घटस्फोटाचा त्रास केवळ महिलांनाच सहन करावा लागत नाही

* सुनीता शर्मा

बदलत्या सामाजिक रूढींसोबतच आज वैवाहिक जीवनातील पवित्र संस्कारही कमी झाले आहेत. यामुळेच गेल्या दशकात घटस्फोटांच्या संख्येत आश्चर्यकारक वाढ झाली आहे.

काही दशकांपूर्वी घटस्फोट घेण्याचा पुढाकार आणि धाडस फक्त पुरुष वर्गानेच ठेवले होते, पण आजच्या स्त्रीक्रांती म्हटल्या जाणार्‍या युगात घटस्फोटासाठी पुढाकार घेण्याचे धाडसही स्त्रियांमध्ये येऊ लागले आहे. आजची आर्थिकदृष्ट्या स्वावलंबी, मुक्त विचारसरणी असलेली, जागरूक स्त्री आपल्या पतीच्या न्याय्य मागण्यांपुढे झुकायला अजिबात तयार नाही.

यामुळेच कुजलेल्या लग्नाच्या आणि चुकीच्या नात्याच्या दुर्गंधीतून बाहेर पडून मोकळ्या आसमंतात श्वास घेण्याचे धाडस करून तिने स्वतः वेगळे राहण्याचा निर्णय घेतला. आजच्या स्त्रीला तिचे व्यक्तिमत्व सुधारून आपले अस्तित्व प्रस्थापित करायचे आहे.

ज्याप्रमाणे लग्नाच्या बंधनात 2 शरीर, 2 जीव एकत्र येतात आणि त्यांची सुख-दु:खं आपापसात वाटून जातात, त्याचप्रमाणे घटस्फोटाची ही शोकांतिकाही दोघांनाही तितकीच प्रभावित करते.

सामान्यत: घटस्फोटित महिलेच्या अश्रूंची चर्चा लोकांच्या जिभेवर दीर्घकाळ राहते, परंतु पुरुषांना आतून रडताना क्वचितच कोणी पाहिले असेल. स्त्रीला पाहिजे तिथे तिच्यावर झालेल्या अत्याचाराचा उल्लेख करून सहानुभूती मिळवता येईल, तर पुरुष हे अश्रू पिण्याचा प्रयत्न करतो आणि स्वतःला अधिक झाकतो. त्याच्या पत्नीने त्याला नाकारले आहे, नाकारले आहे इतकेच नव्हे तर तिला आपल्या आयुष्यातून हाकलून दिले आहे हे स्वीकारणे त्याच्यासाठी सोपे नाही.

घटस्फोटानंतर पहिले 6 महिने

मानसशास्त्रज्ञांच्या मते, “जर पत्नीने घटस्फोट घेतला तर पतीचा अहंकार दुखावला जातो. माणूस कितीही गर्विष्ठ आणि हट्टी असला तरीही तो थोडासाही संवेदनशील असेल तर घटस्फोटानंतरचे पहिले ६ महिने त्याच्यासाठी अत्यंत क्लेशदायक ठरतात.

भारतीय वातावरणात पुरुषाचा अशा प्रकारे संगोपन होतो की त्याला लहानपणापासूनच आज्ञा हातात ठेवण्याची सवय लागते आणि त्याचप्रमाणे ज्या स्त्रीला तो अधिकार आहे त्यावर विश्वास ठेवणे आपल्या पुरुषाला फार कठीण जाते. जीवन आणले होते, ती मालकीण अडखळत निघून गेली.

शारीरिकदृष्ट्या, एक पुरुष स्त्रीपेक्षा मजबूत असू शकतो, परंतु भावनिकदृष्ट्या तो खूप कमकुवत आणि एकाकी असतो. हेच कारण आहे की जिथे घटस्फोटासारखा निर्णय स्त्रीला तिच्या कुटुंबाच्या जवळ आणतो तिथे घटस्फोटानंतर पुरुष कौटुंबिक नात्यापासून दूर जातो. त्याचा नात्यांवरील विश्वास उडतो.

मनोबल ढासळते

प्रत्येक व्यक्तीच्या आत एक मूल असते. हे मूल घटस्फोटित पुरुषाला विश्वास ठेवू देत नाही की त्याची पत्नी त्याला सोडून गेली आहे. हे सत्य नाकारण्यासाठी, तो लहान मुलांप्रमाणे स्वत:वर बेदम मारणे, राग, खुनी हल्ला असे टोमणे फेकून सर्वांना स्वतःकडे आकर्षित करू इच्छितो. कालांतराने, त्याच्या मनावर विश्वास बसू लागतो की त्याची पत्नी त्याला सोडून गेली आहे, त्याचा राग वाढत जातो. हा राग कधी कधी त्याला स्वतःचे नुकसान करण्यासारखे निर्णय घेण्यास भाग पाडतो.

असा माणूस भविष्याबाबत हताश होतो. सत्याचा सामना करण्यास घाबरतो आणि ड्रग्स किंवा अल्कोहोलमध्ये बुडतो. तासनतास खोलीत कोंडून राहून स्वत:ची बदनामी होते, जगापासून पळून जावेसे वाटते. त्यांचे मनोबल ढासळते आणि त्यांची कार्यक्षमता जवळजवळ शून्य होते.

