गृहशोभिकेचा सल्ला

* प्रतिनिधी

  • मी २६ वर्षांची विवाहित महिला आहे. गेल्या वर्षीच लग्न झाले होते. लग्नानंतर लवकरच मी गरोदर राहिले. पण मला लवकर आई व्हायचं नव्हतं, म्हणून मी गर्भपात करून घेतला. आता मला भीती वाटते की मी भविष्यात गर्भधारणा करू शकेन की नाही. कृपया मला काय करावे ते सांगा?

डॉक्टरांच्या देखरेखीखाली केला गेलेला गर्भपात सामान्यत: सुरक्षित असतो आणि भविष्यात कोणतीही समस्या उद्भवत नाही. होय, काही प्रकरणांमध्ये, काही कारणास्तव गर्भपात चुकीच्या पद्धतीने केला गेला असेल आणि जर त्यास संसर्ग झाला असेल तर ही अडचणीची बाब असू शकते.

जर आपल्याला या नंतर कोणताही संसर्ग झाला नसेल किंवा कोणतीही समस्या येत नसेल तर आपण निश्चितपणे पुन्हा गर्भधारणा करू शकता. आपण मात्र महिला डॉक्टरांकडून आपले चेकअप केले तर बरे. मग गर्भधारणेचा विचार करा. कधीकधी गर्भपात करणेदेखील चुकीचे नसते परंतु जर आपण ते रुग्णालयातच केले असेल तर.

  • मी २३ वर्षांचा अविवाहित तरुण आहे. कंडोम न घालता मी २-३ महिलांशी शारीरिक संबंध बनवले आहेत. मला आता काही दिवसांपासून एक समस्या येत आहे. लैंगिक संबंधानंतर माझा खाजगी भाग जळ-जळ होण्यास सुरुवात होते. आतील त्वचा लाल होते आणि कधीकधी खाजही येते. मला सांगा मी काय करू?

आजच्या जीवनशैलीत सुरक्षित लैंगिक संबंध ठेवणे फार महत्वाचे आहे आणि कंडोम हा एक सोपा आणि स्वस्त पर्याय आहे. कंडोमसह सेक्स केल्याने संसर्ग होण्याची शक्यता कमी होते. जसे आपण नमूद केले आहे की आपले २-३ स्त्रियांशी संबंध झाले होते, तर हे स्पष्ट आहे की यामुळे आपल्याला प्रोस्टेटिक संक्रमण किंवा एखाद्या प्रकारचे बुरशीजन्य संसर्ग झाला असेल.

आपल्याला लवकरच यूरोलॉजिस्टचा सल्ला घ्यायला हवा आणि नक्कीच, भविष्यात सेक्स करताना कंडोम वापरण्यास विसरू नका. कंडोम हा केवळ संक्रमणापासून संरक्षण करण्यासाठीच नव्हे तर गर्भनिरोधकासाठीदेखील चांगला पर्याय आहे.

  • मी २६ वर्षांची अविवाहित मुलगी आहे. मी एका बहुराष्ट्रीय कंपनीत काम करते. कार्यालयाचे वातावरण ठीक आहे परंतु मी माझ्या एका सहकर्मीमुळे चिंतीत आहे. खरंतर तो मला व्हाट्सएपवर रात्रंदिवस संदेश पाठवत राहतो. तो रिप्लाय देत जा असे म्हणतो पण मला ह्याचा वैताग येतो. एकतर वेळेचा अभाव आणि दुसरे म्हणजे कामाचा ताण. त्याचे संदेश मर्यादेबाहेर नसले तरी वारंवार संदेशांमुळे मी अस्वस्थ होते. माझे लक्षदेखील कामात लागत नाही. त्या सहकाऱ्याशी माझ्या अधिकृत वर्तनावर ग्रहण लागावे अशी माझी इच्छा नाही, परंतु त्याने मला या प्रकारे त्रास द्यावा अशीसुद्धा माझी इच्छा नाही. मला सांगा मी काय करू?

आपल्याला जर त्या सहकाऱ्याने केलेले व्हाट्सएप संदेश आवडत नसतील तर आपण त्याला स्पष्टपणे नकार द्या. आपण असे म्हणू शकता की जर संदेश कामाशी संबंधित असेल तर ते ठीक आहे अन्यथा फालतू व्हाट्सएप करू नका. ऑफिसच्या वेळी व्हॉट्सअॅपवर वेळ घालवून त्याची प्रतिमा चुकीची होऊ शकते असेही आपण त्याला सांगू शकता आणि ही गोष्ट साहेबांपर्यंत पोहोचल्यानंतर त्याच्या प्रगतीवर ग्रहण लागेल असेही आपण त्याला सांगू शकता.

तसे, त्याने पाठविलेल्या व्हॉट्सअॅप संदेशाकडे जर तुम्ही सतत दुर्लक्ष कराल आणि उत्तर देण्याचे टाळाल तर काही दिवसांनी तो स्वत: व्हाट्सएप करणे थांबवेल. यामुळे सापही मरेल व काठीही तुटणार नाही.

  • मी २१ वर्षांची अविवाहित तरुणी आहे. आम्ही घरात २ भावंडे आहोत. भावाच्या लग्नाला ३ वर्ष झाली आहेत. मला अजून पुढे शिकायचं आहे आणि माझ्या पालकांना याबद्दल काहीच हरकत नाही. समस्या भावजयीविषयी आहे, जी नेहमी सर्वांसमोर माझा अपमान करण्याचा प्रयत्न करीत असते. कधी-कधी तर मला खूप रडायला येतं. मला सांगा मी काय करू?

घरातल्या प्रत्येक सदस्याचे समान विचार किंवा कल्पना असणे शक्य नाही. जर आपल्या वहिनीचा स्वभावच असा असेल, तर मग तिच्याबद्दल काळजी करण्याची काय गरज आहे? आपल्याला अजून पुढचं शिक्षण घ्यायचे आहे, जर आपणास आपले भविष्य चांगले बनवायचे असेल तर उगीच दुसऱ्याच्या गोष्टींकडे लक्ष देण्यात काय उपयोग?

येथून पुढे जेव्हा-जेव्हा ती तुम्हाला अपमानित करण्याचा प्रयत्न करेल किंवा प्रत्येक गोष्टीत टोकेल तेव्हा तुम्ही तिला म्हणू शकता की वहिनी, मी तुमचा खूप आदर करते, माझ्या मनात तुमच्याबद्दल खूप सन्मान आहे. मला तुमच्याकडूनही आदर मिळेल अशी आशा आहे.

अभ्यासामधून थोडा वेळ काढून घरगुती कामात तिला मदत करण्याचा प्रयत्न करा. वहिनीबरोबर खरेदी करायला जा, तिच्यासाठी भेट म्हणून कधीतरी काही आणा. लवकरच आपण दोघीही चांगल्या मैत्रिणी व्हाल. वहिनीसोबत जुळवून ठेवणे म्हणजे आयुष्यभराची एक फिक्स्ड डिपॉजिट आहे. छोटया कुटुंबात आईनंतर वहिनीच एकटी अशी असते, जिच्याशी आपण लग्नानंतरही सर्व काही सामायिक करू शकतो. कोणत्याही परिस्थितीत वहिनीशी भांडण करू नका.

