सासू हे नाते आहे काही खास

* गरिमा पंकज

अंकुशची आई सून दीपाच्या वागण्यावर खूप नाराज होती. दीपा तिला नातवाला भेटू देत नसे. आधी तिने वेगळे घर घेतले आणि आता एकाच शहरात राहूनही ती मुलाला त्यांच्यापासून दूर ठेवत होती. जेव्हा अंकुशने आईची बाजू घेत पत्नीला जाब विचारला तेव्हा तिने आजीला महिन्यातून एकदा नातवाला भेटण्याची परवानगी दिली. मात्र फोनवर संभाषण किंवा भेटवस्तूंची देवाणघेवाण यासाठी परवानगी नव्हती.

सासू न कळवता मुलाला भेटायला आल्यास तिला राग यायचा. दीपाच्या अशा वागण्याचा अंकुशच्या आईला खूप त्रास होत असे. दरम्यान अंकितचे आजीबद्दलचे प्रेम आणि जिव्हाळाही कमी होत होता. महिन्यातून एक-दोनदाही आजीला भेटायला जायला तो कंटाळत असे.

कालांतराने अंकुशच्या आईने हे सर्व मान्य केले, पण एक दिवस परिस्थिती बदलली. त्यादिवशी दीपाची तब्येत बिघडली होती. मोलकरीणही सुट्टीवर होती. दीपाने बहिणीला फोन केला असता तिने परीक्षा असल्याने मदतीसाठी येण्यास नकार दिला. दीपाच्या आईच्याही पायाला जखमा झाल्या होत्या, त्यामुळे ती येऊ शकली नाही.

दीपाने जेव्हा तिची समस्या अंकुशला सांगितली तेव्हा अंकुशने सुचवले, ‘‘मी अंकितला आईकडे सोडेन जेणेकरून ती त्याच्या खाण्यापिण्याची काळजी घेईल. मी स्वत: तिथेच जेवेन आणि तुझ्यासाठी जेवण घेऊन येईन.’’

दीपाला थोडी लाज वाटली. सासू मदत करणार नाही, असे तिला वाटले, पण अंकुशला विश्वास होता की आई सगळं सांभाळेल. तसेच झाले. सासूने अंकित आणि अंकुशची काळजी तर घेतलीच, पण दुपारी वेळ मिळेल तेव्हा येऊन दीपाचे घर साफ केले. तिने फळे कापून दीपाला खायला दिली. तिच्या डोक्यावर प्रेमाने हात फिरवत म्हणाली, ‘‘जेव्हा कधी तुला माझी गरज असेल तेव्हा मला बोलव.’’

दीपाचे डोळे पाणावले. सासूचा हात प्रेमाने धरून ती म्हणाली, ‘‘मी तुमच्यासारख्या प्रेमळ आईवर अत्याचार केले. तुम्हाला अंकितपासून दूर ठेवले, जेव्हा की तुमच्यापेक्षा जास्त प्रेम त्याच्यावर कोणीच करू शकणार नाही. आपल्या माणसांचे महत्त्व दु:खातच लक्षात येते.’’

या घटनेनंतर दीपा पूर्णपणे बदलली. सासू किती उपयोगी आहे, हे तिला समजले होते. एकत्र राहत नसतानाही सासूने तिला साथ दिली त्यामुळेच दीपाने अंकितवरील आजीला भेटण्याची बंदी उठवली. ती स्वत: अंकुशला आजीशी बोलायला सांगू लागली. तिचे प्रेम त्याला समजावे, यासाठी प्रयत्न करू लागली. आजीचे प्रेम त्याची सदैव सोबत करेल, हे तिला समजले होते.

सासूचे वास्तव समजून घ्या

अनेकदा सूनांना सासूचे महत्त्व कळत नाही आणि त्या त्यांना घर तसेच मुलांपासून दूर ठेवण्याचा प्रयत्न सुरू करतात. कालांतराने, जेव्हा त्यांना त्यांच्या चुका लक्षात येतात तेव्हा मात्र स्वत:च्या कृतीचा खूप पश्चाताप होतो.

आणखी एक घटना पाहा

राजदेवने मला बोलावले आणि म्हणाला, ‘‘माझा मुलगा राहुलचे लग्न आहे. तुला माहीत आहे का, सर्वात चांगली गोष्ट काय आहे?’’

‘‘काय?’’ मी कुतूहलाने विचारले.

‘‘मुलीचे तिच्या आईशी चांगले संबंध नाहीत.’’

त्याचं उत्तर ऐकून मला धक्काच बसला, ‘‘पण तू यात आनंदी का आहेस?’’

‘‘कारण त्या मुलीला आमच्या कुटुंबाचा एक भाग व्हायचे आहे. तिच्या आईशी चांगले संबंध नसणे म्हणजे ती सुट्टीत आईकडे जाण्याचा हट्ट करणार नाही,’’ राजदेव हसत म्हणाला.

मी विचारात हरवून गेले आणि हळूच म्हणाले, ‘‘कदाचित तू बरोबर आहेस. मुलगी अनेकदा तिच्या माहेरी जाण्याचा आग्रह धरते, जेणेकरून तिला तिचे सुख-दु:ख आईसोबत वाटून घेता येईल. काही काळ ती आईच्या प्रेमळ हाताने बनवलेले पदार्थ खाऊ शकेल. अनेकदा आईच तिला सासूपासून वेगळे होण्याचा सल्ला देते आणि त्यामुळेच सून सासूशी उद्धट वागू लागते, कारण तिला अडचणीच्या वेळी आईची साथ मिळते.

‘‘माझ्या सुनेनेही असेच काहीसे केले आणि मला माझा मुलगा, नातवापासून दूर केले. तिने आईच्या घराजवळ भाडयाने घर घेतले आणि मला माझ्या पतीसोबत वडिलोपार्जित घरात एकटीला सोडून गेली, पण जेव्हा मुलीचे तिच्या आईशी संबंध चांगले नसतात तेव्हा ती तिथे का जाईल?’’

‘‘होय, हेमा, तुझे काय झाले ते आठवून मला माझ्या मुलाचे आणि या मुलीचे नाते जुळवताना बरे वाटत आहे,’’ राजदेव म्हणाला.

जीवन होते सोपे

जेव्हा एखादी मुलगी नववधू म्हणून नवीन घरात प्रवेश करते, तेव्हा तिला तिच्या आईची खूप साथ मिळते हे खरे आहे. ती आईला सगळं सांगते आणि तिचा सल्ला घेत राहते, पण सुनेने हे लक्षात घेतले पाहिजे की, आईसोबतच सासू-सासऱ्यांचा पाठिंबाही खूप फायदेशीर ठरू शकतो. ती जर आईची काळजी करत असेल तर पतीच्या आईचाही आदर करणे हे तिचे कर्तव्य आहे.

