. म्हणजेच समाजात वृद्धांची संख्या वाढत आहे. आता लोकांकडे खर्च करण्यासाठी पूर्वीपेक्षा जास्त पैसे आहेत. याशिवाय, बरेच लोक वृद्धापकाळात एकटे जीवन जगत आहेत. मग YouTube आणि Facebook ने लोकांच्या विचारसरणीवर वाईट परिणाम केला आहे. विशेषतः वृद्ध लोक. ते सोशल मीडियावरील प्रभावशाली लोकांच्या शब्दांना पूर्णपणे खरे मानू लागले आहेत. सोशल मीडियावरील जाहिरातींद्वारे त्यांना नवीन उत्पादनांची माहिती मिळत आहे. अशा परिस्थितीत, त्यांना वाटते की डॉक्टरकडे जाऊन वारंवार शरीर तपासणी करण्याऐवजी, उपकरणे खरेदी करणे आणि घरी सर्व चाचण्या करणे चांगले. बरेच लोक चाचण्या केल्यानंतर सोशल मीडियावर औषधे देखील शोधतात. ही परिस्थिती खूपच धोकादायक आहे.

तरुणाईच्या प्रवासाचा ट्रेंड : रिसॉर्ट हा तरुणाईचा खास पर्याय आहे

सोमा घोष

युवा प्रवासाचा ट्रेंड : जर तुम्ही यापूर्वी कधीही रिसॉर्टमध्ये गेला नसाल, तर तुम्ही तुमच्या पुढच्या सुट्टीत ते वापरून पहा. अशी अनेक कारणे आहेत ज्यामुळे लोक इतर प्रकारच्या निवासस्थानांपेक्षा रिसॉर्टला प्राधान्य देऊ लागले आहेत आणि अलिकडच्या काळात कुटुंबासह रिसॉर्टमध्ये जाणे अधिक लोकप्रिय होत आहे. याशिवाय, रिसॉर्टमध्ये राहण्याचा खर्च हॉटेलमध्ये राहण्याच्या खर्चापेक्षा कमी आहे. रिसॉर्टची खासियत म्हणजे शहरांमधून बाहेर पडणे आणि शांत वातावरणात नैसर्गिक दृश्यांचा आनंद घेणे. म्हणूनच, आजकाल बहुतेक तरुण सुट्टीचा आनंद घेण्यासाठी रिसॉर्टमध्ये जाण्याचा विचार करतात, जे बहुतेकदा कुटुंब किंवा मित्रांसह केले जाते.

रिसॉर्टमध्ये राहण्याचा सर्वात मोठा फायदा म्हणजे तिथे वेगळा अनुभव मिळणे. रिसॉर्टमध्ये जाऊन तुम्हाला मिळणाऱ्या अनुभवासारखा अनुभव सामान्य हॉटेलमध्ये राहून मिळू शकत नाही. रिसॉर्टचे वातावरण आणि डिझाइन हॉटेलपेक्षा वेगळे आहे आणि स्वच्छ आणि वेगळे आहे, जिथे मनोरंजनाची अनेक प्रकारची साधने आहेत. प्रत्येक रिसॉर्टचे स्वतःचे वैशिष्ट्य आहे, उदाहरणार्थ, ते टेकड्यांमध्ये रिसॉर्ट असो किंवा समुद्रकिनाऱ्यावर, प्रत्येक ठिकाणाचा अनुभव अद्भुत आणि अद्वितीय असतो.

तापोला येथील ओंकार ‘अ‍ॅग्रो टुरिझम अँड रिसॉर्ट’चे गणेश उतेनकर म्हणतात की आजकाल सुट्टीच्या काळात २-३ दिवस रिसॉर्टमध्ये जाण्याचा ट्रेंड बनला आहे, ज्यामध्ये तरुण आणि कॉर्पोरेट लोकांची संख्या सर्वाधिक आहे कारण मुंबईसारख्या मोठ्या, गर्दीच्या शहरात काम करणारे लोक शहरापासून दूर एकांत शोधतात. अशा परिस्थितीत, त्यांना २-३ दिवस रिसॉर्टमध्ये राहणे आवडते. यामुळेच मुंबईभोवती असे अनेक रिसॉर्ट आहेत, जिथे काही वेळ आरामात घालवता येतो.

काळाबरोबर विचार बदलला आहे

रिसॉर्ट्सच्या लोकप्रियतेबद्दल गणेश म्हणतात की वर्षांपूर्वी लोक एकमेकांच्या नातेवाईकांना भेटायला जायचे, परंतु काळानुसार हे बदलले आहे. लोकांना आता कोणाच्याही घरी जायला आवडत नाही. यामुळे मोटेल आणि हॉटेल्स लोकप्रिय झाली. पण आता मोठे महामार्ग बांधले गेल्याने रिसॉर्ट्स बांधले जाऊ लागले आहेत. रिसॉर्टमध्ये हॉटेलसारखा अनुभव मिळण्यासोबतच लोकांना गावातील वातावरणही आवडू लागले आहे. रिसॉर्ट बांधण्यासाठी बरीच जागा लागते, म्हणून हे बहुतेक मुंबईपासून दूर असलेल्या लोणावळा, सातारा, खंडाळा इत्यादी ठिकाणी आहेत, जिथे एखादी व्यक्ती रस्ते वाहतुकीने जाऊ शकते.

एकाच ठिकाणी सर्व पर्याय

आजकाल, रिसॉर्टमध्ये सर्व पर्याय एकत्रितपणे दिले जातात, ज्यामध्ये अनेक प्रकारचे साहस तसेच अनेक उपक्रम लोकप्रिय झाले आहेत. उदाहरणार्थ, एक चांगली बाग, स्विमिंग पूल, अनेक क्रीडा सुविधा, दुपारचे जेवण, रात्रीचे जेवण, मुलांसाठी आकर्षक खेळ, चांगल्या खोल्या इत्यादी आहेत, ज्यामध्ये एखादी व्यक्ती त्याच्या बजेटनुसार राहू शकते.

आराम आणि सुविधा

रिसॉर्ट्स तुमच्या आराम आणि सोयीसाठी सिंगल रूम, डबल रूम आणि फॅमिली रूम प्रदान करतात. याशिवाय, तुम्ही आकारानुसार 6 किंवा त्याहून अधिक लोकांना सामावून घेणारा व्हिला भाड्याने घेऊ शकता. कधीकधी या ठिकाणी स्वयंपाकघर देखील समाविष्ट असते, जिथे तुम्ही तुमच्या आवडीचे काहीही शिजवू आणि खाऊ शकता.

चांगल्या आरोग्य आणि साहसी सुविधा

रिसॉर्टमध्ये राहण्याचा आणखी एक मजेदार फायदा म्हणजे येथे अनेक प्रकारच्या क्रियाकलाप दिसतात, जे सामान्य जीवनापेक्षा वेगळे असतात, ज्यामध्ये तुम्ही स्पामध्ये आरामात दिवस घालवू शकता. याशिवाय, तुम्ही एका सुंदर तलावात मासेमारी करू शकता, वॉटर स्पोर्ट्समध्ये कायाकिंग करू शकता किंवा पर्वतांमध्ये ट्रेकिंग देखील करू शकता, जे तुमच्या सुट्ट्या अधिक संस्मरणीय बनवू शकतात.

कृषी आधारित अन्नाला विशेष मागणी आहे

रिसॉर्टमध्ये अन्नावर देखील बरेच लक्ष केंद्रित केले गेले आहे, ज्यामध्ये ते त्या ठिकाणचे पारंपारिक आणि प्रामाणिक अन्न खाण्यास प्राधान्य देतात जे रसायनमुक्त पिकवले जाते. गणेश म्हणतात की बहुतेक कृषी आधारित रिसॉर्टमध्ये, परिसरात उगवलेली फळे आणि भाज्या वापरून पदार्थ तयार केले जातात, जे बहुतेक महाराष्ट्रीयन पदार्थ असतात. यामुळे पर्यटकांना मूळ चव तसेच संस्कृतीचा अनुभव मिळतो, ज्यामुळे त्यांना शहरी वातावरणापेक्षा चांगले वाटते.

बाहेर जाण्याची गरज नाही

टॅक्सी, बस किंवा राईड घेण्याची गरज नाही. तुम्हाला रिसॉर्टमध्येच सर्व आवश्यक गोष्टी मिळतील, जेणेकरून तुम्ही शांततेत सुट्टीचा आनंद घेऊ शकाल.

सर्वांसाठी मनोरंजन

हे रिसॉर्ट्स कुटुंबांसाठी आणि कॉर्पोरेट कंपन्यांसाठी असल्याने, मुले, तरुण आणि प्रौढांसाठी अनेक प्रकारचे उपक्रम आहेत. संपूर्ण ट्रिप दरम्यान रिसॉर्टमध्ये राहून कधीही कंटाळा येत नाही.

सुरक्षा आणि गोपनीयता

काही लोकांना त्यांच्या सुट्ट्या रिसॉर्ट्समध्ये घालवायला आवडतात कारण त्यांना माहित असते की ते जिथे जातील तिथे सुरक्षित राहतील. सर्व रिसॉर्ट्स सर्व प्रकारच्या गुन्हेगारी वर्तनाला रोखण्यासाठी अत्याधुनिक तंत्रज्ञानाचा वापर करतात. सुट्टीतील लोकांना रिसॉर्ट्स आवडतात कारण ते भरपूर गोपनीयता देतात.