आरोग्य परामर्श

* डॉ. यतीश अग्रवाल

प्रश्न : मी ४५ वर्षांची गृहिणी आहे. माझा नवरा कपडयांचा एक मोठा व्यापारी आहे आणि तो माझ्यापेक्षा ४ वर्षांहून मोठे आहेत. आमचा २२ वर्षांचा १ मुलगा आणि १९ वर्षांची १ मुलगी आहे. काही काळापूर्वीच फॅमिली डॉक्टरांच्या सांगण्यावरून आम्ही सर्वांनी आमची युरिन, मल आणि रक्ताच्या चाचण्या करून घेतल्या, इतर सर्व अहवालांमध्ये तर कुठली काही कमतरता नव्हती, परंतु आम्हां सर्वांमध्ये व्हिटॅमिन-डी फारच कमी प्रमाणात मिळालं. आमचे खाणे-पिणे चांगले आहे, घरात हिरव्या भाज्या आणि फळे रोज येतात, प्रत्येकजण ते आनंदाने खातात, परंतु तरीही आमच्या शरीरात व्हिटॅमिन डी कमी आहे. कदाचित असे तर नाही की हा चाचणी अहवालच चुकीचा असावा? निरोगी राहण्यासाठी आपल्याला दररोज किती प्रमाणात व्हिटॅमिन डी आवश्यक असते? त्याची पूर्तता करण्यासाठी आपण कोण-कोणते साधे उपाय करू शकतो? शरीरात व्हिटॅमिन डीच्या कमतरतेमुळे आपल्या आरोग्यावर काय परिणाम होऊ शकतो?

उत्तर : गेल्या एका दशकात देशाच्या विविध भागात व्हिटॅमिन डीची पातळी तपासण्यासाठी बरेचसे मोठे अभ्यास झाले आहेत. आपल्याला हे जाणून आश्चर्य वाटेल की निरोगी दिसणाऱ्या सामान्य लोकांमध्ये केल्या गेलेल्या या विस्तृत अभ्यासात ५० ते ९४ टक्के लोकांमध्ये व्हिटॅमिन डीची पातळी असमाधानकारक आढळून आली आहे. आपल्या कुटुंबातदेखील ही कमतरता मिळणे यासाठी अनैसर्गिक म्हटले जाऊ शकत नाही.

तपासणी केल्यावर भारतीय लोकांमध्ये व्हिटॅमिन डीच्या या कमतरतेमागील अनेक कारणे आढळली आहेत. बहुतेक भारतीय शाकाहारी आहेत आणि शाकाहारी आहार, ज्यामध्ये भाज्या, कडधान्य (डाळी), अन्न, फळे यांचा समावेश आहे, व्हिटॅमिन डीच्या बाबतीत हे अत्यंत कमकुवत आहे. अशा प्रकारे आपल्या शरीरातील व्हिटॅमिन डीचा सर्वात मोठा नैसर्गिक स्त्रोत म्हणजे शरीराच्या यंत्रणेद्वारे स्वत:च त्याचे उत्पादन करणे. जेव्हा सूर्याची अतिनील प्रकाश किरणे आपल्या त्वचेला वेधून त्यात असलेल्या ७ डायहायड्रोकोलेस्ट्रॉलवर आपला प्रभाव टाकतात तेव्हा त्याच रासायनिक प्रक्रियेद्वारे आपल्या शरीरात व्हिटॅमिन डी ३ तयार होतो. हे खरं आहे की आपल्या देशावर सूर्य देवाची पूर्ण कृपा आहे, परंतु वाढत्या वायू प्रदूषणामुळे अल्ट्राव्हायोलेट प्रकाश किरणे आपल्या त्वचेपर्यंतचा प्रवास पूर्ण करू शकत नाहीत. दुसरे म्हणजे, आमचा गव्हाळी सावळा रंग, जो त्यामध्ये असलेल्या मेलेनिन रंगद्रव्यामुळे आहे, उरलेल्या अतिनील प्रकाश किरणांना आत प्रवेश करण्यापासून प्रतिबंधित करतो. तिसरे, आपल्या जीवनशैलीत आपल्याला उघडया उन्हात उठा-बसायलाही वेळ मिळत नाही.

शाकाहारी लोकांसाठी दूध, दही, तूप, लोणी, पनीर आणि खुंबी तर मांसाहारींसाठी अंडयातील पिवळे बलक, मासे आणि डुकराचे मांस हे व्हिटॅमिन डी ३ चे नैसर्गिक स्त्रोत आहेत. परंतु शरीराची व्हिटॅमिन डी ३ ची दैनंदिन गरज पूर्ण करण्यासाठी व्हिटॅमिन डी ३ चे पूरक आहार घेणे नेहमी आवश्यक असते.

शरीरातील व्हिटॅमिन डीची मुख्य उपयोगिता हाडांमध्ये कॅल्शियम साठा करून ठेवण्यात आहे. यामुळे हाडे मजबूत होतात. शरीरात व्हिटॅमिन डीच्या कमतरतेमुळे हाडांमध्ये साठलेला कॅल्शियम कमी होतो, ज्यामुळे मुलांमध्ये रिकेट्सची समस्या उद्भवते आणि प्रौढांमध्ये हाडे कमकुवत होतात.

प्रश्न : सामाजिक अंतर, मुखवटा घालणे आणि वेळोवेळी हात धुणे यासारख्या खबरदाऱ्या घेण्याव्यतिरिक्त कोविड १९पासून सुरक्षित राहण्यासाठी आपण काय-काय उपाय करू शकतो? अशा काही युक्त्या आहेत काय ज्याद्वारे आपण आपल्या शरीराची शक्ती वाढवू शकतो? काही होमिओपॅथी डॉक्टर म्हणतात की ऑर्सीनिक आणि कॅफर औषधे घेतल्यास आपण स्वत:मध्ये कोरोना विषाणूविरूद्ध लढण्यासाठी प्रतिकारशक्ती विकसित करू शकतो. व्हॉट्सअॅप, फेसबुक आणि इतर सोशल मीडियावर असे काही व्हिडिओदेखील चालू आहेत की दिवसभर गरम पाणी, ग्रीन टी, आले, दालचिनी, वेलची आणि तुळसीचा चहा पीत राहिल्याने कोरोना विषाणू जवळ येत नाही. या सर्व गोष्टींमध्ये किती सत्य आहे?

उत्तर : लॉकडाऊन असूनही शक्य तितके शरीर आणि मन स्वस्थ व तंदुरुस्त ठेवण्याच्या सर्व सामान्य उपायांकडे लक्ष द्या. घराच्या छतावर, बाल्कनीमध्ये किंवा खोलीतच उठता-बसतांना साधे व्यायाम करा. रात्री ७-८ तासांची झोप घ्या. निरोगी संतुलित आहार घ्या..

अशी काही कामे करत राहा की मन प्रसन्न आणि आल्हाददायक राहील. घरामध्ये खेळले जाणारे खेळ, टीव्हीवरील विनोदी चित्रपट आणि मालिका, मुले व कुटुंबियांसह मनातील गोष्ट, घरातील वनस्पतींची काळजी घेणे यासारख्या छोटया-छोटया गोष्टींनी मन निरोगी ठेवू शकता. नेहमीच टीव्हीवर कोविड १९शी संबंधित नकारात्मक बातम्या पाहत राहणे अजिबात चांगले नाही.