तसेही लग्नानंतर मुलगी जशी पत्नी होते तशी सूनही होते, हे लक्षात ठेवा. अशा परिस्थितीत पतीचे प्रेम मिळण्यासोबतच सुनेने सासू-सासऱ्यांशी चांगले संबंध ठेवले पाहिजेत. सासूशी भांडून पतीसोबत सुखी राहाता येत नाही. थोडीशी तडजोड करून तुम्ही सासू-सासऱ्यांसोबत चांगले संबंध राखू शकलात तर तुमचे आयुष्य खूप सोपे होईल. सासू तुमच्यासाठी खूप उपयुक्त असते. जरी ती तुमच्या सोबत राहात नसेल, पण त्याच शहरात जवळपास राहात असेल तर तुम्हाला अनेक प्रकारे आराम मिळू शकतो. विशेषत: सासू-सासरे मुलाची काळजी घेण्यात आणि त्याचे व्यक्तिमत्त्व घडवण्यासाठी खूप मदत करतात.

सासूचा सल्ला ऐका

जर तुमची सासू तुमच्यासोबत असेल तर काही अंतर्गत कलह होण्याची शक्यता आहे, पण जर ती त्याच शहरात काही अंतरावर राहात असेल तर तुमच्या दोघांमधील मतभेद कमी करण्यासाठी हे अंतर उपयुक्त ठरेल. हे अंतर आजी-आजोबांमध्ये निर्माण होऊ देऊ नका. सासू-सासऱ्यांशी तुमचं बरं जमत नसलं तरी याचा परिणाम तुमच्या मुलाला भोगू देऊ नका. मुलाच्या जन्मानंतर काही वर्षांमध्ये तुम्हाला तुमच्या सासू-सासऱ्यांच्या पाठिंब्याची खूप गरज असते.

कार्यालयातून लवकर घरी परतण्याची सक्ती नाही

नोकरदार महिलांचे अर्धे लक्ष त्यांच्या मुलांवर असते. त्यांना कार्यालयातून लवकरात लवकर निघून मुलाकडे जायचे असते, कारण तो काय करतोय, त्याने काही खाल्ले असेल का? याची त्यांना काळजी वाटते. पण जर मुलाला सासूकडे सोडले असेल तर कार्यालयातून पटकन निघण्याची चिंता नसते. महत्त्वाच्या कामासाठी काही दिवस बाहेर जाणेही शक्य होते.

तुमची सासू तुमच्यासोबत राहात नसली तरी तुम्ही तुमच्या मुलाचे तिच्याबद्दलचे प्रेम वाढवू शकता. छोट्या छोट्या प्रयत्नांनी तुम्ही दोघांना एकमेकांच्या जवळ येण्यास मदत करू शकता. यासाठी तुम्ही काही गोष्टी लक्षात ठेवाव्यात :

* दर रविवारी, तुमच्या मुलाला त्याच्या आजीशी व्हिडीओ कॉलवर बोलू द्या. मूल आजीशी बोलत असताना, तुम्ही तिथे बसून मुलाला सूचना देत राहाणे गरजेचे नाही. तुमच्या कामात गुंतून जा आणि मग बघा मूल आजीशी कसे मोकळेपणाने बोलते.

* नातवंडांच्या मागण्या पूर्ण करण्यात आजीला वेगळाच आनंद मिळतो. पैसे खर्च होतील किंवा म्हातारपणात त्यांना बाजारात जावे लागेल याची काळजी करू नका. उलट यामुळे आजीची तब्येत आणखी सुधारेल.

40च्या पुढे प्रेम

* प्रज्ञा पांडे

प्रत्येक स्त्री वयाच्या या टप्प्यातून म्हणजेच 40च्या पुढे जात आहे. हलके शरीर, जीवनानुभवातून आलेला चेहऱ्यावरचा आत्मविश्वास, आई-वडील आणि भावंडांच्या बंधनातून मुक्त. मुलंही बऱ्याच अंशी परावलंबी झाली आहेत, पतीही त्यांच्या कामात जास्त मग्न झाले आहेत, म्हणजे एकूणच स्त्रीला स्वतःवर लक्ष केंद्रित करण्यासाठी थोडा वेळ मिळतो. मग आजच्या काळात सोशल मीडियाच्या माध्यमातून अनेक नवे मित्र बनतात किंवा जुने वेगळे झालेले प्रेमी युगुलही या सोशल मीडिया प्लॅटफॉर्मवर भेटतात.

आता जेव्हा तुम्ही नवीन मित्र बनवता किंवा जुन्या मित्रांना भेटता तेव्हा त्यांच्यामध्ये काही आकर्षण असणे स्वाभाविक आहे. लग्नानंतर आयुष्याची 15 ते 20 वर्षे कुटुंब तयार करण्यात आणि मुलांचे संगोपन करण्यात घालवतात, म्हणजेच आता पुन्हा एकदा स्त्री जेव्हा आरशात स्वतःकडे पाहते तेव्हा तिला दिसते की तिचे पूर्वीचे रूप नाहीसे झाले आहे. आश्चर्याची बाब म्हणजे तो कुठे गायब झाला हे कळू शकले नाही.

स्वत:ला एकटे समजू नका. आता नैराश्यात गुरफटून जाण्याऐवजी, स्त्री पुन्हा सज्ज झाली, या वेळी स्वतःला सुधारण्यासाठी आणि सुशोभित करण्यासाठी. हरवलेली आवड पूर्ण करण्यासाठी. आता या वाटेवरून चालताना तिला एकटी वाटते. नवरा व्यस्त आहे. मुलं त्यांच्या आयुष्यात पुढे जाण्यासाठी मेहनत करत असतात. आता ती अशा एखाद्या व्यक्तीचा शोध घेते जो तिला वेळ देऊ शकेल आणि तिला प्रोत्साहित करेल आणि कदाचित यात काहीही चुकीचे नाही. आता कोणी तिची स्तुती करून तिचे गुण दाखवले तर स्त्रीला ते का आवडणार नाही?

भाऊ, तेही जाणवले पाहिजे. शेवटी, प्रशंसा कोणाला आवडत नाही? आता, जर आपल्याला थोडी प्रशंसा मिळाली, एकमेकांकडून थोडासा भावनिक आधार मिळाला आणि स्त्रीला तिच्या मैत्रिणीकडून आतापर्यंत व्यक्त न झालेल्या काही भावना जाणवल्या, तिच्या मैत्रिणीने सांगितलेल्या स्तुतीच्या शब्दांचा विचार केला आणि रात्रीचे जेवण बनवताना काहीतरी गुंजले, तर मग हे होते का? गुन्हा की स्त्री अनैतिक झाली? त्यामुळे खूप चांगले समजून घ्या. यात काही गैर नाही. तू आता १६ वर्षांची मुलगी नाहीस. जर तुम्ही कोणाची आई, बायको, सासू, मावशी, आजी, मावशी असाल तर तुम्ही कोणाची मैत्रीण का नाही बनू शकत? कारण ही सर्व नाती जपूनही स्त्री प्रेम करणाऱ्या पुरुषाचा शोध घेते. तिला मनापासून. पूर्ण करा. तिच्या आत्म्याला स्पर्श करा कारण लग्नानंतर शरीराची कौमार्य नाहीशी होते, परंतु आत्मा अस्पर्श राहतो. प्रत्येकाची नाही तर अनेकांची. शरीराच्या उंबरठ्यापासून दूर. यात काही नुकसान नाही, मनाला भेटता आली तर काही नुकसान नाही.

