grihshobhika marathi lifestyle article Archives

स्मार्ट होम लॉक : आता तुमच्या घराची सुरक्षा दुप्पट होईल, ते कसे वापरायचे ते शिका

* प्रतिभा अग्निहोत्री

स्मार्ट होम लॉक : अलिकडेच, इंदूरच्या एका व्यावसायिकाचा त्याच्याच पेंटहाऊसमध्ये मृत्यू झाला. संपूर्ण कुटुंब रात्री झोपलेले असताना, त्याच्या पेंटहाऊसमध्ये शॉर्ट सर्किट झाला, ज्यामुळे मुख्य दरवाजावरील इलेक्ट्रिक ऑटोमॅटिक स्मार्ट लॉक आपोआप लॉक झाला. जेव्हा कुटुंबाला आगीची जाणीव झाली आणि ते बाहेर पडण्यासाठी मुख्य दरवाजाजवळ गेले तेव्हा ऑटोमॅटिक इलेक्ट्रिक लॉक आपोआप बंद झाला, ज्यामुळे त्यांना बाहेर पडण्यासाठी बराच वेळ लागला.

कुटुंबप्रमुखाने कुटुंबातील इतर सदस्यांना बाहेर काढण्यात यश मिळवले, परंतु तो स्वतः पळून जाऊ शकला नाही आणि गुदमरून त्याचा मृत्यू झाला. आजकाल, मोठ्या बंगल्यांमध्ये, टाउनशिपमध्ये आणि घरांमध्ये, लोक सुरक्षेच्या उद्देशाने पारंपारिक लॉकऐवजी स्मार्ट लॉकचा वापर वाढवत आहेत. ते बसवल्याने चोरीचा धोका कमी होतो, त्याचबरोबर चाव्या हाताळण्याचा त्रास आणि त्या हरवण्याची भीती देखील दूर होते.

स्मार्ट होम लॉक म्हणजे काय?

पारंपारिक लॉकपेक्षा वेगळे, स्मार्ट लॉक हे एक इलेक्ट्रॉनिक लॉक आहे जे चावीऐवजी स्मार्टफोन अॅप, फिंगरप्रिंट, कोड किंवा व्हॉइस कमांड वापरून उघडता येते. तुमच्या स्मार्टफोनवर अॅप इन्स्टॉल करून, तुम्ही इंटरनेट अॅक्सेस असल्यास, कुठूनही दरवाजा लॉक किंवा अनलॉक करू शकता.

काही स्मार्ट लॉकमध्ये फिंगरप्रिंट स्कॅनर आणि कीपॅड देखील असतात, ज्यांना उघडण्यासाठी फिंगरप्रिंट मॅचिंग आवश्यक असते. त्याचप्रमाणे, काही लॉक गुगलच्या व्हॉइस असिस्टंट किंवा अमेझॉन अलेक्सा वापरून देखील अनलॉक करता येतात. तुम्ही तुमच्या गरजा आणि बजेटनुसार हे लॉक खरेदी करू शकता.

खरेदी करताना या गोष्टी लक्षात ठेवा :

* फिंगरप्रिंट, कीबोर्ड आणि मेकॅनिकल की असे अनेक पर्याय देणारे स्मार्ट डोअर लॉक खरेदी करा, जेणेकरून तुम्ही आपत्कालीन परिस्थितीत किंवा फोन कॉलमध्ये देखील तुमच्या घरात प्रवेश करू शकाल.

* नेहमी एका प्रतिष्ठित ब्रँडचे आणि मजबूत बॉडी असलेले लॉक खरेदी करा. सुरक्षिततेशी तडजोड होणार नाही याची खात्री करण्यासाठी अँटी-ड्रिल आणि अँटी-पिक वैशिष्ट्यांची तपासणी करा.

* फक्त विजेवर अवलंबून राहू नका; त्यांना जनरेटर किंवा इन्व्हर्टरशी जोडा जेणेकरून वीज गेली तरीही ते सुरळीतपणे काम करत राहतील.

* जर तुम्ही सुरक्षिततेबद्दल अधिक जागरूक असाल, तर फिंगरप्रिंट किंवा फेस रेकग्निशनसारखे बायोमेट्रिक पर्याय विचारात घ्या.

* काही लॉकमध्ये रिचार्जेबल बॅटरी असतात, तर काही अल्कलाइन बॅटरी वापरतात. जर तुम्ही नियमितपणे लॉक वापरत असाल, तर तुम्ही रिचार्जेबल बॅटरी वापरू शकता आणि जर तुम्ही ते कमी वेळा वापरत असाल, तर तुम्ही अल्कलाइन बॅटरी वापरू शकता.

* लॉक खरेदी करताना, लॉकच्या वॉरंटी आणि हमीकडे लक्ष द्या जेणेकरून गरज पडल्यास भविष्यात तुम्ही तुमचे अधिकार वापरू शकाल.

* डिझाइन आणि फिनिशिंगकडे विशेष लक्ष द्या जेणेकरून हे लॉक तुमच्या घराचे सौंदर्य वाढवतील.

आपत्कालीन परिस्थितीसाठी ही खबरदारी घ्या

* सर्व स्मार्ट लॉकमध्ये एक लपलेले कीहोल असते. स्मार्ट लॉक स्थापित करताना, विक्रेत्याला या कीहोलची माहिती विचारा जेणेकरून तुम्ही आपत्कालीन परिस्थितीत दरवाजा उघडू शकाल.

* जर सॉफ्टवेअर हँग झाले तर, स्वतः समस्या सोडवण्याचा प्रयत्न करण्याऐवजी, तुम्ही सेवा टीमला कॉल करू शकता.

* आपत्कालीन परिस्थितीत दरवाज्याजवळ हातोडा, लोखंडी रॉड किंवा स्लेजहॅमर ठेवा जेणेकरून गरज पडल्यास तुम्ही दरवाजा उघडू शकाल.

* शक्य असल्यास, एकाऐवजी दोन प्रवेशद्वार ठेवा, जेणेकरून आपत्कालीन परिस्थितीत तुम्ही दुसऱ्या दरवाजातून बाहेर पडू शकाल.

* आजकाल, स्मार्ट लॉक फायर डिटेक्टर सिस्टमशी जोडले जाऊ शकतात. याचा फायदा असा आहे की आग लागताच स्मार्ट लॉक आपोआप उघडतो, ज्यामुळे रहिवाशांना सहजपणे बाहेर पडता येते.

* घरातील प्रत्येक सदस्याला आपत्कालीन प्रतिसाद प्रक्रिया समजावून सांगा.

प्रवास टिप्स : तुमचा प्रवास संस्मरणीय बनवा

* नरेश कुमार पुष्कर्ण

जर तुम्ही सहलीचे नियोजन करत असाल, तर येथे काही टिप्स आहेत. या टिप्स फॉलो करून तुम्ही तुमचा प्रवास संस्मरणीय आणि सोपा बनवू शकता. तर, तुमच्या सहलीची तयारी कशी करायची ते जाणून घेऊया.

तयारी कशी करावी

* तुमच्या गंतव्यस्थानासाठी तयारी करा. तिथल्या हवामानानुसार कपडे पॅक करा. जास्त सामान भरू नये याची काळजी घ्या. जर तुम्ही लांबच्या प्रवासाला जात असाल, तर तुमच्यासोबत साबणाचा बार आणणे चांगले जेणेकरून तुम्ही ते धुवून वाळवू शकाल. जास्त वजन तुमच्या प्रवासात अडथळा ठरू शकते.

* तुमच्या बॅगेत दैनंदिन आवश्यक वस्तू पॅक करा जेणेकरून तुम्हाला प्रवासाची काळजी करण्याची गरज नाही.

* तुमच्यासोबत काही पुस्तके आणि डायरी नक्की ठेवा. तुम्हाला विद्यार्थी म्हणून समजता येईल अशी पुस्तके आणि एक डायरी जेणेकरून तुम्ही भेट दिलेल्या प्रत्येक ठिकाणाची माहिती लिहून ठेवू शकाल. यामुळे तुम्ही जिथे जाल तिथे मदत मिळवणे सोपे होते.

* तुमचे बस किंवा ट्रेनचे तिकीट आगाऊ सुरक्षित करा आणि ते तुमच्या बॅगेत अशा ठिकाणी ठेवा जिथे ते काढणे आणि दाखवणे सोपे होईल. तसेच, ओळखीसाठी तुमचे शाळा किंवा महाविद्यालयीन ओळखपत्र तुमच्यासोबत ठेवा.

* जर तुमच्याकडे कॅमेरा असेल तर तो तुमच्यासोबत ठेवा. जर तुमच्याकडे स्मार्टफोन असेल तर तुम्ही तो कॅमेरा म्हणून वापरू शकता. तसेच, तुमच्या स्मार्टफोन किंवा डिजिटल कॅमेऱ्यासाठी चार्जर पॅक करायला विसरू नका. जर तुमच्याकडे स्मार्टफोन किंवा कॅमेरा नसेल तर तुमच्या ओळखीच्या एखाद्या व्यक्तीसोबत चार्जरची व्यवस्था करा जेणेकरून तुम्ही तुमच्या सहलीचा प्रत्येक क्षण संस्मरणीय बनवू शकाल. तुमचा कॅमेरा किंवा स्मार्टफोन परत करताना, फोटो तुमच्या संगणकावर डाउनलोड करायला विसरू नका.

* आराम करण्यासाठी तुमच्या बॅगेत नेहमी जाड चादर ठेवा.

* तुम्ही भेट देत असलेल्या ठिकाणाबद्दल तपशीलवार माहितीसाठी इंटरनेटवर शोधा, ज्यामध्ये पर्यटन स्थळे आणि ऐतिहासिक स्थळे यांचा समावेश आहे. तसेच, कमीत कमी खर्चात या ठिकाणी तुमच्या सहलीचा आनंद कसा घ्यावा याची जाणीव ठेवा. उदाहरणार्थ, स्थानिक बस, ट्रेन, भाडे आणि इतर सुविधांबद्दल माहिती.