घरात कोणी धूम्रपान करत असेल तर त्यावर बंदी घाला. जर तुम्हाला अल्कोहोलची आवड असेल तर ते घेऊ नका. हे ते सुपरिचित उपाय आहेत, ज्याद्वारे शरीराची अंतर्गत बायोकेमिस्ट्री निरोगी राहते आणि ज्याचा शरीराच्या रोगप्रतिकारक शक्तीवर अर्थात इम्युनिटीवरदेखील अनुकूल परिणाम होतो.

जिथपर्यंत होमिओपॅथ डॉक्टरांच्या दाव्यांची बाब आहे, तर आतापर्यंत त्यांचे कोणतेही वैज्ञानिक पुष्टीकरण झालेले नाही. म्हणून त्यांच्यापासून काही फायदा होत असेल हे सांगणे कठीण आहे. जिथपर्यंत दिवसभर गरम पाणी, ग्रीन टी, आले, दालचिनी, वेलची आणि तुळसीचा चहा पिण्याचे उपाय आहेत, त्यांच्या बाजूनेही कोणतेही ठोस पुरावे तर उपलब्ध नाहीत, परंतु जर कोणाची इच्छा असेल तर ते अवलंबण्यात काही नुकसानदेखील नाही.

गृहशोभिकेचा सल्ला

* प्रतिनिधी

  • मी २९ वर्षांची असून एका मुलीची आई आहे. आम्हाला आणखी २-३ वर्षं दुसरे मूल नको आहे. मी कॉपर टीबद्दल ऐकले आहे. माझ्या वहिनीने सांगितले की, ती लावल्यानंतर वां होण्याची भीती असते आणि सेक्सुअल लाईफवरही विपरित परिणाम होतो. हे खरे आहे का? कॉपर टी किती सुरक्षित आहे?

कॉपर टी इंग्रजी अक्षर टी या आकाराचे डिव्हाइस आहे. यात पुढच्या बाजूने धागा निघालेला असतो, जो अगदी सहजपणे व्हर्जायनामध्ये इंसर्ट केला जातो. कॉपर टी ६-७ वर्षांपर्यंत काम करू शकते. गर्भधारणा टाळण्यासाठी हा सोपा व उत्तम पर्याय आहे.

यामुळे वांझपण येत नाही आणि सेक्सुअल लाईफवरही विपरित परिणाम होत नाही. हे एक चांगले गर्भनिरोधक आहे पण, बहुसंख्य महिलांना याबाबत जास्त माहिती नसते आणि त्या ऐकीव गोष्टींवर विश्वास ठेवतात.

आशियात केवळ २७ टक्केच महिलाच आययूडी गर्भनिरोधक वापरतात. यावरून हे स्पष्ट होते की, जनजागृतीचा अभाव हे यामागचे कारण आहे. प्रत्यक्षात हे लावणे अतिशय सोपे आहे आणि जेव्हा गर्भधारणेची इच्छा होईल तेव्हा महिला ती सहजपणे काढूनही टाकू शकतात.

कॉपर टी लावणे व काढण्यासाठी तज्ज्ञ डॉक्टरकडेच जावे. बाजारात सहजपणे उपलब्ध असलेल्या कॉपर टीमुळे मासिक च्रकावर कोणताच दुष्परिणाम होत नाही.

  • मी २५ वर्षांची आहे. २-३ महिन्यांनंतर माझे लग्न होणार आहे. नवरा मनमोकळेपणाने वागणारा आणि रोमँटिक आहे. पण त्याने सांगितले की त्याला इंटरकोर्सआधी ओरल सेक्स अधिक आवडते. मला हे माहिती करून घ्यायचे आहे की, ओरल सेक्समुळे काही नुकसान तर होत नाही ना?

शारीरिक स्वच्छता म्हणजे हायजीनकडे लक्ष दिल्यास ओरल सेक्समुळे कुठलेच नुकसान होत नाही. उलट हे सेक्स आणखी मजेदार करते.

‘कामसूत्र’मध्येही ओरल सेक्स ही एक स्वाभाविक क्रिया असल्याचे म्हटले आहे आणि याच्या विविध आसनांबाबत सविस्तरपणे चर्चा करण्यात आली आहे.

अजिंठा, एलोरा लेण्यांमध्ये आजही अशा मूर्ती पहायला मिळतील ज्या नरनारीमधील या प्रक्रियेला नजाकतीने दाखवत याचे समर्थन करतात की, शेकडो वर्षांपूर्वीही ओरल सेक्स म्हणजे मुख मैथुनाचे वेड होते.

ओरल सेक्समध्ये सेक्स पार्टनरला आपल्या तोंडाच्या मदतीने सेक्सचे समाधान मिळवून द्यायचे असते. त्यासाठी पार्टनरचे सेक्स आर्गन तोंडात घ्यावे लागते. या क्रियेत तोंडाचा वापर करून एकमेकांच्या डोळयात पाहून ओरल सेक्स करणे फारच रोमांचक अनुभव असतो.

पण ओरल सेक्ससाठी एकमेकांची परवानगी असणे खूपच गरजेचे आहे.

  • मी २७ वर्षांची विवाहिता असून प्रायव्हेट कंपनीत नोकरी करते. पतीचा स्वत:चा व्यवसाय आहे. माझे पती सरळ स्वभावाचे असून माझ्यावर खूप प्रेमही करतात. पण गेल्या काही महिन्यांपासून ते माझ्यावर संशय घेऊ लागले आहेत. गुपचूप माझा मोबाइलही तपासून पाहतात. मला नवऱ्याला गमवायचे नाही. सांगा, मी काय करू?

प्रेमात संशय हा असा एक काटा आहे जो दु:ख तर देतोच सोबतच नात्यामध्ये तिरस्कार निर्माण करतो. संशयामुळे सुखी वैवाहिक जीवन उद्वस्त व्हायला वेळ लागत नाही.

तुमचे पती गेल्या काही महिन्यांपासून तुमच्यावर संशय घेऊ लागले असतील तर हे स्पष्ट आहे की, पूर्वी सर्व व्यवस्थित होते पण आता कदाचित असे काही घडत असेल ज्यामुळे ते संशय घेऊ लागले असतील.

अशावेळी तुम्ही एकांतात पतीकडून यामागचे कारण जाणून घेण्याचा प्रयत्न करा. कारण, एखादी गोष्ट मनातल्या मनात ठेवून कुढत बसण्याने समस्या सुटणार नाही, उलट दोघांमध्ये गैरसमजाची भिंत उभी राहील.

तुमचे पती सतत आणि गुपचूप तुमचा मोबाइल तपासून पाहत असतील तर एक गोष्ट स्पष्ट आहे की, तुम्ही गरजेपेक्षा जास्तवेळ मोबाइल पाहत असाल. पती असेल तर गरजेपुरताच मोबाइलचा वापर करा.

पतीसोबत जास्तीत जास्त वेळ घालवा. सुख-दु:ख शेअर करा. तरीही पतीचे वागणे बदलत नसेल तर एखाद्या समुपदेशकाची मदत घेता येईल.

  • मी २३ वर्षांची तरुणी असून एका विवाहित पुरुषावर माझे प्रेम आहे. आमच्यामध्ये फिजिकल रिलेशनही आहे. तो माझ्यावर खूप प्रेम करतो आणि सांगतो की, आपण लग्न करूया. मी काय करू?

तुम्ही ज्या आगीशी खेळत आहात ती एकाच वेळी अनेक कुटुंबाना जाळू शकते. तुमचा तथाकथित प्रेमी तुम्हाला मुर्ख बनवत आहे. या नात्याला येथेच पूर्णविराम देऊन चांगले भविष्य घडवण्यासाठी प्रयत्न करणे, हेच योग्य ठरेल.