मी इथे वर्षापूर्वी पाहिलेल्या ‘खामोशी’ चित्रपटातील एका गाण्याच्या ओळी लिहित आहे, “आम्ही पाहिला त्या डोळ्यांचा सुगंधी सुगंध, प्रेम असेच राहू द्या, त्याला नाव देऊ नका, ती फक्त एक भावना आहे, मनाने अनुभवा, हाताने स्पर्श करा, नात्याने ” मला दोष देऊ नका… ” जर तुमचे मित्र सुद्धा कोणाचे पती, वडील, सासरे, काका, आजोब असतील, मग आता एकत्र जगण्याची आणि मरण्याची किंवा नात्यात बांधण्याची शपथ घेण्याचा प्रश्न किंवा समर्थन नाही. कदाचित या वयात ते सुद्धा आयुष्यातील कटू-गोड अनुभव शेअर करण्यासाठी मित्राच्या शोधात असतील जेणेकरुन ते कोणाला सांगू शकतील की आजही त्यांना संध्याकाळी समुद्रकिनाऱ्यावर सूर्यास्त पहायला आवडते किंवा ते कधी कधी त्यांच्या डायरीत काहीतरी लिहितात. आहेत इ इ. अजून एक गोष्ट मी लिहीन की कोणतेही नाते वाईट किंवा घाणेरडे नसते.

आपण ते नाते कसे जपतो यावर त्या नात्याचे यश किंवा अपयश अवलंबून असते. नेहमी आनंदी राहा.स्वतःला आनंदी ठेवणे ही आपली सर्वात मोठी जबाबदारी आहे. जेव्हा आपण स्वतः आनंदी असतो तेव्हाच आपण आपल्या प्रियजनांना अधिक आनंद देऊ शकतो. आता आपला आनंद कुठेतरी हरवला असेल तर तो शोधण्यासाठी आपल्या मित्रांनी किंवा हितचिंतकांपैकी कोणी मदत केली तर चूक नाही. तुम्ही आता इतके मॅच्युअर झाला आहात की तुम्ही कोणाशी एकांतात काही मिनिटे बोलू शकता, कधी कॉफी घेऊ शकता, कधी गप्पा मारू शकता. म्हणून, जर तुमच्या आयुष्यात असा मित्र असेल तर   स्वत: ला आनंदी समजा आणि तुमच्या स्वत: च्या नजरेत पडलेली, अनियंत्रित स्त्री नाही.

Holi 2023 : सण नात्यांमध्ये आनंदाने भरवा

maetri dua

नाती खूप नाजूक असतात. कधी कधी इच्छा नसतानाही त्यांच्यात दुरावा निर्माण होतो. अशा स्थितीत नात्यांतील दुरावा दूर करण्यासाठी सण ही एक उत्तम संधी ठरू शकते आणि तरीही सण आणि नात्यातील नातं अधिकच घट्ट होत जाते. सण-उत्सवात नातेवाईक सोबत नसतील तर ते खूप निस्तेज वाटतात, त्यांची मजा अपूर्ण राहते.

सण नात्यांमध्ये ताजेपणा आणतात

सण आपल्याला आनंद साजरे करण्याची संधी देतात, आपल्याला नेहमीच्या जीवनापासून वेगळे करतात. हे असे आनंदाचे प्रसंग आहेत की नात्यांसोबत एन्जॉय करून नात्यातील हरवलेला ताजेपणाही परत आणता येतो. परी तिचा अनुभव सांगते, “माझा नवरा आणि मी अनेकदा भांडायचो कारण तो त्याच्या कुटुंबाला वेळ देत नाही. जेव्हा जेव्हा मी त्याच्याकडे तक्रार करायचो की तो माझ्याबरोबर मजा का करत नाही, तेव्हा आम्ही वाद घालू लागायचो, त्यामुळे आमचे वैवाहिक जीवन खूप कंटाळवाणे होत होते. “पण दिवाळीच्या दिवशी त्यांनी मला न सांगता माझ्या बहिणीला आणि भावाला आमच्या घरी बोलावले तेव्हा आमचे सगळे गिलेशिकवे निघून गेले आणि मी सकाळी झोपलो तेव्हा सर्वांनी हसून मला दिवाळीच्या शुभेच्छा दिल्या. मी माझ्या पती, बहीण आणि भावासोबत खूप मजा केली. त्याच्या या आश्चर्याने माझा मूडच बदलून टाकला.

सण जवळ आणतात

वेळेअभावी एकमेकांसोबत वेळ घालवणे आज अवघड काम झाले आहे. अशा परिस्थितीत सण हा यावर चांगला उपाय आहे. सणासुदीला प्रत्येकाला सुट्टी असते, त्यामुळे ती नातेवाईकांसोबत मिळून साजरी करावी. यामुळे नातेसंबंध मजबूत होतात.

आपल्या प्रियजनांना विसरू नका

अरुण एमबीए अमेरिकेला गेले. पण प्रत्येक सणाला त्यांनी आपल्या सर्व नातेवाईकांना, मित्रांना शुभेच्छा दिल्या असत्या. त्यांना संदेश आणि ईमेल पाठवते. म्हणजेच दूर असूनही तो सर्व नातेवाईक आणि मित्रांशी जोडला गेला. एकमेकांशी सलोखा वाढवण्यासाठी सणांपेक्षा चांगले माध्यम असूच शकत नाही. तुम्ही तुमच्या आयुष्यात कितीही व्यस्त असाल किंवा दूर असाल तरीही त्यांना लक्षात ठेवण्याची गरज आहे. सण-उत्सवात तुमच्या प्रियजनांची आठवण करून तुम्ही त्यांच्या हृदयात नक्कीच एक खास स्थान निर्माण कराल.

भेटवस्तू पाठव

सणांच्या विशेष प्रसंगी बाजारात अतिशय सुंदर भेटवस्तू उपलब्ध आहेत. भेटवस्तू मोठी असो की लहान याने काही फरक पडत नाही. तुम्हाला दाखवण्याची गरज नाही, तर भेटवस्तूंद्वारे तुमच्या जवळच्या व्यक्तींबद्दलच्या भावना तुम्हाला दाखवायच्या आहेत.

अभिनंदन नक्की करा

जर तुम्ही एकत्र मिठाई किंवा भेटवस्तू देऊ शकत नसाल तर किमान अभिनंदन करा. सणासुदीला केलेला मेसेज किंवा फोन कॉलही तुमच्या भावना व्यक्त करण्याचा एक चांगला मार्ग आहे. अभिनंदनाच्या संदेशांनी सर्वांच्या चेहऱ्यावर हास्य पसरले.

