पालकांची दिशाभूल झाली, मुलांचा विश्वास उडाला

* रेखा कौस्तुभ

एका नामांकित इंग्रजी पाक्षिक मासिकाच्या ‘वाचकांच्या समस्या’ या स्तंभात एक गंभीर समस्या समोर आली. एका महाविद्यालयीन विद्यार्थिनीने लिहिले होते, ‘मी माझ्या पालकांचा खूप आदर करतो. मी त्याला माझा आदर्श मानतो आणि त्याच्यासारखे बनू इच्छितो. पण अलीकडे माझ्या आईचे आजूबाजूच्या एका व्यक्तीशी प्रेमसंबंध निर्माण होत असल्याचे पाहून मला आश्चर्य वाटले. मी त्याला माझ्या डोळ्यांनी आक्षेपार्ह परिस्थितीत पाहिले आहे. तेव्हापासून मला त्या शेजाऱ्याला मारल्यासारखं वाटतंय.

आपल्या मनातील गुंता व्यक्त करताना विद्यार्थ्याने सांगितले की, हे रहस्य कसे उलगडावे हे समजत नाही. जर मी माझ्या वडिलांना सांगितले तर कुटुंब उद्ध्वस्त होण्याचा धोका आहे आणि मी माझ्या आईला सांगितले तर मला भीती वाटते की ती लाजेने आत्महत्या करेल.

अशा मनस्थितीत काही अपघात होण्याची शक्यता असते. जेव्हा मुलांना त्यांच्या पालकांच्या गैरवर्तनाची जाणीव होते तेव्हा यापेक्षा दुःखद काहीही असू शकत नाही. अशा घटनांवर प्रौढ लोक त्यांच्या पद्धतीने प्रतिक्रिया देऊन त्यांचा राग काढतात, परंतु मुले निषेधार्थ बोलू शकत नाहीत किंवा त्यांच्या पालकांची बाजू घेऊ शकत नाहीत.

पारंपारिक भारतीय कुटुंबात अशा प्रकारचे वर्तन अधिक असह्य आहे. अनेक वेळा त्यांची भावना व्यक्त करण्याची पद्धत वरील विद्यार्थ्यासारखी असते, अनेक वेळा त्यांना मानसिक आघात सहन करावा लागतो. याशिवाय मुलांचा पालकांवरील विश्वासही तडा जातो. या विश्वासाला तडा गेल्याने मुलं एकटी पडतात आणि ते दु:ख इतर कोणाशीही शेअर करू शकत नाहीत.

घातक परिणाम

मुले अनेकदा त्यांच्या पालकांना जगातील सर्वात आदर्श पात्र मानतात. आम्ही त्यांचे व्यवहारात पालन करतो. पण जेव्हा त्यांना एक दिवस अचानक कळते की ते ज्यांना आपले आराध्य दैवत मानतात ते स्वतःच चुकीच्या मार्गावर जात आहेत, तेव्हा मुलाच्या मनाला मोठा धक्का बसतो.

या दुखापतीमुळे मूल इतके व्याकूळ झाले आहे की, जर त्याचा मार्ग असेल तर तो त्याच्या पालकांशी असलेले नाते तुटू शकते. पण हे शक्य होऊ शकत नाही. मुलाने आयुष्यभर त्यांचे नाव ठेवावे. यासोबतच आई-वडिलांच्या चुकीच्या वागणुकीमुळे समाजात दिसू लागलेल्या गोष्टीही त्याला सहन कराव्या लागतात.

अनेकवेळा अशी मजबुरी हिंसेचे रूप घेते. एकदा एका मुलाने वडिलांची हत्या केली आणि शस्त्र घेऊन पोलीस ठाण्यात जाऊन आत्मसमर्पण केले. चौकशीत तरुणाच्या आईचा लहानपणीच मृत्यू झाल्याचे समोर आले. वडिलांनी आपल्या मुलाच्या फायद्यासाठी पुनर्विवाह केला नाही. मुलाच्या दृष्टीने वडिलांचा दर्जा सर्वोपरि होता.