* जर तुम्ही कोणतेही औषध घेत असाल किंवा त्याची गरज असेल तर ते सोबत आणा. प्रवासादरम्यान तुम्हाला मळमळ किंवा उलट्या होत असतील तर गोळी सोबत आणा.

जर तुम्ही डोंगराळ भागात जात असाल तर

* जर तुम्ही डोंगराळ भागात प्रवास करत असाल तर स्थानिक हवामानासाठी योग्य कपडे सोबत आणा. लक्षात ठेवा, डोंगराळ भागात प्रवास करताना, स्वेटर जॅकेटसारखे उबदार कपडे सोबत आणण्याची खात्री करा, कारण उन्हाळ्यातही रात्री कधीकधी खूप थंडी असते.

* जर तुमच्याकडे रेनकोट असेल तर तो सोबत ठेवा, कारण डोंगराळ भागात अचानक पाऊस पडू शकतो. या परिस्थितीत हे उपयुक्त ठरेल. अशा ठिकाणी अशा वस्तू भाड्याने उपलब्ध असल्या तरी, ते तुमच्या बजेटवर ताण आणेल.

* अशा भागात प्रवास करताना, तुमचे सामान प्रथम प्लास्टिकच्या आवरणात पॅक करा आणि नंतर त्या बॅगमध्ये ठेवा. हे तुमचे सामान सुरक्षित ठेवेल आणि पावसात भिजण्यापासून रोखेल, तसेच ओलाव्यापासून त्यांचे संरक्षण करेल.

* या भागात प्रवास करताना सुकामेवा सोबत आणणे चांगले. थंडीत सुकामेवा उबदारपणा देतात.

* डोंगराळ भागात प्रवास करताना फ्लॅट शूज घाला. या भागासाठी स्पोर्ट्स शूज सर्वात योग्य आहेत.

* जर तुम्ही किनारपट्टीच्या भागात प्रवास करत असाल तर मुलांनी शॉर्ट्स आणि टी-शर्ट देखील घालावेत. मुली त्यांच्या सोयीनुसार स्विमसूट, शॉर्ट्स, शॉर्ट्स इत्यादी आणू शकतात. टॉवेल आणि अंडरवेअरचा सेट देखील आणण्याची खात्री करा.

* समुद्रकिनाऱ्यावर जाताना, कमीत कमी सामान घेऊन जा. अशा भागात फ्लॅट चप्पल किंवा फ्लिप-फ्लॉप अधिक आरामदायक असतात.

* समुद्राचे पाणी खारट असते आणि त्यामुळे पिण्यासाठी अयोग्य असते, म्हणून मिनरल वॉटर सोबत आणा. उपाशी राहू नका. स्नॅक्स आणि बिस्किटे ठेवा आणि डिहायड्रेशन टाळा.

* समुद्रकिनाऱ्यावर आंघोळ करताना, समुद्रात जास्त दूर जाऊ नका. लाटांशी खेळणे धोकादायक असू शकते. सेल्फी काढताना हे लक्षात ठेवा.

जर तुम्ही उष्ण प्रदेशात प्रवास करत असाल तर

* जर तुम्ही उष्ण मैदानी प्रदेशात प्रवास करत असाल तर टोपी आणि सनग्लासेस घालायला विसरू नका. टोपी तुमच्या डोक्याला कडक उन्हापासून वाचवेल, तर सनग्लासेस तुमच्या डोळ्यांचे रक्षण करतील.

* संध्याकाळी अशा भागात प्रवास करणे चांगले. दिवसा थंड ठिकाणी विश्रांती घ्या.

* जर तुम्ही संगीत प्रेमी असाल तर गिटारसारखे हलके वाद्य सोबत आणा. यामुळे तुमचा आनंद वाढेल.

* जर तुम्हाला उष्णता सहन होत नसेल किंवा नाकातून रक्त येत असेल तर औषधे सोबत आणा.

काही सामान्य टिप्स :

* तुम्ही जिथे जाल तिथे फोटो काढायला विसरू नका. ठिकाणी पोस्ट केलेल्या सूचनांचे पालन करा.

* सेल्फी काढताना सावधगिरी बाळगा आणि धोकादायक पोझेस टाळा, जसे की टेकडीवर किंवा समुद्रात खूप दूर पोझ देणे, बस ट्रेनमधून लटकणे किंवा छतावर चढणे.

* नैसर्गिक दृश्यांचा आनंद घेण्यास विसरू नका. तुम्ही स्थानिक संस्कृतीची माहिती मिळवू शकता आणि त्याबद्दल जाणून घेऊ शकता.

* स्वस्त खोली, धर्मशाळा इत्यादी तुमच्या राहण्याचा खर्च कमी करतील. जर तुमचा एखादा मित्र तिथे राहत असेल तर त्यांच्यासोबत योजना करा.

* विचार न करता पर्वतीय नद्यांमध्ये उडी मारू नका. त्यांची खोली अंदाजे नसते.

* सर्वत्र खेळणे टाळा. तुमच्या सामानाची स्वतः काळजी घ्या.

मिनिमलिस्ट ज्वेलरी : स्टाइलसह मिनिमलिस्ट ज्वेलरी घाला

* रजनी प्रसाद

मिनिमलिस्ट ज्वेलरी : दैनंदिन काम पूर्वीपेक्षा जास्त धावपळीचे झाले आहे आणि चांगले दिसणे हे एक कठीण काम बनले आहे. परंतु प्रत्येकाला स्टायलिश दिसायचे आहे, विशेषतः महिलांसाठी आणि या महिलांसाठी, मिनिमलिस्ट ज्वेलरी त्यांच्या शैलीचा एक भाग आहे.

मिनिमलिस्ट ज्वेलरी हा एक स्टेटमेंट पीस मानला जातो. तो आकाराने लहान असू शकतो, परंतु त्याचा लूक नेहमीच बोल्ड दिसतो. ती नोकरी करणारी महिला असो, तरुणी कॉलेजची विद्यार्थिनी असो किंवा गृहिणी असो, हे दागिने सर्व वयोगटातील आणि पार्श्वभूमीच्या महिलांमध्ये आवडते बनत आहेत. त्याचे आकर्षक डिझाइन मनमोहक आहेत. त्याचे साधे स्वरूप जितके सोपे आहे तितकेच आकर्षक आहे. हेच आकर्षण त्याची लोकप्रियता वाढवत आहे.

चला त्याचे अद्वितीय गुण शोधूया जे ते महिलांचे आवडते बनवत आहेत :

फॅशनेबल आणि ट्रेंडिंग : फॅशन आणि ट्रेंड ऋतूंप्रमाणे लवकर बदलत आहेत. मिनिमलिस्ट ज्वेलरी या फॅशनेबल जीवनशैलीचा साथीदार म्हणून काम करते. त्याचा साधा, समृद्ध लूक प्रत्येक ट्रेंडशी जुळतो आणि महिलांच्या शैलीला जुनाट होण्यापासून वाचवतो.

हलके : जेव्हा आपण दागिन्यांचा विचार करतो तेव्हा आपल्याला अनेकदा जड सेट्सचा विचार येतो. तथापि, मिनी ज्वेलरीमुळे आपल्या मनातील आणि शरीरातील हे जडपणा कमी झाला आहे. हे दागिने कमी धातू (सोने)पासून बनलेले आहेत, ज्यामुळे ते वजनाने खूप हलके झाले आहे. वजनाने हलके असले तरी, त्याचे मशीन काम ते मजबूत ठेवते.

खिशासाठी अनुकूल : सोने आणि चांदीच्या गगनाला भिडणाऱ्या किमतींमुळे, दागिने खरेदी करणे एक आव्हान बनत आहे. गेल्या काही वर्षांत, कोणतेही सोन्याचे दागिने पाकिटावर खूप ओझे होते, कारण हलके दागिने शोधणे कठीण होते. तथापि, मिनिमलिस्ट दागिन्यांचा ट्रेंड सुरू झाल्यापासून, ही समस्या लक्षणीयरीत्या कमी झाली आहे. आता, सर्व स्तरातील महिला त्यांच्या गरजा पूर्ण करणारे दागिने परवडू शकतात. कधीकधी, तरुण मुली देखील हे दागिने खरेदी करण्यासाठी त्यांच्या खिशातील काही पैसे वाचवताना दिसतात, जे त्यांच्या स्वावलंबनाचे आणि बचतीच्या समजुतीचे चांगले प्रतीक आहे.

गुणवत्ता : जरी हे दागिने कमी धातू आणि कॅरेटने बनवले असले तरी, त्याची गुणवत्ता उच्च राहते. इतर सोन्याच्या दागिन्यांप्रमाणेच कालांतराने त्याचे मूल्य वाढते.

सर्वोत्तम भेटवस्तू पर्याय : किमान दागिने हा एक अतिशय चांगला भेटवस्तू पर्याय बनत आहे. लग्न, साखरपुडा, वाढदिवस किंवा इतर शुभ प्रसंगी, भारतात प्राचीन काळापासून दागिने भेट म्हणून किंवा आशीर्वाद म्हणून देण्याची परंपरा आहे. तथापि, हा ट्रेंड प्रत्येकाच्या खिशाला बसेलच असे नाही. या ट्रेंडला पूर्ण करण्यासाठी किमान दागिने हा एक उत्तम पर्याय आहे.

वाहून नेण्यास सोपे : हे दागिने घालण्यास जितके सोपे आहेत तितकेच ते वाहून नेण्यासही सोपे आहेत. पूर्वी, एखाद्या कार्यक्रमासाठी दूरच्या गावात प्रवास करताना, दागिने सोबत घेऊन जाणे आणि प्रवासात ते हाताळणे एक आव्हान मानले जात असे. पण आता, लहान दागिन्यांसह, ते एक वारा आहे. त्यासाठी मोठ्या बॉक्स किंवा पॅकेजिंगची आवश्यकता नाही; ते एका लहान पाउच किंवा खिशात बसते.