आश्चर्य द्या

सणाच्या दिवशी त्यांना न सांगता नातेवाईक आणि मित्रांच्या घरी त्यांची आवडती मिठाई घेऊन पोहोचा आणि त्यांना आश्चर्यचकित करा. आमंत्रण देण्यापेक्षा तो अधिक रोमांचक मार्ग बनतो. नियोजनाचा आनंद घेण्यापेक्षा आश्चर्यचकित होण्यात अधिक मजा आहे.

जीवनाची परीक्षा जिंकवणारे १५ धडे

* गरिमा पंकज

कोरोनाने आपले जीवन पूर्णपणे बदलले आहे. मौजमस्ती, वायफळ खर्च, दर दोन दिवसांनी उपहारगृहात जेवायला जाणे, तिथली पार्टी, उगाचच फिरायला जाणे, कधी भरपूर खरेदी, कधी सिनेमा पाहायला जाणे, तर कधी नातेवाईकांचे घरी येणे या सर्वांवर कोरोनाने निर्बंध घातले. बहुसंख्य लोक ‘वर्क फ्रॉम होम’ करत आहेत. निरर्थक फिरण्याला लगाम लागला आहे. मास्क आणि सॅनिटायजर जीवनातील महत्त्वाचे घटक झाले आहेत.

अशा वेळी जर तुम्हीही या अशा जीवनापासून धडा घेऊन येणारे आयुष्य आणि भविष्य आनंदी करू इच्छित असाल तर स्वत:ची जीवनशैली, विचारसरणी आणि जीवन जगण्याच्या पद्धतीत काही असे बदल करा, जेणेकरून एका सुंदर जीवनाची सुरुवात करू शकाल.

नात्यांना प्रेमात गुंफून ठेवायला शिका

नाती आपल्या जीवनात महत्त्वाची भूमिका बजावतात. संकट काळात माणूस आपल्या घराकडेच धाव घेतो. लोक घाबरून शहर सोडून आपापल्या गावी कसे पळत होते, हे आपण कोरोना काळात पाहिले. प्रत्यक्षात प्रत्येक माणसाला माहीत असते की, संकट काळात अनोळखी शहरात तो एकटाच असतो. त्यामुळे संकट जास्त मोठे वाटू लागते.

जेव्हा तुम्ही आपल्या माणसांमध्ये असता तेव्हा मिळूनमिसळून सर्व संकटांवर मात करू शकता. भलेही संकट कायम असते, पण दु:ख वाटल्यामुळे संकटाचा सामना करणे सोपे होते. आईवडील, भाऊ-बहीण ज्यांना तुम्ही कितीही बरेवाईट सुनावले असेल तरी जेव्हा तुम्ही आजारी पडता किंवा एखादे संकट येते तेव्हा तेच तुमचा खरा आधार बनतात.

म्हणूनच नेहमी आपल्या नात्यांना प्रेमात गुंफून ठेवायला हवे. त्यांना याची जाणीव करून द्यायला हवी की, तुमचे त्यांच्यावर जीवापाड प्रेम आहे. ज्या प्रकारे बँक आणि तत्सम ठिकाणी तुम्ही पैसे गुंतवता त्याचप्रकारे नात्यांमध्येही प्रेमाची गुंतवणूक करा. प्रेमाची शिंपडण करून नात्यांची बाग कोमेजू देऊ नका. मग पाहा, एक वेळ अशी येईल जेव्हा हीच बाग तुमचे जीवन आनंदाने फुलवेल.

मंदिरा, अनिलचा प्रेमविवाह होता. अनिल नेहमीच मंदिराची प्रत्येक गोष्ट ऐकत असे. लग्नानंतर अनिल आणि मंदिरा ३-४ महिने कसेबसे कुटुंबासोबत राहिले. त्यानंतर मंदिराच्या सल्ल्यानुसार त्यांनी वेगळे राहण्याचा निर्णय घेतला. त्यांच्या या निर्णयामुळे आईवडील दु:खी झाले, पण मंदिराला सासरी राहायला आवडत नव्हते.

सासूने सुनेचा हात प्रेमाने हातात घेत विचारले, ‘‘बाळा एकत्र राहण्यात काय अडचण आहे? इतके मोठे घर आहे. तुला काहीच त्रास होणार नाही.’’

मंदिराने स्पष्टपणे सांगितले की, ‘‘आई, घर कितीही मोठे असले तरी घरातील माणसांची गर्दी तर पाहा ना? नणंद, दीर, वहिनी, तुम्ही, बाबा आणि नंदू… इतक्या माणसांमध्ये माझा जीव गुदमरतो. त्यात सतत नातेवाईकांची ये-जा असतेच. मला लहानपणापासून कमी माणसांमध्ये राहायची सवय आहे. त्यामुळे वेगळे घर घेऊन अनिलसोबत राहीन. अनिलला मी याबद्दल लग्नापूर्वीच सांगितले होते.’’

आईने मुलाकडे अपेक्षेने पाहिले आणि त्यानंतर निमूटपणे मान खाली घातली. अनिल आणि मंदिराने दुसरीकडे घर घेतले. दोघे तिथे राहू लागले. नव्या घरात मोकळया वेळेत ती टीव्ही पाहायची किंवा मोबाईलवर मैत्रिणींशी गप्पा मारायची.

दरम्यान कोरोना संसर्गाची लाट आली. अनिलची नोकरी गेली. त्यावेळी मंदिरा गरोदर होती. आर्थिक चणचण जाणवू लागली. त्यातच अनिलला कोरोना झाला. अनिलची काळजी घ्यायची की स्वत:ची आणि गर्भात वाढणाऱ्या बाळाची? मंदिराला काही सुचेनासे झाले. तिने तिच्या आईला फोन लावला, पण ती स्वत:च आजारी होती.

नाईलाजाने तिने सासूला फोन करून सर्व सांगितले. सासूबाईंनी लगेच त्यांचे सामान भरले आणि त्या मंदिराकडे राहायला आल्या.

अनिलची सोय त्यांनी वेगळया खोलीत केली. मंदिराला आठवा महिना लागला होता, त्यामुळे तिलाही वेगळया खोलीत आराम करायला सांगितले आणि स्वत: काम करू लागल्या. स्वयंपाक, वेळेवर औषध देणे, सर्व जबाबदाऱ्या त्यांनी स्वत:च्या खांद्यावर घेतल्या. सासरे शक्य तेवढी आर्थिक मदत करत होते. दोघांनी मंदिराचा संसार सावरला.

तिने अनिलला विनंती करत सांगितले की, ‘‘माझ्या मुलीने रुग्णालयातून थेट तिच्या घरी म्हणजे तिच्या आजीच्या घरी जावे असे मला वाटते.’’

मंदिराचे बोलणे ऐकून सासूचे डोळे पाणावले. तिने मंदिराला प्रेमाने मिठी मारली.

सर्वात मोठी संपत्ती

खरेतर नाती म्हणजे आपल्या आयुष्यातील सर्वात मोठी संपत्ती. आपण कितीही पैसा कमावला तरी जोपर्यंत नात्याची संपत्ती कमावत नाही तोपर्यंत जीवनातील खरा आनंद, मन:शांती मिळत नाही. जीवनात जे कोणी तुमचे आपले आहेत त्यांच्या पाठीशी ठामपणे उभे रहा. कुठलेही नाते गृहित धरू नका. प्रत्येक नाते निभवायला शिका. तरच गरज पडताच तीही माणसे तुमच्या मदतीला धावून येतील.