मुलगा मोठा झाल्यावर विधवा आईच्या पात्र मुलीशी मुलाचे नाते निश्चित झाले. त्यांचे संसार अपूर्ण असल्याने लग्नाआधीच दोन्ही कुटुंबात येणं-जाणं सुरू होतं. एके दिवशी मुलाला कळले की त्याच्या वडिलांच्या हृदयाचे तार त्याच्या मंगेतराच्या आईशी जोडलेले आहेत. सुरुवातीला त्याला वाटले की हा आपल्या मनाचा भ्रम आहे, पण एके दिवशी जेव्हा मुलाने आपल्या वडिलांना एका जिव्हाळ्याच्या क्षणी स्वतःच्या डोळ्यांनी पाहिले तेव्हा तो स्तब्ध झाला. त्याला वाटले की आता आपल्या मंगेतराशी त्याचे नाते भाऊ-बहिणीसारखे झाले आहे, तो उत्साहित झाला. या खळबळीच्या भरात त्याने वडिलांच्या कपाटातून रिव्हॉल्व्हर काढून त्यांची हत्या केली.

चारित्र्याच्या बाबतीत मुलं इतरांच्या कमकुवतपणाकडे दुर्लक्ष करू शकतात, पण पालकांमध्ये चारित्र्य नसल्याची भावना त्यांना अस्वस्थ करते. मुलांनी हे विसरू नये की त्यांचे पालक देखील इतर लोकांसारखे सामान्य लोक आहेत. त्यामुळे मुलांनी त्यांच्या पालकांना परिस्थितीनुसार बघून समजून घेतले पाहिजे.

याचा अर्थ पालकांच्या कमकुवतपणाकडे दुर्लक्ष करून ते मान्य करावे असे नाही, तर मुलांनी अतिसंवेदनशील होण्याचे टाळले पाहिजे. आई-वडिलांच्या वाईट चारित्र्याने उपस्थित केलेल्या प्रश्नांची उत्तरे कशी देणार, या चिंतेने बहुतेक मुलांना ग्रासले आहे. त्यांची दुसरी अडचण अशी आहे की त्यांचे आई-वडील भरकटले तर घर उद्ध्वस्त होईल आणि ते कुठे जातील? त्यामुळे त्यांचा राग येणं स्वाभाविक आहे. पण मुलांनी हे विसरू नये की पालकांच्याही कुटुंबाप्रती जबाबदाऱ्या असतात, त्यांनाही कुटुंबाची काळजी असते. त्यांनाच आधी बदनामीच्या प्रश्नांची उत्तरे द्यावी लागतील.

स्वतःला शांत ठेवा

अशा परिस्थितीत मुलांनी स्वतःवर नियंत्रण ठेवले पाहिजे. तुमची मते ठामपणे पण विनम्र शब्दात व्यक्त करा ज्या पालकांच्या वागण्याने तुम्ही नाराज आहात. मुलांना समोरासमोर आपले मत मांडता येत नसेल, तर काही कागदावर लिहूनही असेच म्हणता येईल.

सुरुवातीला बोलणे ही एक निरर्थक गडबड असू शकते, कारण हे देखील शक्य आहे की जे पाहिले, समजले किंवा ऐकले ते सुरुवात आहे, परंतु किमान यामुळे परिस्थिती स्पष्ट होईल आणि तसे असेल तर यानंतर नक्कीच सुधारणा होईल. पालकांचे वर्तन. हे कधीही विसरू नका की मुले ज्याप्रमाणे आपल्या पालकांना आदर्श मानतात, त्याचप्रमाणे पालकांना देखील आपल्या मुलाच्या नजरेतून पडू नये असे वाटते.

असे असूनही आई-वडील वाईट चारित्र्याचे आहेत अशी परिस्थिती उद्भवली तर त्याला घाबरू नये. परिस्थितीला धैर्याने सामोरे जावे लागेल. गैरवर्तनाचा मार्ग शेवटी कुटुंबाच्या नाशाकडे घेऊन जातो हे खरे आहे, पण त्यासाठी घर सोडणे, अभ्यास सोडणे किंवा आत्महत्या करणे यासारख्या कृती योग्य नाहीत. मुलांची इच्छा असल्यास, ते पालकांच्या गैरवर्तन आणि कौटुंबिक नासाडीविरूद्ध कायद्याचा सहारा घेऊ शकतात. मुलाच्या पालनपोषणाची जबाबदारी पालकांवर असते.

जगाला दाखवण्यासाठी नाही तर तुमच्या मनाचे ऐकण्यासाठी पालक बना

* मोनिका अग्रवाल

“मुनिया, आता पूर्ण वर्ष झालं, बाळाचं रडणं कधी ऐकणार? बघा, जास्त उशीर करण्याची गरज नाही, लहान वयातच मुले होणे चांगले.”

