* शैलेंद्र
सणांचा काळ होता. नेहाने आपली आवडती काळी साडी आणि स्लीव्हलेस ब्लाउज घालण्यासाठी बाहेर काढले. ब्लाउज बॅकलेस तर होताच, पण पुढूनही डीप नेक होता. तिची क्लीवेज दिसत होती. ती तयार होऊन आपल्या सासूसमोर उभी राहिली आणि म्हणाली, ‘‘आई, मी कशी दिसतेय.’’
नेहाची सासू खूप समजदार होती. कधीही कोणत्याही प्रकारचा ड्रेस परिधान केल्यानंतर ती त्यावर विशेष टीका-टिप्पणी करत नसे. याच कारणामुळे नेहा नेहमी कपडयांच्या बाबतीत आपल्या सासूचे मत विचारात घेत असे. सासू मुक्त विचारांची असल्यामुळे कधीही कोणतीही अडचण येत नसे. दांडीया नृत्य करण्यासाठी तयार होऊन नेहा सर्वप्रथम सासूजवळ गेली आणि तिला पेहरावाबाबत विचारले.
नेहा दांडीयामध्ये काळया रंगाची साडी चांगली दिसणार नाही. तिथे उपस्थित लोक तोंड वाकडे करतील. बाकी लोक दांडीयाच्या हिशोबाने कपडे घालून येतील. तू हा पेहराव बदलून दुसरा घाल. नेहाने आपल्या सासूचे बोलणे ऐकले. तिने आपला पोशाख बदलला. त्यानंतर त्या दोघी दांडीया खेळण्यासाठी गेल्या. दांडीया डान्समध्ये ज्या लोकांना भाग घ्यायचा होता, त्यामध्ये रीनाही होती. तिनेही खूप फॅशनेबल ड्रेस घातला होता. अनेक लोकांच्या नजरा तिच्या ड्रेसवर खिळल्या होत्या. सध्या दांडीयामध्ये फॅशनची स्पर्धा जरूर सुरू झालेली असली, तरी तिथेही या गोष्टीची काळजी घेतली जाते की धार्मिक विचारधारेनुसार ड्रेसमध्ये बदल व्हावेत. रीनाने गाउन स्टाईलचा सूट परिधान केला होता. ती जेव्हा दांडीया खेळण्यासाठी जाऊ लागली, तेव्हा आयोजकांनी तिला अडविले. त्यांचे म्हणणे होते की दांडीयामध्ये पारंपरिक पेहराव परिधान केला पाहिजे. जर अशा ड्रेसमध्ये जायचे असेल, तर दुपट्टा घेऊन ड्रेसला कव्हर करावे लागेल. रीनाजवळ कोणताही दुपट्टा नव्हता. तिने आधी तिथून एका दुसऱ्या महिलेकडून दुपट्टा मागितला. मग त्याद्वारे आपला ड्रेस झाकला. त्यानंतर दांडीयामध्ये सहभागी झाली. दांडीयाला एक प्रकारे धार्मिक आयोजन बनविण्यात आले. त्यामुळे तिथे परंपरागत ड्रेस घालणे आवश्यक असते.
सणांच्या काळात केवळ महिलांसाठीच नव्हे, पुरुषांसाठीही वेगळे ड्रेसकोड असतात. धार्मिक आयोजनाच्या वेळी पुरुषांनाही डोक्यावर रुमाल ठेवणे किंवा टोपी घालण्याची पद्धत आहे. केवळ हिंदू धर्मातच नव्हे, तर मुस्लीम आणि ख्रिश्चन धर्मामध्येही अशा प्रकारचे रिवाज आहेत. कपडयांची केवळ डिझाइनच नव्हे, त्यांचे रंगही पाहिले जातात.