काम करणाऱ्या महिलांची पहिली निवड : ऑफिसला जाणाऱ्या महिलांसाठी, विशेषतः विवाहित महिलांसाठी दागिने घालणे हे एक आव्हान होते, कारण त्यावेळी हलके दागिने उपलब्ध नव्हते आणि ऑफिसमध्ये मोठे, चमकदार दागिने घालणे औपचारिक दिसत नव्हते. किमान दागिन्यांनी ही समस्या सोडवली आहे. त्याचा साधा आणि सुंदर लूक औपचारिक पोशाखांसोबत उत्तम प्रकारे मिसळतो, ज्यामुळे तो काम करणाऱ्या महिलांमध्ये एक लोकप्रिय पर्याय बनतो.

ज्यांना दागिने घालता येत नाहीत त्यांच्यासाठीही : अनेक महिलांना दागिने घालायला आवडत नाहीत. तरीही, कुटुंबातील सदस्यांच्या आग्रहास्तव किंवा महत्त्वाच्या कार्यक्रमांसाठी त्यांना ते घालावे लागते. त्या महिलांसाठी हा एक उत्तम पर्याय आहे. ते घालणे आणि वाहून नेणे सोपे आहे.

प्रत्येक पोशाखाशी जुळणारे : मिनिमलिस्ट दागिन्यांचे डिझाइन इतके स्वच्छ आणि सुंदर आहेत की तुम्ही एथनिक, कॅज्युअल किंवा पार्टी पोशाख परिधान करत असलात तरी ते कोणत्याही पोशाखाला पूरक असतात आणि तुमचे सौंदर्य वाढवतात. तुम्ही पार्टी, फंक्शन किंवा ऑफिसमध्ये कुठेही उभे असलात तरी, त्याचे अनोखे डिझाइन नक्कीच लक्ष वेधून घेतात.

डेस्टिनेशन वेडिंग : कमी बजेटमध्ये डेस्टिनेशन वेडिंग कसे करावे

* प्रतिभा अग्निहोत्री

डेस्टिनेशन वेडिंग : लग्नाचा हंगाम सुरू झाला आहे आणि आजकाल प्रत्येक तरुणाला त्यांचे लग्न एक गोड आणि अनोखी आठवण बनवायची आहे. आजकाल लग्न म्हणजे फक्त दोन कुटुंबांचे किंवा वधू-वरांचे मिलन नाही तर लग्न करणाऱ्या जोडप्याच्या आयुष्यातील एक महत्त्वाचा कार्यक्रम आहे. हा कार्यक्रम संस्मरणीय बनवण्यासाठी, आजकाल डेस्टिनेशन वेडिंगचा ट्रेंड वाढला आहे.

डेस्टिनेशन वेडिंग म्हणजे दुसऱ्या शहरात किंवा पर्यटन स्थळी लग्न करणे. डेस्टिनेशन वेडिंग हे नियमित लग्नापेक्षा थोडे महाग असतात, परंतु काही गोष्टी विचारात घेतल्यास, तुम्ही कमी खर्चात डेस्टिनेशन वेडिंग करू शकता.

जर तुम्ही येत्या लग्नाच्या हंगामात डेस्टिनेशन वेडिंगची योजना आखत असाल, तर खालील टिप्स खूप उपयुक्त आहेत :

एअरलाइन्स आणि हॉटेल्ससोबत भागीदारी करार सुरक्षित करणे

डेस्टिनेशन वेडिंगचा सर्वात मोठा खर्च म्हणजे पाहुण्यांची वाहतूक करणे. जर तुमच्याकडे मोठ्या संख्येने पाहुणे असतील आणि तुम्हाला विमानाने जायचे असेल, तर तुम्ही ग्रुप बुकिंग करून लक्षणीय बचत करू शकता. एअरलाइन्स एकाच वेळी २०-३० लोकांना बुकिंग करण्यासाठी सवलत देतात. हॉटेल्सदेखील राहण्यासाठी आणि प्रवासासाठी ऑफर देतात, म्हणून तुम्ही दोन्ही एकत्र बुकिंग करून तुमच्या खर्चावर १५-२०% बचत करू शकता.

सहकार्याद्वारे तुमचे बजेट वाचवा

आजकाल सोशल मीडियावर सहकार्य खूप ट्रेंडिंग आहे. विविध ब्रँड प्रमोशनसाठी दागिने डिझाइनर्स, डेकोरेटर्स आणि छायाचित्रकारांना प्रायोजकत्व देतात. त्या बदल्यात, तुम्ही त्यांची उत्पादने वापरली पाहिजेत आणि सोशल मीडियावर किंवा कार्डद्वारे क्रेडिट मिळवले पाहिजे. या प्रकारच्या सहकार्यामुळे तुमचे बजेट लक्षणीयरीत्या वाचू शकते.

सर्व समारंभांसाठी एकच ठिकाण निवडा

लग्न, संगीत आणि रिसेप्शन वेगवेगळ्या ठिकाणी निवडल्याने प्रकाशयोजना, सजावट आणि वाहतुकीसाठी वेगवेगळे खर्च येतात. हे टाळण्यासाठी, सर्व समारंभ एकाच ठिकाणी आयोजित करा, जरी तुम्ही समारंभानुसार सेटअपमध्ये किरकोळ बदल करू शकत असला तरीही. यामुळे २०-२५% पर्यंत बचत होऊ शकते.

ई-निमंत्रणे आणि डिजिटल फोटोबुक किफायतशीर आहेत

पारंपारिक छापील कार्डे आणि भेटवस्तूंवर लाखो रुपये अनावश्यकपणे खर्च केले जातात आणि ते कचऱ्याच्या टाकीत जातात.

हे दिवस डिजिटल युगाचे आहेत. कस्टम ई-कार्ड किंवा व्हिडिओ आमंत्रणे वापरा. हे काही मिनिटांत पाहुण्यांपर्यंत पोहोचतात. अल्बमऐवजी डिजिटल फोटोबुक तयार केल्याने तुमची खूप बचत होऊ शकते.

ऑफ-सीझनमध्ये लग्न करा

लग्नाच्या हंगामात हॉटेल, फ्लाइट, सजावट आणि केटरिंगच्या किमती गगनाला भिडतात. ऑफ-सीझनमध्ये तुम्ही खर्च कमी करू शकता.

मेनूमध्ये स्थानिक ट्विस्ट जोडा

तुमच्या डेस्टिनेशन वेडिंगमध्ये स्टँडर्ड मेनूसह स्थानिक पाककृती समाविष्ट करा. हे तुमच्या पाहुण्यांना केवळ एक नवीन चव देणार नाही तर तुमचे बजेट देखील राखेल. स्थानिक केटरर्स परवडणाऱ्या किमतीत उपलब्ध आहेत, ज्यामुळे तुमच्या लग्नाला उत्सवाचा अनुभव मिळेल.

भाड्याने घेतलेल्या वस्तूंचा अनुभव घ्या

आजकाल दागिने आणि पोशाख भाड्याने घेणे खूप लोकप्रिय आहे. यामुळे तुम्हाला फॅशनेबल दागिने आणि पोशाख खूप कमी किमतीत घेऊन जाण्याची परवानगी मिळते. काही दागिने आणि पोशाख खरेदी करून आणि उर्वरित भाड्याने घेऊन तुम्ही खूप बचत करू शकता.

पाहुण्यांची संख्या मर्यादित करा

डेस्टिनेशन वेडिंगसाठी पाहुण्यांना एका ठिकाणाहून दुसऱ्या ठिकाणी ट्रेन, फ्लाइट किंवा बसने नेण्याची आवश्यकता असल्याने, पाहुण्यांची संख्या जितकी कमी असेल तितके लग्न अधिक किफायतशीर होईल.

कोविड-१९ साथीची सुरुवात आधीच झाली असल्याने, मर्यादित पाहुण्यांच्या उपस्थितीत लग्ने आयोजित केली जात आहेत. मर्यादित पाहुण्यांसह लग्न करून, तुम्ही स्थानिकांसाठी स्वतंत्र रिसेप्शनची योजना आखू शकता.

भांडी धुण्याचे उपाय : तुमची भांडी कशी चमकवायची

* प्रतिनिधी

भांडी धुण्याचे उपाय : घर सजवण्यापासून ते चमकवण्यापर्यंत, स्वयंपाकघर महत्त्वाची भूमिका बजावते. स्वयंपाक करण्यापासून भांडी स्वच्छ करण्यापर्यंत, सर्वकाही महत्त्वाचे आहे. भांडी चमकवणे हे एक कठीण काम आहे. ते जाळणे हे आणखी आव्हानात्मक काम असू शकते. जर तुमची भांडी जळाली असतील आणि प्रत्यक्षात आहेत त्यापेक्षा जुनी दिसत असतील, तर आज आम्ही काही पद्धती सांगू ज्या तुम्ही त्यांना त्रास न देता स्वच्छ करण्यासाठी आणि त्यांना अगदी नवीन चमक देण्यासाठी वापरू शकता.

१. काचेच्या भांड्या आणि कप स्वच्छ करण्यासाठी साबणाचे पाणी वापरा. यामुळे तुमची भांडी नवीन दिसतील.

२. पितळी भांडी स्वच्छ करण्यासाठी, एक लिंबू अर्धे कापून त्यावर मीठ शिंपडा आणि भांड्यांवर घासून घ्या. तुमची भांडी चमकतील आणि तुमचे स्वयंपाकघरही सुंदर दिसेल.

३. भांड्यांमधील घाण साफ करण्यासाठी, पाण्यात थोडे व्हिनेगर आणि लिंबाचा रस उकळवा. यामुळे तुमची भांडी स्वच्छ आणि स्वच्छ होतील.

४. जळलेली भांडी स्वच्छ करण्यासाठी, त्यात एक कांदा घाला आणि ते पूर्णपणे उकळवा. नंतर डिश साबणाने स्वच्छ करा. तुमची जळलेली भांडी पुन्हा नवीन दिसतील.

५. अॅल्युमिनियमची भांडी चमकवण्यासाठी, डिशवॉशिंग पावडरमध्ये थोडे मीठ मिसळा आणि ती स्वच्छ करा. यामुळे तुमची भांडी खराब न होता स्वच्छ होतील.