सुविधा

या व्यतिरिक्त, काही रिसॉर्ट्समध्ये रिसॉर्ट-इन-रिसॉर्ट किंवा डे कॅम्प सेवा आहेत ज्यामध्ये सर्व वयोगटातील मुलांसाठी विविध क्रियाकलाप आहेत, ज्यामुळे त्यांच्या पालकांना आराम करण्याची आणि आराम करण्याची एक उत्तम संधी मिळते.

रिसॉर्ट संस्कृती आजकाल खूप लोकप्रिय आहे परंतु जेव्हा तुम्ही अन्न किंवा निवासस्थानाच्या काही कमतरतांकडे दुर्लक्ष करता आणि तुमच्या कुटुंबासह किंवा मित्रांसोबत तो मौल्यवान वेळ घालवता तेव्हाच तुम्ही तेथील वातावरणाचा आनंद घेऊ शकता.

काम ही जनरेशन झेडची नवीन कार्यसंस्कृती आहे, त्याबद्दल सर्व काही जाणून घ्या

* प्रतिभा अग्निहोत्री

काम : काम ही आजच्या तरुणांची नवीन कार्यसंस्कृती आहे ज्यामध्ये ते घरापासून दूर दुर्गम भागात राहून काम करायला आवडतात. वर्क + व्हेकेशन या इंग्रजी शब्दांना एकत्र करून बनलेला हा शब्द त्या तरुणांचा सर्वात आवडता शब्द आहे ज्यामध्ये ते एकाच ठिकाणी राहण्याऐवजी वेगवेगळ्या ठिकाणी जाऊन काम करतात.

कोरोना नंतर काही कंपन्यांनी त्यांच्या कर्मचाऱ्यांना घरातून काम दिले आहे, ज्यामुळे एकाच खोलीत आणि एकाच ठिकाणी सतत काम केल्यामुळे हळूहळू काम आणि ठिकाण दोन्हीचा कंटाळा येऊ लागतो आणि याचा थेट परिणाम त्यांच्या कामावरही होतो. हा कंटाळा टाळण्यासाठी, तरुण त्यांचे लॅपटॉप आणि इतर ऑफिस उपकरणे घेऊन दूरच्या ठिकाणी जातात आणि दिवसभर जिथे काम करतात तिथेच राहतात आणि उर्वरित वेळेत फिरतात आणि अशा प्रकारे ते एकाच वेळी अनेक कामे करतात.

जेणेकरून कामाची उत्पादकता टिकून राहील

कामाची उत्पादकता टिकून राहावी म्हणून अनेक कंपन्या त्यांच्या कर्मचाऱ्यांना ऑफिस आणि घरापासून दूर काम करण्याची परवानगी देतात.

तरुणांमध्ये त्याची लोकप्रियता वाढण्याचे आणखी एक कारण म्हणजे कामाच्या सत्रात त्यांना फिरण्यासाठी अतिरिक्त रजेची आवश्यकता नसते.

वर्ककेशनचे फायदे

एका बहुराष्ट्रीय कंपनीत घरून काम करणारी अनामिका म्हणते, “गेल्या एका वर्षापासून मला एकाच खोलीचा, लॅपटॉपचा आणि कुटुंबातील सदस्यांचे चेहरे पाहण्याचा कंटाळा येत होता. म्हणूनच मी माझ्या एका मित्रासोबत हिमाचल प्रदेशातील बीर नावाच्या ठिकाणी एक महिना काम केले. या काळात माझ्या कामाची गुणवत्ता आणि उत्पादकता खूप सुधारली कारण तिथले वातावरण वेगळे होते आणि मी पूर्वीपेक्षा माझ्या कामावर अधिक लक्ष केंद्रित करू शकलो.

अश्विन दर दुसऱ्या महिन्यात १५ दिवस त्याच्या नोकरी करणाऱ्या पत्नीसोबत घरापासून दूर कुठेतरी दुसऱ्या ठिकाणी जातो. दोघेही काम करत असतात आणि काम करण्यासाठी एकत्र कोणत्याही हॉटेलमध्ये जातात. तो म्हणतो की पूर्वी जिथे आम्ही दोघे एकाच फ्लॅटच्या वेगवेगळ्या खोल्यांमध्ये बसून काम करायचो, तिथे आम्ही संध्याकाळपर्यंत एकमेकांना टोमणे मारू लागलो. पण आता दर दुसऱ्या महिन्यात आम्ही नवीन ठिकाणी जाण्याची आणि काम संपल्यानंतर त्या ठिकाणी फिरण्याची वाट पाहतो. अशा प्रकारे आम्ही दोघेही आमच्या कामाच्या आयुष्याचे संतुलन चांगले संतुलित करू शकतो.

वर्ककेशनसाठी तरुण गर्दीच्या ठिकाणी जाण्यापेक्षा शांत ठिकाणी जाणे पसंत करतात. म्हणूनच, ते त्यांना इथे प्रवास करणे देखील स्वस्त झाले.

भोपाळमध्ये राहणाऱ्या आकांक्षा यांनी मांडू येथील होमस्टेमध्ये राहून १५ दिवस काम केले. ती म्हणते, “येथे राहणे स्वस्त झालेच, पण प्रवास करण्यासाठी मला वेगळ्या सुट्ट्याही घ्याव्या लागल्या नाहीत. १५ दिवस इथे राहून मी इथली सर्व ठिकाणे चांगल्या प्रकारे एक्सप्लोर करू शकलो. नवीन लोक आणि नवीन ठिकाणे पाहून माझ्या विचारसरणीवर आणि कामावरही खूप परिणाम झाला.

वर्ककेशनचा त्यांचा अनुभव सांगताना पुलकित म्हणतो, “बऱ्याच काळापासून माझे आईवडील घरी आजारी होते आणि मी काम करत होतो. कंपनी वारंवार इशारे देत होती. माझ्या पत्नीच्या आग्रहास्तव मी काही दिवस घराबाहेर गेलो आणि एका दुर्गम भागात होमस्टेमधून काम केले. या काळात, मी निःसंशयपणे माझ्या कामावर चांगले लक्ष केंद्रित करू शकलो.”

या गोष्टी देखील लक्षात ठेवा

वर्ककेशन ही तुमची कामाची क्षमता वाढवण्याचा एक चांगला मार्ग आहे कारण जेव्हा तुम्ही ऑफिसला जाता तेव्हा तुम्ही एकाच दिवसात वेगवेगळ्या लोकांना भेटता, गप्पा मारता आणि म्हणूनच काम तुम्हाला भारावून टाकत नाही. घरून काम करताना तुम्हाला दररोज एकाच जागेचा आणि लोकांचा कंटाळा येऊ लागतो. कामाच्या ठिकाणाचे नियोजन करताना, खालील गोष्टी लक्षात ठेवणे खूप महत्वाचे आहे :

तुम्ही ज्या ठिकाणी जात आहात त्याचा आधीच आराखडा बनवा जेणेकरून तुम्ही वेळेत तुमची राहण्याची व्यवस्था बुक करू शकाल.
आजकाल जवळजवळ सर्व काम इंटरनेटद्वारे केले जात असल्याने, जागा निवडण्यापूर्वी, तिथे नेटची उपलब्धता सुनिश्चित करा.
तुम्ही ज्या ठिकाणी जात आहात त्या ठिकाणाची सर्व माहिती मित्राला किंवा कुटुंबातील सदस्याला द्या जेणेकरून कोणतीही समस्या आल्यास तुम्ही त्यांच्याशी संपर्क साधू शकाल.
अनेकदा पालक त्यांच्या तरुण अविवाहित मुलींना अशा प्रकारे पाठवण्यास तयार नसतात. अशा परिस्थितीत, बंड करण्याऐवजी, त्यांना कामाच्या ठिकाणाची तपशीलवार माहिती प्रेमाने द्या. तसेच, सुरुवातीला कमी दिवसांचे नियोजन करा जेणेकरून तुम्ही तुमच्या पालकांना भविष्यासाठी तयार करू शकाल.
बजेट फ्रेंडली ठिकाण निवडणे महत्वाचे आहे जेणेकरून तुम्ही तुमचे काम कमी खर्चात करू शकाल.

नवीन ट्रेंड : इंटीरियरमध्ये लाकडाचा वाढता वापर

* शैलेंद्र सिंग

नवीन ट्रेंड : महाग असूनही इंटीरियरमध्ये लाकडाचा वापर ट्रेंडमध्ये आहे. आता लाकडाचे प्रकार आणि डिझाइनदेखील बदलत आहेत.

घर आणि लाकडाचे खूप जुने नाते आहे. आता जुने नाते एका नवीन पद्धतीने पाहिले जात आहे. लाकूड हे घर बांधण्यासाठी सर्वात जुन्या गोष्टींपैकी एक आहे. जेव्हा घर बांधण्यासाठी इतर कोणतेही साहित्य उपलब्ध नव्हते तेव्हा लाकूड हा एकमेव आधार होता. लाकडापासून केवळ घरेच बनवली जात नाहीत तर फर्निचरपासून इतर उपयुक्त वस्तूही बनवल्या जात होत्या. लाकूड मजबूत आणि टिकाऊ आहे. ते दीर्घकाळ टिकणारे पर्याय बनते.

आजच्या युगात, व्यावसायिक लाकडाचे उत्पादन वाढत आहे. लाकूड म्हणून वापरल्या जाणाऱ्या झाडांची लागवड केली जात आहे. व्यावसायिक बांधकाम व्यावसायिक आता त्याचा वापर करतात. यामध्ये राख, पाइन, सागवान, ओक, बीच, महोगनी आणि इतर अनेक प्रकारच्या झाडांचे लाकूड समाविष्ट आहे. प्रत्येक प्रकारच्या लाकडाची एक खास गुणवत्ता असते. त्याची स्वतःची शैली असते. लाकूड ही एक नैसर्गिक सामग्री आहे. ती पर्यावरणपूरक आहे. जसे ते उष्णता तसेच थंडीपासून बचाव करते.