आजकाल आपण त्रिकोणी कुटुंब पद्धतीच्या आहारी जात आहोत. त्यामुळेच बऱ्याचशा जवळच्या नात्यांपासून दुरावत चाललो आहोत. वेळ आली की आपल्याला त्या नात्यांचे महत्त्व समजते. कोरोनाने बऱ्याच अंशी लोकांचे डोळे उघडले आहेत. त्यांना आपल्या माणसांच्या सोबतीचे महत्त्व पटवून दिले आहे.

गुंतवणुकीकडे विशेष लक्ष द्या

संकट काळात गरजेला दोनच गोष्टी धावून येतात. आपल्या माणसांची सोबत आणि जमवलेले पैसे. नाती जोडून ठेवण्यासोबतच आपल्याला या नव्या वर्षात गुंतवणुकीचे महत्त्वही समजून घ्यायला हवे. तुम्ही खूप मोठया रकमेची गुंतवणूक करायला हवी, असे मुळीच नाही. तुमचे उत्पन्न कमी असले तरी हरकत नाही. तुम्ही छोटी छोटी गुंतवणूक करून मोठी रक्कम जमवू शकता.

तसेही एकाच ठिकाणी जास्त गुंतवणूक करण्यापेक्षा वेगवेगळया ठिकाणी थोडी थोडी गुंतवणूक करणे कधीही चांगले असते. यामुळे पैसे बुडण्याची भीती कमी होते आणि जास्त नफा मिळण्याची शक्यता वाढते.

सिप

जेव्हा गुंतवणुकीचा विषय येतो तेव्हा म्युच्युअल फंड हा सर्वोत्तम पर्याय ठरतो. म्युच्युअल फंडात सिपमध्ये तुम्ही पैसे गुंतवू शकता. यामुळे शेअरचा लाभ मिळतो, शिवाय हे सुरक्षित असते. व्याजाची रक्कम ठरलेली असते. ती फार बदलत नाही. यात मोठया कालावधीपर्यंत छोटी-छोटी रक्कम गुंतवता येते. जे धोका पत्करायला तयार असतात ते इक्विटी लिंक्ड सेविंग या योजनेत पैसे गुंतवू शकतात. ज्यांना सुरक्षित गुंतवणूक करायची आहे ते हायब्रिड किंवा डेट म्युच्युअल फंडात गुंतवणूक करू शकतात. यात तुम्हाला बऱ्याच अंशी ठरलेला परतावा मिळतो.

लाईफ इन्शुरन्स अर्थात जीवन विमा

लाईफ इन्शुरन्स म्हणजे जीवन विमाअंतर्गत १५ वर्षांत बऱ्याच कंपन्या दुप्पट परतावा देतात. तुम्ही तुमच्या सोयीनुसार दरमहा, तीन महिन्यांतून एकदा, सहा महिन्यांनी किंवा वर्षातून एकदा गुंतवणूक करू शकता.

सुकन्या समृद्धी योजना

मुलीच्या जन्मानंतर,१० वर्षांच्या आत तुम्ही या योजनेचा लाभ घेऊ शकता. ही एक सरकारी योजना आहे, जिथे तुम्हाला वर्षाला २५० रुपयांची गुंतवणूक करावी लागते. यात परतावा खूप चांगला मिळतो. ७.५ टक्यांपर्यंत व्याज मिळते. मुलगी २१ वर्षांची झाल्यावर रक्कम परत मिळते.

पब्लिक प्रॉव्हिडंट फंड

तुम्ही पीपीएफमध्ये थोडे थोडे पैसे भरून चांगला परतावा मिकवू शकता. हीदेखील एक सुरक्षित गुंतवणूक आहे.

शेअर

सुरुवातीला फिक्स डिपॉझिट म्हणजे सुरक्षित ठेवींवर चांगला परतावा मिळायचा. त्यामुळे सुरक्षित गुंतवणूक करू इच्छिणारे फिक्स डिपॉझिट किंवा रिकरिंग डिपॉझिटमध्ये पैसे गुंतवायचे. आता मात्र बँका खूप कमी व्याज देतात. त्यामुळेच लोक इतर पर्यायांकडे वळत आहेत.

वायफळ खर्च टाळा

आतापर्यंत आपण जीवनाकडे फारसे गांभीर्याने पाहिलेले नाही. गरज नसतानाही केवळ मनाला वाटले म्हणून कपडे, खूप सारी खरेदी करतो. एखादे गॅझेट आवडले तर ऑनलाइन मागवतो. मनाला वाटेल तेव्हा बाहेर जेवायला जातो. मित्रांसोबत पार्टी करतो. छोटीशी गोष्टही भरपूर खर्च करून साजरी करतो. एकंदरच वायफळ खर्च करण्यात आपण सर्वात पुढे असतो. आता मात्र या महामारीनंतर आपण हा धडा गिरवायला हवा की, उगाचच खर्च करणे योग्य नाही. कोरोना काळात अनेकांची नोकरी गेली. बऱ्याच जणांचा पगार कमी करण्यात आला. पुढील काही काळ परिस्थिती अशीच असेल. त्यामुळे खर्चावर नियंत्रण ठेवणे गरजेचे आहे.

आरोग्य आहे तर सर्वकाही आहे

या कोरोना काळात आपल्याला एक गोष्ट चांगलीच समजली आहे की, जीवनात निरोगी आरोग्य अत्यंत महत्त्वाचे आहे. आरोग्य बिघडले असेल तर तुमच्याकडे जगभरातील सुखसुविधा आणि संपत्ती असूनही तुम्ही त्याचा उपभोग घेऊ शकत नाही आणि प्रत्येक श्वासासाठी लाचार होता. म्हणूनच स्वत:ची रोगप्रतिकारक शक्ती चांगली ठेवा आणि सर्व प्रकारच्या रोगांपासून दूर राहा. रोगप्रतिकारक शक्ती चांगली ठेवण्यासाठी चांगली जीवनशैली आणि आणि पौष्टिक आहार गरजेचा आहे. दररोज पहाटेच्या मोकळया हवेत फेरफटका मारणे, व्यायाम करणे, सकारात्मक विचारसरणी आणि नात्यातील गोडव्यामुळे आरोग्य चांगले राखण्यास मदत होते. आरोग्य निरोगी राहील याकडे लक्ष द्या. पौष्टिक आहार घ्या, चांगला विचार करा आणि सर्वांशी प्रेमाने वागा. यामुळे तुम्हाला मन:शांती लाभेल आणि शरीरही आतून मजबूत होईल.

