* ममता शर्मा
म्हातारपणी दु:खात आयुष्याची संध्याकाळ एकटे घालवणाऱ्या आपल्या आई-वडिलांची मुलं कदाचित काळजी करत नसतील, पण शेवटच्या क्षणी भेट देण्याचं नाटक करतात हे नक्की.
आर्चीच्या सासूबाई खूप आजारी होत्या. दूर राहिल्यामुळे आर्चीला पुन्हा पुन्हा भेटायला जाता येत नव्हते. यावेळी आजारी सासूसोबत महिनाभर घालवून घरी परतताच तिला सासूच्या मृत्यूची बातमी समजली. पतीचा मोठा भाऊ, वहिनी, बहीण यापैकी कोणीही तिला मृत्यूपूर्वी भेटू शकले नाही. आर्चीला समाधान वाटले की ती महिनाभर आईकडे राहिली हे किती बरं झालं. जर जास्त नसेल तर शेवटच्या दिवसांत त्याची थोडी सेवा केली.
त्याच्या मृत्यूची बातमी मिळताच ती प्रचंड द्विधा मनस्थितीत होती. प्रवासाला २-३ दिवस लागणे ही किरकोळ गोष्ट होती. तोपर्यंत मातेचे शेवटचे दर्शनही घेता येणार नाही. मोठ्या भावांनी आईच्या स्मरणार्थ कोणताही कार्यक्रम आयोजित न करण्याचा निर्णय घेतला. अशा परिस्थितीत आर्चीला तिकडे जाणे व्यर्थ वाटले. आर्ची आणि तिच्या नवऱ्याने सर्व गोष्टींचा नीट विचार करून ठरवलं की आर्ची इथेच राहणार. फक्त तिचा नवरा निघून जाईल. त्याला शेवटचे दर्शनही होणार नसले तरी आईची माती आणणारच, असा विचार करून तो निघून गेला.
सासू-सासऱ्यांच्या मृत्यूनंतरही आर्ची गेली नाही, तिचे शेवटचे दर्शनही घेतले नाही, असे नातेवाईक आणि ओळखीच्या लोकांना कळले, म्हणून सर्वांनी त्याला खूप वाईट म्हटले, टीका केली, क्रूर आणि दगडहृदयी म्हटले.
आर्ची कुणाला समजावून सांगू शकत नव्हती की मृत्यूनंतर तिला शेवटचा चेहराही पाहता आला नाही, तिथे पोहोचण्याआधीच त्याच्यावर अंत्यसंस्कार होणार हे निश्चित होते, मग ती विनाकारण तिथे का जाईल? ती जिवंत असताना महिनाभर तिथे राहून सासूबाईंची सेवा केली आणि त्यांचे आशीर्वाद घेतले हे बरे झाले नाही. तिच्या बोलण्याकडे कोणी लक्ष दिले नाही. ती कसली सून आहे, सासूच्या मृत्यूनंतरही ती सासरी गेली नाही, हेच सगळ्यांच्या मनात राहिलं.
अंतिम तत्त्वज्ञानाला फार महत्त्व दिले जाते, ही आपल्या समाजाची विडंबना आहे. सून जिवंत असताना म्हातार्‍या सासर्‍याच्या हिताची विचारपूस करू शकत नाही, त्यांच्या तब्येतीची कधीच विचारपूस करत नाही, त्यांच्या आजाराची पर्वा करत नाही, त्यांच्या जिवाची काळजी करत नाही. मरण, म्हातारपणी एकट्याने दुःख भोगणाऱ्या त्याच्या आई-वडिलांची काळजी करू नका, काही फरक पडत नाही, पण मृत्यू झाल्यावर त्यांना शेवटचे पाहण्याचे कर्तव्य पार पाडणे आवश्यक आहे.