६. स्टीलच्या भांड्यांवर कांद्याचा रस आणि व्हिनेगर समान प्रमाणात घासल्याने ती चमकतील.

७. प्रेशर कुकरमधील डाग साफ करण्यासाठी, कुकरमध्ये पाणी, १ चमचा वॉशिंग पावडर आणि अर्धा लिंबू उकळवा. नंतर, डिश स्क्रबरने हलक्या हाताने घासून घ्या.

८. स्निग्ध भांडी स्वच्छ करण्यासाठी, त्यांना कापडावर व्हिनेगरने घासून घ्या, नंतर साबणाने चांगले धुवा.

बेड मेकिंग : आता तुम्हीही तुमचा स्वतःचा अद्भुत बेड बनवू शकता

* शैलेंद्र सिंह

बेड मेकिंग : आता इतकी सोपी तंत्रज्ञान अस्तित्वात आली आहे की कोणीही सहजपणे लाकडी बेड बनवू शकतो. विशेष म्हणजे असेंब्ली प्रक्रिया इतकी सोपी आहे की त्यासाठी सुताराचीही आवश्यकता नाही.

जेव्हा आपण बेडरूमसाठी उत्तम बेडबद्दल बोलतो तेव्हा नेहमीच लाकूड कुठून येईल याची चिंता असते? लाकूड कसे ओळखायचे? प्लायवुडपासून बनवलेला बेड टिकाऊ असेल का? कोणत्या प्रकारचा सुतार तो बनवू शकेल? जर कारागीर योग्य नसेल तर काय? तो जास्त पैसे घेईल का? फर्निचर आपल्या बेडरूमशी जुळेल का? या सर्व प्रश्नांनी त्रस्त होऊन, लोक नवीन बेड किंवा फर्निचर खरेदी करण्याचे स्वप्न सोडून देतात.

तंत्रज्ञानाने ही समस्या सोडवली आहे. मनोरंजक गोष्ट म्हणजे तुम्ही सुताराच्या मदतीशिवाय तुमचा स्वतःचा बेड बनवू शकता. त्यासाठी सुतार किंवा स्क्रू आणि खिळ्यांसारख्या आवश्यक साहित्याची आवश्यकता नाही. स्वतःचा बेड बनवण्याचा आणि त्यावर झोपण्याचा आनंद हा एक अनोखा अनुभव आहे. ते केवळ तुमच्या गरजा आणि शैलीनुसार तयार केलेले नाही तर ते मजबूत, परवडणारे आणि टिकाऊ देखील आहे.

अंगभूत किंवा कस्टमाइज्ड फर्निचर

स्वयं-असेंबल केलेल्या फर्निचरला “अंगभूत” किंवा “कस्टमाइज्ड फर्निचर” म्हणतात. ते जागेचा जास्तीत जास्त वापर करते आणि त्याच्या उत्कृष्ट डिझाइनसाठी लोकप्रिय आहे. ते भिंती आणि फरशीशी जुळू शकते. फर्निचर आता लाकडी रंगांपुरते मर्यादित नाही. ते पाणी आणि इतर साहित्यांना प्रतिरोधक आहे. गरजेनुसार ते मजबूत करण्यासाठी स्टील रॉडचा वापर देखील केला जातो.

या उत्पादनांमध्ये बेड, सोफा, वॉर्डरोब, बुकशेल्फ, किचन कॅबिनेट, बाथरूम व्हॅनिटी आणि लहान सजावटीचे आणि आवश्यक शेल्फ, टेबल आणि बरेच काही समाविष्ट आहे. त्याचे वैशिष्ट्य म्हणजे ते प्रत्येक इंच जागेचा वापर करते. अंगभूत फर्निचर घराला एक सुव्यवस्थित आणि आकर्षक देखावा प्रदान करते. ते सहसा भिंती किंवा जमिनीला जोडलेले असते, ज्यामुळे ते मजबूत आणि स्थिर होते. यामुळे खोलीच्या कोपऱ्यांचा इष्टतम वापर करता येतो.

ते कसे बसवायचे

बिल्ट-इन फर्निचर दोन प्रकारे बसवता येते. जर ग्राहकांना ते स्वतः बसवायचे असेल, तर त्यांना प्रथम टूल किट खरेदी करावी लागेल. हे फर्निचरमध्ये समाविष्ट नाही. एकदा खरेदी केल्यानंतर, वारंवार खरेदी टाळण्यासाठी ते चांगल्या स्थितीत ठेवले पाहिजे. त्यात एक स्क्रू ड्रायव्हर आणि विविध स्क्रू ओपनर असतात. आवश्यकतेनुसार नट आणि बोल्ट काढण्यासाठी हे स्क्रू ड्रायव्हरमध्ये बसवता येतात. टूल किटमध्ये हातोडा आणि प्लायर्सदेखील असतात. संपूर्ण फर्निचर बसवण्यासाठी हे टूल किट वापरले जाते.

जर तुम्ही स्वतः फर्निचर बसवू शकत नसाल, तर एक सुतार तुमच्याकडे पाठवला जाऊ शकतो. तो वेगळा शुल्क आकारतो. उदाहरणार्थ, जर एका बेडची किंमत १३,००० रुपये असेल, तर तुम्हाला सुताराला ४,००० रुपये अतिरिक्त द्यावे लागतील. फर्निचर स्वतः बसवणे अत्यंत सोपे आहे. फर्निचरसोबत एक पुस्तिका दिली आहे, जी कधी काय करावे याबद्दल चरण-दर-चरण सूचना ग्राफिकली स्पष्ट करते. कोणत्या स्क्रू किंवा नटबोल्टसाठी कोणते साधन वापरायचे हे चित्रांमध्ये दाखवले आहे. फर्निचरमध्ये एकही अतिरिक्त नट किंवा बोल्ट समाविष्ट नाही. जर एकही पायरी चुकीची असेल, तर फिटिंग अपूर्ण राहील. मार्गदर्शक तत्त्वांनुसार फर्निचर बसवणे अत्यंत सोपे आहे. स्क्रू आणि नटबोल्ट इतके चांगले बनवलेले आहेत आणि लॉकिंग सिस्टम इतकी कार्यक्षम आहे की फर्निचर हलत नाही. ते हलवण्याचा एकमेव मार्ग म्हणजे ते काढून टाकणे.

फर्निचर कोणती कंपनी बनवते?

फर्निचरची किंमत त्याच्या आकार, लाकूड आणि डिझाइनवरून ठरवली जाते. IKEA ही जगातील सर्वात प्रसिद्ध कंपनी आहे, जी लाकूड आणि तत्सम उत्पादनांपासून उत्कृष्ट डिझाइन केलेले फर्निचर बनवते. IKEA ही एक स्वीडिश कंपनी आहे. १९४३ मध्ये इंग्वर कंप्राड यांनी स्थापन केलेल्या त्यांचे स्वप्न कमी किमतीत प्रत्येक घरात दर्जेदार फर्निचर पोहोचवण्याचे होते. २००८ पासून, IKEA ने स्वतःला जगातील सर्वात मोठे फर्निचर उत्पादक म्हणून स्थापित केले आहे. कंपनीचे मुख्यालय नेदरलँड्समधील डेल्फ्ट येथे आहे आणि चीनमधील विविध शहरांमध्ये त्याचे कारखाने आहेत. २०१८ मध्ये, IKEA ने भारतातील हैदराबादमध्ये पहिले स्टोअर उघडले. त्यानंतर, त्यांनी नवी मुंबई आणि बेंगळुरूमध्ये स्टोअर उघडले. IKEA भारतातील ४० शहरांमध्ये दुकाने उघडण्याचे उद्दिष्ट ठेवते.

स्वीडन हा भारतापेक्षा खूपच लहान देश आहे. असे असूनही, त्याची फर्निचर कंपनी, IKEA, भारतीय फर्निचर बाजारपेठेत मक्तेदारी प्रस्थापित करण्यात यशस्वी झाली आहे. भारतातील कंपन्या आता अशाच प्रकारे आपला व्यवसाय वाढवत आहेत. स्वीडन हा उत्तर युरोपातील नॉर्डिक प्रदेशाचा भाग आहे. स्वीडन आकाराने मोठा आणि लोकसंख्येने लहान आहे. त्याची लोकसंख्या अंदाजे १५ दशलक्ष आहे, जी जगातील लोकसंख्येच्या ०.१३ टक्के आहे. २० ते ६४ वयोगटातील ८४ टक्के पुरुष आणि ८२ टक्के महिला येथे नोकरी करतात.

स्वीडन इतका लांब आहे की दक्षिण टोक बर्फाने झाकलेले असतानाही त्याचा उत्तरेकडील भाग बर्फाने झाकलेला राहतो. त्याच्या भूभागाचा दोन तृतीयांश पेक्षा जास्त भाग जंगलांनी व्यापलेला आहे आणि त्यात अंदाजे 100,000 तलाव आहेत. हा युरोपमधील पाचवा सर्वात मोठा देश आहे आणि अंदाजे कॅलिफोर्नियाच्या आकाराचा आहे. स्टॉकहोम, गोथेनबर्ग आणि मालमो ही त्याची प्रमुख शहरे आहेत. स्वीडिश निर्यातीमध्ये लाकूड उत्पादने, तसेच वाहने आणि यंत्रसामग्री, औषधी, रसायने, इलेक्ट्रॉनिक्स, खनिजे, ऊर्जा, अन्न, शूज आणि कपडे यांचा समावेश आहे.

IKEA घन लाकडी चौकटी आणि स्लॅटसह फर्निचर बनवते. ते ओक, अक्रोड, गुलाबवुड आणि सागवानसारख्या लाकडाचा देखील वापर करते. प्लायवुडसाठी इंजिनिअर केलेले लाकूड देखील वापरले जाते. IKEA सारख्या इतर अनेक कंपन्या विविध शैलींमध्ये समान फर्निचर बनवतात. MD Tradeline ही त्यापैकी सर्वात प्रमुख आहे. दगड आणि फर्निचरच्या क्षेत्रात ही एक विश्वासार्ह कंपनी आहे. ती भारतासह जगभरात आपले फर्निचर वितरित करत आहे. कंपनीचे अध्यक्ष मुरलीधर आनंदीलाल म्हणतात, “कुशल कारागिरी आणि गुणवत्ता ही आमची ताकद आहे. आमची उत्पादने तुम्हाला अपेक्षित असलेलीच आहेत.”