इंटीरियर डिझायनर आणि मम गृहमच्या प्रमुख नीना मिश्रा म्हणतात, ‘आजच्या युगात हवामान बदलाबद्दल खूप चर्चा होत आहे. प्रत्येकजण त्याबद्दल चिंतेत आहे. अशा परिस्थितीत लाकडाचा वापर पुन्हा लोकप्रिय होत आहे. आता तंत्रज्ञानाद्वारे लाकडात सुधारणा होत आहेत. यामुळे लाकडाचे चांगले व्यवस्थापन होत आहे. इंटीरियर डिझाइन आणि सजावटीत लाकूड चांगले होत आहे. अशा मशीन्स, अ‍ॅडेसिव्ह आणि इतर अनेक साहित्य उपलब्ध आहेत, जे लाकूड अधिक उपयुक्त बनवत आहेत. यामुळे इंटीरियर डिझाइनिंगमध्ये लाकडाचा वापर वाढत आहे.

लोक काँक्रीटला कंटाळले आहेत

प्लास्टिकचा वापर आता लाकडाला पर्याय म्हणून नाही तर सहयोगी म्हणून केला जात आहे. यामुळे लाकूड आणखी उपयुक्त होत आहे. इंटीरियर डिझायनिंगमध्ये इंटीरियर डिझाइनिंगमध्ये पुन्हा लाकडाचा वापर सुरू झाला आहे. यामुळे लाकूड देखील उपयुक्त ठरले आहे. अनेक प्रकारच्या संशोधनातून असे दिसून आले आहे की लाकूड आणि झाडे आरोग्यासाठी चांगली आहेत. ज्याप्रमाणे घरातील झाडे ताण कमी करण्यास मदत करू शकतात, त्याचप्रमाणे लाकडाचा वापर शारीरिक आरोग्य सुधारू शकतो.

ज्या कर्मचाऱ्यांनी त्यांच्या कार्यालयात ८ किंवा त्याहून अधिक लाकडी फर्निचर वापरले त्यापैकी ८२ टक्के कर्मचारी त्यांच्या कामावर समाधानी होते किंवा खूप समाधानी होते. याउलट, ज्या कार्यालयात लाकडाचा वापर कमी होता, तेथे फक्त ५३ टक्के कर्मचारी त्यांच्या कामावर समाधानी होते. लाकडाचे गुणधर्म, रंग आणि घटक हे कर्मचाऱ्यांच्या समाधानात सुधारणा करण्याचे कारण आहेत. लाकूड सर्जनशीलतेला प्रोत्साहन देते.

आता लाकडाचा प्रत्येक भाग वापरला जात आहे. पूर्वी लाकडाचा मोठा भाग जाळण्यासाठी वापरला जात होता. आता लाकडाचा प्रत्येक भाग कोणत्या ना कोणत्या स्वरूपात वापरला जात आहे. त्याचा भूसा लाकडाच्या स्वरूपात देखील तयार केला जात आहे. आता अनेक प्रकारचे रंग आणि वार्निश वापरले जात आहेत जे लाकडाचे आयुष्य आणि सौंदर्य वाढवतात. ज्यामुळे घरगुती आणि व्यावसायिक ठिकाणी लाकडाचा वापर वाढला आहे. लाकडाची नवीन झाडे लवकर वाढवली जात आहेत, ज्यामुळे लाकूड महाग वाटत नाही.

तंत्रज्ञानामुळे लाकूड उपयुक्त झाले आहे

डेकिंगपासून क्लॅडिंग आणि फ्लोअरिंगपर्यंत लाकडाचा वापर केला जात आहे. मशीनद्वारे लाकडापासून चांगल्या उपयुक्त डिझाइन बनवल्या जात आहेत. लाकूड पॉलिश केले जाऊ शकते, वाळूने स्वच्छ केले जाऊ शकते, रंगवले जाऊ शकते आणि गरज पडल्यास चमकदार फिनिशिंग दिले जाऊ शकते. आतील भागात जुने, खराब झालेले, गोठ्यासारखे स्वरूप आहे जे आतील भागाला एक आनंददायी ग्रामीण अनुभव देते. लाकडात कोणताही बदल न करता यापासून अनेक डिझाइन बनवता येतात.

लाकूड फरशी म्हणून वापरले जात आहे. लाकडी फरशी घराला सुंदरता आणि ऋतूमानाची भावना देते. फरशीसोबत लाकडी भिंती आणि पॅनेलिंगचा देखील वापर केला जात आहे. बेडरूम किंवा डायनिंग रूमसाठी घराच्या आत असो किंवा व्हरांड्यावर बाहेर असो, लाकडी क्लॅडिंगचा वापर केला जात आहे. लाकडी फर्निचरला त्याच्या अनोख्या डिझाइनसाठी पसंती दिली जात आहे. जुन्या काळात लाकडी छत बनवले जात होते, ज्यामध्ये फक्त लाकडी बीम आणि फळ्या वापरल्या जात होत्या. आधुनिक काळातही, आतील भागात हे वापरले जात आहेत. आजच्या लाकडी छत अशा प्रकारे तयार केल्या जात आहेत की सूर्यप्रकाश आणि पाणी त्यांना नुकसान पोहोचवू शकत नाही.

काच किंवा प्लास्टिक वापरण्यासाठी, लाकडी संरचना देखील वापरल्या जात आहेत. आता, लाकडी पायऱ्यांचा पर्याय देखील आहे. लाकडी पायऱ्या आलिशान असतात आणि त्यांना कमी देखभालीची आवश्यकता असते. त्या वर्षानुवर्षे टिकतात. लाकडी भिंती हवामानापासून घराचे रक्षण करतात. आता यासाठी थर्मोवुड येऊ लागले आहे. त्याच्या वापराने भिंती थंड राहतात आणि स्पर्शाने गरम होत नाहीत.

काँक्रीटच्या वापराला कंटाळलेल्या लोकांना आता लाकूड आवडू लागले आहे. त्यांना घराभोवतीचे वातावरण नैसर्गिक ठेवायचे आहेच, शिवाय त्यांनी घराच्या आत आरामासाठी लाकडाचा वापरही करायला सुरुवात केली आहे.

रिसॉर्ट्समध्ये जाणे ही तरुणांची खास पसंती आहे, मुंबईतील ही ठिकाणे सर्वोत्तम पर्याय आहेत

* सोमा घोष

रिसॉर्ट्स : जर तुम्ही यापूर्वी कधीही रिसॉर्टमध्ये गेला नसाल, तर तुम्ही तुमच्या पुढच्या सुट्टीत ते वापरून पहावे. अशी अनेक कारणे आहेत ज्यामुळे लोक इतर प्रकारच्या निवासस्थानांपेक्षा रिसॉर्ट्सला प्राधान्य देऊ लागले आहेत आणि अलिकडच्या काळात कुटुंबासह येथे जाणे अधिक लोकप्रिय होत आहे.

याशिवाय, रिसॉर्टमध्ये राहण्याचा खर्च हॉटेलमध्ये राहण्यासाठी किंवा त्यापेक्षा कमी असू शकतो, जो तुमच्यासाठी खिशाला अनुकूल आहे.

रिसॉर्ट्सची खासियत म्हणजे शहरांमधून बाहेर पडणे आणि शांत वातावरणात नैसर्गिक दृश्यांचा आनंद घेणे. म्हणूनच आजकाल बहुतेक तरुण सुट्टीचा आनंद घेण्यासाठी रिसॉर्टमध्ये जाण्याचा विचार करतात, जे बहुतेकदा कुटुंब किंवा मित्रांसह केले जाते.

रिसॉर्टमध्ये राहण्याचा सर्वात मोठा फायदा म्हणजे तिथे एक वेगळा अनुभव मिळणे. सामान्य हॉटेलमध्ये राहून तुम्हाला रिसॉर्टमध्ये जाऊन मिळणाऱ्या अनुभवासारखा अनुभव मिळू शकत नाही.

रिसॉर्टचे वातावरण आणि डिझाइन हॉटेलपेक्षा वेगळे, स्वच्छ आणि वेगळे आहे, जिथे मनोरंजनाची अनेक प्रकारची साधने आहेत. प्रत्येक रिसॉर्टची स्वतःची खासियत असते, उदाहरणार्थ, ते टेकड्यांमध्ये स्थित रिसॉर्ट असो किंवा समुद्रकिनाऱ्यावर, प्रत्येक ठिकाणचा अनुभव अद्भुत आणि अनोखा असतो.

ओंकार अ‍ॅग्रो टुरिझम अँड रिसॉर्ट, तापोला येथील गणेश उतेनकर याबद्दल म्हणतात की, आजकाल सुट्टीच्या काळात २-३ दिवस रिसॉर्टमध्ये जाण्याचा ट्रेंड बनला आहे, ज्यामध्ये तरुण आणि कॉर्पोरेट लोकांची संख्या सर्वाधिक असते, कारण मुंबईसारख्या मोठ्या, गर्दीच्या शहरात काम करणारे लोक शहरापासून दूर एकांत शोधतात. अशा परिस्थितीत, त्यांना या रिसॉर्ट्समध्ये २ ते ३ दिवस राहणे आवडते.

हेच कारण आहे की मुंबईभोवती असे अनेक रिसॉर्ट्स आहेत, जिथे आरामात काही वेळ घालवता येतो.

