* गरिमा पंकज
32 वर्षांची मोना आणि 37 वर्षांची नेहा या 2 अविवाहित बहिणी होत्या. मोना एक आनंदी आणि स्वतंत्र मुलगी होती, तर नेहा एक सहनशील आणि शांत मुलगी होती जी स्वतःमध्ये आनंदी होती. नेहाला मुंबईत नोकरी लागली आणि ती तिथे एक खोली घेऊन एकटी राहू लागली. काही काळानंतर मोनालाही मुंबईतच व्हॉईस ओव्हर आर्टिस्टचे काम मिळाले. नेहाला आता एकटे राहावे लागणार नाही याचा आनंद झाला. एकत्र भाड्याने घर घेऊन एकत्र राहू लागले.
नेहाच्या नोकरीचे तास ठरलेले होते. ती रोज सकाळी ८ वाजता निघायची आणि संध्याकाळी ६ वाजता घरात शिरायची, तर मोनाच्या कामाच्या वेळा ठरत नव्हत्या. अनेकदा तिला संध्याकाळी रेकॉर्डिंगसाठी जावं लागलं आणि रात्री परतावं लागलं. कधी कधी दुपारी निघून गेल्यावर ती दुसऱ्या दिवशी सकाळी परत यायची. मोनामुळे नेहाला टेन्शन तसेच डिस्टर्बन्स असायचे. मोनाही घराच्या खर्चात समान वाटा देत नाही. कालांतराने मोनाने आणखी काही प्रकल्प हाती घेतले. तिचा पगारही नेहाच्या पगारापेक्षा जास्त झाला आणि तिला एक बॉयफ्रेंडही मिळाला जो वारंवार घरी येऊ लागला.
एकीकडे नेहाला धाकट्या बहिणीचा जास्त पगार आणि दुसरीकडे तिची वेगळी राहणी आवडत नव्हती. सुरुवातीला नेहाने सर्व काही सहन केले, पण एके दिवशी तिच्या आतला लावा फुटला. दोन बहिणींमध्ये भांडण झाले आणि मोनाने वेगळ्या खोलीत राहण्याचा निर्णय घेतला. नेहानेही त्याला थांबवले नाही. दोन्ही बहिणी वेगळ्या राहू लागल्या आणि बोलणेही बंद झाले.
याला २ महिने उलटून गेले. एके दिवशी दोन्ही बहिणींच्या कॉमन फ्रेंडने मोनाला सांगितले की नेहा 3 दिवसांपासून खूप आजारी आहे. तिला खूप ताप आहे. मोनाने ऑफिसमधून रजा घेतली आणि लगेच बहिणीला गाठले. तिने आपल्या बहिणीची मनापासून सेवा केली. नेहा बरी झाल्यावर तिने लहान बहिणीला मिठी मारली. दोघांनी गिलेशिकवे काढले. नेहाने मोनाला पुन्हा तिच्यासोबत राहण्यासाठी बोलावले.