इंजिनिअर केलेले लाकूड किती मजबूत असते?

आजचे परवडणारे आणि टिकाऊ फर्निचर हे इंजिनिअर केलेल्या लाकडापासून बनवले जाते, ज्याला कंपोझिट लाकूड असेही म्हणतात. ते लाकडाचे तंतू आणि कण एकत्र चिकटवून बनवले जाते. त्यावर पॉलिमर थर लावला जातो. ते गुळगुळीत आणि चमकदार बनवण्यासाठी रेझिनचा वापर केला जातो, ज्यामुळे लाकूड लवकर खराब होत नाही.

इंजिनिअर केलेले लाकडाचे अनेक प्रकार आहेत. प्लायवुड लाकडाचे पातळ थर एकत्र चिकटवून बनवले जाते. लाकडाचे मोठे पट्टे एकत्र चिकटवून ओरिएंटेड स्ट्रँड बोर्ड (OSB) बनवले जाते. लहान लाकडाचे कण एकत्र चिकटवून पार्टिकलबोर्ड बनवला जातो. लाकडाचे तंतू एकत्र चिकटवून मध्यम घनता फायबरबोर्ड (MDF) बनवले जाते. लाकडाच्या पातळ पट्ट्या एकत्र चिकटवून लॅमिनेटेड व्हेनियर लाकूड (LVL) बनवले जाते. लाकडी स्लॅब लांबीच्या दिशेने चिकटवून क्रॉस-लॅमिनेटेड लाकूड (CLT) बनवले जाते.

इंजिनिअर केलेले लाकूड लाकडापेक्षा मजबूत आणि अधिक टिकाऊ असते. रासायनिक उपचारांमुळे ते वाळवी-प्रतिरोधक बनते. ते पाण्याने कुजण्यास संवेदनशील नसते. ओलाव्यामुळे ते आकुंचन पावत नाही किंवा विस्तारत नाही. ते नैसर्गिक लाकडापेक्षा कमी महाग आहे, त्यामुळे त्यापासून बनवलेले फर्निचर कमी खर्चिक बनते. विविध डिझाईन्स तयार करणे सोपे आहे. ते आगीत जळत नाही. अत्यंत कठीण परिस्थितीतही ते फक्त धुमसते, ज्यामुळे आगीमुळे होणारे नुकसान कमी होऊ शकते.

इंजिनिअर केलेल्या लाकडावरील आयात शुल्क किंमत आणि वापरल्या जाणाऱ्या उत्पादनांच्या प्रकारानुसार १५ ते २५ टक्के असते. शिवाय, फर्निचरच्या किमतीनुसार जीएसटी आकारला जातो. भारतात लाकडी फर्निचरवर साधारणपणे १८% जीएसटी लागतो. लक्झरी फर्निचर, लोखंड आणि लाकडी फर्निचरवर २८% जीएसटी येतो. लाकडी आणि प्लास्टिक फर्निचरवर १८% जीएसटी येतो. किंमतीनुसार, १०,००० पर्यंत १२%, १०,००० ते २५,००० साठी १८% आणि २५,००० पेक्षा जास्त किमतीच्या वस्तूंवर २८% जीएसटी आहे.

भारतात “बिल्ट-इन” किंवा “कस्टमाइज्ड फर्निचर” ची मागणी झपाट्याने वाढत आहे. जर सरकारने या व्यवसायाला पाठिंबा दिला तर देशांतर्गत कंपन्या आयकेईए सारख्या परदेशी कंपन्यांशी स्पर्धा करू शकतात. यामुळे रोजगाराच्या संधी निर्माण होतील आणि फर्निचर बाजाराचा खर्च कमी होईल, ज्यामुळे बेरोजगारांना रोजगाराच्या संधी उपलब्ध होतील. सध्या भारतात लाकूडकाम करणे अत्यंत कठीण, महाग आणि वेळखाऊ आहे. एक सुतार दिवसाला ८०० ते १५०० रुपये कमावतो आणि फक्त आदिम अवजारांचा वापर करतो. नवीन पॉवर टूल्स आणि नट अँड बोल्ट नसल्यामुळे उत्पादित उत्पादने कमी सुंदर होतात.

फर्निचरची काळजीपूर्वक काळजी

इंजिनिअर्ड लाकूड हे नैसर्गिक लाकडापेक्षा वेगळे असते. त्याची काळजीपूर्वक देखभाल करणे आवश्यक आहे. जर हे पाळले तर फर्निचर बराच काळ टिकेल.

जेव्हा फर्निचर पाठवले जाते तेव्हा ते त्याची वजन सहन करण्याची क्षमता दर्शवेल. वजन मर्यादा ओलांडू नका.
जर फर्निचर घाणेरडे असेल तर ते प्रदान केलेल्या स्वच्छता रसायनांनी स्वच्छ करा.
ओरखडे किंवा डेंट्स टाळण्यासाठी फर्निचरची पुनर्रचना करताना काळजी घ्या.
स्क्रू आणि बोल्ट घट्ट आणि सुरक्षित आहेत याची खात्री करण्यासाठी वेळोवेळी तपासा.
फर्निचर हलवताना किंवा दुरुस्ती करताना ओरखडे आणि डेंट्सपासून संरक्षण करण्यासाठी कव्हर किंवा ब्लँकेट वापरा.
फर्निचरला त्याचे आयुष्य टिकवण्यासाठी नियमित स्वच्छता, पॉलिशिंग आणि आर्द्रतेपासून संरक्षण आवश्यक आहे.

प्रेरणा : आज जगा, उद्या अनिश्चित आहे

* किरण आहुजा

प्रेरणा : आपल्यापैकी बहुतेक जण आपले आयुष्य पुढे ढकलत राहतात, असा विचार करून की आपण आणखी एक दिवस जगू, जेव्हा आपल्याकडे वेळ असेल, जेव्हा आपण चांगल्या मूडमध्ये असतो. वास्तविकता अशी आहे की सर्वात मौल्यवान क्षण म्हणजे आज आपल्याकडे असलेला क्षण.

आपण मानव अनेकदा भविष्याच्या काळजीत वर्तमान विसरतो. आपल्याला वाटते की जेव्हा सर्वकाही परिपूर्ण असेल, तेव्हा आपण जगू, नंतर आपण उत्सव साजरा करू, नंतर आपण स्वतःसाठी वेळ काढू. पण तुम्ही कधी विचार केला आहे का की तो दिवस कधी येईल का? आपल्या कपाटात सुंदर कपडे असतात, काही खास प्रसंगी घालण्याची वाट पाहत असतात. पण तो प्रसंग एकतर येत नाही, किंवा जेव्हा येतो, तेव्हा आपण ते घालण्याऐवजी दुसरे निमित्त शोधतो. त्याचप्रमाणे, आपण आपल्या आयुष्यातील मौल्यवान क्षण “खास वेळेसाठी” जपतो आणि तो वेळ बहुतेकदा कधीच येत नाही.

आजचा दिवस खास बनवा

प्रत्येक दिवस, प्रत्येक सकाळ, एक नवीन संधी घेऊन येते. स्वतःला समजून घेण्याची, प्रियजनांसोबत वेळ घालवण्याची आणि जीवन अनुभवण्याची ही संधी आहे. पण आपण ती संधी ओळखण्यात अपयशी ठरतो. आपण यंत्रांसारखे काम करतो, असा विचार करतो की एके दिवशी आपल्याला थोडी विश्रांती मिळेल, एके दिवशी सर्व काही ठीक होईल, एके दिवशी आपण जीवन पूर्ण जगू. पण तो “एक दिवस” कॅलेंडरवर लिहिलेला नाही; आपल्याला तो “आज” मध्ये शोधावा लागतो. लहानपणापासून आतापर्यंत आपण धावत आलो आहोत. लहानपणी, आपल्याला वाटायचे की आपण मोठे झाल्यावर आपल्याला स्वातंत्र्य मिळेल. जेव्हा आपण मोठे झालो तेव्हा आपल्याला सांगण्यात आले की आपल्याला नोकरी मिळाली की आपल्याला शांती मिळेल. एकदा आपल्याकडे नोकरी झाली की आपल्याला सांगितले गेले की आपल्याकडे कुटुंब आणि जबाबदाऱ्या आहेत आणि आपण नंतर जगू. आणि जेव्हा आपल्याला शेवटी वेळ मिळतो तेव्हा आपले शरीर थकलेले असते, आपले मन थकलेले असते आणि जीवनातील अनेक सुंदर क्षण आधीच निघून गेले आहेत.

उद्या चांगला बनवण्याचा सर्वोत्तम मार्ग म्हणजे आज पूर्ण सत्य आणि गांभीर्याने जगणे. जेव्हा सर्व काही आपल्या मनाप्रमाणे घडते तेव्हा आनंद सापडत नाही, तर जेव्हा आपण प्रत्येक परिस्थितीत चांगले शोधू लागतो तेव्हाच आनंद मिळतो. प्रत्येक दिवसाला एक भेट म्हणून पहा. छोट्या छोट्या गोष्टींमध्येही आनंद शोधा. स्वतःसाठी जगा. कारण हे जीवन तुमचे आहे आणि प्रत्येक भूतकाळातील क्षण कधीही परत येत नाही.

आनंद बाहेर नसतो, तो आपल्या दैनंदिन क्षणांमध्ये असतो

आपल्याला वाटते की आनंदासाठी काहीतरी मोठे आवश्यक असते – एक मोठी गाडी, एक मोठे घर, मोठे यश. पण सत्य हे आहे की, आनंद बाहेर नसतो; तो आपल्या दैनंदिन जीवनातील लहान क्षणांमध्ये असतो – आपल्या मुलांच्या हास्यांमध्ये, मित्राच्या संस्मरणीय शब्दांमध्ये, आपल्या आईने शिजवलेले अन्न, जुने गाणे ऐकताना ओसंडून वाहणाऱ्या भावनांमध्ये. आपण हे क्षण ओळखण्याची आणि जगण्याची सवय लावली पाहिजे. जीवनाचे खरे आनंद छोट्या छोट्या गोष्टींमध्ये लपलेले असतात. आपल्याला फक्त ते जगायला शिकण्याची आवश्यकता आहे.