काळाबरोबर विचार बदलले आहेत

रिसॉर्ट्सच्या लोकप्रियतेबद्दल गणेश म्हणतात की, वर्षांपूर्वी लोक एकमेकांच्या नातेवाईकांना भेटायला जायचे. काळानुसार, हे बदलले आहे, लोकांना आता कोणाच्याही घरी जायला आवडत नाही. यामुळे, मोटेल आणि हॉटेल्स लोकप्रिय झाली, परंतु आता मोठे महामार्ग बांधल्यामुळे, रिसॉर्ट्स बांधले जाऊ लागले आहेत. लोकांना रिसॉर्टमधील हॉटेल अनुभवासोबतच गावातील वातावरणही आवडू लागले आहे. हे रिसॉर्ट्स बांधण्यासाठी भरपूर जागा लागते, म्हणून हे मुंबईपासून दूर असलेल्या लोणावळा, सातारा, खंडाळा इत्यादी ठिकाणी जास्त आहेत, जिथे एखादी व्यक्ती रस्ते वाहतुकीने जाऊ शकते.

एकाच ठिकाणी सर्व पर्याय

आजकाल रिसॉर्ट्स एकाच ठिकाणी सर्व पर्याय प्रदान करतात, ज्यामध्ये अनेक प्रकारचे साहस तसेच अनेक क्रियाकलाप लोकप्रिय झाले आहेत, जसे की चांगली बाग, स्विमिंग पूल, अनेक क्रीडा सुविधा, दुपारचे जेवण आणि रात्रीच्या जेवणाची सुविधा, मुलांसाठी आकर्षक खेळ, चांगल्या खोल्या इत्यादी, ज्यामध्ये एखादी व्यक्ती त्याच्या बजेटनुसार राहू शकते.

आराम आणि सुविधा

रिसॉर्ट्स तुमच्या आराम आणि सोयीसाठी सिंगल रूम, डबल रूम आणि फॅमिली रूम प्रदान करतात. याशिवाय, तुम्ही आकारानुसार 6 किंवा त्याहून अधिक लोकांना सामावून घेणारा व्हिला भाड्याने घेऊ शकता. कधीकधी या ठिकाणी स्वयंपाकघरांचा देखील समावेश असतो, जिथे तुम्ही तुमच्या आवडीचे काहीही शिजवू शकता आणि खाऊ शकता.

चांगल्या आरोग्य आणि साहसी सुविधा

रिसॉर्टमध्ये राहण्याचा आणखी एक मजेदार फायदा म्हणजे येथे अनेक प्रकारचे उपक्रम पाहिले जातात जे सामान्य जीवनापेक्षा वेगळे असतात, ज्यामध्ये तुम्ही स्पामध्ये आरामात दिवस घालवू शकता. याशिवाय, तुम्ही एका सुंदर तलावात मासेमारी करू शकता, वॉटर स्पोर्ट्समध्ये कायाकिंग करू शकता किंवा पर्वतांमध्ये ट्रेकिंग देखील करू शकता, जे तुमच्या सुट्ट्या अधिक संस्मरणीय बनवू शकतात.

कृषी आधारित अन्नाला विशेष मागणी आहे

रिसॉर्टमध्ये अन्नावरही बरेच लक्ष केंद्रित केले गेले आहे, ज्यामध्ये ते त्या ठिकाणचे पारंपारिक आणि अस्सल अन्न खाण्यास प्राधान्य देतात, जे रसायनमुक्त पिकवले जाते.

गणेश म्हणतात की बहुतेक कृषी आधारित रिसॉर्टमध्ये, जवळपास उगवलेल्या फळे आणि भाज्या वापरून पदार्थ बनवले जातात, जे बहुतेक महाराष्ट्रीयन पदार्थ असतात. यामुळे पर्यटकांना मूळ चव तसेच तिथल्या संस्कृतीचा अनुभव मिळतो, ज्यामुळे त्यांना शहरी वातावरणापेक्षा चांगले वाटते.

बाहेर जाण्याची गरज नाही

तिथे कोणत्याही टॅक्सी, बस किंवा राईडची आवश्यकता नाही. तुम्हाला रिसॉर्टमध्येच सर्व आवश्यक गोष्टी मिळतात, जेणेकरून तुम्ही शांततेत सुट्टीचा आनंद घेऊ शकाल.

सर्वांसाठी मनोरंजन

हे रिसॉर्ट्स कुटुंबांसाठी आणि कॉर्पोरेटसाठी असल्याने, मुले, तरुण आणि प्रौढांसह सर्वांसाठी विविध उपक्रम आहेत. संपूर्ण ट्रिप दरम्यान रिसॉर्टमध्ये राहताना कधीही कंटाळा येत नाही.

सुरक्षा आणि गोपनीयता

काही लोक त्यांच्या सुट्ट्या रिसॉर्ट्समध्ये घालवणे पसंत करतात कारण त्यांना माहित असते की ते जिथे जातील तिथे सुरक्षित राहतील. सर्व रिसॉर्ट्स सर्व प्रकारच्या गुन्हेगारी वर्तनाला रोखण्यासाठी अत्याधुनिक तंत्रज्ञानाचा वापर करतात. सुट्टीतील लोकांना रिसॉर्ट्स आवडतात कारण ते पुरेशी गोपनीयता प्रदान करतात.

काळजी आणि सुविधा

काही रिसॉर्ट्समध्ये सर्व वयोगटातील मुलांसाठी विविध उपक्रमांसह डे कॅम्प सेवा असतात, ज्यामुळे त्यांच्या पालकांना आराम करण्याची आणि आराम करण्याची उत्तम संधी मिळते.

रिसॉर्टमध्ये जाण्यापूर्वी जाणून घेण्यासारख्या काही महत्त्वाच्या गोष्टी :

जेव्हाही तुम्ही रिसॉर्टमध्ये जाता तेव्हा त्याबद्दलची सर्व माहिती ऑनलाइन तपासा.
त्याचे पुनरावलोकन काळजीपूर्वक वाचा.
कोणत्याही अनोळखी व्यक्तीसोबत तुमची माहिती शेअर करू नका.
रिसॉर्ट कर्मचाऱ्यांची ओळख पटवा.
औषध, प्रथमोपचार किट आणि वैयक्तिक स्वच्छतेच्या वस्तू यासारख्या आवश्यक गोष्टी तुमच्यासोबत ठेवा.

कोणत्याही प्रकारची समस्या किंवा समस्या उद्भवल्यास, रिसॉर्ट व्यवस्थापनाशी त्वरित संपर्क साधण्यास विसरू नका.

अशाप्रकारे, रिसॉर्ट संस्कृती आजकाल खूप लोकप्रिय आहे, परंतु जेव्हा तुम्ही तिथल्या जेवणाच्या किंवा निवासाच्या काही कमतरतांकडे दुर्लक्ष करता आणि तुमच्या कुटुंबासोबत किंवा मित्रांसोबत तो मौल्यवान वेळ घालवता तेव्हाच तुम्ही तिथल्या वातावरणाचा आनंद घेऊ शकता.

मुंबईतील काही टॉप रिसॉर्ट्स :

* द रिसॉर्ट मड आयलंड

* पाम्स अव्हेन्यू रिसॉर्ट, अलिबाग

* रेड अ‍ॅपल रिट्रीट, पनवेल

* द फर्न, लोणावळा

* किन्नी फार्महाऊस आणि रिसॉर्ट्स, मनोरी

* शांग्री-ला रिसॉर्ट वॉटर पार्क.

पांढरे कपडे : पांढऱ्या कपड्यांची चमक टिकवून ठेवण्यासाठी या वैज्ञानिक पद्धतींचा अवलंब करा

* सोनिया राणा

पांढरे कपडे : प्रत्येकाला पांढरे कपडे घालायला आवडते – मग ते रोजचे कपडे असोत, मेळावा असो किंवा तुम्ही बाहेर फिरायला असाल. पांढरे कपडे प्रत्येक प्रसंगी भव्यता आणि वर्गाचा स्पर्श देतात. ते सहज स्टायलिंगसाठी एक उत्तम पर्याय आहेत. असे म्हटले जाते – “पांढऱ्या रंगात तुम्ही कधीही चूक करू शकत नाही!” पण एक जागा आहे जिथे तुम्ही निश्चितच चूक करू शकता – आणि ती म्हणजे पांढऱ्या रंगाचे कपडे योग्यरित्या धुणे.

पांढऱ्या रंगाचा शुभ्रपणा राखणे हे मुलांचे खेळ नाही. कधीकधी एखादा छोटासा डाग, किंवा चुकून मशीन धुताना दुसऱ्या कापडाचा रंग पांढऱ्या रंगावर पडला तर ते कुरूप दिसते. आणि जर ते दोन-तीन वेळा घातल्यानंतर पिवळे झाले तर ते कापड तुमचे व्यक्तिमत्व देखील खराब करते.

अशा परिस्थितीत, पांढऱ्या कपड्यांचा शुभ्रपणा वैज्ञानिक पद्धतीने दीर्घकाळ कसा टिकवायचा हे जाणून घेणे महत्त्वाचे आहे. या लेखात, तुम्हाला अशा युक्त्या सापडतील ज्या तुमच्या कपड्यातील शुभ्रता आणि चमक परत आणतील.

पोटॅशियम परमॅंगनेट आणि हायड्रोजन पेरॉक्साइड खरोखरच चमत्कार करतात का?