आता राहिली गोष्ट एका विवाहित पुरुषाशी लग्न करायची तर, कायद्यानुसार हे लग्न बेकायदेशीर ठरेल.

गृहशोभिकेचा सल्ला

* प्रतिनिधी

  • मी ३० वर्षीय अविवाहित तरुणी आहे. लहानपणापासूनच माझ्याबरोबरच घरात ३ मोठे भाऊ आहेत. मी एकुलती एक छोटी बहीण होते. त्यामुळे भावांची लाडकी असायला हवे होते, पण लाड तर दूरच राहिले, कोणी माझ्याशी सरळ तोंडी बोलतही नसे. आई सतत आजारी राहात असे. त्यामुळे अभ्यासाबरोबर मी घरातील कामही करू लागले. एवढे करूनही माझा मधला भाऊ कुणास ठाऊक का, माझा द्वेष करत असे. नेहमी भांडण आणि मारझोड करीत असे. एकदा त्याने गळा दाबून मला ठार मारण्याचाही प्रयत्न केला. त्यावेळी आईने मधे पडून मला कसेतरी वाचवले.

माझा भाऊ बहुतेक त्याच्या बेरोजगारीमुळे तणावात राहात असे. इतर कोणावरही त्याची जोरजबरदस्ती चालत नसे. त्यामुळे तो बघावे तेव्हा मला मारझोड करीत असे. कोणीही त्याला समजाविण्याचा प्रयत्न केला नाही आणि एके दिवशी त्याने आत्महत्या केली. त्याच्या मृत्यूनंतर आईची तब्येत दिवसेंदिवस ढासळू लागली आणि मग तिचाही मृत्यू झाला. मोठया भावाने लग्न केले. मला वाटले, वहिनी घरात असल्याने आईच्या मृत्यूनंतर घरात आलेले औदासिन्य दूर होईल. मलाही घरातील कामात थोडी मदत मिळेल. माझ्या जीवनात थोडे सुख येईल, पण स्थिती अजून वाईट झाली. वहिनी घरातील कुठल्याही कामाला हात लावत नसे. माझे काम अजून वाढले. ती येताच तिने माझ्यावर लग्न करण्यासाठी दबाव टाकायला सुरुवात केली. माझी शाळा तर आईच्या मृत्यूनंतर सुटली होती. मला शिक्षणाची आवड होती. म्हणून मी प्रायव्हेट परीक्षा देऊन ग्रॅज्युएशन केले.

मला लग्न करायचे नाहीए. मला माझ्या पायावर उभे राहायचे आहे, परंतु दोन्ही भाऊ यासाठी परवानगी देत नाहीत. छोटा भाऊ मारहाण करतो आणि सांगतो की लग्न करायचे नसेल, तर घरातून चालती हो. या घरात राहण्याचा तुला काहीही अधिकार नाही. घरावर त्या दोघांचा हक्क आहे.

अनेक वेळा वाटते की विष घेऊन स्वत:चे आयुष्य संपवून टाकावे. लहानपणापासून आतापर्यंत मी केवळ दु:खच पाहात आले आहे. कधीही कोणाकडूनही प्रेमाचे दोन शब्द ऐकायला मिळाले नाहीत.

मी जन्मल्यानंतर काही दिवसांतच माझे वडील वारले. त्यामुळे आई मला अपशकुनी, काळया तोंडाची आणि न जाणो, काय-काय बोलत राहिली आहे. मग भावांचा मार व शिव्या खात राहिले. उरली-सुरली कसर वहिनीने पूर्ण केली.

मला काही कळत नाहीए की मी काय करू? नोकरी ते मला करू देत नाहीत, मला लग्न करायची इच्छा नाहीए. कारण पुरुषांवरील माझा विश्वास उडाला आहे. मला जर माझ्या घरातच माझ्या भावांकडून प्रेम मिळाले नाही, तिथे बाहेरच्यांकडून मी काय अपेक्षा करणार. कधीतरी वाटते, घरातून पळून जावे, तर कधी जीवन संपविण्याची इच्छा होते. तुम्ही सांगा मी काय करू?

हा योगायोगच म्हणावा लागेल की लहानपणापासून आतापर्यंत आपले जीवन त्रासदायक राहिले आहे. यासाठी घरातील सदस्यांपेक्षा जास्त आपल्या कुटुंबाची प्रतिकूल परिस्थिती जबाबदार राहिली आहे.

वडिलांच्या अचानक जाण्यामुळे ४-४ मुलांची जबाबदारी आपल्या आईच्या शिरावर येऊन पडली. एकटया स्त्रीसाठी हे सर्व सांभाळणे आणि एकटीने संघर्ष करत जगणे सोपे नाही. याबरोबरच ती आजारीही राहात होती. समस्यांनी त्रस्त होऊन ती सगळा राग आपल्यावर काढत असे. यावरून आपण असे समजू नका की तिचे तुमच्यावर प्रेम नव्हते.

राहिला प्रश्न आपल्या भावांच्या आपल्याप्रती व्यवहाराबाबतचा, तर आईवडील नसल्यामुळे आपल्या विवाहाची जबाबदारीही त्यांच्यावर येऊन पडली आहे. म्हणून त्यांची इच्छा आहे की, तुम्ही लग्न करावे. आपल्या भावांचे आपल्यासोबतचे वागणे प्रेमपूर्वक राहिलेले नाही, याचा अर्थ असा काढू नये की, सर्व पुरुष त्यांच्याप्रमाणेच निष्ठूर असतात.

आत्महत्येसारखी भ्याड गोष्ट आपल्याला आपल्या मनातून काढून टाकली पाहिजे. हे कुठल्या समस्येचे उत्तर नाही. आपला दुसरा पर्याय घरातून पळून जाण्याचा, तर तोही विवेकपूर्ण नाही. त्यामुळे तुम्ही एखाद्या मोठया संकटात सापडू शकता. त्यामुळे अशी चूक मुळीच करू नका.

आपले विचार सकारात्मक ठेवा आणि घरच्यांचे म्हणणे ऐका आणि लग्न करा. कदाचित, लग्नानंतर आपल्याला ती सर्व सुखे मिळतील, ज्यापासून तुम्ही आतापर्यंत वंचित राहिला आहात. आपले हक्काचे घर असेल, आपले स्वत:चे कुटुंब असेल. तिथे तुम्ही पूर्ण सुरक्षित असाल.

  • मी २७ वर्षीय विवाहिता असून, ७ वर्षीय मुलाची आई आहे. माझे पती व्यावसायिक आहेत. आमचे संपन्न आणि एकत्र कुटुंब आहे. समस्या ही आहे की, संध्याकाळी माझे पती, माझे मोठे दीर आणि सासरे एकत्र बसून दारू पितात. पतीला हरप्रकारे समजावले की, मुलगा मोठा होत आहे. त्याच्यासमोर मोकळेपणाने दारू पिणे योग्य नाही, पण पती समजून घेत नाहीत. मी माझ्या भावाकडे माझी चिंता व्यक्त केली, तेव्हा त्याने सांगितले की, मुलाला बोर्डिंगमध्ये पाठविले पहिजे. कारण घरात अभ्यासाचे वातावरण नाही. पतीला विचारले, तर त्यांचीही काही हरकत नाहीए. पण मला भीती वाटते की, एकटा राहून मुलगा कठोर बनू नये. तुम्हीच सांगा माझी काळजी योग्य आहे की नाही?