अशी अनेक प्रकरणे आहेत. या मानसिक छळामुळे पुरुष नर्व्हस ब्रेकडाउन होतात. ते आत्महत्या करतात आणि जीवनाला कंटाळतात. त्यामुळे सुरुवातीला काही काळ त्यांनी एकटेपणा टाळून कुटुंब आणि नातेवाईकांसोबत अधिक वेळ घालवला पाहिजे.

वर्षे निघून जातात

वाजवी आणि स्वाभिमानी पुरुष या मानसिक छळातून मुक्त होण्याचा प्रयत्न करतात. अशा परिस्थितीत ते अनेक वेळा मानसशास्त्रज्ञांकडेही जातात. आपल्या कामावर लक्ष केंद्रित करून ते आपले जीवन सुरळीतपणे चालवण्याचा प्रयत्न करतात. पण जीवनाबद्दल निराशा आणि आत्मविश्वासाचा अभाव अजूनही कायम आहे. ते प्रत्येक नात्याकडे संशयाने पाहतात आणि त्यांचा स्त्रियांबद्दलचा आदर कमी होतो.

घटस्फोटाच्या क्षणांची कडू चव आणि लग्नाच्या दिवसांतील काही सोनेरी क्षण आजही मनाच्या कुठल्यातरी कोपऱ्यात जिवंत आहेत, जे कधी कधी छेडल्यासारखे उचलून धरतात. तरीही ते कोणत्याही प्रकारची भावनिक जोड टाळतात आणि या अवांछित घटस्फोटामुळे भविष्यातील नातेसंबंधांबद्दलही त्यांच्या मनात एक विचित्र भीती निर्माण होते.

नवीन जीवनाची सुरुवात

घटस्फोटित स्त्रीला तिच्या मित्र-मैत्रिणींकडून आणि नातेवाईकांकडून जेवढे प्रेम, आदर आणि काळजी आवश्यक असते, त्यापेक्षा पुरुष कमी नसतात. अशा नाजूक प्रसंगी एखाद्या मित्राने किंवा जवळच्या नातेवाईकाने खऱ्या मनाने मदत केली तर हा मानसिक ताण दूर होण्यास मदत होऊन तो पूर्ण आत्मविश्वासाने जीवनाला नवी दिशा देऊ शकेल.

नैराश्यातून पूर्णपणे बाहेर पडण्यासाठी सुमारे दिड वर्षे लागतात. अनेक वेळा जागरूक पुरुषही उपचारासाठी येतात. माणसाचा आत्मविश्वास जसजसा परत येतो, तसतशी त्याची कार्यक्षमताही वाढू लागते आणि आयुष्याबद्दलच्या आशा पुन्हा वाढू लागतात.

अशा परिस्थितीत, सामाजिक आणि कौटुंबिक मागणीमुळे पुरुष पुन्हा लग्न करण्यास तयार होतात. पण घटस्फोटित पुरुषाला पुन्हा स्थायिक होणे फार कठीण आहे, कारण स्त्रिया पुरुषांवर जास्त संशय घेतात. योग्य तपासाशिवाय तिला घटस्फोटित पुरुषाशी लग्न करायचे नाही.

आयुष्यही संपत नाही, पुरुषांनी भूतकाळ विसरून भविष्याची काळजी घेतली पाहिजे, ही म्हण पाळावी. बदल हे जीवनाचे प्राथमिक सत्य आहे. त्यामुळे तुमच्या उणिवा दूर करा आणि पुन्हा या नात्यात पाऊल टाका आणि तुम्हाला पुन्हा लग्न करायचे नसले तरी तुमच्या चांगल्या कर्माने आयुष्याला नवे आयाम द्या. शेवटी, या जगात प्रेमाशिवाय इतरही दुःखे आहेत.

घरगुती हिंसाचार कायद्यासारखे कायदे पतींना अधिक घाबरवतात आणि ते सामान्य जीवन जगू शकत नाहीत. घटस्फोटित पुरुषांना कुटुंब आणि मित्रांच्या पार्टीसाठी औपचारिक आमंत्रणे देखील दिली जातात. त्याला कोणी दोनदा यायला सांगत नाही. माणसाच्या आई-बहिणी त्याला आणि वडिलांना दोष देऊ लागतात, भाऊ सर्व समस्यांपासून दूर राहतात.

अनेकवेळा असे पुरुष दुसरी स्त्री शोधण्यासाठी ऑनलाइन शोध सुरू करतात आणि घोटाळ्यात अडकतात. त्यांच्यातून बाहेर पडणे सोपे नव्हते.

घटस्फोटित पुरुषाचे लग्न झाले तरी पत्नीने काय मोठे उपकार केले याचा धाक राहतो. ती कमी देते, जास्त मागते. आताही समाजात इतक्या घटस्फोटित स्त्रिया नाहीत ज्या सहजासहजी मिळतील.