पांढरे कपडे घालणे हे नेहमीच एक स्टाइल स्टेटमेंट राहिले आहे. परंतु जेव्हा हे चमकदार पांढरे कपडे काही वेळा धुतल्यानंतर पिवळे, निस्तेज किंवा डाग दिसू लागतात तेव्हा समस्या उद्भवते. शाळेचा गणवेश असो, ऑफिसचा शर्ट असो, तुमची पांढरी साडी असो किंवा कुर्ती असो, प्रत्येकाला त्यांचे कपडे वर्षानुवर्षे नवीनसारखे चमकदार राहावे असे वाटते. अनेक वॉशिंग पावडर तुमच्या कपड्यांची चमक पुनर्संचयित करण्याचे आश्वासन देतात, परंतु त्यात अनेकदा ब्लीच असते जे तुमचे पांढरे कपडे काही काळ पांढरे ठेवेल, परंतु सतत ब्लीचिंगमुळे रंगीत कपड्यांचा रंग देखील खराब होतो आणि काही वेळा धुतल्यानंतर पांढरे कपडे देखील पिवळे दिसू लागतात. चला जाणून घेऊया, आपण पांढऱ्या कपड्यांची चमक सहजपणे कशी टिकवू शकतो आणि पोटॅशियम परमॅंगनेट आणि हायड्रोजन पेरॉक्साइडने खरोखरच शुभ्रता पुनर्संचयित करता येते का?

पोटॅशियम परमॅंगनेट आणि हायड्रोजन पेरॉक्साइड म्हणजे काय?

ही दोन्ही रसायने घरांमध्ये सामान्यतः आढळत नाहीत, परंतु कपडे धुण्यासाठी खूप उपयुक्त आहेत. तुम्ही ती फार्मसीमधून परवडणाऱ्या किमतीत सहज खरेदी करू शकता. तुम्हाला पोटॅशियम परमॅंगनेट मीठाची बाटली ५० रुपयांना आणि हायड्रोजन पेरॉक्साइड द्रव १५०-२०० रुपयांना सहज मिळेल.

१. पोटॅशियम परमॅंगनेट

हे गडद जांभळ्या रंगाचे ऑक्सिडायझर आहे जे पाण्यात मिसळताच प्रतिक्रिया देऊ लागते. त्याची खासियत अशी आहे की ते सेंद्रिय पदार्थ (जसे की तेल, घाम, बुरशी इ. कपड्यांवरील) विघटन करते.

तथापि, ते थेट पांढऱ्या कपड्यांवर वापरल्याने ते थोडे तपकिरी किंवा चिखलासारखे दिसू शकतात – परंतु घाबरू नका, ही त्याची युक्ती आहे.

२. हायड्रोजन पेरॉक्साइड

हे ब्लीचिंग एजंट आहे, परंतु क्लोरीन ब्लीचइतके हानिकारक नाही. पोटॅशियम परमॅंगनेटमुळे कपडे थोडेसे चिखल होतात तेव्हा त्यांना हायड्रोजन पेरॉक्साइडमध्ये बुडवल्याने “रासायनिक प्रतिक्रिया” होते – जी ऑक्सिडेशनद्वारे रंग काढून टाकते आणि कपडे पांढरे करण्यास सुरुवात करते. समजले नाही? चला थोडे खोलवर जाऊया.

जेव्हा हायड्रोजन पेरोक्साइड पोटॅशियम परमॅंगनेटच्या अवशेषात मिसळते तेव्हा ते मॅंगनीज डायऑक्साइड (MnO2) बनवते जे रंग तोडते आणि कापडाचे मूळ पांढरे तंतू परत आणते.

याला “रेडॉक्स रिअॅक्शन” म्हणतात, जिथे एक रसायन ऑक्सिडायझेशन करते आणि दुसरे कमी करते – ज्यामुळे पांढरेपणा बाहेर येतो. म्हणजेच, तुमचे पांढरे कापड चमकते.

काही खबरदारी घ्या

आपण रसायनांबद्दल बोलत असल्याने, रसायने तुमच्या हातांवर नव्हे तर कापडावर प्रतिक्रिया देणे महत्वाचे आहे. हातमोजे घाला. आणि ही रसायने मुलांपासून दूर ठेवा. आणि ही युक्ती हवेशीर ठिकाणी वापरून पहा जेणेकरून बाहेर येणारा वायू थेट घराबाहेर जाईल.

ते कसे करावे?

एका बादली पाण्यात थोडे पोटॅशियम परमॅंगनेट घाला.

त्यात कापड ५-१० मिनिटे भिजवा.

रंग हलका फिकट होऊ लागला की ते बाहेर काढा. दुसऱ्या बादलीत ३% हायड्रोजन पेरोक्साइड मिसळा आणि तेच कापड त्यात १०-१५ मिनिटे ठेवा आणि भिजण्यासाठी सोडा. हो, लक्षात ठेवा की पोटॅशियम परमॅंगनेट नंतर, कापड थेट हायड्रोजन पेरोक्साइड पाण्यात टाका, मध्येच स्वच्छ पाण्याने धुवू नका.

शेवटी साध्या पाण्याने कापड धुवा आणि वाळवा आणि विज्ञानाची चमकदार पांढरी जादू पहा.

गोरेपणासाठी अधिक देशी टिप्स

हे विज्ञानाबद्दल आहे. जर तुमच्याकडे पोटॅशियम परमॅंगनेट किंवा हायड्रोजन पेरोक्साइड नसेल तर घाबरण्याची गरज नाही. तुमच्या स्वयंपाकघरात आणि घरात अशा अनेक टिप्स आहेत ज्या कपड्यांचा पांढरापणा परत आणू शकतात.

१. बेकिंग सोडा आणि लिंबाचा रस

एक बादली गरम पाण्यात बेकिंग सोडा आणि लिंबाचा रस मिसळा. कापड एक तास भिजवा. लिंबूमध्ये असलेले सायट्रिक अॅसिड आणि बेकिंग सोडाचे अल्कधर्मी स्वरूप एकत्र केल्याने डाग दूर होतात. तथापि, जास्त रंगीत किंवा गडद डाग असलेल्या कपड्यांमध्ये तुम्हाला ही प्रक्रिया अनेक वेळा करावी लागू शकते.

२. व्हिनेगर

वॉशिंग मशीन किंवा बादलीमध्ये पांढऱ्या व्हिनेगरचे काही थेंब टाका. ते केवळ डागच नाही तर दुर्गंधी देखील दूर करते. तुम्ही ही युक्ती चादरी आणि उशांवर देखील वापरून पाहू शकता. याच्या मदतीने तुम्ही दीर्घकाळ वापरलेल्या कपड्यांचा वास दूर करू शकता.

३. इंडिगो पावडर किंवा द्रव

आजींच्या काळातील एक आवडती पद्धत म्हणजे इंडिगोचा वापर. पांढऱ्या कपड्यांवर किंचित पिवळा किंवा राखाडी रंगाचा इंडिगो लावल्याने ते खूप चमकदार दिसतात. ते प्रत्यक्षात ऑप्टिकल ब्राइटनरसारखे काम करते. परंतु लक्षात ठेवा की हा प्रकाश काही दिवसांसाठीच काम करतो. जर तुम्ही चुकून इंडिगो पावडर योग्यरित्या मिसळली नाही किंवा जास्त इंडिगो घातला नाही तर कपडे पांढऱ्याऐवजी डाग आणि निळे दिसतील.

क्लोरीन ब्लीच कपडे पांढरे करते का?

क्लोरीन ब्लीच (जसे की हायपो – सोडियम हायपोक्लोराइट) पूर्वी खूप वापरला जात होता. यामुळे तुम्हाला काही काळ पांढऱ्या साध्या कपड्यांमध्ये पांढरेपणा मिळेल, परंतु त्याचा दीर्घकालीन वापर कपड्यांचे तंतू कमकुवत करतो. ते जास्त काळ वापरल्याने कपडे पिवळे होऊ शकतात आणि त्यामुळे ऍलर्जी किंवा त्वचेच्या प्रतिक्रिया देखील होऊ शकतात. म्हणून, सौम्य ब्लीच किंवा नैसर्गिक पर्यायांना प्राधान्य देणे चांगले.

कपड्यांवरील रंगाचे डाग कसे काढायचे?

कधीकधी पांढरे कपडे रंगीत कपड्यांनी धुवून रंगीत होतात. अशा परिस्थितीत, ऑक्सिजन ब्लीच हा क्लोरीनमुक्त पर्याय आहे जो रंग खराब न करता काढून टाकतो.

– अमोनिया आणि पाण्याचे मिश्रण

– हलक्या रंगाचे डाग काढून टाकण्यासाठी वापरले जाते. पण ते कधीही ब्लीचमध्ये मिसळू नका

– रंग काढून टाकणारी पावडर

बाजारात “कलर रन रिमूव्हर” म्हणून उपलब्ध आहे. ते विशेषतः रंगीत कपड्यांसाठी आहे.

पांढरे कपडे पांढरे ठेवणे वाटते तितके कठीण नाही – फक्त थोडी काळजी, विज्ञानाची थोडीशी समज आणि घरगुती उपाय तुम्हाला फॅशनेबल आणि स्वच्छ ठेवू शकतात. जर पोटॅशियम परमॅंगनेट आणि हायड्रोजन पेरॉक्साइडची जोडी योग्य प्रमाणात आणि काळजीपूर्वक वापरली तर जुने कपडे देखील नवीनसारखे चमकू लागतील.

म्हणून पुढच्या वेळी जेव्हा तुमचा पांढरा शर्ट पिवळा दिसेल तेव्हा एकदा या युक्त्या वापरून पहा!