जर तुम्हाला वाटते की, घरात मुलासाठी अभ्यासाचे वातावरण नाही, तर तुम्ही त्याला बोर्डिंगमध्ये पाठवू शकता. तिथे शिस्त आणि आरोग्यपूर्ण वातावरण मिळेल. अधूनमधून तुम्ही मुलाला भेटत राहाल आणि तोही सुट्टयांमध्ये आपल्याकडे येऊ शकतो. म्हणून आपल्यासाठी त्याचे प्रेम कमी होणार नाही. सुरुवातीला तुम्हाला मुलाबाबत काळजी वाटू शकते, पण त्याच्या उत्तम भविष्यासाठी आपल्याला आपले मन घट्ट करावे लागेल.

आरोग्य परामर्श

* डॉ. यतीश अग्रवाल

प्रश्न : माझं वय २६ वर्षे आहे. मला मासिक पाळीच्या वेळी खूप त्रास होतो. असह्य होऊन मी डॉक्टरकडे गेले. तेव्हा डॉक्टरने अल्ट्रासाउंड करण्याचा सल्ला दिला. जेव्हा अल्ट्रासाउंड करून घेतलं, तेव्हा डॉक्टरने एक गाठ असल्याचं सांगितलं. हा रिपोर्ट पाहून डॉक्टरने मला तीन महिने औषध घ्यायला सांगितलं. आता मी बरी आहे. पण डॉक्टरांचं म्हणणं आहे की लग्नानंतर मला आई बनण्यात अडथळा येईल. याचा अर्थ काय? मी पुन्हा अल्ट्रासाउंड करवून घ्यावं का? डॉक्टरांच्या सांगण्यामुळे मी चिंतेत आहे. मी काय करू?

उत्तर : तुमच्या प्रश्नामध्ये हे स्पष्ट केलेलं नाही की पाळीदरम्यान तुम्हाला नक्की काय त्रास होतो. तुमची पाळी उशिराने येते आणि कमी रक्तस्राव होतो की यावेळी तुम्हाला पेल्विकमध्ये वेदना होतात की तुम्हाला आणखी काही त्रास होतो? तुम्ही पेल्विक अल्ट्रासाउंडमध्ये ज्या गाठीचा उल्लेख केला ती विविध प्रकारची असू शकते. तिचा संबंध विविध रोगांशी असू शकतो.

तुम्ही तुमच्या समस्येबाबत सविस्तर लिहिलंत आणि तुमचा पेल्विक अल्ट्रासाउंडचा रिपोर्ट पाठवला तर बरं होईल, जेणेकरून तुमच्या प्रश्नाचं गांभीर्य समजून आम्ही तुम्हाला पूर्ण माहिती देऊ शकू.

तिसऱ्यांदा अल्ट्रासाउंड करायचं की नाही याचा निर्णयही आजाराची माहिती मिळाल्यानंतरच घेता येईल. अल्ट्रासाउंडसारखी कोणतीही तपासाणी करण्यामागचा उद्देश एकच असतो की डॉक्टरला आजाराचं योग्य निदान करता येईल आणि उपचार सुरू होतील.

प्रश्न : माझ्या मुलीचं वय ११ वर्षे आहे. काही महिन्यांपासून तिची छाती भरू लागली आहे. मी तिला जेव्हा अंघोळ घालते, तेव्हा ती शरीराच्या त्या भागाला हात लावू देत नाही. तिथे वेदना होतात असं ती सांगते. हे नॉर्मल आहे की मी तिला डॉक्टरकडे घेऊन गेलं पाहिजे. इतक्या लहान वयात स्तनांचा विकास व्हायला सुरूवात होणं योग्य आहे का?

उत्तर : बऱ्याचदा मुली वयात येण्याचं वय हे ८ ते १३ वर्षे असतं. शरीरात सेक्स हार्मोन्स बनायला सुरूवात झाली की हळूहळू नारीत्त्वाच्या शारीरिक खुणा प्रकट होऊ लागतात. स्तनांचा आकार वाढतो. कामेंद्रियांचा विकास होतो. काखेत आणि नाभीच्या खाली केस उगवू लागतात. अंतर्गत जननांग म्हणजेच गर्भाशयाच्या आकारात वाढ होते, तसेच क्रियात्मक दृष्टीनेही परिवर्तन येऊ लागते. मुलगी रजस्वला होते.

प्रजनन इंद्रियांमध्ये प्रौढत्त्व येण्याचा एक क्रम असतो. बऱ्याचदा मुलींमध्ये या परिवर्तनाचे पहिले लक्षण स्तन विकासाच्या रूपात दिसून येते. ८ ते १३ वयात सुरू झालेली स्तन विकासाची प्रक्रिया ५ टप्प्यांमध्ये पूर्ण होते. सर्वात आधी स्तनाग्र म्हणजे निपल आणि त्याच्या भोवतीचे गुलाबी वर्तुळ एरिओलामध्ये रक्तप्रवाह वाढतो. मग ते वर्तुळ वाढते आणि स्तनकळी दिसू लागते. पुढच्या टप्प्यात दोघांचाही आकार वाढतो. चौथ्या टप्प्यात स्तनाग्र आणि त्याच्या भोवतीचे वर्तुळ विकसित होऊन स्तनापासून वर येते. शेवटच्या टप्प्यात स्तनाचा आकार वाढतो. यामुळे स्तनाग्राच्या भोवतीचे वर्तुळ पुन्हा स्तनावर उठून दिसते आणि फक्त स्तनाग्र पुढच्या बाजूला वर येते.

जेव्हा स्तनकळी विकसित होत असते, तेव्हा शरीराच्या या भागाला स्पर्श केल्यास वेदना होणे साहजिक आहे. त्यासाठी कोणत्याही डॉक्टरकडे जाण्याची गरज नाही. पण ही अतिरिक्त संवेदनशीलता टाळण्यासाठी तुम्ही मुलीला स्पोर्ट्स ब्रा घालण्याचा सल्ला देऊ शकता.

प्रश्न : माझं वय २० वर्षं आहे. मला कायम अॅसिडिटी आणि गॅसचा त्रास होत असतो. मी काही दिवस डॉक्टरचे उपचारही घेतले. घरातल्या वडिलधाऱ्यांच्या सांगण्यावरून घरगुती उपायही करून पाहिले. पण काहीच फरक पडला नाही. काहीतरी उपाय सांगा.

उत्तर : अॅसिडिटी आणि गॅसचा संबंध तुमच्या जीवनशैलीशी आहे. आपण काय खातो, कसं खातो, किती तणावाखाली राहतो, कसे कपडे घालतो, आपला दिनक्रम कसा असतो अशा सगळयाचा आरोग्यावर परिणाम होतो. खाण्याच्या बाबतीत थोडीफार पथ्य पाळा, टेबल मॅनर्सवर लक्ष द्या. दिनक्रमामध्ये छोटे-छोटे बदल घडवून आणा.