मुनियाच्या सासूने हे सांगताच मुनिया विचारात गढून गेली आणि तिचा नवरा घरी येताच ती म्हणाली, “आई मूल होण्यासाठी हट्ट करते आहे, पण मी अजून मानसिकदृष्ट्या तयार नाही.” यावर मुनियाचा नवरा हसला आणि म्हणाला, “म्हणजे एका कानात ऐकायला आणि दुसऱ्या कानाने बाहेर काढायला कोण भाग पाडतंय? जेव्हा केव्हा आम्हाला प्लॅन करायचा असेल, मुला, आम्ही ते करू.”

होय, पालक बनणे हा प्रत्येक जोडप्याच्या जीवनातील सर्वात मोठा आनंद असतो. तथापि, हे समजून घेणे आवश्यक आहे की ही एक मोठी जबाबदारी आहे यापेक्षा मोठी जबाबदारी आहे. जीवनाला नवीन जीवन देणे आणि नंतर ते वाढवणे हे सोपे काम नाही. दुसरीकडे, भारतासह बहुतेक देशांमध्ये नवीन जोडप्यांवर पालक होण्यासाठी एक विचित्र दबाव टाकला जातो. याबाबत अनेक तर्कवितर्क लावले जात आहेत. अशा परिस्थितीत, अनेक वेळा जोडपी मानसिकदृष्ट्या पूर्णपणे तयार न होता मुलाची जबाबदारी घेण्याचे ठरवतात आणि नंतर त्यांना पश्चाताप होतो. पालक होण्याआधी तुम्ही शारीरिक, मानसिक आणि भावनिकदृष्ट्या तयार असले पाहिजे. पालक होण्यापूर्वी, तुम्ही असा निर्णय आधीच्या दबावामुळे किंवा तुमच्या स्वतःच्या दडपलेल्या इच्छांमुळे घेत आहात का याकडे नक्कीच लक्ष द्या. निर्णय घेण्यापूर्वी या गोष्टींकडे जरूर लक्ष द्या.

  1. समाजाचा समवयस्क दबाव

आपल्या समाजात नवविवाहित जोडप्यांनी लग्नानंतर लगेचच पालक होणे अपेक्षित असते. तसे झाले नाही तर समाज आणि नातेवाईक अनेक गोष्टींबद्दल बोलू लागतात. अशा परिस्थितीत, आपल्यात काहीतरी कमतरता आहे असे लोकांना वाटेल की काय अशी भीती या जोडप्याला वाटू लागते. आणि हे चुकीचे सिद्ध करण्यासाठी ते पालक बनण्याचा विचार करतात. तर ते यासाठी मानसिकदृष्ट्या तयार नसतात.

  1. आता फक्त नातवंडांचे चेहरे पहा

तुम्ही अनेकदा भारतीय घरातील वडिलधाऱ्यांना असे म्हणताना ऐकले असेल की, त्यांची एकच इच्छा आहे की त्यांच्या नातवंडांचे चेहरे पाहावेत. काही वडील असेही म्हणतात की तुम्ही मूल आमच्याकडे द्या, आम्ही त्याला वाढवू. अशा सर्व गोष्टींमुळे जोडप्यांवर दबाव निर्माण होतो की त्यांना पालक बनावे लागते. अनेक वेळा त्यांना निर्णय घ्यायला भाग पाडले जाते.

  1. आमचे नाते अधिक घट्ट होईल

जोडप्यांमध्ये भांडणे होणे ही सामान्य गोष्ट आहे, परंतु कधीकधी वाद वाढतात. अशा परिस्थितीत लोक सहसा सल्ला देतात की जर तुम्हाला मूल असेल तर तुमचे नाते अधिक घट्ट होईल. लोकांचे म्हणणे आहे की मूल झाल्यामुळे जोडपे जवळ येतील आणि दोघांमधील तणाव कमी होईल. पण खरे सांगायचे तर याची शाश्वती नाही. तसे झाले नाही तर परिस्थिती आणखी भीषण होऊ शकते आणि एक निष्पाप बालक विनाकारण या सगळ्याचा भाग होईल.