हँडबॅगसाठी टिप्स : ब्रँडेड हँडबॅग्ज स्वच्छ कसे करायचे ते येथे आहे

* सोमा घोष

हँडबॅगसाठी टिप्स : महिलांमध्ये हँडबॅग्ज वर्षानुवर्षे फॅशनमध्ये आहेत. कोणत्याही प्रसंगी ड्रेसशी जुळणारी बॅग बाळगणे हे एक स्टाइल स्टेटमेंट आहे. आज त्या केवळ अॅक्सेसरीजच नाहीत तर व्यक्तिमत्त्व वाढवण्यातही महत्त्वाची भूमिका बजावतात. यामध्येही, आजकाल ब्रँडेड बॅग्ज घेण्याचा ट्रेंड वाढला आहे. पहिली नोकरी मिळताच, आजचे तरुण चांगली बॅग खरेदी करतात, कारण नियमितपणे वापरल्या जाणाऱ्या वस्तूंमध्ये एक सुंदर हँडबॅग किंवा पर्स आवश्यक बनली आहे, ज्यामध्ये त्यांना प्रत्येक लहान-मोठी वस्तू ठेवायला आवडते.

पण काही दिवसांनी त्या घाणेरड्या दिसू लागतात. बऱ्याचदा त्यामध्ये बॅक्टेरिया वाढण्याची भीती देखील असते.

या स्टायलिश बॅग्सची किंमत हजारो ते लाखांपर्यंत असते, जी पुन्हा पुन्हा खरेदी करणे शक्य नसते. म्हणून, योग्य देखभालीसह, तुम्ही ते वर्षानुवर्षे वापरू शकता.

जर तुमच्याकडे लक्झरी बॅगांचा चांगला संग्रह असेल, ज्या तुम्हाला बराच काळ वापरायच्या आहेत आणि त्या घाणेरड्या झाल्या असतील, तर त्या स्वच्छ करण्यासाठी काही खास टिप्स खालीलप्रमाणे आहेत :

नको असलेले कागद काढून टाका

बॅग्ज वेळोवेळी स्वच्छ करणे खूप महत्वाचे आहे. सर्वप्रथम, बॅगमध्ये ठेवलेले नको असलेले कागद काढून टाका. यामुळे बॅग आतून खूप घाणेरडी होते, इतकेच नाही तर बॅगमध्ये वस्तू ठेवण्यासाठीही जागा कमी पडते.

वेळोवेळी स्वच्छ करा

तुमची हँगबॅग किंवा पर्स आठवड्यातून किंवा १५ दिवसांनी स्वच्छ करण्याचा प्रयत्न करा. यासाठी, एका भांड्यात कोमट पाणी घ्या आणि त्यात १ चमचा सौम्य साबण मिसळा. दोन्ही गोष्टी चांगल्या प्रकारे मिसळल्यानंतर, त्या पाण्यात एक कापड घाला आणि ते चांगले पिळून घ्या.

आता या कापडाने पर्सचा बाहेरील भाग पूर्णपणे स्वच्छ करा. लक्षात ठेवा की या काळात बॅग जास्त ओली नसावी. लक्झरी बॅग कधीही वॉशिंग मशीनमध्ये ठेवून स्वच्छ करू नका, यामुळे बॅगचे साहित्य खराब होऊ शकते.

तेलाचे डाग साफ करा

बऱ्याचदा आपण बॅगमध्ये अन्नपदार्थ ठेवतो, ज्यामुळे बॅग आतून तेलकट होते. हे काढण्यासाठी बॅगमध्ये कागद किंवा ब्लॉटिंग पेपर वापरा आणि हळूहळू तेल शोषून घ्या, नंतर डाग काढण्यासाठी टॅल्कम पावडर शिंपडा. १० मिनिटांनी स्वच्छ कापडाने पुसून टाका. यामुळे हळूहळू तेलाचे डाग निघून जातील.

मऊ कापड वापरा

बॅग वेळोवेळी ड्राय क्लीन करावी, यामुळे बॅग स्वच्छ राहते. तुम्ही घरी स्वतः ड्राय क्लीनिंग करू शकता. यासाठी बॅगमधून सर्व वस्तू बाहेर काढा, नंतर मऊ सुती कापडाने स्वच्छ करा.

कठोर ब्रश टाळा

कठोर रसायने असलेले डिटर्जंट किंवा साबण कधीही वापरू नका. सौम्य साबण किंवा शॅम्पूने ते स्वच्छ करणे चांगले, कारण कडक रसायने बॅगच्या पृष्ठभागाला नुकसान पोहोचवू शकतात. ब्रँडेड बॅग साफ करताना कधीही कडक ब्रश वापरू नका.

उन्हात ठेवू नका

हँडबॅग किंवा पर्स पाण्याने धुण्याची चूक करू नका. बऱ्याच वेळा मुली धुतल्यानंतर उन्हात ठेवतात, ज्यामुळे रंग फिका पडतो. म्हणून तुमची हँडबॅग उन्हापासून दूर ठेवा. याशिवाय, ते ओलसर ठिकाणांपासून दूर ठेवा जेणेकरून बुरशी आणि बुरशी दिसू नयेत.

ते सामान्य तापमानात ठेवणे महत्वाचे आहे

ब्रँडेड बॅग्ज जास्त काळ टिकण्यासाठी, त्यांच्या देखभालीकडे विशेष लक्ष देणे आवश्यक आहे. बऱ्याचदा, ते योग्यरित्या न ठेवल्याने, हवामान बदलाबरोबर डाग दिसतात. म्हणून बॅग नेहमी स्वच्छ आणि सामान्य तापमानात ठेवा.

हँडबॅगच्या आत कापड असते, जे पाणी आणि डिटर्जंटने स्वच्छ करता येते, परंतु जर ते योग्यरित्या स्वच्छ केले नाही तर पाणी बॅगच्या इतर भागांमध्ये जाण्याची शक्यता असते. डाग काढण्यासाठी, हेअर स्प्रे वापरा आणि ते चांगले घासून लगेच स्वच्छ करा. जर डाग खूप जुने असतील तर ते काढणे कठीण आहे.

वास काढून टाका

जर तुमच्या पर्समधून दुर्गंध येत असेल तर तुम्ही यासाठी बेकिंग सोडा वापरू शकता. यासाठी, बेकिंग सोड्याने एक पॅकेट भरा आणि ते हँडबॅगमध्ये ठेवा आणि नंतर ते २४ तासांसाठी ठेवा. यामुळे वास निघून जाईल. याशिवाय, तुम्हाला हवे असल्यास, तुम्ही हँडबॅगच्या आत हलका परफ्यूम स्प्रे करू शकता. असे केल्याने, हँडबॅगलाही चांगला वास येत राहील.

अशा प्रकारे, या सर्व टिप्सचा अवलंब करून, तुम्ही तुमचा महागडा ब्रँडेड हँडबॅग बराच काळ सुरक्षितपणे तुमच्यासोबत ठेवू शकता.

जर तुम्ही हिल स्टेशनला जाण्याचा विचार करत असाल तर या गोष्टी लक्षात ठेवा

* गरिमा पंकज

हिल स्टेशन ट्रिप : औली असो वा मनाली, लेह असो वा दार्जिलिंग, मसूरी असो वा काश्मीर, पर्वतांवर जाण्याचा विचारच हृदयाला नवीन उत्साहाने भरून टाकतो. जेव्हा तुम्ही बर्फाळ भागात जाता तेव्हा उत्साह काही वेगळाच असतो. तुम्ही विचार करता की तुम्ही पर्वतांवर कसे जाल आणि बर्फाचे गोळे बनवून एकमेकांवर कसे फेकून खेळाल, सुंदर फोटो काढाल, तंबू लावाल आणि रात्री आकाश पहाल, साहसी खेळांचा आनंद घ्याल, कॅम्पफायरसोबत गाणे आणि खेळाल इत्यादी.

पण सत्य हे आहे की जेव्हा तुम्ही कोणत्याही तयारीशिवाय या ठिकाणी जाता तेव्हा ट्रिपदेखील त्रासदायक असू शकते. पर्वतांवर कोणत्याही प्रकारचा अंदाज काम करत नाही. मग ते हवामानाशी संबंधित असो, बर्फवृष्टी असो किंवा भूस्खलनाशी संबंधित असो. याचा अर्थ पर्वतांवर जाणे स्वतःमध्ये एक मोठा धोका आहे. कधीकधी हवामानातील बदलामुळे तुम्ही आजारी पडता, कधीकधी डोंगर चढताना तुम्हाला श्वास घेण्यास त्रास होतो किंवा तुमचे पाय दुखू लागतात. मग जर जास्त पाऊस पडला तर तुमचा प्रवास इतका खराब होतो की तुम्हाला त्या ठिकाणी परत जाण्याच्या विचारानेही चिडचिड होऊ शकते.

जर तुम्ही योग्य तयारी केली नाही तर ट्रेकिंग किंवा साहस करताना अनेक वेळा तुमच्यासोबत काहीतरी चूक होऊ शकते. म्हणून, पर्वतांमध्ये फिरायला आणि साहस करण्यासाठी जाताना काही गोष्टी लक्षात ठेवणे आणि काही तयारी करणे महत्वाचे आहे.

तर प्रवासापूर्वी आणि दरम्यान लक्षात ठेवण्याच्या या गोष्टींवर लक्ष केंद्रित करूया :

तुम्ही डोंगराळ भागात कुठेही जात असाल, तर समजून घ्या की तुम्हाला कुठेतरी थोडे पायी चढावे लागेल. जर तुम्हाला साहसाचा आनंद घ्यायचा असेल तर तुम्हाला आणखी तंदुरुस्तीची आवश्यकता असेल. म्हणून, यासाठी मानसिक आणि शारीरिकदृष्ट्या तयार रहा.