परिपूर्ण क्षणाची वाट पाहू नका

जीवन परिपूर्ण नसते आणि कोणताही क्षण कधीही परिपूर्ण नसतो. पण जेव्हा आपण प्रत्येक क्षण पूर्णपणे जगतो तेव्हा तो आपोआप खास बनतो. म्हणून आजच तुमचे सर्वोत्तम कपडे घाला, आजच तुमचा आवडता चहा प्या, आजच तुमच्या मित्रांशी गप्पा मारा आणि आजच तुमच्या प्रियजनांना मिठी मारा, कारण उद्या कदाचित नसेल. सर्वात दुःखाची गोष्ट म्हणजे जेव्हा आपल्याला हे कळते तेव्हा खूप उशीर झालेला असतो.

एकटे पालक : शाप किंवा वरदान

* मदनलाल गुप्ता

एकविसाव्या शतकात, एकटे पालक या नावाने एक नवीन शब्द शब्दकोशात जोडला गेला आहे. भारतातही एकटे पालक ही प्रथा खूप वेगाने वाढत आहे. पूर्वी, आजारपण, युद्ध, मृत्यूमुळे एकटे पालक असणे ही एक सक्ती होती. नंतर विधवा किंवा विधुर मुले वाढवत असत. मुले असलेली विधवा किंवा मुले असलेली विधुर ही एकटे पालक म्हणून ओळखली जात नव्हती. पूर्वी, कुमारी आईची कल्पनाही केली जात नव्हती, सुसंस्कृत समाजात, कुमारी आई हा एक अतिशय घृणास्पद शब्द मानला जात असे, परंतु आता तो एक सामान्य शब्द आहे. आता तो आवडू लागला आहे. इतकेच नाही तर आता तो एक प्रथा आणि स्टेटस सिम्बॉल बनला आहे. जरी त्या वेळी अविवाहित माता नसल्या तरी, अशा महिलेला कोणीही घर भाड्याने देत नव्हते.

अविवाहित पुरुषांचीही परिस्थिती अशीच होती, पण आता काळ बदलला आहे. त्या काळात फक्त विवाहित जोडप्यांनाच मुले जन्माला घालण्याचा अधिकार होता. पती-पत्नी दोघेही एकत्र मुलांना वाढवत असत. पूर्वी जेव्हा दोन विवाहित महिला भेटायच्या तेव्हा एक महिला तिच्या मुलाकडे बोट दाखवून म्हणायची की, त्याचे वडील बाहेर गेले आहेत, तो ऐकत नाही आणि खूप त्रास देतो. याचा अर्थ असा की दोन्ही पालक एकत्र मुलांना वाढवण्यास सक्षम होते, एकटे नाही. आईची प्रतिष्ठा पृथ्वीपेक्षा जड असली तरी, वडिलांचा आदर आकाशापेक्षा उंच आहे. याउलट, आता एकटी आई आनंदाने पूर्णवेळ काम करते आणि मुलांचे संगोपन देखील करते.

युरोप आणि अमेरिकेत दोन प्रकारचे एकटी पालक आहेत. एक म्हणजे लग्नानंतर घटस्फोट घेतल्यानंतर एकटी पालक बनलेले, दुसरे म्हणजे अविवाहित असताना मुलाला जन्म देणारे. मुलांच्या ताब्यावरून पती-पत्नीमध्ये अनेकदा वाद होतात. दोघांनाही मुलांना स्वतःकडे ठेवायचे असते. किती विडंबन आहे, दोघांनाही फळ आवडते, परंतु मुलांचा ताबा मिळवण्यासाठी न्यायालयात गेल्यावर झाडाबद्दलचे त्यांचे वैर स्पष्टपणे दिसून येते.

एका अंदाजानुसार, २००९ मध्ये रशियामध्ये ७ लाख घटस्फोट झाले होते. अमेरिकेत १९६० मध्ये एकट्या पालकांची संख्या ९ टक्के होती जी २००० मध्ये २८ टक्के झाली. १ कोटी ५० लाख मुलांची काळजी केवळ आर्थिक दुर्बलतेमुळे घेतली जाते. विवाहित जोडप्याचे उत्पन्न सुमारे ८ लाख डॉलर्स आहे आणि एकट्या आईचे सरासरी उत्पन्न २४ हजार डॉलर्स आहे. चीनमध्ये, १९ व्या शतकात, सुमारे ३३ टक्के मुलांनी केवळ १५ वर्षांच्या वयात घटस्फोटामुळे त्यांचे वडील किंवा पालक गमावले.

अमेरिकेत, २०१० मध्ये जन्मलेल्या एकूण मुलांपैकी ४०.७ टक्के मुले अविवाहित मातांनी जन्माला आली. एका अंदाजानुसार, जगातील सुमारे १५.९ टक्के मुले एकट्या पालकांसोबत राहतात. अमेरिकन जनगणना ब्युरोनुसार, ८४ टक्के मुले एकट्या मातांसह राहतात आणि १६ टक्के मुले एकट्या वडिलांसोबत राहतात. ४५ टक्के माता घटस्फोटित आहेत किंवा त्यांच्या पतींपासून वेगळ्या राहतात, ३४.२ टक्के माता अविवाहित आहेत, तर विधवा मातांची संख्या फक्त १.७ टक्के होती.

एकल पालक परंपरेचा सर्वाधिक फायदा व्यापारी वर्गाला होतो. एकल पालक असल्याने व्यापारी वर्ग अधिक आनंदी असतो. एकल पालक हे सुसंस्कृत समाजासाठी शाप आहेत आणि व्यापारी वर्गासाठी वरदान आहेत. जेव्हा जेव्हा कुटुंब घटस्फोट घेण्याचा निर्णय घेते तेव्हा वकील आणि न्यायालयांना काम आणि पैसा मिळतो. मित्र आणि आजी-आजोबा दुःखी असले तरी काही लोक त्यांच्यावर हसतात.

जेव्हा प्रसिद्ध लोक घटस्फोट घेतात तेव्हा छापील आणि इलेक्ट्रॉनिक माध्यमांमध्ये त्याची खूप चर्चा होते. घटस्फोटानंतर एकल पालक (पुरुष, महिला) डॉक्टर, मानसोपचारतज्ज्ञ, विवाह सल्लागारांच्या कार्यालयात जातात. अशा परिस्थितीत, निराश एकल पालक औषधांचा अवलंब करतात आणि काहीजण औषधे घेऊ लागतात, कधीकधी ते आत्महत्येसारखे घृणास्पद कृत्य करण्यासही मागेपुढे पाहत नाहीत.

महिलांचा विचार

सर्वेक्षणानुसार, २०११ मध्ये ४१ लाख महिलांनी मुलांना जन्म दिला, त्यापैकी ३६% महिला सर्वेक्षणाच्या वेळी अविवाहित होत्या, जे २००५ पेक्षा ३१% जास्त आहे.

आश्चर्यकारक म्हणजे, २०-२४ वर्षे वयोगटातील महिलांमध्ये हे प्रमाण ६२% होते. सर्वेक्षणात सहभागी झालेल्या ३०% महिलांनी असेही म्हटले की एकटी आई जोडप्यांप्रमाणेच मुलांचे संगोपन करू शकते, तर २७% महिलांनी नाही असे उत्तर दिले. ४३% महिलांनी म्हटले की हे सर्व परिस्थितीवर अवलंबून आहे. नंतर, ४२ टक्के महिला आणि २४ टक्के पुरुषांनी सांगितले की ते भविष्यात एकटे पालक होण्याचा विचार करतील आणि ३७ टक्के महिलांनी मूल दत्तक घेण्यास पाठिंबा दिला.

संशोधनात असेही आढळून आले की ३७ टक्के विवाहित महिला त्यांच्या पतींपेक्षा जास्त कमावतात. १९६० मध्ये, फक्त ११ टक्के कुटुंबे आईच्या उत्पन्नावर अवलंबून होती. २००७ मध्ये, अधिक महिलांनी पूर्णवेळ काम करण्याची इच्छा व्यक्त केली, तर काही अजिबात काम न करण्याच्या बाजूने होत्या.

कुटुंब तुटते

एकाकीपणावर मात करण्यासाठी, पुरुष आणि स्त्रिया वेळ घालवण्यासाठी सोबती शोधतात. ते बहुतेकदा नृत्य, संगीत, बार, सिनेमा किंवा नवीन महिला किंवा पुरुष मित्राला बाहेर फिरायला घेऊन जातात. मुले आठवड्याच्या शेवटी त्यांच्या वडिलांसोबत राहतात, म्हणून वडिलांना मुलांसाठी बाहेरील जेवण आणि आईस्क्रीमवर खर्च करावा लागतो. अर्थात, एकटे पालकांना जास्त खर्च करावा लागतो आणि सरकारला जास्त कर देखील भरावा लागतो. ऑफिसमध्ये, अधिकाऱ्यांना मनोरंजनासाठी एकटे पालक (आई) किंवा एकटे पालक (पती) यांचा सहवास सहज मिळतो. अशा प्रकारे एक आनंदी कुटुंब तुटते.

अमेरिकेत घटस्फोटानंतर, जोडप्याने खरेदी केलेले घर सहसा महिलेला दिले जाते. जर एखाद्या महिलेचा दोनदा घटस्फोट झाला तर तिला निश्चितच दोन घरे मिळतात. मुलांचा ताबा देखील सहसा महिलेला दिला जातो. प्रत्येक मुलाच्या देखभालीसाठी पतीला महिलेला खर्च द्यावा लागतो. सहसा मुले आठवड्याच्या शेवटी घटस्फोटित वडिलांकडे जाऊ शकतात.