  1. सामान्य कुटुंब म्हणून दिसण्याची इच्छा

‘शेजारच्या मुलाचे आणि जावयाचे गेल्या वर्षी लग्न झाले, आता त्यांना एक मुलगी आहे, तुमच्या लग्नाला दोन वर्षे झाली, तुम्हीही काहीतरी विचार करा’ अशा गोष्टी तुम्ही अनेकदा ऐकल्या असतील. अशा गोष्टींमुळे जोडप्यांवर दबाव निर्माण होतो की त्यांनाही सामान्य कुटुंबासारखे दिसावे लागते. पण असे करणे ही मोठी चूक ठरू शकते.

  1. मी जे करू शकलो नाही ते माझे मूल करेल

प्रत्येकाच्या आयुष्यात अशी अनेक स्वप्ने असतात जी अधुरीच राहतात. अशा परिस्थितीत त्यांना वाटते की, जी स्वप्ने तुम्ही पूर्ण करू शकलो नाही, ती तुमची मूले पूर्ण करेल. पण हे घडलेच पाहिजे असे नाही. तुमच्या मुलाचे स्वतःचे विचार आणि स्वप्ने असतील. तुम्ही तुमच्या इच्छा त्याच्यावर लादू शकत नाही. त्यामुळे तुमच्या अपूर्ण इच्छा पूर्ण करण्यासाठी मुलांची मदत घेऊ नका.

पालकांपासून अंतर वाढवू नका

  • भारतभूषण श्रीवास्तव

पालकांना आपल्या मुलांचे वाईट नको असते, प्रत्येकाला आपल्या मुलांचे चांगले भविष्य पहायचे असते. समजून घेण्याच्या पद्धतींमध्ये फरक असू शकतो, परंतु सर्व पालकांना मुलाचे सुख हवे असते. आता पालकांपासूनच्या वाढत्या अंतराचे रूपांतर जवळीकेत कसे करायचे हे ठरवावे लागेल.

हा सगळा विचार केल्यावर मन:स्थिती हलकी झाली की आपण कधी कधी छोट्या गोष्टी गरजेपेक्षा जास्त गांभीर्याने का घेतो आणि काय हास्यास्पद विचार मांडतो हेच कळत नाही. आता वेळ आली आहे की आपण आपल्या जीवनाचा केंद्रबिंदू असलेल्या नातेसंबंधांनादेखील समजून घेतले पाहिजे. पालक आपल्या मुलांसाठी काय करत नाहीत आणि आपण त्यांना क्षुल्लक मुद्द्यावर शत्रू समजू लागतो.

आम्हाला जेवढे स्वातंत्र्य आणि सुविधा मिळाल्या आहेत तेवढ्या त्यांना मिळाल्या नाहीत, त्यामुळे आमच्या मुलांना जे काही हवे आहे ते मिळावे, मग ते शिक्षण असो, स्वातंत्र्य असो किंवा पैसा असो.

अनेक वेळा असे दिसते की पालकांना रूढीवादी म्हणणे हे स्वतःचा अहंकार सरळ करण्यासाठी एक निमित्त आणि शस्त्र बनले आहे. त्यांनी आपल्याला समजून घेण्याचा आग्रह धरण्यापूर्वी आपण त्यांना किती समजू शकतो याचा विचार करायला हवा.

खरं तर, पहाटे पुन्हा मी माझ्या वडिलांच्या अडचणीत सापडलो. नेहमीप्रमाणे त्यांच्या नजरेत माझी चूक आहे. मित्रांसोबत पार्टीसाठी पैसे मागणे चुकीचे होते का, ज्यावर त्याने पहाटेच टोमणा मारला, “निरुपयोगी गोष्टींसाठी पैसे मागणे, मोबाईलवर गप्पा मारणे आणि गेम खेळणे याशिवाय तुम्ही काहीही विचार करू शकत नाही आणि मग एक हजार रुपये. … ही उधळपट्टी आणि पैशाची उधळपट्टी आहे.

व्याख्यान इथेच संपले नाही. एक दीर्घ श्वास घेत तो म्हणाला, “तुम्ही ज्या दिवशी कमावायला लागाल तेव्हा तुम्हाला पैशाची किंमत कळेल. शिक्षण न करणे आणि प्रत्येक वेळी पैशासाठी तोंड फाडणे. तुमच्यात कधी शहाणपण येईल माहीत नाही, तुम्ही आयुष्यात काय कराल. समजावल्यावर मी हरलो.