ट्रेकिंग दरम्यान पाय दुखणे टाळण्यासाठी आणि सहज ट्रेक करण्यासाठी, तुम्ही प्रवासाच्या किमान २० दिवस आधी ५-७ किमी चालण्याची सवय लावली पाहिजे जेणेकरून शरीर डोंगरावर चालण्यासाठी सहज तयार होईल.

तुम्ही नेहमी एक अतिरिक्त लहान रिकामी बॅग सोबत ठेवावी कारण जेव्हा तुम्ही एखाद्या ठिकाणी फिरायला जाल तेव्हा तुम्हाला मोठी बॅग हॉटेलमध्ये ठेवावी लागेल. डोंगरात कधीही पाऊस पडू शकतो, म्हणून एका लहान बॅगमध्ये (बॅकपॅक) अतिरिक्त कपडे, औषध, रेनकोट किंवा छत्री इत्यादी ठेवा आणि दिवसभर बॅग सोबत ठेवा जेणेकरून तुम्ही पावसात भिजल्यास किंवा आजारी पडल्यास या गोष्टी उपयोगी पडतील.

टेकडी ट्रिपमध्ये नेहमी अतिरिक्त मोजे, उबदार कपडे, मफलर, प्रथमोपचार किट, टॉर्च, अतिरिक्त बुटांच्या लेस, डायरी, पेन, रोख रक्कम, काही पासपोर्ट आकाराचे फोटो, ओळखपत्रांच्या काही फोटोकॉपी, छत्री, ग्लुकोज पावडर, मार्कर, लहान कात्री, बिस्किटे, नमकीन, चॉकलेट, रेनकोट, सनग्लासेस, कॅमेऱ्याची अतिरिक्त बॅटरी, अतिरिक्त मेमरी कार्ड, हातमोजे, गरम पाण्याची बाटली, दोरी, सुई आणि धागा, नाणी, छापील तिकिटे इ.

जर तुम्ही थेट विमानाने (दिल्ली ते लेह) उंचावर जात असाल तर डायमॉक्स टॅब्लेटसोबत ठेवा पण त्या डॉक्टरांनी सांगितल्यानुसारच वापरा.

नवीन शूज घालून सहलीला जाऊ नका. काही दिवस ते घाला आणि नंतर ते सहलीला घेऊन जा. चांगल्या कंपनीचे शूज खरेदी करा जेणेकरून ते फाटणार नाहीत किंवा पायाची बोटे अडखळून दुखणार नाहीत आणि तुम्ही डोंगराळ भागात न घसरता आरामात चालू शकाल.

नेहमी उलट्या रोखण्याच्या गोळ्या आणि कापूरचा बॉक्स सोबत ठेवा. जर तुम्हाला ऑक्सिजनची कमतरता जाणवत असेल तर तुम्ही कापूरचा वास घेत राहावा.

बॅकपॅक चांगल्या कंपनीची ट्रेक बॅग असल्याची खात्री करा, अन्यथा तुम्ही ट्रेक दरम्यान जास्त काळ ते वाहून नेऊ शकणार नाही आणि तुम्हाला पाठदुखीचा त्रास होऊ लागेल.

तुमच्या प्रवासाच्या नियोजनात नेहमीच एक अतिरिक्त दिवस वाचवा जेणेकरून जर काही कारणास्तव तुम्ही काही चुकलात तर उर्वरित दिवसात तुम्ही ते झाकून ठेवू शकाल.

प्रवासादरम्यान सनग्लासेस सोबत ठेवणे महत्वाचे आहे. पहिले म्हणजे, तुमचे फोटो खूप आकर्षक असतील आणि दुसरे म्हणजे, तुमचे डोळे स्नो ब्लाइंडनेससारख्या समस्यांपासून वाचतील. जर तुम्ही दिवसभर सनग्लासेसशिवाय बर्फात फिरलात तर तुमचे डोळे नक्कीच खराब होतील.

उबदार कपडे ठेवण्यास विसरू नका. याची एक मोठी यादी आहे. सर्वप्रथम, तुम्हाला थर्मल कपड्यांची आवश्यकता असेल. या कपड्यांमुळे तुम्ही थंडीशी मोठ्या प्रमाणात लढू शकाल. यासोबतच, तुम्हाला चांगल्या दर्जाचे आकर्षक जॅकेटदेखील लागतील. तुम्हाला अनेक जोड्या हातमोजे आणि मोजे लागतील. तुमचे डोके झाकण्यासाठी मंकी कॅप्स, स्कार्फ, मफलर; या गोष्टी तुमच्या डोक्याचे थंड बर्फाळ वाऱ्यापासून संरक्षण करतील. कपडे १-२ दिवसांपेक्षा जास्त काळ ठेवा कारण जर कपडे डोंगरात ओले झाले तर ते सहज सुकणार नाहीत.

जर तुम्ही कधी डोंगरात फिरायला गेलात तर तुमच्याकडे सनस्क्रीन असणे आवश्यक आहे. त्याचा एसपीएफ ३० किंवा त्याहून अधिक असावा. तुम्ही दररोज सकाळी खोलीतून बाहेर पडताच ते तुमच्या चेहऱ्यावर योग्यरित्या लावावे. यामुळे तुमचा चेहरा सुरक्षित राहील, तुमचा चेहरा क्रॅक होणार नाही आणि काळवंडणार नाही.

जेव्हा तुम्हाला साहस करायचे असेल

साहसी खेळ खूप रोमांचक असतात. पॅराग्लायडिंग करताना खडकावरून उठून, राफ्टिंग करताना पाण्यात उतरून किंवा उंच पर्वतांवर ट्रेक करून तुम्ही हवेत तरंगता तेव्हा किती थरार येतो याचा विचार करा. या सर्व साहसांचा सुंदर अनुभव घेण्यासाठी, काळजीपूर्वक नियोजन आणि तयारी करणे आवश्यक आहे. यापैकी सर्वात महत्वाचे म्हणजे तुमच्या सुरक्षिततेला प्राधान्य देणे.

पोशाखाची निवड

प्रत्येक खेळाच्या स्वतःच्या वेगवेगळ्या कपड्यांच्या आवश्यकता असतात. उंचावरील ट्रेकिंगसाठी, चढ-उतार असलेल्या तापमानाला तोंड देण्यासाठी थरांचे कपडे घालणे आवश्यक आहे तर स्कूबा डायव्हिंग आणि सर्फिंगसाठी, वेटसूट घालणे आवश्यक आहे.

सुरक्षा उपकरणे वापरा

सुरक्षा उपकरणे वापरा. उदाहरणार्थ, हेल्मेट, हार्नेस, लाईफ जॅकेट आणि गुडघा किंवा कोपर गार्ड सुरक्षित साहस सुनिश्चित करतात. सुरक्षा उपकरणे घालण्याशी कधीही तडजोड करू नका, जरी ते अस्वस्थ वाटत असले तरीही.

सहनशक्ती वाढवा

रॉक क्लाइंबिंग, राफ्टिंग आणि स्कीइंगसारख्या साहसी खेळांमध्ये शरीराच्या गाभ्याची आणि वरच्या भागाची ताकद आवश्यक असते. वजन प्रशिक्षण, शरीराचे वजन व्यायाम आणि कोर वर्कआउट्स समाविष्ट केल्याने मदत होऊ शकते.

श्वास घेण्याचे व्यायाम करा

उंचीवर किंवा पाण्याखाली स्कूबा डायव्हिंगसारख्या क्रियाकलापांमध्ये श्वासावर नियंत्रण आवश्यक असते. खोल श्वास घेण्याचे तंत्र शिकणे किंवा नियंत्रित श्वास घेण्याचा सराव करणे खूप फायदेशीर ठरू शकते. शारीरिक तयारी तुम्हाला दुखापती टाळण्यास आणि कठीण परिस्थितीत आरामदायी राहण्यास मदत करते.

हवामानावर लक्ष ठेवा

हवामान परिस्थिती साहसी खेळ यशस्वी किंवा अपयशी बनवू शकते. उदाहरणार्थ, जोरदार वाऱ्यात पॅराग्लायडिंग धोकादायक असते आणि पावसात रॉक क्लाइंबिंग जवळजवळ अशक्य असते.

ट्रेकिंगसाठी क्षेत्र समजून घ्या

जर तुम्ही ट्रेकिंग किंवा कॅम्पिंग करत असाल, तर तुम्हाला कोणते प्राणी भेटू शकतात हे जाणून घ्या. काही भागात अस्वल किंवा साप असे वन्यजीव आहेत. कसे प्रतिक्रिया द्यायची हे जाणून घेणे महत्वाचे आहे.

उंचावर जाताना

जर तुम्ही उंचावर जाणार असाल, जसे की डोंगरावरील ट्रेक, तर उंचीवरील आजार आणि कमी ऑक्सिजन पातळीसाठी तयार रहा. खूप लवकर चढणे समस्या निर्माण करू शकते, अगदी तंदुरुस्त लोकांसाठी देखील. हळूहळू चढणे, हायड्रेटेड राहणे आणि तुमच्या शरीराला जुळवून घेण्यासाठी वेळ देणे यामुळे मोठा फरक पडू शकतो.

उंचीवरील आजाराच्या लक्षणांमध्ये डोकेदुखी, मळमळ आणि श्वास लागणे यांचा समावेश आहे. जर तुम्हाला यापैकी कोणतीही लक्षणे जाणवत असतील, तर थांबणे आणि तुमच्या शरीराला जुळवून घेण्यासाठी वेळ देणे महत्वाचे आहे.

हायड्रेटेड राहा

उंच उंचीवर ट्रेकिंग केल्याने तुम्हाला वाटते त्यापेक्षा जास्त लवकर डिहायड्रेट होऊ शकते. भरपूर पाणी पिल्याने डोकेदुखी आणि चक्कर येणे टाळता येते.