निरर्थक वाद घालू नका

वाद आणि तणाव यामुळे बऱ्याचदा आपण मन:शांती गमावतो, शिवाय यातून हाती काहीच लागत नाही. उलट नात्यांसोबत आरोग्यही बिघडते. जीवनात कधीही काहीही होऊ शकते, याचा अनुभव मागच्या वर्षात आपण घेतला आहे. उद्याचा भरवसा नसतो. म्हणूनच आज चांगल्या पद्धतीने जगा. आज सुंदर करण्यासाठी डोकं आणि मन शांत असणे खूपच गरजेचे असते. त्यासाठी निरर्थक वाद किंवा भांडणांपासून दूर राहायला हवे.

अशा ठिकाणी फिरायला जा, जिथे कधीच गेला नसाल

निसर्गाचा पदर सर्व लेकरांना सामावून घेणारा आहे. आपण निसर्गाच्या जितके जवळ राहू तितके आपले आरोग्य निरोगी राहील. नवनवीन ठिकाणांवर फिरल्यामुळे मन प्रसन्न होते. कोरोनाने आपल्याला घरात बंद केल्यानंतरच आपल्याला बाहेर फिरण्यात किती आनंद असतो, याची जाणीव झाली आहे. परिस्थिती हळूहळू आणखी सुधारेल आणि निसर्गाच्या जवळ जाण्याची संधी पुन्हा मिळेल. तिथे जाता येईल जिथे निरोगी आरोग्यासह निखळ आनंद मिळेल. शक्यतो आपल्या घराच्या आजूबाजूलाही हिरवळ राहील, असा प्रयत्न करा.

राखून ठेवलेली कामे पूर्ण करा

बऱ्याचदा आपण आपल्या आयुष्यातील महत्त्वाची कामे, आपले ध्येय बाजूला ठेवून आलेला दिवस घालवत असतो. वेळच मिळत नाही, असे कारण सतत पुढे करतो. कधी कामावरच्या कामांची धावपळ तर घर, मुलांचा अभ्यास, या सर्वांमध्ये दिवसच काय, पण कामासाठी रात्रही अपुरी पडते. त्यामुळे अधिकचे काम करणार कधी? हा बहाणा ऐकायला बरा वाटतो, पण या बहाण्याआडून तुम्ही खूप काही गमावत असता.

वेळेचा सदुपयोग

धावपळ कमी करूनही आपण जीवनातील सर्व जबाबदाऱ्या कशा पार पाडू शकतो, हे कोरोना काळाने आपल्याला शिकवले आहे. ‘वर्क फ्रॉम होम’ करताना तुमच्या डोक्यात हा विचार नक्की आला असेल की, तुम्ही दैनंदिन कामात काही वेळ उगाचच वाया घालवत होता.

एकीकडे कार्यालयात जाण्यासाठी बराच वेळ घालवायचा तर दुसरीकडे मित्रांसोबत कधी खरेदी तर कधी बाहेरचे जेवण. महागडया उपहारगृहात जेवणासाठी नंबर लागेपर्यंत रांगेत उभे राहणे तर कधी चित्रपट पाहण्यासाठी वेळ वाया घालवणे. त्याऐवजी तुम्ही त्या वेळेचा सदुपयोग करत शिल्लक राहिलेली कामे पूर्ण केली असती तर तुम्हाला तुमचे ध्येय गाठणे किंवा पाहिलेले स्वप्न पूर्ण करणे शक्य झाले असते.

एखादे काम नंतर करू, असा विचार करून तुम्ही ते बाजूला ठेवता, पण ते पूर्ण करण्याइतका वेळ जीवन आपल्याला देईल का? म्हणूनच हातातले काम लगेच पूर्ण करा. आज तुमचा आहे. उद्याचा भरवसा नाही. तर मग सर्व महत्त्वाची कामे आजच पूर्ण करायला नकोत का?

कारण नसतानाही आनंदी रहा

जीवनात खुश होण्यासाठी तुम्ही संधीची वाट पाहात बसाल तर तुम्ही कधीच आनंदी राहू शकणार नाही. माणूस आनंदी राहिला तरच त्याची रोगप्रतिकारक शक्ती वाढते आणि तो निरोगी राहतो. मनातल्या आनंदाचा आरोग्याशी थेट संबंध येतो. म्हणूनच स्वत:ला नेहमी आनंदी ठेवा. यामुळे चेहऱ्यावरही चमक येते. कारण नसतानाही काही चांगल्या गोष्टी आठवून हसा. चांगले कपडे परिधान करा. मस्त दिसा. मेकअप करा. आत्मविश्वास कमी होऊ देऊ नका. यामुळे तुम्ही सुंदर दिसाल आणि निरोगीही राहाल.

माझे सुरेख सासर

* दीपा पांडेय

आपल्याकडे मुलींना सातत्याने सांगितले जाते की तुझे काय ते नखरे सासरी जाऊन पूर्ण कर, आम्ही म्हणून हे सगळं सहन करतोय. जेव्हा तू सासरी जाशील, तेव्हा समजेल. सासूची सर्व उठाठेव करावी लागेल ना, तेव्हा तुझे डोकं ठिकाणावर येईल. यामुळे मुलींच्या मनात सासरबद्दल नकारात्मक प्रतिमा तयार होते. मग माहेरून सासरी पाठवणी झाल्यावर ती विविध प्रश्न घेऊन सासरी पाऊल ठेवते.

पण जेव्हा आधुनिक विचारसरणीची सासू खुल्या मनाने स्वागत करते, तेव्हा त्यांच्या सुप्त इच्छांना वाव मिळतो.

त्या आपल्या नोकरी, व्यवसायात सासूचा सहयोग पाहून भावुक होऊन जातात. सासू-सुनेचे पारंपरिक रूप काळाच्या मागे पडून त्याला मैत्रीचे स्वरुप प्राप्त झालेले आहे, जिथे दोघींच्या विचारांतून प्रत्येक समस्येवर तोडगा काढला जातो. अन् घरातील अन्य सदस्यांना याचा सुगावाही लागत नाही.

सासू-सुनेचं अतूट नाते

सासू-सुनाच्या अशा काही जोडयांशी तुमची भेट घालून देणार आहोत, ज्या दूधात साखर मिसळल्यासारख्या एकमेकांत एकरुप झालेल्या आहेत.

मिनाक्षी पाठक एक सॉफ्टवेअर इंजिनीअर आहे आणि मिडीया कॉलनी, गाझियाबादमध्ये राहते. तिचे या नात्याविषयी म्हणणे आहे, ‘‘माझ्या नोकरी करण्याला माझ्या सासूचा संपूर्ण पाठिंबा आहे. एकीकडे माझ्या मैत्रिणी जेवणाच्या सुट्टीमध्ये आपल्या सासूवर टिका-टिपण्णी करत असतात. दुसरीकडे मी मात्र निशिचंत असते. माझ्या सासूच्या छत्रछायेत मुले असतात, जी त्यावेळी शाळेतून येऊन जेवून झोपी गेलेली असतात. एवढेच नाही तर माझ्या सासू माझ्या पेहरावाला घेऊन काहीच रोक-टोक करत नाही. उलट त्याच मला नव-नवीन गोष्टी करायला सांगत असतात. मला माझ्या मनाप्रमाणे वेशभूषा धारण करण्याचे संपूर्ण स्वातंत्र्य आहे.’’