एकंदरीत, एकल पालकत्वाचा मुलांच्या भविष्यावर चांगला परिणाम होत नाही. व्यवसाय वाढत असल्याचे दिसून येते, परंतु समाजाच्या कमकुवतपणाबद्दल कोणीही काळजी करत नाही. घटस्फोट थांबवता येत नाही, परंतु शक्य तितके कमी घटस्फोट होणे समाजाच्या हिताचे आहे. आपण कौटुंबिक स्नेहाला अधिक महत्त्व दिले पाहिजे आणि व्यवसायातील नफा घटस्फोटापासून वेगळा ठेवून घटस्फोटाचा विचार केला पाहिजे.

एका सर्वेक्षणानुसार, सुमारे ४० टक्के अविवाहित महिलांनी लग्नाशिवाय मूल होण्याची इच्छा व्यक्त केली आहे. सर्वेक्षणात सहभागी होणाऱ्या एकल मातांपैकी एक तृतीयांश महिलांनी मूल दत्तक घेण्याची इच्छा व्यक्त केली आहे. वेगाने बदलणाऱ्या कुटुंब रचनेत अनेक विषयांवर सर्वेक्षण केल्यानंतर, यूएस जनगणना ब्युरोला असे आढळून आले की एकल आईची प्रथा वाढत आहे.

साहसी सुरक्षितता टिप्स : जर तुम्ही सहलीला जात असाल तर या गोष्टी लक्षात ठेवा

* सोमा घोष

साहसी सुरक्षितता टिप्स : २३ वर्षीय निशाला नेहमीच साहसी हायकिंग आवडते, ती दरवर्षी कामातून ब्रेक घेते आणि साहसासाठी जाते, यातून तिला मिळणारा आनंद तिच्यासाठी खास आहे. तिने अनेक हायकिंग कंपन्यांमध्ये स्वतःची नोंदणी केली आहे, यामुळे तिला प्रत्येक वेळी नवीन साहसी ठिकाणी जाण्याची संधी मिळते. ती याचा खूप आनंदी आहे आणि दरवर्षी तिच्या प्रवासाच्या यादीत एक नवीन साहस जोडले जाते. यासाठी, ती ऑफिससोबत नियमित कसरत आणि शारीरिक व्यायाम देखील करते, जेणेकरून ती नेहमीच उत्साही आणि तंदुरुस्त राहते, कोणत्याही परिस्थितीत स्वतःला हाताळू शकते.

खरं तर, साहसाचे नाव ऐकताच तरुणांच्या मनात उत्साहाची लाट येते. हे सामान्य टूरपेक्षा पूर्णपणे वेगळे आहे. सामान्य प्रवासाच्या सहलीमध्ये तुम्ही आरामात फिरता, खातो-पितो आणि प्रत्येक क्षणाचा पुरेपूर आनंद घेता. पण साहसी सहलीमध्ये तुम्हाला आजूबाजूच्या परिसराचे नवीन अनुभव मिळतात, जर साहसी खेळांबद्दल असेल तर तरुणाई नेहमीच पुढे असते.

पॅराग्लायडिंग, कायाकिंग, रिव्हर राफ्टिंग, बंजी जंपिंग किंवा माउंटन क्लाइंबिंग इत्यादी कोणत्याही रोमांचक क्रियाकलापांमध्ये तरुणांचा सहभाग खूप वाढला आहे. साहस आणि नवीन अनुभवांच्या शोधात तरुणाई साहसी पर्यटनाकडे आकर्षित होत आहे, ज्यामुळे हे क्षेत्र अधिकाधिक लोकप्रिय होत आहे. साहसी पर्यटन तरुणांना दैनंदिन जीवनातील ताणतणावांपासून दूर नेते आणि त्यांना स्वतःला ताजेतवाने करण्याची संधी देते.

साहसात धोका

जिथे साहस असते तिथे धोका देखील असतो, अशा परिस्थितीत ते या गोष्टींमध्ये इतके गुंतून जातात की ते कधीकधी गंभीर जखमी होतात किंवा त्यांचा जीव धोक्यात घालतात. एक छोटीशी निष्काळजीपणा त्यांच्यासाठी एक मोठी जोखीम बनते, ज्याचा फटका त्यांना नंतर सहन करावा लागतो.

आकडेवारी काय म्हणते

दरवर्षी जगभरात साहस करताना होणाऱ्या अपघातांची संख्या वाढली आहे. याचे मुख्य कारण म्हणजे सुरक्षा नियमांचे अज्ञान आणि तयारीचा अभाव. विविध अहवालांनुसार, गेल्या काही महिन्यांत हिमाचल प्रदेशातील कुल्लू आणि कांगडा जिल्ह्यात दोन दिवसांत वेगवेगळ्या पॅराग्लायडिंग अपघातात दोन पर्यटकांचा मृत्यू झाला, उत्तर गोव्यातील केरी येथे पॅराग्लायडिंग करताना आणखी एका पर्यटक आणि पॅराग्लायडिंग ऑपरेटरचा अपघातात मृत्यू झाला, नंतर असेही उघड झाले की गोव्यातील ऑपरेटरकडे अशा क्रियाकलाप करण्यासाठी वैध परवाना किंवा परवानाही नव्हता.

याशिवाय, माउंट एव्हरेस्ट चढताना प्रत्येक वेळी अनेक लोक मरतात किंवा त्यांचे काही अवयव गमावतात. २०१९ मध्येच, माउंट एव्हरेस्ट चढताना ११ लोकांचा मृत्यू झाला, या मृत्यूंचे मुख्य कारण हिमस्खलन, पडणे, थंडी, उंचीवरील आजार आणि इतर चढाईशी संबंधित घटना आहेत. सुमारे २०० मृतदेह अजूनही डोंगरावर आहेत, जे काढता आले नाहीत.

आजच्या सहजगत्या पिढीसाठी साहस करणे खूप महत्वाचे आहे, परंतु ते काळजीपूर्वक करा, जेणेकरून त्यांना कोणत्याही प्रकारच्या अपघाताला सामोरे जावे लागू नये आणि साहस त्यांच्यासाठी दुःस्वप्न बनू नये. साहसाचा पुरेपूर आनंद घेण्यासाठी काही टिप्स खालीलप्रमाणे आहेत,

व्यावसायिक मार्गदर्शकाच्या संरक्षणाखाली साहस करा

कोणताही साहसी खेळ करण्यापूर्वी, मार्गदर्शकाची मदत घ्या, जेणेकरून कोणताही धोका उद्भवणार नाही, विनापरवाना ऑपरेटरपासून दूर राहणे नेहमीच आवश्यक आहे. आंतरराष्ट्रीय मानकांनुसार, भारतातील फक्त ५% प्रशिक्षक प्रशिक्षित आहेत. जेव्हा अनुभवहीन लोक पीक सीझनमध्ये फ्रीलांसर म्हणून साहसी खेळ खेळू लागतात तेव्हा ही परिस्थिती आणखी बिकट होते.

योग्य सुरक्षा उपकरणे घाला

कोणत्याही साहसी ठिकाणी जाताना, तेथे सुरक्षा उपकरणे, जसे की हेल्मेट, लाईफ जॅकेट, हार्नेस इत्यादी घालण्याची खात्री करा. साहसाच्या मागे लागताना, लोक अनेकदा ते घालायला विसरतात. त्यांना वाटते की त्यांना पोहणे कसे येते, तर पाण्याशी संबंधित कोणतेही साहस करण्यासाठी सुरक्षा उपकरणे घालणे खूप महत्वाचे आहे. अचानक अपघातात एखादी व्यक्ती आपली वेग गमावू शकते.

शारीरिक आणि मानसिक तंदुरुस्ती महत्वाची आहे

कोणतेही साहस करताना, शरीर आणि मनाचे योग्य संतुलन राखणे महत्वाचे आहे. जर तुम्ही कोणत्याही आजाराने ग्रस्त असाल आणि तुमची मानसिक स्थिती चांगली नसेल, तर अशा क्रियाकलापांपासून स्वतःला दूर ठेवा. योग्य झोप, हायड्रेशन आणि तंदुरुस्तीसाठी आधीच तयारी करा.

हवामानाबद्दल माहिती मिळवा

कोणत्याही बाह्य साहसापूर्वी हवामानाबद्दल अचूक माहिती मिळवा. मुसळधार पाऊस, वादळ, भूस्खलन, अति थंडी अशा खराब हवामानात कोणताही साहसी खेळ किंवा गिर्यारोहण धोकादायक ठरू शकते. हवामान खात्याच्या आगाऊ सूचना आणि स्थानिक प्रशासनाच्या मार्गदर्शक तत्त्वांकडे दुर्लक्ष करू नका.

आपत्कालीन योजना आणि संपर्क ठेवा

कोणत्याही अनपेक्षित परिस्थितीसाठी आगाऊ तयार रहा. नेहमीच आपत्कालीन किट, पूर्ण बॅटरी असलेला मोबाईल फोन, महत्त्वाचे संपर्क क्रमांक सोबत ठेवा. तसेच तुमच्या कुटुंबाला आणि मित्रांना तुमच्या स्थानाबद्दल आणि क्रियाकलापांबद्दल माहिती देत रहा.

अशा प्रकारे, साहसी सहलीचा आनंद तेव्हाच घेता येतो जेव्हा तुम्ही तुमच्या सुरक्षिततेला प्राधान्य देता, आवश्यकतेपेक्षा जास्त साहसासाठी जाऊ नका. साहसाच्या शोधात निष्काळजीपणा कधीकधी धोकादायक ठरू शकतो. म्हणून नेहमी सावधगिरी बाळगा. प्रश्न विचारा आणि समाधानी झाल्यानंतरच कोणत्याही साहसी उपक्रमात सहभागी व्हा. लक्षात ठेवा, तुमची सुरक्षितता ही तुमची स्वतःची जबाबदारी आहे, कधीही दुर्लक्ष करू नका.

जीवनशैली : तुमच्या घराला केमिस्टची दुकान बनवू नका

* नसीम अन्सारी कोचर

जीवनशैली : ‘बेटा, मला डॉक्टरकडे घेऊन जा, माझा रक्तदाब खूप वाढला आहे.’ मुलगा ऑफिसमधून परत येताच सुदर्शन लालने ऑर्डर दिली.