कधी मागे वळायचे हे जाणून घ्या

धोकादायक परिस्थितीत स्वतःला जास्त ढकलणे योग्य नाही. साहसी खेळ म्हणजे मजा करणे आणि तुमच्या मर्यादांचा आदर करणे. साहसी खेळांमध्ये शारीरिक आव्हाने तसेच मानसिक आव्हाने असतात. उंची, खोल पाणी किंवा तीव्र प्रवाहांचा सामना करणे भयावह असू शकते परंतु मानसिक शक्ती तुम्हाला या भीतींवर मात करण्यास मदत करेल.

जेव्हा तुम्हाला ट्रेक करावे लागते

पर्वतांमध्ये ट्रेकिंग करताना नेहमी ट्रेकिंग स्टिक किंवा काठी सोबत ठेवा. काठीच्या आधाराने अनेक ठिकाणी ट्रेकिंग सोपे होते.

प्रत्येक बॅगेत नेहमीच तुमचे व्हिजिटिंग कार्ड ठेवा किंवा तुमच्या बॅगेवर मार्करने तुमचा संपर्क क्रमांक लिहा. जर तुम्ही तुमची बॅग कुठेतरी विसरलात, तर कदाचित कोणीतरी तुम्ही सोडलेल्या नंबरवर कॉल करू शकेल आणि तुम्हाला परत आणू शकेल.

ओडोमोससारखे कोणतेही डास प्रतिबंधक क्रीम नेहमी तुमच्यासोबत ठेवा. समजा तुम्ही जंगलात कॅम्पिंग करत आहात आणि रात्रभर डास तुमच्याभोवती फिरत असतील, तर तुमची झोप विस्कळीत होईल आणि दुसऱ्या दिवशीही. प्रत्येक ट्रिपमध्ये ते तुमच्यासोबत ठेवा. कधीकधी जर तुम्ही रात्री काही वेळ हॉटेलच्या खोलीची खिडकी उघडली आणि नंतर काही डास खोलीत आले तर तुमची झोप देखील विस्कळीत होईल. अशा परिस्थितीत, ओडोमोस कामी येईल.

जर तुम्ही धोकादायक ट्रेकसाठी जात असाल आणि तेही हिवाळ्यात किंवा पावसाळ्यात, तर लक्षात ठेवा की हिवाळ्यात बर्फवृष्टी आणि पावसाळ्यात भूस्खलनामुळे तुम्हाला १ किंवा २ दिवस कुठेही अडकून राहावे लागू शकते. अशा हवामानात, जर तुम्ही कडक वेळापत्रक बनवून परतीची फ्लाइट किंवा ट्रेन बुक केली तर डोंगरात अडकल्यामुळे त्या दिवशी ट्रेन किंवा फ्लाइट प्रवास चुकण्याची शक्यता असते. हिवाळा आणि पावसाळ्यात, तुमच्या नियोजित कार्यक्रमात नेहमीच १ किंवा २ दिवस जास्त ठेवा किंवा सुरक्षित क्षेत्रात पोहोचल्यानंतरच परतीचा प्रवास बुक करा.

रात्रीच्या वेळी, नेहमी तुमच्या मोबाईलची बॅटरी, पॉवर बँक, कॅमेरा बॅटरी गरम कपड्यांच्या काही जाड थरांमध्ये गुंडाळा आणि त्यांना बॅगेत मध्यभागी दाबून ठेवा कारण रात्रीच्यावेळी अति थंडीमुळे, तुमच्या सर्व उपकरणांची बॅटरी ती न वापरताही जलद संपत राहील. जर तुम्ही ती उघडी ठेवली तर तुमच्या सर्व उपकरणांची बॅटरी रात्रभर पूर्णपणे डिस्चार्ज होईल.

जर तुम्ही कमी उंचीवरून जास्त उंचीवर विमानाने प्रवास करत असाल, तर विमानातून उतरण्यापूर्वी तुमचे शरीर पूर्णपणे झाकून टाका. बरेच लोक दिल्लीहून लेहला फक्त १ तासात विमानाने प्रवास करतात आणि त्यांचे शरीर फक्त १ तासात उंचीमध्ये इतका मोठा बदल सहन करू शकत नाही आणि ते लेहमध्येच आजारी पडतात आणि लगेचच विमानाने लेहला परत दिल्लीला निघून जातात.

औषधे/वैद्यकीय किट तुमच्यासोबत ठेवा. जर तुम्ही दररोज कोणतेही नियमित औषध घेत असाल, तर प्रवासाच्या दिवसानुसार सर्व औषधे सोबत घेऊन जाण्याचा प्रयत्न करा. कमीत कमी ५ दिवसांचे अतिरिक्त औषध सोबत ठेवा. असे गृहीत धरा की डोंगराळ भागातही तुमची औषधे फक्त मोठ्या शहरांमध्येच मिळू शकतात पण ट्रेकवर किंवा लहान ऑफ बीट गावांमध्ये नाही. म्हणून, नेहमी तुमच्यासोबत एक लहान वैद्यकीय किट ठेवा ज्यामध्ये सर्दी, ताप, अतिसार, अपचन, गॅस, वेदना, उलट्या इत्यादींसाठी औषधे असावीत. दुखापत झाल्यास, तुमच्याकडे काही क्रीम, पॅरासिटामॉल, गरम पट्टी, कापूस, लहान कात्री असावी. वैद्यकीय किटमध्ये इलेक्ट्रोलाइट, ओआरएस, एनोचे काही पॅकेटदेखील असावेत.

ट्रेकिंग किंवा बर्फाळ मार्ग खूप निसरडे असतात. जर तुम्ही सामान्य शूज घालून चाललात तर तुम्ही घसरून तुमची हाडे मोडतील. म्हणून, तुम्ही मजबूत आणि चांगल्या दर्जाचे ट्रेकिंग शूज सोबत ठेवावेत. जर तुम्ही लांब हिवाळ्याच्या ट्रॅकवर जात असाल तर तुमच्यासोबत अतिरिक्त शूज असले पाहिजेत. शूज वॉटरप्रूफ असल्यास उत्तम.

नेहमी एक अतिरिक्त मोबाइल सोबत ठेवा. जर तुमचा मोबाइल ट्रेक दरम्यान कुठेतरी हरवला तर किमान तुम्ही अतिरिक्त मोबाइलने फोटो काढू शकाल. जर तुमचा फोन पडला आणि स्क्रीन पूर्णपणे तुटली असेल तर तुम्ही या अतिरिक्त फोनमध्ये सिम टाकून व्यवस्थापित करू शकता. तुम्ही त्यात ऑफलाइन नकाशे आणि गाणीदेखील ठेवू शकता जेणेकरून तुम्ही मुख्य फोनची बॅटरी न संपवता या फोनवरून गाणी इत्यादी ऐकू शकाल. मुख्य फोनचा स्टोरेज भरल्यावर तुम्ही डेटा यामध्ये ट्रान्सफर करू शकता.

नेहमी तुमच्यासोबत एक शिट्टी ठेवा. जर तुम्ही कधी अज्ञात पर्वतांवर एकटे अडकलात आणि मदतीसाठी ओरडताना तुमचा घसा दुखत असेल तर शिट्टी वाजवा. कोणत्याही परिस्थितीत, डोंगरात शिट्टीचा आवाज ऐकू येताच स्थानिक लोक सावध होतात.

ट्रेक दरम्यान भरपूर पाणी प्या. वाटेत कोणतेही पेय आढळल्यास, त्याला प्राधान्य द्या. ट्रेकपूर्वी पोटभर जेवू नका.

योग्य पर्याय निवडा

साहसी खेळांच्या बाबतीत, प्रत्येक साहसासाठी शारीरिक ताकद, जोखीम पत्करण्याचे धाडस आणि आवश्यक कौशल्ये आवश्यक असतात.

तुमच्या आवडी आणि आराम पातळीनुसार खेळ निवडा. जर तुम्हाला उंचीची सोय असेल, तर रॉक क्लाइंबिंग किंवा पॅराग्लायडिंग तुमच्यासाठी एक चांगला पर्याय असू शकतो. जर तुम्हाला पाणी आवडत असेल, तर राफ्टिंग किंवा सर्फिंगचा विचार करा.

तुमची फिटनेस पातळी काय आहे ते देखील पहा. काही साहसी खेळ शारीरिकदृष्ट्या कठीण असतात, त्यांना सहनशक्ती आणि अधिक ताकद आवश्यक असते, तर काही गरम हवेच्या बलूनिंगसारखे शारीरिकदृष्ट्या कमी कठीण असतात. परंतु तरीही ते रोमांचक असतात. स्कूबा डायव्हिंगसारख्या काही क्रियाकलापांसाठी विशेष ठिकाणी प्रवास करावा लागू शकतो.

लक्षात ठेवा की योग्य खेळ निवडणे तुमच्या सुरक्षिततेबद्दल तसेच तुमच्या वैयक्तिक आराम आणि आवडीबद्दल आहे. जोखीम जाणून घ्या. जरी तुम्हाला थ्रिलकडे आकर्षित केले जाऊ शकते, तरी संभाव्य धोके आणि धोक्यांबद्दल जागरूक असणे तितकेच महत्त्वाचे आहे. उदाहरणार्थ, रॉक क्लाइंबिंगसाठी तुम्हाला शिसे पडणे आणि दोरी जळणे याबद्दल जागरूक असणे आवश्यक आहे, तर सर्फिंगसाठी प्रवाह आणि भरती-ओहोटीचे ज्ञान आवश्यक आहे.