SEO Keywords: indian festival

* प्राची भारद्वाज

 राजीव यांना कर्करोग झाल्याचे निष्पन्न झाले. मग बघता बघता 8 महिन्यातच त्याचा मृत्यू झाला. अचानक घरावर पडलेला डोंगर शर्मिला कसा उचलू शकेल? त्याच्या दोन्ही भावांनी त्याला सांभाळण्यात कोणतीही कसर सोडली नाही. अगदी भावाच्या मित्रानेही शर्मिलाच्या चिमुरडीचा आपल्या आयुष्यात समावेश केला.

 शर्मिलाची आई तिची फडफडणारी नैय्या सांभाळण्याचे श्रेय भावांना देताना थकत नाही, “मी एकटी असते तर मला रडायला भाग पाडले असते आणि माझे आणि शर्मिलाचे आयुष्य घालवले असते, पण तिच्या भावांनी तिचा जीव वाचवला.”

 विचार करा, शर्मिलाला भाऊ-बहिणी नसतील, फक्त आई-वडील नसतील, घरात सर्व सुखसोयी असतील, पण ती आपले उर्वरित आयुष्य आनंदाने जगू शकेल का? नाही. एक दु:ख होत राहील, एक उणीव चुकत राहील. जीवन केवळ भौतिक सुविधांनी पूर्ण होत नाही, नातेसंबंध ते पूर्ण करतात.

 एकाकी माहेरच्या घरची व्यथा : सावित्री जैन रोजच्या प्रमाणे संध्याकाळी उद्यानात बसल्या होत्या की रामही फिरायला आला. तिच्या व्हॉट्सअ‍ॅपवर एक विनोद सगळ्यांना सांगताना ती ‘तू तुझ्या आईच्या घरी कधी जाणार आहेस?’ अशी गंमत करू लागली.

 सगळे हसू लागले, पण सावित्री उदास स्वरात म्हणाली, “काका कुठे आहेत? आई-वडील होते तोपर्यंत मामाही होते. भाऊबीज असती तर आजही मोलकरीण घर असती.

 खरे तर आई-वडील या जगात असेपर्यंतच एकुलत्या एक मुलाची मावशी असते. त्यांच्यानंतर मोलकरणीच्या नावावर दुसरे घर नाही.

 भावजयांशी भांडण : “सावित्रीजी, तुम्हाला भावोजी नसल्याबद्दल खेद वाटतो आणि माझ्याकडे बघा, अनावश्‍यक गोष्टीत अडकून मी माझ्या मेव्हण्याशी भांडण केले. मामा असूनही मी स्वत:साठी त्याचे दरवाजे बंद केले,” श्रेयानेही तिचे दुःख सांगताना सांगितले.

 ते ठीक आहे. भांडण झालं तर नात्याचं ओझं होऊन जातं आणि आपण नुसतं वाहून घेतो. त्यांचा गोडवा नाहीसा झाला. जिथे दोन भांडी असतात तिथे त्यांची टक्कर होणं साहजिक आहे, पण या गोष्टींचा संबंधांवर किती परिणाम होऊ द्यायचा, हे तुम्हीच ठरवावं.

भावंड एकत्र : भाऊ आणि बहिणीचे नाते अमूल्य आहे. दोघेही एकमेकांना भावनिक आधार देतात, जगासमोर एकमेकांना आधार देतात. एकमेकांच्या उणिवा काढून चिडवत राहतात, पण मधेच कुणीतरी बोलताच ते पक्षपातीपणावर उतरतात. एकमेकांना मध्येच सोडू नका. भावंडांची भांडणे ही देखील प्रेमाची भांडणे असतात, ज्यात हक्काची भावना असते. ज्या कुटुंबात भाऊ-बहिण असतात, तिथे सण साजरे होतात, मग ती होळी असो, रक्षाबंधन असो किंवा ईद.