आता सांगण्यासारखे किंवा ऐकण्यासारखं काही उरलं नव्हतं कारण ते तुमच्यावर आले होते.

यात काय चूक आहे हे समजू शकले नाही. एक छोटीशी बाब आहे. सगळ्या मैत्रिणींनी मस्तीसाठी आधीच प्लान बनवला होता आणि सगळ्यांच्या आई वडिलांनी पैसे पण दिले होते. असे प्रवचन कोणी दिले नसते. पैसे द्यायचे नसतील तर देऊ नका. जालाचा मूड बिघडवण्यात त्यांना काय आनंद मिळतो माहीत नाही. ते संभाषणात म्हणतात, ‘आता तुम्ही १८ व्या वर्षी चालला आहात, तुमच्या जबाबदाऱ्या समजून घ्या आणि मी तुमचा शत्रू नाही तर वाल्विशर आहे’ असे टोमणे मारत आहेत.

वृद्ध होणे हा गुन्हा नाही

१८ वर्षं असणं हा गुन्हा नाही, पण मलाही माझं एक व्यक्तिमत्त्व आहे हे माझ्या वडिलांना का कळत नाही. ओळख आहे. गरजा आणि गरजा आहेत. प्रत्येक वेळी असे घडते तेव्हा मला त्यांची भीती वाटते आणि त्यांच्या जवळ बसावेसेही वाटत नाही. मात्र, नंतर माझा उदास झालेला चेहरा पाहून ते स्वतःच हाक मारतात आणि भरल्या गळ्यात बोलतांना मला मिठीत घेतात.

कदाचित त्यांना अपराधी वाटत असेल, म्हणून प्रत्येक वेळी त्यांना फटकारले जाते, तेव्हा ते त्यांना मिठी मारतात. तो तिच्या केसांमधून हात फिरवतो, ओले चुंबन देतो आणि भावनिकपणे म्हणतो, ‘हे सर्व तुझ्यासाठी आहे’. मला डोक्यावर घेऊन थोडावेळ जावे लागेल. आपण आपलं आयुष्य जगलो, पण आपण आयुष्यात काहीतरी व्हावं असं वाटतं, म्हणूनच समजावत राहतो. पुढे तुम्हाला माहिती आहे.

मला असे वाटते की अशा प्रकारची हॉटनेस मला पप्पांपासून दूर नेत आहे. 2-3 वर्षांपूर्वीपर्यंत असे घडत नसे, पण आता असेच घडू लागले आहे. पण जेव्हा वडील मला प्रेमाने मिठी मारतात तेव्हा मी पण रडायला लागतो की ते खरे बोलत आहेत पण ते माझ्या भावना समजून घेण्याचा प्रयत्न का करत नाहीत. मला या गोष्टी समजत नाहीत की माझ्यासाठी काय चांगले आहे, काय वाईट आहे. त्यांना मला सतत त्यांच्या ताब्यात का ठेवायचे आहे? मी टॉमी की मोती?

जेव्हा ते मित्र आणि वडिलांप्रमाणे मिठी मारतात आणि बोलतात तेव्हा मला ते माझे वलविशर आहेत असे वाटते. मला इच्छित मला शुभेच्छा. मग मी पण त्यांना चिकटून बसलो. मी त्याच्या कंबरेवर स्विंग करतो. पण नंतर दोन-चार दिवसांनी काही घोटाळे अशा प्रकारे घडतात की ते मला पुन्हा अनोळखी आणि परके वाटू लागतात.

मग या समस्येवर उपाय नाही का? हे नक्कीच होणार नाही, कारण हे सुद्धा वडिलांनी शिकवले आहे आणि अनेक वेळा सिद्ध केले आहे आणि हे देखील दाखवून दिले आहे की कोणतीही समस्या नंतर येते, त्याचे निराकरण आधीच आले आहे. गरज आहे ती बारकाईने पकडण्याची आणि समजून घेण्याची.

मी काहीतरी करेन

माझे वडील नेहमी माझ्या जवळ असावेत यासाठी मी काय करावे? जे अशक्य आहे त्यांच्या प्रमाणे मी जगायला सुरुवात करावी की त्यांनी माझ्या प्रमाणे जगायला सुरुवात करावी जी अत्यंत अशक्य आहे. होय, असा एक मार्ग आहे की दोघेही एकमेकांपेक्षा जास्त नाही तर थोडेसे जगणे आणि जगणे शिकतात. हे नक्कीच शक्य आहे.

