* प्रतिनिधी
सध्या तंत्रज्ञानाच्या चालू असलेल्या शिक्षणात खूप पैसा गुंतवला जात आहे आणि याचाच अर्थ असा आहे की 40-50 वर्षांपूर्वी शाळा-महाविद्यालयांमध्ये सिमेंट-विटांनी बनवलेल्या शिक्षणाचा अर्थ आता हरवत चालला आहे. ज्याप्रमाणे नवीन तंत्रज्ञान कारखान्यांतील कामगारांना वाईट पद्धतीने काढून टाकत आहे, त्याचप्रमाणे तंत्रज्ञानाची माहिती नसलेल्या तरुणांचे भविष्य अधिक अंधकारमय होत आहे.
संगणकावर बसून उच्च शिक्षण घेणारेच आता देश आणि जगावर अधिराज्य गाजवतील, पण हे शिक्षण खूप महागडे आहे आणि सर्वसामान्य घरांना ते शक्य होणार नाही, हे बैजूसारख्या कंपन्यांमध्ये ज्या प्रकारचा पैसा खर्च होत आहे, त्यावरून स्पष्ट होते. परवडते.
यूएसमध्ये केलेल्या सर्वेक्षणात असे आढळून आले की $3000 (सुमारे 18,00,000 लाख रुपये) कमावणाऱ्या 64 कुटुंबांकडे एक स्मार्ट फोन, एकापेक्षा जास्त संगणक वायफाय, ब्रॉडबँड कनेक्शन स्मार्ट टीव्ही आहे. तर $3000 च्या आतील फक्त 16′ कुटुंबांकडे या सुविधा आहेत. याचा अर्थ गरीब पालकांची मुले गरिबीत राहण्यास भाग पडतील कारण ते महागड्या शाळा, महाविद्यालयात जाऊ शकणार नाहीत आणि महागड्या वस्तू विकत घेऊ शकणार नाहीत. आज परिस्थिती अशी आहे की ज्यांना कमी तंत्रज्ञान माहित आहे त्यांच्या पगारात गेल्या काही वर्षात 2-3′ वाढ झाली आहे, तर उच्च तंत्रज्ञान जाणणार्‍यांच्या पगारात 20-25′ वाढ झाली आहे.
भारतात ही परिस्थिती गंभीर होत चालली आहे कारण इथे भेदभाव हा जन्म आणि जात यांच्याशीही जोडला जातो. कोचिंग क्लासेस चालवणाऱ्या वृत्तपत्रांमध्ये ज्याप्रकारे पूर्ण दिवस जाहिराती घेतल्या जातात, त्यावरून तंत्रज्ञानाचे शिक्षण कुठे जाईल, हे कळत नसून अतांत्रिक शिक्षणालाही महत्त्व आल्याचे स्पष्ट होते.
तंत्रज्ञानावर आधारित शिक्षणाचा मोठा परिणाम महिलांच्या शिक्षणावर होत आहे. त्यांना उच्च पदे मिळणे कठीण जात आहे. कारण शिक्षणाचा सगळा खर्च मुलांवर होत आहे, जो अधिक झाला आहे. परिस्थिती अशी आहे की भारतातील फक्त विद्यापीठे आणि महाविद्यालयांमध्ये, जिथे तंत्रज्ञानाचा नियम नाही, तिथे फक्त 7′ प्रमुख पदे महिलांकडे आहेत आणि यापैकी जास्त पदे अशा संस्थांमध्ये आहेत जिथे फक्त मुलीच शिकत आहेत.
तंत्रज्ञान केवळ गरीब आणि श्रीमंतांमधील भेदच वाढवत नाही, तर ते श्रीमंतांमधील लैंगिक अंतरदेखील वाढवत आहे. तंत्रज्ञानाने समाज आणि जगाला वाचवायचे आहे, परंतु ते सर्व शक्ती काही वाईट लोकांच्या हातात टाकत आहे. श्रीमंत घरातील मुलं महागडं शिक्षण करून उच्च कमावतील आणि त्यांना हव्या त्या मुलीशी लग्न करतील, पण त्या मुलीवरही ते त्यांच्या मनाप्रमाणे राज्य करतील. घर, कपडे, सुटी, गाडी या लोभापायी बायकांची अवस्था दागिन्यांनी लादलेल्या राजांच्या राण्यांसारखी होईल पण राजाच्या डोळ्यात फक्त सुखाच्या बाहुल्या असतील.
या समस्येचे निराकरण करणे सोपे नाही आणि धर्मामुळे, मुली त्यांच्या नशिबावर अवलंबून असलेल्या या परिस्थितीत भारतात किंवा जगात कोठेही लढू शकणार नाहीत. ती टेक्नो स्लेव्ह राहिल आणि टेक्नो स्लेव्ह्सना काम करायला मिळाल्याबद्दल तिला अभिमान वाटेल.