 आईनंतर वहिनी : लग्नाच्या 25 वर्षांनंतरही जेव्हा मंजू तिच्या माहेरून परतते तेव्हा एका नव्या उर्जेने. ती म्हणते, “माझ्या दोन्ही मेव्हण्या मला पापण्यांवर बसवतात. त्यांना बघून मी माझ्या मुलाला तोच संस्कार देतो की माझ्या बहिणीला आयुष्यभर असेच वागवायचे. शेवटी, मुलींचे मामा हे भावजयीकडून येतात, व्यवहारातून, भेटवस्तूंमधून नव्हे. कोणाकडे पैशांची कमतरता आहे, पण प्रेम सर्वांनाच हवे असते.

 दुसरीकडे, मंजूची मोठी वहिनी कुसुम म्हणते, “लग्नानंतर मी निघून गेल्यावर माझ्या आईने मला खूप चांगला धडा शिकवला की लग्न झालेल्या मेहुण्या आपल्या मामाच्या बालपणीच्या आठवणी काढायला येतात. ती ज्या घरात वाढली, तिथून काही घ्यायला येत नाही, तर तिच्या बालपणीची पुनरावृत्ती करायला येते. भाऊ-बहिणी एकत्र बसून बालपणीच्या आठवणींवर हसतात तेव्हा किती छान वाटतं.

 आई-वडिलांच्या एकटेपणाची चिंता : नोकरी करणारी सीमा यांची मुलगी विद्यापीठाच्या अभ्यासासाठी दुसऱ्या शहरात गेली. अनेक दिवसांपासून एकटेपणामुळे सीमा डिप्रेशनमध्ये गुरफटली होती. ती म्हणते, “माझ्याकडे आणखी एक मूल असती तर मी अचानक एकटी राहिली नसती. आधी एक मूल जायचे, मग मी हळूहळू परिस्थितीनुसार स्वतःला साचेबद्ध करत असे. दुसरं कुणी गेल्यावर मला तितकं दु:ख होत नाही. माझे घर एकत्र रिकामे होत नाही.

 एकुलत्या एक मुलीला लग्नानंतर आई-वडिलांची काळजी वाटणे स्वाभाविक आहे. जिथे भाऊ आई-वडिलांसोबत राहतो, तिथे या चिंतेचा थांगपत्ताही बहिणीला शिवू शकत नाही. तसे, आजच्या युगात नोकरीमुळे काही मुलं आई-वडिलांसोबत राहू शकतात. पण भाऊ दूर राहिला तरी तो गरजेपर्यंत नक्कीच पोहोचेल. बहीणही पोहोचेल पण मानसिक पातळीवर थोडी मोकळी होईल आणि तिच्या कुटुंबाला भेटायला येऊ शकेल.

 पती किंवा सासऱ्यांमध्ये वाद : सोनमच्या लग्नाच्या काही महिन्यांनंतर पती-पत्नीमध्ये सासू-सासऱ्यांबाबत भांडणे सुरू झाली. सोनम नोकरीला असल्याने तिला घराची संपूर्ण जबाबदारी सांभाळणे कठीण जात होते. पण सासरच्या घरचे वातावरण असे होते की गिरीशने तिला थोडी मदत केली असती तर ती आई-वडिलांचे टोमणे ऐकून घेत असे. या भीतीमुळे तो सोनमला मदत करत नाही.

 घरी येताच सोनमच्या हसण्यामागे दडलेला त्रास भावाच्या लक्षात आला. खूप विचार करून गिरीशशी बोलायचं ठरवलं. दोघांची घराबाहेर भेट झाली, मनापासून बोलले आणि सार्थ निर्णयावर पोहोचले. थोडे धाडस दाखवत गिरीशने आई-वडिलांना समजावून सांगितले की, नोकरी करणाऱ्या सुनेकडून जुन्या काळातल्या अपेक्षा ठेवणे हा अन्याय आहे. त्याला मदत केल्याने घरातील कामेही सहज होत राहतील आणि वातावरणही सकारात्मक राहील.