अशा प्रसंगी जेव्हा ते खूप दूर वाटतात तेव्हा माझ्या मनालाही प्रश्न पडतो की, ते कायम माझ्या जवळचे वाटावेत असे काहीतरी करावे. आता मी त्यांना कसे सांगू की ते माझ्यावर प्रेम करतात त्यापेक्षा मी त्यांच्यावर जास्त प्रेम करतो? तो माझा आदर्श आहे. पण जेव्हा कधी रागाच्या भरात तो म्हणतो की तू मला फक्त फायनान्सर म्हणून घेतले आहेस, तेव्हा मलाही धक्का बसतो.

बरं, आता मी काहीतरी करून आईच्या माध्यमातून बोलेन किंवा माझ्या मनातल्या सगळ्या गोष्टी पत्रात लिहून तिला देईन किंवा व्हॉट्सअॅपवर मेसेज करेन. फादर्स डेच्या दिवशी, जेव्हा मी त्याला आय लव्ह यू माय हिरो असा मजकूर पाठवला, तेव्हा तो माझ्याकडे कसा धावत आला आणि मला मिठी मारून म्हणाला, ‘चल पुत्तर, आज तुझे तेरी पासंद की काळ्या मनुका आइस्क्रीम खिलाता हूं. मम्मीला फोन करा, मी गाडी काढते.

ते निघून गेल्यावर मी अस्वस्थ बसलो होतो, थोड्या वेळाने आई आली आणि म्हणाली, ‘हे हजार रुपये घे, तुझ्या वडिलांनी मला मुलाला द्यायला बोलावले. आज तो मित्रांसोबत पार्टीला जायला सांगत होता. ही काही नवीन गोष्ट नव्हती. ते अनेकदा असेच करतात. आधी त्यांना प्यायला लावतात, मग ते लाड दाखवतात. आई एवढंच सांगते की मी लहानपणी आजारी पडायचो तेव्हा माझे वडील काम विसरून माझ्या जवळ बसायचे आणि विश्वास नसतानाही माझ्या बरे होण्यासाठी निसर्गाची प्रार्थना करायचे. तू माझ्यासाठी इतकं करू शकतेस तेव्हा मी थोडं का नाही करू शकत.

माझे नायक माझे वडील

जेव्हा मी आईला विचारले की मी काय करू, तेव्हा ती हसली आणि म्हणाली, ‘गाढवा, तुझ्या वडिलांसोबत दररोज एक तास घालवण्याशिवाय तुला काही करायचे नाही. त्यांचे लक्षपूर्वक ऐका, त्यांना त्यांच्याबद्दल काहीतरी विचारा, त्यांना तुमच्याबद्दल काहीतरी सांगा. मोबाईल आणि लॅपटॉपचा वापर कमीत कमी करा, यामुळे बरेच नुकसान होत आहे, थोडासा गेम खेळा, मित्रांसोबत गप्पा मारा पण चांगली पुस्तके आणि मासिके वाचा, जेणेकरून तुमचे ज्ञानाचे डोळे उघडतील. तू लहान असताना दर पंधरा दिवसांनी तुझ्यासाठी ‘चंपक’ मागवला जायचा आणि मग तू उत्साहाने अभ्यास करायचा. पण हातात मोबाईल आल्यानंतर मासिक आणि वर्तमानपत्राकडे बघतही नाही.

‘मी आणि तुझे वडील तुझ्यावर खूप प्रेम करतात. त्यामुळे कधी कधी ते शिव्याही देतात. मग कधी कधी तुझ्या पाठीमागे माझ्याशी भांडणारा तू माझ्या बापाचा जीव आहेस. म्हणतात ना पोराला आयुष्याचा आनंद घेऊ द्या. आम्ही आयुष्य संघर्षात घालवले. आपल्या मुलाने कशासाठी कशासाठी तळमळ करावी आणि मग तो अद्याप लहान आहे, सर्वकाही हळूहळू समजेल.

तुमच्या बोलण्यात काही अर्थ आहे. आता मला समजून घ्यायचे आहे. म्हणून मी लगेच त्याला मेसेज केला, ‘थँक्यू आणि लव्ह यू माय हिरो.’

 

अनलिमिटेड कहानियां-आर्टिकल पढ़ने के लिएसब्सक्राइब करें