तेलकट पदार्थ आणि अधिक चरबीयुक्त पदार्थांमुळे असिडिटी होते. टॉमेटो, कांदा, लाल मिरची, काळी मिरची, संत्रे, मोसंबी, चॉकलेट इत्यादींपासून दूर राहा. याचप्रकारे काही फळभाज्या आणि फळे यांमुळेही गॅस होतो. शेंगा, फ्लॉवर, मुळा, कांदा, कोबी यांसारख्या भाज्या आणि सफरचंद, केळं आणि जर्दाळू यांमुळेही पोटात गॅस होतो. प्रथिने बाधक ठरतात. सिझलर्ससारख्या गरम-गरम सर्व्ह होणाऱ्या पदार्थांमुळेही गॅस होतो. त्यामुळे असे पदार्थ टाळा. जेवताना काही टेबल मॅनर्स पाळणेही महत्त्वाचे आहे. जेवताना छोटे-छोटे घास घ्या. पचपच आवाज करत खाल्यामुळेही बरीचशी हवा आत जाते. पाणी किंवा इतर पेये पिताना घाई करू नका.

पूर्ण दिवस एकाच जागी बसून राहण्यापेक्षा थोडया-थोडया वेळाने फेऱ्या मारणं आतडयांसाठी चांगलं असतं. ताणावर नियंत्रण असणंही आवश्यक आहे. व्यायाम, हास्य इत्यादींमुळे ताणातून मुक्ती मिळते.

ओव्हर द काउंटर औषधांमध्ये एन्टासिड किंवा गोळया उदा. डायजिन, म्युकेन, जेल्यूसिल आणि आम्लरोधी औषधं उदा. रेनिटिडिन, पँटोप्राजोल, लँसोप्राजोल आणि ओमेप्राजोल यामुळे आराम मिळू शकतो. यामुळे बरं वाटलं नाही तर एखाद्या गॅस्ट्रोएन्ट्रोलॉजिस्टचा सल्ला घ्या.

आरोग्य परामर्श

* पद्मश्री प्रोफेसर डॉ. महेश वर्मा, डायरेक्टर व प्रिंसिपल, मौलाना आझाद इंस्टीट्यूट ऑफ डेंटल सायन्सेस

प्रश्न : दातांमधील संवेदनशीलतेचे तात्पर्य काय आहे?

उत्तर : जेव्हा थंड किंवा गरम पेय अथवा खाद्यपदार्थांद्वारे दातांमध्ये वेदना किंवा बेचैनी जाणवते, तेव्हा त्याला दंत संवेदनशीलता म्हणतात. दातांच्या वरील थर (इनॅमल) हटल्यामुळे आतील थर ‘डँटीन’ तोंडाच्या संपर्कात येतो. त्यामुळे त्यातील नसांमध्ये संवेदनशीलता निर्माण होते.

प्रश्न : दातांमध्ये संवेदनशीलतेची समस्या सामान्यपणे आढळते का?

उत्तर : हो, ही समस्या खूप सामान्य आहे. सामान्यपणे २०-५० वयोगटांतील लोकांमध्ये ही समस्या असते.

प्रश्न : संवेदनशीलता किती प्रकारची असते?

उत्तर : हिरड्यांच्या समस्येमुळे संवेदनशीलता.

* दात झिजल्यामुळे संवेदनशीलता.

* दात हिरड्यांच्या ठिकाणी झिजल्यामुळे संवेदनशीलता.

* दातांना कीड लागल्यामुळे संवेदनशीलता.

* आम्लामुळे होणारी संवेदनशीलता.

* दंतप्रक्रियेनंतर होणारी संवेदनशीलता.

प्रश्न : संवेदनशीलतेमागे काय कारणे आहेत?

उत्तर : जर तोंडाची स्वच्छता योग्यप्रकारे केली नाही, तर प्लाक एकत्र झाल्याने दातांच्या वरील थर (इनॅमल) हटतो व दातांमध्ये संवेदनशीलता सुरू होऊ लागते.

* वयाबरोबर हिरड्या दातांना सोडू लागतात. विशेषत:  जर स्वच्छता ठेवली नाही. यामुळेही संवेदनशीलता निर्माण होते.

* कडक ब्रशच्या वापराने व वेगाने मागे-पुढे ब्रश केल्यानेही दात झिजतात व संवेदनशीलता जाणवते.

* अनेक लोकांना रात्रीचे ब्रश करायची सवय असते. त्यामुळे दातांच्या वरचा थर हटतो व संवेदनशीलता सुरू होते.

* दातांना कीड लागल्याने बॅक्टेरिया इनॅमलला नष्ट करतात, त्यामुळे दात संवेदनशील होतात.

* दातांना जर मार लागला, तर त्याचा परिणाम आतील थरांवर होऊ शकतो व संवेदनशीलता उत्पन्न होऊ शकते.

* माउथवॉश, ज्यात आम्लता असते, त्याचा वापर इनॅमलच्या थराला हटवतो व संवेदनशीलता निर्माण होते.

* आम्लयुक्त खाद्यपदार्थांमुळेही इनॅमलच्या थराला नुकसान पोहोचते व संवेदनशीलता निर्माण होते.

* काही दंत प्रक्रियेनंतरही संवेदनशीलता निर्माण होते. उदा. दातांची सफाई, क्राउन लावल्यानंतर, दात भरून घेतल्यानंतर इ. काही आठवड्यानंतर ही संवेदनशीलता बरी होते.

प्रश्न : दंत संवेदनशील झाल्यावर कोणते उपचार केले पाहिजेत?

उत्तर : जर दातांवर कॅलकुलस किंवा टार्टर जमा असेल, तर मशीनद्वारे ते काढलं जातं. त्याबरोबरच संवेदनशीलतेसाठी टूथपेस्ट, जिला डिसेंसिटायजिंग टूथपेस्ट म्हणतात व माउथवॉशचा उपयोगही लाभदायक ठरतो.

* फ्लोराइड वार्निश इनॅमल व डेंटीनला मजबुती देतो व संवेदनशील दातांच्या वेदना व बेचैनीला कमी करतो.

* ज्या हिरड्या दात सोडत आहेत, त्यांच्यासाठी मुळांवर बाँडिंग एजेंट लावल्याने खूप प्रभाव पडतो. तोंडाच्या दुसऱ्या एखाद्या भागातून हिरडी घेऊन ग्राफ्टिंगही करू शकता.

* दातांना कीड लागल्याने संवेदनशीलता कमी होण्यासाठी त्यात योग्य मसाला भरू शकता. जर कीड आतपर्यंत लागली असेल, तर रूट कॅनलचा उपचार करून क्राउन लावता येईल.

* दातांच्या झिजण्याच्या सवयीसाठी माउथ गार्डद्वारे उपचार केले जातात, जेणेकरून दातांचे अजून पुढे नुकसान होऊ नये.

* दातांना मार लागल्यानंतर क्षतीनुसार उपचार केले जातात. मसाला भरणे किंवा रूट कॅनलचा उपचार व क्राउन लावला जातो.

प्रश्न : दातांच्या संवेदनशीलतेपासून वाचण्यासाठी काय उपाय आहे?

उत्तर :  तोंडाची स्वच्छता चांगल्याप्रकारे केली पाहिजे. दिवसातून २ वेळा ब्रश करण्यासोबतच माउथवॉशचा वापर करणेही चांगले असते.

* मऊ केसांच्या ब्रशचा वापर केला पाहिजे. ब्रश करण्याची योग्य पध्दत स्विकारली पाहिजे.

* फ्लोराइडयुक्त माउथवॉश, ज्यात आम्ल नसेल, त्याचा वापर केला पाहिजे.

* ज्या खाद्यपदार्थांमध्ये आम्लाचे प्रमाण जास्त असेल, त्यापासून दूर राहिले पाहिजे.