मिनाक्षीच्या सासूचे म्हणणे काय ते ही तिने सांगितले, ‘‘माझ्या मुली लग्न करून दुसऱ्या शहरात गेलेल्या आहेत. परंतु ही मुलगी माझ्यासोबत असते. जी माझा आहार, औषधे, छोटया-मोठया समस्येची पूर्ण काळजी घेते. घरी येणाऱ्या माझ्या मैत्रिणींचे छान स्वागत करते. असे सर्व असताना मला माझ्या मुलीकडून कसली तक्रार असेल.’’

आणखी काही उदाहरणे

वैशाली, गाझियाबादमध्ये राहणाऱ्या एम.बी.ए श्वेता नागोईचे म्हणणे आहे, ‘‘मी स्वतचा व्यवसाय करण्यास इच्छुक होते. परंतु मला माझ्या माहेरी यासाठी परवानगी मिळाली नाही. परंतु सासरी मात्र सासूच्या सहयोगी वृत्तीमुळे मी आज आर्टिफिशीअल ज्वेलरीचा व्यवसाय घरी बसून करू शकते. माझ्या छोटया मुलाकडे त्याच लक्ष देतात.

‘‘लोक म्हणतात की सासू कधीच आई होऊ शकत नाही. पण हे अजिबातच खरे नाही. जर आपण प्रत्येक नात्याला मान-सन्मान दिला तर प्रत्येक सासू-सूना या मायलेकी बनू शकतात.’’

श्वेताच्या सासूचे म्हणणे आहे , ‘‘मी माझ्या सूनेच्या पेहरावात तसेच इतर कामात हस्तक्षेप करत नाही. मला वाटते की मोठयांचा मनापासून मान ठेवला पाहिजे फक्त दिखावा करण्यासाठी नाही. माझी सूनही माझा मान ठेवते आणि मी ही तिच्या आत्मनिर्भरतेचा पूर्ण सन्मान करते.’’

फरीदाबादची रहिवाशी तनु खुराना ही शासकीय संस्थेत सॉफ्टवेअर इंजिनीयर आहे. ती या नात्याबाबत खूप भावुक आहे. ‘‘मी ब्राह्मण कुटुंबातून प्रेम विवाह करून पंजाबी कुटुंबात आलेली आहे. येथील आहार, आधुनिक जीवनशैली माझ्या पारंपरिक कुटुंबापेक्षा खूप वेगळी आहे.

‘‘पण माझ्या सासूच्या सहयोगाने मी सासरच्या रंगात रंगून गेले आहे. कारण इथे नोकरीवरून माझ्यावर कोणत्याही प्रकारचा दबाव टाकण्यात येत नाही. जर कधी मला ऑफिसला जाण्यास उशीर झाला तर माझी सासू माझ्यासाठी नाश्ता बनवून ठेवते. जर आम्ही दोघे पती-पत्नी लेट नाईट पार्टी करण्यासाठी गेलो तरीही माझ्या सासूला कसलीच हरकत नसते.’’

तेथेच तनुच्या सासू किरण, खुराना सांगतात, ‘‘माझे तीन मुलगे आहेत. मुलगी असावी अशी इच्छा होती, जी माझ्या मोठया सुनेच्या म्हणजेच तनुच्या रुपात पूर्ण केली. तनुची सजण्याची आवड पाहून मला आनंद होतो. आम्ही दोघी मिळून ब्युटी पार्लर, शॉपिंग इ. ठिकाणी एकत्र जातो.’’

नात्यातील समजूतदारपणा

नीतूच्या सासूबाई चंदा गौतम म्हणतात, ‘‘जेथे मला घरातील जेष्ठ व्यक्ती म्हणून कुटुंबातील प्रत्येक सदस्याची काळजी घ्यावी लागते, तेथेच कुटुंबाला एकत्रित ठेवण्यासाठी प्रत्येकाने सहभागी होणे गरजेचे आहे. नीतू माझा मान राखते आणि कोणतीही गोष्ट करण्यापूर्वी माझा सल्ला घेते.’’

गृहिणी चहक मोर्दिया म्हणते, ‘‘मी ग्वाल्हेरच्या विभक्त कुटुंबातून संयुक्त कुटुंबात दुसऱ्या क्रमांकाची सून झाले. सासरी आले तेव्हा मनात भीती होती की मी सर्वांना खूश ठेवू शकेन की नाही. पण सासूने सर्व घरातील गोष्टी इतक्या प्रेमाने आणि धीराने शिकवल्या की मी आज एक कुशल गृहिणी बनले आहे. माझे संपूर्ण कुटुंब माझ्यावर खूप प्रेम करते. आम्ही एकत्र सहलीलादेखील जातो. माझी सासू विनाकारण रोक-टोक करत नाही. मला त्यांची ही गोष्ट आवडते.’’

तेथेच चहकच्या सासूबाई मोर्दिया म्हणतात, ‘‘सुनेमधील नवनवीन गोष्टी शिकण्याची आवड पाहून मलाही तिला नवीन गोष्टींची माहिती द्यायला आवडते. ती खूपच लवकर येथील प्रथा-परंपरा शिकल्या. मुले आपल्या संसारात सुखी राहू देत हीच प्रत्येक आईची इच्छा असते. मुलांनी या वयात मज्जा-मस्ती करायची नाही तर मग कधी करणार?’’

या दोघींच्या बोलण्याचा असाच निष्कर्ष निघतो की सासरी जेव्हा सूनेचा सामना सासूशी होतो तेव्हा लहानपणापासून मनात बसवलेली भीतिच वरचढ ठरू लागते.

पण जेव्हा तिच सासू सुनेचा हात पकडून धीराने तिला संसारातील पाठ शिकवते, सूनेला तिच्या आवडीनुसार व्यवसाय, नोकरी करण्याची मुभा देते, तिला मदत करते, तेव्हा सूनेच्या मनीचे मोर नाचू लागतात, तिचा आनंद गगनात मावेनासा होतो आणि ती म्हणते, ‘‘सुरेख माझे सासर आहे…’’

कुटुंबाच्या आनंदास मुक्त बनवा

* दीप्ति अंगरीश

मागे व्यतीत झालेल्या काळाची खूप आठवण येते. जेव्हा आई, काकू, आत्या, ताई आणि आजी सर्व एकत्र असायच्या. आता कामाच्या विवशतेने सर्व काही हिसकावले आहे. कुटुंबाच्या गोष्टी फक्त स्मृती बनून राहिल्या आहेत किंवा कधीकधी एखादे परिपूर्ण कुटुंब टीव्हीवर दिसते. आजच्या कुटुंबात फक्त ५ ते ६ सदस्यच असतात. शिवाय इतर कुटुंबियांना भेटणेदेखील सण-उत्सवापुरते मर्यादित राहिले आहे. आता कुटुंबाचे प्रेम, ओरडणे, स्तुती करणे, सल्ला देणे अंगणात पसरलेल्या आसनावर नव्हे तर व्हॉट्सअॅपवर होत आहे किंवा    आपण म्हणू शकता की कुटुंब डिजिटल झाले आहे.