‘तुमचा रक्तदाब किती आहे?’ अमितने त्याच्या वडिलांना विचारले.

‘१६०/१००’ सुदर्शन लालने उत्तर दिले.

‘तुम्ही ते कधी तपासले?’

‘दुपारी.’

‘मला ते पुन्हा एकदा तपासू द्या.’ अमितने त्याच्या वडिलांच्या कपाटातून रक्तदाब मोजण्याचे यंत्र काढताना म्हटले.

सुदर्शन लालचा रक्तदाब १२०/८० झाला. अमित म्हणाला, “बाबा, तुमचा रक्तदाब पूर्णपणे ठीक आहे.”

“पण दुपारी १६०/१०० होता. याचा अर्थ रक्तदाब चढ-उतार होत आहे. बेटा, डॉक्टरांकडून तपासणी करून घेऊया.”

“बाबा, तुमचा रक्तदाब पूर्णपणे ठीक आहे. डॉक्टरकडे अनावश्यकपणे जाण्याची गरज नाही. तो ८०० रुपये शुल्क घेईल आणि ८०० रुपयांची औषधे लिहून देईल, तर तुम्ही पूर्णपणे ठीक आहात.”

पण सुदर्शन लाल यांना वाटले की त्यांचा मुलगा पैसे वाचवण्यासाठी हे बोलत आहे. दुसऱ्या दिवशी त्यांनी स्वतः डॉक्टरकडे जाऊन औषधे लिहून दिली.

असे अनेक वृद्ध लोक आणि अगदी तरुण लोक आहेत ज्यांना भीती वाटते की त्यांच्या शरीरात काहीतरी गडबड आहे. कोरोना साथीनंतर ही भीती खूप वाढली आहे. जर लोकांना थोडासा खोकला आला तर त्यांना वाटू लागते की रक्तसंचय आहे आणि फुफ्फुसांना संसर्ग झाला आहे. मग ते स्वतःच नेब्युलायझरमध्ये औषधे टाकतात आणि श्वास घेण्यास सुरुवात करतात.

पूर्वी, जेव्हा मला खोकला आणि सर्दी व्हायची, तेव्हा माझी आई मला स्वयंपाकघरात ठेवलेले गरम मसाल्यांचे मिश्रण प्यायला द्यायची. सर्व सर्दी निघून जायची. किंवा ती मोहरीच्या तेलात सेलेरी जाळून छाती आणि पाठीला मालिश करायची आणि खोकला निघून जायचा. माझ्यासोबत खेळणाऱ्या आणि अभ्यास करणाऱ्या काही मुलांना वर्षभर नाकातून पाणी येत असे, पण काळजी नव्हती. तेव्हा नेब्युलायझर कुठे होते? फुफ्फुसे ब्लॉक होतील अशी भीतीही नव्हती. ही भीती कोरोनामुळे निर्माण झाली होती आणि लोकांनी नेब्युलायझर आणि स्टीमर विकत घेतले आणि त्यांचे घर त्यांनी भरले. वडीलधारी लोक म्हणायचे की हवामान बदलले की सर्दी आणि खोकला अपरिहार्य आहे. ते चार ते पाच दिवसांत आपोआप बरे होते. पण आपण शिंकताच घाबरतो.

ज्यांना मधुमेह आहे, किंवा ज्यांना नाही, ते देखील दररोज त्यांची साखर तपासताना दिसतात. बाजारात साखर तपासण्यासाठी अनेक कंपन्यांच्या मशीन वेगाने विकल्या जात आहेत. एखाद्याची साखर पातळी थोडी जास्त होताच, ते फक्त केमिस्टच्या दुकानातून साखर तपासणी मशीन आणि स्ट्रिप्स खरेदी करतात आणि त्यावर रक्ताचे थेंब टाकू लागतात.

अमितचे वडील महिन्यातून एकदा त्यांच्या फॅमिली डॉक्टरकडे जायचे आणि ते त्यांचा रक्तदाब आणि साखर तपासायचे. यासाठी त्यांना कधीही औषध घेण्याची गरज पडली नाही. डॉक्टर म्हणाले की या दोन्ही गोष्टी कमी-अधिक प्रमाणात होतात. तुम्ही खाण्यापिण्याने ते नियंत्रित करू शकता. जर तुम्ही काळजीत असाल, तुम्ही कुठूनतरी लांब चालत असाल किंवा हवामान गरम असेल तर रक्तदाब थोडा वाढतो. जेव्हा ताण कमी होतो आणि मन शांत असते तेव्हा ते आपोआप सामान्य होते. हे असे आहे जसे धावल्यानंतर हृदयाचे ठोके वाढतात आणि विश्रांती घेतल्यानंतर सामान्य होतात. त्याचप्रमाणे, अन्न खाल्ल्यानंतर किंवा जास्त गोड खाल्ल्यानंतर रक्तातील साखर थोडी वाढते. पण याचा अर्थ असा नाही की तुम्ही डॉक्टरकडे धावत जावे किंवा दररोज सकाळी आणि संध्याकाळी तुमचा रक्तदाब आणि साखर तपासत राहावे.

पूर्वी, घरात एकच थर्मामीटर असायचा. जर एखाद्याला ताप आला असेल तर आम्ही ते मोजायचो जेणेकरून आम्ही डॉक्टरांना सांगू शकू. पण आज आम्ही आमच्या घरातील कपाटांमध्ये बीपी मशीन, साखर मशीन, नेब्युलायझर, ऑक्सिजन मोजण्याचे यंत्र, वजन यंत्र, स्टीमर, इलेक्ट्रिक गरम पाण्याच्या पिशव्या, मसाज उपकरणे, डिजिटल थर्मामीटर, ग्लुकोमीटर आणि इतर अनेक वैद्यकीय उपकरणांनी भरले आहे. जणू काही ते घर नसून केमिस्टचे दुकान आहे. आता आम्ही ते विकत घेतले आहे, आम्ही ते वापरतो आणि ताणतणावामुळे खूप आजारी पडतो.

अभिषेकचे वडील केमिस्ट आहेत. अभिषेक कधीकधी त्याच्यासोबत दुकानात बसायचा. त्याच्याकडे फार्माची कोणतीही पदवी नाही, तरीही त्याने त्याच्या वडिलांसाठी चांगले उत्पन्न मिळवले. प्रत्यक्षात अभिषेकचे वडील फक्त औषधे विकायचे, परंतु अभिषेकने कोरोनाच्या काळात अनेक प्रकारच्या वैद्यकीय उपकरणांनी त्याचे केमिस्ट दुकान भरले आणि ती दुप्पट किमतीत विकून खूप कमाई केली. कोरोनाच्या काळात लोकांना डॉक्टर आणि पॅथॉलॉजी लॅबमध्ये जाणे कठीण झाले होते, म्हणून अभिषेकने आपत्तीत त्याच्या ग्राहकांमध्ये नवीन वैद्यकीय उपकरणांबद्दल बढाई मारून संधी शोधली. सोशल मीडियावर खूप सक्रिय असलेल्या अभिषेकने ऑनलाइन ग्राहकांची संख्याही वाढवली आहे. त्याच्याकडे प्रत्येक आजार तपासण्यासाठी काही ना काही साधन होते. त्याचे वडील त्याचे व्यावसायिक कौशल्य पाहून थक्क झाले. कोरोना काळानंतर अभिषेकने वैद्यकीय उपकरणांचा घाऊक व्यवसाय सुरू केला आहे.

अमितच्या वडिलांसारखे लोक अभिषेकसारख्या लोकांच्या कामात अडकतात आणि त्यांचे पैसे आणि मनःशांती दोन्ही गमावतात. अमितचे वडील शारीरिकदृष्ट्या खूप तंदुरुस्त आहेत. परंतु दिवसभर YouTube वर विविध प्रभावकांकडून आरोग्याशी संबंधित गोष्टींचा प्रचार पाहून आणि ऐकून तो स्वतःला आजारी समजू लागला आहे. त्याने जगभरातून वैद्यकीय उपकरणे खरेदी करून त्याचे बेडरूमचे कपाट भरले आहे आणि दररोज त्याचे साखर, रक्तदाब, ऑक्सिजन, वजन इत्यादी मोजत राहतो. तो फिरायला परत येईल आणि त्याचे रक्तदाब तपासण्यासाठी बसेल. अशा परिस्थितीत, रक्तदाब वाढलेला दिसणे साहजिक आहे. यामुळे ते तणावग्रस्त होतात आणि स्वतःला आजारी समजू लागतात.

घरगुती वैद्यकीय उपकरणांची बाजारपेठ सतत वाढत आहे. याचे एक कारण म्हणजे लोकांचे सरासरी वय वाढले आहे. पूर्वी जिथे लोक ६०-६५ वर्षे जगत होते, तिथे आता आयुर्मान ८०-८५ वर्षे झाले आहे. म्हणजेच समाजात वृद्धांची संख्या वाढत आहे. आता लोकांकडे खर्च करण्यासाठी पूर्वीपेक्षा जास्त पैसे आहेत. याशिवाय, बरेच लोक वृद्धापकाळात एकटे जीवन जगत आहेत. मग YouTube आणि Facebook ने लोकांच्या विचारसरणीवर वाईट परिणाम केला आहे. विशेषतः वृद्ध लोक. ते सोशल मीडियावरील प्रभावशाली लोकांच्या शब्दांना पूर्णपणे खरे मानू लागले आहेत. सोशल मीडियावरील जाहिरातींद्वारे त्यांना नवीन उत्पादनांची माहिती मिळत आहे. अशा परिस्थितीत, त्यांना वाटते की डॉक्टरकडे जाऊन वारंवार शरीर तपासणी करण्याऐवजी, उपकरणे खरेदी करणे आणि घरी सर्व चाचण्या करणे चांगले. बरेच लोक चाचण्या केल्यानंतर सोशल मीडियावर औषधे देखील शोधतात. ही परिस्थिती खूपच धोकादायक आहे.