* दंत विशेषज्ञांद्वारे नियमितपणे तपासणी करून घेतली पाहिजे. जेणेकरून दातांना कीड लागलेली असेल किंवा हिरड्यांचा आजार असेल किंवा अन्य कोणती समस्या असेल, ज्यामुळे संवेदनशीलता निर्माण होऊ शकते, त्यावर सुरुवातीलाच उपचार होईल, तर ते पुढे वाढणार नाही.

आरोग्य परामर्श

* डॉ. शोभा गुप्ता, मदर्स लॅप आयव्हीएफ सेंटर, आयव्हीएफ तज्ज्ञ

प्रश्न : माझं वय ३८ वर्षं आहे. माझं वजन ५५ किलो आहे. मी एंडोमिट्रीयममध्ये तापमानांसंबंधित पीसीआर तपासणी केली आहे. त्याचा रिपोर्टही पॉझिटिव्ह आहे. मी गेल्या ३ महिन्यांपासून रह्यूमेटोइड घेत आहे. गेल्या महिन्यात माझं आयव्हीएफ अयशस्वी झालं होतं. आणखी एक आयव्हीएफ होऊ शकतं का आणि माझ्या पतीने मायकोबॅक्टीरियम तपासणी करावी का?

उत्तर : तुमचं वय वाढत आहे. ३५ व्या वर्षांनंतर महिलांमध्ये अंडाशयाची गुणवत्ता खालावत जाते. शिवाय तुमची पीसीआर तपासणीही पॉझिटिव्ह आली आहे. त्यामुळे तुम्ही आयव्हीएफची पुढची तपासणी करून घेऊ शकता. पण हिस्टेरोस्कोपीच्या मदतीने गर्भाशयाचं मूल्यांकन करणं गरजेचं आहे. आयव्हीएफ अयशस्वी होण्याचे कारण एएमएचं मूल्य आणि इंट्रालिपिड इन्फ्यूजनच्या मदतीने प्रत्यारोपणाच्या सुधारणेतील यशाच्या दरात वाढ होत आहे की नाही हे जाणून घेणं आवश्यक आहे. पतीमध्ये तापाची लक्षणं असतील तर त्यांचीही तपासणी करून घेणे आवश्यक आहे.

प्रश्न : माझं वय ३० वर्षं आहे. लग्नाला २ वर्षं झाली आहेत. लग्नानंतर मी गर्भधारण करण्याचा प्रयत्न करत आहे. मी लग्नाआधी गर्भपात करून घेतला होता. त्यानंतर माझी पाळी अनियमित झाली आहे आणि पाळीमध्ये रक्तस्त्रावही कमी होतो. मी काय करू सांगा?

उत्तर : पाळीदरम्यान रक्तस्त्राव कमी होण्याची बरीच कारणं असू शकतात. कारण जाणून घेण्यासाठी प्राथमिक परीक्षण म्हणून तुमच्या पॅल्विकचं अल्ट्रासाउंड केलं पाहिजे. यात तुमच्या गर्भाशयाच्या आतील आवरणाच्या रूंदीचं माप घेतलं जाईल. हार्मोन्सचीही तपासणी होईल. त्यानंतर अश्रमैंस सिंड्रोमची माहिती करून घेण्यासाठी हिस्टोरोस्कोपी चाचणी महत्त्वाची आहे. याशिवाय जननेंद्रियाच्या तापमानाची तपासणी करण्यासाठी त्याची बायोप्सी करून तपासणीसाठी पाठवण्यात येईल. कारण पाळीच्यावेळी रक्तस्त्राव कमी होण्याचं हे सामान्य कारण आहे.

प्रश्न : माझं वय २९ वर्षं आहे. मला सतत व्हजायनल इन्फेक्शन होत असतं. कृपया यावर उपाय सांगा?

उत्तर : व्हजायनल इन्फेक्शनची बरीच कारणं असू शकतात. इथे तुम्ही तुमच्या कोणत्याही तपासणीच्या रिपोर्टचा उल्लेख केलेला नाही. तुम्ही सांगितल्याप्रमाणे तुम्हाला ही समस्या कायम जाणवते. तुम्ही एखाद्या स्त्रीरोग तज्ज्ञाकडून तपासणी करून घेतली पाहिजे. त्यामध्ये तुमच्या समस्येमागचं खरं कारण समजू शकेल.

प्रश्न : माझं वय ३२ वर्षं आहे. माझी पाळी अनियमित आहे. गोळ्या घेतल्यावरच पाळी येते. माझी मुलगी ५ वर्षांची आहे. ती ऑपरेशनने झाली होती. मला दुसरं मुल हवं आहे. कृपया सांगा मी काय करू?

उत्तर : औषध घेतल्याशिवाय तुम्हाला पाळी येत नसेल तर तुम्ही तपासणी करून घ्या. यासाठी तुम्ही स्त्रीराग तज्ज्ञांची मदत घेऊ शकता. त्या तुम्हाला अल्ट्रासाउंडसह इतर तपासण्या करायला सांगतील. यामुळे तुम्हाला खरं कारण समजू शकेल. पाच वर्षांपूर्वी ऑपरेशनने मुलगी झाली होती. म्हणजे दुसरं मूलही ऑपरेशनने होईल असं काही नाही. पण गरोदर राहण्याआधी तपासणी करून घेणं आवश्यक आहे.

प्रश्न : माझं वय ३० वर्षं आहे. आणखी २ वर्षं तरी लग्न करण्याची माझी इच्छा नाही. जास्त वयामुळे आई बनताना काही अडथळे येणार नाहीत ना?

उत्तर : उशिरा लग्न झाल्यामुळे बऱ्याचदा गर्भधारणेत अडथळा येऊ शकतो. तुम्हाला इतक्यात लग्न करायचं नसेल तर तुम्ही थांबू शकता. पण गर्भधारणा करण्यासाठी तुम्हाला वैद्यकीय सल्ल्याची आवश्यकता असेल. त्यामुळे तुम्ही तज्ज्ञाचा सल्ला घेतलात तर तुमच्यासाठी आणि तुमच्या होणाऱ्या बाळाच्या आरोग्यासाठी योग्य ठरेल.

प्रश्न : मी १९ वर्षांची आणि अविवाहित आहे. गेल्या दोन महिन्यांपासून माझी पाळी आलेली नाही. याआधीही असं झालं होतं की मला ४ महिने पाळी आली नव्हती. त्यावेळी मला स्त्रीरोग तज्ज्ञांने प्रोजेस्टेरॉनचं इंजेक्शन घ्यायला सांगितलं. त्यानंतर माझी पाळी नियमित सुरू झाली. नुकतीच मी एका स्त्रीरोग तज्ज्ञांकडून तपासणी करून घेतली. त्यांनी मला सोनोग्राफी करण्यास सांगितली. त्यात कळलं की माझ्या युटरसचा आकार लहान आहे. अनियमित पाळीचं हेच कारण सांगितलं गेलं. कृपया यावर उपाय सांगा.

उत्तर : तुम्ही काळजी करू नका. सुरूवातीच्या १-२ वर्षांत पाळी अनियमित आणि कमी असू शकते. सामान्यत: त्यावेळी युटरसचा आकार छोटा असतो. तुम्ही सर्व रिपोर्ट्स सांभाळून ठेवा आणि एक थायरॉइड टेस्ट करून घ्या. रिपोर्ट नॉर्मल आले तर काळजी करू नका आणि थ्री डायमेन्शन अल्ट्रासाऊंड करून घ्या. यामुळे युटरसमधील समस्येची माहिती होईल. जर युटरस आणि पाळी सामान्य असेल तर डॉक्टरांच्या सल्ल्याने कॉन्ट्रासेप्टिव पिल्सचा वापर करा.