तंत्रज्ञानाने बरेच काही दिले आहे, परंतु त्याने बरेच काही हिरावून ही घेतले आहे. आजी, काकू, आत्या यांचे प्रेम आठवा. पूर्वी प्रेम वास्तविक जीवनात मिळायचे, जे कधीकधी स्तुतीने आपली पाठ थोपटायचे तर कधीकधी लाडात येऊन गाल खेचायचे. कालांतराने सर्व काही तांत्रिक बनले उदा. प्रेम, ओरडणे, स्तुती करणे, सुज्ञपणा, जगत्तव, भावना, आवेश, उत्साह या सर्व गोष्टी व्हॉट्सअॅपसारख्या बऱ्याच अॅप्समध्ये अंतर्भूत झाल्या आहेत. हे तंत्र दुरावलेल्या लोकांना जोडत आहे, ज्ञानाची अफाट संपत्ती देत आहे, परंतु वास्तविक जीवनाच्या भावनांपासून दूरदेखील करीत आहे. परिणामी एकत्र राहूनही कुटुंबातील प्रत्येक सदस्य एकमेकांशी अनभिज्ञ आहे. चला, हे अंतर दूर करण्यासाठी काही प्रभावी टीप्स आपण जाणून घेऊया :

दैनिक स्टेजिंग

आठवडयात रात्रीच्या जेवणाच्या वेळेव्यतिरिक्त तुम्ही एका स्टेजवर वेळ घालवायचे नक्की करा. यापासून मिळणाऱ्या आरोग्यदायी फायद्यांव्यतिरिक्त नात्यातील बंधनाचे फायदेदेखील मिळतील. म्हणजे थोडी-थोडी भूक असताना कोरडी फळे, दूध आणि फळे असावीत. कबूल आहे की आपल्याला या गोष्टी आवडत नाहीत परंतु जेव्हा आपण एकत्र खाता तेव्हा त्यांच्यात नात्यांचे प्रेमही विरघळते.

रविवारच्या रविवारी

आतापर्यंत जे घडले ते विसरा कुटुंबातील अंतराचे रडगाणे गाऊ नका, परंतु त्यांना थांबवण्याचे प्रभावी मार्ग शोधा. याचा उत्तम मार्ग म्हणजे रविवार, म्हणजे आपण आणि आपले संपूर्ण कुटुंब आठवडाभर कामात व्यस्त असते. अशा परिस्थितीत शनिवारी रात्रीच सदस्यांना सांगा की दुसऱ्या दिवशी प्रत्येकाने लवकर उठून मैदानात खेळायला जायचे आहे. येथे मैदानात आपल्याला आरोग्य आणि नात्यांचे बंधन प्राप्त होईल.

भोजनाचा क्रियाकलाप

आपण सर्व व्यस्त आहात, परंतु रविवार वेगळया प्रकारे साजरा करा. याची जबाबदारी तुम्हाला घ्यावी लागेल. रविवारी बाहेर न खाण्याचा प्रयत्न करा आणि सर्व एकत्र येऊन भोजन बनवा. विश्वास ठेवा की हे खाद्य क्रियाकलाप आपल्याला जवळ आणतील.

गॅझेप्लन नको

आपण कुटुंबात कठोर नियम बनवावेत की जेव्हा संपूर्ण कुटुंब एकत्र असेल तेव्हा गॅझेटच्या वापरावर बंदी असेल. तसेही एकत्र येण्याच्या संधी कमी मिळतात. जर त्यात आयपॅड, मोबाईल, लॅपटॉप इत्यादी गॅझेटबरोबर असतील तर ते कुटुंब एकत्र न राहता विभागले जाईल, तसेच कुटुंबातील सदस्यांना एकत्र जेवायला सांगा, ज्यात कुटुंब गॅझेटस विनामूल्य असेल. नक्कीच, तेव्हा आपण एकमेकांना जवळून जाणू शकाल, हसवू शकाल, दु:ख शेयर करण्यास सक्षम असाल.

जीवनाचे ध्येय

तुम्ही आयुष्यात छोटी-छोटी ध्येये ठेवता. जेणेकरून मोठया ध्येयापर्यंत पोहोचणे सोपे होईल. परंतु ही उद्दीष्टे केवळ उंची आणि पैशापुरती मर्यादित असतात. आनंदी कुटुंबासाठी लहान-लहान ध्येये ठेवा, मग कुटुंबात प्रेम कायमचे कसे वास करते ते पहा. ही लहान उद्दिष्टे असू शकतात जसे एकत्र स्वयंपाक करणे, एकत्र जॉगिंगला जाणे, एकत्र कुटुंबासमवेत दूरच्या प्रवासाला जाणे इ.

कौटुंबिक नोट्स बनवा

हे कबूल आहे की संपूर्ण कुटुंब व्हॉट्सअॅपवर फॅमिली ग्रुपशी जोडलेले आहे, परंतु जरा आठवून पहा की आपण ज्या लोकांसह राहता त्या लोकांशी आपण वास्तविक जीवनात किती जोडलेले आहात. जर आपली कुटुंबाला एकत्र ठेवण्याची इच्छा असेल तर यासाठी आपल्या सर्व प्रयत्नांची नोट्स बनवा आणि मोबाईलवर अलार्म लावा, अलार्म तुम्हाला कोणत्या वेळी काय करावे याची आठवण करून देईल.

थकवा मिटवा

दररोजचा थकवा दूर करण्यासाठी तुम्ही बरेच काही करत असाल. कधी पुस्तक वाचन तर कधी इकडे-तिकडे शतपावली. तरीही थकवा नाहीसा होत नाही. शिवाय कूस बदलत-बदलत रात्र संपते आणि सकाळी थकवा जसाचा तसा. अशा परिस्थितीत ऊर्जा बूस्टर म्हणजे दररोजचे कुटुंबाचे एकत्रित येणे. यासाठी वेळ निश्चित करा. दिवाणखान्यात सगळयांसह कोणताही शो पहा आणि दिवसभराचे      सुख-दु:ख सामायिक करा. असे केल्याने आपणास उर्जा मिळेल, जी पुढच्या दिवसासाठी आपल्या शरीरास पूर्ण चार्ज करेल आणि आपले कुटुंब मित्रांपेक्षा पुढे असेल.

आउटिंग तर केलीच पाहिजे

उत्सवाचा हंगाम सुरू होताच लॉन्ग विकेंड किंवा ४-५ दिवसांची सुट्टी मिळूनच जाते. अशा परिस्थितीत फॅमिली आउटिंगहून उत्तम काहीही असूच शकत नाही. आधीपासूनच नियोजन करून सर्व तयारी करा. वर्षभरातून एकदा सहलीची योजना अवश्य बनवा, कारण आपल्या माणसांपासून तुम्ही जितके दूर जाल तितकेच जवळ याल.

अनलिमिटेड कहानियां-आर्टिकल पढ़ने के लिएसब्सक्राइब करें