 पुणे विद्यापीठातील एका महाविद्यालयाच्या संचालिका डॉ. सारिका शर्मा म्हणतात, “मला विश्वास आहे की जीवनात कोणत्याही संभ्रमाचा सामना केला तर माझा भाऊ हा पहिला व्यक्ती असेल ज्याला मी माझ्या समस्या सांगेन. माहेरच्या घरात आई-वडील असले तरी त्यांच्या वयात त्यांना त्रास देणे योग्य नाही. मग त्यांची पिढी आजच्या समस्या समजून घेऊ शकत नाही. भाऊ किंवा वहिनी माझा मुद्दा सहज समजतात.

 भावासोबत कसे जपावे : भाऊ-बहिणीचे नाते अनमोल असते. ती पूर्ण करण्यासाठी आयुष्यभर प्रयत्न केले पाहिजेत. वहिनी आल्यानंतर परिस्थिती थोडी बदलते. पण दोघांची इच्छा असेल तर या नात्यात कधीच खळबळ येऊ नये.

 सारिका किती छान शिकवते, “भाई-भाभी, लहान असोत, त्यांना प्रेम आणि आदर देऊनच नातं घट्ट राहिलं, पूर्वीच्या वहिनींसारखं टोमणे दाखवून नाही. माझ्या वहिनीच्या आवडीच्या छोट्या छोट्या गोष्टी मी वर्षभर गोळा करते आणि मिळाल्यावर प्रेमाने देते. मातृगृहात तणावमुक्त वातावरण राखण्याची जबाबदारीही मुलीची असते. पाहुण्यांच्या येण्याने वहिनींना त्रास होत नाही आणि माहेरच्या घरी गेल्यावर एकत्र घरची कामे केल्याने प्रेम टिकून राहते.

 या साध्या गोष्टी हे नाते मजबूत ठेवतील :

भावजयांमध्ये किंवा आई आणि वहिनी यांच्यात बोलू नका. पती-पत्नी आणि सासू-सासरे यांचे नाते घरगुती असते आणि लग्नानंतर बहीण दुसऱ्या घरची होते. त्यांना एकमेकांशी सुसंवाद साधू द्या. कदाचित जे तुम्हाला त्रास देत आहे ते त्यांना इतके त्रास देत नाही.

 * घरात किरकोळ भांडण किंवा दुरावा झाला असेल, मध्यस्थी करण्यास सांगितले नसले तरी मध्येच बोलू नका. तुमच्या नात्याची जागा आहे, ती तुम्ही जपली पाहिजे.

 * मधेच बोलायचे असेल तर गोड बोला. जेव्हा तुमचे मत मागितले जाते किंवा नाते तुटण्याच्या मार्गावर असते, तेव्हा शांतता आणि संयमाने काय चूक वाटते ते स्पष्ट करा.

 * तुमच्या आईच्या घरातील घरगुती गोष्टींपासून दूर राहणेच तुमच्यासाठी योग्य आहे. चहा कुणी बनवला, ओले कपडे कुणी सुकवले, अशा छोटय़ा छोटय़ा गोष्टींवर आपले मत मांडल्यानेच बेमुदत भांडण सुरू होते.

 * जोपर्यंत तुम्हाला कोणत्याही संदर्भात मत विचारले जात नाही तोपर्यंत ते देऊ नका. त्यांना कुठे खर्च करायचा आहे, कुठे जायचे आहे, असे निर्णय त्यांना स्वतःहून घेऊ द्या.

 * ना आईची वहिनी ऐकू नकोस ना आईची वहिनीकडून निंदा. हे स्पष्ट होऊ द्या की माझ्यासाठी दोन्ही नाती अमूल्य आहेत. मी व्यत्यय आणू शकत नाही. तुम्हा दोघी सासू-सासऱ्यांनी हे आपापसात मिटवावे.

 * तुम्ही लहान बहीण असाल किंवा मोठी, भाची आणि भाचीसाठी भेटवस्तू नक्कीच घ्या. केवळ महागड्या भेटवस्तू घेऊन जाणे आवश्यक नाही. तुमच्या कुवतीनुसार त्यांच्यासाठी काही उपयुक्त वस्तू किंवा त्यांच्या वयाच्या मुलांना आवडेल अशी एखादी वस्तू घ्या.