* प्रतिनिधी
लिव्ह-इन रिलेशनशिपचा सर्वात मोठा तोटा म्हणजे जोडीदार सोडला तर ती आर्थिकदृष्ट्या कमकुवत होईल, अशी शंका मुलीच्या मनात नेहमीच असते. लिव्ह इन रिलेशनशिप हेसुद्धा लग्नासारखेच असतात, ज्यात मुलगा जास्त कमावतो आणि घरखर्चाचा भार उचलतो. घर,गाडी,व्यवसाय जर मुलाच्या नावावर असेल तर काही दिवसांनी जोडीदाराला काळजी वाटू लागते की, कमाई, विभक्त झाल्यानंतर, तिला तिच्या जोडीदारासोबत राहताना मिळणारे लिंकवॅग स्टँडर्ड ठेवता येणार नाही आणि तिला तिथे हक्कही मिळणार नाही.
लिव्ह-इन जोडप्यांमध्ये हे भांडणे वाढू लागली आहेत आणि पूनावाला आणि श्रद्धाचे प्रकरण हे त्यापैकीच एक आहे, ज्याचे मूळ कारण आर्थिक असुरक्षितता आहे. लिव्ह-इन करार मुलींसाठी खूप धोकादायक आहे कारण त्यांना जी जीवनशैली मिळते त्यातून त्यांना मिळते. एकत्र कमवा होय, ते एकाच्या कमाईतून मिळू शकत नाही. त्यामुळे पार्थनात पैशांवरून भांडणे सर्रास होतात.
यावर कोणताही सोपा उपाय नाही, कोर्टाने मुलींना लिव्ह-इन रिलेशनशिपमध्ये राहूनही दार ठोठावल्यावर त्यांना मेंटेनन्स द्यायला सुरुवात केली आहे, पण याला कोणताही कायदेशीर आधार नाही.
लिव्ह-इन रिलेशनशिपला कायदेशीर करणे देखील चुकीचे आहे कारण यामुळे मुली आणि मुलांचे स्वातंत्र्य संपुष्टात येईल. काही प्रकरणांमध्ये ते खुनापर्यंतही पोहोचू शकते, केवळ या कच्च्या नात्यांवर चुना लावल्याने नात्यांचे स्वातंत्र्य हिरावून घेतले जात असेल.
ही शहाणपणाची बाब आहे. लिव्ह-इनमध्ये राहणाऱ्या प्रत्येकाने त्याची/तिची स्थिती समजून घेतली पाहिजे आणि कधीही नाते तुटण्याची तयारी ठेवावी. लिव्ह-इनमध्ये जोडीदारावर आंधळा विश्वास ठेवणे चुकीचे ठरेल. लिव्ह-इनमध्ये वित्त वेगळे ठेवले पाहिजे आणि खर्च अशा प्रकारे वाढू नये की दोघांना वेगळे राहणे कठीण होईल. लिव्ह-इन रिलेशनशिप ही अशी भागीदारी आहे ज्यामध्ये ट्रेनमध्ये कूपमध्ये प्रवास करणारे लोक एकत्र राहतात परंतु त्यांचे खर्च आणि मालमत्ता वेगळे ठेवतात.
लिविनला कोणताही कायदेशीर आधार नसताना मुक्त विवाहाचे स्वरूप देणे चुकीचे आहे. विवाहामध्ये अनेक बंधने आहेत, जी समाजाने शतकानुशतके लादली आहेत. मुलींना हे उशिरा समजते कारण त्यांचे वातावरण आणि त्यांना लग्न झालेल्यांकडून माहिती मिळते. तेच चंचल आहेत. तेच असे आहेत जे नाते टिकवण्याबद्दल वाद घालतात, त्यांना सहसा पैशाची काळजी असते