गृहशोभिकेचा सल्ला

* प्रतिनिधी

  • माझ्या मैत्रिणीशी मैत्री होऊन फक्त 6 महिने झाले आहेत. आम्ही भेटतो आणि खूप बोलतो. तो माझ्याशी मादक बोलतो आणि मीही त्याच्याशी. पण माझ्याशी संभोग करण्यात त्याला किती रस आहे हे मी समजू शकत नाही. मी त्याला सेक्ससाठी विचारू इच्छित नाही आणि त्याने नकार दिला. मी काय करावे जेणेकरून त्याला माझ्या भावना समजतील, माझा गैरसमज होणार नाही आणि शारीरिक असण्यामध्ये त्याच्या संमतीचा समावेश असेल? त्याच्या संमतीचा माझ्यासाठी खूप अर्थ आहे.

ही चांगली गोष्ट आहे की तुम्ही तुमच्या जोडीदाराच्या भावनांची काळजी घेता आणि लैंगिक सहमतीला त्याच्या संमतीला त्याच्याइतकेच महत्त्व आहे.

तूर्तास, असे काही मार्ग अवलंबण्याचा प्रयत्न करा ज्याद्वारे तुम्ही तुमच्या मैत्रिणीला तुमची इच्छा व्यक्त करू शकता, जसे की एकत्र चालणे, बोलत असताना, तुम्ही तिचा हात हातात घेऊ शकता. बोटे एकमेकांशी अडकू शकतात. यामुळे तिला वाटेल की तुम्हाला जवळ हवे आहे.

त्याची स्तुती करताना, त्याच्या डोळ्यात पहा आणि त्याचे हावभाव पहा. त्याच्या कंबरेवर हात ठेवा आणि त्याची प्रतिक्रिया काय आहे ते पहा. तिला चांगल्या मूडमध्ये पाहून, मला एसएमएस किंवा व्हॉट्सअॅप पाठवा, ‘मला तू हवा आहेस.’ ती प्रतिसाद देते की काही उत्तर देते याची प्रतीक्षा करा.

  • माझा कोणताही प्रियकर नव्हता. मी 24 वर्षाचा आहे. डेटिंग अॅप्स बद्दल बरेच वाचले आणि ऐकले आहे. मग विचार केला मी का नाही या अॅप्सचा सहारा घ्यावा. एकदा मी या अॅप्सशी कनेक्ट झालो, मी त्याचा आनंद घेऊ लागलो. अनेक मुलांशी गप्पा मारल्या. आता बर्‍याच दिवसांपासून, जवळजवळ 3 महिने झाले असतील, मी एका मुलाशी नियमितपणे गप्पा मारत आहे. मला ते खूप आवडायला लागले आहे. मी त्याच्या प्रेमात पडायला लागलो आहे. त्याला आता मला वैयक्तिकरित्या भेटायचे आहे. मला पण भेटायचे आहे पण मला माहित नाही की मला वैयक्तिक भीतीने भेटून जर मी त्याला आवडत नाही तर मला भीती का वाटते? पहिल्या तारखेनंतर दुसऱ्या तारखेला त्याला स्वारस्य आहे की नाही हे मी कसे शोधू?

तुमची अस्वस्थता न्याय्य आहे कारण गप्पा मारताना रोमँटिकपणे बोलणे ही एक गोष्ट आहे आणि तुमच्या जोडीदारासमोर बसून रोमँटिक संभाषण मनोरंजक बनवणे ही दुसरी गोष्ट आहे. एक प्रकारे, दोघेही एकमेकांच्या अपेक्षांनुसार जगतील की नाही याची भीती वाटते. तुम्ही घाबरलात, कदाचित ती सुद्धा घाबरली असेल.

तूर्तास, येथे आम्ही तुम्हाला पुन्हा कसे भेटू इच्छितो किंवा नाही किंवा तुम्हाला त्याला किती आवडले हे कसे कळेल याबद्दल बोलतो. हे आवश्यक नाही की समोरच्या व्यक्तीने सर्व काही सांगितले पाहिजे, काही आपल्याला स्वतःला समजून घ्यावे लागेल.

जेव्हा तुम्ही दोघे भेटता आणि वेळ कसा निघून गेला हे तुम्हाला कळत नाही, तेव्हा ते एक चांगले लक्षण आहे. पण जर त्याला लवकरात लवकर तारीख संपवायची असेल तर त्याला तुमची कंपनी आवडणार नाही. बऱ्याचदा पहिल्या तारखेलाच दुसऱ्या तारखेचे नियोजन केले जाते, पण जर तो तुम्हाला दुसऱ्यांदा भेटू इच्छित नसेल तर निश्चितपणे तो दुसऱ्या तारखेचा उल्लेखही करणार नाही. एवढेच नाही तर जर तुम्ही या गोष्टीचाही उल्लेख केला तर तो काही ना काही निमित्त करेल.

  • मी विवाहित गृहिणी आहे. पती हुशार आणि देखणा आहे आणि त्याच्या वयापेक्षा खूपच तरुण दिसत आहे. ते सरकारी खात्यातील अधिकारी आहेत. 2 मुलगे आहेत जे आपापल्या कुटुंबासह आनंदी जीवन जगत आहेत. माझी समस्या अशी आहे की गेल्या 1 वर्षापासून पतीने माझ्याशी संभोग केला नाही, जरी आमचा कोणताही वाद नाही. 1-2 लोकांनी मला सांगितले की ते त्यांच्या सहकाऱ्याशी संबंध ठेवत आहेत. मला सांगा मी काय करू?

तुम्ही सांगितल्याप्रमाणे तुमच्या दोघांमध्ये वाद नाही पण पतीला सेक्समध्ये रस नाही, मग तुम्हाला याचे कारण जाणून घेण्याचा प्रयत्न करावा लागेल.

हे शक्य आहे की ते अधिकारी म्हणून कामाच्या ओझ्याखाली आहेत आणि तणावाखाली आहेत किंवा त्यांना काही अंतर्गत समस्या असू शकते. वेळ आणि मनस्थिती पाहून तुम्ही तुमच्या पतीशी बोलायला हवे.

जर आपण त्यांच्या सहकाऱ्याशी त्यांच्या नातेसंबंधाबद्दल बोललो तर गोष्टींवर विश्वास ठेवल्याने केवळ विवाहित जीवनात विष विरघळते. इतर काय म्हणतील यावर विश्वास ठेवू नका.

असो, विवाहबाह्य संबंध फार काळ टिकत नाहीत. लवकरच किंवा नंतर हे नाते संपुष्टात येते.

असे असूनही, जर तुम्हाला तुमच्या नात्यात जीव घ्यायचा असेल तर तुमच्या पतीसोबत जास्तीत जास्त वेळ घालवा, त्याला खूप प्रेम द्या, कामाबद्दल विचारा, एकत्र फिरायला जा.

होय, जर त्यांच्यामध्ये कोणत्याही शारीरिक विकाराची लक्षणे दिसली तर डॉक्टरांचा सल्ला घ्या.

अनलिमिटेड कहानियां-आर्टिकल पढ़ने के लिएसब्सक्राइब करें